Oranje-elftal stelde zwaar teleur
tegen de felspelende Rode Duivels
r
Toch kwam de Ned. ploeg
na 2-0 achterstand
tot een gelijk spel
Abe Lenstra-Coppens
2 0 WARE DE VERHOUDING GEWEEST
MAANDAG 20 APRIL 1959
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
De 88ste landenwedstrijd tussen Nederland en België behoort weer tot
het verleden, een wedstrijd, die wat het spel van de Oranje ploeg
betreft zeker is tegengevallen voor degenen, die op een glorieuze zege*
voor de Nederlanders hadden gewacht. Dat het tenslotte nog. een gelijk spel
is geworden, mag aan de ene kant een bewijs zijn, dat de Nederlanders,
toen de nood het hoogst was, wisten terug te vechten en terug te slaan,
maar onomstotelijk staat vast, dat de Belgen als morele overwinnaars uit
deze strijd zijn gekomen.
Hetgeen overigens niet bbhoeft te
verwonderen. De Belgen, gesteund
door het behoorlijk resultaat van een
gelijk spel tegen Frankrijk, en bo
vendien ingaande tegen de pessimis
tische verwachtingen van hun eigen
pers, kwamen geladen in het veld. Zij
waren vastbesloten zich tot het uiter
ste te geven en reeds dadelijk na de
aanvang, maar verder gedurende de
gehele wedstrijd toonden zij een niet
te blussen en daarom niet te onder
schatten vechtlust, waartegen de
Oranjeploeg een houding van „we ko
men wel aan onze trek" aan de dag
legde.
We kunnen ons niet aan de indruk
onttrekken, dat er in de Oranjeploeg
zo'n geest van een nieuwe toekomsti
ge overwinning „op hun slofjes"
schuilde, maar niets is minder waar
gebleken. En het schijnt wel, of Elek
Schwartz tevoren wel geweten heeft
hoe zwak de Nederlandse voorhoede
was. Niet zonder reden wellicht heeft
hij maar zo lang mogelijk zijn beslis
sing inzake de samenstelling van de
ploeg uitgesteld, in de hoop, dat Can-
jels zou kunnen spelen en als motor
in de voorhoede zou kunnen funge
ren. Want, eerlijk gezegd, gisteren
was het vrijwel alleen Rijvers, die
voor wat mogelijkheden in de voor
hoede heeft weten te zorgen, enkele
goede doorzetters van Moulijn niet te
na gesproken. En daarmede komen
we aan een van de oorzaken van het
gisteren behaalde resultaat. Er zat te
weinig stootkracht in de voorhoede
door 't feit, dat Van der Linden toch
niet de grote aanvalsleider voor een
dergelijke ploeg en tegen een derge
lijke tegenstander blijkt te zijn, ter
wijl daarnaast Abe Lenstra niet meer
het sjouwwerk van een binnenspeler
aan kan. 't Is waar.hij moge dan
al goed zijn, om, zijn kans afwach
tend, een goede pass te geven, of zelfs,
zoals gisteren, een doelpunt te ma
ken, van een binnenspeler verwacht
men meer.
En dat mag men zeker verwachten
tegen een tegenpartij, die, beschik
kend over een uiterst actieve en de
kansend uitbuitende voorhoede, zich
gesteund weet door een kordate mid
denlinie, waarin Huysmans eigenlijk
wel de vierde speler vormde. Want
deze oude kanthalf deed als rechts
binnen meer dan voortreffelijk werk.
Hij was overal in het middenveld te
Het voorspel tot het eerste, door Abe
Lenstra gescoord Nederlandse tegen
doelpunt (12). Abe heeft met een
schot op doel Van der Stappen, die
hem hier in de weg staat, gepasseerd.
De bal stuit terug van de paal en zal
een sekonde later toch door Lenstra
in het doel worden getrapt. Achter
doelman Van der Stappen de toesnel
lende Kees Rijvers.
vinden, onderbrak menige Oranje-
aanval, welke al of niet het gevolg
was van slecht plaatsen vanuit de
verdediging, en zette telkens opnieuw j
zijn eigen aanval aan het werk, zo
nodig zelf meetrekkend. Aan het spel j
van Huysmans heeft het zeker niet
gelegen, dat de Oranjeploeg uiteinde-
lijk tot 'n gelijkspel kwamen.
