Het imposante nieuwe kantoorpand van
Maarse Kroon te Aalsmeer
DUSTER LUC'
als film meer
verstaanbaar
dan als boek
Nieuw-Guinese stam bevrijd van
25 jaren angst
HUIBERS
Aalsmeers bloemencorso trekt 5 sept.
..-iü 29 AUGUSTUS 1959 DE LE1DSE COURANT
Sprekend getuigenis voor de
zuiverheid van de geestelijke roeping
AUDREY HEPBURN IN
STICHTENDE ZUSTERROL
Als over een klein aantal weken
de film „Zuster Luc" (The Nun's
story) naar Kathryn Hulme's gelijk
namige roman ook in ons land zal
gaan lopen, wordt de toeschouwer
gedurende twee-en-een-half uur ge
boeid door een oprecht vertelde ge
schiedenis, die we méér aanvaard
baar achten dan de geschreven- ro
man zelf in de Nederlandse ver
taling van André Fransse; uitgave
fin De Fontein). De film, die door
arner Bros in Nederland zal wor
den gebracht, is een sprekend getui
genis voor de zuiverheid van de
geestelijke roeping, met deze kleine
beperking, dat weinig of niets over
de vreugden van het kloosterleven
op het witte doek wordt gebracht.
Voor hen, die het boek niet ken
nen, geven we een kort overzicht
Vrouw maakte diet
geld weer afhandig
Ou half drie donderdagmiddag
ontdekte de 56-jarige mevr. B. in de
gang van haar woning te Ridderkerk
efeö man, die uit een sfyingang naar
het kantoor van de aan het huis ver
bonden timmerwinkel kwam. Zij ver
moedde, dat de man iets gestolen
tod en op haar vraag: „Wat doet u
Mer", gaf hij geen antwoord. Mevr.
B. ging vervolgens tot de aanval
ower en zij griste uit de jas van de
man 15 biljetten van 10.
Er kwam een worsteling van en
mevr. B. probeerde daarbij een stuk
van 'smans jas af te scheuren om be
wijsmateriaal te hebben. Toen kwam
haar man binnen en op dat moment
zag de man kans te ontvluchten. Hij
ontkwam via de Molensteeg, maar
geraakte te water bij een poging over
een sloot te springen. Hij ging even
iii de zon zitten om te drogen. In
middels was de politie gewaar
schuwd. Na enig 'zoeken vond men
oe man liggend in een auto op het
terrein van de N.V. Rubberfabriek
Bakker en Zoon te Ridderkerk. Op
Het bureau legde de dief een volle
dige bekentenis af. Hij had al kans
gezien en gedeelte van het gestolen
gold te begraven. De dader was de
2D-jarige A. K., wonend aan de Mo
lendijk te Ridderkerk, die al meer
ih aanraking met de politie is ge
weest.
van de inhoud, zoals die op het cel
luloid is beperkt gebleven.
De jonge Gabrielle neemt in het
ouderlijk huis te Brugge afscheid
van haar familie.. Bedroefd erkent
haar vader, dat hij niets begrijpt van
de discipline en de gehoorzaamheid
die het leven van zijn dochter voort
aan zullen beheersen. In het klooster
tracht Gabrielle, thans zuster Luc,
dapper maar niet geheel met succes,
aan de eisen van haar nieuwe leven
te beantwoorden. Na haar inkleding
bekent ze haar verlangen, verpleeg
ster in de Belgische Congo te wor
den. Intussen' is het nemen van een
beslissing: te kiezen tussen haar vol
komen toewijding om God te beha
gen óf haar trots om voor een be
paald examen te slagen, voor zuster
Luc een ware beproeving.
Aan de vooravond van de jongste
wereldoorlog wordt zuster Luc als
begeleidster van een patiënt van
haar medische missiepost in Congo
naar België teruggezonden. Zij zal
echter in het moederhuis moeten
blijven om daarna te worden toege
voegd aan de medische staf van een
ziekenhuis aan de Nederlandse grens.
Als België capituleert, wordt zuster
Luc betrokken in de activiteit van
de ondergrondse. En als ze bericht
ontvangt dat haar vader door ma
chinegeweervuur is omgekomen, be
kent ze niet meer in 't klooster thuis
te horen. Ze legt haar religieuze kle
ding af, verlaat het klooster en gaat
door de stille straat op het ogenblik,
dat ook de film tot besluit alle stilte
betracht.
