De elfde Laura eindigde met
een grandioze intocht
5)e £iefde aan Manan
Wie puzzelt mee
DE KLEINE
Vervolging tegen directeur
van gasfabriek
Uitbundige feestvreugde
in Nutsgebouw
^rticKüAÜ 12 JULI 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 11
Horizontaal: 1. voorzetsel, 3. over
eenkomstig, 9. Oriënt express (afk.).
11. wiel, 13. ijverig, 14. voorvoegsel!
15. bijrivier van de Tiber, 17. boom-
loot, 18. steenklomp, 19. een der mid
delste Cycladen, 21. de opvolger van
Elias, 23. ontkenning (Eng.), 24. ge
wicht (afk.), 26. atmosfeer (afk.),
27. meisjesnaam, 29. de 2de letter van
het Gr. alfabet, 31. jongensnaam, 33.
rivier in Spanje, 35. hangt aan de
mast, 36. bladvezels van verschillen
de agave-soorten tot hennep ver
werkt, 38. bekende afkorting, 39. ge
troffen, 40. schilderstuk, 41. bij
woord, 42. stad in Estland, 44. boom,
46. lauw, onverschillig, 48. voorzet
sel, 49. gewicht, 51. maanstand, 52,
voorzetsel, 54. familielid, 5. munt in
China, 56. geweldig, ontzaglijk, 59.
makker, 61. kruipend dier, 62. stre
ling, 64. wisselborgtocht, 66. geschikt
om geoogst, geplukt te worden, 67.
bekend dier, 69. van elk evenveel
(op recepten), 70. pers. voornaamw.,
71. uitwas, vaak aan eikeblaren, ont
staan door de steek van de galwesp,
72. van het teken af te herhalen
(afk. in de muziek).
Verticaal: 1. bid (Lat.), 2. inheems
opzichter over werklieden (Indone
sië), 4. voorvoegsel, 5. meisjesnaam,
6 1ste boek van Mozes (afk.), 7.
stadje bij Padua, 8. deel van de bij
bel (afk.), 9. verdorven, 10. gravure,
12. aanwijz.nd voornaamw., 14. voor
stad van Baden-Baden, 16. meisjes
naam, 18. voorgeschreven kerkge
bruik, 10. oude rekening (afk.), 22.
muzieknoot, 23. let wel (afk. Lat.),
25. koudbloedig gewerveld dier, 28.
ontkenning (Eng.), 30. kaartspel met
78 kaarten, 31. kaartspel met 32 kaar
ten 32. opium, toebereid om te ro
ken, 34. drinkt men .uit, 36. iemand
die treitert, 37. pret, 41. degelijk,
bondig, 43. gevuld, 45. deel van
Overijsel, 46. lidwoord (Fr.), 47.
stuk hout, 49. havenstad in Z. Pa
lestina, 50. muzieknoot, 53. bijwoord,
54. voornaamw., 57. bakje, 58. keer,
59. stelsel van betaling door over
boeking van de ene bankrekening op
de andere, 60. morsdoekje, 61. de
geest van de rijstcultuur (Java), 63.
voorzetsel. 65. tussenzetsel, 67. fami
lielid, 68. muzieknoot.
Iedere puzzel-minnende lezer of
lezeres, die deze week een juist ant
woord inzendt op de hierbij gaande
kruiswoordpuzzel, dingt weer mee
naar een van de beide prijzen van
vijf gulden.
Daartoe moet hij of zij de oplos
sing echter voor donderdagmorgen,
12 uur (laten) bezorgen bij de PUZ-
ZELREDACTEE van de Leidse Cou
rant.
OPLOSSING VAN VORIGE WEEK
Horizontaal: 2. tube, 6. daas, 10.
e.k., 12. Warmond, 14. To, 15. tas,
17. apert, 18. Ari, 19. ratel, 21. Eifel,
23. Umea, 24. les, 26. Adda, 27. linie,
29. sloep, 31. rekke, 34. do, 35. op,
36. ra. 37. eb, 38. lorre, 41. ester, 44.
agent,' 47. ofir, 50. ont, 51. alge, 53.
sleur, 55. Indië, 56. sof, 57. Elias, 60.
