P
SCHUDEl's JZZ, CITROEN
Eerste statie van de
St* Petruskerk is klaar
16 met de Idéal 19
DE KLEINE
o ,Le guitariste du bon Dieu'
o
erron O—
Verwachting
I I I I I I l
TOPHIT
Familietwist bij teievisite
o
o
0
0
0
0
5
o
o
o
o
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
9
Trefpunt voor jonge
TV vraagt gevoel van
verantwoordelijkheid!
ZATERDAG 26 APRIL 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 4
N V DE CONDOR DISTILLEERDERIJ LEIDEN
(Advertentie) p;
De eerste statie voor de St. Petrus-1 gekregen. De kunstschilder Pieter
kerk te Leiden: Christus wordt ter| Geraedts uit Warmond zal over enige
dood veroordeeld, is thans gereed en i weken de tweede statie afleveren.
heeft links voor in de kerk een plaats I
(Foto: De Leidse Courant).
Maus Gatsonides heeft, zoals u hier ziet, zijn eerste zuinig-
heidsrallye met succes gereden.
Hij heeft namelijk de le plaats gewonnen in het algemeen
klassement van de internationale „Caltex Economy Run
1958", waarbij zijn IDéal 19, de bekende nieuwe Citroën,
over een afstand van 2200 km 136 liter benzine heeft ver
bruikt (drie inzittenden, bagage, route door Ardennen en
Eiffel... een ware prestatie!). 1 op 16, bijna zo zuinig als
het „lelijke eendje"! Dat vermag een zeer goede rijder met
een zeer goede wagen. Zijn vrouw, die hem vergezeld heeft,
ook bij het dragen van de zilveren bekers, zei: „zuinig is
die wagen zeker, maar ook het comfort is ongelooflijk".
Geen wonder, met die hydropneumatische vering!
(Advertentie)
Soms zullen wij ons wel
een afvragen hoe 't eigen
lijk zit met de verhouding
ouders-kinderen bij ver
schillende dieren. Veelal
menen wij, dat de zorg van
de dieren voor hun kroost
een voorbeeld voor ons
mensen kan zijn en inder
daad gaat dit in verschil
lende gevallen op. In de
dierenwereld vinden we
echter ook ouders, die zich
totaal niet om hun nako
melingen bekommeren.
Mogen we hier dan spre
ken van „ontaarding"?
Natuurlijk niet, want bij
die dieren hoort dat zo.
Om van die eigenaar
dige verhoudingen een
voorbeeld te geven, zullen
we ons eens wenden tot de
vissen, waar de verschil
lende typische afwijkin
gen kunnen constateren.
Eigenlijk begint
Bij een baars kan dat on
geveer 250.000 eitjes zijn.
bij een kabeljauw zes tot
zeven miljoen.
Een nestje!
Het grootste deel dei
vissen deponeert zijn eit
jes zo maar ergens en
trekt er zich verder wei
nig van aan. De stroming
van het water en de tem
peratuur moeten het ver
der doen.
Ook zijn er vissen, die
een nestje bouwen, een
eigenschap die ze dus
eigenlijk met de hoger
ontwikkelde dieren ge
meen hebben. Zo maakt
lijk een buidel waarin het
vrouwtje de eitjes legt.
De buidel wordt met
kleefstof gesloten en het
mannetje broedt in zijn
buidel de jongen uit. Wan
neer de kleinen geboren
moeten worden, windt het
mannetje zijn staart om
een stuk zeewier, breekt
met veel moeite de bui
del open en stoot de jon
gen uit.
De zorg van de vis om
zijn geboren jongen is
over het algemeen niet
bijzonder. De meeste vis
sen trekken zich weinig
van hun kroost aan. De
meervallen vormen een
uitzondering. Verschillen-
bijvoorbeeld de tropische de soorten hiervan blijven
paradijsvis een soort
schuimnest, waarin het
vrouwtje de eieren legt.
Het ouderpaar zorgt dan
voor de gewenste water-
ouderzorg al, wanneer het stroming, door om beur-
vrouwtjesvisje eitjes moet
gaan leggen. Dadelijk rijst
nu de vraag, of alle vis
sen eitjes lqggen. Neen.
dat doen ze niet allemaal.
Een kleine groep scheidt
zich van de normale gang
van zaken af en deze
groep is ook weer in twee
delen te verdelen. Deze
groep wordt gevormd door
de levendbarende vissen
waarvan een deel de vis
jes levend op de wereld
brengt nadat vlak daar
voor de eitjes bij de moe-
dervls zijn gebarsten en
een andere groep jongen
krijgt, die zich zonder
eivorm hebben ontwik
keld.