Bewerkt dus naar het bekende
boek, is de film toch niet opvallend
fragmentarisch geworden; ze wordt
gesteund door irenische muziek,
waarin nu en dan het motief van het
gregoriaanse „Gaudeamus" door
klinkt. De opnamen zijn spectaculair
voor wat betreft het ceremonieel dat
bij de inkleding der religieuzen
wordt gevolgd en ze zijn bepaald
fraai, stijlvol en van onberispelijke
kleur voor wat betreft de scènes, die
in het missieland van Congo spelen.
We misten echter flitsen van recre
aties, die religieuzen toch meemaken.
Men zal „Zuster Luc" stellig niet
alleen om het gegeven gaan zien,
maar ook om de vertolkster van de
titelrol: Audry Hepburn. Zij heeft
meegewerkt aan de opnamen, zowel
in België, als in Congo en de inte
rieurs in Rome. Audry is vrijwel
steeds in het beeld en dat betekent,
dat ze een zware rol te vervullen
heeft gekregen. Wie haar volgt, zal
opmerken, dat ze het gedrag van de
religieuzen uitstekend heeft bestu-
Zuster Luc (Audry Hepburn, mid
den) op reis in haar missiestatie in
Congo
Helden missionaris mei pijlen vermoord
deerd en toegepast. Ze speelt inge
togen, doch verraad de hoogmoed,
die zuster Luc uiteindelijk na een
voorbeeldig religieus leven in de
wereld heeft teruggeleid. In de
kloosterlijke sfeer hebben verschil
lende actrices zich uitstekend aange
past, in een trant die zich moeilijk
beschrijven laat, omdat het aankomt
op innerlijke beleving. De tempera
mentvolle dokter Fortunati is met
glans gespeeld door Peter Finch. Re
gisseur Fred Zinneman heeft een
strakke lijn gevolgd en juist daar de
accenten gelegd, die een film met
godsdienstige inslag ook voor anders
denkenden aanvaardbaar moet ma
ken.
Door toedoen van twee Nederland
se missionarissen van de SVD is de
Kukane-stam op Nieuw-Guinea van
25 jaren angst verlost. Deze stam
leefde in voortdurende angst voor
een strafexpeditie van het gouverne
ment, omdat zij in 1934 een missio
naris van de SVD had vermoord.
Deze maand nu hebben enkele Ne
derlandse missionarissen een bezoek
aan deze stam gebracht en hun ver
zekerd, dat geen enkele actie tegen
hen ondernomen gaat worden.
De priester die in 1934 in deze val
lei werd vermoord was de Duitse
pater K. Morschheuser SVD. Hij was
lid van een expeditie, die vlak voor
zijn dood een tocht door het nog niet
onder toezicht van het gouvernement
staande deel van de Chimbu-vallei
had gemaakt.
Pater C. van Baar, die eveneens
deelnam aan de expeditie in 1934
door dit nog onbekende deel van de
Chimbu-vallei, verklaarde dat deze
ontmoeting met de Kukane-stam
noodzakelijk was om de laatste angst
voor een tegenmaatregel door het
gouvernement bij deze mensen uit
de weg te ruimen. Het was zijn eer
ste bezoek aan deze stam sinds de
dood van pater Morschheuser in '34.
Hij kwam voor de oprichting van een
nieuwe kerk in Toromambuno, die
plaats moet bieden aan 1000 mensen
en bij gelegenheid van het 25-jarig
bestaan van de Chimbu-missie, die
nu ongeveer 9000 gelovigen telt.
De plaats voor de ontmoeting met
de leden van Kukane-stam was naast
de houten kerk. die op de plaats
stond, waar de inlanders in 1934 een
missieschool in brand hadden gesto
ken.
