Amerikaans „gebedsgenezer"
in ons land
Overspannen verwachtingen over
ongecontroleerde wonderen
RECHTZAKEN
Aetherklanken
visie op
televisie
5)e Hielde aan Manen
MAANDAG 25 AUGUSTUS 195o
OH LHIUSH COURAN 1
HAGINA I'
Thomas Lee Osborne, de Ameri
kaanse prediker, die ook voor de
televisie is opgetreden, is vrijdag
zijn tocht door Nederland in het
openbaar begonnen met openlucht-
bijeenkomsten op het Malieveld in
Den Haag.
De toeloop naar deze bijeenkom
sten is enorm groot; zondagavond
waren ongeveer 40.000 personen uit
het gehele land afkomstig, op het
Malieveld verzameld.
Volgens een verslag in „De Tijd"
zeide de heer Osborne, geen „gebeds
genezer te zijn en alleen het Woord
van Christus te willen brengen.
Maar dan met dezelfde genezende
kracht als toen de Zaligmaker 2000
jaar geleden zelf Zijn Evangelie
predikte. „Christus is onveranderd
gebleven. Wat veranderd is, dat zijn
de mensen, de kerken, de godsdien
sten, de leerstellingen. Die verande
ren elk ogenblik. Wie in Christus
en de kracht van Zijn Woord ge
looft kan ook nu nog in overvloed
wonderen verwachten".
Osborne wendde zich tot degenen
die aan één kant. doof zijn. Hij ver
zocht hun de vinger in het gezonde
oor te stoppen en vroeg na het uit
spreken van een smeekgebed aan
hen die genezen waren om daarvan
te komen getuigen. Osborne wilde
met deze groep doven een beschei
den begin maken. „Maar ik kan
God geen grenzen stellen, wanneer
hij ook andere ziekten wil genezen",
zei hij. Deze week zullen er andere
groepen zieken volgen.
Verscheidenen kwamen op het po
dium en legden verklaringen af over
hun ziekte en genezing. Sommigen
noemden hun naam. Osborne stopte
hun gezonde oor dicht en fluisterde
woorden in het genezen oor. Hij liet
hen herhalen: „Amen, Alleluja,
prijst de Heer".
Onder het gehoor waren nogal wat
Indische Nederlanders, die Maleise
woorden nazegden die de prediker
hen influisterde.
De 69-jarige Amsterdamse gepen
sioneerde behanger D. Fransen, uit
de Alblasstraat 54, kwam vertellen
dat hij diep gelukkig was. „Er zijn
geen grenzen aan Jezus' macht"
riep hij uit. Toen wij hem later aan
spraken, bleek hy slechts met het
linker oor iets te verstaan .Hij
wendde zich herhaaldelijk met dat
oor naar ons toe en wij moesten al
onze vragen herhalen.
Er was geen enkele controle op de
toestand van de patiënten voor en
na de gebedsactie, laat staan dat er
enig medisch onderzoek werd inge-
Op het Malieveld te Den Haag
hield de evangelist Osborne een
massa evangelisatie bijeenkomst. Op
de foto: Osborne zegent de toege
stroomde mensenmenigte.
steld of dat er een attest werd ver
strekt.
Osborne zei dat een doktersonder-
zoek geen zin heeft. Hy had wel
eens met certificaten gewerkt, toen
een priester in een van de 28 lan
den die hij doorkruist heeft, van
duivelswerk had gesproken.
„Als de mensen niet overtuigd
zijn van God, dan geloven zij toch
niet en zonder geloof geen genezing.
Ik geloof de mensen die mij komen
verklaren dat zij genezen zijn", al
dus de prediker. Hij haalde een kind
naar voren en vroeg wat er gebeurd
was. De jongen, die als doof geboren
werd aangekondigd, zei dat hij later
geopereerd was en dat hij daarna
niets meer had kunnen horen. Nu
was hij genezen. Het tikken van
een horloge dat tegen zijn oor werd
gehouden kon hy echter niet horen.
