Hoe ïook rolt.
GELD koningen^
Nederland-Belgie, weer in
het Feyenoord-stadion
Kampioensrit KNMV ving niet
zonder moeilijkheden aan
ZAT1*KL>AG lb iMOVfcMttER 1957
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 8
Voor de 85ste maal:
Waarom toch geen
televisie-uitzending
De „derby der lage landen'
NederlandBelgië beleeft morgen
haar 85stc ontmoeting in de grote reeks
van wedstrijden, die in het internatio
naal programma van Nederland altijd
de grootste aantrekkelijkheid beiit. De
strijd tegen de bijna immer gevreesde
Rode Duivels wordt altyd door heel
Nederland en België gevolgd, want het
is merkwaardig hoe honderdduizenden
mensen, die nimmer naar een voetbal
wedstrijd gaan kijken, toch altijd inte
resse hebben voor de wedstrijden tegen
de Belgen.
Daarom temeer Is het jammer, dat
deze wedstrijd wederom niet voor de
televisie wordt uitgezonden en we vra
gen ons af, of de Koninklijke Neder
landse Voetbalbond maar niet al te ge
makkelijk de weigering van de Kon.
Belgische Voetbalbond aanvaardt Het
motief van deze bond, dat daardoor de
belangstelling voor de competlteiwed-
strijden in België in gevaar komt, lijkt
ons al van heel weinig belang. Integen
deel lijkt ons het al een heel ongeluk
kig standpunt van die bond om com
petitiewedstrijden te doen spelen. Daar
door immers ontneemt de KNKB zijn
eigen spelers de mogelijkheid zelf een
dergelijk belangrijk sportgebeuren te
kunnen bijwonen. Dat is, zacht uitge
drukt toch wel neel kortzichtig te noe
men, want de KNKB leeft toch even
als trouwens Iedere andere bond bfj
de gratie van zijn leden. En als het
dan niet anders kan, dan moet de c
petitie in België ook maar eens
dagje stop staan. Als dit in Nederland
kan, moet het ook in België kunnen.
Thans de wedstrijd zelf, de
85ste. Een respectabel aantal ont
moetingen is in de laatste vijftig jaar
opgebouwd, ontmoetingen, die ups and
downs aan beide zijden hebben laten
zien, maar waarbij Nederland nog altijd
op een overwicht kan bogen. In de 84
tot heden gespeelde wedstrijden bleef
het Oranje-elftal 39 maal winnaar, 27
wedstrijden werden verloren en 18 keer
dus eindigde een wedstrijd in een ge
lijk spel.
De wedstrijden na de oorlog verliepen
voor de Belgen Iets gunstiger dan daar
voor. Van de 24 wedstrijden, sinds 1946
gespeeld, wonnen onze zuiderburen er
9, terwijl er 8 voor Oranje waren, zodat
er 7 onbeslist eindigden. Rotterdam
6chijnt voor de Belgen intussen een ge
lukkig home te zijn, want de Oranje-
ploeg wist slechts één van de vijf daar
gespeelde wedstrijden te winnen, nl. de
wedstrijd in 1953, toen de onzen nat
10 de baas bleven.
WAT DE KANSEN in de wedstrijd
van morgen betreft, het is moeilijk
te zeggen wat het zal worden. Vast
staat, dat de laatste jaren veel minder
fraai spel te zien werd gegeven dan
vroeger dikwijls het geval was. Of dit
nu komt doordat het publiek verwend
is en hogere eisen stelt? We geloven
het niet. Intussen kan dit alleen bereikt
worden, indien er gewerkt wordt om
een zo goed mogelijk resultaat te be
reiken. En dat kan alleen," indien de
spelers de nodige ambitie voor de wed
strijd tonen. En dat geldt niet alleen
voor Lenstra en Wilkes, maar voor
iedereen. We hopen, dat Kruiver op de
middenvoorplaats zijn verkiezing waard
zal blijken en dat Van Wissen een goed
plaatsvervanger van Notermans zal blij
ken te zijn.
