'cwütötèki■Mkró.
WliHMMIHM
(bambö)
KNUTSELHOEKJE
15 niet meer zo ver het
ZATERDAG 16 JULI 1960
DE I EIDSP i l IR A
PAGINA 9
Avonturen van
Naverteld door oom Toon
uitgeput in de hutten. Men kan zich dus ter wordt. Wacht ik zal er even een
levendig voorstellen, welk een bange lepel suiker bij doen",
nacht het voor de overlevenden werd. Na een poosje, tilde ik de deksel op
Maar eindelijk brak het daglicht aan ™as d'k genoeg. Mmm wat
en onder de grootste voorzichtigheid *Verj
naderde de kapitein het eiland, speu- Moeder deed de slagroom in de spuit
rende naar een inham, waar hij moge- en sP°°t mooie slingers op de appel-
lijk een voorlopige ligplaats kon kiezen. moes-
Eindelijk na vele teleurstellingen ont- Het vlees stond lekker te braden. De
dekte men achter een vooruitstekend aardappelen en de groente kookten en
gebergte een soort haventje, waar 't de soep was al kant en klaar. Ik zette
De dappersten stormen naar voren schip zou kunnen liggen, veilig voor de schaaltjes op de keukentafel en toen
schietend met hun revolvers en hak- wind en noodweer. Met veel beleid en ik in de kamer kwam had Hennie al de
kend met hun bijlen. Zelfs Elsa is mee geduld slaagde de gezagvoerder erin z'n tafel gedekt. Wat hebben we gesmuld,
avergesprongen en aan de zijde van vaartuig binnen te loodsen en de ankers Toch wel fijn als er iemand jarig is, dan
Bambo weert zij zich als een man. Wol- te doen uitwerpen op een kabellengte is het voor allemaal feest,
sey, ziende, dat er geen houden aan is, (200 m.) van de kust.
wijkt terug naar het achterschip en wat Het was een vreemd landschap, dat de
er van zijn bemanning over is, volgt zijn kleine baai omgaf: een geleidelijk op-
voorbeeld. Zij vormen een af weerlijn klimmend heuvelland, bezaaid met tal-
voor hun meester, maar Bambo door- rijke rotsen, wier toppen verdwenen
breekt, gewapend met een enterhaak, onder glinsterende sneeuwkappen. HHIo H
hun rij. nog steeds op de voet gevolgd Daartussen strekten zich hier en daar Prachtig weer. De zon was pas op. Kees.
door zijn dappere vriendin. Hoewel kleinere en grotere dennebossen uit. Koos®n Herman gingen die dag naar
overdekt met bloed en op vele plaatsen Maar niemand had oog voor de wonder- zee- Ze zouden op de fiets gaan. Vlug
gewond, stort hij zich naar voren, waar lijke sch00nheid van dit onbekende ge- zochten ze hud spullen op en gingen
hij op een kleine verhoging zijn aarts- bied: ieder verlangde slechts naar een naar de schuur hun fietsen halen en
vijand ontdekt heeft. Hij heft zn enter- goede nachtrust. Toen dan ook de avond ?p weg-
haak hoog op en met al de kracht, die geVallen was en zieken en gezonden zo 9nde™eg «Wen ze even af om een
ifu jXÜh goed m?.gelÜk verzorgd waren, heerste zf*
Karei Heykoop, Leiden.
EEN DAGJE NAAR ZEE
We hadden een vrije dag en het was
valt ter zij'de. De misschien wel dodelijke er spoedig een diepe rust aan boord,
slag heeft echter zijn haat nog niet ge-
vix. u.-: u~4. ..«.wo** Tot de volgende belevenis!
Correspondentie
schaduw langs de kant
ten om het ijsje op te likken.
„Gaan jullie nou mee, anders komen
we zo laat in Katwijk".
„Goed", zei Herman en stapte op zijn
fiets om weg te rijden.
„Hè, wacht even op ons", riep Kees.
„Kom, we gaan meteen".
