miSfl i
trok langs de oude heiru/eg
De Axelse zaak''
De Backer bekent
de moordenaar te zijn
KORTE golf
ZATERDAG 25 APRIL 1959
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
bloemenparadijs op meer dan dertig praalwagens
den we toch misschien nog kunnen
spreken van een zek;re lijn in dit
corso dat „Bloemenparadijs" heet.
Het is ondoenlijk om de wagens
stuk voor stuk te gaan beschrijven.
Als een kleurige slang trekt de kilo
meters lange optocht aan de ogen
der vele duizenden langs de weg
voorbij die van de ene verrassing in
de andere bewondering vallen. Zij
hebben geen tijd om in dc catalogus
de namen van de pronkstukken op te
zoeken, ze kijken maar en ze kijken.
Wat zeggen trouwens voor een
leek in het bloembodenvak namen
als „Queen of the Pinks", „King of
the Blues" of „Queen jf the Whites"?
En wat maalt hij er eigenlijk om of
een wagen nu „Paradijs-idylle" heet,
„Lenteklanken" of „Paarlenspel"?
„Zwarte Lwanen", „Vlinders", „Vo
gels" en „Vissen", ja, dat ziet hij wel,
maar of „De scl oonste van het land"
in zijn ogen werkelijk zo schoon is
hangt af van zijn eigen gevoel voor
esthetica. Als hij „Hollands meisje"
ziet nippen aan een oud-vaderlands
glas zal tem wel een licht opgaan
en als hij het oud-hollands galjoen
met bolle zeilen voorbij ziet stevenen
en de naam leest van een gouden-
eeuwse koloniale vechtjas, dan zal hij
misschien trek krijgen in een geurig
blauw rookwolkje inaar hij ziet op
de eerste plaats de bloemen die hem
op zo'n ontzagwekkend pralende
wijze worden voorgezet Aan de rest
i heeft hij eigenlijk maling
Het was nog een geweldige ravage toen wij ons vrijdag tegen de avond
eens op de hoogte gingen stellen van de stand van zaken bij het bloem
bollencorso. We vonden er een wirwar van manden, groen, touwen, wagens,
stro, tule enjachtige mensen, veel jachtige, gewichtig doende maar
allemaal bedrijvig-bezig zijnde mensen.
En je moest nog uitkijken waar je liep ook want overal lagen hoopjes
hyacinthennagels of een paar achteloos weggeworpen trossen op de tegel
vloeren van de grote H.B.G.-hallen in Llsse. En aangezien hyacinthen-
bloemen als je er op trapt nog geniepig-glibberiger plegen te zijn dan de
in dat opzicht toch ook niet te veronachtzamen bananenschil, dan weet
de lezer wel wat we bedoelen.
Maar ondanks deze ravage en dat jachtig beweeg was er toch al enige
tekening te zien. Grote figuren, reeds gedeeltelijk met bloemen bedekt
zodat ze op half afgekloven gigantische skeletten leken, lieten reeds
enigermate zien wat het moest gaan verbeelden. Maar er waren ook nog
wagens waarop geen enkel bloemetje te bespeuren viel en de bezoeker
moest zich wel afvragen: „Als dat maar op tijd klaar komt".
Maar het is klaar gekomen en hoe.
TRIOMF VAN SAMENWERKING "STzijn om voor de iury
Wij hebben ons door corso-consul
„Jos" van Driel (van Amstelveen)
laten vertellen dat aan de wagens in
totaal meer dan vierduizend vier
kante meters stroomat is verwerkt.
Op elke vierkante meter prijkt zo
plm. een mand hyacinthenbloemen,
dat zou dan vierduizend manden zijn.
Voeg daarbij de bloemen voor het
niet met stro omwoelde betonijzer
en andere wagendelen, groen en
bloemen voor de toefen, mos en sier
heesters, meters en meters tule in alle
kleuren, zó en zóveel costuums voor
de vele figuranten, de platte wagens
en de knorrende tractoren van de
boeren, plus al datgene dat wij bij
bovenstaande opsomming nog ver
geten zijn, dan heeft U zo'n beetje
een indruk wat het corso is.
Maar toen het vanmorgen zes uur
was en al die honderden werkers en
werksters doodmoe en slaperig, toen
was het een écht corso geworden en
reden de eerste praalwagens de hal
len uit naar het startpunt aan de
Warmonderdam. Want daar moesten
„Rij in de weg".
Menig buschauffeur op de weg
naar Haarlem of naar Leiden heeft
vanmorgen binnensmonds gesakkerd
en menig condukteur heeft bezorgd
op zijn horloge gekeken of ze nog op
tijd zouden zijn.
Want, hoewel er in de vroegte nog
niet zo veel verkeer is op de straat
weg, zo'n voortkruipende corsowa
gen van tien tot vijftien meter lang
en de breedte van een weghelft, daar
moeten ze op last van de motor
politie, die geen risico neemt, wel
eens achter blijven. Maar ja, zo is het
altijd wat, we willen er alleen maar
mee zeggen dat de febris corsoïtis
zich al vanaf de prille morgen gel
den laat. Zo'n zich naar de Warmon
derdam „spoedende" corsowagen is
een ware „rij in de weg", waarvan
men alleen maar hoopt dat het geen
sta-in-de-weg zal worden, want dan
is er iets mis.
Gelukkig was het vanmorgen goed
weer, dat hebben we wel eens anders
meegemaakt. En al luiden de weer
berichten dan niet onverdeeld gunstig
voor het verdere deel van deze zater
dag, een goed begin is ook hier het
halve werk.
