EILANDJES
t Probleem „man" in de vacantie
IN DE
ARCHIPEL,
niet uit dtameti, maat uit nucfitet ótaat g&dateti
r •- ^3S|
En al roept hij dan nog zo hard:
„Geen zorgen, ik red me wel!"
Zij weet beter
ZATERDAG 7 JULI 1956
DE LEIDSE COURANT
VIERDE BLAD PAGINA 1
EHULD IN HET EEUWIGE GEZANG van de zwaar-golven-
de Oceaan, nog binnen de ban van de Indonesische Archipel
hebben mensen, die meer practisch dan romantisch zijn,
kleine eilandjes gebouwd, die niet zoals Hawaii uit dro
men, maar uit nuchter staal en buizen gebouwd zijn.
Een honderd jaar geleden was men verrukt, als men in een zan
derig stukje woestijn plotseling een straal olie zag opspuiten en
deze vreugde heerst er ook nu nog wel, maar het wereldverbruik
heeft de woestijnwinning achterhaald en om alles gesmeerd te
laten lopen, moest men naar andere bronnen uitzien.
En de mens heeft deze nieuwe bronnen gevondenmeters onder
de zeespiegel is men .gaan boren en het resultaat is, dat op voor
zichtige wijze in de breed-deinende zee kleine eilandjes verschij
nen, door mensenhanden gemaakt, die plaats bieden aan boorto
rens en groepjes mensen. Kleine ploegen bevolken de eilandjes,
dag en nacht werken de zuigers en de boormachines, en vanuit
de bodem der zee komt de dikke vloeistof, die in de laatste eeuw
dikwijls een historische rol gespeeld heeft bij grote beslissingen.
EILAND IN WORDING.
Over een maand zal wederom zo'n
eilandje gereed zijn om bevolkt te
worden.
In de Zuid-chinese Zee, ongeveer
32 km. uit de kust van Brunei" (Brits
Borneo) is een dochtermaatschappij
van de Koninklijke Shell Groep be
zig met de bouw van zo'n kunstma
tig staal-eilandje.
De plaats, waar geboord zal wor
den, Ampa Patches genaamd, is een
koraalrif, ongeveer 9 meter beneden
de waterspiegel; ongeveer 100 kilo
meter ten zuid-westen van Ampa
Patches, waar het water 23 meter
diep is, worden ook reeds de grond
slagen gelegd voor een olie-eilandje.
De onderbouw van de Ampa Pat
ches werd vervaardigd in de Holland-
sche Constructiewerkplaatsen te Lei-
Een boring in de Zuid-Chinese Zee bij
de kust van Brits Borneo (Seria). De
boortoren is met het vasteland ver
bonden door een kabelbaan.
(„Shell-foto).
den en de kosten bedragen rond 3
miljoen gulden per eilandje.
En deze twee eilandjes-in-wording
vormen een vervolmaaktere uitvoe
ring van de drie kleine pionier
eilandjes, die in de afgelopen jaren
reeds rond de kust van Oost-Borneo
gebouwd zijn.
zelfstandig.
De eilanden zullen eigen radiosta
tions en krachtcentrales krijgen.
Voorts zullen er geriefelijke verblij
ven voor het boordpersoneel, opslag
ruimten en landingsplaatsen voor
helikopters zijn.
De beide eilandjes zullen ieder uit
twee delen bestaan. Op de ene helft
zullen de iboorwerkzaamheden worden
verricht; op de andere komen de
verblijven voor het personeel. De
verbinding hiertussen zal gevormd
worden door een loopbrug van 27 me
ter lengte. Het geheel zal door vier
samengestelde stalen pijlers worden
gedragen.
De afmetingen van Ampa Patches
Een stalen booreiland in de Perzische
Golf.
(„Shell-foto).
op het gedeelte, waar de boorwerK:-
zaamheden zullen worden uitgevoerd,
zijn 55 bij 18 meter. Het zal bestaan
uit twee verdiepingen, op de bo
venste verdieping komen de werk
tuigen in actie en het onderste ge
deelte zal bestemd worden voor op
slagruimte.
De tweede helft van Ampa Patches,
waar det woonruimten zullen komen,
zal ongeveer 18 bij 15 meter groot
worden, waarbij het dak als lan
dingsplaats voor helicopters zal die
nen. Er zal ruimte zijn voor 34 mar.:
twee boorploegen, een ziekenverple
ger, een radiotelegrafist, een werk
tuigkundige, en huiselijk personeel
zoals koks en schoonmakers.
Het van air-conditioning voorzie
ne geheel zal behalve slaapkamers
ook enige zitkamers en badkamers
bevatten, terwijl een modern inge
richte keuken niet zal ontbreken.
i
- - -
-
EENZAME post.