De uitslag? Natuurlijk zien de Neder
landers natuurlijk gaarne Oranje, de
Belgen vanzelfsprekend de Rode Duivels
Winnen. Maar wat doet de uitslag er
feitelijk toe, als men maar verzekerd
is van een boeiende strijd met kwali
teitsvoetbal, een wedstrijd, die in de
herinnering een blijvend karakter zal
blijven behouden. Moge de 25ste inter
land na de oorlog aldus verlopen!
wielrennen
LEIDSE REN- EN TOURVER. SWIFT
Als vijfde rit van de najaarscompe
titie rijden A en B-klasse morgen 58
km., C en D-klasse rijden resp. 34 en
26 km. Start 10 uur te Oude-Ade.
ijshockey
UITBREIDING INTERNATIONALE
TOURNOOIEN
Vertegenwoordigers van de West-
duitse IJshockey Bond, van de Belgische
IJshockey Bond en van IJ.H.C. (Den
Haag) zijn bijeen geweest ter bestu
dering van de mogelijkheden om de
ijshockey sport voornamelijk in Neder
land en België te bevorderen.
Men besloot een tournooi voor junio
ren in te stellen, waaraan alleen door
spelers tot 18 jaar kan worden deel
genomen. Hieraan zullen de teams van
IJ.H.C. (Den Haag), Krefeld, Düsseldorf
en Antwerpen deelnemen. Voor dit tour
nooi is reeds één wedstrijd vastgesteld
nl. die tussen IJ.H.C. (Den Haag) en
Düsseldorf, welke op 23 november op
de Hokij te Den Haag zal worden ge
speeld.
Maar ook voor de B-ploegen heeft
men gelegenheid tot het houden van
wedstrijden geschapen. Voor deze teams
werd eveneens een tournooi ontworpen.
De deelnemende ploegen zijn: IJ.H.C.
(Den Haag), Antwerpen, twee teams
van Krefeld en één van Dortmund. Voor
IJ.H.C. (Den Haag) is de eerste wed
strijd op 21 december tegen Dortmund
te Dortmund vastgesteld. In de ploegen,
die uitkomen in dit tournooi mogen geen
spelers van het eerste team, noch spe
lers uit het buitenland (Canadezen)
worden opgesteld.
Priem Rozenburg vond
poetskatoen en haren in tank
Ogenschijnlijk leek de eerste dag van
de 22ste K.N.M.V.-kampioensrit, waar
voor gisterochtend in het stadion De
Vliert te Den Bosch het startsein werd
gegeven, niet zwaar te worden. Het was
immers al dagenlang droog, zodat de
Limburgse loss niet zoals in 1956 als
een dikke glibberige brij de strijd met
de motorcracks zou aanbinden.
Maar toen na het eerste 250 kilometer
lange traject de stand werd opgemaakt,
bleek de vindingrijkheid van de heer
Sybrandy een meester in .het zoeken
naar moeilijkheden (voor de rijders al
thans) opnieuw getriomfeerd te heb
ben. Want alleen Ton Bakker uit Was
senaar was uit het veld van 35 senior-
solorijders strafpuntloos in Valkenburg
aangekomen. Het wil niet zeggen, dat
hij in zijn klasse tot 175 cc. zon
der concurrentie is, want op hem vol
gen Pim de Haan, Markus, Steeman,
Kalmthout elk met 1 strafpunt, Bob
Bakker, Van der Mispel en Goessen elk
met 2 strafpunten.
Deze reeks is het bewijs voor de be
wering dat de lichte machientjes ge
makkelijker door het stuk van 18 km.
in de heuvels tussen de Bek- en Rey-
merstop (in de buurt van Slenaken)
konden komen, dat zonder tijdspeling
met de voorgeschreven gemiddeldes in
de diverse klassen gereden moest wor
den. Want Juist hier vielen in de zwaar
dere klasse en vooral in die boven
de 250 cc. de grootste klappen. In
de klasse van 175 tot en met 250 cc.
leidt Brouwer met 4 strafpunten voor
Frits Selling (5), Witberg (6). Clijnk
(7) en Vos (9). In de klasse boven
250 cc. staat Rob Selling aan de kop
met 6 strafpunten, gevolgd door Van
Dobben (7) en Van der Hoek (15).
Zeker, er zijn veel meer rijders zon
der strafpunten gebleven, maar dat wa
ren de zijspannen (Emmelkamp en
Zoontjes) en de junioren, waarvan er
liefst 23 een blanco straflijst hebben.
