CARY GRANT
De geheime kamers
van Engeland
kwam toevallig bij de film
ZATERDAG 7 MAART 1959
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 11
Historische schuilplaatsen boeien
de bezoekers
IEDER KIND IN ENGELAND, dat in de buurt van een oud huis woont,
hooft er wel eens gezocht naar geheime kamers. Ook volwassenen kunnen
vaak niet nalaten panelen te bekloppen, achterdochtig dikke muren op te
meten of de ramen te tellen, in de hoop er een te vinden, die niet bij de
bestaande kamers behoort, want er gaat een bijzondere bekoring uit van
ichuilplaatsen uit het verleden en de geheimen die ze verbergen. Ontelbare
verhalen en geschiedkundige boeken hebben gezorgd voor de onsterfelijk
heid der verhalen over voortvluchtige prinsen en priesters, ridders of
Jacobieten, die verborgen werden gehouden in een nauwe ruimte, terwijl
de vervolgers vergeefs het huis doorzochten.
Er is arbeidsvrede en arbeids
vreugde in de haven, maar niet alle
zonden van het verleden zij nog uit
gewist. Wat te denken van de woon
kazernes in Rotterdam Zuid, die
sombere gedenktekens zijn aan de
wilde groei van deze stad.
Maar dat is een ander verhaal, dat
bij de herinnering aan de tocht door
glorieuze haven, waarop tot vreugde
van de ambtenaar, de kapitein, de
dekknecht en ik in de loop van de
middag ook plassen zonlicht vielen,
nog niét uit de schrijfmachine wil
komen.
Verzinsels verdoezelen vaak de
waarheid en vele bezoekers aan
Groot-Brittannië vertrekken weer,
■onder zich gerealiseerd te hebben,
dat er nog steeds een groot aantal
geheime kamers bestaan in oude
kastelen en landhuizen, die bezich
tigd kunnen worden, door hen die
■ich hiervoor interesseren.
Waar vindt men ze? In bijna ieder
graafschap in Engeland.
Granvillo Squiers, die 20 jaar ge
leden een uitgebreide studie maakte
van schuilplaatsen, maakte een eind
aan de onwerkelijkheid waarmee ze
omgeven worden. De meeste „gehei
me gangen" die ontdekt werden on
der oude huizen, waren, zo zei hij,
niet romantischer dan oude gewelfde
riolen, want de uitgravingen die
voor zo'n gang gedaan moesten wor
den, zouden spoedig het geheim ver
raden hebben! Soms echter werd een
ongebruikt riool omgevormd tot
nooduitgang.
Als echter de eindeloze reeks on
bewezen geruchten over boord wordt
gezet, blijft de waarheid over, die
boeiender is dan de meeslependste
roman. De meeste schuilplaatsen
werden oorspronkelijk gemaakt voor
priesters en dateren uit de regerings
periode van Koningin Elizabeth I of
van kort na die periode. De vervol
ging der Protestanten ten tijde van
Koningin Mary duurde niet lang en
voor hen waren weinig speciale
schuilplaatsen nodig, doch toen Eli
zabeth I een fel Protestantisme tot
het leven terugriep, richtten de Je-
zuieten een belangrijke organisatie
op om priesters incognito naar af
gescheiden Katholieke families te
brengen, die trouw waren gebleven
aan hun oude geloof.
Beroemde priesters zoals Father
Carnet en Father John Gerard, beter
De herberg „Koningshoofd" in Ayles
bury heeft ook een geheim vertrek.
bekend als „Long John of the Little
Beard", reisden vermomd door het
land en stelden hun leven in de
waagschaal en voor hèn werden de
geheime kamers aangelegd in de
grote huizen der katholieken vaak
meerdere kamers in één huis.
Het meeste werk hiervoor werd
gedaan door één man, een leke-broe-
der der Jezuieten, Nicholas Owen
genaamd een genie in zijn vak.
