Is het gratis emigrantenreisje
succes
een
DE TEXAS-RANGE
Bloemkwekers en bollentellers
staan terecht
Natu-raLax
Weer een arrestatie in opzienbarende
bankfraude in het dorp Driesum
DONDERDAG 10 SEPTEMBER 1959
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
NA TWEE JAAR WEER TERUG
(Van onze correspondent
in Australië
Is de ^introductie van het (wel
haast) gratis reisje naar het land
hunner keuze voor emigranten wel
zulk een succes als het lijkt? Nu
na allerlei wijzigingen het sys
teem der vrijstellingen en toeslagen
zich reeds meer dan vijf jaren heeft
doen gelden, hebben zich geleidelijk
de vóór- en nadelen duidelijker af
getekend. Al staat het wel vast, dat
er aanwijsbare voordelen zijn, de
nadelen bleven niet uit en zijn gro
ter dan op het eerste gezicht wel
lijkt.
Een ieder die van nabij iets heeft
te maken met emigranten, heeft in
de loop der jaren kunnen vaststel
len, dat geleidelijk het type emi
grant zich heeft gewijzigd. In de
eerste jaren, toen ieder van hen,
óók in financieel opzicht, nog ten-
volle verantwoordelijk was voor
zijn emigratie, waren het degenen,
die min of meer „met de rug tegen
de muur" in het nieuwe vaderland
stonden; voor hen was er geen keus
veelal geen weg terug, zij moesten
vooruit en zichzelf een nieuwe toe
komst bouwen.
Wie in Australië onze landgenoten
uit die jaren, dus zo rond 1950, eens
beziet, kan constateren, dat zij vrij
wel allen niet alleen zijn gebleven,
doch inderdaad iets van hun emi
gratie hebben gemaakt, praktisch
zonder hulp van „buiten", dat wil
zeggen, zonder de leuntjes en steun
tjes van thans aanwezige Nederland
se instanties.
Het waren degenen die vóór hun
vertrek uit het vaderland door de
belastingambtenaren waren „uitge
schud" en tóch nog hun duizenden
guldens moesten neertellen om hun
ideaal van emigreren te kunnen
verwezenlijken.
Dat waren de mensen, die in het
nieuwe land met niet veel meer dan
hun hersens en handen arriveerden
en bovendien nog hadden te ..pio
nieren". Dit laatste is er thans niet
meer bij!
De huidige emigrant telt het
nauwkeurig aantal guldens, overeen
komstig zijn laatste belastingaanslag
neer; het kunnen soms enkele tien
tallen guldens of nog minder zijn,
om bij aankomst in het nieuwe land
in aantal ponden als „landingsgeld"
dikwijls een veel groter -equivalent
aan guldens te ontvangen, dan hij
voor z'n reis naar dit einde der aar
de voor heel zijn gezin betaalde!
Emigreren is pas je ware! En heer
lijk op het schip verwend worden!
Over de gedragingen van vele emi
granten aan boord der schepen zou
men het scheepspersoneel eens moe
ten horen
Niet werken jongens!
Ongetwijfeld is het aantal emi
granten, dat met de kampen kennis
maakt, heel wat geringer dan in die
eerste „pioniersdagen", toen men
hier nog geen neven, nichten, huur
lieden en wat al niet meer aan re
laties had wonen als thans het ge
val is; de kampen waren toen prak
tisch de enige huisvesting voor
emigranten.
Niettemin, ongeveer de helft van
het huidige aantal emigranten maakt
voor korter of langer tijd nog met
de kampen kennis, waar dan het
emigreren en de ellende pas wer
kelijk gaat beginnen.
Ambtenaren van de Nederlandse
emigratiedienst en Australische ar
beidsbemiddeling, trachten de nieuw
aangekomenen van werk te voor
zien. Meen niet, dat zulks onver
deelde waardering ontvangt.
