DE ZWARTEZWAAN<™>
Kalh. Bond van Bejaarden en
Gepensioneerden
DOOR TREIN GEDOOD
Mevr. Lieberman nog niet geklopt
Vrouwen van Bethanië'
bestaan 40 jaar
Fotoboek voor
emigranten
der LIEFDE
VRIJDAG 19 JUNI 1959
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 3
In Bisdommen Haarlem en Roiierdam
De Algemene Jaarvergadering van
de Kath. Bond van Bejaarden en Ge
pensioneerden in de bisdommen
Haarlem en Rotterdam welke don
derdag 18 juni in café-restaurant
Brinkman te Haarlem werd gehou
den, is door de bondsvoorzitter, de
heer VV. J. Heselaars geopend met
een pleidooi voor beter begrip voor
het werk van de bejaardenbond. Hij
was van mening, dat gezien 't maat
schappelijk werk dat wordt verricht,
de bond zeker recht heeft ingescha
keld te worden 'jij de verstrekking
van subsidies. Voor een bond met
15.000 leden is 'n bedrag, van 50.000
wel zeer aan de lage kant.
Spr. vond, dat de bejaarden door
eigen organisatie werkzaam moeten
zijn aan de eigen problemen, om ac
tief deel te nemen aan het maat
schappelijk leven. Hdj stelde voor aan
de bisschoppen van Haarlem en Rot
terdam een telegram te zenden, waar
in de bond zou getuigen van gehoor
zaamheid aan het gezag der bisschop
pen.
Zo ook aan de Minister van Maat
schappelijk Werk, mej. dr M. Klompé
waarin zij dankten voor de belang
stelling het bejaardenwerk betoond
en de belangen van de bond bij voort
during in de aandacht aanbevolen.
Uit het jaarverslag van de secr.
bleek duidelijk de groei van de bond.
Het totaal aantal nieuw-ingeschreve-
nen in 1958 bedroeg 1988. Een afge
vaardigde van Amsterdam vroeg zich
echter af, waarom het aantal leden
in de grote steden zo gering is.
„Wordt het woord - bejaarden - sy
noniem gesteld met - arm -?" De af
deling Grootebroek vond de afdracht
van 50% van de contributie aan de
Algemene Unie wel wat erg hoog.
Van de acht cent die van de afde
lingen per lid per maand wordt ont
vangen gaan vier cent naar de Unie.
Dit bedrag zou op de begoting zelfs
nog met een halve cent zijn verhoogd.
De voorz. merkte op, dat -men op
dringend verzoek was overgegaan J
om in plaats van zes in het vervolg
elf nummers van het blad „Levens
avond" uit te geven, waardoor de
feitelijke kosten omhoog zullen gaan.
„De afdelingen hebben zelf gewild j
dat Levensavond frequenter zou gaan
verschijnen. Ik stel dan ook voor de
begroting goed te keuren en de con- I
tributie te handhaven zoals die was".
De heer Th. Steimnetz, vooz. van
de Nationale Unie, schetste de orga- i
nisatie van de bejaarden als 'n maat- I
schappelijk werk, dat recht heeft op j
subsidie. Hij ging in op de vraag die
elk lid moet stellen: „Waarom ben
ik lid van een bejaardenbond"?
Niet in de eerste plaats voor de so- j
cieteitsavonden, maar veeleer ook om
de godsdienstig-zedelijke belangen,
de sociaal-economische en de soci-
aal-hygiënische belangen, om daar
door persoonlijkheid te behouden, en
zo die kwijt is terug te krijgen. Al
werken de bejaarden niet meer ac
tief in de productie mee, toch. kun
nen zij nog deel uitmaken van het
productie-prcces. Ziekte en armoede
zijn niet zo erg voor de bejaarden
als leeggeld. Maar al te vaak horen
we: als we de sociëteit niet meer
hebben kunnen we wel opdoeken,
uitlatingen waaruit blijkt dat men de
betekenis van de bond niet begrijpt.