„Alleluja, alleen God kan dat doen"
aldus de prediker, die zich daarna
tot de menigte richtte met wat hij
noemde het allerbelangrijkste wat
hy te zeggen had: Dat allen herbo
ren zouden worden in Christus.
Hij vroeg hoevelen het echte leven
van Christus begeerden. De menigte
stak de handen omhoog en kruiste
ze op verzoek van de prediker op
de borst waarna men gezamenlijk
God bad om gezondheid van ziel en
lichaam. „Dat is het eigenlijke
wonder", zei Osborne tot andere pre
dikers van de zgn. „Pinksterkringen"
die om hem heen stonden.
Osborne, die niet gestudeerd heeft
en dus geen dominee, maar „vrije
prediker" is, werd ingeleid door zijn
vrouw, die o.a. zei: „Als u ziek is, is
er iets in Gods Woord dat u niet
volledig verstaat. Anders zou u niet
ziek zijn. Luister naar Osborne alsof
u nog nooit het Evangelie gehoord
heeft. Dan zult u ertoe komen het
onmogelijke te geloven. Dan zal het
aan u geschieden".
Zij liet reeds voordat haar man
zijn toespraak begon een Indische
Nederlander naar voren komen, die
zij in 1954 op Java had ontmoet en
die tijdens de Indonesische kruistocht
van het echtpaar van tbc zou zijn
genezen.
Wij kunnen ons voorstellen al
dus „De Tijd" dat men, kennis
nemend van wat vrijdagavond onder
leiding van de Amerikaanse evan
gelist Osborne in Den Haag heeft
plaatsgegrepen, zich verbaasd af
vraagt of dit alles nog au sérieux
kan genomen worden. Menigeen zal
zelfs geneigd zijn van profanatie te
spreken. Dit eerste optreden was
blijkbaar maar een bescheiden be
gin. In afwijking van de officiële
aankondiging van het Osbornecomité
dat „er geen speciale genezingsdien
sten zouden gehouaen worden",
maar enkel opwekkingsbyeenkom-
sten, schijnt toch de hele activiteit
van de prediker zich op het genezen-
door-geloof te zullen concentreren.
Dit mogen wij althans uit zijn
woorden opmaken. Overigens lijkt
ons dat ook logisch. Zijn hoofdstel
ling immers is, dat het gelovig aan
vaarden van het Evangelie alle ziek
te en lijden uitsluit, zowel naar het
lichaam als naar de geest. Wie ge
looft wordt genezen. Wie niet ge
nezen wordt, gelooft (nog) niet ge
noeg!
Hoe staan ernstige protestanten
hiertegenover? „Gebedsgenezing"
achten zij terecht schriftuurlijk ge
fundeerd; zy komt in het Nieuwe
Testament herhaaldelijk voor. Later,
zeggen zy ,is dit evenwel uitzonde
ring geworden.
De laatste jaren wordt er weer
druk propaganda voor gemaakt:
Christian Science, de Pinksterbewe
ging, allerlei secten en revivalorga
nisaties leven feitelijk van de won-
derverwachting. Sommigen prediken
gebedsgenezing als mogelijk, ande
ren als iets buitehgewoons en weer
anderen, zoals bijv. Osborne, ver
kondigen dat ze regel is, als men
maar voldoende geloof opbrengt. Het
medisch handelen ziet hij als over
bodig en in tegenstelling met het
genezen-door-gebed.
Die tegenstelling kent de bijbel
niet. Zij doet afbreuk aan de door
God geschonken zegen der medische
wetenschap, maar vooral aan de
ware betekenis van het geloof. Het
ligt dan ook voor de hand, dat in
protestantse kring ernstige protes
ten geuit zijn t.a.v. Osborne's komst
en praktijken.
