KUNSTSCHATTEN,
DOCUMENTEN
EN DECORATIES
Ike's schoolbank vond hier ook een plaatsje
Nieuwe
aanwinsten
stromen toe
van heinde en ver
DE LEIDSE COURANT
Wie het Eisenhower-Museum in Abilene
bezoekt, zal als ik (aldus Jessie Ash
Arndt, de schrijfster van dit artikel) wor
den getroffen door de daar heersende
sfeer van waardigheid en ongedwongen
heid, die ook zo kenmerkend is voor de
man ter ere van wie het museum werd
ingericht.
Uit de grote verscheidenheid der nummer
platen van de geparkeerde auto's bleek da
delijk, dat er mensen uit veel delen der Vere
nigde Staten in het museum waren. Sommige
auto's, vuil en bestoven, kwamen van ver. An
dere, glanzend, stamden uit de omgeving van
Abilene. Het huis, waarin Eisenhouwer zijn
jeugd doorbracht, ligt in de Zuidoostelijke
Vierde Straat van Abilene. Het is een eenvou
dige, gezellige woning. Jaren lang was het
een onbekend huis, een der miljoenen onbe
kende huizen, die Amerika telt, Thans edhter
heeft het een blijvende plaats gekregen in
het hart van de Amerikaanse naties.
Achter dat huis lag tot voor een paar jaar
een mais-akker. Nog eerder, in Ike's jeugd, be
vond zich daar de moestuin, die de jongens
Eisenhower voor hun moeder bewerkten. Te
genwoordig staat op die plek een modern ge
bouw, welks vormen zich scherp aftekenen
tegen de diepblauwe luchten van Kansas, de
Staat, waarin Abilene ligt. Dat moderne ge
bouw vlak bij het ouderwetse woonhuis valt
evenzeer op als de loopbaan van de Abileense
knaap, die het bracht tot opperbevelhebber der
geallieerde strijdkrachten, vervolgens tot pre
sident der Columbia Universiteit en daarna tot
President der Verenigde Staten.
De meeste bezoekers van het museum be
ginnen met een bezichtiging van het huis der
Eisenhowers En terecht, want zo leren zij een
der fundamenten van Ike's loopbaan kennen.
Immers, dank zij de gezelligheid, de hechtheid
van de gezinsband en de eerbied voor de gods
dienst, die in dat huis heersten, kreeg Ike een
goede start in het leven. Ike's ouderlijk huis
droeg er stellig toe bij, dat hij later een plaats
kon veroveren in de rij der grote mannen.
Het Museum
Evenals de man, wiens grootheid en leider
schap het wil eren, verenigt het (op 3
april 1954 geopende) museum in zich waardig
heid, warmte en ongedwongenheid. Het bevat
vele schatten. Sommige hebben een hoge geld
of kunstwaarde. Andere zijn van bijzondere
historische betekenis. In de westelijke vleugel
bevinden zich de voorwerpen, die betrekking
hebben op de familiegeschiedenis der Eisen
howers en op Ike's loopbaan tot zijn verkiezing
tot President der Verenigde Staten. In de ooste
lijke vleugel vindt men vele belangrijke en be
langwekkende Eisenhoweriana uit de presi-
dentstijd. Daaronder zijn kostbare geschenken
van leidende figuren uit andere landen. Vele
zouden ook op hun plaats zijn in een museum
voor schone kunsten. In het Abileense museum
zijn zij echter niet als kunstvoorwerpen opge
steld, doch gerangschikt in hun historisch ver
band met Ike's loopbaan.
In vele musea heerst wat men kan noemen
de ietwat schuchtere museumstilte. In Abilene
is die ver te zoeken. Bezoekers uit den vreem
de en uit alle hoeken van Amerika bewegen
zich opgewekt en ongedwongen door de zalen.
Vaak klinkt een lach. Fluisterend wordt er
nauwelijks gesproken. Tal van kinderen, be
geleid door hun ouders of onderwijzers, komen
eveneens een kijkje nemen. De jeugd is immers
opgetogen over Ike! Nu, dat zijn de heer En
dacott, conservator, en zijn vrouw (die de be
zoekers van het huis der Eisenhowers ontvangt)
ook. De heer Endacott heeft twintig jaar lang
geschiedenis onderwezen op de middelbare
school van Abilene." Hij reeds geruime tijd
verbonden aan de Eisenhower Stichting, die
het museum liet bouwen en inrichten en die
het thans beheert. De Endacotts en vele anderen
uit Abilene behoren tot Ike's vriendenkring.
Zij weten zich verbonden met de geschiedenis
van het levende heden. Zij slaagden er in om
het museum vriendelijk, gastvrij en gezellig te
maken, zodat het goed is om er te vertoeven.
De tuin
Bij de ingang van het museum is een inscrip
tie aangebracht, luidende:
OP DOT ERF, EEN GESCHENK VAN DE FA
MILIE EISENHOWER, RICHT EEN DANK
BAAR AMRJKAANS VOLK DIT GEDENK-
HUIS OP OM DE OU1DSTRIJDERS UIT AME
RICA'S OORLOGEN, DE FAMILIE EISEN
HOWER EN HET LEIDERSCHAP VAN
DWIGHT D. EISENHOWER TE EREN.
