Inzittenden als door een wonder gered
Maarse en Kroon contra
autobusdienst Ned. Spoorwegen
WEER HOGE BOETE
DIE V. LIET
VOOR POLITIEMAN
ONTSNAPPEN
0ud-S.S.-er houdt
20 j. gevangenisstraf
Tracior-rijden ei-se lijk moeilijk
IS „IETS" EEN FIETS OFNIETS?
DE SCHAT
VRIJDAG 12 SEPTEMBER 1958
DE
LEIDSE COURANT
PAGINA 8
Een grote personenwagen, van Groningen op weg naar Den Haag, is bij
Uitgeest enkele malen over de kop geslagen en omgekeerd in een sloot
blijven liggen. Toen de chauffeur, de heer J. D. uit Groningen, trachtte
een voor hem rijdende vrachtwagen te passeren en deze wagen op dat
moment eveneens een inhaalmanoeuvre begon. Van de inzittende vier
dames en twee heren moest de heer E. B., van origine Groninger en met
vakantie over uit Californië, naar het Algemeen Ziekenhuis in Zaandam
worden gebracht. De overige vijf inzittenden werden naar een fabriek in
de buurt vervoerd waar hun lichte verwondingen werden behandeld door
een arts en waar zij na een bad ter verwijdering van de modder, van droge
kleren werden voorzien. De foto toont de ongekeerde wagen in de sloot.
RAAD VAN STATE
De afdeling voor de geschillen van
bestuur van de Raad van State
heeft behandeld beroepen van de
autobusonderneming Maarse en
Kroon te Aalsmeer tegen beschik
kingen van de commissie vergun
ningen personenvervoer, waarbij de
aan de Ned. Spoorwegen verleende
vergunning voor de uitoefening van
een autobusdienst tussen Amsterdam
en 's-Gravenhage is ve lengd en ge
wijzigd en waarbij het verzoek van
appellante om zelf een dienst op voor
noemd traject te exploiteren, is afge
wezen.
Staatsraad Reinalda rapporteerde.
De bezwaren van de appellante be
treffen o.a. het invoegen van nieuwe
stopplaatsen te Amsterdam en Den
Haag en het feit, dat de dienst door
de spoorwegen wordt uitgeoefend
buiten ieder verband met de drukke
uren op het railverkeer.
Namens Maarse en Kroon heeft mr.
M. van Vugt de beroepen toegelicht.
Er doet zich een proces voor, waarbij
de betreffende autodienst zich uit
breidt. Pleiter zag er van komen, dat
dezelfde dienst ook het vervoer van
buiten Amsterdam en Den Haag gaat
verzorgen en daarop maakt Maarse
en Kroon aanspraak. De dienst is nu
reeds ver buiten de oorspronkelijke
proporties opgezet en is niet meer
alleen aanvullend voor onvoldoende
railvervoer. Hij was bedoeld als een
tijdelijke noodvoorziening. Aan de
andere kant worden reizigers uit
sommige buitenwijken van Amster
dam, .voorts Wassenaar en tussenlig
gende gebieden, nu niet opgenomen,
hetgeen Maare en Kroon wel zou
kunnen doen. De reizigers zouden er
mede gediend zijn en niemand zou er
nadeel van ondervinden.
Drs. G. D. Pasman verdedigde de
door de C.V.P. gegeven beschikking.
Het aandeel van het busvervoer in
het totale vervoer is nog steeds stij
gende. De gemiddelde bezetting bui
ten de spitsuren is 15 16 reizigers
per rit. Hieuit blijkt de noodzaak
dezer verbinding reeds, maar op de
spitsuren is deze nog duidelijker. Dan
moeten meer dan 100 reizigers met
een staanplaats genoegen nemen. De
noodzaak dezer verbinding is dus
nog evengoed geldig als in 1953, toen
de vergunning voor 't eerst werd ge
geven.