Het geheime werk werd 's nachts
door hem verricht en overdag ver
richtte hij (in hetzelfde huis) gewo
ne arbeid als een voorwendsel. Hij
stierf tenslotte onder folteringen in
de Tower of London, zonder echter
een van zijn ontelbare geheimen te
hebben verraden. Later werden de
zelfde kamers vaak gebruikt door
ontsnapte Royalisten in de Burger
oorlog van 16421648 en nog later
door de Jacobieten, tijdens de op
standen van 1715 en 1745.
Charles II heeft zich verborgen ge
houden in bijna evenveel huizen als
waarin Elisabeth I heeft geslapen. In
de eerste plaats in Boscobel House,
gelegen in de buurt van het dorp
Tong, in Shropshire, waar hij zich
verborgen hield op 6 september 1651;
overdag in de beroemde Boscobel-
eik en 's nachts in het huis. Hier kan
n\en nog steeds verschillende schuil
plaatsen bezichtigen, een enge ruim
te onder een kast, een donker hol
onder aan de schoorsteen en een
klein kamertje dat, naar men zegt,
gebruikt werd door de Koning, en
dat men kan bereiken door een luik
boven aan de zoldertrap.
Een zeer bekende vinding is het
schilderij dat, als men het uit de
lijst neemt, toegang geeft tot de met
panelen voorziene salon van Lyme
Park te Disley in Cheshire. Het is
echter niet de enige toegang tot de
kamer en daar het schilderij dateert
uit het begin van de 18e eeuw, is
het nogal twijfelachtig of het oor
spronkelijk wel een geheime ingang
was.
Een van de merkwaardigste hui
zen voorzien van schuilplaatsen is
Harvington Hall in Worcestarshire.
Dit huis is een typische, met grach
ten omgeven, herenboerderij en van
af 1667 huisde er gedurende elf jaar
een Franciscaner priester, de laat
ste die gevangen genomen werd en
opgehangen. Hier bevinden zich acht
bekende schuilplaatsen en het huis,
nu het bezit van de katholieke Aarts
bisschop van Birmingham, kan zich
beroepen op een indrukwekkende ge
schiedenis uit de zeventiende eeuw,
in de dagen van de jacht op geeste
lijken.
Een ander prachtig oud huis in
hetzelfde graafschap is Birtsmorton
Court, een door grachten omgeven,
middeleeuws landgoed, dat een
schuilplaats heeft in de van panelen
voorziene vergaderzaal, die groot
genoeg is om zes personen te ver
bergen. Men veronderstelt dat deze
kamer gebruikt werd door Sit John
Oldcastle, de leider der Lollards en
later door Margaret van An jou, ge
durende de Rozenoorlogen.
In de grote bloeiende stad Bir
mingham verwacht men geen ge
heime kamers, doch in de mooie
oude Aston Hall, thans museum, is
een kamer, 1.80 x 3 M groot, welke
men kan betreden door een gehei
me deur achter een oude gebeeld
houwde draagstoel. Het huis was ten
tijde van de Burgeroorlog het eigen
dom van een Royalistenfamilie en
Charles I werd er ontvangen in 1642.
Een skelet, dat in een ander deel van
het huis gevonden werd, werd een
tijdlang in de geheime kamer be
waard, maar werd later verwijderd
toen een dame flauwviel, nadat haar
de schedel werd overhandigd door
een „grappige" bewaker.
Te Coughton Court in Warwick
shire, het huis van de familie Threck-
morton, vergaderde de „Cunpowder
Plot" toen het nieuws hen bereikte
van de mislukte poging om de „Hou
ses of Parliament" op te blazen. In
dit huis bevindt zich een schuilplaats
in een torenmuur, een diepe schacht
die, toen ze in de 19e eeuw werd
ontdekt, een opvouwbaar altaar en
overblijfselen van wandbekleding en
beddegoed bevatte. Dan is er nog een
tweede schuilplaats in een van pa
nelen voorziene kamer op de bene
denverdieping en ongetwijfeld is van
beide ruimten nuttig gebruik ge
maakt.
