De 83ste derby der Lage Landen
door Oranje met 3-2 gewonnen
OPGELOPEN 2-0 ACHTERSTAND DOOR JXZTZTZZïïl
APPEL (2) EN NOTERMANS WEGGEWERKT
Nederlands jeugdteam versloeg
de Belgen te Turnhout met 2-1
MAANDAG 15 OKTOBER 1956
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 1
v. d. Hart, Schaap De Munck, Klaas-
sens, Wiersma, en Kuys. Zittend: Hos
selaar, Notermans, Appel, Lenstra en
Koopal.
De wedstrijd, die het Nederlands elftal gisteren tegen de Rode Duivels i ging vrijer ademhalen en lanceerde
in het Deurne-stadion speelden, had veel overeenkomst met het weer. Het
duurde gisteren lang, zeer lang voordat de mist, die de gehele ochtend over
de Lage Landen van Nederland en België had gehangen, was opgetrokken
om plaats te maken voor een heerlijk zonnetje, dat warmte, veel warmte
zelfs uitstraalde en het Deurne-stadion in fleur en kleur zette.
Datzelfde beeld toonde het Oranje-elftal. In de eerste helft van de wed
strijd in de „Hel van Deurne" leek het alsof een mist over spel en spelers
van Oranje bleek te hangen de Belgen hadden daarvan toen niet de
minste last maar na de hervatting scheen ook over het Nederlands elftal
het Oranje-zonnetje, hetgeen uiteindelijk oorzaak was, dat een 20 ach
terstand niet alleen werd weggewerkt, maar zelfs in een 32 overwinning
werd omgezet.
Een uitslag, die volkomen bevre
diging kon geven qua spel-verhou-
ding, een uitslag ook, die voor Oran
je na de 20 achterstand toch
nog voldoening schonk, maar tevens
een uitslag, die voor België na het zo
hoopvolle begin veel leek op een zure
appel.
Onze verwachting ten aanzien van
deze 83ste Derby der Lage Landen
zijn ten volle bewaarheid.
We schreven in onze voorbeschou
wing zaterdag j.l., dat het Oranje-
elftal deze wedstrijd zou kunnen
v/innen, indien de spelers hun tegen
standers niet zouden onderschatten
en we schreven ook, dat de Rode Dui
vels, wetend, dat zij tegen een ster
kere tegenstander zouden komen te
staan, zich met alle energie, die er in
hen was, om een zo eervol mogelijk
resultaat te behalen en te trachten-
los te komen uit de depressie, waar
in hun nationale elftal en blijkens
de overige uitslagen van de door Bel
gische ploegen gespeelde wedstrijden'
ook het gehele Belgische voetbal
thans verzeild schijnt te zijn geraakt.
Allerminst hoopvol.
Wat het Oranje-elftal gistermid
dag 'in de eerste helft van de wed
strijd evenwel te zien heeft gegeven
was slechter dan we in de zwartste
jaren gezien hebben. Het Nederlands
elftal was nergens en daartegen stak
het geestdriftige, levendige spel van
de jonge Belgische voorhoede wel
bijzonder scherp af.
Toch kan het uiteindelijk resultaat
verdienstelijk genoemd worden, want
de wijze, waarop de Nederlandse
voetballers een na rust verkregen 2-0
achterstand wisten weg te werken,
wijst er op, dat het Nederlandse voet
bal toch aanmerkelijk aan kracht ge
wonnen heeft.
Dit succes is in de eerste plaats te
danken aan „stormram" Bram Ap
pel, die twee van de drie Nederland
se doelpunten fabriceerde, door zijn
fanatiek volhouden de Belgische ver
dediging op de knieën kreeg en ten
slotte matchwinnaar werd door zijr
tweede doelpunt, dat een ongelooflijk
staaltje van beheerste voetbaltech
niek betekende.
Vijfde achtereenvolgende
Nederlandse zege.
Deze wedstrijd leverde tevens voor
het Oranje-elftal de vijfde achter
eenvolgende zege op in een uitwed
strijd, weggesleept uit de beruchte
„hel" van Deurne, waar het evenwel
niet vaak op een „hel" heeft geleken.
Integendeel, het ging eraf en toe erg
tam en zelfs saai toe, vooral in het
begin, toen er voor de toeschouwers
ineer reden was om zich op te winden
van ergernis dan van plezier of span
ning.