Gaven we reeds ons oordeel over
het binnentrio in de Nederlandse I
voorhoede, van de buitenspelers v. d. j
Kuil en Moulijn moet gezegd worden,
dat zij veelal te weinig in het spel
betrokken werden. Wanneer dit wel
het geval was, dan lukte daarbij na
tuurlijk lang niet alles, maar niet
vergeten moet worden, dat zij in de
backs Dries en Thellin verdedigers te
gen zich hadden, die in de eerste
plaats een kop groter waren, dus ook
langere benen hadden, maar dat zij
daarnaast ook door hard spel
waarbij vooral Dries zich tegenover
Moulijn bezondigde dikwijls ontij
dig uitgeschakeld werden. Moulijn
had met zijn voortreffelijke schijnbe
wegingen in den beginnen tegenover
Dries wel aardig succes, maar daarna
werd hij maar al te dikwijls door de
gechoqueerde Dries wat al te hard
handig van de bal gezet, hetgeen wel
blijkt uit de vele vrije trappen, die
tegen deze Belg gegeven werden.
In de Nederlandse middenlinie was
Notermans ongetwijfeld de beste. Hij
toonde zich weer de harde werker
die in vele gevallen de verdediging
goed bijspringt, maar daarnaast ook
herhaaldelijk de voorhoede in staat
stelt ten aanval te trekken. Ook
I Klaassens kwam herhaaldelijk goed
in actie, doch aan zijn veelal dan uit
stekend werk werd veel afbreuk ge
daan door zijn slechte plaatsen. Hier
in blonk ook Cor v. d. Hart zo nu en
dan uit. Hij speelt bovendien veel te
sloom, veel te autoritair en dat kan
bij een actieve voorhoede als de Bel
gen nu in het veld brachten, tot on
aangename gevolgen leiden. Dat was
trouwens ook het geval bij zijn ge
vaarlijk terugspelen op De Munck,
waarvoor de toeschouwers dikwijls
hun hart hebben vastgehouden.
Een beeld van de wedstrijd Nederland
België, welke zondag in het Olym
pisch Stadion te Amsterdam is ge
speeld. De foto laat zien hoe Wegria
in de 43ste minuut van de eerste helft
de score opende en de stand op 01
bracht.
De backs Wiersma en Kuys toon
den zich lang niet van de kracht van
vroeger. Hun optreden bleef zo nu en
dan lang niet ongevaarlijk.
Achter hen deed De Munck dik
wijls voortreffelijk werk. Reeds in de
eerste helft, toen de Belgen groten
deels het initiatief in handen hadden,
heeft hij menigmaal door zijn voor
treffelijk opstellen ernstig gevaar we
ten te voorkomen. Daarnaast maakte
hij ook 'ns fouten; gelukkig zonder
dat dit tot ernstige ongelukken leidde.
Wat het wonder dat de Nederlandse
spelers blij waren, dat het eindsig
naal klonk, want ook al waren zij in
het laatste gedeelte van de wedstrijd
het meest in de aanval, de uitvallen
der Belgen waren toch geenszins van
gevaar ontbloot. Was het wonder, dat
de spelers er zelf van overtuigd wa
ren, dat de Belgen als echte Rode
Duivels deze strijd beheerst hadden
en dat het tenslotte verkregen gelijke
spel eigenlijk niet verdiend was?
Belgen speelden beter.
De Belgen speelden uiteraard be
ter. Zij hadden in de oude rot Cop-
pens weer 'n voortreffelijke spelop-
bouwer, die vanuit het middenveld
opereerde om de bal zover mogelijk
op te voeren en daarbij de steeds goed
opgestelde, gevaarlijke linksbinnen
Wegria in de gelegenheid stelde scho
ten op het heiligdom van De Munck
af te vuren. De wijze, waarop aldus
het eerste doelpunt ontstond en waar
bij Wegria geheel vrij voor het doel
stond, was een onvergeeflijke fout
van de Nederlandse verdediging.