Na een kwartier kwamen ze bij het
blust. Vóór hij het bewustzijn verliest,
grijpt hij nog zijn revolver en richt
hemniet op zijn aanvaller, maar op
Elsa. Bambo springt toe.... te laat
helaas! Het schot treft haar in de borst
en zij stort voorover op het lichaam Er liggen nog oplossingen van: Bep
van de verslagen schurk. Pennings, Nw. hout, Lenle van der
De weinige overgebleven vijanden Kr«e'. Zoeterwonde. GU> van Diemen, strand. Ze stalden hun fietsen en hol-
ziendedThun aanvoerderVaïen is Vernjen Corrl. v. d. Poel StompwUk den van een duin naar het strand. Ze
werpen hun wapens weg en geven zich f""!'1* Pri"' Voorhout, El, van Daa- kleedden zich vlug om en gingen de zee
over Maar onze held geeft er niet eens 'cn' Sj"k Nw. bout, in. Ineen, kwam er een hoge golf, maar
acht op. HU staart met van ontzetting ?«nnle v. d. Meer, B'veen, Rudie Pauw, die zagen ze niet en „kwats" bovenop
verwrongen gezicht naar het beweging- J?ve™Pfetersen, Noorden Rla
loze lichaam van Elsa. Als hU zich ein- Winter Voorhout, Gerda de Groot, „Lieve hemel, daar komt een krab
deliik vermant en naar haar toe wil Voorhout, Sjaantje v. d. Hulst, Voor- aangelopen! riep Kees.
snellen, ploft hij zelf, uitgeput door de Mi"a Koot- Warmond. Trees de Ze vluchtten het strand op en gingen
striid én het bloedverlies od het dek Winter, Warmond, Ria van Noort, Zoe- even verder weer in zee. Zo ging het
neer DocS op hetzeSe ogen'blik snelt T«nny Vol.orlng, B.dorravon, de hole middag tot het tijd werd naar
iemand anders toe om de hulp te ver- Wessendorp, Le den, Bepple We.- huis te gaan.
schaffen, die hij niet meer had kunnen ?rp,¥ Haagen, Zoeter- Mieke Straathof, Leimuiden. Maar
verlenen. Het is Ami, de aap, die na woude» Lenie Kwakkenbos, Alphen. kind, wat een beeldig postpapier heb je.
dapper met zijn meester meegestreden Ik hoop dat ik er dikwijls een briefje
te hebben, zijn taak gaat overnemen. reesje (zou zo graag met ons wiUen Van krijg. Ben je overgegaan Mieke?
Met een paar sprongen is hij bij Elsa. meedoen. Dat mag hoor Treesje, maar
neemt haar met tedere zorg tussen zijn fou,dan m°Sen wietei3* Je, keet
voorpoten en sleept haar tot voor de ?n ^vaar ie woont. Ik vind het leuk, dat
cabine (hut) van mijnheer Van Walden. de. e®rste keer al een zelfgemaakt
Met z'n machtige stem roept deze de riJmPJe instuurt. Ik zal het de kinderen
scheepsdokter. In een ogenblik is deze eens laten horen:
halen om te eten. „Kinderen komen
jullie eten, het wordt tijd!"
In een paar ogenblikken zaten ze bij
elkaar. Moeder gaf ieder een worm en
wat kippengerst. Daarna mochten de
kinderen nog even spelen en dan naar
bed.
Vader en moeder kip kakelden nog
wat met elkaar en gingen toen ook naar
bed. Ze sliepen weldra in en het was
rustig in het kippenhok. Maar in het
hok was een gat in het gaas. De boer
had al gezegd dat hij er morgen nieuw
gaas in zou doen. Hij had er nu een
plank tegen gezet.
„Nu kunnen de kippen er niet uitko
men", had hij gezegd.
Terwijl alles rustig sliep, was er
eentje die niet sliep en dat was de poes.
Die had al eens meer op de kuikentjes
geloerd en nu wist de poes, dat er een
gat in het kippenhok zat. Ze sloop er
stiekum naar toe. kroop door het gat
endaar greep ze Kukeltje bij zijn
velletje. Het kuikentje schrok wakker
en begon angstig te piepen. Vader en
moeder kip werden wakker en ze za
gen hoe de poes Kukeltje op wou eten.
Vader ging naar de kat toe en gaf hem
een paar flinke pikken in zijn kop. De
kat liet gauw het kuikentje los én gaf
vader een krab. Ze begonnen te vech
ten. De haan kraaide van woede en de
kat miauwde, dat horen en zien ver
ging. Van al dat lawaai werd de boer
wakker. Hij schoot zijn kleren aan en
ging in het kippenhok kijken. Hij haalde
de poes uit het hok en deed haar in de
schuur, sloot de deur met een grendel
en ging toen weer naar bed. 's Morgens
stond de boer vroeg op om zo gauw
mogelijk nieuw gaas te kopen. Toen al
les klaar was, mocht de poes weer uit
de schuur, maar ze kwam niet meer bij
het kippenhok.