Tijdens dit incident in 1934 hadden
zich ongeveer 200 inboorlingen hier
verzameld. Pater van Baar vertelde
hoe hij getracht had gebruik te ma
ken van de psychologie van de in
boorlingen door te dreigen een var
ken neer te schieten als bij zijn te
rugkomst na de expeditie de school
niet herbouwd zou zijn. Toen hij na
17 dagen terug kwam en de school
nog steeds niet was herbouwd, schoot
hij inderdaad een varken neer. Hier
op werden de inboorlingen wild van
woede en schoten een menigte van
pijlen op de missionarissen en hun
dragers. Zij lieten de dragers ont
vluchten, maar bleven de beide mis
sionarissen hardnekkig volgen. Daar,
waar de Womsigl-bergpas overgaat
in een lang-uitgestrekt dal, draaide
pater Morschheuser zich om, om te
zien op hoe grote afstand zijn ach
tervolgers naderden, toen hij plot
seling een pijl recht in zijn mond
kreeg. Hij trok hem eruit en rende
verder. Maar toen hij over het
Baglmenigl-ravijn liep trof een twee
de pijl hem recht in de keel. Hij trok
hem er weer uit, maar viel toen op
de grond. Direct was pater Van Baar
bij hem en gaf hem de absolutie. On
dertussen vlogen de pijlen links en
rechts van de paters, maar geen van
de pijlen trof hen.
Pater Van Baar stond op en vroeg
de inboorlingen ermee op te houden,
omdat zij in plaats van hun gedode
varken nu ook een van de paters
gedood hadden.
Later kwamen leden van de be
vriende Danglagu-stam en brachten
het lichaam van pater Morschheuser
op een brancard van bamboe naar
Kangrie, een missiestatie op twee
uur afstand van de onheilsplaats
verwijderd. De Danglagu's wilden
de Kukanes aanvallen om hen voor
deze daad te straffen, maar pater V.
Baar zei nee. Pater Van Baar en
pater N. Beutener, ook een Neder
landse SVD-er en nu overste van de
Toromambuno-missie, begonnen de
ze bijeenkomst met de aanwezige
leden van de Kukanestam te verze
keren. dat geen enkele actie van
gouvernementszijde ondernomen zal
worden. „Wij hopen, aldus de beide
Zoals wij in ons nummer van gisteren reeds hebben bericht is vrijdag door
burgemeester G. G. Loggers van Aalsmeer een imposant kantoorpand van
de ilv. Autobusonderneming Maarse Kroon aan de Stommeerweg, aldaar,
officieel in gebruik gesteld.
Het nieuwe gebouw is fraai gelegen aan een gedeelte van de Stommeer
weg, dat uitzicht biedt op de Westeinderplas. Het is ontworpen door archl-
tekt J. Brouwer uit Aerdenhout, in samenwerking met direkteur W. Maarse,
die van huis uit eveneens architekt is. Een grote glaswand vormt de lange
voorgevel, terwijl de zijwanden zijn afgedekt met gele geglazuurde baksteen.
Het gebouw is zeer licht, geen tussenmuren zijn in de grote vleugels op
genomen, de afscheidingen tussen de verschillende afdelingen bestaan uit
glaswanden. Toepassing van verschillende kleuren geeft niet alleen een
rustige sfeer, doch maakt het geheel tevens zeer aantrekkelijk. De meubile
ring is vanzelfsprekend modern en doelmatig, doch in de directiekamer
heeft de binnenhuis-architect zich in kostbare houtsoorten en geraffineerd
ontworpen paramenten kunnen uitleven.
Opmerkelijk is het benutten van ruimte, eze is zelfs gezocht en gevon
den in het dijklichaam waartegen het katoorgebouw is opgetrokken. Een
groot zonneterras is voorts aangebracht op de één-etage-achtergebouw van
het gTote pand.
Hans Wiesman uit Aerdenhout is
de maker van de wandversiering, die
in de benedenhal de trap-opgang om
lijst. De achterwand van de hal be
staat uit gepolijst comblanchier, een
Belgische marmersoort met een na
tuurlijke decoratie van honderde
kleine fossielen. Op de beide grote
zijvlakken van deze marmerbefcle-
ding zijn abstrakte voorstellingen
van „Het verkeer, vroeger en nu" in-
gegrift..
Het mozaiek van Venetiaans glas,
dat het gemeentebestuur van Aals
meer heeft aangeboden en zich be
vindt boven de ingang naar de ap
partementen van de directie, werd
vervaardigd door de Bloemendaalse
kunstenaar Klaa.s Draaisma, die ook
het grote brons „De Motoriek", een
verbeelding van de werking van een
motor in abstrakte lijnen dat in de
directiekamer zelf is aangebracht,
ontwierp.
Doelmaligheid en kunsi
Dat een bij uitstek zakelijk gebouw
als een kantoorgebouw niet persé
„verzakelijkt" behoeft te zijn door al
te nuchtere doelmatigheid, bewijst dit
nieuwe pand door het gebruik, dat
gemaakt is van kunstambachts-
en kunstwerken in en buiten het ge
bouw.