BELGIË
i (BwctanSp.)
iSS
Adhere}
- ft (Standard)
Maar zij allemaal hadden een heel wat
gemakkelijker route en werden zoveel
als mogelijk uit de heuvels weggehouden.
Twee klinkende namen ontbreken in
deze opsomming: Simon Schram en
Priem Rozenburg, vorig jaar titelhou
ders, resp. in de klasse tot en met 250
cc. en de klasse boven de 250 cc.
Beiden hadden met pech te kampen.
Schram, die evenals de meesten de 140
km. lange aanloop van Den Bosch naar
St. Odiliënberg zonder moeite had vol
bracht, begon in het zuidelijk deel van
Limburg te sukkelen. Hij hield het een
heel eind vol, maar kon een 70 km.
voor de finish niet meer verder. Twee
zuigerkleppen waren gescheurd en
Schram sloeg drie tijdcontroles over
door direct naar Valkenburg te gaan
om het euvel te verhelpen in de hoop
vandaag weer te kunnen starten. Die
hoop was vergeefs, want het reglement
stelt diskwalificatie op het missen van
drie tijdcontroles.
Een vreemde geschiedenis
Met Rozenburg was er iets heel' an
ders aan de hand. Witheet kwam de
Maastrichtenaar, die nu in de klasse tot
175 cc. meerijdt, in Valkenburg aan.
Te laat echter en dat kostte hem 7 straf
punten. Hij had het zo uitgekiend, dat
hij niet genoeg benzine zou hebben om
de 25 km. van de voorlaatste tijdscon-
trole in Reijmerstok naar Valkenburg
af te leggen.
Maar onderweg naar de finish kwam
hij plots stil te staan. Bij een vluchtig
onderzoek bleek er allerlei vuiligheid in
de tank te zitten, die het doorstromen
van het laatste zo nodige beetje ben
zine verhinderde. Draden poetskatoen
en rode haren kwamen uit de tank.
En nu loopt Priem zich als maar af
te vragen, hoe dat erin gekomen is.
„De machine is piekfijn van de inter
nationale zesdaagse uit Tsjechoslowakije
(Rozenberg veroverde daar goud) terug
gekomen. Donderdagavond ben ik er
tegen mijn gewoonte in op van Maas
tricht naar Den Bosch gereden en toen
ik daar aankwam, was de tank ook leeg,
maar ik had nergens last van. Donder
dagnacht heeft de motor onbeheerd in
de garage van mijn hotel met machines
van andere deelnemers gestaan".
Op de opmerking, dat de anderen toch
niet in staat moeten worden geacht op
zettelijk die vuiligheid in de tank te
hebben gestopt, lachte Rozenberg scham
per: „Het is anders wel opmerkelijk,
dat er vanmorgen voor de start tegen
mij gezegd werd: „Er zijn er heel wat
blij, dat je niet in de 500 cc. rijdt, maar
er zijn er zeker meer, die er de smoor
over in hebben, dat je nu in de lichte
klasse uitkomt'-.
De keuringen
Met het oog op de maximum snel
heid waren zoveel mogelijk bebouwde
kommen uit het traject gemeden. Toch
heeft een aantal deelnemers juist in de
bebouwde kom van Heythuyzen (na 110
kilometer) een bekeuring opgelopen.
Hier naderden zij uit een zijstraat een
voorrangsweg en waren verplicht voor
het bord met „stop" stil te houden
Waarschijnlijk hebben zij zich daar niet
strikt aan gehouden, want o.m. Theo
Witberg, Jan Clijnk, Rob en Frits Sel
ling lopen nu met een voorlopig souve
nir aan deze kampioensrit rond in de i
vorm van een proces-verbaal.
Van de rijders, die gisterochtend uit
Den Bosch vertrokken, zijn er nu nog
65 over: senioren en junioren tezamen.