Thrumpton Hall in Nottingham
shire heeft een geheime trap, ver
borgen achter panelen en onder
deze trap is nog een geheime kamer,
waarschijnlijk gebouwd door de be
roemde Owen.
In Oxburgh Hall bij Swaffham in
Norfolk is een schuilplaats „Dun
geon" genaamd. Deze bevindt zich in I
een torentje dat men kan bereiken
vanuit de grote toren en de ingang
is een deel van de betegelde vloer,
die omhoog komt als men er op trapt.
De kleine I-vormige kamer die dan
zichtbaar wordt, was waarschijnlijk
bedoeld als gevangenis, vóór ze werd
gebruikt voor het verbergen van
priesters, en men neemt aan dat het
huis op zijn minst nog een schuil
plaats moet bevatten.
Sawston Hall in Cambridgeshii-e
bevat een van de meest perfecte
schuilplaatsen, die men bereikt door
de vloer van de overloop boven aan
de trap die naar de toren leidt. Men
veronderstelt dat dit eveneens het
werk is van Nicholas- Owen en het
huis is sinds 400 jaar het eigendom
van de familie Huddleston.
Het King's Head Hotel in Ayles
bury in het graafschap Bucking
hamshire, een mooi half-houten 15e
eeuws gebouw, was vroeger een
klooster. Het heeft een schuilplaats
voor priesters, die men vanaf de
trap kan bezichtigen.
Chastleton Hall in het Cotswolds
district werd eens bewoond door
Robert Catesby, die het verkocht om
gelden bijeen te krijgen voor de
„gunpowder Plot" en hier werd de
schuilplaats later gebruikt om een
ridder te verbergen, nadat deze ont
snapt was aan de vervolging der
Roundheads na de slag van Worces
ter. Men kan de kamer nog steeds
bezichtigen, doch de ingang is niet
langer een geheim.
-Harmington Hall, een versterkt huls
uit de 16e eeuw, bevat enige priester
schuilplaatsen. Het is thans eigen
dom van het Rooms-Katholiek bisdom
Birmingham.
Dunster Castle, aan de rand van
Exmoor in Somerset, is sinds 600
jaar het bezit v^n de familie Luttroll
en dit gebouw heeft een geheime
gang achter de muur van de „Prince
Charles Room". Charles II verbleef
hier toen hij vijftien jaar oud was,
maar men kan niet bewijzen of hij
de schuilplaats heeft gebruikt. Deze
werd waarschijnlijk gebruikt bij ver
volgingen van godsdienstige aard.
Dr Wet gpllfdp man van
Holly w ood speelt graag
in familiekomedies
HOLLYWOOD (P P) „Eigenlijk ben ik op een merkwaardige
manier bij de film gekomen", vertelt ons de beroemde filmacteur
Cary Grant, met wie wij zo gelukkig waren een onderhoud te heb
ben. Het was de inleiding van zijn antwoord op onze vraag hoe
hij filmster werd. Wij troffen de acteur op een gelukkig moment,
een moment, dat hij even tijd voor ons had en die zijn spaarzaam
want Cary is een hardwerkend man, die zelfs de remmen heeft
moeten aandraaien, omdat hij zeker vijf maal zoveel werk opge
dragen zou krijgen, wanneer hij de producers hun gang zou laten
gaan en tenslotte kan een mens niet meer doen dan hard werken.
Tegenover ons zit de nu vijfenvijftig-
jarige ster en vervolgt„Het is
eigenlijk een kwestie van toeval ge-|
weest, dat ik indertijd bij de film
kwam. Reeds als kleine jongen had
ik grote belangstelling voor het to
neel. iets dat ik vermoedelijk erfde I
van mijn grootvader, die in Enge-'
land een acteur van naam is ge
weest. Mijn vader had een zaak in
herenkleding en wilde eigenlijk, dat!
ik ook in die branche zou gaan,|
maar mijn belangstelling ging uit
naar alles wat met elektriciteit te
maken had.
Toen ik nog op school was vond ik,
een nieuw systeem voor toneelver-1
lichting uit en ik ging er mee naar
de bedrijfsleider van het Princess
Theatre in mijn woonplaats Bristol.