De katholieke opvatting aanvaardt
het wonder volledig als uiting van
Gods almacht en liefde. Voor de
officiële erkenning van een wonder
als zodanig moeten echter heel wat
strenge voorwaarden strikt vervuld
worden. Voorop staat daarbij dat het
wonder steeds een waarachtige chris
telijke heilsbetekenis dient te heb
ben en dat dit of een dergelijk feit
in profaan verband onmogelijk- moet
zijn. Een wonder heeft plaats in een
sfeer van wijding, gebed en beschei
denheid; geen massa-genezingen dus
en zeker geen werkelijk nieuwe
„schepping", als het aangroeien van
nieuwe ledematen. By een wonder-
genezing eerbiedigt God steeds de
wetmatigheden van het natuurlijk
genezingsproces (L. Monden).
Hoewel wij erkennen, dat ook
buiten de ware Kerk van Christus
echte wonderen kunnen geschie
den, is het ons onmogelijk dezè over
tuiging op Osborne's optreden- toe te
passen. Daar ontbreekt ten enejyale
te veel van wat essentieel is voor het
aanvéarden van een wondergéne-
zing. Zijn leer is er een van eigen
maaksel, zeer onorthodox. Is net
feitelijk niet zo, dat CLborne degene
is de bepaalt niet alleen wanneer
God zijn wonderen moet doen (n.l.
tijdens deze genezingsdiensten),
maar ook welke dat behoren te zijn
(vandaag alleen dove linkeroren
weer horend maken, zie verslag).
Daar komt nog bij, dat de ervarin-
ten opgedaan met soortgelijke won
ergenezers als bijv. Freeman en
Zaiss, tot de grootste voorzichtigheid,
manen.
Aan de goede trouw van Osborné
zelf willen wij niet twijfelen. Zyn
optreden kunnen wij echter niet an
ders zien dan als een jammerlijk
geval van zelfmisleiding. Maar te
vens als in hoge mate funest voor
de velen, die, zonder rechtgelovige
vroomheid, in het algemeen mense
lijk begeleidingsverschijnsel van het
religieus gevoel: de wonderver-
wachting, door de officiële gods
dienstigheid zyn teleurgesteld en
nu, langs allerlei omwegen een be
vrediging voor hun verlangen zoe
kend. vergeefs op Osborne hun hoop
stellen.
ZEVENTIG JAAR GETROUWD.
Het echtpaar K. Bakker en K. Bak
ker-Kramer zal op 25 augustus het
feit vieren, dat hij zeventig jaar ge
trouwd is. De man is 92 jaar, de
vrouw 91. Beiden zijn nog goed ge
zond. Maandag wordt het echtpaar
gehuldigd, waaraan door vrijwel de
gehele bevolking van Urk zal worden
deelgenomen. De heer en mevrouw
Bakker zijn op het ogenblik de oud
ste inwoners van Urk.
SUIKER 6 CENT
per kilo DUURDER
De minister van landbouw, visserij
en voedselvoorziening heeft de prijs
van suiker, vanaf fabriek, met Ingang
van 25 augustus 1958 verhoogd van
83.55 op 89.per 100 kilogram.
De regering gaat ermee accoord, al
dus deelt het ministerie van land
bouw mede, dat de handel de hieruit
voortvloeiende verhoging van de con
sumentenprijs afrondt op 6 cent per
kilogram.
De prijsverhoging vindt zijn oor
zaak in de verhoogde garantieprijs
voor de oogst 1958.
Reeds werd begin april by het be
kendmaken van de nieuwe garantie
prijs voor akkerbouwprodukten van
de oogst 1958, een verhoging van de
verbruikersprijs voor suiker tegen het
najaar in het vooruitzich gesteld. De
prijsverhoging wordt wat eerder toe
gepast om geen aanleiding te geven
tot speculatieve voorraadvorming,
Jongensspel met
trieste afloop
Op droevige wijze is gisteren de 11-
jarige Jacobus Leeneman uit de Lo-
chemstraat te Rotterdam om het le
ven gekomen. Om half zes zaterdag
middag werd hij gemist en verzocht
zijn vader de politie opsporing. Na
dien kwam de vader ter ore, dat
vriendjes van zijn zoontje achter de
Lochemstraat een kuil hadden gegra
ven van twee meter diepte. De jon
gens maakten er een hol van door de
kuil een gestut dak te geven en daar
op zand te storten. Het dak hield het
niet uit en stortte in, doch de jon
gens hadden kans gezien eruit te ko
men. Aldus vertelde men hem. De
vader ging kijken en zag het inge
storte dak. Hij ging graven, doch
zonder succes. De man had echter
geen rust, begon vannacht opnieuw
te delven en vond zijn zoontje, be
dolven onder het zand.