Maar de Belgen hadden nog meer
dan deze twee spelers. In Huysmans
had Rijvers een lastige tegenspeler,
aan de altijd beweeglijke en veel
switschende buitenspelers Jurion en
Goeyvaards had de falende Oranje-
defensie de handen vol.
De Belgen verdienden de 20 voor
sprong volkomen, zij hadden ook ver
diend te winnen. Hun grotere snel
heid, hun felle speelwijze, hun door
dacht combinatiespel, hun bijna on
berispelijk plaatsen, hun betere condi
tie't Waren alle factoren, die in
hun voordeel beslisten. En toch kwam
Nederland tot een onbegrijpelijk ge
lijk spel. Onbegrijpelijk, omdat de
Belgen allerminst tot lauwheid ver
vielen bij die 20 voorsprong, onbe
grijpelijk en onverklaarbaar. Alleen:
de verbeten wil van de Oranjeploeg
om ook deze wedstrijd niet te verlie
zen, kan oorzaak geweest zijn, dat de
Belgen tenslotte door de knieën gin
gen enbijna nog verloren.
Bijna verloren voor België?
Want.even voor het einde galm
de uit duizenden kelen van de zui-
Holland-
België
maakt
dorstig
De restaurateur van het Olym
pisch stadion heeft aan de ver
deling van zijn omzet kunnen
merken hoe de klimatologische
omstandigheden op de diverse
tribunes waren. Op de ere
tribune bijvoorbeeld, waar de
toeschouwers pal in de koude
noordenwind zaten en de zon
geen toegang had, werden verre
weg de meeste van de 18.000 uit
geschonken kopjes koffie ver
kocht.
Op de noordelijke tribunes en
ook op de Marathontribune zaten
de t schouwers heerlijk uit de
wina en in de zon. Hier werd het
grootste deel van de 000*0 flesjes
bier en de 6000 flesjes limonade
aan de man gebracht. De 8000
flesjes chocolademelk waren dan
voor de dorstigen, die wel van
de zon profiteerden, maar daar-
by een scheut koude wind kre
gen.
Bovendien aten zij deze zon
dagmiddag i.iet minder dan
26.000 repen chocolade, 8000 koe
ken, 20.000 rollen zuurtjes, drop
en pakjes kauwgummi, maar
slechts 50 kg. warme worst, ter
wijl op 300 kg. worst was gere
kend. Sigaren werden er deze
middag .liet verkocht. Dat kwam
voor rekening van een grote
fabriek uit het zuiden, die een
nieuw merk introduceerde en
elke bezoeker twee sigaren of
freerde.
delijke tribunes plotseling het woord
„hands'";.Vertwijfelde Belgen, die
vlak achter het zuidelijke doel ston
den stroomden het veld op en ver
weten de Belgische rechtsback Dries
die handbeweging,, waarmee hij vlak
voor het einde de Oranjehemden aan
een onverdiende zege, dreigde te
helpen. Fotografen kwamen aange
rend om een goed plaatje te bemach
tigen voor het moment, dat scheids
rechter Guigue de bal op de beruch
te witte stip zou plaatsen
Inderdaad, Dries had de bal uit het
schot van Notermans in het straf
schopgebied met de linkerhand ge
stopt. Maar dat gegebeurde pas nadat
Guigue reeds voor buitenspel van
Lenstra had gefloten. En behalve de
spelers had bijna niemand dat ge
hoord. Vandaar die agitatie! Doel
man Van der Stappen nam de vrije
trap en enkele seconden later klonk
het eindsignaal van deze wedstrijd.
Het bleef dus 22. Een geflatteerd
resultaat voor de Oranje-elf, een bit
tere teleurstelling voor de Rode Dui
vels, die de laatste acht minuten zelfs
met tien man spelend de Nederlan
ders de baas waren gebleven.
In de 82e minuut van de wedstrijd
namelijk had Guigue met het resolute
gebaar, dat de gendarme uit Marseil
le verraadt, invaller linkshalf Bol
len naar de kleedkamers verwezen.
