De eerste zomerzon vergulde hedenmorgen
eerste officiële bezoek van de Kroonprinses
I50Q Amsterdamse jongeren toonden aan
prinses, wat onder hen leeft en werkt
Zij, freantmaatdden een uatóieCijA uetzaefi
Sttifó-ataag.
Met de tem de taan uit
De dochter
Jong met de Amsterdamse jongeren
.Leidse studentenkamer'
ZATERDAG 30 JUNI 1956
DE LEIDSE COURANT
VIERDE BLAD - PAGINA 1
PRINSES BEATRIX IN AMSTERDAM
RAEÏ DE ZONNEBRAND van zuidelijke landen nog op haar gelaat en
beschenen door een zonnetje, dat eindelijk ook aan Nederland de sug
gestie wil doen, dat de zomer gekomen is, arriveerde hedenmorgen te tien
uur de Kroonprinses der Nederlanden, prinses Beatrix, in de hoofdstad van
het land, dat zij voorbestemd is eens te regeren.
En Amsterdam, dat zich bij het laatste koninklijk bezoek van de groot
hertogin van Luxemburg een weinig feestensmoe getoond heeft, was zich
de uitverkiezing van dit eerste officiële bezoek bewust en had de zomerzon
gebruikt om zijn tooi beter tot zijn recht te laten komen.
De vlaggen, die gisteren de verjaardag van Prins Bernhard omlijst hadden,
waren hedenmorgen weer aan honderden gevels uitgehangen, en de 's zater
dagse drukte heeft de Amsterdamse huisvrouwen niet weerhouden om dit
maal hun werk zo te verschuiven, dat zij getuigen konden zijn van dfit
eerste bezoek.
Koningin en prins vertrokken naar Soestdijk
In de morgenuren hielden koningin
Juliana en prins Bernhard hun doch
ter nog gezelsohap op deze eerste of
ficiële tocht, maar in de middaguren
keerden zij terug naar Soestdijk en
moest de kroonprinses zelfstandig
deze dag tot een goed einde brengen,
hetgeen haar wonder-goed gelukte.
In de hal van het stedelijk museum
werd het koninklijk gezelschap te
half elf door burgemeester d'Ailly
welkom geheten in de hoofdstad, het
geen gepaard ging met de overhandi
ging van een historisch boekwerk
over de stad Amsterdam.
Het jongste vrouwelijke gemeente
raadslid bood de kroonprinses bloe
men aan en het oudste vrouwelijke
raadslid overhandigde de koningin
een boek waarna alle raadsleden,
tezamen met andere autoriteiten in
het museum aanwezig, aan de kroon
prinses werden voorgesteld.
Bij de S.I.K.A.
Drie kwartier later maakte prinses
Beatrix kennis met een jeugdgroep
uit de aan velen onderdak biedende
hoofdstad en de hartelijke woorden,
die de voorzitster van de Samenwer
kende Instituten voor Kunstonderwijs
te Amsterdam tot de kroonprinses
sprak, werden door haar even inne
mend beanwoord.
De voorzitster van de SIKA, mej.
E. van Es, zei, dat de kroonprinses
weliswaar een wetenschappelijke stu
die richting gekozen heeft, maar dat
haar belangstelling ongetwijfeld ook
naar de schone kunsten uit zal gaan,
omdat wetenschap zonder kunstzin
nige inspiratie even onvruchtbaar is
als een kunstzinnige bezigheid zon
der wetenschappelijk inzicht.
Hierna bood de voorzitster de prin
ses een bronzen beeldje aan, vervaar
digd door de leerling der Rijksacade
mie, Leo de Vries, voorstellende
een danseresje, en vroeg haar tevens
de functie van beschermvrouwe van
de SIKA te willen aanvaarden.
Beschermvrouwe.