Eem, 61. ex, 62. Veendam, 64. RT,
65. cape, 66. Eros.
Verticaal: 1. Petrus, 3. uw, 4. baal,
5. Erp, 6. dor, 7. ante, 8. A.D., 9. ooi
lam, 11. kaam, 13. Megen, 14. tred,
16. steil, 18. afdak, 20. e.a., 22. ia, 24.
lip, 25. sir, 27. lepra, 28. eerst, 29.
sol, 30. oor, 32. kat, 33. eer, 39. ogief,
40. ego, 41. ent, 42. Eelde, 43. mossel,
45. enfin, 46. leemte, 48. flox, 49. Ru,
51. An, 52. gier, 54. reep, 55. Isar,
58. Lee, 59. adé, 62. v.a., 63. M.O.
De beide prijzen hebben hun weg
weer gevonden. In de loting onder
de goede inzendingen, werd er één
toegewezen aan de heer C. v. d. Mey,
Teylingerlaan in Sassenheim. De
andere kwam terecht bij mevr. Th.
Watrin, Steenschuur 14 in Leiden.
De winnaars krijgen de buit spoedig
toegezonden.
Benzine halve ct.
per liter duurder
Met ingang van maandag zal dc
verkoopprijs voor autobenzine met
0,5 cent, en die voor tractorpetroleum
met 0,25 cent per liter worden ver
hoogd.
Deze verhoging is een gevolg van
de recente stijging van de wereld
marktprijs. Ook de dalingen die zich
in die wereldmarkt gedurende de af
gelopen maanden hebben voorgedaan,
hebben toen hun weerspiegeling in de
verkoopprijzen gevonden.
Brand in Ter Apel:
Een onderzoek, ingesteld door het
gerechtelijk laboratorium te Den
Haag, naar de oorzaak van de brand
in Ter Apel op 6 januari jl., waarbij
drie kinderen om het leven kwamen,
zal tot gevolg hebben, dat de direc
teur van het gemeentelijk gasbedrijf
te Stadskanaal, de heer L. K., gerech
telijk zal worden vervolgd wegens
dood door schuld.
Het gerechtelijk laboratorium heeft
een rapport opgesteld waarin o.m.
wordt geconstateerd dat de directeur
van genoemd gasbedrijf niet de nodi
ge beveilingsmaatregelen heeft geno
men, toen in Ter Apel de gasbuizen
op hun deugdelijkheid beproefd
moesten worden.
De brand, waarbij drie dochtertjes
van een predikant uit Heerlen (die
in Ter Apel logeerden) het leven lie
ten, is volgens het rapport een gevolg
van het onvoorzichtig optreden van
het gasbedrijf.
(„Trouw").
Gisteren is in de buitenhaven te
Scheveningen het lijkje opgehaald
van de 12-jarige C. J. Bankema, die
sinds zondag werd vermist. De jon
gen was met een vriendje in zee
gaan zwemmen, doch zij keerden niet
meer naa* huis terug. Men vermoed
de toen direct dat de kinderen ver
dronken waren.
We zijn langzamerhand
gekomen in die periode
van 't jaar, waarin ieder
een vol is-van vakantie-
houden. De een gaat naar
de Rivièra en vertelt met
enthousiasme zijn plannen
de ander is een paar we
ken naar het strand ge
weest en brengt zijn er
varingen aan de man bij
ieder, die er maar naar
luisteren wil.
De gelukkigen, die enige
weken aan zee kunnen
doorbrengen, zullen, wan
neer het weer maar mooi
genoeg wil blijven, dik
wijls klagen over de kwal
len die, geprikkeld door
zoveel herrie van zwem
mers in hun domein, terug
prikkelen. Het is een klein
ongemak, dat bij e-.n va-
kantie-aan-zee hoort, als
het rand tussen de boter
hammen.
Een andere aardigheid
is het speels gekietel van
krabben, die de dikte van
tenen of kuiten van
zwemmers met hun scha
ren proberen te meten.
