't Oranje-elftal opende intern.
seizoen met zege op Zwitserland
star
Verdiende 3-2 zege in een tot het
einde spannende wedstrijd
'Amerik,
aan
American
Intenea maakte getyk: 1-1
(Z&e Hentita zatg.de vaat de teiding
MAANDAG 17 SEPTEMBER 1956
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Een spannend detectiveverhaal, waarvan men tot op de laatste seconde niet wist, hoe het zou aflopen,
zo zou men de 20e landenwedstrijd tussen Zwitserland en Nederland het best kunnen karakteriseren. Een
42 overwinning voor het Nederlands elftal had het kunnen zijn, als Abe Lenstra in de tweede helft niet
een prachtige kans voor open doel had gemist. Een zege had het voor de Zwitsers kunnen worden, in het
tweede kwartier na de rust, toen de Oranjeachterhoede enkele minuten volkomen paniekvoetbal demon
streerde en over een gelijk spel had ook niemand zich behoeven te verwonderen, want Antenen miste vier
minuten voor het eindsignaal een strafschop, door de bal keihard tegen de lat te schieten. Alleen de historie
schrijvers zouden met een draw een beetje in hun maag hebben gezeten, want het doet inderdaad een
beetje vreemd aan, dat in deze twintig landenwedstrijden, gespeeld over een periode van meer dan 35 jaar,
nog nooit een ontmoeting in een gelijk spel is geëindigd.
„Wij hebben weer een record gebroken", voegde de voorzitter van de keuzecommissie van de K.N.V.B.,
de heer Henk Hoolboom, ons na afloop in de kleedkamer toe, „sedert november 1934 hebben wij in Zwit
serland niet meer kunnen winnen. En nu is dat eindelijk eens gebeurd", zei hij stralend. „De stevige tulp
heeft het van de fijnere edelweiss gewonnen", merkte een Zwitserse collega op, toen hij het prachtige
olympische stadion van Lausanne verliet, een beetje mistroostig, want „de jongens van de Edammer kaas,
kogelrond en hard, hebben verdiend van de mannen van de Emmenthaler gewonnen, want in onze kaas
zaten juist iets te veel gaten," zo borduurde hij verder en hij was er met zijn merkwaardige beeldspraak
niet eens ver naast.
Het is een harde strijd geweest,
welke slecht door de Duitser Dusch
is geleid. In plaats van hun landgenoot
in zijn moeilijke taak bij te staan,
hielpen de heren Schmetzer en Pen-
nig, de beide grensrechters de heer
Dusch van de wal in do sloot dooi*
hun aarzelende, ja in menig geval
zelfs foutieve aanwijzingen. Deze
scheidsrechter volgde de in sommige
perioden in hoog tempo gespeelde
ontmoeting slechts moeizaam en wij
zouden do heer Dusch dan ook drin
gend willen adviseren om alvorens
op het internationale pad verder te
gaan eerst eens iets aan conditie
training te doen, zoals Abe Lenstra,
teneinde de overtollige ponden kwijt
te raken. In plaats van de felle op
winst beluste gemoederen door een
wijs en straf beleid in toom te hou
den, stak hij de brand door zijn grove
fouten er nog heviger door aan en
alleen door het feit, dat de heer Dusoh
zijn ongelukkige beslissingen over
beide partijen vrijwel gelijkelijk wist
te verdelen, is het niet tot onaange-
De wedstrijd tegen Zwitserland begon
al direct sensationeel, toen Abe Len
stra, nog geen twee minuten na het
beginsignaal een uit de Zwitserse
doelmond terugkomende bal ijzig
kalm over doelman Pernumian heen
„lepelde" (01). V.Ln.r. op deze foto,
welke dit moment op beeld brengt:
Kernen (3), Cor v. d. Gijp op Abe
afstormend, Zurmühle, Vonlanden
(5), Koopal, doelman Pernumian,
Wéber (6), Perruchoud (2) en half
zichtbaar Abe Lenstra juichend.
name tonelen gekomen, al zag de
lucht er op sommige ogenblikken be
paald somber uit. Een hoekschop,
door van der Hart in de tweede helft
veroorzaakt, zag de scheidsrechter
volkomen over het hoofd. Toen hij
de strafschop toekende wegens hands
van Kees Kuys had hij een 30 secon
den daarvoor vergeten te fluiten voor
het tegen de grond lopen van de
kleine Notermans door drie Zwitsers
tegelijk. En nog bonter maakte de
heer Dusch het, toen Cor van der
Gijp even voor tijd doelman Pernu-
miam, die was uitgelopen, reeds was
gepasseerd, maar door de Zwitser bij
de benen werd gegrepen en ten val
gebracht, waardoor een zeker doel
punt aan Nederland ontging. Maar de
heer Dusch had niets gezien omdat,
hetgeen later tot verontschuldiging
werd aangevoerd, hij door de onder
gaande zon het spel moeilijk had kun
nen volgen.
