STERLING SHAG
De zilveren Rector
van Duinzigt
ffloster
De heer F. A. van Hees nam na ruim
25 jaar afscheid van bestuurswerk
in de KAB-Leiden
Kikvors-Louis
landde in IJsselmonde
VRIJDAG 25 MAART 1960
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
zaam duidelyk gemaakt in toespraak
jes, liedjes, wensjes en voordracht-
jes, die door grote en kleine bewo
ners van „Huize" op de jubilaris zul
len worden afgevuurd. Voor mij is
wel het meest sprekend bewijs, dat
het met de Rector op Duinzigt goed
zit, het feit, dat hij altijd vol lof is
over de zusters van Duinzigt en het
niet kan laten de Congregatie van
Roosendaal uitbundig te prijzen! Ja,
dat kan ik zo niet nader uitleggen;
dat moet men aanvoelen; maar het
zegt alles!!
De „zwakke" Rector beperkt zyn
werkzaamheden echter niet tot Rhijn-
geesterstraatweg no. 35. Zijn werk-
terrein strekt zich ver over de gren- Dekenaat Leiden heeft gedaan. En
zen van ons landje uit als hu con- d
gressen, studiedagen etc. niet alleen En wie dat nog eens pers00nlijk
8
O
SupeA kwaiiteit
Altijd vers in 5
AVPPkl IIIB II II 1 II
plastic
shagbeurs
Spaar de voetbalclub-emblemen
bezoekt maar er een werkzaam aan-
wil doen, kan a.s. zondag terecht op
Tradities, nog stammend uit de tijd
van de legendarische Broere,
bleven op het klein-seminarie Hage-
veld, toen het nog gevestigd was te
Voorhout, angstvallig gehandhaafd.
Zo hoorde het, dat bij de prijsuitde-
ling op het eind van het studiejaar
een der oudste studenten een La
tijnse rede weggaf over een of ander
gewichtig onderwerp, welke oratie
een goed half uur diende te duren,
terwijl een andere in een lijvig po-
eem blijk gaf van zijn kunnen in de
edele dichtkunst. Dat een 12-jarig
studentje van de kleine figuur met
zijn gedachten meer bij het berstens
vol gestouwde vakantiekoffertje om
de hoek van de zaal vertoefde dan bij
de klassieke volzinnen en alexandrij
nen met of zonder enjambementen,
die op hem werden losgelaten, laat
zich begrijpen. Ik herinner mij van
al die Latijnse oraties alleen nog
maar, dat in het exordium de aan
spraak diende af te dalen van Re-
verendissime ac Illustrissime Domine
(de bisschop luisterde altijd met de
hand aan het oor) tot carissimi soda
les (de enige keer, dat je door een
medestudent met carissime werd
aangesproken) en dat de Rhetor
slechts dan de palm der welspre
kendheid kon, wegdragen als hij zijn
vernuftig geconstrueerde volzinnen
de nodige keren met een Ciceroni
aans „esse videatur" wist te beslui
ten. Van de gedichten herinner ik
mij ondanks het feit, dat zij in de
moedertaal werden voorgedragen
er maar één en dat was dat van de
eerste dichter van het studiejaar
19181919. Die had kans gezien om
in zijn dichterlijk gewrocht de dag
orde van de Hageveldse student zo
levendig te schilderen, dat je de
stilte van de kapel kon voelen, het
schelletje, dat het einde van de les
of studie aangaf, hoorde rinkelen en
de jonkheid hals over kop de speel
plaats op zag hollen. Die dichter was
een slanke student met golvend haar
die ik toen echt nog niet met Her
man durfde aanspreken. Wat waren
in die tijd de oudere studenten toch
altijd vreselijk lang, beslist veel lan
ger dan tegenwoordig! Ik had tijdens
het treurspel in dat zelfde jaar met
open mond naar diezelfde rijzige ge
stalte zitten staren, die als een trotse
Lucifer het toneel op werd gereden
en terwijl hij de teugel liet vallen
vanaf zijn oorlogswagen zijn trawan
ten toesprak met
„Ghij snelle Geesten, houdt nu
stant met onze waegen:
Al hoog genoegh in top Godts
Morgenstar gedraegen"
Zulke lui vond je als jong studentje
zowel lichamelijk als geestelijk reu
zen. En toch behoorde de boven be
schreven student, Herman Sondaal,
tot de zg. pitten! Een „Pit" noemden
wij de medestudent, die van zulk 'n
zwakke gezondheid was dat hij in
stand moest gehouden worden met
glaasjes melk en op wiens ontbijt
bordje weieens een paar plakjes
rookvlees lagen. Ik zeg plakjes; maar
ik vond in die tijd velletjes of vlies-
jes al veel te euphemistisch uitge
drukt en sprak liever van pagina's,
zo dun wist de hooggestemde Jan
de kok ze te snijden (intussen moes
ten de niet-pitten immer ongemeubi
leerde sneetjes bruinbrood kauwen).