Het aantal eitjes bij de
eileggende vissen is dik-
ten onder het nest met de
vinnen te waaien.
Het stekelbaarsje maakt
ook een nest, maar geheel
anders. Het mannetje
bouwt van afgebeten top
pen van waterplanten een
vatvormig huis dat met
een kleverige uitscheiding
aan elkaar wordt geplakt.
Voor- en achterkant van
het nest vertonen een ope
ning, zodat het water kan
doorstromen.
Vader zeepaard als
Bij de merkwaardige
zeepaardjes, die wonder
lijke diertjes uit de Sara-
gassozee, vinden we een
soort vader-moederschap
bij hun jongen en dreigt
er gevaar, dan slokt het
mannetje ze op en zwemt
er mee weg. Op een vei
lige plaats spuwt hij zijn
kinderen uit....
Nu we het toch over
de meerval hebben, in In
donesië komt een soort
voor, waarvan het man
netje de eitjes van het
vrouwtje in zijn bek op
vangt en ze daarin uit-
broeidt. Gedurende die
tijd eet het dier niets.
In grote lijnen constate
ren we bij de vissen het
verschijnsel, dat het
vrouwtje slechts voor de
0
Père Aïmé Duval
„Waarom heeft U, onder al het
geschapene, de nacht zo lang gemaakt,
Heer? U heeft zoveel mooie dingen
gemaakt, de zon, de dromen, de mens
(ah, qu'il est beau, l'homme!) maar
waarom de nacht zo lang? Ik ben blij,
Heer, dat U ook de vriendschap tussen
ons maakte, om alles samen te delen,
dan vallen de moeilijke dingen mij
minder zwaar. Dit laatste thema ho
ren we ook in „il n'a pas eu tout son
eompte". Hij heeft niet gekregen van
de dingen die een mens tijdens zijn
leven wat geluk kunnen geven. Hij
heeft pas zijn vrouw verloren, hij
heeft nooit anders dan armoede ge
kend of hij heeft een lichaamsgebrek.
Maar bedenk dat God in de hemel even
bedroefd is als jij, als je lijdt, bedenk
dat hij met je mee lijdt, bedenk dat
je later bij Hem gelukkig bent.
Samen met de Heer; maar laat hem
niet voorbij gaan zoals ze in de „Rue
des Longues Haies" doen. Ze kijken
naar de hemel en de wolken, maar ze
zien niet dat vlak langs hen Christus
loopt. En als de Heer op jouw deur
klopt, en hij roept je vriend, vriend!
slaap dan niet, want al zag je misschien
een zieke, een arme, je buurman, Hij
was het de Heer.
„Le Seigneur reviendra" hij zal te
rugkomen, hij heeft het beloofd. Wacht
daarom op hem en slaap niet, houd je
lamp aan, dan heeft hij geen moeite
om je te vinden. Wij zullen allemaal
voor Hem zijn, omdat hij' helemaal
voor ons is in het leven.
Père Duval besloot de avond met
dit lied, waarin alles is samengevat
wat hij ons wil zeggen, en dat is niet
weinig.
RIA VAN DER PUTTEN.
APRIL LOVE
April Love is for the very young.
Eigenlijk hadden wij deze tophit
moeten zingen bij de eerste ontmoe
ting op het perron in april.
Dat ging niet door, dus wordt het
nu het afscheidslied.
Men heeft mij om deze tophit ge-
Begrijpelijk: Pat Boone zingt hem,
het gaat over Love. Dus is hij mooi.
Voor mij zit het mooie in het woordje
april.
April is de voorloper op mei de
maand van de Liefde.
Im wunderschönen Monat Mai
Als alle Knospen sprangen
Da ist in meinem Herzen
Die Liebe aufgegangen.
Als we aannemen dat mei de grote
maand van de liefde is, is het dan mis
schien zo april de liefde-maand is
voor hen, die iets te voorbarig op de
liefde vooruitlopen?
Bang dat ze de levensmei niet ha
len?
April love is for the very young.
Voor de very young-indeed.
Zo very young dat we zo moeten
combineren met het woordje pril dat
weer sasociaties oproept met groen?