Langs de westelijke vleugel bevindt zich een
rechthoekige vijver. Vrolijk wappert de Ameri
kaanse vlag aan de kant van het water. Ook
langs het pad, dat naar de ingang leidt, is een
vijfer. In deze staan een aantal pylonen, een
geschenk van de „Dochters der Amerikaanse
Revolutie". Aantrekkelijker dan deze vijvers is
echter de tuin. De mooie noteboom, die er staat,
werd jaren geleden geplant door Ike's vader,
David Eisenhower. Aan de westelijke kant van
het museum is een rozentuin aangelegd met
duizend der mooiste rozensoorten, alle ge
schonken door het Amerikaanse Rozen-Genoot
schap. In de lente zorgen 25.000 tulpen voor
een waar kleurenfeest in de museumtuin. Zij
werden geschonken door een in Sassenheim ge-
vestgde Nederlandse bollenfirma (Res Co.),
Een opname in het museum toont
de medailles, foto's en documenten
die door de president werden ge
schonken.
Twee jeugdige
bezoekers
bekijken
het levensgrote
portret
van de
president
die later opnieuw 7.000 tulpen ten geschenke
aanbood. Texas pleegt warm te zijn en daarom
is het moeilijk om planten bloeiende en het gras
groen te houden. Maar Bill Eagle, vroeger
hoofd de Abileense politie, is tegen zijn tuiniers-
taak opgewassen.
De inhoud
In het deel van het museum, dat gewijd is
aan Ike's loopbaan vóór zijn verkiezing tot
President, zagen wij het korte memorandum,
waarin Eisenhower als opperbevelhebber der
geallieerde strijdkrachten het einde van de
Tweede Wereldoorlog bekend maakte. Met be
langstelling keken wij naar een doos met ge
heime Duitse documenten, die de Amerikanen
in handen vielen, Voorts zagen wij een Rus
sische vlag, een Russische dolk en een met ju
welen bezette Russische decoratie die aan Ei
senhower als opperbevelhebber werd verleend,
toen Rusland als bondgenoot werd opgenomen
in het verdedigingsstelsel tegen de As-mogend-
heden. Dan zijn er nog herinneringen aan de
dagen, toen Ike als officier op de Philippijnen
was onder de bevelen van de generaal Douglas
MacArthur
Niet-militaire herinneringen zijn er eveneens
te bewonderen, bij voorbeeld Ike's moeders
„Electric" met autonummer 5824, een wagen,
waarin Ike en Mamie in hun jonge tijd vaak
gereden hebben. Aan Ike's schooljaren her
innert een bank, waarin hij op de middelbare
school de geschiedenislessen volgde.
Zeer in trek bij de bezoekers zijn enige te
lefoons, waardoor men de rede kan beluisteren,
die Ike hield bij zijn terugkeer in Abilene na
het einde van de oorlog, alsmede het gebed
dat hjj bij zijn installatie als President uit
sprak en dan nog de muziek van de Abileense
cowboy band, ten gehore gebracht in Washing
ton bij die gelegenheid. Op een, door de heer
Endacott ontworpen, kaart kan men in zestig
sekonden het verloop van drie jaar wereldoor
log volgen. Rode lampjes en witte flitsen aan
en uit. De rode symboliseren geallieerde te-
genstlagen, de witte geallieerde successen.
In de „presidentiële" vleu_ :1 bevinden zich
tal van geschenken uit den vreemde, waar
onder zeer kostbare. Rechts van de ingang
hangt tegen de muur een levensgroot portret
Het Eisenhower Museum in Abi
lene, Kansas, is een modernistisch
gebouw, dat gemaakt is van
steen, dat in de omgeving werd ge
vonden. Bij de ingang is een in
scriptie: Dit museum is opgericht
door een dankbaar volk van de
Verenigde Staten van Amerika ter
ere van de oorlogsveteranen van
Amerika, de familie Eisenhower
en het leiderschap van Dwight D.
Eisenhower.
van Ike, gemaakt door de schilder Thomas
Stephens. Het is het enige portret, waarvoor
Ike ooit poseerde. Ike zelf is erg gesteld op dit
kunstwerk. Het is inderdaad een brokje op he
terdaad betrapt leven, want als men er even
naar blijft kijken, is het, of de President zelf
op je toestapt om je te begroeten. De „Eerste
Dame" (mevrouw Eisenhower) is ook tegen
woordig, doch niet levensgroot. Zij „is" een pop,
gekleed in een perfekt nagemaakte baljurk,
zoals Mamie die droeg op het bal ter gelegen
heid van Eisenhower's installatie als President:
Rose stof bezet met briljanten.
Voortdurend stromen nieuwe aanwinsten voor
het museum binnen. Zij worden opgeboren in
een apart vertrek tot tijd en wijle ze geclassi
ficeerd zijn en gereed voor bezichtiging. De
classificatie en rangschikking stellen hoge eisen
aan de heer Endacott en zijn assistenten, want
het enige, wat al die voorwerpen gemeen heb
ben, is, dat ze „iets" met Eisenhower te ma
ken hebben of hadden. Tesamen illustreren zij
de geschiedenis van een figuur van wereld
historische vermaardheid.
Vrijwel dagelijks komen er inwoners van Abi
lene een kijkje nemen in het museum. Zij pra
ten dan met de bezoekers van elders en weten
tal van aardige en anekdotische bijzonderheden
te vertellen over Ike en zijn familie.
(Copyricht: Christian Science Monitor)