Die zag er wel wat ln en Ik mocht
deze verlichting aanbrengen en zelf
bedienen. Zo kwam ik in contact
met het toneel en alles wat daarbij
behoort.
Ik zag alles wat daar op de planken
werd gebracht en mijn belangstelling'
werd steeds groter.
Dit had tot gevolg, dat ik op nog
zeer jeugdige leeftijd van huis weg
liep en mij aansloot bij de troep van
Bob Pender, een groep acrobaten,
gespecialiseerd in excentrieke dan
sen, steltlopen en pantomimes. Ik
vond het er prachtig maar het ple
zier was slechts van korte duur,
want na vier weken haalde mijn va
der mij terug. Anderhalf jaar stu
deerde ik verder, maar toen hield ik
het niet langer uit eh verdween
weer naar Bob Pender en zijn troep.
Het werd ernst
Mijn vader zag nu wel in dat het
ernst was en hij begreep gelukkig,
dat mijn hart bij het toneel was. Hij
gaf mij toestemming om bij Pender
te blijven en vanaf die tijd heb ik
heel hard gewerkt en gestudeerd.
Mijn eerste bezoek aan de Verenig
de, Staten viel in 1920, toen Pender
optrad in het Hippodrome in
New York.
Zonder Pender ging ik naar Enge
land terug en kwam daar bij een
andere toneelgroep, waar zich ook
de mogelijkheid voordeed om te
zingen. Na twee jaar ontmoette ik
Arthur Hammerstein en dat beteken
de een grote ommekeer, want hij zag
en hoorde mij en bood mij een con
tract aan voor Broadway.
Zoiets slaat niemand af en ik ging
naar Amerika, waar ik optrad in
„Golden Dawn", oily" same., m-.
Fred Allen en Lady Inverclyde; in
„Boom Boom", met Jeanette Mac
Donald. In „Street Singer" met
Queenie Smith en in „Nikki" sa
men met Fay Wray en Douglas
Montgomery.
Na „Nikki" begon de tweede etappe
van mijn carrière. Ik besloot enige
vrienden in Hollywood, de ik lang
niet gezien had, op te zoeken. Met
mijn auto reed lk naar het zuiden.
Zij niet, hij wei
In Hollywood ontmoette ik een di
recteur waarmee ik in New York
had samengewerkt Hij was druk
bezig om zijn vrouw geplaatst te
krijgen voor een filmtest en dat was
gelukt. Hij vroeg mij of ik zo vrien
delijk zou willen zijn om samen met
haar voor deze proefopname op te
treden, omdat zijn vrouw en ik in
dertijd optraden op Broadway.
Zij had dan het voordeel niet met
een vreemde jonge acteur te moeten
spelen, doch met iemand die zij
kende.
De proefopnamen werden gemaakt,
maar wat wilde het lot De dame
werd door de filmmaatschappij niet
geaccepteerd, maar zij lieten het oog
op mij vallen. Twee weken later
stond ik bij Paramount onder con
tract.
Mijn eerste film was getiteld „This
Is The Night", ik zal het nooit ver
geten. Hier maakte ik kennis met
de filmbusiness en het werd hard
werken.
Toen ik na enige films een beter ac
teur was geworden, vonden de heren
van de filmmaatschappij het ver
standig dat ik een acteursnaam
aannam; mijn eigen naam Archi
bald Leach vonden zij minder ge
schikt Na lange besprekingen werd
besloten dat mijn achternaam voort
aan Grant zou zijn, een voornaam
had ik zelf al bedacht namelijk
Cary, de naam die ik droeg in een
van mijn geliefde toneelrollen. Zo
werd lk Cary Grant. Later werd
deze naam gewettigd, toen ik mijn
Amerikaanse papieren kreeg.
Mijn eerste optreden als ster was
samen met Irene Dunne in „The
Awful Truth" in 1937, welke film
een Academy Award won voor onze
producer en directeur Leo Mac-
Carey.