KTa de seminarietijd verliest men el-
kaar vaak uit het oog, totdat je
toevallig in de praktijk buurman
of collega van elkaar wordt. Kape
laan Sondaal had vanwege ziekte al
wat omzwervingen door het Bisdom
gemaakt, Haarlem, Nootdorp, Al
phen) toen ik als kapelaan in Rot
terdam Zuid hem in dezelfde confe
rentie ontmoette als kapelaan van
het Noordereiland, dat Rotterdam
Noord en Zuid scheidt. Zijn pastoor
en collega waren ook niet van de
sterksten, zodat de vlijmscherpe de
ken Hees wijk bij voorkeur sprak van
„het driepitsstel" in de Lourdespa-
rochie.
Na het nog eens als kapelaan in
Limmen geprobeerd te hebben leek
het monseigneur Aengenent maar
beter zo'n pit rector te maken. En zo
geschiedde op de 23e maart 1935 met
de boodschap aan Moeder Overste
van Duinzigt te Oegstgeest er bij: dat
hij dit rustige standje kreeg, omdat
hij toch maar één jaar te leven had!
Nu schijnt je meestal juist een lang
leven beschoren te zijn, als je er in
je jeugd gezegd wordt, dat je geen
blijvertje bent. Ga de levensbeschrij
vingen maar eens na van vele be
roemdheden, die een gezegende leef
tijd bereikt hebben. Let maar eens
op.
IJoe het ook zij, rector H. Sondaal
vierde eergisteren zijn zilveren
feest als rector van Huize Duinzigt
en doet dat a.s. zondag nog eens dun
netjes over. En is het bereiken van
dit 'jubilé ook te danken aan glaas
jes melk en pagina's (of snijdt de
keukenzuster boekdelen dik?) rook
vlees en aan het feit, dat de non
netjes de rector in de watten hebben
gelegd hebben? Och laten we ons
niet bekommeren om de tafel of het
bed van de rector! Feit is, dat hij nu
25 jaar lang ondanks de operaties,
die hij in dat verrel eeuw onderging,
gewerkt heeft op de historische
plaats waar eens Mgr. Cornelius Lu-
dovicus Baron van Wyckersloot leef
de en werkte. Deze naam wekt re
miniscenties aan de tijd der emanci
patie van de Nederlandse katholie
ken in de vorige eeuw. Meer nog dan
het feit, dat het bos van Duinzigt 'n
10 jaar geleden de naam van bos van
Wyckersloot kreeg wordt deze eman
cipator hierin geëerd, dat juist op
zijn Duinzigt een 100 jaar na zyn
dood het secretariaat van het Willi-
brordus Apostolaat in Nederland ge
vestigd werd.
„Het Curium" zo noemden wy als
seminarist Duinzigt en wezen op
wandelingen altijd naar het bos en
zeiden dan „daar ligt Curium" zon
der ons af te vragen in welk wereld
deel het eens door de Paus bedoelde
Curium eigenlijk moest liggen. Deze
benaming van Duinzigt vond immers
hierin zijn oorzaak, dat de Doorluch-
te Stichter van het Huis mgr. v. Wy
ckersloot, in 1833 tot Bisschop van
Curium werd gewijd, omdat hij
Apostolisch Vicaris werd van een
land, dat toen nog in Rome tot de
gebieden van de ongelovigen (i.p.i.)
gerekend werd. Strijk en zet werd
bij het gaan langs Duinzigt een anec
dote verteld over dr van Dillen, eens
de rector van Huize Duinzigt. Deze
bestond het b.v. om een -hooiwagen
dwars over de weg te laten plaatsen
om de tocht van de Bisschop op
vormreis te stuiten, zodat de kin
deren van Duinzigt hun grijze Her
der een aubade zoudeivkunnen bren
gen. Hoe de theologanten tegenwoor
dig over Duinzigt spreken weet ik
niet, maar allicht zal men naar het
huis wijzen en opmerken: „hier
woont de grote Sondaal" en als er
een anecdote te vertellen valt dan
is het zeker die over de rector met
zijn sten gun van uit de oorlog.
Toen dé rector n.L eens na het da
len van de zon thuis kwam (dat kan
zo wel eens gebeuren) en licht door
de gordijnen van zijn kamer zag
schijnen, rook hy onraad. Langs een
andere weg ging hij het huis bin
nen zocht zijn sten gun van de on
dergrondse tijd op en sloop gewa
pend naar zyn kamer. Toen hij de
deur opende vond hy zijn eigen non
netjes op blote voeten en met op
gestroopte mouwen en zo druk doen-
de met het si.oppen van een hevige
lekkage. Tableau!
