Mijn ervaringen met parkieten
Raddraaiers van Beestenmarkt
donr politie opgesloten
WOENSDAG 15 JULI 1959 DE LEIDSE COURANT
We hebben er al dagenlang op zitten wachten, maar eindelijk belandde hij dan toch op ons bureau: een
van het bakken van spiegeleieren in de hitte van de zon. Dit is het model Sheila McDonough uit Dublin
omeletten bakt op het dak van haar auto, dat een zeer hoge temperatuur had bereikt. Zoals wij vraagt u
nu natuurlijk af hoe Sheila dan op dat dak kon blij ven zitten, maar dat vermeldt de historie niet.
foto
die
zich
broken» hoorden we haar duidelijk vertellen, „dat je
je niet met die mensen moet afgeven» dat je je „niet
moet laten lijmen voor een paar ellendige extra
zaadjes, etc.".
Mevrouw Parkiet, die we intussen om voor de neefjes
en nichtjes, die naar zulke dingen vragen, maar „Cleo
patra" hebben genoemd meneer heet nu Caesar
heeft nooit geleerd op de vinger te zitten. Zij was
waarschijnlijk al te oud en te waakzaam voor derge
lijke intimiteiten, maar we hebben haar wel bijgebracht
op een toegestoken stokje plaats te nemen er. vogels
die men één vinger of één stokje biedt blijken al gauw
aan de hele hand niet genoeg te hebben, want niet lang
daarna hadden beide een vaste plaats gevonden op de
gordijnroe boven het raam. Het is wat vermoeiend de
gehele dag achter het beest aan te lopen met een krant
om de afval op te vangen. Daarom hebben we een
vast openluchthoekje gemaakt, waar zij dus naar het
vogel verkeer op straat kunnen kijken.
Uier verdeden zij lange tijd met nietsdoen hun tijd,
beetje vliegen, beetje kijken, beetje pikken, maar
tegen de zomer meenden wij, dat Cleopatra en Caesar
wel enige verantwoordelijkheid als vader en moeder
van een nageslacht zouden kunnen dragen en daarom
trachtten wij hen te bewegen in een broedhokje plaats
te nemen om hier de eerste voorbereidingen tot een
gezin te treffen. Waarschijnlijk heeft een parkieten-
paar nooit een vreemdere broedkooi gezien; zij was
gemaakt van een oude op karton geplakte foto van
Rotterdams havenwerken en men kon merken, dat de
bedoeling van dit vreemde bouwsel hun niet geheel
duidelijk kon worden. Eerst waren zij er bang van,
wat later keken zij er met geamuseerde verbazing uit
'n ooghoek naar en weer wat later begonnen zij grote
stukken van de foto af te trekken en op te vreten. Op
zo'n ogenblik houdt je je hart vast, want je weet
nooit, wat voor vreemde gevolgen een foto in de maag
van een parkiet kan hebben. Wekenlang hebben wij
op het moment gewacht, waarop een van de twee het
„nestkastje" zouden betreden, toen hebben wij er een
vakman bijgehaald, die vrijwel dadelijk, nadat hij
binnen was, een onbedaarlijke lachbui kreeg. We leer
den, dat een broedhok van hout moet zijn, en dat de
ideaalste vorm een uitgehold beukenstammetje is met
een gaatje daarin en een draaibaar dekseltje (ƒ3.75).
Ook moesten wij er twee ophangen, want parkieten
willen graag keus hebben. Zij willen peinzend dan het
ene, dan het andere huurhuis bekloppen, om er dan in
de trant van een verloofd paartje ellenlange gesprek
ken over te voeren.
