Oranje-elftal bracht de ploeg der Rode-Duivels
een 9-1 nederlaag toe
Belgische keeper reeds driemaal
gepasseerd zonder dat hij
een bal had aangeraakt
Hattricks van Wilkes en v.d. Kuil,
zelfs een doelpunt van Klaassens
Het record
Klaassens'
eerste doelpunt
Zwak Ned. B-elftal won toch verdiend
van Luxemburg
MAANDAG 5 OKTOBER 1959
DE LEIDSE COURANT
Het zegevierende Nederlandse edf-
tal: van rechts naar links: Cor van
der Hart, Eddy Pieters Graafland,
Jan Klaassens, Faas Wilkes, Kees
Kuys, Roel Wiersma, Tonny v. d.
Linden, Jan Notermans, Coen Mou-
lijn, Piet v. d. Kuil en Kees Rijvers.
Het spel van de Oranje-elf zal
ieders bewondering hebben afgedwon
gen. Het was eenvoudig verbluffend
met hoeveel gemak de Oranje-voor
hoede met talrijke switches telkens
opnieuw door de defensie der Rode
Duivels heenbrak, het was even
verbluffend op welke wijze linKS-
buiten Bosselaar, vooral na de rust,
de toch heus niet zwakste in de
verdediging, rechtsback Wauters,
voor verrassende opgaven wist te stel
len, hoe de Feijenoorder telkens op
nieuw er in slaagde deze stevige
Belgische back te passeren om telkens
opnieuw ook zijn afgemeten voorzet
ten te lanceren, die ieder op zich
een nieuw gevaar voor het Beigische
doel betekenden. Daarnaast mogen
we het voortreffelijke spel van de
onvermoeide Keesje Rijvers noe
men, de Feijenoorder, die nu reeds
tot de zeer ouden in de nationale
ploeg gaat behoren. Wat deze rechts
binnen deze middag heeft laten zien,
grenst aan het ongeloof' ijke. Met
Wilkes aan de andere "kant en Van
der Kuil op de rechtervleugel
welke laatste bovendien door niet
minder dan drie doelpunfen zijn
deugdelijkheid als aan valsspeler be
wees en waarmee hij zien op één
lijn stelde met de geroutineerde Wil
kes was de Utrechtenaar Van der
Lindeh nog de minste van het vijftal,
want al droeg deze door het tweede
doelpunt van zijn voet bij tot de zo
onverwachte plotselinge voorsprong,
vast staat toch, dat hij heel wat goe
de en opgelegde kansen om hals
heeft gebracht
Maarlaten we niet zeggen, dat
er heus nog wel meer doelpunten
hadden kunnen komen, indien en
indien
Was het niet alleszeggend, dat de
eerste drie Nederlandse doelpunten
aangetekend werden voordat de Bel
gische keeper Nicolay ook nog maar
éénmaal de bal in handen had gehad?
Was het wonder, dat deze Oranje-
overmacht als een onweerstaanbare
lavastroom over de Rode Duivels
stroomde, niet alleen over de machte
loze verdediging, maar evenzeer over
de reeds bij voorbaat geslagen mid
denlinie en voorhoede?
Was het wonder, dat he: Oranje
elftal het in de tweede heift toen
reeds een 50 voorsprong was ver
kregen, waarmee hun meesterschap
in deze wedstrijd wel ondubbelzin
nig was gebleken, het wat kalmer aan
gingen doen?
Het was meer bij de gratie van de
vaderlandse schutters, die logischer
wijze verzadigd raakten en de teu
gels veelvuldig zo sterk lieten vieren
dat alle kracht eruit wegvloeide, dan
aan eigen verdienste van de Belgische
defensie te danken, dat het bij negen
doelpunten bleef. Want het is niet
moeilijk om een reeks scoringsdoel-
kansen op papier te zetten we
denken daarbij aan die eerste tien
minuten na de rust die rijp waren
voor zeker nog drie voltreffers
Met de angst voor elke actie, die
de Nederlanders ondernamen, leg
den de Belgen het zwaartepunt op
de verdediging, en hun onsamen
hangende voorhoede, waarin Coppens
werd overschaduwd door zijn bewa
ker, Jan Notermans, zweefde doel
loos voor de Nederlandse verdedi
gingsgordel, die in het centrum be
heerst werd door Van der Hart en op
de vleugels door Kuys en Wiersma.