Tactisch veel te genieten.
In taktisch opzicht viel er in deze
wedstrijd van veel te genieten. Niet
alleen zijn de Zwitsers gevreesd in
een thuiswedstrijd, maar ook hun
taktisch systeem is moeilijk te bestrij
den, ook al krij.gt men nog zoveel
theoretische of praktische aanwijzin
gen.
In de morgenuren hadden de leden
van de keuze- en technische com
missie, in Lausanne aanwezig, in aan
wezigheid van trainer "Wudy Müller,
de nodige wijze lessen uitgedeeld tij
dens een spelersreunie. Zonder twij-
De foto laat zien hoe de Oranjeman
nen tevreden en moe van de zeer
enerverende wedstrijd het veld ver
lieten, waarbij zij werden gefelici
teerd door dolgelukkige reserves en
officials. V.l.n.r. op deze foto: Kees
Kuys, op de rug gezien de reserve-
doelman Wim Landband, Boskamp,
Rinus Schaap, de aanvoerder van
Oranje; Cor v. d. Hart, in overhemd
de heer H. P. Hoolboom, Abe Lenstra
en Jan Klaassens.
fel was deze bespreking nuttig en
nodig, maar men vergat enkele fac
toren, die voor de spelers van het
oranje-elftal misschien belangrijker
waren. Van de vorm der spelers wist
eigenlijk niemand iets af, want daar
voor viel deze landenwedstrijdi te
vroeg in het seizoen. En bovendien,
hoe zou de lichaamconditie zijn, na
de zware competitie van het vorig
seizoen en het zeer korte zomerreces?
Zouden de longen en het hart be
stand zijn tegen twee maal drie kwar
tier in hoog tempo te spelen voetbal
in wat dunnere lucht en in een tem
peratuur, ver boven de 20 graden'
Daar kwam nog bij, dat deze wed
strijd duidelijk heeft aangetoond, hoe
dringend het is de gezamenlijke trai
ning van de Nederlandse eiftalclub
te hervatten. De beperking, welke de
technische commissie kreeg opgelegd,
van slechts drie trainingen vóór een
landenwedstrijd, is dwaasheid. Het
motief voor deze beperking luidt: de
clubtraining gaat voor en is ten min
ste zo belangrijk. Maar de wedstrijd
in Lausanne heeft geleerd, dat enkede
Kees Rijvers was
uitgenodigd
De keuze commissie van de
K.N.V.B. heeft enige tijd vóór
de wedstrijd te Lausanne een
beroep gedaan op Kees Rijvers
en zijn club, St. Etienne ge
vraagd, hem voor de ontmoeting
tussen Nederland en Zwitser
land vrij te geven. Het was de
keuze commissie niet onbekend
gebleven, dat Rijvers reeds vroeg
in het seizoen in voortreffelijke
vorm bleek te zijn. Het was de
voetbalbond voorts bekend, dat
St. Etienne op de dag na Lau
sanne een zeer belangrijke wed
strijd moest spelen, nl tegen Se
dan, waarvan het resultaat van
groot belang zou zijn voor het
verdere beloop van de competi
tie.
In een brief aan St. Etienne
had secretaris Brunt dan ook
geschreven, dat Rijvers, indien
zijn club hem voor Lausanne
vrijliet, op de snelste en beste
wijze van Zwitserland naar Se
dan zou worden overgebracht.
Maar de club van Kees Rij
vers wilde liever niet het risico
lopen, dat deze speler in de ont
moeting tussen het Nederlands
elftal en Zwitserland geblesseerd
zou raken. Een van de bestuur-
deren van St. Etienne liet zich
althans in die geest uit. „Ook al
zou Rijvers geen blessure oplo-
lopen, dan nog zou hij 24 uur la
ter niet hersteld kunnen zijn
van de vermoeienissen van de
wedstrijd en reis", aldus het oor
deel van het bestuur van St.
Etienne. „In andere omstandig
heden hadden wij Rijvers zeker
voor dit doel afgestaan", voeg
de zegsman van het bestuur, de
heer Fontanilles er nog aan toe.