Weet u, er zijn emigranten die
„eisen" in hun beroep te worden
geplaatst. De pionier was eertijds al
blij indien hij ergens een baan kon
krijgen. In een bepaald kamp be
vindt zich reeds meer dan een half
jaar een man, die verklaarde „ver
tegenwoordiger" van beroep te zijn.
„Ik kan hier geen werk vinden",
beklaagde de man zich, doch op mijn
vraag of hij vloeiend de Engelse
taal sprak, luidde het antwoord:
„Nu ja, ik kan me wel zo'n beetje
redden".
Als verkoper zal de man het de
eerste jaren beslist niet redden
Doch, hij adviseert nieuwelingen inj
het kamp geen baan te aanvaarden
tenzij „in eigen vak". Er zijn ,.emi- j
granten", die aan het advies gehoor;
geven en als gevolg daarvan maan
denlang werkeloos in het kamp
moeten blijven.
En dan
schrijven.
Dit genre mensen kan men aller
minst als „emigranten" beschouwen;
niettemin, ze maken het vrijwel gra
tis reisje enkomen teleurge
steld terug. Zoals de hiervoor be
doelde man, die na zes maanden in
Australië me reeds wist te vertellen:
„Ik ken heel het land allang; ik ga
gauw terug en waarschuw de men
sen in Nederland hierheen te ko
men; ik schrijf het al naar een ieder
die ik ken".
Hetzelfde verhaal werd me ge
daan door z'n buurman, die zijn
echtgenote na zes weken in Aus
tralië! alvast naar Nederland had
laten teruggaan op voorschot van
haar familie. De man zelf moet als
„slaaf", zoals hij dat noemt, nog
twee jaar in Australië blijven.
„En wanneer ik in Nederland
terug ben, zal ik het ze daar van de
voorlichting eens effe vertellen"
kondigde hij aan.
Mogelijk ietwat anecdotisch moge
een vliegtuig met emigranten in
Sydney arriveerde, twee vrijgezelle
jongemannen, die juist de douane
gepasseerd waren en het er met de
taal nogal te kwaad hadden, mij
vertelden: „Wat een land is dat hier,
we gaan weer gauw terug". Ze had
den hun voeten nog geen dertig mi
nuten op Australische bodem! Wan
neer zij voor die reis hun driedui
zend gulden of daaromtrent zelf
hadden moeten fourneren, zouden zij
waarschijnlijk wel andere gedach
ten hebben gehad
De terugkeer der s.
Dit alles nu zijn mede oorzaken,
dat het aantal „teleurgestelde" en
terugkerende emigranten uit Aus
tralië van ongeveer l'/s procent uit
de „pioniersjaren" is gestegen tot
rond 5 6 procent. Doch dit aantal
vergroot de anti-emigratie propa
ganda met evenzoveel stemmen; de
waarde van dat „anti" onbesproken
latende.
Het zou interessant zijn te weten,
hoeveel „emigranten" der laatste
jaren Nederland verlieten met de
„na twee jaar weer terug"-gevoelens
en van degenen, die de echte emi
granten-energie bezaten om, koste
wat koste, dóór te zetten.
Voor dat alles is ook een gevaar
gelegen in zijn „propaganda-reis
voor emigratie", zoals de Australi
sche minister voor immigratie, mr.
Downer na terugkeer in zijn land,
zijn Europese tour betitelde. Zijn
verklaring „ieder emigrant in eigen
vak" leidt tot toestanden als hier
voor omschreven, omdat een derge
lijke belofte lang niet altijd is in te
lossen. Maar mogelijk groter nog zijn
de gevaren vanwege dat emigreren
op een koopje en met gemak.
De vraag kan worden gesteld of
de hulp in het nieuwe land niet
eerder moet worden beperkt dan
uitgebreid, vooral beluisterend de
critiek welke royaal geleverd wordt.
Hoe meer hulp; destemeer reden
voor critiek!