En als over een maandje op Ampa
Patches de machines in gebruik ge
steld zullen worden, zullen de eerste
twee ploegen twaalf uur op, twaalf
uur af hun eenzame post betrok
ken.
Iedere ploeg zal acht dagen wer
ken en dan vier dagen „land-verlof"
krijgen, waardoor dus in totaal drie
ploegen nodig zijn.
Per helikopter zullen de mannen
van en naar het land gebracht wor
den. Ook de aanvoer van voedsel en
kleine vrachten zal per helkikopter
geschieder, waarvoor men een dage
lijkse „busdienst" in het leven zal
roepen.
En zo viert de mens zijn triomph
over de natuur, die onbewogen zijn
werk gadeslaat, wetend dat bij all in
spanningen en vernufte de schatten,
v
Een boring in het Meer van Maracal-
bo. Links de boortoren, recht los
van deze toren een z.g. „drilling
barge" in feite een drijvende fabriek
met electro-motoren, werkplaatsen,
opslag- en kantooruimten.
(„Shell-foto).
die haar ontroofd worden, 'n druppel
zijn van de zee van rijkdommen, die
zij nog steeds buiten het bereik van
deze voortvarend mens houdt.
De gestegen welvaart en
het feit, dat de lieve zoontjes in
één maand vacantie-thuis aan ge
scheurde broeken en ingetrapte rui
ten toch zo ongeveer op zeven dagen
Parijs met prima hotels en enkele al
leraardigste excursies komen, heeft
geleid tot een ontwikkeling, waarbij
't probleem „de kinderen" onder
drukt wordt, maar 't probleem „de
man" als een griezelige schaduwke-
gel oprijst. Wanneer men hierbij de
vrouwen-wijsheid overweegt, dat
iedere man een groot kind is, dan
kunnen beide problemen nooit zo erg
ver van elkaar liggen, zodat met
recht gesproken kan worden van „de
ene duivel uitdrijven met de andere".
Ieder ouderpaar zint op een mo
gelijkheid, om de onrendabele kos
ten, welke jongetjes in een week of
vier viertier-op-straat bij elkaar we
ten te krijgen, te leiden naar een
meer verantwoord niveau. Een op
lossing ziet men tegenwoordig vaak
in het huren van een huisje op de
Veluwe, waar men voor 't zelfde
geld nog wat gezondheid kan op
doen.
Misschien zult u zeggen „Leuk!".
Dat is uw volste recht. Maar wij wil
len hierbij toch even opmerken:
„Let op de kostwinner!". Hij kan
zich doorgaans niet zo erg lang van
zijn broodheer losscheuren en het ge
volg daarvan is, dat de man enkele
weken in zijn dooie eentje thuis zit.
t grote kind.
rjIEP IN ZIJN HART ZIET EEN
man daar iets in. Het lijkt hem
machtig, om nu eens echt aan 't hoofd
te staan, al is 't dan van een leeg
huis, en hij begint al weken tevoren
oobouwende plannen te opperen, die
alleen maar bestemd kunnen zijn
voor het goed onderhouden plaveisel
van de weg naar de hel.
De vrouw ziet 't allemaal niet zo
rooskleurig, hoewel zij hem in de
weken voor 't afscheid aanmoedigt
bij 't produceren van goede voorne-
mens. Dat ligt nu eenmaal in haar
natuur.
Pas enkele ogenblikken voor 't
vertrek van de trein geeft ze de diep
ste roerselen van haar ziel prijs. Zij
pakt hem teder bij de hand en juist
als zijn kinderhart een zeer hoge
graad van ontroering heeft bereikt,
weet hij zich plotseling in rijn meer
verborgen gedachten betrapt.
Vrouwen hebben röntgen-ogen,
waarmee ze wekenlang ongemerkt
je breinfilmpje bekijken en dat on
verwachts met enkele woorden laten
merken.
Je gaat toch niet naar een café,
als je je eenzaam voelt, he?", vraagt
ze zachtjes.
Hij ziet er meteen uit, of hij vlam
heeft gevat en beweert: „Maar na
tuurlijk niet!"
Op dat moment staat er iemand in
zijn hemd.
„En zal je je iedere ochtend be
hoorlijk scheren?"
'n Ander heimelijk plan is ontmas
kerd. Hij staat niet eens meer in zijn
hemd.
En dan mogen de kindertjes bij
't vertrek roepen „Vaderrr, daaag!",
hij hoort 't amper. „Ga asjeblieft niet
iedere avond een halve croquetten-
automaat leeg eten!" ruist 't in hem j
na.
De trein rijdt weg en hij staat op
't perronnaakt!
de grote domper.
