De Gouden
In de Krantentuin
KNUTSELHOEKJE
CbambcT)
Staat leent
f 300 miljoen
ZATERDAG 23 APRIL I960
DE LEIDRE CfHJRANT
PAGINA 0
Het
DE SPARTAANSE BRIEFSTOK
Avonturen van Correspondentie
Naverteld door
Wei, terwijl Bambo nog vast sliep,
was de schipper naar de haven gegaan.
Hoewel 't nog zeer vroeg was, waren er
toch al heel wat mensen op de been en
ieder van wie" hij verwachten kon, dat
ze hem nuttige iiüichtlngen konden ver
schaffen over Van Walden of Wolsey,
klampte hij aan. Op zijn terugweg ont
moette hij nog een stelletje half of heel
dronken matrozen van het Engelse
schip. Ze hadden een rumoerige en ru-
zierijke nacht aan wal doorgebracht,
waarbij één hunner zelfs de dood ge
vonden had. Behalve dit vernam hij van
hen ook nog, dat ze over twee dagen
weer zouden vertrekken naar de eerst
volgende haven, waar hun meester de
familie Van Walden hoopte te ontmoe
ten. Het was voor hen geen geheim, dat
hij achter de dochter van de Hollander
aanjoeg. Hun mening was echter, dat 't
meer om haar rijkdom dan om haar zelf
te doen was. Zij wisten ook nog te ver
tellen, dat Wolsey zijn vreugde niet had
kunnen verbergen, toen hij van de ver
missing van die Franse matroos had ge
hoord, terwijl toch iedereen 't een nare
geschiedenis had gevonden. De Engels
man was dus ook wel overtuigd van
Bambo's dood.
Teruj
Manoa
deels hersteld van zijn uitputting. Hij
deelde hem alles mede, wat hij zoal ge
hoord had. Toen Bambo vernam, dat de
schurk van plan was zijn vrienden in te
halen, riep hij uit: „Oh, hoe kunnen we
hem beletten die goede mensen weer
met zijn valse bedoelingen lastig te val
len?"
„Daar Is maar één middel", aldus de
schipper, „namelijk met zijn schip mee
gaan".
„Maar dat is onmogelijk".
„Luister eens jongen. Als men t maar
goed aanpakt, worden veel dingen mo
gelijk, die men eerst voor onmogelijk
hield. Je hebt gehoord, dat één van Wol-
sey's matrozen vannacht bij een twist
gedood is. Daar hij toch al niet te veel
scheepsvolk heeft, zal* hij dus trachten
een plaatsvervanger te krijgen. En
daarvoor moet jij je aanbieden".
„Maar goede man, als de Engelsman
mij zou herkennen, zorgt hij er wel
voor, dat ik in de kortst mogelijk tijd
voor altijd verdwijn".
„Dat is zo, Bambo, maar ik zal ervoor
zorgen, dat hij je niet herkent. Onder
de bemanning van het schip zijn ook
een paar negers. Welnu, mijn matrozen
pakje heb je al en een neger zal ik van
je maken. Ikzelf ben in dezelfde ver
momming tot Wolsey doorgedrongen
zonder door hem herkend te worden.
Als je dus toestemt, heb ik over een
uur een rasechte negermatroos van je
gemaakt en met een gerust hart kun je
je op het Engelse schip vertonen om je
diensten aan te bieden".
Het vooruitzicht, wellicht over enkele
dagen Elsa en haar vader weer te zien
en hen te kunnen helpen tegen hun boze
belager, lokte Bambo zó aan, dat hij
zich terstond aan de behandeling van de
slimme schipper overgaf. Een uur later
was de gedaanteverandering geschied en
stapte een keurige negermatroos naar de
haven. Wel klopte zijn hart sneller dan
gewoon, toen hij zich aan boord van het
vreemde schip meldde. De bootsman,
die hem ontving, vroeg hem naar zijn
naam. leeftijd, diensttijd, schepen waar
op hij gevaren had enz. Natuurlijk kreeg
hij als antwoord heel wat onwaarheden
te horen. Zijn nieuwe vriend had hem
daarop terdege voorbereid. Er volgden
nog een aantal vragen om de vakken
nis van de kandidaat te toetsen en toen
deze zeer bevredigend beantwoord wer
den, zei de bootsman. „Wat mij betreft,
ben je aangenomen, want je komt als
geroepen en daarbij beval je me weL
Blijf even wachten, dan ga ik aan mijn
heer Wolsey vragen, of hij mijn keuze
goedkeurt". Na een paar minuten kwam
„de baas" even uit zijn hut, bekeek
Bambo enige ogenblikken en zei toen:
,,'t Is in orde bootsman. Zeg maar aan
de man dat hij zich morgenvroeg melden
kan".