Maarse en Kroon bedreigt met haar
aanvrage één der levensaders van het
spoorwegbedrijf en de Kroon dient
deze vergunning niet te geven. Te
vens zou dit in strijd zijn met de
aan de C.V.P. gegeven richtlijnen,
Mr. J. J. Vriesendorp uit Gronin
gen bestreed namens de Noord-Zuid
hollandse Vervoer Maatschappjij de
aanvragen van Maarse en Kroon op
grond dat deze voor een gedeelte
het vervoergebied dier maatschappij
zou bestrijken.
De beslissing van de Kroon volgt
later.
CAO confeciie-industrie
ontmoet bezwaren
Bij Rijksbemiddelaars
Het college van Rijksbemiddelaars
heeft bezwaar gemaakt tegen de
nieuwe C.A.O. voor de confectie-
industrie zoals de werkgevers en
werknemers die aan het college heb
ben voorgesteld. Het kan zich niet
verenigen met het voorgestelde z.g.
mannenloon en de geldigheidsduur
van het contract voor een jaar. Het
ooilege verwerpt bovendien de in de
C.A.O. opgenomen bepaling, waarbij
beide partijen zich het recht zouden
voorbehouden, het contract met twee
maanden op te zeggen.
Werkgevers en werknemers blij
ven evenwel van oordeel, dat ge
tracht moet worden de voorstellen in
hun geheel goedgekeurd te krijgen.
Zij zullen daarom het college een na
dere toelichting verstrekken. Tussen
de werknemers en de werkgevers
bestaan meningsverschillen over de
geldigheidsduur van het contract en
ae opzegtermijn. De werknemers 2ijn
bereid te praten over de opzegtermijn
van twee maanden, maar verzetten
zich tegen verlenging van de geldig
heidsduur.
Schuld of grove schuld
Tegen de 44-jarlge transportgelei
der der rijkspolitie J. van der Kolk
uit Den Haag heeft de procureur-ge
neraal bij het gerechtshof te Amster
dam donderdagmiddag in hoger be
roep wegens grove schuld aan de ont
snapping van een gedetineerde beves
tiging geëist van het vonnis van de
rechtbank te Haarlem: een boete van
150 gld. subsidiair 30 dagen hechte
nis.
Op 30 juli van het vorig jaar moest
de gedetineerde W. V. uit Leiden van
het huis van bewaring te Haarlem
naar de gevangenis te Groningen
worden overgebracht voor het on
dergaan van zijn straf. Zowel de ad
junct-directeur, als een ambtenaar
van de administratie en de portier
hadden Van der K. er voor gewaar
schuwd, dat de gedetineerde V.
vluchtgevaarlijk was. De transport
geleider had noch de gedetineerde
een handboei aangedaan, noch de
zgn. broekstok, en voorts nagelaten
zijn ondergeschikten te waarschu
wen.
Kinderspeelplaats
De gevangeniswagen stond met de
achterzijde voor het gebouw en er
was nog maar eeh ruimte van 70 cm
over. Toen de gedetineerde bij de
geopende buitendeur kwam wierp hij
Van der K. een jas over diens hoofd,
waardoor déze even was uitgescha-
keld, en nam de vlucht. De portier
van het huis van bewaring greep de
tweede gedetineerde, die ook ver
voerd moest worden, beet. De trans
portgeleider kon door zijn gezond
heidstoestand niet aan de achtervol
ging deelnemen en dorst ook niet te
schieten omdat een kinderspeelplaats
dwars door het schootsveld liep. V.
is pas enige maanden later door de
politie in Den Haag gepakt.
Hof- en procureur-generaal namen
het Van der K. hoogst kwalijk, dat
hij ondanks de waarschuwingen geen
extra maatregelen had getroffen. De
raadsman achtte geen grove schuld
bij zijn cliënt aanwezig. V., aldus de
raadsman, is een uiterst slimme fi
guur zoals bleek bij zijn latere ont
snapping uit Utrecht.
Het hof zal op 25 september arrest
wijzen.
VERLENGING VAN WET OP
AFBETALING.
Bij de Tweede Kamer is een wets
ontwerp ingediend, waarin wordt
voorgesteld de werking van de tijde
lijke regeling betreffende afbetaling
te verlengen tot 1 januari 1961. Deze
wet van 8 juni 1956 zou anders name
lijk van kracht zijn tot 1 januari 1959.
