Hoe mooi het was
maar**** hoe koud
i/M
Rijkspolitie leidde de bollendrukte
in goede banen
■w» t
I
Vi 'idili^i
I
MAANDAG 15 APRIL 1957
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 12
Men sprak over; „Het Kleumcorso"
Toen wij zaterdagmorgen bij „De
Uiver", het internationaal be
kende .chauffeurs-restaurant" aan
de Rijksweg bij Sassenheim de voor
bereidingen gadesloegen van de gro
te tocht op en neer van daar naar
Bennebroek door het Bloembollen
corso 1957, kregen wij innig mede
lijden.
Een klein beetje met ons zelf (om
te beginnen), maar heel veel met die
lieve meisjes, die in charmant gedra
peerde tule om de „tengere schou
ders" rondliepen in afwachting van
het tijdstip, dat zij op bevel van de
jury de wagens moesten beklimmen
om zich in het grote geheel te laten
bewonderen. Immerseen corso
is het feest van de bloemen, botani
schemaar ook menselijke.
De sneeuwvlokken en de hagel
stenen vlogen de velen die daar
rondwaarden om de oren en de wel
dadige warmte van de hete koffie
was niet bij machte de kilheid ge
heel te verdrijven. Wij echter,
schaamden ons om het medelijden
met ons zelf, wij, die gedoken waren
in de jaskraag, hoe hadden wij te
doen met de meisjes, met de wol-
kende tule, afgeschermd met plastic
capes en de (van kou) blozende
gezichtjes gewikkeld in een dito ca
puchon, rilden zij en zagen met angst
en beven de lange rit naar Benne
broek en terug op de wagens, soms
enkele meters hoog in de kille bries,
tegemoet.
Tenminste dat dachten wij. Wie
echter de moedige trekken op de
lieve gezichtjes zag, ontwaarde een
vaste wil om alles, maar dan ook al
les, te trotseren om „de weg te gaan".
C*n wij waagden het tot een der
*-4 lachende deerntjes een onbe
scheiden vraag te richten. Zij ant
woordde met ontwapende onschuld,
dat zij onder haar jurk een heel stel
zeemleerlappen had veihorgen om
de kou te weren. Anderen hadden
zich in de kranten gewikkeld, maar
vonden dat toch niet zo prettig. „Het
ritselt bij iedere beweging". Er wa
ren nog wel meerdere maatregelen,
van andere aard, maar met hetzelfde
doel genomen daar we echter nu
eenmaal niet alles in de krant kun
nen zetten, zullen wij deze niet sig
naleren.
De meisjes hébben de kou getrot
seerd en zich gedurende de hele lan
ge tocht moedig, zeer moedig gehou
den. Hun glimlachjes verstijfden
niet. Maar hun wuiven naar het pu
bliek had ditmaal een tweeledig doel:
het verdreef een klein beetje de erg
ste kou uit de zomers-blote armen.
Het corso was rond voordat het draaide
im* i
i J Spiedend uit de lucht
De windwijzer schommelt om het
noorden. Bleek giet de zon zijn zil
verig licht over het kleurige bollen
landschap, dat Holland bedekt als
komen of waar ze langs de kortste
weg een geschikt parkeerterrein kon
den bereiken.
Op de Centrale Post, het groepsbu-
reau te Lisse, heerste toen reeds een
grote bedrijvigheid. Elk ogenblik
kwamen radiomeldingen binnen van
een kleurige, wollen deken- Ver wegeen der mobilofoons of vaste radio-
*1
ugÈ A
komt als een reusachtige bezem de
dreiging van een regenbui over de
duinen vegen. Een luchteskader van
viermaal drie helgele vliegtuigjes
prijst tegen een strookje blauwe
lucht een bijzondere sigaret met
wonderfilter hemelhoog aan. Langs
de grote weg die naar het corso-
parcours leidt, suizen in lange rijen
tientallen glimmende automobielen.
Uit de file maakt zich een wagen
los. Opvallend wit-zwart met Op de
motorkap het Opschrift: Rijkspolitie.
Bij een kruispunt van wegen, waar
een agent het verkeer staat te rege
len, stopt de wagen. Stram groet de
agent als een officier hem ifets
vraagt. Er zijn geen bijzonderheden
en alles verloopt naar wens. De agent
krijgt orders en voort gaat de wagen
weer.
Veldslag tegen de drukte.
Grondig heeft de Rijkspolitie de
voorbereidingen getroffen om de ont
stellende drukte, die het jaarlijkse
bollencorso aankleeft, in goede banen
te leiden.