Je begrijpt dat Bambo wel enige be
nauwde ogenblikken gehad heeft. Maar
nu Wolsey hem blijkbaar niet herkende,
was zijn hart weer opgelucht Bij Manoa
teruggekeerd, dankte hij hem uitbundig
voor zijn vriendschap en zijn wijze raad.
Want nu zou hij zeker gelegenheid krij
gen om de boze plannen van de listige
schurk te verijdelen en hem de straf toe
te dienen, die hij aan hen beiden en aan
de familie Walden verdiende. „Ditmaal
zal hij, als we tegenover elkander komen
te staan, zijn lot niet ontgaan, dat beloof
ik u".
Dat waren de afscheidswoorden van
Jambo, toen hij de voli
zijn nieuwe vriend verlie'
Anneke van Leyden, Hazerswoude. Je
hebt natuurlijk al iedere week uitge
keken of je verhaaltje in de krant 6tond.
Eindelijk dan
MIJN ZUSJES VERJAARDAG
Het was zondag en iedereen was al in
spanning voor het feest van maandag,
want dein zouden mijn twee zusjes jarig
zijn; de een werd 11 en de andere 10
jaar. Wat duurde die zondag toch lang,
maar eindelijk was het dan toch maan
dag geworden. Mijn broertje Jan was
het eerste wakker en maakte mijn zus
jes wakker. Hij riep: „Jullie zijn jarig",
maar het was pas zes uur. Ze riepen aan
moeder of ze al mochten komen en ja
hoor, het mocht. Daar gingen ze al naar
beneden, de een al sneller dan de ander.
De cadeaus lagen al op de tafel, 't Was
te veel om op te noemen, potloden, klad-
bloks, kalkeerpapier, snoep en peper-
muntrollen. Wat waren ze blij. 's Mid
dags mochten de vriendinnetjes komen
spelen en daar kregen ze ook cadeautjes
van. De dag was veel te gauw om.
Marian 1'Ami, R'veen. Natuurlijk mag
Je met ons mee doen. Stuur maar trouw
de oplossingen van de raadsels in, dan
heb je nog kans op een mooi boek en
als je ingestuurde verhaaltje goed en
netjes geschreven is, komt het zeker in
de krant. Dus Marian tot ziens of liever
tot schrijfs.
DE FAMILIE KWIKSTAART
Zo, nu zal ik Jullie eens iets vertellen
over de familie Kwikstaart. De mensen
noemden dat gezin zo, omdat ze acht
meisjes hadden, allen met een kwik
staart op hun hoofd. Jullie kunnen even
kennis met hen maken.
Aangenaam, hier zijn vader en moeder
Kwikstraat, hier is het oudste meisje
Corrie, dan de tweelingen Lies en Loes,
dan Greetje, dan Elly, dan Mirjam, Em
my en Silvia".
Nu kennen jullie ze allemaal.
Op een dag, het was mooi weer, zei
vader: „Ik heb net met moeder afge
sproken, dat we morgen naar Breda
gaan. Ik heb daar in de bossen een
huisje gehuurd en we blijven daar
2 weken".
Er ging natuurlijk een geweldig hoera
op en vader werd eens lekker omhelsd.
Toen ze de volgende dag in Breda
aankwamen, pakten moeder en Corrie
de koffers uit en daarna kregen ze alle
maal een glas si-si. Daarna gingen ze
met vader en moeder de bossen in.
„Zullen we verstoppertje spelen?"
vroeg Mirjam.
Ze stemden allemaal toe en Loes moest
hem zijn. Ze kropen gauw weg en
Greetje riep: „Kom maar!"