Men heeft tevergeefs gepoogd door
kunstmatige ademhaling de levens
geesten weer op te wekken.
Messteek met
ernstig gevolg
1 De 25-jarige koopman W. V., die
in een woonwagen in de Maasstraat
in Den Haag woont, heeft zaterdag
avond omstreeks tien uur na een
woordenwisseling de 29-jarige koop
man C. B. H., een forse messteek in
de hals gegeven. De man is ernstig
gewond. Hij werd in het militaire
hospitaal verbonden en daarna naar
het ziekenhuis Westeinde overge
bracht.
Geleidehond kreeg
hartverlamming
Jeugd plaagde
hem met lawaai
Zaterdagavond is de geleidehond
van een blinde mandenmaker uit de
Justus van Effenstraat te Rotterdam
na plagerijen van de jeugd uit zijn
hok losgebroken en zo overstuur ge
raakt, dat hij op straat door een hart
aanval werd getroffen en in elkaar
zakte. De jonge'ui zouden geweten
hebben, dat de hond beslist niet tegen
lawaai kan en het zich erg aantrekt
als hy harde knallen hoort.
Niettemin hebben zij ook gisteren
in zijn nabijheid met klapperpistolen
geschoten, en anaer lawaai gemaakt.
De politie bracht de hond naar een
dierenarts, waar hij een spuitje kreeg.
De levensgeesten keerden toen lang
zamerhand terug. Er wordt een on
derzoek ingesteld naar de jongelui
die het gebeurde op hun geweten
hebben.
Een driejarig meisje, dochter
tje van de familie Van Oorschot uit
Veldhoven, is zondagmorgen op
straat verongelukt. Het kindje hield
zist vast aan een melkwagen en
kwam te vallen toen de wagen plot
seling ging rijden. In het ziekenhuis
te Eindhoven is het overleden.
Tussen Nieuwe Schans en de
Duitse grens is zaterdag een Duitse
motorrijder in botsing gekomen met
een tegemoetrijdende Nederlandse
personenauto. De motorrijder werd
bij dit ongeval gedood. Zijn duopassa-
giere liep ernstige verwondingen op.
Overeenkomstig de eis veroordeel
de de Haagse politierechter een niet
verschenen pluimveeslachter uit Al
phen a. d. Rijn tot twintig gulden
boete of tien dagen wegens fietsen
onder drankinvloed. De verdachte
had zeven borrels gedronken en ook
bier en cognec. In 1957 was hij al eens
voor diefstal veroordeeld. De politie
rechter en de officier overwogen bij
hun strafbepaling echter dat de slach
ter debiel is en een tientje zakgeld
per week krijgt.
RUZIE OM BAKFIETS.
Een week gevangenisstraf onvoor
waardelijk vorderde de officier van
justitie bij de Haagse politierechter
tegen een 44-jarige groente- en
fruitkoopman uit Leiden, die zekere
H. had mishandeld door hem in het
gezicht te slaan.
Er was ruzie ontstaan omdat verdach
te zijn bakfiets voor de ingang van
V. D. zou hebben geplaatst. De ver
dachte betoogde dat hij daar altijd
staat met fruit en omdat er een auto
bij moest werd zijn bakfiets door die
H. midden op straat gezet.
„Andere mensen zeggen dat de bak
fiets keurig achteruit werd gezet",
merkte de politierechter op. Al eer
der was verdachte voor mishandeling
veroordeeld en daarom vond de of
ficier gevangenisstraf een juiste
maatregel. De verdachte was het hier
helemaal niet mee eens. Hij bood zijn
excuus aan, vertelde dat hij zes kin
veel erger gemaakt was dan het was.
deren heeft en hij meende dat aliles
Het vonnis van de politierechter luid
de: vijfenzeventig gulden boete of 25
dagen en een maand voorwaardelijk
met drie jaar proeftijd.