OPLOSSINGEN VAN DE VORIGE
RAADSELS
1. Op de andere helft van de rode
kool.
2. Om zijn jas vast te maken.
3. Om de hals.
4. Een brood.
5. Marie-Arie, Hans-Ans, Trudi-Rudi,
enz.
Deze week is Gerard Kennis, Nobweg
3, Leimuiden de gelukkige winnaar van
het boek.
De volgende week nieuwe raadsels.
Dag allemaal.
TANTE JO EN OOM TOON
Dit is het nieuwste kapsel dat in Parijs is gelanceerd door de wereld
beroemde kapper Antoine. Het haar is aan de achterzijde hoog opgestoken,
over het voorhoofd loopt een brede streng. Een grote bloemenversiering
loopt schuin over het hoofd.
EEN HOND UITKNIPPEN
Hel
Riet v. d. Geest, Ond-Ade.
KAMPEREN
er en samen met de wanhopige vader
buigt hij zich over de bewusteloze hel
din. Na een kort onderzoek richt de arts
zich op en zegt: „wees gerust, mijnheer,
uw dochter is slechts bewusteloos en
zal" niet sterven. De kogel is wel dwars
door haar borst gegaan, maar heeft ge
lukkig geen edele delen geraakt. Met
goede verzorging zal ze er betrekkelijk
snel weer bovenop zijn".
Bambo, ondersteund door een paar
manschappen, komt juist ook aanstrom
pelen en hoort nog net de hoopgevende
woorden van de dokter, die hem on
danks zijn wonden en pijnen in tranen
van vreugde doen uitbarsten.
Overwinnaars en overwonnenen heb
ben gezamenlijk de doden broederlijk
naast elkaar op de brug gelegd en de
gewonden in de hutten ter verpleging
gedragen. Maar het dek behoeven zij
niet meer schoon te maken, daar zou de
zee zelf voor zorgen. Met 't vallen van
de avond is nl. een hevige wind opge-
DE VROLIJKE KERMIS
De vrolijke kermis was weer in de
stad,
En we hadden er heel veel pret
„Hoera! daar is vader met de auto,
riepen de kinderen blij. Eerst ging de
grote koffer in de auto, daarna gingen
de badtassen met de badpakken er in
en toen de tent. Na een uur rijden kwa
men we waar wei wezen moesten.
„Gaan we eerst de tent opslaan?"
T gehad, vroegen Ine en Ans.
"Ja.nt^e was keel blij. Met z'n allen zetten ze de tent op. Ze
Omdat hy mee mocht met mij. hadden de tent dicht bij een water ge-
rw fmgen ergens binnen, zet, dan konden zij dikwijls zwemmen.
Om daar misschien een prysje te Ze gingen ook eerst zwemmen en toen
o Vio/m j winnen, ze daar genoeg van hadden gingen ze
nk n?ldd6n ,.®.en Piet' wegkruipertje spelen in het bos. Ans
De muziek speelde vrolyk retteketet. liep heel ver het bos in en ze raakte de
fage" °°k heel veel kennissen, weg kwijt. Na een hele tijd zoeken zag
Onder ander meneer Voetbal en ze een huisje. Ze klopte er aan. Daar
Mo*,, da iijj mevrouw Tennissen, kwam een oude man te voorschijn met
Maar de tyd ging veel te vlug om, een grote grijze baard. Hij steunde op
De trommels speelden van een stok. Ans had wel eens een verhaal
rommerdebom. gelezen over rovers, die in het bos
woonden en nu dacht zij, dat zij bij ro
vers terecht gekomen was. Maar dat
U|,L. ïa.d 1 W*S Waar- De 0Ude maD lee'de met
ae avona is ni. een nevige wind opge- er* nog een oDStell'etie van' lan^e tiid if tyn vrouw in het huisje. Ze sprokkelden
stoken, die de golven hoog opzweept, leden. hout, hadden een groentetuin en een
zodat haar toppen over de dekken heen boomgaard en die opbrengst verkochten
slaan en de bloedige sporen van de de VERJAARDAG vav miiv n»npp k? in i 0 e P?an, vroe2 Ans
strijd meespoelen. Met krakende geluiden BROER binnen te komen maar die domme Ans
schuren de nog steeds naast elkaar lig- ik kwam nm 4 uur uit «/.Vinni u feschFokken, dat ze hard weg-
gende schepen elkanders flanken. Op- was mjjn tante er Ln -m r» °U\? mannetje schudde zijn