Vier deelnemers staakten de strijd, on
der wie Colijn uit Aalsmeer, die een
Geen PBO maar PVO
Nieuwe politieke
partij
Naar eerst thans bekend wordt, is
op dinsdag 12 november te 's-Graven-
hage een nieuwe politieke partij op
gericht onder de naam „Partij voor
Overheidspersoneel". In het beginsel
programma stelt de partij, de directe
en indirecte belangen te zullen be
hartigen van het gehele overheids
personeel, semi-overheidspersoneel
en gepensioneerd overheidspersoneel
van alle rangen en elke geloofsover
tuiging of levensbeschouwing. De
partij wil zich doen vertegenwoordi
gen in de Staten-Generaal, provin
ciale staten en gemeenteraden. Voor
zitter van het actie-comité is de heer
J. Wolff, ambtenaar van het ministe
rie van sociale zaken en volksgezond
heid. Leden van dit comité zijn de
heren C. J. M. v. Eyken, J. te Loo en
W. van Eyle.
Het voorlopig secretariaat is geves
tigd te 's-Gravenhage, Weissenbruch-
straat 187.
DE ZOUTSCHADE OP
WALCHEREN
Aan de tot standkoming van een
regeling voor vergoeding van zout-
schade als gevolg van de inundatie
van Walcheren in 1944 en van de
watersnood in 1953 wordt, zo ver
nemen wij van de zijde van het mi
nisterie van volkshuisvesting en
bouwnijverheid, nog steeds gewerkt.
De ongekende omvang van de door
het zout aangerichte schade heeft
het nodig gemaakt nauwkeurig te
onderzoeken welke maatregelen
hiertegen genomen zouden kunnen
worden. Dit onderzoek is nu onge
veer tot een einde gekomen, zodat
thans een inzicht in de verschillen
de mogelijkheden is verkregen.
Over de financiële afwikkeling
van de zoutschade is nog interde
partementaal overleg nodig. Met het
oog op de lange tijd, welke reeds is
verlopen wordt er naar gestreefd dit
overleg zoveel mogelijk te bespoedi
gen.
DOUWE^
|GBERts
i
Hij voelde zich bekocht. „Twin
tig gulden boete voor het stelen van
,een paar schoenen?"
„Ja", antwoordde de rechter.
„Maar edelachtbare, ze pasten niet
eens".
ïn stijl van papa. Bruidegom:
„Wat zal ik in je trouwring laten gra
veren?"
Bruid (dochter van een uitgever):
„Laat er in zetten: Alle rechten voor
behouden."
Heeft hij gelijk? Rechter: „Hm,
verdachte, ik zou graag van u weten,
waarom u feitelijk een vrouwelijke
advocaat heeft gevraagd."
Verdachte: „Meneer de Rechter, ik
heb de ondervinding opgedaan, dat
vrouwen altijd gelijk krijgen. En ze
denkt, dat ik onschuldig ben. We zul
len zien."
paar maal verkeerd was gereden en vijf
anderen werden gediskwalificeerd.
Hedenochtend na een acceleratie-rem
proef tegen de helling van de Cauberg
op werd gestart voor het tweede en
laatste traject, dat 237 km. lang is. De
moeilijkheden liggen hier verscholen in
de eerste 80 km. door de Limburgse
heuvels.
SCHAKEN
HET INTERN. ZONE-TOURNOOI
De uitslagen van de afgebroken par
tijen van het internationaal zone-
schaaktournooi, dat te Wageningen
wordt gehouden, luiden:
8ste ronde: TrojanescuOlafsson 01;
9e ronde: OlafssonKolarov 10; 10de
ronde: DonnerIvkov 1—0, Alster
Stahlberg 01, TrojanescuKolarov op
nieuw afgebr.; 11e ronde: Niephaus
Orbaan 10, IvkovAlster y2y2.
De stand luidt nu: 1. Szabo 10 pnt.;
2. en 3. Larsen en Olafsson 8y pnt.;
4, 5. en 6. Uhlman, Donner en Irifu-
novic 7y pnt.; 7. Stahlberg 7 pnt.; 8,
9. en 10 Duckstein, Tesohner en Ivkov
5 pnt.; 11. en 12. Kolarov en Troja
nescu 4 y, pnt. plus 1 afgebr. partij
13. Niephaus iy pnt.; 14. Alster 4 pr.t.;
15. en 16. Hanninen en Clarke 3y pnt.;
17. en 18. Lintblom en Orbaan 1 pni
Het ergste. Bakvis: „Niet alleen
heeft hij mijn hart gebroken en mijn
leven verwoest, maar hij heeft ook
nog mijn hele avond bedorven".