DINSDAG
HILVERSUM I, 402 m.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
7.00 Nieuws. 7.10 Gym. 7.20 Gram,
7.50 Dagopening. 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.10 Voor de vrouw. 9.15 Gram.
9.35 Waterstanden. 9.40 Morgenwij
ding. 9.55 Een boek voor het Geeste
lijk leven, caus. 10.00 Gram. 10.50
Voor de kleuters. 11.00 Voor de zie
ken. 12.00 Lichte muziek. 12.20 Re-
geringsuitz.: Landb. rubriek; Ruw-
voeronderzoek in de praktijk. 12.30
Land- en tuinb. meded. 12.33 Gram,
13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram,
13.20 Orgel en zang. 13.55 Beursber.
14.00 De wraakroep van Siva, hoor
spel. 14.35 Gram. 15.15 Voor de
jeugd. 16.30 Welke vorderingen wor
den er gemaakt met de bestrijding
van kanker?, vraaggesprek. 16.45
Pianorecital. 17.15 De dierenwereld
en wij, caus. 17.25 Gram. 18.00 Nieuws
18.15 Pianospel. 18.30 Voor de jeugd.
19.00 Muziek en voordr. 19.45 Film
praatje. 20.05 Gram. 20.45 Tussen
landing in Manilla, hoorspel. 21.45
Wereldmuziekconc. Kerkrade. 22.15
Act. 22.30 Gram. 23.00 Nieuws. 23.15
Koersen. 23.16 Gram. 23.2124.00
Gram.
HILVERSUM II, 298 m.
7.00—24.00 KRO.
7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Mor
gengebed en lit. kal. 8.00 Nieuws.
8.15 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw.
9.45 Lichtbaken, caus. 10.00 Voor de
kleuters. 10.15 Gram. 10.30 Gram. of
progr. voor de jeugd. 11.00 Voor de
vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Als de ziele
luistert, caus. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Wereldmuziekconc.
Kerkrade. 12.30 Land- en tuinb. me
dedelingen. 12.33 Gram. 12.55 Zonne
wijzer. 13.00 Nieuws en kath. nieuws.
13.20 Platennieuws. 13.30 Lichte muz.
14.00 Gram. 14.30 Voor de platte
landsvrouwen. 14.40 Gram. 15.00
Idem. 15.30 Idem. 16.00 Voor de zie
ken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de
jeugd. 17.4o Beursber. 17.45 Rege-
ringsuitz.: Rijksdelen Overzee: Ko-
ninginneverjaardag in Teminaboean
op Nieuw-Guinea, door J. J. W. Du
bois, 18.00 Lichte muz. 18.20 Gram,
18.30 R.V.U.: Radio-activiteit in het
menselijk lichaam, door dr C. J. H.
v. d. Broek. Derde lezing. 19.00
Nieuws. 19.10 Comm. 19.15 Dansmuz.
19.45 Gram. 20.30 Act. 20.45 Ork.,
koor en sol. 22.25 Gram. 22.45 Avond
gebed en lit. kal. 23.00 Nieuws
23.15—24.00 Gram.
TELEVISIEPROGRAMMA'S
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz.
20.20 Documentaire film. 20.3522.05
Film.
(Van onze t.v. medewerker).