Wat de strandherinnerin-
gen betreft kunnen dege
nen, die naar de Middel
landse zee gaan, als hel
een beetje wil, hen die
zijn thuisgebleven, dc
ogen uitsteken. Er bestaat
wel kans, dat men
vooral als men de onder
zeewatersport beoefent
ergens tussen stenen en
rotsblokken kennis maakt
met de murene.
Merenen zijn in menig
opziet interessante vis
sen. Zij lijken wat op pa
lingen en inderdaad, wor
den ze door de systematici
ook bij de palin' achtigen
ingedeeld. Ze leven in ta
melijk warm zeewater en
er bestaan in totaal wel
120 soorten van deze vis
Een van de soorten, die
in de Middellandse zee
leven, z.'jn de „Muraena
helena", die een gewicht
van 5 tot 6 kilo kunnen
bereiken.
Ze leven doorgaans in
kieren en gaten in de rots
bodem, waar ze loeren op
voorbijzwemmende vissen
die ze onverhoeds trach
ten te bespringen. Ze lij
ken dus in zeker opzicht
wel wat op slangen en ze
zijn nog vergiftig ook.
Evenals bij dat van de
palingen schijnt ook in
het bloed van murenen
Ichthyotoxin te bevatten
een gifstof, die niet warm-
tebestendig is en die dus
voor de mens geen enkel
bezwaar oplevert wanneer
hij de vissen in de een of
andere vorm op zijn spijs-
kaart wenst te plaatsen
Bij menig deftig diner
hebben murenen zelfs de
tongen van de grote i der
aarde gestreeld.
In de oudheid hebben
de romeinen er zelfs hele
kwekerijen van murenen
on na gehouden en naar
beweerd wordt geloof
de men toen werkelijk,
dat de murenen door het
eten van mensenvlees nog
lekkerder werden van
smaak. Dat bracht sommi
gen lekkerbekken als
bijvoorbeeld Vidius Pollir
ertoe, slaven die iets
misdaan hadden in de
kweekvijvers te gooien.
De ichthyotoxin in hel
bloed van de murenen is
niet de enige manier
daarop, die dieren vergif
tig zijn. Ze zijn namelijk
de enige vissen, die ook
een vergiftige beet kunnen
toebrengen.
De tanden van het beest
liggen namelijk in een
zakvormige gifklier ge
worteld en als de vis bijt
wordt 1e klier samenge
drukt en spuit het vergif
langs de tanden in
wond. Overigens behoeft
de mens hierover niet
erg bezorgd te maken
want het vergif is veel te
zwak om ïige werkelijk
schadelijke uitwerking 4e
hebben op de mens (of op
grotere dieren). De giftige
beet van de murene is
haar slechts een hulpmid
del bij het van "en van
kleinere prooi, in het bij
zonder van kleine visjes
waarvan de murenen le
ven.
Toch toont de vreemde
vis wel een zekere voor
keur.
Zo heeft hij een jond-
genootschap aangegaan
met de vierogige vis
(chaetodon) die hij zijn
bek laat binnengaan om
er de parasieten te laten
wegvangen en het is nog
nooit gesignaleerd, dat de
murene een vierogige aan
viel, zolang die in zijn bek
werkzaam was.
Te Stresa verneemt het A.N.P. van
bevoegde zijde, dat de Duitse en de
Nederlandse ministers van landbouw
besloten hebben de volgende week te
Hamburg hun besprekingen over de
zuivelsituatie en in het bijzonder
over de kaasprijzen voort te zetten.
Uit andere bron wordt nog verno
men, dat de commissie van de E.E.G.
de controverse tussen Nederland en
Duitsland met betrekking tot de
kaasprijzen als een van de agenda
punten zal bespreken tijdens de bij
eenkomst, die de commissie a.s.
woendag in Brussel zal houden.
SPOORWEGSPEL VAN BASTET
IN DE KURHAUS TERRASZAAL.