Te veel denkt men aan de sociëteit
en te weinig aan het algemeen maat
schappelijk werk."
Bij de bestuursverkiezing werd met
72 van de 103 uitgebrachte stemmen
tot nieuw bestuurslid gekozen de heer
G. Förrer, secr. van de afd. Hillegom.
Hiermee is voorzien in de vacature
die is ontstaan door het aftreden van
de eer A. Augustinus uit Lisse.
De voorstellen van de afdelingen
Noordwijk, die 't bondsbestuur vroeg
maatregelen te treffen inzake de be
paling van de AOW bij overlijden,
en Berkel, betreffende de klachten
over het steeds hoger worden van de
premie voor het ziekenfonds, zijn
door de bond doorgegeven aan het
Unie-bestuur. Het voorstel van de
afd. Purmerend, om aan de Nederl
Vervoersbedrijven te verzoeken reis
kostenreductie in te stellen, werd
geacht op korte termijn niet lande
lijk verwezenlijkt te kunnen worden.
De heer J. Korting, diocesaan voorz
van de KAB-bestuur in de bisdom
men Haarlem en Rotterdam en secr.
van de Raad van Overleg, <mrak tij
dens de lunch zijn grote u -roering
uit voor het werk van de bejaarden
bond. Hij verzekerde bij het hoofd
bestuur te zullen aandringen op een
grotere morele en financiële steun.
In vurige bewoordingen tenslotte
stelde de geestelijk adviseur, pa L r
A. van Dieren O.P., het doel van de
bond, die voor alle bejaarden werkt,
niet slechts voor hen die aangesloten
zijn. „Wij staan in de maatschappij
voor alli bejaarden, en daarom ben
ik lid".
Besloten werd om van de punten
van de rondvraag schriftelijk mede
deling te doen aan het bestuur.
De echte Engelse sigaret
van distinctie en goede smaak
(Advertentie)
SCHARRELAAR
HAD GELUK
Een Hagenaar, de heer Van der
Does, die voor een paar dagen naar
IJmuiden is gegaan om er wat in zee
tc. vissen, heeft wel een bijzonder
goede vangst gedaan.
Staande op de Zuiderpier ving hij
donderdag 300 scharretjes; dinsdag
had hij al 400 scharren gevangen. In
vier dagen tijd heeft hij een gemid
delde bereikt van 300 scharren per
dag. Als afwisseling op dit wat een
tonig menu heeft hij bovendien ver
schillende palingen van een pond ge
vangen en een maaltje botten.
Bij schilderen
van spoorbrug
De 47-jarige schilder H. H. Walt-
huis uit Borne, die in dienst bij een
schildersbedrijf uit Arnhem, bezig
was met onderhoudswerk aan de
spoorbrug over de Schipbeek nabij
Deventer in de lijn DeventerZut-
phen, is gisteren omstreeks twaalf f
uur door een passerende trein ge-
raakt. Hij kwam ernstig gewond in
de Schipbeek terecht. Zijn mede-ar
beiders haalden hem direct uit 't wa- j
ter, doch zijn verwondingen waren zo
danig, dat hij ter plaatse overleed.
Het slachtoffer laat een vrouw enl
zes kinderen na.
Geen der arbeiders heeft het sein,Vijf jaar geleden werd de nu 60-jarige mevrouw Lieberman uit Parijs aan-
dat een spoorwegbeambte bij het na- getrokken door de judo-sport. Twee jaar later was zij reeds in liet bezit
deren van een trein moet geven, ge- van de zwarte band. Nu vindt ze, dat er in Parijs niets meer te leren valt
hoord. De spoorwegbeambte heeft i en heeft ze besloten, haar kennis bij de Japanse grootmeesters te gaan
een shock. verrijken. Zij pakt nu haar koffers voor de grote reis naar Japan.
Half jaar voor
paspoorfvervalsing
Maar huwelijksbedrog
was ernstiger
De rechtbank te Amsterdam heeft
gistermiddag een 38-jarige vrouw van
Ierse afkomst, door haar huwelijk
met een Nederlandse zeeman thans
in het bezit van de Nederlandse na
tionaliteit, veroordeeld tot een ge
vangenisstraf van zes maanden met
aftrek van voorarrest wegens het
vervalsen van haar paspoort.
