Toiirrijiierlies
J)e Tief.de aan Manen
Tweemaal sprint was koren
op de molen der Leidenaars
Harry Morgan werkt aan onderling begrip
Slimme hond kreeg diploma
technische school
Amsterdamse portiers
hebben 'n geheim wapen
VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1958
DE LEID.SE COURANT
PAGINA 5
De „Tour der Verenigde Naties"
„Ome Joop" zag zich door een
regiefout gedwongen donderdag twee
maal te laten hardrijden. Dit kwam
natuurlijk in het Leidsche straatje.
Onderweg naar Gennep werd als
dagelijkse étappe, op een gesloten
parcours, een ploegentijdrit gehou
den van 4 km. De Utrechtse ploeg
had in Venlo twee man verloren,
daar deze jongelui zich zo slecht ge
droegen, dat „Ome Joop" ze moest
wegsturen. Deze ploeg werd daar
door ernstig verzwakt en maakte
een tijd van 4 mjn. 46 sec.
Leiden II met v. Weizen, Rol Bree-
"develd en Mees Mosseveld noteerden
4 min. 35 sec. Een paar ploegen later
kwamen de jongens uit Ede, die zich
zelf overtroffen, tot precies dezelfde
tijd. Als op een na laatste ploeg
kwam Leiden I in de baan met A.
Kloosterman, W. v. d. Zeijden en W.
Zaalberg. Dit ging zo ontzettend snel
dat alleen de tijd nog een verrassing
kon geven. Dat ze het zouden win
nen stond al bij de eerste km vast.
Het werd 4 min. 19 sec. Ook de
ploegentijdrit was dus voor Leiden I
direct gevolgt door Leiden II en
Ede.
Nu ging het in vlot tempo naar de
kampeerboerderij in Gennep. Toen
men daar arriveerde, stonden daar
de reportage-wagens van radio en
televisie. De opname-mensen waren
speciaal gekomen om ook een sprint
reportage op te nemen. „Ome Joop"
\yas nu. wel gedwongen om vandaag
nog een tweede wedstrijd te houden.
De twintig snelsten mochten nu hun
krachten nog eens meten. En hierbij
natuurlijk alle Leidenaars. Race
over 3 km. De Arnhemmer Willy
Felise, die practisch alleen rijdt, wist
niet beter te doen, dan direct te ont
vluchten, maar Koos v. Weizen ging
mee. Drie andere Leidenaars namen
de kop van het peleton en lieten
geen mens meer gaan.
Willy en Koos reden, zoals ze nog
nooit gereden hadden en stoven zij
aan zij over de finishlijn.: ,-,Ome
Joop" kon voor 't eerst van zijn
leven, niet beslissen, wie gewonnen
had. De eierenman wist de beste op
lossing en kende beiden een eieren-
kaart toe. En Koos heeft dus nu ein
delijk z'n zin.
Hard dweilen.
W. Zaalberg won de eindsprint
van het peleton voor A. Klooster
man en W. v. d. Zeijden. Vier Lei
denaars bij de eerste vijf dus. En nu
zaterdag om 8 uur op de televisie
eens zien, wie werkelijk de eerste
was.
Vandaag reed Bouwman uit
Utrecht in de Gele Trui, maar de
Leidenaars hebben een kleine hoop,
dat in de laatste étappe naar Wage-
ningen een van hen de trui zal dra
gen. „Ze zullen vanavond hard moe
ten dweilen als ze nu ons puntental
nog overtreffen willen". „Wij zijn in
ieder geval vandaag allemaal wel
een paar plaatsen gestegen", meldde
de Leidse gemeenschap vanuit Gen
nep.
verrasten
bruidspaar
Tijdens de ontvangst van de
„Tour der Verenigde Naties" in
Heeze, vernam „Ome Joop" ter
loops, dat er de volgende mor
gen een „trouwtje" zou zijn.
Terwijl bruid en bruidegom
in het raadhuis met ernstige ge
zichten naar de toespraak van
burgemeester Cox luisterden,
werd er buiten een groot com
plot gesmeed om hen eens te
verrassen. De trouwauto werd
wat verder van de deur gereden
en in diepe stilte stelde de hele
tourkaravaan zich met de fiets
aan de hand in twee rijen op.