Voor het achtste, achtereenvolgen
de seizoen zal het miniatuur spoor-
wegspel van Bastet in de Kurhaus-
terraszaal worden opgesteld. Volgens
zijn gewoonte heeft de constructeur
ook dit seizoen het geheel van tra
jecten en entourage een andere vorm
gegeven, iets wat in het bijzonder
geldt voor de populaire „rij-puzzel",
waarin zich thans twee treinen tege
lijk bewegen in plaats van één.
De spoorwegspel-zaal zal met in
gang van zondag 27 juli voor het pu
bliek worden geopend.
OVERPEINZING
(VOOR DE ZONDAG)
ER KRAAKTE IETS IN HET GRAS
Het was daar in Lieding, tussen Gurk en Strassburg (maar niet in
de Elzasl) precies zo in werkelijkheid als we bij het maken van
de vacantieplannen het ons hadden voorgesteld: Een groen dal met
bossen en weiden onder een hemelsblauwe lucht. De uit een rots
rijzende ruïne van een kasteel, waar eens de bisschoppen van Gurk
zetelden. De slinger van een zilver-spattende bergstroom. Maaiende
boeren in de verte en hooiende lachende meisjes in fleurige kledij
met grote strooien hoeden met linten. Klokgelui en vogelzang, geu
rende bloemtapijten met veel paars en geelèn vacantie!
We tuurden, geleund over de borstwering van het heuvelkerkje
bij Lieding, over dit ideale landschap en voelden ons voldaan en te
vreden met het leven.
Alleen knaagde in ons (want als je goed in de binnenste kijkt, is
een mens nooit volmaakt gelukkig) de begeerte het te hebben, het
te bezitten. We konden niet eeuwig in dit paradijs blijven. Bij het
teruglopen over het kerkhof van Lieding trapten we op iets, dat met
een krak brak. Het was een menselijk gebit, met de tanden erin.
Naast de kerk van Lieding staat een speelgoed-kapelletje met een
grap-torentje en daarin worden de knekels gestort. Er was er een
tussen de bloemen van het gras gevallen.
We hebben over vele kerkhoven gelopen want je ziet er altijd
wat interessants maar nog nooit hebben we zo perplex gestaan
over ons eigen, onafwendbaar einde als daar op dat paradijs-kerk
hofje van Lieding.
Krak! We voelden de krak in ons eigen kakement; alsof het al tus
sen de knekels lag.
Het werd weer een grandioos feest, de
intocht van de circa vierhonderd fietsers,
die de Alphense Rijwielvierdaagse, de
Laura'rit, tot een goed einde hebben ge
bracht.
Zij, die uit voorzichtigheidsoverwegin
gen, de korte rit hebben gekozen en voor
de B-rit hebben ingeschreven, hadden
toen ongeveer vier honderd kilometer
achter de rug. Zij, die van een ruimer
krachtontplooiing en van een sterker
uithoudingsvermogen verzekerd waren
.namen" per dag ca. honderdvijftig ki
lometer. En niemand schijnt zich in zich
zelf vergist te hebben, want allen vol
brachten de opgave, die overigens het
karakter droeg van een sportieve pres
tatie en waarin zorgvuldig alle race
elementen door het bestuur geweerd wa-
en men er ook nauwlettend op toe
zag dat die er ook door de deelnemers
niet werden ingebracht. Al kregen de
Laurianen dan ook niet links en rechts
kusjes, zoals dat bij de wielrensport ge
bruikelijk is, overladen met bloemen
werden zijn overduidelijk.
Intocht met ruikertjes.
Het begon al in Bodegraven, waar de
traditionele intocht te Alphen werd voor
bereid. Maar vanaf de Hefbrug te Alphen
stonden de enthousiaste inwoners rijen
dik langs de straten, waar de stoet door
zou trekken, om de „helden" van de Lau
ra te bejubelen en ze van een ruikertje
te voorzien.
Men reed, met bestuursleden voorop
via de Prins Hendrikstraat, Julianastraat,
Wilhelminalaan, Burgemeester Visser-
park, RaSdhuisplein, Stevinstraat, School
straat, Pieter Doelmanstraat, Van Man-
dersloostraat naar het centraal gebouw
Eer men bij het Nutsgebouw was ge
arriveerd, was de kilometerslange stoet
een ononderbroken slinger van bloemen
geworden. Uit hun midden hadden de
feestelijk uitgedoste en goed geluimde
Laurianen, evenals andere Jaren, een
Miss Laura gekozen. Dit jaar viel deze
eer te beurt aan mej. Rie v. d. Heden.