De Belgische opzet om Coppens als
teruggetrokken midvoor te laten ope
reren met het doel de vijandelijke
defensie te ontrafelen en linksbin
nen Wegria als speerpunt, mislukte
volkomen, èn door een volkomen ge
brek aan onderling begrip en daar
door eenheid, èn door het gebrek aan
tempo.
Bovencfien was het plaatsen zeer
zwak en het viel de Nederlandse ver
dedigers dan ook niet moeilijk, elke
penetratie van de Belgen af te gren
delen. Het doel van Pieters Graaf
land bleef voor hen aan de hori
zon
Was het wonder, dat de Oranje-
ploeg bij het uitvallen van linksbui
ten Jurion het nog kalmer aandeed?
Was het wonder, dat tenslotte na 29
minuten het invallen van Delire als
linksbuiten als het ware dankbaar
werd aanvaard? Toen was de voor
sprong inmiddels reeds tot 70 op
gevoerd en het had wel 14—0 kunnen
zijn, indien de Nederlandse voor
hoede serieuzer gespeeld had, maar
het leek wel, of men medelijden had
met de Rode Duivelsploeg, die zo
ongenadig klop kreeg. Dat er daarna
nog tweemaal werd gescoord tegen
een volledige Belgische ploeg, be
wijst wel, dat de overmacht van de
Oranjeploeg ditmaal zeer sterk was.
Het publiek de goeden onder hen
zagen die Belgische debacle even
eens met lede ogen aan. Het was
zelfs zo, dat men applaudisseerde,
toen de Belgische rechtsbuiten Goey-
vaerts een over de zijlijn geschoten
achterbal ging ophalen, om hem naar
de keeper te dirigeren. In schrille
Twee minuten lang heeft het
er gisteren naar uitgezien, dat
het record van 1936, toen Neder
land op 29 mei met 80 van de
Belgen won, zou worden verbe
terd. Het doelpunt waarmee in
valler Delire de stand in de 42e
minuut van de tweede helft op
91 bracht, maakte dat het Ne
derlandse elftal niet verder
kwam dan een evenaring.
Opvallend is voorts, dat in de
wedstrijdenreeks tussen Neder
land en België het Oranje-team
zeven maal met vijf of meer
doelpunten verschil won en dat
de Belgen daarin maar drie
maal slaaigden (1906 Antwerpen
50, 1940 Antwerpen 71, 1950
Antwerpen 72).
De beste prestaties van Ne
derland zijn:
4 oktober 1910: Haarlem: Neder
landBelgië 70 (rust 40).
3 mei 1925: Amsterdam: Neder
land—België 5—0 (2—0).
11 maart 1934: Amsterdam: Ne
derlandBelgië 93 (41).
29 mei 1936: Amsterdam: Neder
landBelgië 80 (40).
27 februari 1938: Rotterdam; Ne
derlandBelgië 72 (11).
13 april 1958: Antwerpen: Bel
giëNederland 27 (01).
4 oktober 1959: Rotterdam: Ne
derlandBelgië 91 (50).
tegenstelling daarmee was wederom
dat harde geschreeuw om de tiende
goal zoals destijds in België
maar nu gelukkig spoedig verstikt
door de vriendelijke maar zeer be
sliste uitnodiging via de loudspeaker,
waarin het publiek verzocht werd
sportief te blijven. Het medelijden
werd intussen nog meer geaccen
tueerd, toen tenslotte kort voor het
einde door de Belgische invaller De
lire de eer werd gered, voor deze
jongeman een verdiende eer en la
ten we het eerlijk zeggen voor de
Belgen, die tot het bittere einde
moedig hebben volgehouden een
plei-ster op de wonde bij deze wel
zeer bittere pil, welke zij ditmaal van
de Oranjeploeg te slikken hebben ge
kregen.
Het tweede Nederlandse doelpunt.
Hoe overvol het overigens bij deie
wedstrijd was, laat deze foto wel
duidelijk zien.