Nog diep onder de indruk tra
den de jonggehuwden en de an
dere bruiloftgasten op het bor
des, alwaar zij met een donde
rend „hoera" ontvangen werden.
In de fotoreportage van dit
bruidspaar zal de kiek bij 't
raadhuis, wel een bijzondere
plaats krijgen.
SERVICE A.N.W.B.-WEGENWACHT
OPNIEUW VERBETERD.
Hoewel de A.N.W.B.-wegen wach
ten als het ware vergroeid zyn met de
vaste route die zij berijden, gebeurt
het wel, dat zij tijdens de dienst, in
verband met de hulpverlening, hun
route moeten verlaten.
Het is sinds lang de gewoonte dat
zij dan op het punt waar zij de route
verlaten een gele vlag plaatsen, die
voor de WW-leden het teken is: „Hier
verliet ik de route, en hier kom ik
terug".
Een weggebruiker die wegenwacht
hulp nodig had wist dan echter niet
hoe lang de wegenwacht weg zou
blijven, zodat hij voor de vraag stond
of hij op diens terukomst zou wach
ten.
Deze moeilijkheid is thans op een
voudige en doeltreffende wijze op
gelost: de gele wegenwachtvlag is nu
voorzien van een plastic vakje, dat
als „brievenbus" dienst doet. Iedere
wegenwacht heeft een boekje met ge
drukte kaartjes, die in het plastic
vakje passen. Verlaat de wegenwacht
zijn route, dan vult hij op zo'n kaartje
de reden van zijn vertrek er de
moedelijke tijd van zijn terugkeer in.
Op de achterzijde van het kaartje
kan het WW-lid, dat hulp nodig heeft,
op zijn beurt een mededeling, be
stemd voor de wegenwacht, schrij
|ven.
TAMDEM VERONGELUKT
Gistermorgen omstreeks elf uur is
op de rijksweg 's Hertogenbosch
Eindhoven, nabij het landgoed „Ven
rode" onder Boxtel een 48-jarige
mevrouw uit Zwijndrecht, moeder
van dertien kinderen, verongelukt.
De vrouw maakte met haar echt
enoot een vakantietrip per tandem
iromfiets, welke tocht echter een
noodlottig einde vond toen het twee
tal door onverklaarbare oorzaak op
de snelverkeersweg geraakte, juist
op het moment dat twee auto's
kaar passeerden.
De tandem werd geschept en de
dame werd zo ernstig gewond, dat zij
in het ziekenhuis overleed. Haar man
liep 'n ernstige beenbreuk en schaaf
wonden op en werd eveneens naar
het ziekenhuis vervoerd.
Een 9-jarig meisje te Hengelo, C.
G. Klein Haarhuis, is gisteren op een
hoek met haar fiets gevallen tussen
een truck en een daaraan vastgekop
pelde oplegger. Op dat moment
sprong het verkeerslicht op groen en
reed de vrachtwagen weg. Een dei-
wielen ging over het meisje, dat ern
stig gewond naar het R. K. Zieken
huis moest worden gebracht. Zij is
daar in de loop van de avond over-
lede
Donderdagavond is de 24-jarige Amerikaanse student Harry Morgan, die na de watersnood van 1953 zes we
ken in Dreischor op het Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland verbleef om mee te helpen bij de wederopbouw,
met vier Europese jongemannen van Schiphol vertrokken naar New York. Morgan komt ieder jaar naar Ne
derland en neemt sinds 1956 elk jaar enige Europese jongeren mee naar zijn vaderland ter kennismaking.
Deze foto toont voor het vliegtuig op Schiphol v.l.n.r.: Bill Nylind uit Stockholm, Hans Elsaesser uit Burgdorf
in Zwitserland, Morgan, Co Rentmeester uit Arnhem, junior-skiffkampioen van Nederland, en Giacomo Gam-
bino uit Rome.