De vroegere commandant van de
parketgroep te Amsterdam heeft zich
niet schuldig gemaakt aan het opma
ken van valse beoordelingsstaten over
de staat van dienst van zijn onderge
schikten. Dit heeft minister Samkal-
den geantwoord op schriftelijke vra
gen van de Tweede-Kamerleden
Boekhoven en Vrolijk (beiden PvdA).
De beoordelingsstaten van het per
soneel van het korps rijkspolitie be
neden de rang van adspirant-officier
worden opgemaakt door de comman
dant van het betrokken district. Wel
iswaar worden door de districtscom
mandanten veelal aan de onderschei
dene groepscommandanten ter zake
adviezen gevraagd, maar in alle ge
vallen, waarin mede op grond van de
ze adviezen een ongunstige beoorde
ling wordt uitgebracht, wordt hiervan
schriftelijk aan betrokkenen kennis
gegeven. Tegen ongunstige beoorde
lingen kan beroep worden aangete
kend.
van het vrouwelijk administratief per
soneel van de Leidse politie, die met
haar collega mej. J. Bruné, de acht man
politie van de Sleutelstad completeerde
om als groep van minimaal 10 man aan
de Laura te kunnen meedoen.
In het Nutsgebouw heerste een uit
bundige feestvreugde, die zich in onver
minderde hevigheid van de straat had
overgeplant naar de zaal, waar de Lau
ra 1958 officieel zou worden besloten met
de uitreiking van de Laura-insignes aan
degenen die voor het eerst aan dit rij
wielfestijn deelnamen en de respectie
velijke cijfers voor het insigne aan hen
die zich al meerdere malen op dit pad
hadden gewaagd en de groepsprijzen
Voor het eerst van het jaar kregen ook
de verzorgers van de verschillende groe
pen een speciale prijs.
Lanra-yells.
Maar voor het zover was bereikte de
feestvreugde in de zaal een climax
waarbij de Laura-yells niet van de lucht
waren. Die kennelijk uit het hart gegre
pen vreugde-uiting steeg op uit de dei
nende bloemen-massa en beroerde ieder
een, die met de Laura ook maar iets te
maken heeft gehad. Het was ongetwijfeld
een genoegdoening voor het bestuur, dat
wel heel veel plezier heeft gehad van
het organiseren van de Laura, die ook
nu weer zó eindigde. De uitingen, d^t
het weer zó was met de Laura en bij de
Laura, waren voor het grijpen en te be
luisteren!
De Alphense Rijwieltoervereniging „De
Trekvogels", die door een flink aantal
leden was vertegenwoordigd, de vereni
ging waarmede de Stichting Laura zo
hechte vriendschapsbanden heeft, even
als trouwens met de Lyceumvereniging
„Vevo", hing haar vlag breed uit over
het balcon, een daad waaruit eer en
sympathie viel af te lezen.
De exploitant van de Nutszalen, de
heer A. L. Zaal, kwam op het verlos
sende idee om in de nevenzalen een
luidspreker op te stellen om het groot
aantal deelnemers met hun „aanhang",
dat niet geheel in de grote zaal een vei
lige plaats kon vinden en als „overschot
jes" in andere vertrekken een veilig
heenkomen had gezocht, in de gelegen
heid te stellen om de officiële toespraken
te volgen.
Voor de Ned. Politie Sport Bond was
aanwezig de heer H. v. d. Burg uit Den
Haag. Voorts ook mevr. J. J. Bruins Slot
Padding, de echtgenote van de burge
meester, de slotbijeenkomst bij, alsook
de heer Moonsma, inspecteur van de po
litie en voorzitter van de politie sport
vereniging te 's-Gravenhage, die tevens
de hoofdcommissaris aldaar vertegen
woordigde.
Intense dankbaarheid.