Vijfde taptoe in Delft. Geteisterd
door onbarmhartige slagregens is za
terdagavond voor de vijfde maal de
Delftse taptoe gehouden. Maar dat
heeft het welslagen niet kunnen ver
hinderen; iedereen is op zijn post ge
bleven, hetgeen aan de kijkers thuis
mogelijk als een heldendaad moet
zijn voorgekomen. Bezien uit het
oogpunt van televisie, is ook deze
jongste taptoe een succes geworden;
het is alleen maar jammer, dat er
geen kleuren-t.v. bestaat om het
sprookje nóg meer tot leven te kun
nen brengen. Ongeveer 700 man
schappen van onze krijgsmacht heb
ben aan dat nieuwe sprookje deelge
nomen en zij werden steeds door de
camera's gevolgd; deze keer voor het
eerst had regisseur Dick van Bommel
zelfs een camera-oog op 45 meter
hoogte. Daarmee zijn fraaie overzich
ten gemaakt, zo bijvoorbeeld van het
onhoorbare commando van een ge
ruisloos werkende troep. Dat heeft
een bijzonder applaus opgeleverd. Ins
gelijks geschiedde na de charmante
historische taferelen van zogezegde
Zwitsers en Schotten uit het staatse
leger omstreeks 1690, compleet met
karabijnen, pruiken en doedelzakken.
Van de uitzending is gezien de
weersomstandigheden gemaakt
wat mogelijk was; een enkel nummer
moest helaas komen te vervallen,
maar we zagen op het weidse plein
voor de Nieuwe kerk van Delft aan
het slot een massale opmars en hoor
den de zuivere klanken van het ma
drigaalkoor. Guus Weitzel was ook
deze keer een attente commentator.
Elckerlyc In Salzburg. Ook in de
Oostenrijkse stad Salzburg was het
slecht weer, zodat de zondagse opvoe
ring van „Elckerlyc" (Jedermann)
niet op de Domplatz kon geschieden,
maar in een zaal moest worden gege
ven. De eurovisie heeft nu een uitzen
ding op telerecording via Wenen
doorgezonden, waarvan we in Neder
land weliswaar hebben genoten, maar
waarvan het beeld toch wel had gele
den. Dit stuk over het sterven van
een rijke man door Hugo von Hoff-
mannsthal in de mise en scène van
Max Rheinhardt bloeide onder de re
gie van Ernst Lothar en kreeg ex
tra accénten door de muziek en de
choreografie die waren ingelast. Jan
van Herpen heeft de vertoning voor
het Nederlandse publiek ingeleid en
er aan herinnerd, dat de opvoering
van „Jedermann" in Salzburg een
traditie is sinds 1920. Nu voor het
eerst kon de weidse Domplatz niet als
rijke achtergrond en decor worden
gebruikt.
„Wedloop met het geluk". Dit is
de Nederlandse titel van een speel
film die dinsdagavond wordt gegeven
met bekende acteurs als Paula Wes-
sely, Attila Hörbiger, Willy Forst en
Joseph Meinrad, welke laatste tijdens
het jongste Holland Festival opnieuw
in Nederland is opgetreden. In ge
noemde rolprent is een aardig thema
ontwikkeld, waarin reële menselijke
verhoudingen een kans krijgen. De
film is verzorgd naar inhoud en uit
beelding} ze is niet schokkend, maar
sympathiek.
In de Omroepgidsen is weliswaar
vermeld, dat de katholieke filmkeu
ring dit verhaal voor alle leeftijden
heeft toegelaten, maar dat is niet juist
geciteerd; want we lezen in het film-
repertorium, dat „Wedloop met het
geluk" alleen geschikt is voor volwas
senen en rijpere jeugd. Om enkele
elementen in de vierde schets (oneer
bare conditie voor hulp) is namelijk
enige voorzichtigheid ten aanzien van
jeugdigen gewenst.
T.v. bij de K.R.O. De afdeling te
levisie van de K.R.O. stelt zich voer,
de zaterdaguitzendingen te vullen
met een nieuwe quiz, deze keer we
derom door Jan Blaazer en een det*c-
tivespel waarin de kijkers op een sp -
ciale wijze kunnen meedoen. Behalve
de „Opendoekjes" van Jan Willem
Hofstra komt er een filmoverzicht
van de heer A. van Domburg in de
trant als bij de radio. Jan de Cler zal
voor een cabaretje zorgen, Jan Cot-
taar zal aan de hand van film de
sport behandelen en dr Paul Juliën,
reeds van de radio bekend, zal met
illustraties iets gaan vertellen van
zijn expedities. Overigens zullen be
kende rubrieken, die in de smaak zijn
gevallen, gehandhaafd blijven.
