CHROESTJSJEF STELDE VER. ST.
VOOR VERRASSENDE FEITEN
V.S.waren onvoldoende voor
bereid op duikbotengevaar
Wij hebben nu goede afweer
tegen Russische duikboten
Nieuwe techniek voor de
bestrijding van het gevaar
Voortdurend op zoek naar
nieuwe bestrijdingsmethoden
DE LEIDSE COURANT
aiU1 UAJUULUmJUJUJUAJUUULUJUL^^ ».«.»J).»JIJI.MJJULUJUUUUUULUjUJUJLUJLUJUUUUULIUUUUUUUUUIJU^
„Onze duikboten kunnen alle Amerikaanse bavens
blokkeren en het vasteland van Amerika bombarderen.
Russische raketten kunnen elk doel in de Verenigde
Staten bereiken en de belangrijkste industriële centra
daar zijn even kwetsbaar als die van alle NATO-landen
bij de Atlantische Oceaan Deze woorden sprak de
Russische premier, Nikita Chroesjtsjef, nog niet zolang
geleden en hij overdreef geenszins. Het waren inderdaad
naakte feiten, die Chroesjtsjef meedeelde want tot de
lente van 1959 waren de kusten van de Verenigde Sta
ten volkomen onvoldoende beschermd. Op papier waren
er voldoende mannen, schepen, kanonnen en raketten
voor de verdediging van de Verenigde Staten maar in
werkelijkheid betekende die verdediging niets.
Willen de Verenigde Staten niet de kans lopen een
tweede Pearl Harbour te beleven dan zal snel werk ge
maakt moeten worden met een nieuw verdedigingssy
steem, zei admiraal Arleigh Burke, hoofd van de Ameri
kaanse marine-operaties, toen hy met een Amerikaanse
strategische commissie de toestand besprak. Ook were
bij die gelegenheid vol aandacht geluisterd naar de
schout-bij-nacht John S. „Jimmy" Thach toen deze een
diagnose stelde van de zwakheid van de Verenigde Sta
ten en daarna een voorstel deed tot verbetering ervan
Volgens de schout-bij-nacht was het voornaamste pro
bleem, dat de strijd tegen de duikboten slechts een on
derdeel vormde van het werk van de Amerikaanse vloot
Zelden stuurde men er schepen en manschappen op uit
om het probleem diepgaand te bestuderen. Er was geen
gespecialiseerde groep gevormd om het probleem op te
lossen en niemand wist by benadering te vertellen wat
er nodig was om in een eventuele duikbotenoorlog de
beste kansen te verkrijgen
Deze conferentie van militaire deskundigen leidde on
geveer twee jaar geleden tot de vorming van een nieuwe
gespecialiseerde strijdgroep ter zee, de strijdgroep .Alfa'
die bovendien een belangrijk aandeel kreeg in het uit
werken van een goed verdedigingssysteem.
Schout-bij-nacht John S. T^ach, bij
gestaan door vice-admiraal William
G. Cooper, commandant van de an
ti-duikboot strijdmacht van de Atlan
tische vloot, heeft dag en nacht met
zijn strijdgroep Alfa geopereerd,
waarbij hij zijn manschappen, zijn ma
chines en zichzelf vaak tot de grens
van uitputting bracht. Hij wees de
zwakke plekken aan - het gebrek
aan kennis betreffende de zee van de
oceaanbodem tot aan het oppervlak,
de stromingen, de diverse lagen met
de verschillende temperaturen en de
invloed hiervan op de luisterappara
ten. Ook ging hij uitvoerig na, wat
aan de uitrusting verbeterd moest
worden maar het grootste probleem
was toch wel, het zover te brengen,
dat zijn strijdgroep zou functioneren
als een team en niet als een toeval
lig bijeengebracht groepje van vlieg-
dekschip, torpedoboten, duikboten en
vliegtuigen.