Valt het te verwonderen, dat de voor
zitter van de Laura, de heer P. Stout-
hamer, na dit alles wat wij hier hebben
gereleveerd, met eigen ogen te hebben
gezien en met eigen oren te hebben ge
hoord vervuld was van intense en hart
grondige dankbaarheid om het welslagen
van de elfde Laura?
Hij uitte zijnerzijds kort maar krach
tig zijn gevoelens hierover en het was
voor iedereen overduidelijk, dat hij al
deze mensen, die, naar hij zelf zei, hel
goede cachet aan de Laura hebben gege
ven, het volgend jaar weer gaarne terug
zal zien.
Nog nooit hebben we vier dagen L-ura
beleefd met vier dagen zon.
Met spijt in het hart dacht de voor
zitter enkele momenten aan hem die
met vreugde de Laura begon, maar haar
in droefheid moest eindigen wegens
plotseling sterfgeval van een der zeer
naaste familieleden.
Hartelijk bracht de voorzitter dank
aan de burgemeester voor diens gedu
rige belangstelling voor de Laura. Hij
is het type van een dienstvaardig en
goede burgemeester. Wij hebben met
hem nogal wat op, verklaarde Laura's
voorzitter.
H(j dankte ook de heren H. Brokaar,
gedelegeerde van het gemeentebestuur
in het Laura-bestuur en J. Constandse,
referendaris van het gemeentebestuur,
met wie beiden al even prettig is te
beraadslagen en te beslissen. Een even
dienstvaardig als eenvoudig en gemoe
delijk mens is onze inspecteur-korps
chef van de politie, de heer N. G. Groot-
huyse die op het moment dat de heer
Stouthamer deze woorden tot hem sprak,
juist de deur uit wilde gaan dat
loopt met hem alles op wieltjes, ondanks
dat hU 10 man heeft afgevaardigd naar
het Laura-festijn.
Dank bracht spr. ook aan de dienst
van Gemeentewerken en de groep DSS.
personeelsleden van deze dienst, de heer
P. Zuidam voor de verrassing van de
voortreffelijke gymnastiekdemonstratie.
waarvan ik nog duizelig van ben, zei
de heer Stouthamer. Rijn Gouwe
kreeg waarderende woorden voor het
beschikbaarstellen van een geluidswagen
en voor het aanbieden van een ontspan
ningsavond, de Rijwielindustrie „Loco
motief" om dezelfde twee redenen, de
directie van V. Se D. voor de dansavond,
de B.B. voor de mobilofoonwagen met
bijbehorende apparaturen en bedienend
personeel, waarmede het contact tussen
de groep rijders en de veste in Alphen
op geslaagde wijze werd onderhouden.
Hij dankte ook „Woerdens Bloei", een
samenwerkende instantie van V.V.V. en
middenstand, voor de aangeboden trac-
tatie voor de 400 deelnemers. Hier stond
de heer Stouthamer een wijle stil en
vroeg zich af welk belang de Woer-
dense middenstand eigenlijk wel bij de
Laura zou hebben kunnen zien. Dat zijn
mensen van brede allure, zei hij. Dit
tekende spr. tegen de donkere achter
grond, die de Alphense middenstand
schildert, die maar moeilijk in dit op
zicht op drift komt.
Voor de Coca-Cola ook heel hartelijk
dank. evenals de E.H.B.O., het Roode
Kruis, de masseur Van Leeuwen, het
montere echtpaar-Zaal van de Nutszaal,
dat altijd vriendelijk is en glimlacht,
dat schept sfeer, dat doet een ieder ge
noegen. De Laure geeft feest aan Alphen
met een speciaal cachet. Waarom zijn
niet alle winkels op alle avonden ge
opend, vroeg spr. Voor de medewer
king van de W.V. was spr. erg dank
baar, evenals jegens zijn medebestuurs
leden, van wie de heer Stouthamer drie
personen speciaal wilde noemen. Het zijn
de secretaris, de heer P. Koren, dc pen
ningmeester P. Groenhart en de jurist
mr. J. Loef, mensen die bergen werk
verzetten om dit sportevenement moge
lijk te maken.