De vrouw is reeds 5XA maand ge
detineerd en zal dus binnenkort op
vrije voeten komen. De rechtbank
sprak haar vrij van een ander punt
uit de tenlastelegging: n.l. het opge
ven van valse namen bij de inschrij
ving in het „register of mariages" te
Belfast, waar zij met haar Neder
landse man in het huwelijk trad. De
rechtbank deed de uitspraak na af
loop van de rechtszitting, nadat rij
in raadkamer was gegaan om het
verzoek vah de verdedigster: onmid
dellijke invrijheidstelling in overwe
ging te nemen.
De Ierse, die op alle vragen met
een bescheiden, zachte stem ant
woordde, vertelde aan de rechters,
dat zij in haar paspoort haar geboor
tejaar 1920 in 1929 had veranderd,
omdat zij daardoor gemakkelijker toe
stemming van haar schoonvader voor
een huwelijk hoopte te krijgen. Met
haar a.s. man (25) reisde de vrouw
toen naar Belfast waar zij aan de
koster van de kerk ook weer valse
opgaven deed. Aan hem vertelde zij,
25 jaar oud te zijn. Bovendien zou
zij andere namen verzonnen hebben.
De rechtbank achtte deze valse op
gaven wegens oncontroleerbaarheid
niet bewezen.
Tijdens de zitting kwam ook naar
voren dat de vrouw al twee maal
eerder getrouwd was geweest en
reeds acht kinderen had. Zij was in
1945 met een Nederlander getrouwd.
Dat was haar tweede huwelijk; het
eerste werd pas in 1955 ontbonden.
Na in 1956 van haar Nederlandse
echtgenoot te zijn gescheiden, trouw
de zij vorig jaar in Belfast voor de
derde keer, wederom met een Ne
derlander.
De officier van justitie sprak van
een grof huwelijksbedrog, hij laakte
het optreden van deze vrouw en eiste
10 maanden gevangenisstraf met af
trek. De rechtbank velde een milder
vonnis.
Een blokhut van de gidsen in
het dorp Groesbeek is gisteren door
brand totaal verwoest. De brandweer
stond machteloos tegen het vuur, dat
binnen drie kwartier dit hoofdkwar
tier in de as legde. Het gebouw werd
als enig in ons land beschouwd. Het
was opgetrokken in de stijl van een
originele Drentse schaapskooi er
heette De Boo. Zeer veel gidsen-
troepen en welpen uit ons land heb
ben er hun vacantiekamp gehad. De
schade bedraagt ongeveer 35 tot
40.000 gulden.
Voorbeeldig apostolaatswerk in
ontkerstende middens
Zondag 21 juni bestaan de Vrou
wen van Bethanië, een stichting van
wijlen prof. van Ginneken, veertig
jaren. De Congregatie telt thans 120
leden, die ln Nederland, Oostenrijk
en in Italië werken. Zij zijn gebon
den door eeuwige geloften; zij dra
gen niet het gebruikelijke kloosterha
bijt, doch eenvoudige burgerkleren.
Haar werk richt zich voor alles op het
apostolaat in de ontkerstende mi
lieux.
Geheel volgens het ideaal van de
stichter leggen de Vrouwen van
Bethanië zich door overweging van
de geloofsleer en door beleving van
de Evangelische raden toe op het
moderne apostolaat.
Reeds een jaar na de stichting
trokken de eerste catechisten naar
de volksbuurten van Den Haag en
Rotterdam. Zij werkten volgens een
plan, dat prof. Van Ginneken had
ontworpen en dat zijn tijd ver vooruit
bleek. Sinds 1932 leggen alle leden
van het Gezelschap na 8 9 jaren,
de drie eeuwige religieuse geloften
af. De Congregatie die, zoals gebrui
kelijk is voor alle beginnende insti
tuten, een voorlopige kerkelijke
goedkeuring kreeg in 1932, telt dus
120 leden (onder wie 11 novicen en
postulanten), afkomstig uit 5 landen.