Hoe het ook zij. Nooit vergeet ik
de laatste zaterdagavond van die
wonderschone maand april ergens in
Nederland nu jaren geleden. Dat ik
toen zelf geen tophit heb geschre-
Père Aimé Duval is dus in Neder- niemand wilde dansen. Ik heb zovee'
land geweest en ik heb het geluk voor jullie gedaan. Denk aan Cana
gehad hem te mogen horen, „le gita- aan Maria Magdalena, aan de lammen
riste du bon Dieu" zoals hij zich die ik genas, denk aan Lazarus; zoal M|||MQp||
noemt. Maar meer nog is hij de apos- hij opstond uit het graf, zo zullen jul-
tel, de evangelist van de lieve Heer, lie ook verrijzen en komen in de
en vooral een groot propagandist van eeuwige heerlijkheid. Jij, je hebt me
de hoop op de hemel. gehoord, kom dans met mij.
Dit klinkt in al zijn liedjes door; in Dit „samen met Christus, onze
„Seigneur mon ami": Jezus, mijn Heer, onze Vader op weg wordt ook
vriend, samen maken wij de lange heel sterk verbeeld in „Tout au long
tocht door het leven, en ik weet dat des4 jongues pjaines
i wacht op de drempel van uw prach
tig huis. Ik zie de tafel, die
twee gedekt heeft.
Dit lied, het eerste na de pauze,
werd door velen in de zaal meegezon
gen. Ik heb in een theater nog nooit
zo'n gevoel van gemeenschap gemerkt
als toen. Ik, en ik geloof eigenlijk wel
allen, hadden het idee, dat voor ons
niet een zanger stond, alleen en op het
podium, maar veeleer een „dirigent'
een „leidsman" letterlijk vertaald, die
ons wees in welke richting wij moes
ten gaan.
Soms laat père Duval de Heer zelf
in zijn liedjes aan het woord: Ik heb
fluit gespeeld op het marktplein, maar in een veel grotere verscheidenheid Hier komt bet aan op scherp of
Va,n OIïdurfe!e.n Ti °°k gew.eest-, "et scherp. Heel eenvoudig. Kijkt men
DIT
uit de Unda, de
bestaat: oud, jong, klein, ontwikkeld,
HHH - ccli0 CCil ucl niet-ontwikkeld," muzikaal, on-muzi-
internationale katholieke organisatie lijkheid hebben met betrekking tot de beejd vol-automatisch zich op scherp kaal, gelovig, niet-gelovig, met-zin
voor radio en televisie, o.a. aan ouders televisie, geleerd hebben uit de erva- insteit zoais je dat met fototoestellen voor-humor of zonder zin in-het-al-
en opvoeders voorhoudt: ringen, die met de radio z(Jn opge- u.u. I1 x.. gemeen? Waar televisie-kliken door-
„Een luxe-apparaat als TV is hele- daan.
maal niet onontbeerlijk voor het ge- i
zinsgeluk Uitdrukkelijk wordt er te- - Hoezeer men er ook op uit is om
gen gewaarschuwd maar lukraak pro- "het heel eigen karakter van de tele
gramma's aan te zetten". visie te ontdekken en te laten uitko-
„En laten de ouders nooit verzui- men, toch kun je heel veel dingen wenstf
hun eigen commentaar op de ge
beurtenis van het scherm te geven".
„Men moet niet denken dat de tele
visie de wereld in het gezin binnen
haalt; het zijn slechts beelden van de
wereld en van de mensen, opwekken
de of neerdrukkende, veel breder of
scherper dan wij ze gewoonlijk waar
nemen. De televisie geeft aanwijzin-
een. welke de werkelijkheid moeten de „morele kant genoemd kan wor-
i. 111:1. Hon van hot tolovlsiotnoRtpl Dip kan'
0
9 staan van het toestel.
IIOIICDIICDIICDIIOIIOIIOIIOIIg
RECHTZAKEN
FIETS ENBEWAARDER LIET
BANDEN VAN NIET-KLANTEN
DOORPRIKKEN.
Als men fietsenbewaarder is van
een gemeentelijke zweminrichting te
Leiden en er zijn diverse mensen die
hun fiets wel in de buurt ervan maar
niet in de rijwielstalling
dan is dat niet leuk voor zo'n man.
Een 45-jarige Leidenaar had er wat
op gevonden om de Leidenaars te
dwingen een volgende maal kun kar
retje wel bij hem in de stalling te
zetten. Hij liet namelijk zijn zoontje
van 12 jaar de banden doorprikken
van de fietsen die in de buurt van de
stalling op straat stonden.