Hierna reikte de heer Groenhart de
insignes en cijfertjes uit alsmede de
groepsprijzen, welke uit een bekertje
bestonden.
Zij die voor de elfde maal deelnamen,
werden het eerst voor het forum ge
roepen. Zij kregen een ..Goed zó" van
de aanwezigen te horen. Zij vormen dc
ere-lijst van de Laura, die wij eerder
met namen publiceerden.
(j|| door L. A. Cunningham
6)
Marcel kwam binnen met een
langzaam uitgesproken „bon soir", en
liep meteen door naar Manon, die hij
bleef staan aankijken. Hij was blond:
het type van de Normandiër. Zijn
dikke haarbos golfde boven een
groot voorhoofd; zijn bruine ogen
waren groot en in de regel zonder
uitdrukking. Maar thans zag hij met
een soort stralende goedkeuring neer
op Manon. Wat was zij groot gewor
den; een hele dame met haar melk
witte huid en haar donkere ogen!
„Ik ben blij, dat ik je weer thuis
zie, Manon". Zij legde haar hand in
de zijne en haar smalle, tere vingers
gingen bijna verloren m zijn grote,
harde hand. „En nu blijf Je voor goed
thuis, hè? Nu zul je blijven wonen
temidden van je eigen volk, in het
land van Tantramar, waar je thuis
hoort".
„Ja", zei ze alleen. Ze trok zenuw
achtig haar hand terug en haar wan
gen waren rood. Ze voelde hoe haar
vader goedkeurend toekeek, hoe Lu-
dovic er een beetje onhandig bij
stond, hoe Louis achter de rug van
Marcel grimassen stond te maken en
spottend kushandjes uitzond! Alleen
Grand'mère Marthe keek naar het
vuur. Zij had nog vaak midden in
de zomer een beetje warmte nodig,
om de koude te verdrijven die niet
van het weer kwam, maar van de
ouderdom. Ze keek in het vuur met
een eigenaardige blik in haar ogen,
en wie zal zeggen wat zij daar zag?
Manon verliet de grote eetkamer
en ging naar de hal. Marcel bleef 'n
ogenblik beteuterd staan. Natuurlijk
had hij niet anders verwacht of zij
zou wat verlegen zijn. Niemand kan
anders verwachten van een meisje
dat zó van het pensionaat komt. Maar
het leek hem dat hij niet veel indruk
had gemaakt, en dat zij eigenlijk niet
veel van hem moest hebben. Ik be
grijp er niets van, dacht hij. De meis
jes vinden me anders altijd nogal
een aardige jongen! Maar dat zou
wel veranderen met haar. Hij keek
even schaapachtig rond en ging haar
dan achterna. Zij was bezig in de hal
haar mantel aan te trekken. Hij
kwam naast haar staan en draaide
wat met zijn grijze pet tussen zijn
vingers.
„Ik zou graag met je meegaan", zei
hij; „mag dat?"
„Als je het er erg op hebt", zei ze.
Ze keek hem niet aan, draaide zich
om en ging meteen de deur uit. Hij
liep achter haar aan.
Z(j liepen over de weg, onder de
diepe schaduwen van de wilgen. Op
het erf plaste het water van een pijp
leiding in de drinktrog van de dieren.
Het was een prettig, huiselijk gehoor.
Polydore Cormier en Calixte Breau,
de stalknechten, dreven in de verte
de koeien op, en de witte en zwarte
schoften der beesten schommelden
over de velden. Een fluwelige nacht
zakte over de graslanden van Tan
tramar.
Manon nam onbewust de leiding.
Zij was van plan geweest om uit te
gaan, vooral omdat zij Marcel wilde
ontlopen. Zij wilde alleen zijn. Ze
verlangde ernaar, de grote dijk te be
klimmen en te luisteren naar de ge
luiden van de nacht Ze wilde ook
denken, ze had zoveel te overpein
zen. En dat ging nu allemaal onmo
gelijk met die Marcel, die naast haar
voortkloste zonder iets te zeggen.
Zijn tegenwoordigheid alleen al
maakte haar angstig en vervelend.