Het ligt in het voornemen der re
gering, de thans nog geldende wet op
het afbetalingsbedrijf te vervangen
door een nieuwe. Het ontwerp daar
van zal binnenkort bij de Tweede
Kamer der Staten-Generaal worden
ingediend.
Prins Bernhard vertrekt heden
naar Buxton bij Manchester, waar
hij de zevende Bilderberg-conferen-
tie zal presideren. De prins keert
maandagavond naar Nederland terug.
JUBILEUMTENTOONSTELLING
RIJKSMUSEUM
De jubileumtentoonstelling van het
Rijksmuseum te Amsterdam „Mid
deleeuwse kunst der Noordelijke Ne
derlanden" heeft tot nu toe ruim
50.000 bezoekers getrokken. Verlen
ging dezer tentoonstelling is niet mo
gelijk. Wel zal zij gedurende de laat
ste weken, van 15 tot 28 september,
ook 's avonds (van 19.3022.00 uur)
geopend zijn.
Kolibrie op hazenjacht
Boven de grasmat van de luchtha
ven Zestienhoven heeft vlieger Renee
van der Harten zich met zijn Koli-
brie-straalhelicopter in behendigheid
gemeten met een haas.
De vlieger zag een haas rennen en
zette met zijn machine de achtervol
ging in. Het haas poogde op alle mo
gelijke manieren het brullende beest
boven zich te ontlopen, maar hoe hij
ook zigzagde, rondrende, wendde en
keerde, steeds bleef de punt van de
schaats precies boven zijn pluim
staartje hangen. Als een dolle tol met
uitschieters toerde de helicopter.rond
totdat de vlieger, die het haas gemak
kelijk had kunnen raken, zijn machi
ne hoog op trok om het dier gelegen
heid te geven leger te zoeken en uit
te blazen van het opwindende spel
letje.
De bijzondere strafkamer van de
Amsterdamse rechtbank heeft de oud-
SS-er S. de B. niet ontvankelijk ver
klaard ln zijn verzet tegen de uit
spraak van het bijzonder gerechts
hof, dat hem ruim tien jaar geleden
tot 20 jaar gevangenisstraf had ver
oordeeld, o.m. wegens verraad van
Joden. De man zal zijn straf dus als
nog moeten uitzitten, tenzij de Hoge
Raad in cassatie anders zal beslissen.
De B. had kans gezien vlak voor
zijn veroordeling, thans ruim tien
jaar geleden, uit een kamp voor po
litieke delinquenten te ontvluchten.
Tot eind juni van dit jaar wist hij
zich in Amsterdam schuil te houden.
Kort na zijn ontsnapping uit het
kamp werd hij tot 20 jaar veroor
deeld. Volgens de wet heeft iedere
verdachte het recht om binnen veer
tien dagen nadat hij van de uitspraak
heeft kennis genomen beroep aan te
tekenen. De man verklaarde, dat hij
nooit van zijn vonnis kennis heeft
kunnen nemen.
De rechtbank overwoog dat de leng
te van de straf van een zo overwe
gende betekenis was in de uitspraak
dat geacht mag worden dat De B. de
gehele uitspraak heeft geweten.
De raadsman van De B., mr. A. G.
Besier, verkaarde na afloop dat hij
in cassatie zal gaan bij de Hoge Raad.
N.V.V. VOOR GELEIDELIJKE
WERKTIJDVERKORTING.
„Het verbondsbestuur van het NVV
staat op het standpunt, dat arbeids
tijdverkorting haar kans moet hebben
gerealiseerd te worden. Dat betekent:
een geleidelijke, etappegewijze, be-
drijfstaksgewijze, zo nodig onderne
mingsgewijze, invoering. Dat bete
kent differentiatie in tijd, in tempo
en in omvang.
Dat betekent in concreto, dat er be
drijfstakken zullen zijn die voorop
gaan en andere, die voorlopig de pas
moeten inthouden of langzameraan
moeten inhouden of Ibngzameraan
beidstijdverkorting successievelijk te
realiseren, een prijs die niet te hoog
is als wij beseffen, dat het alternatief,
namelijk een algemene arbeidstijd
verkorting, in de huidige economische
situatie en rekening houdend met an
dere verlangens, niet aanwezig is"
aldus de heer W. F. van Tilburg, se
cretaris van het NVV, in zijn inlei
ding op de gisterochtend gehouden
hoofdbestuursvergadering.