De eerste geestelijke vorming krij
gen zij in Bloemendaal; deze wordt
beëindigd met het afleggen van tijde
lijke geloften, telkens voor een jaar
te hernieuwen. Daarna volgt een
meer wetenschappelijke vorming van
drie jaar in het studiehuis Valenti-
num te Nijmegen, waarin ook reeds
enig praktisch werk gedaan wordt.
In de studietijd worden ook zo
veel mogelijk de persoonlijke talen
ten van ieder tot ontwikkeling ge
bracht met het oog op het voor haar
bestemde vakterrein.
Uiteenlopende taak.
De Vrouwe van Bethanië vindt
haar taak op een van de zeer uiteen
lopende apostolaatsterreinen in Ne
derland, Oostenrijk of in Rome.
In Nederland zal dit op vele ma
nieren gebeuren: door maatschappe
lijk werk of door een clubhuis, waar
kinderen of jeugdigen begrip vinden
voor hun kleine en grote noden. Men
kan iets van de Kerk zichtbaar ma-
In de ouderdom van 104 jaar is
te Baarn overleden mevrouw A. M.
KorthalsFuchs. Zij was de oudste
ingezetene van Baarn en tevens een
van de oudste inwoonsters van ons
land. Twee jaar geleden stierf haar
dochter op "2-jarige leeftijd. De laat
ste 25 jaar woonde mevr. Korthals
bij de familie E. Hageman aan de
Prins Hendriklaan te Baarn
ken in een echt menselijk gesprek in
een onkerkelijk gezin, bij een zieke of
alleenstaande, in welfarewerk, als
docente voor een jeugdig gehoor of
als leidster op het terrein van de zo
nodige vrijetijdsbesteding.
Aan de meer directe geloofsverkon
diging door oriënterende gesprekken,
contactavonden, onderricht en doop-
voorbereiding werken Vrouwen van
Bethanië in Amsterdam, Utrecht,
Leiden, Rotterdam-Zuid, Groningen
en Wenen. In Bilthoven zorgt het
Zonnehuis voor retraites voor niet-
katholieken, voordrachten, liturgi
sche vieringen. In drie steden: Am
sterdam, Utrecht en Leiden, organi
seert Bethanië sinds jaren een z.g.
Apostolisch Instituut, waar jonge ka
tholieken in een tweejarige cursus
gevormd worden voor de ontmoeting
met andersdenkenden. In de groot
stad Wenen werken de Vrouwen van
Bethanië in een eigen clubhuis aan
Wipplingerstrasse, in bedrijfsscho-
len, paedagogische milieux en zie
kenhuizen.
Rome kent een heel eigen aposto
laat. Daar staan de Vrouwen van
Bethanië in de Foyer Unitas ten dien
ste van de niet-katholieke bezoekers
en leiden hen rond in de vroeg-chris-
telijke heiligdommen, waar de Kerk
zelf haar eeuwenoud getuigenis
spreekt.
Nog andere activiteiten behoren
o.m. vele godsëfdtifcnih-tan.eca y
tot de taak van Bethanië. Zo werden
o.m. vele godsdienstige boeken ge
schreven voor kinderen en jonge men
sen. Er verscheen o.a. een methode
van bijbelse geloofsverkondiging „Het
Ware Licht", twee Christuslevens
„De Eerstgeborene" en God-met
ons", en een gebedenboek voor
doopleerlingen „Bidden in Christus'
Kerk".
Het Gezelschap geeft een twee
maandelijks tijdschrift uit, dat Betha
nië" heet.
Het apostolisch werk wordt finan
cieel gesteund door de St. Willi-
brordvereniging en door vele kleine
en grote gaven.
Het Nederlands Emigratiefonds in
Den Haag is voornemens, in de toe
komst aan ieder Nederlandse gezin,
dat emigreert, een fotoboek mee te
geven naar zijn nieuwe vaderland.