Een Engelse emigrant kan voor
zoiets van vijf pond naar Australië
emigreren, doch men heeft hier met
geen enkele emigrant zoveel narig
heid en critiek, als met die Engelse
emigrant, waarvan ik zou bijna
zeggen schepen vol weer terug
gaan!
De goeden
Nu weet ik wel dat heel wat van
die „na twee jaar terug"-emigranten
uiteindelijk door allerlei oorzaken in
Australië blijven „hangen", doch als
het zover is, hebben de vele kwade
brieven der eerste jaren reeds hun
werk gedaan en correctie daarvan
vindt zelden of nooit plaats.
Tenslotte: de financiële verleide
lijkheid tot emigreren doet het vaak
gebruikte gezegde, dat „door emi
gratie het land zijn sterkste zonen
verliest", dikwijls zeer in twijfel
trekken!
HAARLEMSE POLITIERECHTER
Voor de Haarlemse Economische
Politierechter, mr. J. D. Vink, ston
den woensdagmorgen twee-en-twin
tig bloemkwekers en bollentelers
voor het overgrote deel afkomstig uit
Lisse en Hillegom, gelijktijdig terecht,
wie ten laste gelegd was, dat zij niet
tijdig, dat is vóór 15 januari 1959, de
•hun verstrekte formulieren ingevuld
hadden ingezonden aan het product
schap voor Siergewassen. Aan dege
nen, die aan hun verplichting niet
hadden voldaan, had het product
schap 1 februari nog een herinne-
ringssehrijven gericht, doch de voor
gistermorgen opgeroepen personen
(tien van hen waren niet versche
nen), hebben veel te laat of in het
geheel niet op deze aanmaning gerea
geerd.
Vele verdachten verklaarden, dat
zij vergeten waren het formulier in
te zenden, anderen hadden geen ge
legenheid gehad, terwijl enkelen
meenden de papieren nimmer te heb
ben ontvangen. Unaniem waren de
verdachten van oordeel, dat de da
tum waarop zij de formnlieren ont
vingen veel te vroeg was. „Wij we
ten dan nog niet eens wat we met
onze gronden zullen gaan doen, laat
staan dat we kunnen zeggen welke
bloemsoorten wij zullen gaan kwe
ken". De officier van Justitie, mr. J.
Wiarda, was echter de mening toege
daan, dat als het productschap de
formulieren één maand later zou toe
sturen, dus eind december, vele kwe
kers zouden klagen over de korte
termijn, temeer daar zij het in die pe
riode juist bijzonder druk konden
hebben. Verder wees de officier op
het grote belang dat er met de juiste
invulling en vroegtijdige inzending
van de formulieren was gemoeid, in
het bijzonder ook voor de telers zelf.
Hij achtte de handelwijze van het
productschap eigenlijk nog te soe
pel, en vond ook de schikkingsbedra
gen nog zeer aan de lage kant. „Zou
den deze hoger zijn geweest, dan zou
u veel beter op uw zaakjes letten".
Hij wilde zich houden aan de schik-
M.O C. Voorschoten
gaat toch naar
Hilversum
Zoals bekend, zal het Marine Op
komst Centrum, dat tot nu toe geves
tigd was te Voorschoten worden ver
plaatst naar Hilversum. De gemeente
Hilversum heeft zich tegen dit be
sluit heftig verzet. Bij K.B. is thans
de minister gemachtigd, de z.g. „be-
lemmeringenwet landsverdediging"
toe te passen. Hierdoor kan het de
partement van marine buiten toe
stemming van de gemeente Hilver
sum optreden.
Hilversum was tegen de vestiging
van de MOC omdat hierdoor nieuw
bouw op het terrein van de marine
aan de Noodweg noodzakelijk maakt
en deze uitbreiding van de bebouwing
met het oog op de plannen voor een
satellietstad in dit gedeelte van de
gemeente allerminst wenselijk is.