Straaljagers naar
omhoog verwezen
Hogere straffen voor
laagvliegers
De hoogte waarop straaljagers met
I grote snelheid mogen vliegen is ver
hoogd van 300 tot 900 meter. De Kon.
Luchtmacht heeft dit besluit geno
men naar aanleiding van de vele
klachten, die van de burgerij zijn ge
komen over het lawaai dat oefenende
straaljagers maken.
Om het luchtverkeer boven Schip
hol te beveiligen is bovendien een
maatregel afgekondigd, waardoor de
straaljagers van 300 naar 1500 meter
verwezen worden.
Men zal de laagvliegers met hoge
straffen treffen. Het is in het afgelo
pen jaar wel voorgekomen, dat vlie
gers, die zich niet aan hun opdracht
hielden en lage vluchten maakten op
staande voet werden ontslagen. An
deren moesten voor dt krijgsraad
verschijnen en kregen disciplinaire
straffen.
Het opsporen van laagvliegers is
overigens een moeilijke zaak. Boven
ons land worden dagelijks vele hon
derden vluchten gemaakt, ook door
de marine vliegdienst, terwijl er ook
dikwijls NATO-vliegtuigen over ons
land passeren. Men dient kleur, type,
nummer en nationaliteit van het
vliegtuig te weten. Voor vliegers en
publiek is het laagvliegen levenge
vaarlijk, zo verklaarde gisteravond
de chef-luchtmachttaf It.-generaal
H. Schaper.
De laagvlieggebiedcn voor straal
jagers, die in afgelegen streken lig
gen worden dan ook bijna niet meer
gebruikt. De meeste laagvliegoefe
ningen van de straaljagers worden
in Duitsland gehouden.
Kruideniers willen
bonen en erwten
verpakt verkopen
Het is onmogelijk op een zak peul
vruchten het juiste gewicht af le
drukken, omdat de peulvruchten in
de loop van de tijd uitdrogen en dus
minder wegen. Daarom is het bijzon
der moeilijk van het ministerie toe
stemming te krijgen om peulvruchten
verpakt te verkopen en juist de zelf
bedieningswinkeliers hebben hieraan
dringend behoefte. Daarom heerst er
in kruidenierskringen ontevredenheid
over de wettelijke regeling op de
verkoop van peulvruchten. Eij de mi
nister van Sociale Zaken is aange
drongen op wijziging van dit peul
vruchten besluit.
Te Krimpen aan de IJssel is dezer
dagen aan de lagere technische school
het einddiploma uitgereikt aan 63
leerlingen enaan een hond.
Twee jaar lang is het dier, Boby,
een trouw bezoeker geweest van de
school, 's Morgens kwam het met zijn
baas, C. Vis uit Nieuwerkerk aan de
IJssel, mee en na de les ging hij weer
naar huis. Het schrandere beestje
wist het steeds zo aan te leggen, dat
het altijd voor niets met het pontje
over kon varen.
De directeur, de heer A. C. Krom-
been, reikte de hond voor zijn trou
we bezoek aan de school een diplo
ma uit. Op de puntenlijst prijkten de
cijfers; geduld 9, trouw 8. gedrag 8,
werklust 6.
Onder grote vreugde van alle om
standers kreeg de baas van Boby als
blijk van waardering een heerlijk
stuk verpakte leverworst.
KAPITTEL
ZUSTERS DOMINICANESSEN
VAN VOORSCHOTEN.
j Op 31 juli is in het moederhuis van
de zusters Dominicanessen het veer
tiende Algemeen Kapittel gehouden.
Tot Algemene Overste is gekozen:
Zuster Coopmans, priorin van het
moederhuis. Tot eerste Raadzuster is
herkozen: zuster Petronella Camp.
Raadzusters werden: Priorin Consi-
lia van het St. Dominicusklooster te
Bilthoven, Priorin Edelberta van het
St. Rosaklooster te Amsterdam en
Priorin Victorine van het St. Tho
masklooster in Den Haag.
AUDIëNTIES BISSCHOP
VAN HAARLEM.