Thach vraagt het uiterste van zijn
manschappen. Dat heb ik ondervon
den tijdens mijn tocht met de Alfa-
groep. "Pas als er al 24 uur opzit
ten, kunnen we gaan spreken van
overwerk" zei hij een keer bij wijze
van grap maar het was bittere ernst.
De torpedoboten bijvoorbeeld vullen
hun brandstofvoorraad aan tijdens de
uren, dat op het vliegdekschip gege
ten wordt. Alleen om zodoende enige
kostbare uren uit te sparen. Officie
ren en manschappen vergaderen vaak
de klok rond om de oorzaken van be
paalde tekortkomingen te ontdekken
en op te lossen of om nieuwe metho
den nader uit te werken.
Nieuwe techniek
Waarschijnlijk wordt nergens in de
vloot of de land- en luchtmacht zo
veel aandacht besteed aan sugges
ties zonder waarde te hechten aan de
rang van degene, die ze naar voren
brengt, ledereen, die een idee heeft,
wordt aangehoord. Waarschijnlijk is
dit ook het geheim van de vele goe
de resultaten, welke de strijdgroep
Alfa tot nu toe heeft bereikt. Zo zijn
er nieuwe mogelijkheden ontdekt
voor het gebruik van oude uitrustin
gen. Voorts is er een compleet nieuw
boek tot stand gekomen met strijd
plannen en deze zijn doorgegeven aan
de bevelhebbers van de vloten van de
Atlantische Oceaan en de Stille Zuid
zee. Ook heeft de groep allerlei ver
nietigingstechnieken kunnen perfec
tioneren. gebaseerd op het feit, dat
een duikboot vrijwel altijd onder wa
ter moet blijven. Schout-bij-nacht
Thach zei mij van deze nieuwe tech
niek, dat men hierbij o.m. probeert
te profiteren van de nieuwsgierig
heid van een duikboot-commandant
om te weten te komen, wat er
eigenlijk boven water precies ge
beurt. In plaats van bijvoorbeeld
een aantal dieptebommen tegelijk in
zee te werpen, laten de torpedoboten
er slechts één vallen.
De commandant van de duikboot
wacht dan ongetwijfeld vol angst
en spanning op de volgende maar
deze komt niet. Tenslotte zal zijn
nieuwsgierigheid onhoudbaar wor
den en komt er een stukje van de
periscoop boven water. Dat moet
dan voor ons eerst het teken van
de aanval zijn
VOLLEDIG OP
OORLOGSSTERKTE
De beste maatstaf echter om het
succes van de strijdgroep aan af te
meten is, dat men de afstand om de
duikboten te ontdekken belangrijk
heeft vergroot. Men is thans name-
iyk in staat om onder gunstige om
standigheden een duikboot te ontdek
ken in een gebied van zo ongeveer
7800 mijlenOnze groep, aldus
schout-by-nacht Thach, heeft een
hoogtepunt van efficiency bereikt en
dat ondanks de bestedingsbeperking
van de regering, waarbij alleen dit
jaar 100 miljoen dollar minder werd
uitgetrokken voor de strijd tegen
duikboten. De strydgroep Alfa is
steeds klaar voor een onverhoopte
oorlog als ze op zee gaat en dat be
tekent, dat de groep volledig op oor- I worden gehouden, tegen eigen duikbo-
logssterkte is uitgerust en bevoor- .ten zijn slechts bijkomstigheden tij-
raad. dens de wacht, die de groep dag en
D9 oefeningen, die zo nu en dan nacht moet houden naMj de kusten..
Admiraal Arleigh Burke, hoofd Amerikaanse marine:
Met hun vijfhonderd duikboten hebben de Russen een grotere onderzee-
vloot dan alle westelijke landen samen. De Verenigde Staten kan deze
vloot bestrijden met ongeveer 125 duikboten, waarvan er een paar zijn
uitgerust met atoomwapens. Natuurlijk zouden de Verenigde Staten er
met grote spoed meer kunnen bouwen maar zou het gevaar dan bezworen
zijn?