En zo filmde ik verder door de
loop der jaren."
Liefst familiefilms
"In welk genre films speelt u het
liefst U speelde in uw carrière
zoveel rollen, dat u zich wel een
oordeel kunt vormen", vroegen wij.
„Daar behoef ik niet lang over na
te denken", antwoordde Cary glim
lachend. „Het liefst speel ik in fa
miliekomedies, u kent ze wel, die
gezellige films, waarin de belevenis
sen van een gezin worden behan
deld. Een schitterend voorbeeld
hiervan is mijn laatste film „House
boat", waarin lk samen met Sophia
Loren optreed, een film die nu klaar
is en vermoedelijk in het najaar
van 1959 ln uw land zal verschijnen.
Dat is zo'n genoeglijk verhaal van
een man (dat ben ik dan), die als
weduwnaar achterblijft met drie
kinderen, die reeds op ^n leeftijd
zijn, dat ze een eigen oordeel heb
ben en zich niet zo gemakkelijk
meer laten leiden. De man is ge
ruime tijd van huis geweest en is
geen held in de opvoedkunde. De
problemen die zich hier voordoen,
de komische situaties die ontstaan
zijn verrassend gevonden. Tenslotte
neemt hij een huishoudster (Sophia
Loren) en na veel verwikkelingen
komt alles heel prettig in orde.
Dit soort films doet het buitenge
woon goed bij het publiek. Het be
handelt zo echt natuurlijk de dingen
waarmee ieder zelf geconfronteerd
wordt, de kleine en grote huiselijke
perikelen en zo meer, dat is het
charmante van dit genre en ik mag
ze dolgraag spelen."
De best geklede man
Er brandde ons nog een vraag op
de lippen en de acteur zag het, want
vriendelijk lachend vroeg hij ons
„Wilde u nog iets vragen
Natuurlijk wilden wij de mening van
Cary Grant over kleding wel eens
horen en wel om een zeer bijzonde
re reden. Hij wön de titel van „Best
geklede man van Hollywood' en dat
betekent wel iets, temeer daar hij
reeds jaren gerangschikt wordt on
der de best geklede mannen van dit
filmparadijs.
,Mijn vader, die zelf een firma in
herenkleding had, adviseerde mij
reeds lang geleden om nooit goedko
pe kleren te kopen. „Je kunt het
je niet veroorloven" zei hij. Dit hield
dat je volgens mijn vader met
goedkope kleren duurder uitkwam,
doordat je steeds nieuw moest ko
pen. Vader adviseerde mij te kepen
met verstand en steeds er op te let
ten dat het een goede stof was die
ik kocht. Het is namelijk beter om
gen klein aantal goede kledingstuk
ken te bezitten dan kasten vol rom
mel.
Steeds dezelfde pakken I
Als basis van mijn garderobe heb
ik een aantal pakken, die nooit ver
anderen. Zijn ze versleten, dan koop
ik weer precies dezelfde. Het is een
type dat ik reeds draag vanaf dat
ik volwassen werd", lachte Cary.
„Ik verander mijn garderobe niet,
want ik behoor er bij en hou er van.
Ik vind, dat kostuums, die je eens
koos, dezelfde moeten blijven, omdat
ze een belangrijk deel uitmaken van
je persoonlijkheid. Mijn kleren zijn
allemaal licht in gewicht, ik houd
namelijk niet van zware stukken.
Als de temperatuur het nodig maakt,
trek ik gewoon een overjas aan,
maar neem zeker geen zwaardere
kleding. Zware stof sluit het lichaam
af en dit levend organisme moet ook
ademhalen. Het lijkt mij veel ge
zonder".
Er werd op de deur geklopt. Mister
Grant moest weer aan het werk en
dat betekende het einde van een ge
zellig onderhoud met een van de be
roemde mannen van het witte doek,
een man die echter gewoon bleef in
weerwil van zijn roem en die niet
vergeten Is hoe hij begon, een harde
verker die zeker nog vele jaren bij
het bioscooppubliek geliefd zal zijn.