25 jaar lang dan werkt de zil
veren jubilaris op het oude land
goed van v. Wyckersloot. Zyn werk
betreft allereerst de bewoners van
het Huis. Dat doet hij natuurlijk
voortreffelijk; dat wordt hem en zijn
gasten bij de viering wel genoeg-
deel aan heeft. Wie kent niet zyn „Qn hatf
ten^met tenirdLïw^dÏÏ'^lottfoen «nTot Maar deStT aa
geschreven? Waar "eeffe dl ReSor Ddae,
al niet gepreekt of gespeecht in Ne- weggaan, pas op voor de
derland en wie heeft van hem voor
al tijdens en vlak na de oorlog al
geen behartenswaardige waarheden
voor zijn leven meegekregen bij ver-
loofden- of bezinningsweken, alles
met bloemrijke en bezielende woor
den opgediend. Rector Sondaal is
de oprichter en huidige Diocesane en
Dekenale Hoofdredacteur van Sur-
sum Corda en van de Analecta voor
de Bisdommen Haarlem en Rotter
dam. Hij was de man van „Neder
lands Volksherstel", hij is lid van het
Instituut voor voorlichting in de ziel
zorg en voor de K.A. in de beide
Bisdommen. Eens was hij hoofdre
dacteur van het naoorlogse blad „De
Burcht" en zo voort; maar vooral
niet te vergeten zijn ontzaglijk
werk als secretaris van St. Willi-
brord Vereniging en St. Willibrordus
Apostolaat.
^Tu kan ik aan dit staatje nog een
heel staartje aanbreien maar doe
dit niet om hier vooral de verdien
sten, die zilveren Sondaal voor stad
en dekenaat Leiden 25 jaar lang
heeft gehad, te belichten.
•En dan wijs ik als pastoor van de
Lodewijk op de eerste plaats op zijn
functie als voorzitter van de inmid
dels in de top opgeloste situerings-
commissie voor het Dekenaat Lei
den. Als die Commissie er niet was
geweest en als rector Sondaal daar
van geen voorzitter was geweest, zou
de Lodewijk nu geen parochie en de
kenale kerk zijn en brandde er in
de erg prillè ochtend van de 25e
maart 1960 geen licht op de eerste
verdieping van pand Steenschuur
no 19!!! Van Bisschop tot gewone ge
lovige is men hem hier nog dank
baar voor. Hoe de charitas in Lei
den hem ter harte ging is gebleken
uit zyn grote activiteit bij de op
richting van de Katholieke Gezins
zorg voor Leiden en omgeving en
het Kleuterdagverblijf „Margriet".
Pauselijk gouden erekruis
zijn beloning
Een recente foto van H.M. konin- x-s i II
gin Ingrid van Denemarken, die op \~JpQ6V0lQQ QOOT
Dat hij in de oorlogstijd bij de on- 00 CA
dergrondse geen onbekende was maart haar 50e verjaardag viert.
zijn zoon
Mevr. Van Hees speldt haar echt
genoot de pauselijke onderscheiding
op. Achter haar: voorzitter K. de
Bree; geheel links de nieuwe pen
ningmeester: de heer J. van Hees jr.
blijkt wel uit de anecdote met de -
stengun. En wat heeft hij in die bar
re tijd niet gedaan voor de voedsel- NEDERLANDSE LIFTERS Na ruim vijf en twintig jaar in het
voorziening etc. etc. Nu ziet hij zelfs BEROOFDEN BELG katholiek verenigingsleven te Leiden heer De Bree onder meer over de
nog kans om geestelijk-adviseur- bestuursfuncties bekleed te hebben onvolprezen wijze, waarop de pen-
schappen etc. waar te nemen. Vraagt Twee Nederlanders, die de vorige heeft de heer F. A. van Hees gister- ningmeester de verkoop van het per-
het maar aan de leden van de St. maand een Belg van zijn auto had- avond in de algemene ledenvergade- ceel Steenschuur 15 tot stand bracht.
Augustinus Vereniging te Leiden, den beroofd, zijn donderdag door de rinff van de KAB-afdeling Leiden, be- Ook mevrouw Van Hees deelde in
Als ik nu ophoud met opsommen rechtbank in Namen tot gevangenis- dankt voor zijn laatste ambt. dat van de glorie, zij ontving een bloemen-
weet ik zeker, dat ik veel onver- straffen van een en twee jaar ver- penningmeester van de K.A.B., welk hulde. De heer De Bree spelde de
meld laat. Wat de Rector van Duin- oordeeld. ambt hij zeven jaar bekleed heeft, scheidende penningmeester het bij de
zigt 25 jaar lang voor Leiden heeft Op 4 februari kregen zy in de om- Evenals de heer Van Hèes destijds onderscheiding behorende strikje op.
betekend, kan ik niet beter aange- geving van Namen een „lift" van een het voetspoor van zijn vader volgde, De geestelijk adviseur, kapelaan G.