„Neen", zegt admiraal Arleigh Burke, hoofd van de Amerikaanse marine-
operaties. „In geval van oorlog zullen wij geen tijd hebben om duikboten
met duikboten te bestrijden, hoe goed onze tactiek ook zijn mag. Wij moe
ten ze met andere middelen te lijf gaan maar wij zullen hiermee snel voort
gang moeten maken, anders wordt het onze dood!"
Dit was de boodschap die schout-bij-nacht John S. „Jimmy" Thach van
admiraal Burke meekreeg bij de opdracht met de strijdgroep „Alfa" uit
te varen op zoek naar een „afdoende verdediging tegen duikboten!"
Wonder om te zien
En, ik heb mij ervan kunnen over
tuigen op welk een uitstekende wijze
de schout-by-nacht zich van zijn
moeiiyke taak heeft gekweten. De
dingen, die onder leiding van John
Thach werden ontworpen zyn vaak
„een wonder om te zien". Vliegtuigen
die al door vele deskundigen waren
afgeschreven om nog dienstbaar te
zyn voor militaire doeleinden, werden
bgvoorbeeld herschapen in magneti
sche duikboten-ontdekkers! Ook heb
ik gezien, dat een electro-cardiograaf
van een boorddokter op bijzonder ver
nuftige wyze werd aangewend voor
bestrijding van het duikbotengevaar.
Zelfs met de doodgewone tuinhark
heb ik dingen zien doen, die men niet
voor mogeiyk had gehouden
Maar, de meeste waardering heb ik
toch wel gekregen voor de manschap
pen van de Alfa-groep. Wat zy in de
20 maanden van experimenteel wer
ken hebben gepresteerd grenst bijna
aan het ongelooflyke. Ik moet hier
echter aan toevoegen, dat ik evenzeer
heb ontdekt, dat de kleinste fout, de
kleinste onnauwkeurigheid, grote ge
volgen kan hebben. Elk klein foutje,
gemaakt door de geluidstechnicus in
zyn hokje op de torpedoboot, de pi
loot, die over de golven scheert met
zijn magnetische opsporingsinstrumen-
Vliegtuigen en helikopters star
ten van het vliegdekschip Ran
dolph voor een oefening, waarbij
duikboten op de snelste wijze moe
ten worden opgespoord.
ten of de commandant, die zijn man
nen leidt bij het onderscheppen van
de vijand, kan alles doen mislukken...
Gedurende mijn tocht met de strijd
groep Alfa ging ik per touwladder of
per helicopter van schip naar schip
om te zien hoe het werk werd ver
richt. Daarna ging ik mee in de diep
te met een duikboot, die doodstil om
zyn „prooi" cirkelde. Ik vloog over
de dekken van torpedoboten in vlieg
tuigen, die zo laag gingen, dat ik als
het ware in de koffiekopjes van de
mannen op de brug kon kijken. Dit
gebeurde yd ens een actievlucht,
waarbij een duikboot moest worden
opgespoord. Een dag en nacht surveil
lerende patrouille, bestaande uit sche
pen en vliegtuigen in het zeegebied
tussen Argentinië en de Azoren, had
een duikboot gesignaleerd. De rich
ting en de snelheid van deze duikboot
waren bekend toen deze de zg wacht-
lgn passeerde maar van die tyd af
kon de onderzeeër byna elke richting
uitgegaan zgn daar duikboten in tyd
van vrede zich in volle zee overal
kunnen bewegen.
Contact met Rus
Van een basis aan de kust vertrok
ken verkenningsvliegtuigen, die by de
Alfa-groep behoorden, naar het gebied
waar men dacht dat de duikboot zich
zou bevinden. Deze vliegtuigen zijn in
staat om een prooi urenlang na te ja
gen. De radarschermen in hun toestel
len onthullen alles, wat op zee te zien
is, al is het zo klein als een prulle-
mandje. Dus eveneens het kleinste
stukje van een duikboot als dit boven
water uitsteekt.