Dat waren de redenen, waarom
de K.N.V.B. enkele dagen voor
de wedstrijd te Lausanne tele
grafisch bericht kreeg, dat aan
het verzoek niet kon worden
voldaan.
niet kunnen losmaken van Kernen,
de zeer geroutineerde en ervaren
achterspeler van het Zwitserse elftal,
die niet van zijn zijde week en er
ook niet voor terugdeinsde de buiten-
spelval open te zetten, waar onze mid-
voor nog al eens in tippelde. Van der
Gijp stond als gehypnotiseerd gedu
rende twee speelhelften tegenover
Kernen en geen ogenblik kregen de
weinige Nederlandse supporters, die
naar Lausanne waren gekomen om
het oranjeteam aan te moedigen, het
frisse bewegelijke spel van de Feyen-
oordspeler te aanschouwen, dat hij
tijdens de oefenwedstrijd tegen Karls
ruhe had gedemonstreerd. Bovendien
konden wij niet aan de indruk ko
men, dat hij het forse spel van zijn
tegenstander niet met dezelfde kracht
kon beantwoorden, waardoor het zelf
bewuste spel van Kérnen nog duide
lijker in het oog viel. En in plaats
van de vrijheid te zoeken, door zich
nu eens terug te trekken dan weer
eens met Coy Koopal te switchen,
Van der Zijp bleef maar in het mid
den opereren, als een schaduw ge
volgd door zijn bewaker, die een
knappe defensie partij voetbal ten
beste heeft gegeven. Door het ont
breken van een mid voor, die openin
gen kon maken en het teruggetrok
ken spel #van Voges, was de taak van
de voorhoede om tegen de stug spe
lende en nauwkeurig dekkende ver
dediging van het Zwitserse elftal
doelpunten te scoren, er niet eenvou
diger op geworden. Een snel sprin
tende Coy Koopal hebben wij in Lau
sanne wel, aan het werk gezien, maar
zijn werk was weinig produktief door
het slechte en onbeheerste schieten.
Abe Lenstra, ondanks het feit, dat hij
in 14 dagen 12 pond is afgevallen on
der dokters controle), miste het flit
sende in zijn spel van vroeger; zijn af
geven van de bal leed aan onnauw
keurigheid en ondanks het feit, dat hij
een juweel van een doelpunt scoorde
het eerste hij heeft té veel fraaie
kansen gemist, vooral in de tweede
helft, om hem het predikaat „beste
speler van het elftal" te verlenen.
Wudy Müller, de trainer van het
oranjeteam, verweet het Abe na af
loop spottend in de kleedkamer:
„waarom heb je ons zo lang in span
ning gehouden? Als jij zes minuten
na de rust die kans had gebruikt, zou
het 42 zijn geweest. Dan was het uit
geweest". Waarop Lenstra rustig ant
woordde, dat juist die ene bal zo
springerig was geweest en dat hij
daarom toen geen doelpunt had ge
scoord". Bovendien, de spanning
moest er toch in blijven, kaatste hij
terug.
AMERICA*
(Advertentie).
maker in de tweede helft zou komen.
Maar de wonderlijke speling van het
voetballot wilde, dat de rijke oogst
van vijf doelpunten in de eerste drie
kwartier kon worden genoteerd.
Betere lichamelijke conditie der
Zwitsers.
Een betere lichamelijke conditie
van de Zwitsers kwam vooral tot
uiting bij het starten, waardoor in
vele gevallen onze tegenstanders juist
iets eerder bij de bal waren dan de
mannen in het oranjehemd. Het daar
door ontstane overwicht werd nog
vergroot door een taktische meerder
heid, waardoor de opbouw van hun
aanvallen vlot en handig kon geschie
den. De Nederlandse voorhoede moge
spelers bepaald aan een centrale trai
ning toe zijn, zowel ten aanzien van
hun lichaamsconditie als van hun
voetbalteohnische kunnen. Maar de
clubbelangen gaan tegenwoordig zo
ver, dat Fortuna '54 24 uur na Lau
sanne de Munck, van der Hart en
Notermans in Frankfort laat spelen
en enkele dagen daarna in Rouaan,
waarna de volgende week zondag
weer de competitie volgt, een veel te
zwaar programma midden in het sei
zoen van de eredivisie met bovendien
drie landenwedstrijden in september,
oktober en november om van de
oefenmatches nog maar te zwijgen!
Moeilijke opdracht voor Voges.