Mgr. J. P. Huibers, Bisschop van
Haarlem, zal dinsdag 5 en dinsdag 12
en woensdag 6 en woensdag 13 aug.
geen audiëntie verlenen.
Géén textielkoffie
meer na 20 aug.
Na twintig augustus zullen de tex
tielhandelaren geen koffie en thee
nieey aanbieden in het kader van de
actie, die zij tegen de kruideniers
hebben ondernomen. Zij maakten be
zwaar tegen het feit, dat de kruide
niers als geschenken bij de artikelen,
die zij verkochten, textiel aanboden.
Meestal ging dit via een punten- of
zegel-systeem. De textielhandelaren
hebben thans besloten deze actie die
een jaar heeft geduurd te beëindi
gen.
Na twintig augustus wordt geen
nieuwe voorraad koffie of thee bij de
fabrieken ingekocht. De handelaren
kunnen na die tijd alleen nog hun
voorraad uitverkopen.
KWAJONGENS VERPLAATSTEN
BAKENLICHTEN.
Kwajongens hebben de scheepvaart
vóór Den Helder in gevaar gebracht,
omdat zij de rode en groene sector-
lichten, die onder een bepaalde hoek
op een rail zijn gemonteerd naar el
kaar toe hebben gebracht. Fen agent
ontdekte gelukkig dit baldadig op
treden en aan zijn oplettendheid is
het te danken, dat de scheepvaart
geen gevaar liep. Hij zag op zijn ron
de dat drie jongens van het geleide
licht Valga hard weg liepen.
Het gevolg van de verplaatsing
had kunnen zijn, dat de schepen, die
het Schulpengat binnenvaren bij het
zoeken naar de lichtlijn uit de koers
zouden raken. Zij zouden op een
zandbank vast kunnen lopen. De lich
ten zijn van de wal uit niet te zien,
men zou de verschuiving pas ontdekt
hebben bij de wekelijkse controle. De
schuldigen worden nu gezocht.
Tribune stortte in
Demonstratie werd realiteit
Gistermiddag omstreeks drie uur
werden ter gelegenheid van de der
tiende „Schildweek" te Veendam
reddingsmanouvres gehouden met 'n
helikopter van de luchtvaartdienst
van de koninklijke Marine. Het toe
stel had nauwelijks een voor dit doel
aangewezen „drenkeling" uit het wa
ter gehaald en afgezet op de kant,
toen een deel van een houten terras
van het badpaviljoen het begaf. Op
dit terras had zich een grote menigte
opgesteld om van dichtbij de demon
straties gade te slaan.
Het terras stortte over een lengte
van ongeveer tien meter in en kwam
met de zich daarop bevindende per
sonen in het water terecht.
De meer dan vijftig drenkelingen
werden door aanwezige militairen
van de koninklijke luchtmacht uit
Appingedam en enkele burners, uit
het water gehaald. Tal van personen
kregen bij hun val schaafwonden en
enige personen kregen een lichte
shock. Niemand liep ernstig letsel op.
RAPPORT OVER LOONGRENS
SOCIALE VERZEKERING
Een commissie van deskundigen,
ingesteld door de Nederlandse katho
lieke bond van administratief, ver
kopend en verzekeringspersoneel „St.
Franciscus van Assisië" heeft in een
rapport over de loongrens in de so
ciale verzekering gesteld, dat de
loongrens in de werkloosheid dient te
vervallen. De premie- en dagloon
grens van 19.moet echter ge
handhaafd blijven. De commissie
meent dat voorziennig op dit punt
zeer urgent is.
Ten aanzien van de loongrens in
de ziektewet wijst de commissie de
stelling van de hand als zou de loon
grens in de ziektewet onlosmakelijk
verbonden zijn aan die van het zie-
kenfondsenbesluit.
Met betrekking tot de loongrens in
het ziekenfondsenbesluit acht de
commissie verdergaande uitbreiding
van de kring van verzekerden niet
noodzakelijk. Inzake de invaliditeits
wet is de commissie tenslotte van
mening, dat geen stappen onder-
nomen moeten worden, gezien het
door de sociaal economische raad uit-1
gebrachte advies.