Het gevolg was echter dat hij thans
terecht moest staan voor de Haagse
politierechter. Deze hield er rekening
mee dat verdachte inmiddels zijn
pachtvergunning van de stalling is
kwijt geraakt en dat hij zes kinderen
heeft te onderhouden. Overeenkom
stig de eis werd de straf tien gulden
boete.
het bekende
routelied van de deelnemers aan d<
Pax Christi bedevaart naar Den Bosch.
Dit is een perron voor jonge mensen op reis. Mensen met een jong
hart zijn altijd vol verwachting en daarom altijd onderweg. Een
perronnetje voor reizigers, die elkaar niet voortdurend als vreem
den willen passeren om dan aanstonds ook nog in een volgepakte
trein met elkaar een eenzame reis te maken.
Kiezen bij de kijkkant van de kijkkast
Het televisietoestel is in de meeste neigd zijn daarnaar te kijken
huiskamers nog maar een lomp kijkkant van de kijkkast,
meubelstuk. Het radiotoestel
zal met het televisie-apparaat wel de
zelfde weg opgaan als met de radio,
en in een veel sneller tempo: van hier.
bijv. het geval als in een reeds uit
gegroeid gezin de kinderen vader en
moeder, nu ze nergens meer heen
kunnen, een televisietoestel' cadeau
hebben gedaan en vader, noch moeder
in staat zijn het toestel te bedienen
of dit niet willen leren. Het wordt
voor hen aangezet en het kan ze over
komen, dat ze naar een programma
zitten te kijken en te luisteren, dat
ze helemaal niet interesseert en waar
ze uit zichzelf nooit naar toe zouden
zyn gegaan.
Allerlei mensen en mensjes
alleen „technisch", dan is het momen-
teeel nog zo, dat er iemand van de
ipo: van nier- ni(,t drif> of vjif of zes reie scneipsiener
i-daar tot overal, van onhandelbaar één de beel'dscherpté bepaalt
tot draagbaar. Een ding mag men ho- r hostaat- mui wnc
pen: dat degenen, die verantwoorde-
Waar zit de verantwoordelijke „mo
rele" scherpsteller, als het gezelschap
mensjes
hebt, maar nu "b«Üst"eV p^któcTéén Semeen? Waar televisie-kjjken door-
over de juiste beeldscherpte. Een hele gg ;^een n^e jnsc^ appeWkebezl£
verantwoordelijkheid, en waarschijn
heid is ook kijken is bezig-zijn
lijk heel vaak een compromis, een óp- J5'
lossing die tegemoet komt aan de me- worden. een keuze worden gedaan. In
van de televisie parallel laten lopen,
niet alleen met de radio, maar even
goed met bijv. de schouwburg, de
bioscoop, de bibliotheek, het sport-
ning van X die een donker beeld £..£7:'
wpnst pn aan de mening van v Hi*> Kjxers
bepaalde gevallen zal men kijken of
uit moeten sluiten. Voor kij
ken is soms moed nodig, voor niet-
kijken dikwijls nog meer.
Het grote verschil tussen de „mo
de meer mo- rele" en de „technische" scherpsteller
terrein, het gebied van het amusement rele, laten we zeggen: de pedagogi- is, dat voor iemand die zijn verant-
x woordelijkheid kent de morele scherp-
een licht beeld wenst.
Bekijken we 't
sche, de sociale, de familiale en breid-
maar-uit kant, dan ligt er ook een stelling veel minder ruimte open laat
de verbruikers, de ontvangers, als het verantwoordelijkheid. Bij wie? Niet voor het compromis, de tussenoplos-
wat in zijn algemeenheid bij de scherp-slijper, wel bij de scherp- sing- Goede voorlichting zou hier op
J 1steller. In feite zal dit vaak ook bij "J1? plaats zijn, maar is voor de tele-
vërbeeïden zij zaL nooit de werkelijk- den van het televisietoestel. Die kant één zijn, en misschien is het heel vaak visie-programma's zo moeilijk, omdat
heid kunnen vervangen" is hoe weinig sommigen ook ge- de technische scherpsteller. Dat is een van de typische dingen van de
acutele (Nederlandse) televisie is, dat
het doorgaans op het ogenblik van de
uitzending tot stand komende pro-
zetten?", plaatsten wij voorzichtig een gramma's zijn. Toch zal ook hier een
opmerking. Truus was weggelopen en goede kijker op <Je duur wel bij bena-
de anderen hoorden ons niet. dering kunnen zeggen uit welke hoek
Toen zaten we allemaal in het don- de televisie-wind op komt zetten. Op
Naarmate de avond vorderde ker, uit de gang riep Truus: „Jon- het ogenblik geven de dagbladen
kwamen we tot de ontdekking dat gens ik heb de stop maar even uit het meestal na-beschouwingen. Vóór-be-
het televisiestuk tegenviel. licht gehaald voor alle veiligheid". schouwing is bij televisie van groter
Wat een geleuter", zei Piet, ,1a- Soms kunnen vrouwen radicaal zijn! belang.