Boven de hoofdingang, die met
brede trap en grote luifel de strakke
lijn van de langgerekte voorgevel
op gelukkige wijze breekt, is een
groot bronsplastiek aangebracht, ver
vaardigd door de Amsterdammer
Ben Guntenaar, voorstellende een
aantal ineengevlochten vleugels, sym
bool van de snelheid. Van dezelfde
kunstenaar is ook het ontwerp voor
het raam van geëtst glas in het trap
penhuis met een abstrakte voorstel
ling van de vijf zintuigen.
Hel begon met
een dumpwagen
De heer Jac. Maarse, een der hui
dige directeuren van Maarse en
Kroon, kocht in 1920 een vrachtauto,
een G. M. C., voor het vervoer van
Aalsmeerse bloemen naar Hoek van
Holland, in 1921 gevolgd door een
tweede wagen, bedoeld voor het ver
voer van voor Engeland bestemd ge
slacht vee van Uithoorn naar de
Hoek.
Die eerste wagen was een oude le
gerauto, in de oorlog van veertien
achttien door de geallieerden in
Frankrijk gebruikt en daarna in een
dump terechtgekomen.
Toen de heer Maarse naar andere
wegen zocht voor zijn stiel, besloot
hij de dumpwagen te laten verbou
wen tot bus voor het vervoer van
voetballers, e.d. en het maken van
toeristische dagtoeren. Zijn eerste
ikilant voor dit 18 zitplaatsen tellende
busje was de Nederlandse Reisver-
eniging.
Maar de aspiraties van de heer
Maarse, die zich later met de heer
Kroon tot 1939 associeerde, gin
gen verder en een gesprek met de
toenmalige burgemeester van Rijn-
saterwoude leidde er toe dat op 1
februari 1923 met bus H-37809, de
voormalige dumpwagen, beschilderd
in geel en zwart, welke combinatie
later werd gewijzigd in de thans be
kende geel-blauwe, gestart werd op
de eerste lijndienst, Rijnsaterwoude-
Leimuiden-Leiden v.v., over de pont
bij Oude Wetering.
In die tijd reed het Haarlemmer
meer-treintje nog, maar het station
paters, dat deze angst nu eens en
voor altijd bij jullie zal verdwijnen".
Daarop stond een met varkensvet
ingesmeerde inboorling op, die later
vertelde, dat het zijn varken geweest
was, dat de pater 25 jaar geleden
had gedood, en beschuldigde pater
Van Baar ervan, dat hij het gouver
nement opgeroepen had een straf
expeditie naar hen te zenden. Pater
Van Baar gaf hem zijn erewoord,
dat hij in die 25 jaar geen woord
met iemand van het gouvernement
over deze zaak had gesproken en
dat niemand van het gouvernement
hem erover aangesproken had. Het
hoofd van de stam zei dat zij ver
schillende redenen hadden om het
gebeurde zoveel mogelijk geheim te
houden. Wij zijn namelijk een beetje
bij de andere stammen achter, ze:
hij. Terwijl andere stammen in deze
vallei, door hun betrekkingen met
de katholieke missie niet alleen gees
telijke, maar ook sociale en materiële
vooruitgang hebben geboekt, zijn wij
bijna nog op ons oude peil blijven
staan".
In naam van al zijn stamgenoten
beloofde hij trouw aan de katholieke
missie en zei. dat alle kinderen de
missiescholen zouden bezoeken.
Hierop gaven de missionarissen
de drie hoofdmannen, die het meest
het woord hadden gevoerd de hand,
als een symbool van vergiffenis voor
hetgeen 25 jaar geleden gebeurd was.
Haarlemmer»traaf 1 23, Laidan
voor
Geboorteaankondigingen
Rijnsaterwoude lag twintig minuten
gaans van het dorp, dat te Leimuiden
een dik half uur en het eindstation
Leiden was gevestigd aan de Heren
singel. Dat laatste had de gemeente
Leiden als voorwaarde gesteld. Im
mers, de reizigers die verder per
trein moesten, konden dan eerst nog
de ganse stad doorlopen.... dat was
voordeel voor de Leidse midden
stand!
De nieuwe bus bracht de reizigers
echter helemaal van Rijnsaterwoude-
dorp naar het Leidse stationsplein.