Tientallen orders werden uitgege
ven, gebaseerd op nauwkeurige stu
die van de topografische mogelijkhe
den, afstand tussen kop en staart
van de stoet en op vele andere fac
toren, die de plannen soms deden af
hangen van een enkele minuut. Tien
tallen tijds- en verbindingsschema's,
die het deden voorkomen, alsof een
veldslag geleverd ging worden, wer
den verzonden door het gehele land.
posten, welke boodschappen nauwge
zet werden ingeboekt en door de chef
luitenant H. P. Spaanderman verge
leken met een grote situatietekening,
die aan een van de wanden hing. Mo
torordonnansen kwamen zich afmel
den of nieuwe orders halen. En in
de keuken was de echtgenote van Ad
judant Hendriks druk doende lunch
pakketten te maken en voor warm
drinken te zorgen. „Liefdewerk",
noemde ze het. Naarmate het tijdstip
naderde, waarop het corso zich in be
weging zette, nam de drukte toe. Een
drukte, die onder invloed van het
weer meer dan andere jaren bestond
uit auto's dan uit voetgangers en
wielrijders.
Dat alles kan de piloot van de
RP 200, een politie vliegtuigje dat bo
ven de bollenstreek cirkelde wel het
beste waarnemen. Iedere „prop"
auto's, die dreigde een verkeersknoop
te veroorzaken, werd ogenblikkelijk
gemeld aan de centrale post, die de
waarschuwing per radio doorgaf aan
de dichtst nabijzijnde politie-een-
heid.
Het antwoord, dat dan meestal al
vrij spoedig kwam was: „C.P., C.P.,
hier R.P. 016. Geloof dat de knoop
zich hier begint te ontwarren". In
vele andere gevallen was de knoop al
reeds ontward, vóórdat de politie
auto ter plaatse kwam, zodat menig
ritje voor niets gemaakt werd.
Dat het juist de kleine toevallig
heid j es zijn, die zo'n grootse organi
satie nodig maakten, hebben we er-
En daarop volgde de troepenaanvoer: i varen, tijdens een ritje, dat we maak-
306 man uit alle windstreken. Uit
Groningen en Maastricht, Middel
burg en Vorden. Voor degenen, die
het verst weg woonden, moest onder
dak gezocht worden. Men vond dat in
Huize St. Bavo in Noord wij kerhout,
waar één nacht 100 man overnacht
ten. Er moest voor eten gezorgd wor
den. En talloze schijnbaar onbelang
rijke dingen eisten de aandacht op
van de man, die over de gehele or
ganisatie de scepter zwaaide, majoor
mr L. J. van der Meulen.
Zaterdagmorgen, om zeven uur al,
kon men de wit gehelmde motorrij
ders reeds over de wegen zien stui
ven, waar ze de automobilisten aan
wijzingen gaven, hoe ze zo snel mo
gelijk de corso-drukte konden voor
ten met de commandant van de mid
densector de bollenstreek was in
drie sectoren verdeeld luitenant
mr A. J. Dek.
Onberekenbaar.
De plotselinge behoefte aan een
bloemenslinger op de neus. van zijn
wagen, die een automobilist dwars op
„Ik hen mijn moeder kwijt!" Mocht
de drukte bij het corso dit jaar min
der zijn geweest dan anders, het dra
ma van de verloren zoon was er niet
minder om. Maar ook daarmee wist
de Rijkspolitie wel raad.
(Foto: „De Leidse Courant").
ÈL.
de weg doet stoppen bij een bloe
men kraampje, remt de hele drom
auto's die achter hem rijden. Hetzelf
de resultaat boekt een fietser, die het
na lang wachten eindelijk waagt om
over te steken. Ook de parkeerruim
ten, die onverwacht vol raken, zijn
onberekenbare lastposten.
„Bij een voetbalwedstrijd weet je
tenminste, hoe laat de menigte los
komt, maar hier loopt het af en aan",
was de mening van mr Dek. Toen
eenmaal de hele prop, die zich achter
de corsostoet had vastgezet, los
kwam, kon de politie niets doen,
dan de wagens aan de kant laten
staan, zich met de borst in de richting
van de aanrollende wagens opstellen
en met bravour de voor de openbare
orde het meest veilige richting aan
gevenEn het lukte nog ook!
De zaak kwam „rond" binnen een
uur na afloop.
Direct na het ontbinden van de
stoet kwamen de eerste politieagen
ten alweer vrij en zag men de leden
van het Rijkspolitie-muziekgezel-
schap zich gereed maken om naar
huis te vertrekken.