Met de volgende woorden aan
vaardde prinses Beatrix het beeldje
en het beschermvrouweschap:
„Op de kennismaking met de sa
menwerkend instituten voor kunst
onderwijs heb ik mij uiteraard bij
zonder verheugd. Reeds meerdere
malen heb ik veel goeds gehoord
over de S.I.K.A. In de eerste plaats
ben ik u dus zeer erkentelijk voor
de aanbieding van het besöherm-
vrouweschap van de S.I.K.A., welke
mij mogelijk maakt deze opbou
wende instelling te leren kennen.
In de tweede plaats dank ik u
allen voor het bijzonder mooie
beeldje, dat ik graag aanvaard. Van
mijn kant wil ik het beschouwen
als een symbool van allen, die als
leermeester of als leerling him
krachten aan de kunst geven."
Deze ongedwongen samenkomst
tussen kroonprinses en studenten aan
de kunstacademies duurde ruim een
uur en toen was tevens het ogenblik
gekomen, dat prinses Beatrix het be
zoek zelfstandig moest voortzetten,
want te kwart over twaalf vertrok
ken de koningin en de prins naar
Soestdijk en lieten hun dochter ach
ter onder de hoede van de Amster
damse bevolking.
Met dezelfde zekerheid als in de
morgenuren, vervolgde de prinses
haar bezoek met een korte wande
ling naar de Nassaukade, vergezeld
van de SIKA-senaat, en na een tocht
je met een rondvaartboot door de
Amsterdamse grachten, bereikte zij
rond een uur de ambtswoning van
burgemeester d'Ailly, waar zij teza
men met Amsterdamse studenten en
vertegenwoordigers van Amsterdam
se jongerenorganisaties op kunst- en
sportgebied een lopende lunch ge
bruikte.
PRINSES WTLHELMTNA
AANWEZIG.
Als grote verrassing arriveerde he
denmorgen om half elf ook prinses
Wilhelmina te Amsterdam om haar
kleindochter op de eerste schreden
in het openbare leven te vergezel
len.
De prinses woonde de bijeenkomst
in het museum bij, maar ondervond
kennelijk nogal wat hinder van de
steeds opflitsende fotolichten, waar-
Op bijgaande foto ziet men (v.I.n.r.) prof. mr. P. S. Gerbrandy, jhr. mr. A. W. L. Tjarda van Starkenborgh
Stachouwer en prof. dr. L. J. M. Beel die op verzoek van H.M. koningin Juliana en Z.K.H. prins Bernhard
een onderzoek zullen instellen naar de omstandigheden die hebben geleid tot de wijze waarop men in de buiten
landse pers artikelen heeft ge- publiceerd rond het Nederlandse hof.
om zij zo nu en dan haar ogen be
schermde met haar tas of met een
boeket bloemen dat haar bij aan
komst was aangeboden.
Toen burgemeester d'Ailly in zijn
toespraak wees op de symbolische
betekenis, welke prinses Wilhelmina
door haar aanwezigheid aan deze ont
vangst van haar kleindochter gaf, keek
prinses Wilhelmina glimlachend naar
haar oudste kleindochter.
Naar HUIBERS
Haarlemmerstraat 1 23, Lelden
Geboorteaankandigingen
In „staatsiekoets" naar Olympiaplein
„Wij moeten ieder ons steentje bijdragen
Het middagprogramma was ook ge
heel verzorgd door de Amsterdamse
jeugd en alle maatschappelijke groe
peringen hebben eensgezind samen
gewerkt om de herinnering aan dit
eerste officiële bezoek voor de prinses
zo aangenaam mogelijk te doen zijn.
Na de wandelende lunch maakte de
prinses in de „staatsfiekoets" van de
Illustrissimus Senatus Studiosorum
Amstelodamensium, begeleid door en-
kele studenten van dit „illustere"
corps een rondrit door de stad, waar
duizenden mensen de wegen, die lei
den naar het Stadion, jubelend om
zoomden.
danken voor het mooie cadeau dat
ik van u mocht ontvangen. Het is een
alleraardigst idee mij iets voor mijn
kamer in Leiden te geven en bij het
veelvuldig gebruik er van zal ik
steeds met genoegen aan deze mid
dag terugdenken.