Al heeft „Oranje" dan weer gewon
nen, een historische wedstrijd werd
het allesbehalve.
Maar die zege is toch veelbeteke
nend, want zij werd behaald na een
20 achterstand en op een tegen
stander, die blaakte van energie en
strijdlust, een tegenstander, die het
Nederlandse elftal eens zou laten
zien, dat er nog meer ploegen zijn,
die kunnen voetballen.'...
Het is anders gelopen, ondanks de
mineurstemming, die er over het
Nederlands elftal lag.
Hoe het geschiedde en waardoor
die ommekeer ten gunste van het
Oranje-elftal tot stand kwam?
Naar onze mening was het tweede
Belgische doelpunt daarvan de oor
zaak. Inderdaad was de eerste helft
voor Oranje slecht geweest. De spe
lers zullen dat zelf niet minder be
amen, maar de tweede helft werd
hoopvol begonnen, doch toen een fout
in de verdediging tot het tweede Bel
gische doelpunt leidde, liep de maat
bij de Nederlanders over.
Een felle reactie volgde, die een
volledige inspanning van alle krach
ten teweeggebracht en aanvanke
lijk misschien enigszins aarzelend
langzamerhand werd het verloren
terrein herwonnen, de Oranjeploeg
werd zich weer bewust van haar
kunnen entenslotte volgde voor
de Rode Duivels hetzelfde spelletje
als voor de rust bij Oranje: steeds
groter wordend overwicht van de
Oranjeploeg en zware druk op de
Belgische defensie, die ondanks
versterking uit middenlinie en voor
hoede tenslotte aan flarden gere
ten werd, wat tot gevolg had, dat de
Oranje-ploeg uiteindelijk toch win
naar werd.
Geen groots spel.
Toch leverde deze wedstrijd aller
minst groots spel op. Dat kan men
over het algemeen nimmer van de
„Derby der Lage Landen" verwach
ten, doch wat nu zelfs door de Bel
gen vóór de rust en door de Oranje-
spelers na de rust werd vertoond, was
al heel pover. Het was eigenlijk de
slechtste wedstrijd na de oorlog,
waarvan voor de Nederlandse ploeg
deze goede noot genoteerd kan wor
den, dat het tenslotte een 32 over
winning werd, welke evenwel in
waarde daalt als men haar beziet in
het licht, dat de Belgen met een gro
tendeels verjongde ploeg speelden.
Er is in de rust kennelijk een hartig
woord gesproken over het angstig
aandoende, povere spel en de beslui
teloosheid om eens tot een krachtige
attaque over te gaan. Toen het een
maal 20 was en het veel meer dan
te voren begon te gaan oni „alles
of niets" viel het onze spelers lichter,
van taktiek te veranderen. Noter
mans liet zijn verdedigende houding
varen en wijdde zich aan zijn taak
als verbindingsspeler. Er kwam nu
inderdaad meer stootkracht in de
voorhoede. Lenstra werd wat ontlast,
de voorzet, waaruit Appel voor het
eerst een tegenpunt kon scoren. De
kleine Fortuna-man Notermans
smaakte later het genoegen, de ge
lijkmaker voor zijn rekening te kun
nen nemen.
Daarmee was de gehele ploeg wel
tot de overtuiging gekomen, dat de
beste verdediging in de aanval lag,
nog juist op tijd. Op tijd ook voor
de keuze-commissie om het besluit
te rechtvaardigen. Cor van der Gijp
voor deze gelegenheid te vervangen
door de robuste Appel, die zijn repu
tatie van stoot-troeper op het beslis
sende ogenblik bevestigde en de win
nende goal maakte.
MEES' VIJGTIGSTE, MAAR
MEERUM'S TACHTIGSTE
Op het veld werd Mees, de
aanvoerder van het Belgische
elftal dqor zijn collega's van het
Oranje-team gehuldigd, in ver
band met het feit, dat de Belg
zijn 50ste landenwedstrijd speel
de, een respectabel aantal, waar
mee hij zich plaatste onder de
heel groten der Belgische voet
ballers. Deze wedstrijd tussen
België en Nèderland, was de
83ste in de serie van landenwed-
strijden tussen Nederland en
België.
Op de tribune zat een sport
journalist, de heer H. A. Mee-
rum Terwogt, die een stil, maar
niettemin zeer merkwaardig ju
bileum vierde. Van deze 83
wedstrijden heeft de heer Mee-
rum Terwogt er 80 gezien en
„verslagen".