Nu laten we Loes rustig zoeken en we
gaan eens bij Lies kijken.
Ze had een mooi plekje uitgezocht.
Maar opeens, wat was dat? Lies luis
terde scherp. Ze hoorde gefluister maar
kon niet goed verstaan, wat er gezegd
werd. Ze ging voorzichtig wat naderbij
en toen zag ze, tussen de struiken, twee
mannen zitten, armoedig gekleed. Stil!
Wat zeiden ze nu?
„Dus vannacht om kwart over één, bij
het hek. Jij maakt de waakhond onscha
delijk en intussen probeer ik het slot
Ha, ha, ha, wat zal boer Haspel morgen
op zijn neus kijken, ha, ha, ha!"
Lies hoorde niets meer, want opeens
werd ze van achteren vastgegrepen en
voor ze het wist, werd haar een prop in
de mond geduwd. Haar handen en voe
ten werden vastgebonden en sterke
mannenarmen droegen haar naar een
hutje in het bos.
Lies* gedachten werkten snel. Wat
moest ze doen? Ze wist wel zeker dat
die mannen een inbraak wilden gaan
plegen.
„Zo", zei de man, die haar gedragen
had. „Zo, dus jij wou ons afluisteren,
hè? Maar je zal niet veel meer van ons
te weten komen".
Hij bracht haar naar een hoek in de
kamer, deed de deur open en zei:
„Hier zit je wel veilig juffie" en sloeg
de deur achter haar dicht en maakte
hem op slot.
O, o, wat moest ze nu doen? Ze pro
beerde de touwen los te maken maar
dat ging niet. Wacht, daar zag ze een
stukje glas liggen. Ze schuifelde er naar
toe en kon toen de touwen doorsnijden.
Nu de prop uit haar mond en klaar was
Kees. Nu begon ze te zoeken of er er
gens een uitgang was, waar ze door kon
vluchten. Ha, daar had ze iets. Het was
een haak, die aan de grond vastzat Met
veel moeite kreeg ze de haak los en
toen kon ze een luik open maken. Ze
zag nu duidelijk een trapje. Wat zou
daar onder zijn? Vlug klom ze het trapje
af en kwam terecht in een gang. Op het
eind van die gang was weer een trapje.
Nu klom ze weer omhoog en daar bo
ven was weer een luik. Ze deed het open
enze zag dat ze midden ln het bos
zat. Tja, waar moest ze nu naar toe? Ze
wist hier helemaal de weg niet Na een
poosje zoeken, zag ze in de verte het
huisje waar ze logeerden. Vader, moe
der en allemaal stonden in de tuin en
ook waren er politiemannen. Zodra
vader en moeder haar zagen, volgen ze
op haar af. „Waar ben je toch geweest?"
vroeg vader angstig. In geuren en kleu
ren vertelde Lies wat ze meegemaakt
had. Toen ze uitverteld was zei één van
de politiemannen: „Weet je, dat je ons
daar een grote dienst hebt bewezen? We
zijn nL al een paar maanden lang aan
't zoeken naar die beruchte inbrekers.
Kom morgen maar even met je vader
op het bureau, dan zullen we dat zaakje
eens onderzoeken". De volgende dag,
zaten de twee dieven al achter slot en
grendel enLies kreeg als beloning
een mooie fiets. Ze hadden nog een
leuke vakantie.
Ria van Haastreg, Zuidweg 3, Rljpwe-
terlng zou graag met een meisje van 12
13 jaar corresponderen en wie weet,
misschien elkaar deze vakantie eens op
zoeken. Wie heeft er zin?
Marianneke Weyermans, Oegstgeest.
Zeg Marianneke nog wel gefeliciteerd
met Je verjaardag, 't Was zeker wel een
fijne dag. Je bent nu al groot hoor en ik
vind het heel knap dat je zo helemaal
alleen een briefje schrijft, 't Wordt nu
steeds mooier hé. Dag meiske, groetjes
aan allemaal thuis.
Agnes Vink, Oad Ade. Nog zo'n flink
meiske, maar ik denk dat je je moeder
al goed kan helpen, als oudste dochter.