„Natuurlijk meneer, de veren wor
den er eerst netjes afgehaald."
De naam van de kipDe deftige,
althans deftig doende, heer bestelde
met een zekere plechtigheid z'n ont
bijt. „En daarbij wil ik dan", sprak
hij, de vijf vingertoppen van iedere
hand zacht tegen elkaar drukkend,
„twee eieren. Verse eieren. En ge
bakken. Maar niet zó maar gebakken.
Met zorg. Zodra het wit in de pan
stolt moeten de eieren er uit. Niet
te veel boter gebruiken. En tijdens
het bakken een deksel op de pan. Ik
wil ook graag een snippertje zout
over de eieren, zodra ze in de pan
liggen. Geen peper".
De ober bleef enkele ogenblikken
verbaasd staan.
„Nog iets te vragen?" vroeg de def
tige heer nonchalant.
„Ja, meneer", zei de ober. „De kip
heet Metsy. Hebt u daar geen be
zwaar tegen?"
Tafelmanieren. Juffrouw Smak
vertelde in kleuren en geuren van de
inbraak, die de vorige avond bij haar
was gepleegd.
„Ja, we waren aan tafel", zei ze,
„en net aan de soep begonnen
„Zodat jullie niet konden horen
wat er op de gang gebeurde", onder
brak een kennis.
Zij wist. Mevrouw (tot haar
echtgenoot): „Hier vent, ik heb een
middel tegen haaruitval voor je mee
gebracht."
Meneer (zeer verbaasd): „Dat is
heel aardig van je, maar mijn haar
valt helemaal niet uit."
Mevrouw: „Neen vent, dat weet ik
wel. De bedoeling is dat je het aan je
secretaresse geeft, dan krijg je niet
zoveel haar meer op je jas."
Advertentie
Dat kón ook niet. Chef: „Hoe
komt het toch, Vermeulen, dat ik je
nooit aan je werk vind als ik binnen
kom?"
Kantoorbediende: „Dat komt omdat
u rubberzolen heeft, meneer."
Het medaillon. De beroemde ac
trice Eleonara Duse, de grootste ka
rakterspeelster, die ooit geleefd heeft,
was een boezemvriendin van de dich
ter Gabriele d'Annunzio. Eleonora
droeg altijd een kostbaar medaillon
om de hals, waarvan ze nooit scheid
de. Toen ze eens in Pittsburgh een
gastrol vervulde, bewonderde de re
gisseur het gouden kleinood en vroeg
of het een geliefd aandenken was.
„Ja", antwoordde de kunstenares,
„het bevat een lok van mijn beste
vriend, d'Annunzio".
„Maar", klonk het, hoogst verwon
derd, „d'Annunizo is toch nog niet
dood?"
„Gelukkig niet. Maar haar heeft hij
niet-meer!"
Weerberichten worden betrouw
baar. Bij de radiohandelaar komt
een aspirantkoper. Hem worden de
modernste toestellen gedemonstreerd
en dan vraagt hij:
„En hoe is het met de weerberich
ten? Zijn die bij die nieuwe toestel
len te vertrouwen? Die van mijn
oude kwamen nooit uit!"
Jantje Slim. Jantje ging met zijn
moeder boodschappen doen. Zij gin
gen winkel in, winkel uit en de hoe
veelheid pakjes nam steeds toe. Klei
ne Jan werd er moe van.
„Mam", zei hij tenslotte, „als ik
wat voor u doe, doet u dan wat voor
mij?"
„Goed", zei zijn moeder, „wat wil
je dan?"
„Ik zal alle pakjes voor u dragen",
zei Jan toen, „en dan draagt u mij
hè?"
Wist zij ook? Op een veiling wa
ren een heer en een dame fel gebrand
op dezelfde bontmantel. Zij waren de
enigen die boden, maar dan ook zo
dat de prijs veel te hoog werd. Ten
slotte gaf de dame het op en de heer
werd de gelukkige koper. Toen bleek,
dat hij de man was van de dame, die
zo dapper had volgehouden
Courage. „Heb je je goed gehou
den bij de tandarts?"