De heer Van Tilburg zei, dat wij in
onze verantwoordelijkheid te kort
zouden schieten, indien we daarmede
in ons sociaal-economisch beleid geen
of onvoldoende rekening zouden hou
den.
Als onderdeel van de Zutphense feestweek zijn donderdag op de Houtwal
ln Zutphen tractorbehendigheidswedstrijden om het kampioenschap van
Gelderland gehouden. Een zeer moeilijke opgave voor de deelnemers was
het met een hand op een tafeltje plaatsen van een bord eieren, terwijl de
tractor tegelijkertijd met de andere hand over een soort wip moest worden
gestuurd. Daar kwam inderdaad alle voorradige behendigheid aan te pas.
RIJ-WIEL OF RIJWIEL
Een soldaat demonstreerde in april
j.l. op de openbare weg te Steen wijk
aan kameraden, hoe behendig hij wel
was op een fietswiel met alléén maar
trappers en een zadel; dus zonder
bel, stuur, remmen of andere acces
soires. De politie kon deze stunts
echter niet waarderen, want de sol
daat vertoonde zijn kunsten op een
uitdrukkelijk voor fietsen verboden
weg, en omdat hij bovendien zonder
de meer gemelde bel, stuur, remmen
enz. reed, was hij volgens de politie
op vele punten in overtreding.
Gisteren moest de soldaat zich ver
antwoorden voor de krijgsraad te
Arnhem. Hij had de „fiets" meege-
LIJK UIT ZEE OPGEVIST.
De motorreddingboot Prins Hen
drik uit Den Helder heeft donderdag
avond het lijk van een jonge vrouw
van omstreeks 20 jaar nabij het licht
schip Texel uit zee gehaald en het
naar Den Helder overgebracht. De
vrouw die geruime tijd in het water
moet hebben gelegen was gekleed in
bidpak. Een Urker visser had het
lichaam zien drijven en dit via radio
Scheveningen gerapporteerd. De re
cherche stelt een onderzoek in naar
de identiteit van de vrouw.
SERVICE VAN TANTE POST.
Een inwoner van Heer zou een de
zer dagen, op weg naar het kantoor
twee brieven posten, die hij van
wege de warmte had hij geen jasje
aan achter op de fiets had gebon
den. Tijdens de rit schijnen de brie
ven echter onder de snelbinder te
zijn uitgeschoten en de heer uit Heer
was ze kwijt.
De vinder van de brieven heeft ze
op het postkantoor in Maastricht af
gegeven met de aantekening dat zij
gevonden waren. In dat speciale ge
val mochten zij "mgefrankeerd in de
verzending, zo bleek de afzender uit
het antwoord op de brieven, die door
hem nooit officieel zijn verzonden.
bracht en op verzoek van de presi
dent liet hij buiten op straat zien
hoever hij het wel had gebracht met
het berijden van dat losse wiel.
De auditeur-militair zeide in zijn
requisitoir, dat hij zich levendig kón
voorstellen, dat over het karakter
van dit rijdende instrument verschil
van mening bestaat. Maar al ver
klaart dan de A.N.W.B., dat dit in
strument beslist geen rijwiel is, vol
gens de auditeur is het in ieder geval
iets, waarmede kan worden gereden
en dat moet vallen onder de werking
van de wegenverkeerswetgeving. Om
dat de soldaat zich naar zijn mening
aan vier overtredingen had schuldig
gemaakt, eiste hij vier keer f 1,
boete.
De raadsman kwam ten aanzien
van het „voorwerp1' tot een andere
conclusie. Letterlijk is het inderdaad
een „rij"wiel, maar dat is geen cri
terium, aldus pleiter. Het moet vol
doen aan eisen omtrent inrichting.