We hopen nu maar da
beter wordt. Dag Agn<
Greet Hagen, Zoeterwoude. Weer een
nieuw "nichtje, die van harte welkom is.
De oplossing was goed Greetje.
Dlck v. d. Meer, Leimniden. Hoe oud
ben jij Dick? Schrijf dat er voortaan
even bij. Verder alles prima in orde.
Nellie v. d. Meer, Rijnsborg komt
met:
DE TWEE LAMMETJES
De lente was weer ln het land, maar
moeder schaap had haar bontjas nog
aan. Zij stond bij haar 2 kinderlamme
tjes. De wei was mooi groen. Moeder
schaap had haar kinderen verboden om
uit de wei te lopen, maar op een dag,
toen moeder het niet zag, gingen ze de
wijde wereld in. Als ze honger hadden,
aten ze van het gras langs de weg. 't
Werd middag en het begon te regenen,
heel erg hard zelfs en later begon het
te onweren. Ze lagen dicht bü elkaar,
koud, moe en nat. Ze blaatten: waren
we maar bij moeder gebleven, dan was
er niets gebeurd.
Wat gebeurde er op gindse wei? Moe
der schaap vond haar kinderen niet,
hoe ze ook zocht. Ze riep en riep maar
tevergeefs. Toen kwam de boer. die al
leen maar de moeder zag. Hij zag ook
het open hek. Toen riep hij de hond
Max en ze gingen op zoek. Na een uur
tje zagen ze de lammetjes, die nog op
dezelfde plek waren en even later wa
ren ze weer bij moeder in de wei. Alles
was nu vergeten en vergeven en ze von
den het: Oost, West, thuis best.
VOOR EEN
REGENACHTIGE VAKANTIEDAG
Wie is het sterkste?
De spelers gaan aan de lange kanten
van de tafel zitten, aan beide kanten
evenveel, laten we zeggen, aan elke kant
drie. De spelers die over elkaar zitten,
zijn eikaars tegenstanders. Nu moeten
we nog een middellijn hebben. Is de
tafel oud, dan trekken we met krijt een
streep in de lengte van de tafel, precies
in het midden. Is het geen oude tafel
dan spannen we een touwtje.
Als dat gedaan is, leggen de spelers
hun onderarm op de tafel en precies
boven de middellijn, haken ze in eikaars
wijsvingers, dat doen ze twee aan twee,
dus alleen met het kind vlak over je.
Als iedereen klaar zit, wordt het be-
ginsein gegeven en nu gaat het erom,
wie door trekken, de hand van zijn
tegenstander over de lijn krijgt. Wie los
laat heeft verloren, en denk er om, op
de stoel blijven zitten. Als iedereen een
beurt gehad heeft krjjgen we nog een
extra ronde van de winnaars
GRAANTJE PIK
We zitten allemaal om de tafel en
hebben ieder voor ons 8 10 kleine
snoepjes. We geven iedere speler een
nummer vanaf no. 1. We schuiven alle
maal 4 snoepjes naar het midden van de
tafel en leggen ze in een kringetje. Als
dat gedaan is, gaat no. 1 onder de tafel
zitten, terwijl no. 2 een bepaald snoepje
aanwijst die we goed in het oog moeten
houden, dat is graantje pik.
Nu mag no. 1 weer op zijn plaats gaan
zitten en hij mag nu de snoepjes één
voor één oppakken, zodra hij het graan
tje pik vastpakt, roepen alle kinderen:
„graantje pik", en hij laat dat snoepje
weer vallen. De rest mag hij houden.
Nu gaat no. 2 onder de tafel zitten en
no. 3 mag er een aan wijzen. Zo gaat het
spel voort, tot we allemaal een beurt
gehad hebben.
We kunnen het nu ook nog eens voor
de tweede keer doen.
Dag kinders, speel maaT prettig.
TANTE JO EN OOM TOON
Als het Jong zowat 18 cm. groot Is,
wordt het anders. Het kruipt op de rug
van zijn moeder en klemt zich daar met
zijn stevige voorpoten vast. Moeder
klimt met hem in de bomen rond, want
de Koala leeft van bladeren. Het liefst
lust bij ecalyptus bladeren en daarvan
eet hij per dag ongeveer een pond.