De koningin heeft niu een door de
minister van defensie in overleg
met diens ambtgenoot van volkshuis
vesting ingediende voordracht be
krachtigd, waardoor volgens de be-
lemmeringswet „om redenen van
spoed" het MOC tocih aan de Nood
weg gevestigd kan worden. Dit houdt
in, dat een bouwvergunning kan wor
den verleend buiten de gemeentelijke
diensten om en dat van alle bepalin
gen, die deze vergunningen zouden
kunnen tegenhouden, ontheffing kan
ik vermelden, dat toen dezer dagen worden verleend.
kingsbedragen en eiste naar gelang
men één of twee formudieren had
verzuimd in te zenden respectievelijk
25 en 35.
De afgevaardigde van het product
schap, die als getuige het woord voer
de, zei, dat het komende jaar de teu
gels strakker zullen worden aange
trokken en reeds vóór de uiterste
datum van inzending de formulieren
het herinneringsschrijven zal worden
verzonden.
De politierecrter veroordeeld, -in-
aanmerking nemende dat verdachten
de gehele ochtend in de rechtzaal
hebben moeten doorbrengen, de na
latige bloemenkwekers en bollente
lers tot 15 subsidiair drie dagen
hechtenis vor het niet tijdig inzen
den van één, en f 30 subsidiair zes da
gen van twee formulieren.
Woerden se notabelen
bleven te lang in
café zitten
De Utrechtse kantonrechter heeft
gisteren een zaak behandeld waarbij
waren betrokken de Woerdense wet
houder J. E. S., een raadslid en twee
hoofden van gemeentelijke diensten
te Woerden. Hun was ten laste ge
legd, dat zij op 19 februari van dit
jaar na sluitingstijd in een café van
hun woonplaats waren aangetroffen.
De wethouder wilde dit niet ont
kennen, maar hij bleef volhouden,
dat zijn late aanwezigheid met toe
stemming van de burgemeester was
geschied, mits hij maar zorgde, dat
de dienstdoende politiecommandant
van het verblijf na sluitingstijd op
de hoogte was gesteld. De wethouder
had evenwel pas toen de politie het
gezelschap in het café aantrof, dus te
laat, de commandant gewaarschuwd
en de politie nam hiermee geen ge
noegen.
Op verzoek van de officier van
justitie zullen nieuwe getuigen wor
den gehoord. Wanneer de burgemees
ter getuigt, zal dit op verzoek van de
verdediger gebeuren achter gesloten
deuren.
Regelmaat van de klok!
Nieuwe ontdekking helpt In de
hele wereld lijders aan hard
nekkige verstopping.
Dank zij een nieuwe ontdekking is het nu
niet meer nodig telkens opnieuw weer
hardnekkige verstopping te verhelpen met
een min of meer drastisch werkend laxeer
middel. RIatwraLax herstelt de
natuurlijke regelmaatdag
in dag uit! Ideaal voor hen die buitens
huis werken of op reis zijn, maar ook
voor kinderen, bedlegerigen, enz.
,dc rcgclma.it wan dc klok*
Een uitkomst bij hardnekkige verstopping. 60 tabl. f 1.3
Vannacht werd te Zuidbarge na
bij Emmen de Turfstrooiselfabriek
van de firma Vonk uit Pijnacker
door brand volkomen in de as ge
legd. De brandweer \an Emmen be
streed het ''uur met vele stralen. De
grotendeels van hout opgetrokken
fabriek aan de buitenkant bekleed
met gegolfde asbestplaten, was ech
ter met te behouden. Het harde knal
len van de door hitte gesprongen as
bestplaten maakten de bewoners tot
ver in de omtrek wakker. Bijna de
gehele machinerie ging verloren. De
schade is groot. Bij het bedrijf werk
ten ongeveer 50 arbeidskrachten.