Van een rijwiel moet toch minstens
worden verwacht, dat het twee of
meer wielen heeft. De wetgever heeft
eenvoudig niet gedacht aan zulk een
voorwerp met minder dan twee wie
len. Men stelle zich eens voor, aldus
de-raadsman, dat zulk een wiel een
motortje krijgt. Is dat wiel dan met
een een bromfiets? Of, indien meer
dan 51 cc cylinderinhoud wordt ge
geven, is het dan een motorfiets? De
soldaat reed op een weg, verboden
voor fietsers. Dat was duidelijk aan
gegeven door een bord met een rode
ring waar-binnen een fiets met twee
wielen. Maar de berijder van het
losse wiel mocht rustig veronderstel
len, dat dit bord niet voor hem was
bestemd. Hij bereed iets met één
wiel. Van een strafbaar feit was dus
geen sprake, aldus de raadsman.
De krijgsraad kon zich verenigen
met de conclusie van de raadsman,
blijkens het vonnis: vrijspraak. De
auditeur-militair ging onmiddellijk
in appèl.
van MATABONGA
door George F. Worts
13)
Willy zat ogenschijnlijk in een
aardig boek verdiept, maar miste,
naar gewoonte, geen woord van het
gesprek. Moeder was bezig een over
hemd van Willy te verstellen. Ben
ders stelde grootmoeder een reeks
vragen betreffende haar ouders en
verdere verwanten en over haar
jeugdjaren en vroeg daarop: „En
op welke datum viel uw trouwdag?
Ik ben al op het bevolkingsregister
geweest, maar daar had men zulke
oude registers niet voorhanden".
„18 Juni 1872", antwoordde groot
moeder.
Hij glimlachte. „Dus een zomer-
bruid! En hoe laat vond de trouw
plechtigheid die dag plaats, mevrouw
Bussel?"
„Om acht uur 's avonds ant
woordde grootmoeder prompt.
Lida wilde haar in de rede vallen,
maar hield zich meteen in. Ze wist,
dat de plechtigheid in de namiddag
plaats gegrepen had. Waarom zo
vroeg ze zich verbaasd af zat
grootmoeder over zo'n onbetekenen
de bijzonderheid een leugen te ver
tellen? Of loog z? met een zekere
bedoeling?
„Enhoeveel kinderen hebt u
gehad, mevrouw Russel?"
„Slechts één dat in leven is ge
bleven. Dat was Frederik Russel,
naar een vriend van mijn man ge
noemd".
„Maardie gestorven kinde
ren
Grootmoeder deed haar mond open
om te antwoorden, maar bedacht
zich. Ook dat was Lida opgevallen.
Misschien kwam het, omdat er in de
houding van Benders 'n nauw merk
bare verandering was gekomen. Het
was wel niets opvallends, maar toch
was ze plotseling op haar hoede.
„Ja", zei grootmoeder. „Ons eerste
kind is gestorven".
„Was het een zoon of een dochter?"
„Een zoon, Han genaamd, naar
mijn manmaar hij stierf reeds
als heel klein kind".
„Ja juist. Maar hoelang heeft die
Han dan nog geleefd, mevrouw Rus
sel?"
Weer aarzelde grootmoeder even.
„Precies een half jaar, mijnheer Ben
ders". Hij tekende iets in zijn boekje
aan.
„Op de dag af een half jaar?" vroeg
hij daarop.
„Op de dag af", antwoordde groot
moeder.
„En zou ik zijn geboortedatum mo
gen weten?"
„Zestien april 1873".
Lida hield hem scherp in het oog.
Weer voelde ze, dat hier iets bijzon
ders gaande was. Waarom stelde die
man zoveel belang in die onbelang
rijke datums? Wat voor belang kon
hij bij het schrijven van zijn boek
hebben bij de geboorte van een kind,
nu drie en zeventig jaar geleden, dat
slechts een half jaar geleefd had?
Hij kreeg een kleur, alsof onder
de gebruinde huid een felle blos om
hoog kroop. Doch zijn manier van
doen bleef heel gewoon, zijn glimlach
gemoedelijk en zyn stem rustig.
„Als ik vragen mag, zoudt u me
dan wellicht nog iets meer over uw
echtgenoot willen vertellen, me
vrouw Russel?"