In De Uiver was het natuurlijk
tjokvol, de koffie vloeide bij stromen
en de gevulde koeken gingen aan de
lopende band. Buiten liep een met
argusogen kijkende jury te tellen en
te rekenen; als het corso gaat rijden
moeten de prijzen zijn toegekend.
Figuranten werden opgeroepen om
de wagens, zij het dan nog maar
tijdelijk, te bevolken, want die
nieuwsgierige jury wil ook letterlijk
alles zien Langs de opgestelde wa
gens werd weer kilometers film ver
schoten en mooie meisjes in hun veel
al fraaie costuums op Engelse, Duitse
Nederlandse en Amerikaanse prent
jes gezet. Het was zoals altijd op
corso-zaterdag een gezellige kermis
daar bij de Warmonderdam.
Lijn in het corso.
Evenmin als voorgaande jaren valt
het moeilijk een vaste lijn in het
corso te ontdekken. Natuurlijk, men
kan zien dat het geheel als het ware
uit één hand komt maar de wagens
zijn zo verscheiden /an voorstelling
en vorm dat er geen bepaalde „rode
draad" doorheen loopt. Wij geloven
ook niet dat dat nodig is, al menen
anderen dat het corso als geheel er
nog wel bij zou winnen.
Maar één ding is ons toch wel op
gevallen: dat is het ruime gebruik
van bladmotieven dat Van Driel dit
jaar heeft gemaakt. We vinden ze
op bijna iedere wagen in alle be
kende, minder bekende en ook wel
gefantaseerde vormen. „Ik heb", zo
zei de heer Van Driel ons, „vóór ik
ging tekenen van alle soorten bomen
in de Keukenhof blaadjes lopen trek
ken. Ik kende (toen er nog niet) zelfs
de namen niet van al die bomen,
maar die enorme afwisseling van con
touren was voor mij een verrassing".
Hij heeft van deze verrassing een
dankbaar gebruik gemaakt en zo zou-
Xavier de Backer, de Brusselse
huisknecht, heeft gisteravond laat
bekend, dat hij zijn echtgenote, Ju
lienne de Backer-Schietse op maan
dag, 6 april jj. te Axel te hebben
vermoord.
Hij heeft de drijfveer van zijn daad
niet medegedeeld.
De uitleg van zijn daden is verwar
rend, mogelijk ook ten gevolge van
de langdurige verhoren die hij heeft
moeten ondergaan. Hij heeft ver
klaard, dat zowel hij als zijn vrouw
beurtelings het voornemen hadden,
uiteen te gaan. De recherche, be
last met de „Axelse zaak" neemt aan,
dat De Backer zijn doofstomme, door
zijn toedoen verarmde, vtouw, als
een blok aan het been voelde. Bij de
reconstructie van het ogenblik, waar
op ongeveer de moord gebeurd zou
moeten zijn had een vriendin van
mevr. De Backer, Irma Leijs uit
Blaasveld, een belangrijke verkla
ring afgelegd.
Irma vertelde dat Julienne de
Backer-Schietse bijna elke middag bij
haar op bezoek kwam. Op zondag, 5
april beloofde De Backer aan Irma,
dat zij en haar man de volgende
dag met hem en Julienne naar Ant
werpen zouden rijden.
Maandagavond om zes uur kwam
De Backer in de gauwigheid even
bij Irma aan om te vertellen, dat
de afspraak niet door kon gaan om
dat het echtpaar De Backer samen
zou gaan winkelen.
Om kwart over zeven reden ze
weg. De Backer heeft verklaard, dat
hij en zijn vrouw onderveg een he
vige woordenwisseling hebben ge
had. Hij zou haar daarop om onge
veer acht uur aan het station te
Antwerpen hebben afgezet.
Aanvankelijk zeide hij niet te we
ten, wat er daarna met haar was ge
beurd. Hij veronderstelde, dat Ju-I
lienne in Antwerpen een relatie had'
aangeknoopt met de een of ander,
die haar om het leven gebracht zou
hebben.
Maar met zijn uitvoerige uiteen
zetting over de reis naar Antwerpen,
had De Backer zichzelf vastgezet. De
tijd tussen het ogenblik, waar hij
zegt, zijn echtgenote te hebben af
gezet, en dat, waarop een Neder
lands student vuur zag in de Catha-
rynepolder (ca. 9.25 uur) bedroeg
niet meer dan vijf kwartier en dat
vonden kenners van de misdaad wel
wat kort voor een kennismaking en
een moord.
De verhoren van zijn eigen ouders,
van Irma Leijs, van de dienstbode
van de Brusselse advocaat wiens
huisknecht De Backer was en ten
slotte zijn eigen alibi, da lang niet
„waterdicht" was, hebben zoveel
gloeiende kolen op het hoofd van de
moordenaar gestapeld, dat hij uit
eindelijk wel door de knieën ging.
In precies zestien dagen hebben de
Nederlandse en de Belgische recher
che in voortreffelijke samenwerking
een van de meest opzienbarende en
raadselachtige misdaden van de laat
ste jaren uitgesponnen.
De Vatikaanse radio meldt, dat
de filmspeler Gary Cooper donderdag
in Hollywood gedoopt is. Zijn vtouw
en kind waren reeds katholiek.
Het onderzoekingsinstituut in
Beersjeba (Israel) heeft een huis-
houd-ontzoutingsapparaat geconstru
eerd, dat op het stroomnet kan wor
den aangesloten en uit brak of zee
water duizend liter vers water per
etmaal kan produceren tegen de
kosten van ongeveer één gulden.
Twee Islamietische kandidaten
voor de gemeenteraadsverkiezingen
in Algerië zijn met doorgesneden keel
bij Algiers aangetroffen.