Iedereen zweeg verbouwereerd en
de ruzie scheen kortgesloten te zijn. Verantwoordelijkheid
„Willen jullie nog televisie zien",
vroeg de heer des huizers een beetje \7an het grootste belang zal het
stuntelig, toen het licht weer brandde. V steeds blijven, dat er aan de kijk-
„Laten we maar gezellig praten", kant verantwoordelijkheid groeit. Dit
ia taiaviei» „ittrpnnHipH Hnrhtpr Tnms piet wond zich op en Truus begon stelden we voor. Iedereen ging hier- geldt voor ouderen minder, omdat hun
Koor mon Piet zijn er ook De somber te staren. Ma, weer terugge- mede accoord, in het bijzonder Piet verantwoordelijkheid mogen
De heer Ton Koch schreef ons over
televisie. Voornamelijk over de fami
liegeneugten van dit kostelijke appa
raat. Het is een gedegen beschouwing
geworden, zo gedegen dat wij helaas
genoodzaakt waren zijn epistel in te
korten.
Hij spreekt eerst over het respec
tabele getal antennes in Leiden. De
familie B. heeft hem voor een avond-
ten we dat „ding" maar afzetten".
„Daar komt nu eens niets van in",
riep Pa ontzet, terwijl er een
ader bij zijn slaap gevaarlijk be
gon te zwellen.
onmiddellijk een sigaret aan-
vrouwa^es1'huizesi"laat"eèrst "de melk ^erd uit de keuken begon de stem-
ËÜÉk tlepak- ~e8„ ?verrdePmtlkaden De rest van de avond verliep gezel-
ken hebben als we het gedeelte geven. En wij! Och wat konden we doen. ^"kanTer* hoorden"^" We •thU-'S'
waar in huiselijke kring twist ont- per slot van rekening waren we te
staat over het wel of niet aan laten gast.
duide
lijke kauwgom-stem. We hadden ver
geten om onze radio uit te zetten...
Plots draaide Piet de knop om en
wèg was het beeld.
„Wat beleven we nu", brieste Pa,
„wie is er hier de baas in huis?" on
.Enfloep daar kwam het beeld Die juffrouw heeft vast óók tele-
weer. Ma begon zenuwachtig te lachen, visie!
„Is dat nu wel goed voor de beeld
buis, steeds maar dat aan- en uit-
(Voor commentaar zie ook elders).
aannemen in het algemeen reeds ge
groeid is, het geldt vooral voor jon
geren, die ook in andere opzichten nog
groeiend zijn. Bij de Unda, de inter
nationale katholieke organisatie voor
radio en televisie, heeft deze zaak de
aandacht gehad. Enkele richtlijnen
American forces network Frankfort.voor ouders en opvoeders zijn er het
resultaat van geweest. Maar richtlij
nen blijven aanduidingen en zullen
nooit alle moeilijkheden oplossen.
Eigen verantwoordelijkheid is door
slaggevend en bepaalt de keuze.
TON KOCH. Aan 'de kijkkast geldt: kiezen b|J de
kUkkant.
H. H.
de
eieren zorgt, maar dat hel j zee
mannetje de verdere taak
volbrengt. Zo zien we, dal
de zorg voor zijn kroost
bij het dier soms ernstig
kan zijn, doch ook wel
veel te wensen overlaat
Bij de aanlegplaats van
provinciale moot te Zierik-
gistermiddag een 4-jarige
wij li buitengewoon groot. Het mannetje heeft name- ma.
jongen verdronken. Hij speelde met
een vriendje op de ponton van de aan
legplaats en raakte te water. Toen
het jongetje door het personeel van
het motorschop „Zandkreek" op het
De natuur is rijk in haar dr°ge was gebracht, waren de levens
vormen en we vinden ergeesten reeds geweken. Het stoffelijk
zeer veel ook op dit the- overschot is naar het katholieke zie-
I kenhuis te Zierikzee overgebracht.