Niemand heeft tot nu toe de Koala
zien drinken; hij krijgt vocht genoeg
door het sap der bladeren en door de
dauwdruppels die erop liggen. De Koala
slaapt zowat de hele dag in een holle
boom of onder een tak van de stam. Als
hij boos wordt, kan hij driftige kreten
uitstoten, maar als hij bang is, jammert
hij hartverscheurend.
Vroeger fraren er in Australië mil-
lioenen Koala's. Er werd echter op hen
jacht gemaakt om hun mooie pels Ten
slotte waren er nog slechts een psar
duizend over. Ge lokkig greep toen de
regering in. De „teddybeer" werd onder
natuurbescherming gesteld en sindsdien
leeft zijn familie weer in rust en vrede.
Fig. a. Geheime boodschappen en brie
ven in geheimschrift (z.g. codeschrift)
hebben er al bestaan vanaf de tijd, dat
de mensen oorlog gingen voeren. In de
oudheid gebruikte men in Sparta (Grie
kenland) reeds een zeer eenvoudige
maar handige wijze van briefwisseling,
die steeds werd aangewend, als een
veldheer aan de raad zijner stad schreef
of omgekeerd.
Men deed dit door middel van een
briefstok Een smalle riem of een strook
papyrus (taai, sterk papier) werd om
een staf (stok) van een bepaalde breedte
gewikkeld. Daarop schreef men de
mededeling en gaf aan de boodschapper
(loper) alleen die strook mee. Werd hij
mogelijk onderweg opgevangen en ge
raakte de strook in handen van de vij
and, dan kon niemand uit de wirwar
van woorden de juiste betekenis opma
ken. Bereikte de brief echter de juiste
ontvanger, dan behoefde deze slechts de
brief om zijn stok te wikkelen, die pre
cies overeenstemde met die van de af
zender. Dan was de boodschap makke
lijk te ontcijferen.
KENNEN JULLIE DE KOALA?
In Australië leeft een klein buideldier,
de Koala. Zijn mooie naam is echter
„Australische Teddybeer".
De Koala is ongeveer 60 cm. groot,
wanneer'hij volwassen is. Maar op de
dag van zijn geboorte meet hij 6lechts
2 cm. Daarom moet hij ook zijn eerste
6 levensmaanden in een buidel onder de
buik van zijn moeder doorbrengen.
Fig. c. Kleine broer zou zeker blU zijn
met een „molenboom", die hij ofwel in
zijn tuintje kan planten of op zijn vaar
tuigje (scheepje) vastmaken. Hoe maak
je die voor hem zonder kosten?
Zoek een stok van plm. yK 1 meter
lang en daarbij twee dwarsstokjes.
Maak hierin inkepingen (uitsnijdingen),
zodat grote stok en dwarsstokjes in el
kaar passen (zie fig.). Lijm of bind ze
dan aan elkander (een paar spijkertjes
kunnen ook nog helpen).
De molentjes zelf worden als altijd
uit vierkanten van pepier of celluloid
gevouwen. Voor het grote molentje van
20 cm lang en breed, voor de kleine
vierhoeken van 15 cm lang en 12 enj
breed.
Knip de papieren tot aan de stippellijn
door (zie fig. c.) sla de puntjes naar het
middelpunt om en bevestig ze met een
stevige speld of 'n spijkertje. Bevestig
ze aan de uiteinden der stokjes en je
molentjes kunnen draaien.
99
BuManluk 'iluimhoimlitm
nmktrmrli Imilmtrthmim...
hou' j miummtomt
DE LAATSTE MOHIKAAN
„Mijne vrienden, de Mohikanen en ik een bootje van boomschors, dat de In-
willen alles doen om jullie te helpen",
zei Valkoog tegen majoor Heyward.
„Maar daarvoor moet u ons beloven
muisstil te zijn en zweren nooit de
schuilplaats te verraden, waar we u nu
naar toe brengen".
Heyward ging gaarne op deze voor
waarden in en nadat zij de paarden be
neden aan de rivier verstopt hadden,
bracht Valkoog het reisgezelschap naar
zagen er wel tegen op om in zo'n broos
vaartuigje in zulk 'n bruisende stroom
te stappen, maar er bleef haar geen an
dere keus.