Gelijktijdig vertrokken van het vlieg
dekschip vliegtuigen uitgerust met ge
voelige instrumenten om het gebied
af te zoeker met hun zg „magneti
sche verklikkers". Torpedoboten met
hun massieve uitrusting van ontdek
kingsinstrumenten verlieten de groep
nu ook en haastten zich naar de aan
geduide plek. Het vliegdekschip volg
de op zo'n afstand, dat het gemakke-
lyk helicopters zou kunnen lanceren
zonder de vyandelyke duikboot te
verleiden een torpedo af te schieten.
Op het vliegdekschip, in de com
mando-kamer, probeerden officieren
en manschappen uit de nu en dan bin
nenkomende berichten uit te dokteren
wat de itedentiteit van de achtervolg
de duikboot was. De belangstelling
der officieren en manschappen werd
echter wel bijzonder groot, toen het
bericht binnenkwam, dat zich ook
twee Sovjet-vrachtschepen in het be
treffende gebied ophielden, wat trou
wens niet verboden was.
Vice-admiraal William G. Cooper
die een groot aandeel heeft gehad
in de „Alfa"-experimenten.
Belangrijke vragen
Wy hadden op zeer belangryke vra
gen echter een dringend antwoord no
dig en wel: 1. Gebruikte de vyande
lyke duikboot Amerikaanse schepen
als doelwit? 2. Indien dit zo was,
welke van de 20 tot 30 schepen in zijn
bereik achtervolgde de duikboot?
Uit de positie waar de duikboot zich
zo ongeveer moest bevinden, maakten
onze mensen ook op, dat hij wellicht
in de richting van een van de ver
schillende „lanceergebieden" voer van
waaruit onze duikbootjagers bij even
tuele oorlogshandelingen een aanval
kunnen verwachten op bepaalde Ame
rikaanse doelen.
In oorlogstijd zouden de antwoorden
op deze en overeenkomstige vragen
beslissend zijn voor de vernietiging
van de indringer. In tijd van vrede
worden de antwoorden tegen elkaar
afgewogen maar even nauwgezet als
of het oorlog was.
Hoe de vijandelijke duikboot tot
overgave kan worden gedwongen?
Dat gaat veelal als volgt. De piloten
van de vliegtuigen met de mag
netische verklikkers vinden de duik
boten meestal 't eerst. Op vier of vijf
voet boven het water vliegend „voe
len" zy naar de indringer en als ze
hem gevonden hebben, geven zij de
verbindingsplaats aan met een dry. ri
de fakkel. De fakkels, die aan de ach-
terzyde van het vliegtuig worden af
geschoten met dezelfde snelheid als
die van het vliegtuig zijn als 't wre
lichtgevende bakens. Ook wordt het
doel nog omringd met dryvende
„klankborden", uitgerust met kleine
radiotransmitters en luisterapparatuur
die alle geluiden die ze opvangen,
doorgeven. Dan komen de helicop
ters in het strijdperk. Zij gigden over
het water en laten hun luisterappara
ten zakken. Zy bewegen zich lang
zaam in formaties van drie en zij
sluiten de duikboot als het ware in...
Ik ben aan boord geweest van een
Amerikaanse duikboot, die op deze
wijze werd gevangen en ik heb vanaf
een torpedoboot gezien hoe een vijan
delijke duikboot, die reeds gevangen
was, weer poogde te ontsnappen. Het
lukte echter niet want de duikboot
commandant kon zyn nieuwsgierig
heid, wat er in zyn omgeving gebeur
de niet bedwingenHet is echter
niet altyd alleen nieuwsgierigheid
want om te vluchten moet men uiter
aard ook weten, waarheen men het
beste kan vluchten en dan moet de
periscoop uiteraard boven water.
Duikbootjagers weten dit uit ervaring
en deze wetenschap gebruiken zij om
nog meer bestrydingsmethodes tegen
het duikbotengevaar te ontdekken
EXCLUSIEF:
DE LEIDSE
COURANT