eens komt er een vervaarlijke golf aan- \yel gefeliciteerd met Te hmor tv., c» j t' Daar begreep hy niets van. Hij
rollen, die zich als het waren tussen de zei' ze Truus had haar nog wel een dikke appel wil-
opzij JLk u wel". «1 ik. len geven. Ans l.ep door tot re bij een
vaartuigen boort HHRi
werpt, zodat ze 'n ogenblik haast op hun na? mamma" 'V""' *uc" .uc wc* en
zijden liggen. De enterhaken en lijnen met een SSe Het dS.rd.1f S?" k™ar?'«.tJ0 wp 26 W vader en
tent kwam. Ze vroeg toen de weg en
geweest, zijn als lucifers versplinterd net op Tinurzijn vë^
en als draadjes doorgesneden. werk. ik kreeg nog een snolpje Ik had "J""! 'S °",e"- D,e
't Is intussen aardedonker geworden een doosje, waar ik alle snoepjes in- uuu y n. P"™a opgelost,
en als de beide schepen zich weer moei- deed. want het was vasten. HeDben jullie al vakantie. En zyn jul-
zaam opgericht hebben, is er vanaf 't >,,Mieke wil je even een boodschap overgegaan.
éne van 't andere niets meer te bespeu- doen?" vroeg moeder om 10 voor 6. Nelleke Pont, Leiden. Weer een brief-
ren. Het vaartuig van de Hollander is „Ja mam, wat moet ik halen?" je op zo'n mooi velletje postpapier. Fijn
danig gehavend: het vertoont talloze „Je moet even naar de slager en de dat je het boek zo mooi vond. Je was
gaten in de flanken en van de masten groentewinkel". toch maar een bof ster.
is zo goed als niets meer over. Met on- De slager en de groentewinkel waren
gelooflijke moeite tracht men de groot- dichtbij. Ik haastte me de boodschappen Corrie van Leyden, Hazerswoude
ste gaten te stoppen met alle mogelijke te halen en bracht het vlees en de heeft een verhaaltje over
materiaal om niet te veel water binnen groenten naar de keuken, waar moeder
te krijgen. Maar de woedende water- druk bezig was voor het lekkere etentje DE STOUTE POES
massa's maken de arbeid soms in wei- voor Tinus' verjaardag. Ik vind het leuk
nige minuten weer grotendeels onge- om in de keuken te helpen en daarom Moeder kip zat in een hoekje een
daan. Daarbij is men in de buurt van de vroeg ik: „Mag ik u helpen?" beetje te slapen. De kinderen waren
gevaarlijke klippen (onderzeese rots- „Goed, maak het blik appelmoes maar aan het spelen. Het waren tien leuke
eilandjes), die het eiland Saint-Laurent open en doe het in dat glazen schaal- donzige kuikentjes. Ze speelden tik-
omgeven. 't Kost de gezagvoerder de tje". kertje. Kareltje, zo heette het kuikentje,
grootste moeite om het bijna stuurloze Het ging gelukkig zonder morsen. gaf Kekeitje een tik en nu gaf Kekeitje
karkas op zee te houden. En slechts „Doe nu de room in de klopper en aan Kukeltje een tik en zo ging het
weinige matrozen zijn nog enigszins in doe de slagroom er in". maar door. Vader, een mooie gTote
staat om daarbij de helpende hand te „Mag ik ook kloppen mams?" haan, kwam ook eens naar het spelletje
bieden; de meesten liggen gewond en „Ja, maar oppassen dat het geen bo- kyken tot moeder de kinderen kwam
DE LAATSTE MOHIKAAN
Zo'n ding kun je vlug in elkaar knut
selen en kan een leuk geschenkje zijn
b.v. voor de vakantie in een zomer
huisje.
Benodigdheden: de deksels van 2
grote dozen, karton, wat verf, lijm en
een stuk hout.
Het stuk hout geef je de vorm, zoals
die in de figuur is aangegeven; de dek
sels worden schoongemaakt; vervolgens
snijd je 2 ronde schijven van 't karton,
zó, dat ze precies in de deksels passen.
Lijm 't karton vast en kleur de deksels
bont. 't Voetstuk vervolgens ook met
dezelfde kleur (en). Als de deksels droog
zijn, kan je er iets op schilderen, of je
knipt een figuur uit papier en plak die
erop.