Ze wist heel goed wat haar vader
en haar familie van haar verwacht
ten. Ze zou met Marcel Vaubin moe
ten trouwen. En ze begon te ver
moeden dat haar verwanten graag
een beetje haast maakten met dit
huwelijk.
Maar ze hield absoluut niet van de
man. Hij leek wel een os. Hij was
zo groot en massief, en zo ruw. Zij
rilde bij het idee dat ze heel haar
leven aan zo iemand zou vastzitten,
en liep snel de met gras begroeide
treden op, die in de klei van ae dijk
waren uitgegraven. Zij hoorde hem
lachen, en hij kwam achter haar aan.
Het gebons van zijn stappen op de
weg klonk als een donderbui in haar
oren.
Hij had haar spoedig ingehaald en
nu stonden ze naast elkaar te kijken
naar het zilveren water van de Tan
tramar, dat worstelde tegen het op
komende tij. De maan verlichtte"de
oevers van rode klei en legde een
blauwig licht over het landschap.
Hier en daar pinkte er een bleek
lichtje: het verlichte venster van een
of ander boerenhuis. Het was hier
zo stil, zo rustig, en de ruimte van
het vlakke land leek zo eindeloos.
En dan was daar ginds de zee, de zee
die zich uitstrekte over heel de we
reld. Zij voelde zich staan aan de
oevers van de oneindigheid.
Maar dan stond daar naast haar die
man, de enige noot die niet paste in
dit geheel. Wat had hij. zijn per
soonlijke verlangens en zijn laag bij
de grondse gedaehtenleven, er mee
gemeen?
„Manon", zei hij en legde een hand
op haar schouder. „Hou je niet wat
van me?"
Zij keek hem een ogenblik onder
zoekend aan, maar dan kreeg haar
afkeer van hem de overhand. Ze
draaide zich om en liep snel de dijk
af. In de diepe schaduw daaronder
maakte zij zich uit de voeten.
Ver achter zich hoorde zij hem
roepen: „Manon! Manon, kom terug!"
Maar ze liep nog harder, voortgedre
ven door iets wat ze zelf niet be
greep. Het was, alsof ze in de kortst
mogelijke tijd een zo groot mogelijke
afstand tussen hen beiden wou
scheppen.
En toen, terwijl ze de hoek omging
die het pad onder aan de dijk maakte
rende ze pardoes tegen iemand op,
die kalmpjes van de andere kant af
kwam gewandeld.
De onbekende en zij klampten zich
stevig aan elkaar vast om niet te
vallen, en toen ze elkaar loslieten
keek zij op. Zij herkende hem ter
stond; ze stonden juist in het maan
licht.
Zij was helemaal niet erg verwon
derd. Het was bijna, alsof zij ver
wacht had hem te ontmoeten. En zij
was blij. Als hij in de buurt was
voelde ze zich veilig tegenover die
ander, die zij achtergelaten had.
ginds waar hij nóg riep. Maar dan
besefte ze ook eensklaps, dat ze hier
niet kon blijven staan met een
vreemde man. Ze wendde zich van
hem af en zette het weer op een
lopen. Maar ditmaal liep zij niet meer
zo snel. Ze had nog juist gezien, hoe
hij tegen haar glimlachte. En dan
begon ze langzamer te lopen. Vreemd,
dacht ze bij zichzelf, dat ik zo hele
maal niets van Marcel moet hebben,
die ik toch goed ken, en dat ik niet
bang ben van die vreemdeling.
Als in een droom liep ze over de
witte weg naar huis. Uit de schaduw
van de wilgen doemde de grote ge
stalte van Marcel op. Ze stond stil
en keek hem aan. Nu ze bij huis was,
was ze niet bang meer van hem; ze
was er zelf verbaasd over, dat ze ook
helemaal niet boos op hem was. Hij
liet haar eigenlijk totaal onverschil
lig. Wel voelde ze een beetje mede
lijden met hem.
Ze legde een hand op zijn arm.
Eerst wist hij niet wat dat nu be
tekenen moest, maar dan grinnikte
hy dom.
(Wordt vervolgd)