In het midden van de vorige week
waren er, naar een Belgische collega
ons gistermiddag mededeelde,* nog
plenty kaarten verkrijgbaar voor de
grote landenwedstrijd Nederland
België, doch toen daarop donderdag
bekend werd, dat Rik Coppens weer
voor de centrale traning was uitge
nodigd en dat de kans dus
zeer groot was hem in de Rode
Duivels^voorhoede weer als aanvoer
der te laten optredentoen vlo
gen de kaarten weg. Een bewijs hoe
een volk zich kan vastklampen aan
een strohalm, want laten we het eer
lijk bekennen: de Belgen zaten met
hun elftal, speciaal met hun voorhoe
de danig in de knoei en de teruggreep
op de aloude rot ondanks al zijn
tekortkomingen was voor de Bel
gen nog een laatste strohalm.
Hoezeer zullen degenen, die óm
Coppens zich hebben laten verlei
den van België naar Rotterdam
te trekken om hun favoriet nog
weer eens aan de gang te zien te
gen de Oranjeduivels, gedesillusio
neerd zijn geweest. Immers, Coppens
Het was gisteren de 41ste
landenwedstrijd, die de oud-
VVV-er, thans Feyenoorder Jan
Klaassens voor het Nederlands
elftal speelde. Wat hem in al die
wedstrijden nog nimmer gelukt
is, lukte hem gisteren. Hij
scoorde in de- wedstrijd Neder
land—België zijn eerste doel
punt. Herhaaldelijk reeds was
hij achter de voorhoede aan ten
aanval getrokken. Eerst tegen
het einde slaagde hij erin te
doelpunten. Het was het achtste
doelpunt voor de Oranje-ploeg.
kwam er deze keer nog minder dan
in de laatste wedstrijden reeds het
geval geweest was, aan te pas. Noch
hij, noch iemand van de gehele voor
hoede der Rode Duivels mis
schien met Wegria, de linksbinnen,
als enige uitzondering slaagde er
ook maar enigermate in goed tegen
spel te bieden tegen dit Oranje-spel
van optima forma, laat staan om ook
maar enigszins de dreigende debacle,
die vanaf het begin van de wed
strijd boven de Belgen hing, af te
wenden.
We hebben nog nimmer een zo
schrille verhouding gezien tussen
twee elftallen als bij deze Derby der
Lage Landen, die toch immer voor
het Oranjeelftal als begin wedstrijd
van het internationaal seizoen een
grote opgave is geweest.
Van de trotse elf Rode Duivels, die
kort tevoren stram in de houding de
volksliederen hadden aangehoord,
was weinig meer over dan kramp
achtig voor het behoud worstelende
drenkelingen. Met drie doelpunten
in drie minuten, respectievelijk ge
scoord door Rijvers, Van der Linden
en Van der Kuil, was het Belgische
elftal dermate aangeslagen, dat het
niet meer in staat was een vuist te
maken om terug te slaan. En zo
werden onze zuiderburen door een
over de gehele linie superieur Neder
lands elftal naar een debacle geleid,
zoals het Belgische voetbal zelden
heeft gekend. Want de cijfers 91,
waarmee tweemaal drie kwartier
voetbal werd afgesloten, waren
geenszins geflatteerd, ja, mogelijk
toch, namelijk voor de Belgen.
De Nederlanders hebben dus de
geweldige morele steun gehad van
een voorsprong van 30, die na bijna
zeven minuten na de aftrap was ver
kregen. Accoord, maar de wijze
waarop deze tot stand kwam, was
van grote allure. En toen reeds was
duidelijk, dat onze landgenoten ver
uit superieur waren. Al-s team, zo
wel als individueel. En de cynici, die
mogelijk komen aandragen met de
bewering „kunst, wanneer je in zo
korte tijd de overwinning reeds vei
lig hebt gesteld, om te excelleren"',
moeten wij terecht wijzen. Want dit
Nederlands elftal speelde voetbal van
hoog gehalte en beslist klassen beter
dan de Belgen.