Onderzoek postcensuur
Ned. Nieuw-Guinea
Commissie onderweg
Minster drs. H. A. Korthals, des
tijds minister van zaken overzee a.i.,
die de commissie heeft ingesteld voor
het doen van een verdergaand on
derzoek naar de gevallen van het
onwettig openen van poststukken in
Nederlands Nieuw Guinea, heeft
woensdagavond de leden van deze
commissie op Schiphol uitgeleide ge
daan toen zij met het KLM-vliegtuig
via de poolroute en Tokio naar Biak
vertrokken.
De commissie van onderzoek, die
ongeveer vijf weken zal wegblijven,
bestaat uit jhr. mr. G. Witsen Elias,
president van de Arrondissements
rechtbank in Den Haag, mr. J. P.
Hustinx, officier van justitie, hoofd
van het Arrondissementsparket te
Arnhem M. van Veen, pud-staats-
secretaris von oorlog en thans re
geringscommissaris voor het radio
wezen en prof. dr. L. W. G. Schol
ten, oud-lid van de Tweede Kamer
voor de A.R.-partij en hoogleraar
aan de Vrije Universiteit in Amster
dam.
Jhr. mr. Witsen Elias verklaade
bij het vertrek van Schiphol dat de
commissieleden binnen vijf weken
met hun werkzaamheden in Nieuw
Guinea hopen klaar te zijn. Daarna
denkt men nog 14 dagen nodig te
hebben om het rapport af te ronden,
waarna de resultaten van het onder
zoek aan de minister en aan de Ka
mer ter kennis zullen worden ge
bracht.
Reeds heeft de commissie van on
derzoek in Nederland een tiental
personen, van hoog tot laag, gehoord.
In Hollandia, de standplaats van de
commissie, wordt het bestuursinsti-
tuut ter beschikking wordt gesteld
voor de verhoren. Ook de archieven
staan ter beschikking van de com
missie. Het spreekt vanzelf dat ook
mr. Van Beek, de advocaat-generaal
van het hof van justitie, zal worden
gehoord. Hij is nog steeds met on
gevraagd verlof, hangende het on
derzoek van de commissie. Zonder
twijfel zal ook gesproken moeten
worden met mr. P. Okma, procureur-
generaal bij het hof van justitie te
Hollandia, die op zijn verzoek per
24 oktober eervol ontslag wordt ver
leend, een ontslag dat overigens geen
enkel verband houdt met de kwestie
van de postcensuur. In oktober loopt
het contract van drie jaar van de
heer Okma af en van te voren was
bekend, dat hij niet langer zou aan
blijven.
Kwari miljoen nog niei terecht
Accountant medeplichtig
De geruchtmakende affaire van
de bankfraude in het Friese dorpje
Driesum, waarmee een kwart mil
joen is gemoeid, heeft een sensatio
neel vervolg gekregen door de ar
restatie van de Groningse accountant
J. S., die van medeplichtigheid wordt
verdacht.
Men hoopt nu van deze accountant
te vernemen waar de verdwenen
kwart miljoen is. S. controleert reeds
gedurende 20 jaar de boeken van de
gearresteerde bankdirecteur R.D.
Bij een vorige week door een ac
countant van de Nederlandse Bank
ingesteld onderzoek, viel direct het
abnormaal hoge aantal kredieten,
door de Boaz verleend, op. De ac
countant lichtte de heer H. Jongsma,
voorzitter van de raad van toezicht
in, die besloot een accountant van een
bureau uit Leeuwarden de zaak te
laten onderzoeken.
De bankdirecteur D. heeft hier ech
ter niet opgewacht. Hij gaf toe voor
ongeveer 180.000 terugbetaalde
kredieten niet in de kas te hebben
teruggestort.
Een run op de bank werd voorko
men door het aanvragen van een sur-
seillance van betaling.
Achter de bank blijkt geen groot
lichaam te staan, dat een fraude kan
verdragen. De Boaz-banken zijn wel
verenigd, doch de bank in Driesum,
is slechts voor een klein bedrag te
gen verduistering e.d. verzekerd.
Vertrouwen beschaamd.