Het boek zal een tekst hebben in
twee talen. Het doel van deze „ge
schenk-actie" is, de emigrant in de
gelegenheid te stellen, belangstelling
te wekken voor Nederland. Het emi
gratiefonds zal ook op andere wijze
het kweken van „goodwill" voor het
moederland bevorderen.
„Ik veronderstel, dat het de ac
trice is, die de rol schept en niet de
schrijver".
„O nee", zei ze vlug. „De schrijver
geeft ons alleen hoe zal ik het
zeggen de omtrek, de vorm. Wij
moeten de ziel geven, die er leven in
brengt".
Dat was een beetje hard voor de
schrijver, vond hij. Maar zijn be
langstelling was gewekt Het meisje
meende het volmaakt ernstig. Ze ge
loofde beslist elk woord dat ze zei,
en hij veronderstelde, dat dat haar
succes als toneelspeelster verklaarde.
En ze bezat gaven, ze had een aange
boren charme, ze werkte verwarmend
Ze hield nog steeds zijn arm vast, j
even gemakkelijk en vanzelfsprekend
als kende ze hem al jaren. Hij was
zich bewust van de lichte druk, niet
alleen op zijn arm maar over de ge
hele lengte en breedte van zijn li
chaam. Het was een vreemd maar
ook wonderlijk zoet gevoel, en hij
vroeg zich af, of ze even luchtig en
door Reita Lambert
vertrouwelijk en ongedwongen was
met iedere man, die ze ontmoette.
Vreemd genoeg beantwoordde ze
die vraag met haar volgende opmer
king. Ze zei, met een zachte lach: „Ik
praat u de oren van het hoofd, niet?
Maar het gebeurt niet dikwijls dat
ik iemand ontmoet, waar ik mee
spreken kaniemand als u".
„Hoe ben ik dan?", vroeg hij.
„U bent aardig", zei ze. „Ik wist
dat, toen ik u vanavond de eerste
keer zag.en u bent geen toneel
speler".
„Houdt u niet van toneelspelers?"
„Ik houd er van samen met hen te
spelen, maar dat is juist de moeilijk
heid. Als je samen bent met toneel
spelers, dan ga je om de een of an
dere reden altijd door met acteren.
Het is zo leuk iemand te ontmoeten
bij wie jé je zelf kunt zijn en waar
mee je over andere dingen kunt
spreken".
Hij was toen al zo ver weg, dat hij
deze opmerking niet belachelijk
vond. Integendeel, hy vond het zeer
wijs gezegd en het bewees onom
stotelijk dat dit lieve meisje beslist
geen hol vat was.
Gedurende de volgende weken
leerde hij haar beter kennen. Hij had
gelegenheid te merken, dat als ze
„helemaal zich zelf was" ze dikwijls
heel veel verschilde van het meisje
dat op een meinacht naast hem op
het terras van Ni gestaan had. Want
ze bezat een dozijn persoonlijkheden
en niet alle waren aanbiddelijk.
Gerry leerde ze langzamerhand alle
maal kennen. Als actrice was ze
egoïstisch, egocentrisch en onver
zadigbaar eerzuchtig. Als vrouw was
ze grootmoedig, weekhartig en fel in
haar vriendschap.
Ze wist van literatuur zo goed als
niets af en toch was ze er van over
tuigd, dat de roman waar hij mee
bezig was en waarvan ze nog geen
woord gelezen had de beste roman
zou worden die ooit geschreven was
en hem beroemder zou maken dan
Shakespeare. Toen hij in het begin
van de herfst met ihfluenza te bed
lag, was ze hem elke dag in het zie
kenhuis komen bezoeken, beladen
met bloemen en een of andere bui
tensporige lekkernij die haar de
hemel weet hoeveel gekost had. Dan
ging ze op het voeteneind van zijn
bed zitten en begon van haar repe
tities te vertellen. Dat was, toen men
begonnen was „Herfstvuur" te repe
teren, en het was toen nog het beste
stuk dat ooit geschreven was en dat
het minstens een jaar zou doen.