Het feit, dat de competitie ditmaal
vroeger is begonnen dan gebruikelijk,
het feit ook, dat Elek Schwartz zijn
jongens ondanks 'n zekere tegen
werking van de clubs meer in zijn
macht heeft gehad dan vorige jaren
het geval is geweest, zal hieraan ze
ker niet vreemd zijn. Hoe het evenwel
zij, de Oranjeploeg heeft in deze
wedstrijd spel te zien gegeven, waar
op de Belgische gasten zich ongetwij
feld blind gestaard hebben. Het moge
misschien waar zijn, dat de Rode Dui
vels ditmaal een wel zeer zwak elf
tal in het veld hebber kunnen bren
gen, de wijze waarop het Oranje-elf
tal bijna van de aanvang af van leei
trok en de gasten zijn superioriteit
oplegde, was oorzaak, dat de Belgen
binnen zes minuten de wedstrijd ver
loren hadden. In die zes minuten toen
beslisten drie gave, fraaie Neder
landse doelpunten van het Oranje-
elftal de strijd in hun voordeel. Die
overmacht, nog nimmer in enige van
de lange reeks van wedstrijden sinds
'05 getoond (de grootste overwinning
was 93 voor Oranje op 11 maart
1934) was te veel voor het Belgische
kunnen en inderdaad zijn de Rode
Duivels er niet in geslaagd on
danks zij hun buitenspelval wel heel
sterk durfden openzetten, ondanks
het feit zelfs, dat zij het aandurf
den het spel dikwerf geheel naar de
Nederland-se helft te verplaatsen
ook maar enigszins gevaarlijk te wor
den, laat staan, dat zij de overmacht
Hier ziet men het moment, waarop
Kees Rijvers de score heeft geopend.
V.l.nu-.: Rijvers, Huysmans, Nicolay
en Thellin.
(Van een speciale ANP-verslaggever)
Ondanks de verdiende 31 zege van
het Nederlandse B-elftal op de Luxem
burgse amateurs heeft de strijd in het
knusse gemeentelijke stadion in de
hoofdstad van het Groothertogdom te
veel teleurstellingen opgeleverd om
lang, met veel plezier, op dit treffen
terug te zien. Hier werd een pleidooi
gehouden voor een intensievere centrale
training, een tegemoet komen aan de
wensen van Elek Schwartz, want hoe
wel voor de rust door de voorhoede
vaak aardige combinaties werden opge
zet ontbrak er in het geheel toch een
bepaalde lijn. Daarbij kwam, dat spil
Walhout een volkomen off-day had en
fout op fout stapelde. Omdat bovendien
linksback Veldhoen ook al niet in zijn
normale vorm stak werd de taak van de
kanthalves de Koning en Muller bijzon
der zwaar. Zij moesten hun aandacht
voornamelijk bepalen op de verdedigen
de taak en konden daardoor weinig
meehelpen met het opbouwen der aan
vallen. Het binnentrio, bestaande uit de
scherpschutters Kerkhoffs, Jansen en
Henk Groot, kwam nu niet tot zijn
recht. Vooral in de tweede helft liepen
onze speerpunten door de trage opbouw
van de aanval herhaaldelijk in de bui
tenspelval, die dankbaar door de Lu
xemburgers werd gehanteerd.
En toch heeft de wedstrijd enige plus
punten opgeleverd. In de eerste plaats
wel het technisch bijzonder knappe en
rustig overwogen spel van de Ajaxied
Muller, die een kwartier voor tijd met
een linkerdijbeenblessure het veld moest
ruimen en daarnaast'het optreden van
de Stormvogelmidvoor Jansen. De
IJmuidenaar bleek een bijzonder goed
aanvalsleider te zijn, die zich steeds
weer zeer scherp opstelde en boven
dien een gevaarlijk schot lanceerde. Het
uitvallen van Muller door een te felle
charge van linksbuiten Schaack leidde
tot een incidentje, waarin de Neder
landse leiders de wijste partij kozen en
ter wille van de goede verstandhouding
niet op hun stuk bleven staan. Zaterdag
was namelijk afgesproken, dat geduren
de de gehele wedstrijd beide partijen
slechts één speler in de eerste helft
konden vervangen. Dit was speciaal op
verzoek van de Luxemburgers, die zich
voorbereiden op de Olympische spelen.
Na de thee bleken de Luxemburgers
hun voorhoede gewijzigd te hebben,
waarbij en nieuwe speler in het veld
kwam. Toen Muller uitviel werd Rinus
Schaap door coach Van der Leek aan
gewezen om zijn plaats in te nemen.
Maar daarmee namen de Luxemburgers
plotseling geen genoegen. Zij beweer
den, dat de afspraak slechts had gegol
den tot het begin van de tweede helft.