De verslagenheid in het dorpje
van 1000 zielen is groot. Niet alleen
de ongeruste spaarders ên beleggers,
voelen zich gedupeerd, doch het ge
hele dorp beschouwt deze opzienba
rende bankfraude als een aantasting
van hun goede naam. Jaren lang
heeft de bevolking de bankdirec
teur voor een onkreukbaar mens ge
houden. Hij genoot het vertrouwen
van alle dorpelingen. Wanneer
Paratyfus veroorzaakt
door besmet rookvlees
De besmetting met paratyfus bij
de meer dan twintig verpleegsters
van de Vereniging voor Ziekenver
pleging te Amsterdam, waarvan wij
gisteren melding maakten, blijkt te
zijn veroorzaakt door het eten van
ziektekiemen dragend rookvlees, dat
al deze verpleegsters zouden hebben
gegeten. Verder schijnt niemand
meer van dit vlees te hebben gegeten
want niemand heeft er de kwalijke
gevolgen van ondervonden. Zeven
verpleegsters zijn nu bijna hersteld.
„Couponboekje" voor
verkeersfouten
Een „couponboekje" voor overtre
dingen bij het rijbewijs, stelde de
heer J. de Vries, voormalig hoofd
van de afdeling vervoer te water van
het directoraal-generaal van het ver
keer gisteren voor tijdens een bijeen
komst van het Ned. Verkeersinsti-
tuut in Den Haag.
Er zouden naar de mening van de
heer De Vries stroken aan het rijbe
wijs gevoegd moeten worden, waar
van er telkens als de houder een ver
keersovertreding maakt, één ver
wijderd zou moeten worden. Het rij
bewijs wordt dus na elke verkeers-
fout minder waard. De zeer hardnek
kige verkeersovertreders, de groot
ste bronnen van gevaar op de weg
zouden dan op den duur geen enke
le strook overhouden, waardoor hun
rijbewijs ngeldig zou zijn,.
Op deze manier zou men de ern
stige verkeerszondaars van de weg
kunnen verwijderen, meende de heer
De Vries.
Ook stelde hij voor een register
van verkeersdelicten naar schuldi
ge en soort bij te houden. Dit kan
inzicht geven in het gedragspatroon
van overtreders en bovendien de ge
specialiseerde verkeersrechter gege
vens verschaffen ten behoeve van
strafmaat en verdere maatregelen.
(74)
NmhmybMttögNis en Mm de gmnSmtsrindieen
WrmmhódjiiltulMUKhMmmlwisgfnn stichten!
lutdeRmdrsrn.enu
knmc -
mêth
iemand had beweerd, dat er met het
beleid van het dorp iets niet in orde
zou zijn geweest, dan had men dat
als een persoonlijke belediging op
gevat.
De raad van toezicht, bestaande uit
een gepensioneerde hoofdonderwij
zer, een rentenierend bakker, een
ex-timmerman e.d. totaal tien man,
heeft nooit enige onregelmatigheid
bespeurd. De bank maakte trouwens
altijd winst. In 1958 had men nog een
dividend van 15% uitgekeerd. Wie
zou er dan aan fraude denken.
Het gehele personeel van de bank
bestond uit twee man. De directeur
en een klerk. De directeur hield zelf
de kas en verzorgde de debiteuren-
kaarten, zodat de klerk nooit iets
heeft kunnen merken.
Ongerustheid
De gehele dag regent het tele
foontjes van de spaarders, die vre
zen nooit meer iets van hun geld te
zien. Jonge mensen, die op het punt
staan te trouwen en ouders, die hu
welijksplannen voor hun kinderen
hebben.
Het anders zo rustige dorpje van
veehouders en landbouwers is in op
schudding gebracht door deze fraude
en men ziet niet spanning de komende
dagen tegemoet.
Audrey Hepburn helpt
New Yorks KLM-gebouw
openen
Er was heel veel belangstelling
voor Audry Hepburn en haar man,
Mel Ferrer, zelf filmspeler en regis
seur, toen het echtpaar woensdag
avond met de KLM-machine uit Pa
rijs kwam, op weg naar New York.