We hebben in de zijkamer een volière van gaas moe
ten maken 12.50) boven de hangkast. Een
volière met echte natuurlijke boomstammmetjes en een
grondplaat (ƒ4.en daar schreeuwen en kwetteren,
gillen en klapwieken onze gevederde huisvrienden die
al gauw hun voorkeur hebben laten blijken voor het
linkse broedkastje (dat notabene 1.50 goedkoper was
dan het andere) en waar Cleopatra gisteren voor het
eerst vier piepkleine eitjes heeft gelegd, die zij met
een vuur een betere zaak waardig ijverig zit te be
broeden. Over een paar weken begint het spul hele
maal weer opnieuw en daarom geven wij u nogmaals
de raad; u moest maar liever géén parkieten nemen,
want het eindigt er mee, dat je moet verhuizen, omdat
de zijkamer te klein voor de vogels is geworden. Neem
liever een ^goudhamster.
Koningin stelde centrale Lage Weide" in bedrijf
H. M. de Koningin, gefotografeerd tijdens de rondgang door de nieuwe electrische centrale „Lage Weide" te
Utrecht, welke zij vandaag officieel in gebruik stelde. Foto: de vorstin bij de grote controletafeL
Agenten
aangevallen
In het politiebureau te Leiden zijn
sinds maandag vier Leidse knapen
opgesloten, die bekend hebben een
aanval op twee politie-agenten on
dernomen te hebben in de nacht van
zondag op maandag 6 juli jl.
In die nacht ging het er op de
Beestenmarkt te Leiden nogal warm
aan toe. Na de sluitingstijd van de
café's en de kroegen had zich rond
half een op de Beestenmarkt een
groep mensen verzameld, die vol aan
dacht waren voor enige raddraaiers
die in het water van de Beesten
markt waren gedoken. Twee agenten
van de Leidse politie trachtten hier
enige orde te scheppen.
Zij gelastten een toeschouwer, een
veertigjarige Leidenaar, door te lo
pen. De man weigerde aan dit bevel
gevolg te geven. Toen de twee agen
ten hem met enige kracht tot door
lopen wilde bewegen, werden zij on
verwachts van alle kanten bespron
gen door een groot getal heethoof
den, (ongeveer vijftien stuks) die
er spoedig in slaagden, de man te be
vrijden en de agenten zo toe te ta-
kenen, dat beide enige dagen geen
dienst konden verrichten. Een agent
liep een hersenschudding op, de an
der raakte onder meer gewond aan
de kaak.
De raddraaiers verdwenen, het werd
weer rustig op de Beestenmarkt, en
de twee agenten konden niets anders
doen dan onverrichterzake naar het
bureau terugkeren.
Maandag j.l. echter troffen zij op
de Beestenmarkt enige knapen aan,
waaronder zij de grootste belhamels
van het incident, dat een week gele
den plaats vond, herkenden. Vier
jongelui werden ingerekend. Na eni
ge tijd ontkend te hebben, vielen zij
door de mand. Het zijn gebroeders D.
de G. (17 jaar) en S. P. de G. (20
jaar) en de broers A. B. (18 jaar) en
C. B. (23 jaar).
De politie van Leiden pleegt over
de voorgeleiding nog overleg met de
Officier van Justitie te Den Haag.
Als gevolg 'van een daling van de
wereldmarktprijs zullen met ingang
van donderdag 16 juli a.s. de ver
koopprijzen in Nederland voor gas-
olie, autogasolie en huisbrandolie I
met 0,30 per 100 liter worden ver
laagd.
In diverse delen van het land, o.a.
in het Rotterdamse havengebied is
op deze prijsverlaging reeds geheel
of gedeeltelijk vooruitgelopen.
De 23-jarige electricien J. Dort-
wegt uit Rotterdam is gisteren op de
„Autobahn" KarlsruheStuttgart bij
Pforzheim door een verkeersongeval
omgekomen. Hoe het ongeluk zich
precies heeft toegedragen is moeilijk
na te gaan, doordat er geen andere
wagens bij betrokken waren. Het
schijnt dat D. de macht over het
stuur heeft verloren en aan de kant
van de weg verongelukt is.
Boekbespreking
„Rik Robberts Ruimtedetec
tive", door W. J. Verbeeten.
Uitgeverij „Helmond" te
Helmond.