Er viel verder niet meer met hen te
praten. De protesten van de Nederlan
ders werden weggewuifd, en gezien de
30 voorsprong lieten de onzen het er
maar bij. Muller kwam later nog terug
met een stevig verband om zijn gebles
seerde been, huppelde even mee langs
de lijn, maar terecht haalde Van der
Leek hem toen weer uit het strijdperk.
Al vrij kort na de aftrap hadden de
scherpschutters in de Nederlandse voor
hoede hun visitekaartje gepresenteerd.
Maar de harde venijnige schoten van
Jansen, Kerkhoffs, Luiten en Muller
werden gekeerd of gingen net over de
lat. De Nederlanders bleven druk uit
oefenen op de Luxemburgse verdedi
ging, die zich met veel kunst en vlieg
werk staande wisten te houden. In deze
periode switchten onze aanvallers, dat
het een lust was om te zien en toen
Jansen in de dertiende minuut vanaf de
linkerzijlijn een haarscherpe voorzet
gaf, leek Henk Groot de score te gaan
openen. Maar de Ajaxied knalde in
volle ren van dichtbij over het doel.
Geleidelijk kwamen de Luxemburgers
onder de druk uit. Maar hun opportu
nistisch spelende voorwaartsen konden
de falende Nederlandse defensie niet
verschalken. Daar achter stonden
trouwens de betrouwbare Rob van
Heeswijk, die op spectaculaire wijze
doelman Bekkering verving. De PSV-er
liep dit reisje mis, omdat hij vrijdag
tijdens de training door een kanonsko
gel van Coen Dillen aan de hand was
geblesseerd.
Nadat Jansen bij een verre uittrap
van Van Heeswijk tweemaal' achtereen
de Luxemburgse doelman als doelwit
had gekozen, nam de B-ploeg in de 25e
minuut de leiding. Tinus Bosselaar, die
tot dan toe weinig goeds had laten zien,
zette scherp voor en Kerkhoffs hoofd
was juist iets eerder tegen de bal dan
de vertwijfeld grijpende handen van de
Luxemburgse keeper (01).
Bosselaar bleef in het nieuws. Zelf
had de Spartaan weinig geluk toen hij
van ver keihard schoot. Maar de bal
stuitte van de lat terug. De Rotterdam
mer had echter opnieuw een groot aan
deel in het tweede doelpunt. Geheel van
links afgedwaald omspeelde Bosselaar
back Brenner en trok de bal vanaf de
zijlijn zo haarscherp voor de voeten
van Jansen, dat de IJmuidenaar de bal
in het doel kon lopen (02). Dat wu
na 29 minuten. En omdat rechtsbuiten
Dimmer de kans van de dag miste door
twee meter voor open doel over te
schieten werd dit ook de ruststand.
De omzettingen in de Luxemburgse
voorhoede betekenden een geduchte
verbetering. Vrouwe Fortuna keerde
zich echter tegen de hardwerkende
gastheren. Het schot van Jann van drie
meter afstand had zeker een beter lot
verdiend dan de deklat. Het spel van
de Nederlandse verdedigers werd steeds
matiger en tegen een betere voorhoede
dan die der Luxemburgers zou Van
Heeswijk niet zo lang stand hebben
kunnen houden. Geheel tegen de ver
houding in was het toch weer zijn Lu
xemburgse, collega, die de bal uit het
net moest vissen. In de negentiende
minuut loste Bosselaar van zeker, vijf
en twintig meter een hard laag schot,
dat onder de vallende Lahure door in
de hoek doel trof (0—3). De Luxem
burgers lieten zich door deze onver
wachte treffer niet ontmoedigen. In
tegendeel, zij bleven, zo mogelijk nog
meer verbeten, vechten om de eer te
redden.
Na het uitvallen van Muller trok Bos
selaar zich in de verdediging terug en
kwamen er nog maar zelden gevaarlijke
momenten voor de Luxemburgse veste.
Tenslotte werden de stormlopen van de
gastheren beloond. Een minuut voordat
de matig leidende Saarlandse scheids
rechter Ommerborn het einde aankon
digde schoot Dimmer het voor het
zwoegen verdiende tegenpunt langs Van
Heeswijk (I—3).