Twee zusjes te
Katwijk verdronken
Woensdagavond zijn twee dochters
van de familie Kastermans te Korte-
raar, resp. 18 en 14 jaar oud, naar
Katwijk gegaan om in zee te zwem
men. Ze gingen op de fiets weg maar
keerden 's avonds niet erug.
Om tien uur 's avonds werden op
het politiebureau twee bundels dames
kleding gedeponeerd, die gevonden
waren op het Noorderstrand nabij
het Uitwateringkanaal.
Men vond in de kleding, behalve
één enkele aanduiding „A. K." niets
dan twee bonnetjes van een rijwiel
stalling te Leiden.
Dat bood het eerste en enige aan
knopingspunt en uit het verdere on
derzoek bleek de politie, dat de kle
ding toebehoorde aan twee meisjes,
de zusjes Greetje Willy Kastermans,
oud 18 jaar, en haar 14-jarig zusje
Antonia, afkomstig uit Korteraar.
De ouders verkeerden, toen de kin
deren niet thuiskwamen, in de ver
onderstelling, dat ze bij kennissen in
Katwijk bleven overnachten.
In de loop van de nacht spoelde
in Noordwyk aan Zee het lhk aan
van een meisje, dat gistermiddag ge
ïdentificeerd werd als dat van het
oudste van de twee meisjes. Men
moet nu wel aannemen, dat ook het
ander.' meisje in zee de dood heeft
gevonden. Haar lijk is evenwel nog
niet gevonden.
Boeven, houdt afstand:
Dertig portiers van ontspannings
gelegenheden aan het Rerabrandts-
en Thorbeckeplein te Amsterdam
hebben gistermiddag plechtig be
loofd elkaar te zullen bijstaan indien
al dan niet dronken bezoekers de
boel op stelten willen zetten. In het
bijzijn van de commissaris van politic
P. E. de Ruiter, chef van het bureau
Singel, is besproken op welke wijze
men het snelst en het meest effectief
kan optreden tegen lastige gasten.
Men sprak af in voorkomende ge
vallen eerst terstond de politie te
waarschuwen en dan, indien nodig,
het (strict geheime) systeem in wer
king te stellen, waarmee vrijwel alle
portiers naar de bedreigde plaats
worden gedirigeerd. Men hoopt, dat
alleen al de aanwezigheid van deze
doorgaans vrij forse mannen de hin
derlijke bezoekers tot kalmte zal
dwingen. In de ergste gevallen kun
nen de portiers zich bovendien nog
verzekeren van de fysieke hulp van
12 zwarte-band judoërs.
Aanleiding tot de bijeenkomst en
vooral tot deze besluiten vormde het
optreden van een figuur uit Donker-
Amsterdam, die dezer dagen in een
café aan het Thorbeckeplein, Zwarte
Riek, de echtgenote van Kees Man-
ders te lijf ging. De heer Manders
diende een aanklacht in tegen de on
verlaat en hij werd nadien verschei
dene malen bedreigd met optreden
van bepaalde figuren uit de onder
wereld, indien hij de aanklacht niet
zou intrekken. Bij hoofdelijke stem
ming hebben de portiers zich van
middag uitgesproken tegen het in
trekken van deze aanklacht.
Men verzekerde, dat bedreigingen
en chantages in de kringen van het
uitgaansleven in Amsterdam nogal
eens voorkomen.
KORTE golf
In het Vatikaan is medegedeeld,
dat geen delegatie van de Vatikaan-
se sterrewacht zal deelnemen aan
het internationale astronomisch con
gres, dat in augustus in Moskou ge
houden wordt. De desbetreffende
uitnodiging is afgewezen.
Er zijn donderdagochtend in een
mijn in het gebied van Gelsenkirchcn
in Noord-Rijnland-Westfalen vijf ar
beiders bedolven. Het lijk van één
van hen heeft men kunnen bergen.
De reddingsploeg heeft nog niet kun
nen vaststellen of de andere - vier
mijnwerkei's nog in leven zijn.