42)
Tezelfder tijd dat Vaubin zijn
paard uit de stal haalde,, zei Saara
tegen haar moeder: „Ik heb geen
rust. Ik zal even naar mijnheer West-
co tt rijden en proberen, of ik hem
niet kan doen vertrekken. En als hij
niet weg wil gaan, kan hij toch in
ieder geval een wapen bij zich ste
ken als hij uitgaat. Zolang Marcel
hier dronken ligt, kunnen we nog
alle voorzorgen nemen. Maa als hij
morgen vroeg weg gaat, kan niemand
mynheer Westcott nog waarschu
wen".
Saara ging naar de garage, en even
later hoorde haar moede, haar ver
trekken. Ze reed zo snel zij kon, in
de natte mist, en was weldra aan
Lynn's huis. Toen ze uitstapte voor
het hek, bedacht ze zich weer even,
klom terug in de wagen en reed hem
een eindje verder in het struikgewas.
Er zou wel niemand meer voorbij
komen, maar ze wilde het risico niet
lopen dat ze zichzelf en Lynn in op
spraak bracht
jy door L. A. Cunningham
Te voet ging zij de poort door en
stapte door het lange gras van de
verwaarloosde oprijlaa.i, zonder op
de nattigheid te letten die door haar
schoenen en kousen drong. Haar lin
ker hand hield zij boven een klein
pakje dat uit de linkerzak van haar
mantel stak om het tegen de door
dringende regen te beschermen. Zij
was eigenlijk wel een beetje verlegen
met haar boodschap. Wat had zij zich
tenslotte met de zaken van Lynn
te bemoeien? Als een soort intro
ductie had zij daarom dat pakje mee
genomen.
Er brandde licht in de hal, en ook
de bovenvensters waren verlicht.
Toeii ze op de stoep stond aarzelde
ze. Zou hij het niet vreemd vinden,
dat zij zo laat in de avond en zo al
leen bij hem kwam.
Tweemaal strekte ze haar hand uit
naar de klopper, maar tweemaal liet
zy die ook weer zonder gerucht te
maken los. Maar tenslotte, dacht ze,
gaat het hier om ernstiger dingen;
het kan om zijn leven gaan. Zy liet
de klopper vallen, en schrok toen
van het geluid dat hij maakte in de
stille nacht. Zij had moeite om haar
aandrang om weg te lopen te over
winnen.
De deur ging open en Lynn zelf
stond daar voor haar. „Saara!" zei hij
„Wel, dat is een verrassing. Kom bin
nen".
Hij trok haar aan haar mouw in de
kale, ongemeubelde hal, en zij keek
verlegen rond.
„U vindt het zeker wel vreemd,
me nu te zien?"
„Het is een prettige verrassing",
zei Lynn.
Ze nam haar pakje en wikkelde
er snel het papier af. Het waren twee
poppetjes: het eene was hij zelf, in
jacket, met een hoge hoed op, en een
witte anjelier in zijn knoopsgat. Het
andere was een bruidje met 'n lange
sluier en met het donkere, ovale ge
zichtje van Manon.
„Daar", zei ze onhandig.
Hij nam de fraai gesneden beeldjes
aan en zette ze voorzichtig op zijn
hand.
„Wat zijn ze prachtig!", zei hij ver
rukt „Saara, ik dank je hartelijk, en
ik
„Maar daarvoor kwam ik eigenlijk
niet", sneed ze zijn verdere woorden
af. „U moet naar me luisteren, en me
geloven".
Het viel hem nu pa op hoe bleek
en ernstig ze er uit zag. Hij had sinds
hun eerste ontmoeting gehoord, dat
zij verloofd was geweest r> et Marcel;
dat zij reeds getrouwd zouden ge
weest zijn, als Pierre Labrette geen
macht over de man had gehad en
hem niet had wlilen dwingen met
Manon te trouwen terwille van
het streven om zijn ras zuiver te
houden.