Hij was tot over zijn oren verliefd
en het ongelofelijke en wonderlijke
was, dat Lola van hem hield. Ze was
ook in dit opzicht even openhartig
en eerlijk als ze in alle dingen was.
Hü was de eerste man, waar ze ooit
echt van gehouden had, hij bezat alle
eigenschappen die ze het meest be
wonderde en aanbad. Maar, och
schattie, ze kon niet met hem trou
wen. Tenminste, nu niet, nog niet.
Lola geloofde niet, dat een actrice
moest trouwen.
Na veel gesprekken over dit on
derwerp merkte Gerry, dat ze eigen
lijk helemaal niet van plan was met
hem te trouwen. Het was haar vol
doende, dat zij van hem hield en hij
van haar. Er was in haar liefde voor
hem geen zweem van hartstocht.
Niemand kon op het toneel een harts
tochtelijke liefdesscène met meer
overtuiging, meer overgave en meer
vuur spelen dan zij, maar haar liefde
voor Gerry bleek een vreemde men
geling van moederlijke zorgzaamheid
en kinderlijke afhankelijkheid. Na
weer enige tijd merkte hij, dat ze dat
opzettelijk deed. Opzettelijk be
heerste ze zich. De toneelspeelster
was jaloers op de vrouw, de toneel-,
speelster wenste niet, dat de vrouw
zou trouwen.
Nadat „Herfstvuur" afgelopen was
veranderde die toestand geleidelijk.
Het was haar eerste mislukking en in
den beginne had ze die philosophisch
genoeg opgenomen. Omdat, hoewel
het stuk slecht en de troep middel
matig geweest waren, de critiek
haar spel geroemd had. Daarin had ze
troost gevonden, zoals ook in het ge
loof, dat het niet lang zou duren of
ze zou. wel weer gelegenheid krijgen
om op te treden. Maar ze was er nu
aan gewend zich zelf als grote ac
trice te beschouwen, en toen Lewis,
die „Slechts een zuster" gelanceerd
had, haar een klein rolletje aanbood,
weigerde ze dat verontwaardigd.
Ze had daarna in Gerry's armen
hevig gehuild.
„Hij denkt, dat ik niet kan spe
len. anders zou hij iets dergelijks
niet gedaan hebben. Misschien heeft
hij gelijk, misschien kan ik niets".
„Je bent veel te goed, kindje. Je
deed beter mijn aanbod aan te ne
menik bied je een contract voor
het leven, dat weet je".
„Ik veronderstel dat ik nergens
anders goed voor bendan om de
vrouw van iemand te zijn".
Hij. was niet beledigd omdat hij
wist, dat het niet haar bedoeling was
te beledigen. Hij hield haar vast in
zijn armen en troostte haar en was
blij. Als er geen aantrekkelijker rol
aangeboden werd zou ze er misschien
in toestemmen zijn vrouw te worden.
En de volgende dag had Charles
Ransome, de jongere firmant van
Lewis, haar het manuscript van een
nieuw stuk gegeven om door te
lezen. Lewis had het nog niet gele
zen. „Maar ik denk, dat het wat is,
m'n béste, en als je er zelf wat in
ziet zullen we er met Lewis over
spreken".
De titel van het stuk luidde „Lin
da" en dat was op zich zelf al een
gunstig voorteken. Lola zou de rol
van Linda spelen omdat beider na
men met een „L" begonnen. „En,
schat, het is een pracht stukge
weldig gewoon".
Ze wilde, dat Gerry het las en h(j
nam het met een bezwaard hart mee
naar huis en las het. Hy was erg op
gelucht toen hij er mee klaar was.
Het was in 't geheel geen geweldig
stuk hoewel hij kon begrijpen waar
om het Lola beviel. De titelrol zou
een buitenkansjb voor elke actrice
betekend hebben. Maar hij was er
van overtuigd, dat Lewis het nooit
ten tonele zou brengen.
Hij had gelijk.
(Morgen vervolg)