,En of! Ik heb hem gezegd, dat ik
de rekening pas over drie maanden
zal betalen!"
door
E. Phillips Oppenheim
16)
De onrust tekende zich nog scher
per op Virginia's gelaat af.
.Stella-lief", zeide zij, „hoewel
niets mij meer genoegen zou doen,
dan dat je weer goede vrienden met
je vader werd, moet ik je toch zeg
gen, dat hij niemand toestaat in deze
kamer te komen, als zijn secretaris
er niet is. Inderdaad is, zoals je weet,
de deur afgesloten en als je de ge
heime sluiting niet gekend had, had
je niet binnen kunnen komen."
Kom", antwoordde Stella luch
tig, „nu ik eenmaal hier ben, ben
ik hier. Toe, maak dat bureau open
en geef me wat postpapier."
„Ik kan het niet open maken" zei
Virginia. ,Dat moet je begrijpen."
„Maar je hebt de sleutels", wierp
Stella tegen.
„Als ik die heb", verklaarde Vir
ginia, is het, omdat je vader ze mij
heeft toevertrouwd."
„Misschien", zei Stella, terwijl zij
zich wat voorover boog in haar stoel,
heb je ook de sleutels van die prach
tige, kleine geheime bergplaats van
hem, die hij mij eens heeft laten
zien."
„Misschien heb ik die", antwoord
de Virginia, ,maar als dat zo is, zal
niemand anders ter wereld het ooit
te weten komen."
„Dus je wilt niet eens dat bureau
voor me open maken?", vroeg Stella.
„Zeer zeker niet", antwoordde Vir
ginia „de bevelen van je vader aan
mij waren volkomen duidelijk."
„Denk je dan niet", vroeg Stella,
„dat zijn bedoeling was, een uitzon
dering te maken voor zijn eigen
docher?"
,Hoe kan ik dat zeggen?", ant
woordde Virginia. „Ik weet niets
van de moeilijkheden tussen jullie
beiden", liet zij er zachter op volgen.
„Het is mijn zaak niet, hoewel niets
mij meer genoegen zou doen, dan je
weer met je vader verzoend te zien.
Als je in de zitkamer wilt komen
en daar wachten zal ik naar boven
gaan en hem proberen over te ha
len, je te ontvangen."
Stella schudde het hoofd.
„Het zou tot niets leiden", zeide zij
„Hij is vreselijk koppig en ik zal
nooit kans hebben, om weer vrede
met hem te sluiten, tenzij ik hem
onverwachts kan ontmoeten."
,Nu", zei Virginia, „het is niet
waarschijnlijk, dat hij vandaag be
neden zal komen en Stella, wees niet
boos op mij, maar ik moet je wer
kelijk vragen, deze kamer te verla
ten."
„Dank je wel", antwoordde Stella
koel. Ik ben hier bij mij thuis en
ik ben van plan hier net zo lang te
blijven, als ik verkies. Jij bent hier
de indringster. Als je maar een
greintje verstand hebt, dan ga je weg
om met je poppen te spelen. Het kan
niet zo lang geleden zijn, dat je dat
nog deed en ik verzeker je, dat het
een passender tijdverdrijf voor je
is, dan hier in het huis van mijn va
der de baas over mij te spelen."
Virginia liep in de kamer heen en
weer. De tranen stonden haar al in
de ogen, zij was geheel ontdaan.
Stella", zeide zij, „je weet, wat
voor soort man je vader is. Als hij
te weten komt, dat je in deze kamer
bent geweest, zal hij het mij nooit
vergeven. Hij zal mij naar huis zen
den en dat zou om meer dan één
reden vreselijk zijn. Toe, wees nu
redelijk en ga mee naar een van de
andere kamers. Ik wil alles doen,
wat ik kan, om je met je vader te
verzoenen."
Stella scheen het er op gezet te
hebben, om met haar nichtje te
kibbelen.
Haar gelaat was bleek en droeg
een harde uitdrukking. Zij lachte
enigszins schamper vóór zij ant
woordde.
Jij ons verzoenen!", riep zij uit.