Een gebeurtenis, welke toch
wel aan de vergetelheid mag
worden ontrukt.
Enkele meningen over
de wedsHjd
Men is het er algemeen over eens,
dat Nederland de wedstrijd in Ant
werpen toch verdiend gewonnen
heeft, omdat de Oranjeploeg betere
conditie toonde dan die van de Rode
Duivels.
Mees, de Belgische aanvoerder,
vond het erg jammer, dat juist deze
voor hem vijftigste interland verlo
ren moest gaan en dan nog nadat
een 20 voorsprpng bij elkaar was
gevoetbald. „De Nederlanders heb
ben altijd wat meer geluk dan wij",
aldus de Belgische aanvoerder, „en
daar is nu eenmaal niets aan te doen.
Zij hebben de kans gphad en ze heb
ben deze gebruikt, iets wat wij jam
mer genoeg de eerste helft niet heb
ben gedaan."
Rinus Schaap, de Nederl. ploeg
man, had de Leidse Courant van
Zaterdag niet gelezen en dus: „Wij
hebben de Belgen wat onderschat,
geloof ik, daarom ging het bij ons zo
stroef in het begin. Na die 20 ach
terstand had ik er een hard hoofd
Kruyver, de TC-voorzitter van de
K.N.V.B.: „Een van onze slechtste
wedstrijden van de laatste tijd. Het
moreel was in elk geval goed. Dat
heeft m.i. de doorslag gegeven."
Henk Pellikaan, lid der Keuze-
Commissie: „Het Oranje-elftal heeft
bijzonder veel gepresteerd. Om in
Deurne na een 20 achterstand met
32 te winnen moet men heel wat
mans zijn."
Ook de Belgische pers is teleurge
steld door het vertoonde in Deurne
en speciaal dan wat hun eigen spe
ler betreft.
„Het Volk" (Gent) zeg.t dat het
clubmootje van Gantoise een mis
lukking is en in het bijzonder Orlans
is ver achtergebleven bij de bijzonde
re partij, welke hij tegen. Hongarije
vertolkte.
„Le Soir" was volkomen verrast
door het herstel van het Nederlands
elftal na de rust. „Le Soir" kan ook
niets anders dan constateren, dat de
verdediging na de rust in elkaar
stortte en flater op flater beging.
„Het Laatste Nieuws" constateert, dat
thans gebleken is hoe zwak België
er eigenlijk wel voorstaat, want dat
bij gebrek aan voetballers van klasse
men zijn toevlucht tot gewone clubspe
Iers als Decoster en Willems heeft
moeten nemen.
Het „Nieuws van den Dag" spreekt
over het winnende doelpunt van een
onzuivere goal, omdat Appel een
overtreding tegen Decoster had be
gaan. Volgens „Le Soir" was het doel
punt gemakkelijk te verhinderen ge
weest, indien Gernaye tijdig was uit
gelopen, doch ook de doelman deelde
toen in de algemene malaise.
(Advertentie)
Een verdiende zege
„Ik ben meer dan tevreden over
mijn jongens". Dat zei een bijna ju
belende Karei Kaufmann na afloop
van de zaterdagmiddag op 'het terrein
van F.C. Turnhout gespeelde wed
strijd tussen de jeugdelftallen van
België en Nederland. „En dan niet
in de eerste-plaats om die 2>1 zege,
maar eerder nog om het feit, dat we
verdiend hebben gewonnen, dat onze
conditie beter was en ons ploegver-
iband hechter".
Het was een „jiubileumwedstrijd'",
de 25ste, die de jeugdploegen -speel
den. De Nederlandse jongeren heb
ben dat jubileum- gevierd. Zij traden
de Belgen tegemoet met een weldoor
dacht spelletje. Wel waren de gast
heren technisch zeker niet de min
deren, maar de conditie gaf de door
slag. Een tempo, dat zeker redelijk
moet worden genoemd voor deze
jeugdigen, konden de Belgen niet tot
het einde toe volhouden. De Neder
landers wel en dat bracht hun de
zege.
Tegen de verwachting in gingen de
onze reeds snel in het offensief, en
ze kregen meer werkelijke kansen
dan 'hun tegenstander®. Middenvoor
Sleven (VVV '03benutte zo'n kans.