De eerste pleisterplaats in de Sleutel
stad was aan de Turfmarkt (dat was
de enige officiële halte, want langs
de route kon imen verder in- of uit
stappen waar men wilde) maar voor
een stuiver méér kon men doorgaan
naar het station. Geen wonder dus
dat het lijntje met die éne autobus
in de volksmond weldra „De
kloek" geheten, om het bijzondere
geluid van de claxon al spoedig
boven „het spoor" werd geprefereerd.
Vierm&al daags werd de route Rijn
saterwoudeLeiden v.v. gereden, een
totale afstand van 200 km. Dat was
het prille begin.
Voorheen en thans
De ontwikkeling" van het bedrijf
en daarmee het busvervoer in Rijn
en Veenstreek laat zich het beste
aflezen uit de nuchtere cijfers.
De allereerste dag: één bus 200
kilometer 25 kilometer lijnleng-
te 143 passagiers. Thans 160 bus
sen (waarvan dagelijks 50 op de weg
plus 70 tijdens de spitsuren) 40.000
lijnpassagiers plus 10.000 man ver
voer naar Schiphol en Fokker
24.000 kilometers plus nog 6000 km
groepsvervoer trajectafstand 353
km., 501 km. met doublures.
In 1923 één chauffeur, de heer J.
v. Immerseel, nog steeds bij het be
drijf in dienst, thans 235 chauffeurs
en een totale personeelssterkte van
399 koppen.
Begonnen met 6 m2 kantoorruim
ten en 0 m2 garage, heden 600 m2 kan
toorruimte en een totale bedrijfsop-
pervlakte van twee hectaren in
Aalsmeer en nog eens 800 m2 in Lei
muiden met een garage.
En wil men dan nog meer cijfers:
Op een bepaald traject in Amsterdam
kan men per dag 802 maal een M. éc
K.-bus tegenkomen, 401 maal heen «n
401 maal terug. Dat betekent, op e«n
gemiddelde dagelijkse rijtijd van 18
uren, iedere een-en-een-kwart mi
nuut een bus!
's Middags „Maskerade"
in Amsterdams stadion
Een stoet van 21 praalwagens en 22
versierde luxe-auto's zal zaterdag 5
september door het bloemendorp
Aalsmeer trekken en zich vervolgens
op weg begeven naar Amsterdam,
waar de fleurige stoet in het stadion
mee zal werken aan een stadionspel
„Maskerade".
Voor de twaalfde achtereenvolgen
de maal zal deze bloemenstoet uit
trekken. Dit jaar is de ontwerper
daarvan Toon Noyons, die onder het
motto „Maskerade" een zij het
dan eigen interpretatie geeft van
bekende toneelstukken. Op zijn wijze
laat hij de Feeks temmen, Toontje
een paard tekenen, Kloris en Roosje
hun bruiloft vieren, enz.
De stoet trekt allereerst langs de
wegen en door de straten van Aals
meer en zal dan te ongeveer half een
op weg gaan naar Amsterdam, waar
om drie uur het stadionspel begint.
Wie de wagens op zijn gemak wil
bekijken kan het doen op vrijdag 4
sept. Dan zullen n.l. alle wagens
staan opgesteld in een der imense
hallen van de Centrale Aalsmeerse
Veiling. Die gelegenheid bestaat van
af 2 uur 's middags tot midder
nacht.
Het stadionspel.
Elfhonderd mensen nemen actief
deel aan het stadionspel, dat om
drie uur begint en ongeveer 5 uur
zal eindigen. De meest uiteenlopende
menselijke eigenschappen zullen
worden verbeeld, zoals moed, haat en
vreugde. Drie balletgroepen zullen
aan het spel meewerken en wel het
Scapino-ballet onder leiding van
mevr. H. Snoek, de balletgroep van
Peter van Muyden en een groep on
der leiding van Max. Dooyes.
Als bijzonderheid betreffende de
groei van dit jaarlijks terugkerende
evenement, kan worden gemeld dat
de versiering van de praalwagens
en de luxe-auto's ongeveer honderd
duizend gulden zal kosten, terwijl
hieraan in 1948 slechts 15 mille ten
koste werd gelegd. De versiering
van een personen-auto kost ge
middeld 650.de opbouw van een
praalwagen drie- tot vierduizend gul
den.