„Dacht je soms, dat ik je daarvoor
niet beter kende? Ik weet best, dat
het je hier veel te goed bevalt en
dat je bang bent, dat, als mijn vader
mij vergaf en ik terug kwam, jij naar
huis zou moeten gaan. Denk maar
niet dat ik je niet begrijp."
Virginia liep naar het venster en
stond daar een ogenblik naar buiten
in de Avenue te kijken. Haar ogen
waren nu geheel droog en op haar
wangen vertoonde zich een vurige
blos. De onrechtvaardige woorden
van haar nichtje hadden haar tra
nen gestuit, maar zij misten ook
verder hun uitwerking niet. Zij keer
de zich langzaam om.
„Heel goed, Stella", zeide zij. „Ik
zal mij niet meer met je zaken be
moeien, maar ik ben van plan volko
men mijn plicht te doen. Wil je deze
kamer uitgaan ja of neen?"
„Als ik klaar ben", antwoordde
Stella, „eerder niet."
Virginia liep de kamer door met
de bedoeling om te bellen. Stella
sprong vlug van haar stoel op, haal
de haar nichtje in én, haar bij de
schouders beetpakkend draaide zij
haar om. Toen sloot zij kalm de deur
van de kamer, waarin zij waren,
aan de binnenzijde af.
Ongeveer een uur later kwam Ror1
bert Smedley, de oudste secretaris
van Phineas Duge, haastig diens
slaapkamer, boven in het huis, bin
nen en vertoonde aan zijn meester
een doodsbleek gelaat. Phineas Duge
geheel gekleed, was bezig getallen
op te tekenen in een notitieboekje,
dat voor hem op tafel lag.
.Mijnheer Duge", riep de jonge
man uit, „neemt u mij niet kwalijk,
dat ik u stoor, maar ik geloof, dat
u, als u zich sterk genoeg voelt
dadelijk naar beneden, naar de bibli
otheek moet gaan."
Phineas Duge draalde niet. Er
kwam een licht in zijn ogen, dat een
gehele verandering over zijn gelaat
bracht. Hij besefte, als bij ingeving,
iets van wat er gebeurd was. Hij nam
de achtertrappen, die hij voor een
ziek man met merkwaardige snel
heid afliep en was in minder dan
een minuut in de bibliotheek. Het
was gemakkelijk te zien, dat Smed-
ley's ontsteltenis niet geheel onge
grond was. Er was een stoel omver
geworpen. Virginia lag met haar ge
zicht naar beneden vlak voor het
bureau. Phineas Duge liet zijn siga
ret vallen en knielde naast haar
neder.
Toen zag hij dat haar voeten en
handen gebonden waren met een
antimacassar die in repen was ge
scheurd en dat zij een ruw gevorm
de prop in de mond had. 1
Zij opende de ogen bij zijn aan
raking en kreunde zachtjes, in een
oogwenk had hij haar van haar ban
den bevrijd en de zakdoek wegge
nomen, die in haar mond gestopt
was.
„Haal wat cognac", zei hij tegen
de jongeman, „en je houdt je mond
hierover, begrepen?"
„Volkomen, mijnheer."
Smedley snelde weg. Duge stond
nog gebukt met zijn arm om Virgi
nia's middel. Langzamerhand begon
zij bij te komen. Zij keek de hele
kamer rond, alsof zij iemand zocht.
Haar oom deed haar geen vragen.
Hij zag, dat zij snel tot bewustzijn
kwam en hij wachtte. Smedley kwam
terug met de cognac. Samen lieten
zy er haar met moeite wat van tus
sen de lippen vloeien en keken toe,
hoe er weer kleur op haar wangen
begon te komen. Toen trok Phineas
Duge zijn arm terug en liep naar de
andere zijde van het bureau. Op de
grond lagen de stukken van Virgi
nia's gebroken medaillon. Het tapijt
was opengescheurd. Het ijzeren kist
je, met de sleutels nog in het slot,
stond half open. Hij sloeg het dek
sel terug en enkele van de bovenste
papieren er uit nemend liep hij ze
vlug door. Er was geen twijfel aan,
natuurlijk. Het document was weg.
Hij keerde naar de stoel terug, waar
heen hij Virginia gedragen had.