In moeilijke positie kreeg hij de bal
toegespeeld, handig ontdeed hij zich
van zijn belagers en toen hij even
vrijibeid had loste hij een schot, dat
te goed gericht was om doelman Core
mans ook maar een schijn van kans i
te geven (0-1). De Nederlanders I
behielden hun voorsprong tot na de I
rust. Een duel tussen de Ee^ische
aanvalsleider, Wegria, en de Neder-1
lendöe stopper, Schilder (Volendam),
ging vooraf aan de gelijkmaker. iHet
had er, althans voor de toeschouwers
langs de lijnen, alle schijn van, dlat
de (Belg de bal met de hand mee
nam. Ook Schilder dacht dit. Even
hield hij in en dat werd hem fataal.
Wegria zette door en kwaim alleen
voor keeper Bals (Zeist). De Belg
maakte geen fout en opnieuw was
de stand gelijk (11).
Verwoed vielen de Nederlanders
hierna aan. De Belgen, voor wie 'het
tempo kennelijk te hoog was geweest,
konden slechts met alle moeite de
Nederlanders de weg naar het doel
versperren. Aanval na aanval op het
doel van Coremans volgde. Toen, ein
delijk onverwacht, kreeg rechtsbin
nen De Vries (Sparta) in een scrim
mage die bal voor zijn voeten. Hij
maakte van een moment van vqjK
warring in de defensie van de Belgen
gebruik door hard in te schieten en
Nederland leidde opnieuw (12). In
gievaar kwam de overwinning niet,
meer, te minder omdat de onzen hun
tegenstanders in de laatste fase van
de sitrijd bijna overspeelden.
Een Nedlerlands jeuigdelftal, zoals
wij dat eigenlijk de laatste jaren niet
meer hebben zien spelen, heeft ver
diend gewonnen. Naast het feit dat
Kruyver (KFC) excelleerde, en
Kraiay (DOS) op de rechts-backplaats
Bals CZeist) in het doel en Sleven
als aanvalsleider vaak voortreffe
lijke dingen deden, terwijl ook an
deren van behoorlijke aanleg blijk
gaven, mioet echter ook worden ge
constateerd, dat een tijd van rijping
nodig zal zijn voordat hun talenten
tot volle ontplooiing kunnen komen.
Hier een beeld van het winnende
doelpunt door Appel (N.) gemaakt
nadat hij een duel met De Coster
(B.). had gewonnen en de bal met
een scherp schot in het doel liet be
landen. V.l.n.r.: Appel (N.), de Bel
gische doelverdediger Gernaye (lig
gend), De Coster (B.), Van Herpe
(B.) en geheel rechts de Belg Mees.
Het moment waarop middenvoor Wil
lems van België in de vijftiende mi
nuut van de eerste helft het eerste
Belgische doelpunt scoorde. V.l.n.r.:
ziet men Willems (B.)., Van der Hart
(N.) en de Nederlandse doelverdedi
ger De Munck.
De donkerharige scheidsrechter Or-
laruddni, een Italiaanse aristocraat met
een heel licht embonpoint, is wel zo
ongeveer de beste man van het veld
geweest tijdens de wedstrijd België
Nederland. Hij heeft zich uitstekend
van zijn taak gekweten, paste op tijd
de voordeelregel toe en floot de wed
strijd niet „dood". Daar 'had hij trou
wens weinig gelegenheid toe, want
de gemoederen van de spelers waren
maar zeidien verhit. Hoe matig ook:
er werd doorgaans zeer fair gespeeld
en geen ogenblik is de strijd door te
grote hardheid ontsierd.
Een keer heeft signore OrlandSni,
die goed geasssisfceerd werd door zijn
landgenoten Ferrari en Righi, de aan
dacht op zich gevestigd. Dat was na
de rust, toen de ploegen stonden aan
getreden voor de tweede helft. De
scheidsrechter liet op zich wachten.
Grapjassen riepen als om een „nette
invaller", maar dat was gelukkig niet
nodig. De heer Orlandini had ontdekt,
dat zijn fraaie uniform niet meer
helemaal schoon was. Daardoor ver
saheen hij anderhalve minuut te
laat in een smetteloos wit over
hemd. Met een charmant gebaar als
excuus verzocht hij Bram Appel, zo
vriendelijk te willen zijn, de bal weer
aan het rollen te brengen.