Grootmoeder begon gretig te ver
tellen. Lida had het reeds allemaal
eerder gehoord, maar ze werd nim
mer moe, er naar te luisteren. Ook
ditmaal werd Han Russel door de
toverkracht van grootmoeders ver
haal weer levend en stapte hij de
kamer op en neer met zijn handen
op de rug, met verwarde haren,
schitterende ogen en een jolige grap
pigheid, die iedereen meesleepte.
Grootmoeder besloot haar verhaal
op dramatische toon met de woor
den: „Zijn schcener verging met
man en muis ergens in de Stille Zuid
zee in de orkaan van 1897. Ze waren
op de terugweg naar huis en kwa
men van Bangalore in Indië langs de
Specerijen Eilanden".
Grootmoeder zweeg. Het werd on
willekeurig stil in ae kamer. Sam
Dessain keek met grote, bewonde
rende ogen naar grootmoeder, doch
verder schonk niemand haar bijzon
dere aandacht. De familie had dit
verhaal al zo vaak gehoord en alleen
Lida had er nooit genoeg van gekre
gen.
„Hij moet een bewonderenswaar
dige man zijn geweest", meende Ben
ders.
„Dat was hij ook!" beaamde Lida
gretig. „Ik zou Han Russel liever ge
kend hebben, dan enig andere man,
die ooit geleefd heeft".
Benders maakte aantekeningen en
deed nog meer vragen. Lida voelde
haar onverklaarbare onrust bedaren.
Hij stelde zoveel en zo oprecht belang
in haar overgrootvader!
Hij overzag zijn aantekeningen nog
eens. Dan keek hij op.
„Mevrouw Russel, ik vind hier een
aantekening, die me nog niet dui
delijk is. Het betreft een naam, die
ik gisteren in de leeszaal gevonden
heb. Peter Fransen. Betekent die
naam iets voor u?"
Grootmoeder keek hem doordrin
gend aan. „Peter Fransen? Wat is er
met Peter Fransen?"
„Hij is spoorloos verdwenen, is het
niet, mevrouw Russel?"
„Ja, dat is zo. Peter Fransen is
spoorloos verdwenen".
Benders fronste de wenkbrauwen.
„Ik weet geen weg met die aanteke
ning. Peter Fransen verdwenen. Ja
wel. Maar waarheen is hy gegaan?
In welke richting is hij verdwenen?"
Lida ging rechter op haar stoel
zitten. Grootmoeder was een en al
spanning en zij wist niet hoe dat te
verklaren. Ze vroeg zich af, wie die
Peter Fransen wel mocht zijn en
waarom er plotseling zulk een span
ning heerste.
„Naar Florida", zei grootmoeder na
enig nadenken. „Ja, hij is naar Flo
rida gegaan, mijnheer Benders".
Benders keek nog steeds strak voor
zich heen. „Ik snap niet goed, wat
die aantekening te beduiden kan heb
ben; ik moet vergeten zijn, waarop
die betrekking hadMaar in elk
geval is hij naar het Zuiden gegaan".
Grootmoeder knikte bevestigend.
„Juist. Naar het Zuiden".
Hij schreef het op. Daarna zei hij:
„Ik ben bang, dat ik u te veel ver
moei, mevrouw Russel. We hebben
voor vanavond, dunkt me, wel ge
noeg gedaan".
„Nee, nee, volstrekt niet", zei de
oude dame en Lida vond in haar toon
weer de reeds eerder opgemerkte
strijdlustigheid terug;
„Ik ben helemaal niet moe", ver
klaarde zij „en ik stel heel veel be
lang in uw vragen. U hebt verschil
lende dingen neel aardig geraden,
mijnheer Benders. Wat weet u van
mijn echtgenoot af?"
Hij scheen verbaasd. „Praktisch
gesproken niets meer dan wat u me
over hem verteld hebt, mevrouw
Russel".
Er kwam een eigenaardige gloed in
grootmoeders ogen. „Is uw belang
stelling in dit alles soms gewekt door
een of andere inlichting, die u ergens
over mijn man hebt opgevist?"
(Wordt venolgd)