Audrey, natuurlijk ook vergezeld
van haar driejarig hondje „Famous",
vertelde op Schiphol dat zij donder
dag het nieuwe gebouw van de KLM
aan de 5th Avenue in New York zal
helpen openen. De Nederlandse am
bassadeur in Washington, dr. J. H.
van Rooyen zal een rede uitspreken
en daarna zal er een kleine ceremo
nie zich afspelen. Waarschijnlijk
drukt Audrey daarbij op een knop
je of zo, waarna talrijke lichtjes op
een globe gaan branden, het wereld
lucht net van de maatschappij voor
stellend.
In Hollywood zullen besprekingen
over nieuwe films worden gehouden.
Naar bekend, staat Audrey Hepburn
onder contract van Paramount. Zij
verwacht, dat zij dit jaar nog wel
in 1 of 2 films zal spelen Mel Fer
rer gaat een nieuwe film regisseren,
„Nine coaches waiting", naar het ver
haal van Mary Steward.
Op 1 oktober zijn Audrey en haar
man weer in Nederland. Op die dag
draait de première in ons land, tege
lijk in Amsterdam en Den Haag van
„The nuns story", waarin Audrey
de hoofdrol vervult van zuster Ga-
brielle van der Mal.
65 JAAR GETROUWD.
Zaterdag 12 september is het 65
jaar geleden, dat de heer H. Bui-
tink in het huwelijk trad met mej.
H. van Drie. Het echtpaar werd ge
zegend met acht kinderen. Het woont
in de Schoolstraat te Nijkerkerveen.
Beide echtelieden zijn 86 jaar en
hun gezondheid is redelk goed.
Op de provinciale weg onder de
gemeente Nuth is voor de ogen van
zijn. ouders woensdagmiddag een
vijfjarig jongetje door een auto over
reden. Het knaapje Jos D, wandelde
aan de hand van zijn moeder, toen
hij zich plotseling losrukte en op
zijn vader toeliep, die zich aan de
andere zijde van de straat bevond.
Hierbij werd het kind gegrepen door
een auto en vrijwel op slag gedood.
BOODSCHAP VAN INDIA
AAN CHINA
India vindt het „hoogst merkwaar
dig" dat China de afgelopen tien
jaar geen tijd heeft gevonden om de
landkaarten,waarop delen van In
dia als Chinees staan aangegeven,
uit de circulatie te nemen. India
acht dit een bedreiging van zijn in
tegriteit en een blijk van onvriend
schappelijkheid.
India blijft de z.g. Macmahon-linie
als grens erkennen. De Indiase troe
pen zullen van een post in Tamadem
worden teruggetrokken als mocht
komen vast te staan, dat die post
niet op Indiaas gebied ligt.
De Chinese beschuldiging dat de
Indiërs bij het incident te Longdjoe
het eerst hebben geschoten, wordt
verworpen. De troepen van India
hadden opdracht alleen uit zelfver
dediging van de wapens gebruik te
maken.
Als China een voorstel tot onder
handelen over het precieze verloop
van de grens aanvaardt, wil de In-
diaase regering graag de procedure
weten, die China daarbij wenst te
volgen, aldus de nota. India stemt
er mee in dat, hangende een nadere
bespreking, door geen van beide kan
ten verandering wordt gebracht in
de bestaande toestand.
De Chinese klacht dat er Tibetaan
se opstandelingen van Indiaas ge
bied uit zouden opereren, wordt ver
worpen. Onder geen beding zou In
dia toestaan, dat „buitenlandse ele
menten van zijn gebied uit tegen
een bevriende regering opereren".
De in India aangekomen Tibetanen
waren ontwapend en voor zover zij
geen afstand van hun wapens wilden
doen, waren zij van Indiaas gebied
verwijderd.