Een misschien wat te hard vonnis
op dat moment. Na een Nederlandse
aanval bleef Kees Rijvers doelman
Van der Stappen bedreigen. Links
back Tnellin kwam zijn keeper bij
staan maar hield Rijvers op ongeoor
loofde wyze af. Terecht klonk toen
het fluitsignaal van Guigue Het ge
beurde allemaal snel. Bollen kwam
protesterend op de scheidsrechter toe
lopen. Zoals Guigue later vertelde,
had de Belg hem op hardhandige
wijze bejegend en daarom had hij
Bollen uit het veld gestuurd.
Bollen zelf zei nauwelijks aan bod
te zijn gekomen. „Ik legde mijn hand
op de rug van de scheidsrechter en
wilde zeggen „mais arbitre". Daartoe
kwam ik niet eens, want toen was het
vonnis al geveld".
De stand.
Het resultaat van de gespeelde wed
strijden is thans:
Nederland. 88 42 19 27 219—174
België 88 27 19 42 174—219
Echt Abe's
laatste sprong
Al is de voetbalwedstrijd Nederland
België, welke zondag in het Olym
pisch Stadion te Amsterdam is ge-
speeld, maar een vooral van Ne
derlandse kant matige vertoning
geworden welke met een 22 stand
eindigde, toch was het in die wed
strijd even „Oranje boven", dat was
nl. toen Abe Lenstra handig over de
Belgische doelman Van der Stappen
heensprong. U ziet hier hoe dat ging.
Of het ook Abe's laatste sprong zal
zijn, zal de toekomst moeten leren.
2 oude roiien, ieleursiellend en verrassend
Het Nederlands elftal heeft teleurgesteld, dat valt eenvoudig niet te
ontkennen. Eén man was voor dit zwakke spel van het nationale team in
het bijzonder verantwoordelijk, Dat was de speler die zo vaak reeds
triomfen heeft gevierd in ditzelfde olympisch stadion: Abe Lenstra. Twee
maal drie kwartier bijna heeft Abe schijnbaar ongeïnteresseerd rondgelo
pen, af en toe eens een veelal „verwaaiende" pass gevend aan zijn
medespelers.
Het rendement van de Enschedeër is ditmaal wel heel erg klein geweest.
Het is triest, doch maar al te waar, Abe was de slechtste man van het
Oranje-team. En al heeft het verleden herhaaldelijk bewezen, dat voor
spellingen over het einde van de interland-carrière van Lenstra altijd
hachelijke ondernemingen zijn, het moet toch wel heel vreemd lopen in
dien deze wedstrijd niet de laatste is die de man, die op 31 maart 1940 in
Rotterdam debuteerde, voor het Nederlands elftal heeft gespeeld. Zelfs
het doelpunt, waarmee Abe in de 27e minuut van de tweede helft de stand
op 12 bracht, zal wel niet voldoende zfjn voor de reis naar Turkije en
Bulgarije.
Het gebrek aan ijver van Lenstra heeft onder meer gemaakt, dat de
Belgen het middenveld konden beze'.ten, waarin vooral de bijzonder sterk
spelende Rik Coppens, prachtig gesteund door de kleine Huysmans, zich
kon „uitleven" in het opbouwen van aanvallen. Want dat staat vast, Cop
pens wat ditmaal de grote man. Zoals te verwachten was speelde hij in
teruggetrokken positie en liet het bijna traditionele duel met Cor van der
Hart over aan „stormram" Wegria. Het was duidelijk: deze speelwijze lag
de Nederlanders niet. Het toepassen van een persoonlijke dekking was
tegen de beweeglijke rode duivels niet mogelijk. Vooral rechtsbuiten Goey-
vaerts, die enkele malen onverwachts op de linkervleugel opdook, zorgde
dat het element verrassing niet in de Belgische aanvallen ontbrak.
In de kleedkamers
want we speelden beter voetbal. Wij
zijn in ieder geval de morele win
naars".
Havlicek had evenals Coppens kri
tiek op scheidsrechter Guigue. „Ons
afgekeurde doelpunt was wel degelijk
zuiver. En bovendien werd het twee
de doelpunt van de Nederlanders
door van der Linden uit buitenspel
positie gescoord".
Rik Coppens sprak zijn verwonde
ring er <ver uit, dat Guigue het
vorige jaar in Stockholm uitverkoren
werd om de finale van het wereld
kampioenschap te leiden. ,Hij is geen
scheidsrechter van internationale
klasse".