ven dan met te vragen: Wie kent in Belgische automobilist. Op een ver- zo werd hij thans door zijD zoon, de W. Lemmers overhandigde de heer
Leiden Rector Sondaal niet? laten gedeelte van de weg dwongen heer Jan van Hees, als penningmees- v. Hees de aan de medaille verbonden
zij hem de auto te verlaten. Twee ter opgevolgd, na een verkiezing bij oorkonde, wijzende op het feit, dat
En nu gaan we feliciteren! Als Uur later reden zij echter in de ar- acclamatie door de vergadering. ook de Kerk trots gaat op mannen
Deken van Leiden wil ik het echter men van de Belgische politie. die hun gehele persoon inzetten voor
met alleen by een felicitatie laten, De 27-jarige A. T. uit Nijmegen zag dankbaarheid voor het vele hun ideaal
maar namens geheel Katholiek Lei- 2jch door de boetstraffelijke recht- Roede. w,erf; da' de ">eer Van Hees De heer Van Hees k tenslotle
den de hartgrondige dank uitspre- bank te Namen veroordeeld tot twee voor de katholieke zaak heeft gedaan een karteink en verzorgd dank-
ken voor alles, wat hij naast zijn jaar en de 34-jarige D. W. uit Ara- w"d hij gisteravond onderschelden w00rdi waarin hij nogmaals blijk elf
werk in Huize Duinzigt voor het hem tot een jaar gevangenisstraf. ™ct bet Pauselijk gouden erekruis, van zi n bescheidenheid, maar niet
L'LheidTne hL al'. - ""o'""' ™nder van Zijn gevoel voor humor.
8 „Mensen die praten denken niet", zei
te op de horst werd gespeld. hij iilnensen die denken pratcn J,iet
de^erA^e^Mi^ vo£^Ter
de heer K. de Bree, die mededeling i} eezeed is Nadat allen van de ve
rf ine Van 0626 Pauseli^ke ond€rschei- legenheid gebruik gemaakt hadden
r?' j j het scheidende bestuurslid de hand te
ov^tloneef applaus^oó^hy tot deze
mededeling kwam had de heer De g g oyeen.
Bree een schildering gegeven van de e "eer ,an Hees, die ook geschen-
grote verdiensten van de heer Van ken *n gelukwensen ontving van het
Hees hoofdbestuur, werd gisteravond te-
Hij beschreef hem als een trouwe .Y®ns bÜ benoemd ere-
en eerlijke vriend, een man. die elke d van de KA..B.
lof en huldiging met een handgebaar
van zich wegwuift, maar intussen
veel presteerde, hard werkte en de
juiste weg weet te vinden tussen zijn
warme idealisme en nuchtere zake-
tie) lijkheid. Met bewondering sprak de
c~lDijnen en Gjediót'dleerd
LEIDEN - STEENSTRAAT 8 - TEL.! 21561
HERENSTRAAT 6 HAARLEMMERSTR. 204
De Tweede Kamer heeft donderdagmiddag de algemene beraadslaging over de wetsontwerpen tot wijzi
ging van de grond- en personele belasting vo ortgezet Foto: De heer Lucas aan het woord.
Vanmorgen is de Franse kikvors
man Louis Lourmais om half zes uit
Dordrecht vertrokken- De stroming
was bijzonder gunstig en reeds om
negen uur vanochtend kon Lourmais
bij IJsselmonde aan land gaan.
Morgenochtend om ongeveer negen
uur zullen Lourmais en zijn vrouw
Liliane samen zwemmend de
laatste étappe tot Rotterdam afleg
gen. Ze starten op de plaats waar
Lourmais in IJsselmonde aan land
ging, ongeveer ter hoogte van café
Claus.
Om ongeveer elf uur 's ochtends
zal het Franse kikvors-echtpaar aan
de Parkkade bij café-restaurant „Bel-
levue" aan wal komen. Daar zal hun
een grootse ontvangst wachten. De
Franse consul te Rotterdam, de heer
A. Bernard, zal het echtpaar op de
kade verwelkomen. Voorts zal de Ne
derlandse zwemster Cocky Gaste
laars, zowel Liliane als Louis een
krans aanbieden. Bovendien zullen
verschillende nationale- en Rotter
damse watersportverenigingen aan
wezig zijn. Ook ligt het in de bedoe
ling, het echtpaar de laatste kilome
ters door een aantal Nederlandse kik
vorsmannen te laten begeleiden.
Na de ontvangst op de Parkkade
zal het echtpaar Lourmais de gast
zyn van de Franse consul op het
Franse consulaat. Westersingel 91 in
Rotterdam. Tot besluit zal hy aan
een lunch aanzitten in „Bellevue".
Het Franse gezelschap zal vermoede
lijk reeds in de middag naar Parijs
vertrekken.