Toch heeft het taktischt praatje van
de zaterdagmorgen wel resultaat ge
had. Op de eerste plaats heeft Gerrit
Voges, de 23-jarige debutant, zich
strikt aan zijn opdracht gehouden:
.Blijf bij Vonlanden, de spil, die niet
stoppert ,maar overal te vinden is en
vaak als zesde man van de voorhoe
de mee ten aanval trekt". En zo stond
de man van de sportclub Enschede
voor een dubbele taak: op de eerste
moest hij als debutant, zich
snel aanpassen en zijn nerveusiteit zo
gauw mogelijk proberen kwijt te ge
raken en voorts moest hij voortdu
rend in de buurt van Vonlanden blij
ven, hetgeen betekende een zwer
vende opdracht in het middenveld,
defensief en indien mogelijk ook
En was onze achterhoede dan op
gewassen tegen het bewegelijke com
binatiespel van de Zwitsers, die soms
wel met zeven man tegelijk naar vo
ren trokken? Schaap had een matige
eerste helft, maar hervond na de rust
zijn rustige, oude vertrouwde spel,
waardoor hij met kop en schouders
boven zijn teamgenoten uitstak. No
termans werkte hard en deed eigen
lijk te veel, maar zijn spel was te
nerveus en te weinig doordacht om er
veel profijt in de ploeg van te heb
ben. De vorm van Van deir Hart is
inderdaad achteruitgegaan. Aan zijn
spel heeft nonchalance, gecombineerd
met een slechte vorm van show-voet-
bal. Zijn conditie is bovendien niet al
te best, hetgeen enerzijds veroorzaakt
wordt door een te veel aan wedstrij
den en te weinig training. Voor het
begin van de wedstrijd klaagde hij
over spierpijn in de benen. Het resul
taat van dat alles was, dat achterspe
lers als Kuys en Wiersma, wier spel
zioh aan een in vorm zijnde Van der
Hart kan optrekken, nu hun kapitein
in de storm misten, hetgeen tot fatale
gaten in de verdediging leidde. Stond
in het Nederlandse doel niet een
Frans de Munck in topvorm, dan zou
de ploeg zonder twijfel een nederlaag
hebben geleden. Want de weinig goed
gerichte en harde schoten van de
Zwitserse voorhoede en middenlinie
offensief met passes naar Lenstra werden enkele malen op kranige
voor opbouw van de aanval. Daar I wijze gestopt, waardoor menig open
kwam nog bij, dat de 23-jarige Zwit- doekje van het Zwitserse publiek
ser een harde speler was, die enkele i voor het werk van onze doelman ver
keren Voges volkomen omver liep of klaard wordt. Opruimen, was het
hem als een muur opving. Lucht devies voor onze achterhoede geweest,
kwam Voges gelukkig niet te kort,snel en goed opruimen, zonder aarze-
maar hij heeft het in zijn eerste wed-1 len. Opvangen van de stormaanvallen
strijd^ in de oranjetrui zeer moeilijk onzer tegenstanders, dat ging nog
Het door Abe Lenstra zo verrassend
gemaakte doelpunt toen de wedstrijd
nauwelijks was beginnen (01) werd
in de negende minuut beantwoord
met een tegenpunt van de Zwitserse
rechtsbinnen Antenen, die een flitsen
de aanval met een prachtig schot be
kroonde (11). V.l.n.r.: de geslagen
doelman De Munck, in het doel, Pas-
tega (10), Notermans, Wiersma, (2),
op de grond ligend de maker van het
doelpunt Antenen, Cor v. d. Hart en
Meier.
gehad, waarbij hij zich weer ver
dienstelijk heeft geweerd. Ruim vol
doende, zo zou men zijn spel kunnen
kwalificeren.
Cor van der Zijp heeft zich op en
kele gevallen na, de gehele wedstrijd
wel, maar het opruimen was slecht
verzorgd, waardoor een half gestran
de Zwitserse aanval opnieuw kracht
kreeg en de druk op het doel van de
Munck soms ondragelijk zwaar werd.
Vandaar de spanning of de gelijk-
meer scoringskansen hebben gehad
dan die van de gastheren, over het
algemeen oefende de Zwitserse ploeg
toch een druk op het Nederlandse
doel uit, welke in sommige perioden
zelfs beklemmend was. Een cofner-
verhouding van 82 ten gunste van
onze tegenstanders zegt toch wel iets
op dit punt. Maar doelpunten maken,
profiteren van de betere opbouw van
het spel in technisch opzicht viel
er weinig krachtsverschil tussen de
spelers van beide teams te onder
scheiden daartoe waren Antenen
en de zijnen niet in staat. De Zwitsers
mogen in een betere conditie Rebben
verkeerd, in uithoudingsvermogen
schoten onze landgenoten niet te kort.
Dit feit is des te opmerkelijker, in
dien een becijfering leert, dat de ge
middelde leeftijd van de Zwitserse
spelers 25 bedroeg en die van de
oranjehemden 27 jaar. Perurchoud
was met zijn 28 jaar de oudste van de
bergbewoners; Frans de Mucnk, Rinus
Schaap, beiden 34 jaar en Abe Len
stra met 35 jaar waren de 3 „oudjes"
in het veld. Hoe hoog moet men dan
de verdiensten van dit drietal aan
slaan. indien men bedenkt, dat de
Munck, Schaap en Lenstra, die zijn
35e wedstrijd in de oranjetrui speelde
en zijn totaal aantal goals in inter
landvoetbal tot 23 zag stijgen (alleen
Bakhuys met 30 en Kick Smit met
25 doelpunten staan boven hem),
verreweg de beste spelers van het
Nederlands elftal waren?