De kleine Huysmans, de ster van
de Belgische ploeg, <.ei dat het Ne
derlandse elftal acin tegengevallen is.
Uiteraard stond Bollen, die in de
tweede helft door Guigue uit veld
werd gestuurd, in het middelpunt van
de belangstelling. De Vlaming haalde
slechts de schouders op toen hem ge
vraagd werd wat hij dan wel voor
kwaads had gedaan: „ik kan het nog
niet begrijpen".
Maurice Guigue, fle 46-jarige
Franse arbiter, vond het maar een
matige, wat harde wedstrijd, waarin
de Begen stellig wat meer hadden
verdiend. „Waarom ik Bollen het
veld uitstuurde? Hij had kritiek op
de leiding en dat kan ik nu eenmaal
niet tolereren. Zeker niet in een wed
strijd als deze, waarin fors wordt ge
speeld" was het antwoord van de
gendarme uit Marseille.
Smadelijke aftocht
„Man ik heb me zitten verbijten.
Wat was ik er graag bij geweest".
Dat was het alleszeggende commen
taar van Piet Kruiver, die als „gast"
in de Nederlandse kleedkamer zat.
„Neen, goed kon ik het echt niet
noemen en ik geloof, dat we wel
heel tevreden mogen zijn met dat
ene puntje", vertelde de blonde
Zaankanter, die hoopt volgend sei
zoen weer te kunnen spelen.
En de mening van de ex-midden
voor van het Nederlandse elftal, was
eigenlijk de mening van vrijwel alle
spelers van het Oranjeteam. Daar
was men het in de Nederlandse
kleedkamer over eens: het was een
bijzonder gelukkig gelijk spel, dat
tegen de Blgen was behaald.
Roel Wiersma had niets dan woor
den van lof voor het spel van de
Belgen. „Het is de beste wedstrijd,
die ik van hen heb meegemaakt. Een
voortreffelijke speler, die Coppens.
Ongelooflijk wat is die verrassend
snel", zei de blonde PSV-er.
,,Ja, de Belgen hadden zeker wat
meer verdiend", bekende Jan Noter
mans eerlijk, terwijl hij zijn knie
wreef, die bij één van de vele duels,
die hij met Rik Coppens had uitge
vochten, beschadigd was. „Die Cop
pens is er me eentje. Alsmaar praten
in het veld en steeds weer proberen
je vast te houden bij je shirt. Een
moeilijke tegenstander", klonk het
uit de mond van de kleine Limbur
ger.
Het commentaar van bondscoach
Elek Schwartz week niet af van de
mening van de spelers. „De Belgen
waren dit keer beter, wij hebben wel
wat te veel gehad met die 22,
zeker. Hun conditie, die heeft de
doorslag bijna gegeven. Zij spelen
voetbal in „bekerstijl", wij alsof het
maar een vriendschappelijke wed
strijd is. Wij 'moeten omschakelen.
En om te kunnen omschakelen moe
ten wij zorgen, dat de conditie van
de spelers beter wordt. Zij konden
twee maal drie kwartier in hoog
tempo spelen. Wij niet. Dat is het
verschil", Duidelijker had de bonds
coach het niet kunnen zeggen. Zijn
mening over de spelers wilde
Schwartz uiteraard niet direct na de
wedstrijd geven. Bepaald optimistisch
was hij niet. „Het vordt moeilijk, erg
moeilijk, dat weet ik wel", zei hij
zuchtend.
In de Belgische kleedkamer kon
men ook niet van een opgewekte
stemming spreken. De Belgen waren
te zeer onder de indruk van de ver
loren voorsprong. Victor Havlicek, de
trainer van de Rode Duivels, zei let
terlijk: „Als we met tv/ee doelpunten
verschil hadden gewonnen, had nie
mand iets kunnen zeggen. Dat zou
volkomen verdiend zijn geweest,
Kort voor het einde van de wedstrijd
stuurde scheidsrechter Guigue de Bel
gische speler Bollen, die voor Lippens
was ingevallen, het veld af, omdat
deze een minder prettig gebaar je
gens de arbiter zou hebben gemaakt.
De foto toont Bollen, die terneerge
slagen het veld verlaat.