De zo in trek zijnde en bekende
„Rik Robberts Reeks" van de schrij
ver W. J. Verbeeten is weer verrijkt
met een pracht boek. Als een mo
derne Jules Verne neemt hij de le
zers mee de luchtruimte in. We ma
ken van alles mee met vliegende
schotels, ruimtevaartschepen en
kunstmanen. Op de Saturnus-maan
Titan is een nederzetting gevestigd
van Interpleneta. Er zijn daar kost
bare metalen voor vervaardiging
van robots. Maar er. heerst ook on
rust onder de mensen, welke uitbarst
in muiterij bij de werkploegen. Rik
weet met veel takt alles bevredigend
op te lossen, maar ontdekt dat er een
super-raket verdwenen is. Het spoor
leidt naar Venus maar de dader weet
steeds te ontglippen totdatnui Een voormalig piloot, een Engelsman, heeft een veiligheidsgordel voor
lees dat zelf in dit spannende avon-1 automobilisten ontwikkeld. De gordel heeft wel zeer positief de belangstel-
tuur, vooral voor jongens van 10161 ling van de levensverzekeringsmaatschappijen, die ogenblikkelijk de
jaar. 1 premies verlaagd hebben voor de gebruikers van het nieuwe apparaat.
U moest maar liever geen parkieten kopen, als u het
nog niet gedaan heeft. Later zal u wel duidelijk
worden waarom. Wij, miijn vrouw en ik, hebben 't wel
gedaanWe zouden voor schoonmoeder een kanarie
pietje kopen, maar daar het juist broedtijd was in de
kanariewereld gingen we zonder piet, maar met twee
lichtblauwe parkieten naar huis, die al direct in het
sigarendoosje, waarmee wij ze van Oegstgeest naar
Leiden vervoerden, stemming tegen ons gingen maken
in de vogelwereld. Zij hadden hun vroegere eigenaar
als souvenir in het velletje van de duim gebeten en nu
gilden zij in him kleine houten cel: tsjiep, tsjiep en het
werd merkte ik op door de vogelwereld overge
nomen in een storm van verontwaardiging.
„Weer zo'n laaghartig geval van vrijheidsberoving
hoorde ik de mussen tegen de spreeuwen zeggen. Er
werd veel over gekwetterd. In de tram zette het ge-
sjierp zich voort^tot verbazing van een oud vrouwtje
op de bank tegenover ons, die speciaal een bril uit haar
tasje tevoorschijn haalde, op. de neus zette en haar
omgeving ging inspecteren. Het is gek, maar op zulke
ogenblikken wil je dan nog niet weten dat je vogel-
transporteur bent. Dus hield ik het sigarenkistje angst
vallig onder mijn benen verborgen.
Thuis stond een kooi, die een lid van „Avibus" ons
geschonken had, omdat hij toch in de weg stond
en te zwaar was, hetgeen ik ondervonden heb, want
toen ik probeerde het geval per bromfiets te vervoeren,
viel het gevaarte op mijn linkerbeen, welke gebeurte
nis mij voor de eerste maal deed vermoeden, dat ook
vogels hun vóór en hun tégen hébben.
De volgende stap was, te proberen deze vogels zon
der al te veel machtsvertoon in deze kooi over te
plaatsen. Ik ben gewend dergelijke zaken zeer zorg
vuldig aan te pakken en niets aan het toeval over te
laten. Dies plaatse ik de vogels met sigarendoosje en
al in de kooi om vervolgens van buiten af met een
stokje de deksel op te lichten. Je weet nooit waartoe
een wraakzuchtige parkietenpaar in staat is
De reactie was, dat beiden met een „kom me maar
halen" uitdrukking op de snavel in hun kistje bleven
zitten. Het neefje van de overburen probeerde het met
een paar stukjes brood, toen met een verkruimeld
kaakje en tenslotte met een stukje chocolade, maar we
betwijfelden toen al of dit de versnaperingen zijn die
men met succes een parkiet kan offreren. Zij bleven er
wel met één oog lang naar zitten kijken.