Lijm nu nog de deksels aan de zijden
van 't voetstuk vast en de servethouder
is klaar.
EEN KAARSENHOUDER
Te maken uit 't wiel van een poppen
wagen.
Lize ontdekte bij 't opruimen van de
kelder vier wielen van de kleine houten
poppenwagen, waarin zij vroeger haar
teddybeertje had rondgereden. Dat
bracht haar op een idee. Ze nam ze nu
naar boven, maakte ze schoon en verfde
ze rood en blauw. Daarna zette ze een
kaars in elk wiel en zo had ze vier
Neem een stuk stijf tekenpapier, leg
het dubbel zoals de loodrechte stippel
lijn het aangeeft. Kalkeer (doortekenen)
daarop het patroon, knip het uit, zó, dat
de oren vrij komen en de baard ruig
aandoet. De kop wordt naar voren om
gebogen, terwijl men het papier uit el
kaar vouwt: tussen de oren een hori
zontale knik maakt en dan het papier
weer samenvouwt. De oren worden
naar boven en naar voren omgebogen;
het puntje van de staart wijst naar bo
ven. De hond kan zonder steun zitten
en zal zeker naar de smaak van kleine
zus of broer zijn.
Reeds in voorhistorische tijd (duizen
den jaren geleden) ging de mens op
jacht naar de honing van wilde bijen.
In grotten van Spanje, die voor duizen
den jaren geleden ontstaan zijn, vond
men een schildering, die een man voor
stelde, die aan een strik van gras over
een rots hangt. Hij haalt honing uit een
bijennest in de rotswand. De bijen, die
de diefstal willen verhinderen, zwermen
woedend om hem heen.
Voordat Columbus in Amerika land
de, waren daar nog geen honingbijen.
De Indianen moesten zich tevreden
stellen met de honing, die zij in hom
melkolonies vonden. Maar al gauw na
men de kolonisten bijen mee over de
Atlantische Oceaan. Deze vormden weer
nieuwe zwermen, die zich nestelden in
holle bomen en andere geschikte ver
blijfplaatsen.
Zo drongen zij steeds meer naar het
westen door, werden bij alle Indianen
stammen bekend, maar niet onder de
naam van bijen. Zij kregen van hen de
naam „vliegen van de blanke man".
De volgende morgen verlieten de En
gelse soldaten in alle vroegte het fort
van William Henri. Achter de soldaten
volgden de vrouwen en kinderen. Onder
hen waren ook Cora en Alice, alsmede
de psalmenzanger David, die tot taak
had de beide jonge meisjes te bescher
men. Haar vader en majoor Heyward
moesten aan 't hoofd van de troep mar
cheren.
Hoewel de Engelsen en Fransen nu
vrede gesloten hadden, bezaten de En
gelsen nog steeds vijanden, die naar
wraak dorstten nl. de met de Fransen
verbonden Indianen. Toen de soldaten
een grote voorsprong hadden op de
vrouwen en kinderen, overvielen zij
dezen en richtten een vreselijk bloedbad
onder hen aan. Cora, Alice en de psal
menzanger staarden als verlamd naar
dat verschrikkelijk gebeuren.
De psalmenzanger echtei vatte spoe
dig weer moed en begon met luide stem
een psalm te zingen. Daarvan schrokken
de Indianen, ze hielden op en gaapten
met open monden dat wonderlijke
bleekgezicht aan, die in de ure des ge-
vaars nog luid kon zingen.
Jammer genoeg echter hoorde ook
Magua, de aanvoerder der Indianen, het
gezang van David. Hij rende schreeu
wend op het kleine groepje toe en bij
hen gekomen, herhaalde hij weer: „Ma-
gua's wigwam staat nog steeds voor de
blanke meisjes open. Wil de donkerha
rige vrouw met de slimme Vos meegaan
en.bij zyn stam wonen?"
„Nooit", antwoordde Cora, „dood mij
liever op deze plaats". Daarop greep
Magua Alice vast, nam haar in zijn ar
men en rende met haar het bos in.
Schreiend holde Cora achter hen aan
en toen David inzag, dat hij haar niet
kon tegenhouden, snelde hij haar ach
terna, terwyl hij aldoor maar zong. De
Indianen geloofden, dat hij gek gewor
den was en weken, bijgelovig als zij
waren, opzij, want voor gekken moest
je je in acht nemen.