Na een korte maar gevaarlijke reis in
de nacht kwamen zij behouden in een
rotsholte aan. Die holte bestond uit
ruimten, die beide een uitgang naar
buiten hadden. „Mijn vrienden en ik zijn
te slim om ons in een ruimte te verstop
pen, die maar één uitgang heeft" zei
Valkoog, toen Heyward hem vroeg, wat
te doen, als vijandelijke Indianen de in
gang van de voorste holte zouden ver
sperren. Op beide zijden van het eiland,
waarop ze zich thans bevonden, bruiste
een waterval; en daarom meende Valk
oog, dat de Huronen hen daar niet be
reiken konden.
Ruzie aan boord
beslecht met 't mes
De 39-jarige in Aden geboren don
keyman Hassan Aideed uit Hull is
gisteravond met ernstige verwondin
gen door messteken in buik en rug in
het Wilhelminagasthuis te Amster
dam opgenomen, na een vechtpartij
met een kameraad aan boord van zijn
schip, de „Filleigh" uit Londen. Dit
vrachtschip had juist de Amsterdam
se haven verlaten op weg naar Rot
terdam en voer in het Noordzeeka
naal.
De rijkspolitie te water heeft de
andere donkeyman, de in Brits-Soma-
liland geboren Ibrahim Obseyeh,
woonachtig in Huil, gearresteeerd
verdacht van zware mishandeling c.q.
poging tot doodslag. Een twist, die
vermoedelijk ontstaan was over het
lenen van geld, ontaardde tijdens de
reis in een steekpartij met bovenge
meld gevolg. De donkeyman O. is in
Amsterdam opgesloten. Hij zal voor
de officier van justitie worden geleid.
De 3-jarige Car la Venns is giste
ren te Amsterdam verongelukt. Het
kind stak plotseling de druke rijks
straatweg over, juist toen een bestel
wagen naderde. Hoewel de bestuur
der krachtig remde kon hij een aan
rijding niet voorkomen.
SUIKERZAKJES VOOR
„DOE OPEN".
De verzamelaars van suikerzakjes
in ons land zullen ten bate van de
actie „Die Open" voor de som van vijf
en negentig cent in het bezit kun
nen komen van een serie suikerzakjes
met als beeld een kindertekening,
welke op het vluchtelingenlee be
trekking heeft. Door storting op gi-
rorkening nr. 901618 „Aktie Doe
Open" Deventer komt men in het be
zit van de 5 gevulde zakjes die de
complete serie uitmaken.
De minister van Financiën is voor
nemens over te gaan tot de uitgifte
van een 4Vj pet. lening groot 300
miljoen, tegen een koers van 99}4 pet.
Aflossing van de lening zal geschie
den in 30 jaarlijkse termijnen en wel
afwisselend 3 pet., 4 pet. en 3 pet per
jaar, zodat telkens in drie opeenvol
gende jaren 10 pet. van de lening
wordt gedelgd, te beginnen op 1 juni
1961. Verstrekt of algehele delging
is de eerste 10 jaren niet toegestaan.
Naar HUIBERS
Haarlemmerstraat 123, Leiden
voor
Geboorteaankondigingen
De rente gaat in op 1 juni 1960, de
coupons verschijnen jaarlijks op 1
juni. De storting op de toegewezen
schuldbewijzen zal moeten geschie
den op woensdag 1 juni 1960.
Schuldbewijzen in de nieuwe le
ning zullen worden afgegeven in stuk
ken van 10000 en 100, terwijl deel
neming in de lening in de vorm van
schuldregisterinschrijvingen zal kun
nen geschieden tot bedragen van ten
minste 100.000.
Het ligt in de bedoeling de in
schrijving open te stellen op maan
dag 9 mei a s. van 9 tot 16 uur, by
het agentschap van het ministerie
van Financiën te Amsterdam. Opne
ming van deze lening in de notering
ter beurze van Amsterdam en Rotter
dam zal worden bevorderd Het pros
pectus zal binnenkort, vermoedelijk
op 29 april a.s., verschijnen.