De afgelopen twee weken zijn in
Oostenrijk 17 bergbeklimmers ver
ongelukt. Donderdag verongelukten
twee personen. Twee onvoldoende
uitgeruste Duitse toeristen maakten
een val, waardoor zij ernstig gewond
werden.
door L. A. Cunningham
23)
Grand'mère Marthe knikte. Daar
zat hij ,met zijn rood gezicht, log en
lomp. Boeren, had hij gezegd. Dat
waren zij. En hij was de grootste die
de familie ooit gekend had. Niet, dat
zij of hij daar iets te minder om wa
ren. Wat is er verkeerd in, boer te
zijn? Het is alleen verkeerd 2ich er
voor te schamen.
„Eh b'en!" De oude Marthe lepelde
de laatste kruimeltjes kaas en het
laatste restje port uit haar kom. „Eh
b'en, Pierrot. Als hij werkelijk zijn
schuld voldoet, zoals jij zegt dat hij
doen zal, dan zie ik niet m, dat jij
daar iets tegen in kunt brengen".
»Nee, natuurlijk niet, vanzelf".
Pierre zei het te beslist. „Maar er
kan nog heel wat gebeuren voor het
zover is. We hebben nog een maand
tijd. Wij moeten aan dat land zien
te komen, dat staat vast. Het is van
ons; zij hebben er geen enkel recht
op dan dat van de veroveraar. Zij
hebben het ons afgenomen, toen zij
sterk waren en wij ons niet verdedi
gen konden".
„Ah juist", zei Grand'mère Marthe,
„en nu zijn wij sterk en zij de zwak
ken. Het gaat net als met het getij
op de Tantramar: eb en vloed, na het
een komt het ander. Met de fortuin
gaat het ook zo".
„Maar niet met onze trots", zei
Pierre. „Wij zijn altijd Labrettes ge
bleven, ook al werden wij verdrukt.
Aan ons bloed en ons ras hebben
geen zweep en geen bedreiging iets
kunnen veranderen"
„Neen", zei Granamèrc Marthe.
„Bloed valt niet te overwinnen, en
zeker niet door liet te laten vloeien".
A,Z\j hebben het geprobeerd", zei
Pierre. „Zij hebben ons volk uit el
kaar gerukt, en de huizen waarin het
woonde afgebroken. Als vee Werd het
van het land verdreven en in schepen
geladen. En de wind voerde die heen
waar het lot wilde. Niets mocht er
over blijven, dat nog kor herinne
ren aan de Acadiërs. Maar de toeleg
is mislukt; het overwonnen volk is
blijven bestaan, om heer van dit
land te worden".
„Oui", knikte Grand'mère, „je
praat als het dikke boek van Lucien.
Wij zijn blijven leven, we zijn ge
groeid, we bezitten de grond weer.
Ons volk kan evenmin werden uitge
roeid als men onkruid kan uitroeier.
We trouwen vroeg, en we krijgen
"eel xinderen".
„Manon gaat trouwen in augustus",
zei Pierre ineens. Hij 1-ep naar het
venster en benam met zijn brede ge
stalte elk uitzicht uit 't raam. Grand'
mère Marthe duwde hem met haar
stok opzij. Hij bromde iets in zichzelf.
Die oude mensen altijd! Wat had zij
er nu aan om de hele dag naar het
landschap te kijken. Iemand zo oud
als zij moest het toch onderhand wel
van buiten kennen".
„Dat is al vlug", antwoordde zij.
„Heeft Manon dat zo bepaald?"
„Nee, ik natuurlijk. Ik heb het al
tegen Marcel Vaubin gezegd. Een
beste kerel. Een beetje ongeregeld,
misschien. Maar hij heeft een van de
beste farms uit de buurt, en- hij is me
geld schuldig".
„Dat is van belang", zei Grand'
mère Marthe.