De volgende dag was het lichtblauwe vogelpaar een
schoolvoorbeeld van melancholie. Stilletjes zaten
zij op een stokje; er kon nog geen piepje af en het
En thans nu schoonmoeder toch niet zo veel voor
parkieten bleek te voelen zitten wij met een vogel
paar, dat zich bijzonder goed aan de omstandigheden
heeft aangepast. Zij vertoeven al lang niet meer in de
kooi, maar bij het raam in de huiskamer, waar zij
kunnen flirten met de vogels in de buurt. De mussen
zién wel wat in deze lichtblauwe exotische gevalletjes.
Het balkon is een lichtekooi voor mannetjes-mussen
geworden, die als echte straatslijpers hun eigen broe
dende wijfjes in de steek hebben gelaten en naar het
parkietenvrouwtje achter het raam zitten te lonken.
In de dakgoot wordt er schande van gesproken. Je
hoort de broedende vrouwtjes elkaar toeroepen....
daar zit je je nu suf voor te broeden! Overigens is ook
ons parkietenpaar niet „vogels" vreemds. Het wijfje
bijvoorbeeld gunt haar echtgenoot geen korreltje zaad,
zolang zij zelf nog niet verzadigd is. Daarom hebben
wij twee bakjes geplaatst, maar als mevrouw aan de
ene bak bezig is en meneer aan de andere, komt
mevrouw meneer wegjagen en zet zij haar maaltijd
aan meneers bak voort. Meneer Parkiet heeft daar een
handig trucje voor bedacht, want zo gauw hij bij de
ene bak is weggejaagt, holt hij naar de andere bak,
achtervolgd door mevrouw, die op zo'n manier in de
hand werkt, dat beiden met een pracht van een honger
op stok gaan.
Intussen heeft zij een afdoende manier van alleen
eten bedacht want zij gaat dwars voor beide bakjes
staan en pikt daarbij een maaltijd bij elkaar tot zij
verzadigd is, terwijl het mannetje op de achtergrond
klagelijke geluidjes laat horen.
Zo hebben wij ook ontdekt, dat mannetjes in de
parkietenwereld sneller tot collaboratie met „de
vijand" bereid zijn dan de dames. Het duurde niet lang
of meneer parkiet kwam bij mijn vrouw op een vinger
zitten, die in de kooi werd gestoken. De volgende stap
in dit staaltje vogeldressuur was, dat de vinger met
vogel en al uit de kooi werd gehaald en ook dan bleef
het beest zitten. Maar u had mevrouw Parkiet eens
moeten horen als het beest weer in de getraliede
ruimte was teruggekeerd. In een urenlang snaterver-
haal, dat met enige nijdige snavelhouwen werd ondr-
Gevederde vriendjes die
eerst een vinger nemen en
dan aan de hele hand nog
niet genoeg hebben
parkietenzaad, waarvan wij met kwantum-korting vijf
kilo hadden gekocht bleef in de plastic bakjes onaan
geroerd. Dat is niet leuk in huis, zo'n stel dat zit te
sikkeneuren; het drukt min of meer de stemming.
Iedere maal dwaalde onze ogen weer af, naar dit toon
beeld van kooi-ellende. Het verwijt van vogels, die in
een wijde volière met vriendjes en vriendinnetjes kon
den spelen en nu tot „levenslang" in een getralied
hok waren veroordeeld, drukte ons. We probeerden er
wat leven in te krijgen met een fles en een kurk, waar
men bedriegelijk juist een kanariepietje mee kan na
bootsen. Misschien, dat kanariepietjes voor een parkiet
„quantité négligeable" zijn, want zij draaiden hautain
het hoofd af. Door een toeval ontdekte ik dat zij wel
reageerden op het kraken van de krant en dan nog
wei op het geritsel van „De Leidse Courant" hetgeen
een goede reclame voor ons lijfblad is.