Hij begreep direct wat ze wilde
zeggen. „Je wilt me zeker waarschu
wen voor Vaubin?"
„Ja", zei ze. „Ik smeek u, wees toch
voorzichtig, ieder ogenblik van de
dag, maar ook van de nacht. Ik ver
telde u laatst al, dat u goed zou doen
met uit St. Benoit weg te gaan. De
zaken stonden toen al heèl slecht
tussen u en Marcel en de Labrettes.
Maar nu is het nog veel erger gewor
den. U hebt Marcel vernederd, en
dat was niet uw schuld, maar hij is
nu blind van woede en zal niet rus
ten voor hij u een ongeluk heeft ge
daan".
„Maar wat zou hij dan willen
doen?"
„Hy is van plan u binnen vier en
twintig uur te doden".
„Heb je hem gesproken?"
„Hij is bij. ons thuis. Hij was....
hij was dronken, en nu hebben we
hem maar zijn roes uit laten slapen.
Vannacht hoeft u niet bang voor hem
te zijn, maar morgen vroeg zal niets
of niemand hem nog af houden van
hetgeen hij van plan is".
„Ik zal oppassen en uitkijken", be
loofde Lynn. „En ik dank je harte
lijk ,dat je me bent komen waar
schuwen".
„Ik hoop", draalde ze verlegen,
„dat u gelukkig moogt worden
met.uw bruid". Ze keek naar het
poppetje, maar ze bedoelde iets an
ders.
„Saara, ik zal je een geheim ver
tellen. Nog deze avond verlaat Ma
non haar huis!"
Ze zette grote ogen op. „U schaakt
haar dus? Maar dat is toch onmo
gelijk?"
„Schaken bepaald niet. Maar zij
vlucht thuis weg, en een auto die ik
gehuurd heb, zal klaar staan.
„Weet u wel, dat zij dan door de
familie verstoten zal worden? U kunt
dan onmogelijk hier komen wonen?'
„Dat zijn we toch van plan. En we
zullen gelukkig zijn hier".
„U hebt moed, en Manon ook. Ik
zou het niet durven. Maar ik moet
gaan. En ik wens u veel geluk. Wie
veel waagt, verdient ook veel te win-
nert. Ik hoop dat u zo gelukkig zult
worden als er maar ooit twee men
sen, die van elkaar hielden, gelukkig
zyn geweest".
Ze gaf hem een hand, die hij dank
baar drukte. Toen hij de deur voor
haar opende, sloegen wind en regen
hun tegemoet. „Wat 'n hondenweer",
ze hij. „Hoe moet je daar door?"
„Mijn auto staat op de weg".
„Je hebt er wat voor over gehad",
zei hij en drukte nogmaals haar
hand. „Hier sla dit zo lang om; ik
krijg ze wel weer eens terug."
Hy nam zijn lichte regenjas van
de kapstok en sloeg die om haar
schouders. Zij glimlachte hem toe,
zei nogmaals: „Veel geluk!" en
stapte naar buiten, met diep naar
beneden gedoken hoofd.
Lynn liep langzaam naar boven,
luisterend naar de wind die aan de
luiken rammelde, en naar het slaan
van een der staldeuren, waarvan het
slot stuk was. Even hoorde hij ook
een kort, scherp geluid, alsof er een
tak van een boom brak, maar hij
lette er verder niet op. Hij dacht
alleen nog aan de komende uren.
Zo aanstonds moest de huurauto
komen.
Van de druipnatte wilgen lekte het
water aan alle kanten op het dak
van de auto, die, totaal onzichtbaar
in het donker, niet ver van het huis
der Labrettes stond geparkeerd.
Lynn, die styf was van het lange
wachten in de wagen en het niet
langer kon uithouden van ongeduld,
hoop en vrees, liep op en neer op de
slijkerige weg. Er was geen lichtje
te bekennen; geen mens kwam
voorbij.