„Daarom is hij de aangewezen man
voor Manon. Ze schijnt nog. een
beetje verlegen voor hem te zijn; ze
wilde hem gisteren nog biet haar
jawoord geven. Dat heeft me wel
wat teleurgesteld, want ik had ge
dacht het maar een beetje snel af te
werken. Het zal goed voor haar zijn
dat ze trouwt. Je kunt nooit weten
hoe zo'n meisje, dat pas van het pen
sionaat komt, omslaat. Niet dat we
veel last ooit hebben gehad met haar,
maar ze is jong. Enfin, het doet er
ook eigenlijk niet toe, dat ze Marcel
gisteravond geen antwoord heeft ge
geven. Hoe aat moet zijn, weten we.
Ik denk, dat Marcel het wat verkeerd
heeft aangepakt. Zij schijnen over de
dijk gewandeld te hebben en toen
liep ze ineens van hem weg".
„Liep hij haar achterna?"
„Dat weet ik niet. Heeft dat er iets
mee te maken?"
„Neen, niet veel". Grand'mère
Marthe glimlachte vreemd.
„Hij zou ook wel gek geweest zijn
om een meisje achterna te lopen".
„Zeker", zei de oude dame. „Maar
ik geloof, dat de trein uit Moncton
binnen is. Lucien zou haar aan het
station ophalen, op zijn terugweg van
Corner. Hij zal wel weer heel wat
stof voor zijn boek opgedaan heb
ben".
„Het zal een werk van belang wor
den", verzekerde Pierre. „In de ge
schiedenis van onze familie kan men
de geschiedenis lezen van heel ons
volk. Geen geslacht vertegenwoordigt
méér zuiver het Acadische ras dan
dat der Labrettes".
„Lucien heeft er zijn studie in de
rechten voor laten schieten", zei
Grand'mère Marthe. Zij had de eigen
aardigheid die Pierre toeschreef
aan de oude dag om in het ge
sprek plotseling van het ene onder
werp op het andere te springen, zon
der merkbare aanleiding.
„Hij verricht nu edeler werk dan
hij als advocaat zou hebben kunnen
doen met het verdedigen van dieven
en oplichters".
„Maar het levert niet veel op".
„Niet in geld, nee. Maar men kan
de waarde van iets niet altijd af
meten in geld".
„Nee, zeker niet", Grand'mère
Marthe lachte achter de brede rug
van Pierre. „Zeker niet".
„Ik ben er trots op Lucien in mijn
huis te hebben, en ik ben trots op zijn
prestaties. Hij zal zich een grote
naam verwerven onder ons volk. Zijn
boek zal overal gelezen worden
„Het zal zeker zo goed zijn als an
dere geschiedenissen, wat dat be
treft", meende Grand'mère Marthe.
„Daar heb je de auto al. Lucien rijdt
als de duivel".
Ze zwegen verder. Even later klon
ken er stappen _>p de trap; Manon
verscheen in de deur.
„Bon soir, Grand'mère".
Ze zag Pierre niet staan in de scha
duw bij het raam links. En ze be
merkte hem niet voor ze haar groot
moeder had gekust. Toen sprong ze
ineens geschrokken recht.
„U laat me schrikken, vader", zei ze.
„Dan heb je geen gerust geweten",
lachte Pierre.
Zij antwoordde er niet op. De oude
Marthe greep haar hand.
„Ben je geslaagd met je inkopen?
Heb je aardige stof voor je japonne
tje gekocht? Laat me maar eens de
kwaliteit voelen. Pierre, steek het
licht niet aan", zei ze scherp, terwijl
haar zoon al naar de deur ging. „Ik
zie graag buiten de avondhemel, en
dat kan ik niet als je het Lcht opdoet.
Ik kan het best beoordelen op het
gevoel, want ik zie met mijn vingers
dikwijls meer dan anderen met hun
ogen".
Op ditzelfde ogenblflt raakten haar
oude vingers was het toeval?
de lippen aan van Manon, die gebukt
stond om haar pakje los te knopen.
Ze schrok er van. Grand'mère Marthe
kon soms zo vreemd doen. De oude
dame had de hele dag hier in haar
stoel gezeten. Kon zij werkelijk iets
weten van het feit, dat hij haar ge
kust had? Ze voelde zich helemaal
niet op haar gemak.
(Wordt vervolgd)