MU IS NAAKT ZIJN sinds de zon-
deval een beroerde toestand.1
Als de minister-president tijdens een j
toespraak tot de Kamer plotseling
zou bemerken, dat hij vergeten had j
zich aan te kleden, zou hij zich niet j
prettig voelen. Iedereen kan dat be-1
grijpen en daarom moet men ook
kunnen aanvoelen, hoe zo'n vader
zich voelt.
't Ligt in gruis!
Hij vindt het helemaal niet leuk
meer, om aan het hoofd van een leeg
huis te staan. Lusteloos wandelt hij
langs de verlokkingen van de stad.
„Vergunning", „Verlof A" en auto
matieken boezemen hem geen belang
in. Hij verkeert in de verdoving, wel
ke voorafgaat aan het opborrelen
van de goede eigenschappen.
En intussen zegt het mysterie der
eeuwen in de trein: „Jongens, wie
wil er 'n zuurtje?". De raadselachtige
glimlach, die filosofen en andere lui,
die alles wilden weten in de krank
zinnigheid heeft gedreven, speelt om
haai- lippen.
Zij weet, dat hij langs de kortste
weg naar huis wandelt; zij weet ook
precies, wat er nu in hem omgaat en
zij voelt echt medelijden met hem.
't Was zielig, denkt ze, maar 't was
voor zijn eigen bestwil!
'N VERSCHEURD MENS.
IN DE WEKEN van eenzaamheid
loopt er een verscheurd mens
door 't huis; 'n paard, dat de stal
kwijt is. 't Opmaken van een bed
blijkt niet zo'n erg eenvoudige zaak.
Als hij 's avonds behaaglijk onder de
wol wil kruipen, schiet er iets los en
zweven zijn voeten in de ruimte.
Niets is irriterender, maar 'n soort
lamlendigheid belet hem, om de boel
nog eens vast te stoppen.
Hij leeft nu volgens een handlei
ding, die zij op vier blocnote velletjes
geschreven heeft. Bij 't opstaan moet
hij het velletje hebben, waar onder
streept de aanhef 's Morgens op
staat. Iedere dag opnieuw leest hij
trouw: „Goede morgen, lieveling.
Eerst water op zetten voor thee, dan
tafel dekken, brood snijden, plan
tjes water ('n beetje lauw) geven en
bed afhalen. Tijdens 't eten scheer
water opzetten."
Er is ook nog een velletje: „Bij 't
verlaten van 't huis alle ramen slui
ten. Linnenkast, waar 't geld ligt op
slot doen en sleutel in 't sierpotje
van de geranium stoppen".
Hij doet 't allemaal trouw, behalve
't bed afhalen, want de ervaring
heeft geleerd, dat hij 't dan nooit
meer goed krijgt.
Als hij tenslotte naar zijn werk
gaat, laat hij de handleiding op tafel
liggen, zodat eventuele inbrekers
meteen weten, dat ze in 't sierpotje
van de geranium moeten zoeken.
DOE 'NS WAT.
OEUS, NIETS IS ZIELIGER DAN
'n huisvader, die paar weken
bewegingsvrijheid krijgt. De ergste
vrijgezel is er nog een gelukskind bij.
Als hij soms bij 't betreden van 't
kantoor een odeurluchtje verspreid,
denk dan niet, dat hij flatterig aan
't worden is. 't Is heel wat anders!
Hij komt er niet meer toe om eens
onder de douche te kruipen en om
de stand van zijn verwaarlozing te
camoufleren poogt hij de B.O. met
alleen maar O te övergeuren.
En loop in geen geval eens bij hem
aan, want voor de buitenstaander
zou 't niet mogelijk lijken, om in en
kele dagen zo'n smeerboel te ver
oorzaken.
Hij wast niets af en neemt pas een
nieuw mes. als er bij 't smeren van
de boterhammen vuile strepen zicht
baar worden, 't Hele huis is verpest
door 'n stank, die deels te verklaren
valt door de inhoud van de goot
steen, welke bestaat uit natte stuk
ken papier, sinaasappelschillen en
eierschalen.
Laat hem maar en wees vriende
lijk voor hem. Hij komt er overheen.
De dag breekt aan, dat de opgaande
zon hem betrapt bij uitmestings-
werkzaamheden. Dat is de dag, waar
op hij vacantie krijgt en zich bij
vrouw en kinderen gaat voegen. Dan
zwoegt hij urenlang om alles weer
een schijn van beschaving te geven
en dolblij vertrekt hij 's middags
naar de Veluwe, nadat hij alles heeft
uitgevoerd wat op 't velletje ftaat
met 't opschrift Als je naar ons toe
komt.
's Avonds verzekert hij zijn vrouw:
„Ik heb me best kunnen redden,
hoor!". En zij strijkt hem over zijn
haar en gürnlacht vertederd.
Omdat 't zo'n goeie man is!