Nog steeds cirkelt de fotograaf in
wijde bogen rond de Sleutelstad. Nu
en dan laat hij de verliefde lens van
zijn camera langs de schoonheden
van Hollands polderland glijden. De
dorpen en steden, die als suiker
klontjes in de koek zitten, slaat hij
niet over, en zo vond hij in Leidens
omgeving (noordelijk zoeken, ge
achte deelnemers) een schoon
plekje, dat hij hierbij aan de verge
telheid heeft ontrukt.
Hoe heet het?
De vorige week
Juist geachte mej. C. v. EEDEN,
VEURSESTRAATWEG, LEID-
SCHENDAM, de foto stelde voor de
oude (hervormde) kerk te Voor
schoten. Bijna alle deelnemers heb
ben ontdekt, dat deze toren thans
wordt gerestaureerd.
Wat U moet doen
Adresseer een kaart, brief of
briefje aan de puzzle-redactie van
Mej. C. van Eeden ontvangt de *e Leldse Courant, Papengracht 32.
waardebon van ƒ5.—. Leiden.
Schrijf onder het motto: „Met de
lens de laan uit".
De foto stelt voor:
De inzendingen worden ingewacht
tot en met donderdag a.s. Onder de
goede oplossers wordt een waarde
bon van 5.— verloot.
En de prinses genoot van de beko
ring, die dit eerste bezoek voor haar
had, haar reacties op het enthousias
me van de Amsterdammers waren
spontaan en even ongedwongen ge
noot zij later in de middag van de
.bonte variatie kunst- en sportuitin
gen der Amsterdamse jeugd, die 150®
1 jorigens en meisjes uit haar midden
afgevaardigd had Om met sport, spel,
zang en dans de kroonprinses éen in
druk te geven, van wat leeft onder de
Amsterdamse jongeren.
„BREDE BASIS".
Bij haar aankomst in het stadion
werd de prinses ontvangen door een
deputatie der aanwezige jongeren,
bestaande uit een 24-jarige Helmond-
se gezinsverzorgster, een 19-jarige
Nijmeegse typiste, een 20-jarige leer
linge van de industrie-huishoud
school de 20-jarige voorz. v. d. kweek
schoolvereniging, een 23-jarige onder
grondse mijnwerker uit Limburg, die
allen voor korte of langere tijd in
de hoofdstad hun woonplaats gevon
den hebben en daar hun rol spelen
in de verscheidene jeugdorganisaties.
Het welkomstwoord werd gespro
ken door de 20-jarige voorzitter van
de kweekschoolvereniging Fr its Eb
bing en na een zanghulde volgde het
bonte spel, dat ruim een uur in be
slag nam.
TOESPRAAK PRINSES
Aan het slot van de middag richtte
de prinses zich met de volgende
woorden tot de aanwezige jongeren:
„Voor uw aller komst hier naar het
Olympiaplein dank ik heel hartelijk.
Het is mij een vreugde, dat ik, nu
mijn schooltijd is afgelopen, hier met
u samen mag zijn.
Het is nu eenmaal niet mogelijk
met ieder van u persoonlijk kennis te
maken, maar wat ik zeg is wel dege
lijk voor ieder van u persoonlijk be
doeld
Vóór alles wil ik u heel hartelijk
Wij zijn voor het merendeel leeftijd
genoten, in ieder geval behoren we
tot dezelfde generatie. Wij zullen el
kaar moeten kennen en vertrouwen,
opdat we in de loop der jaren, wan
neer wij voor dezelfde vraagstukken
komen te staan, deze samen kunnen
oplossen.
Sommigen van ons nemen nu al ac
tief deel aan (het maatschappelijk le
ven, anderen bereiden zich daar nog
op voor. Vanzelfsprekend is het, dat
wij ieder op onze post ons steentje
zullen moeten bijdragen tot de wel
vaart en het geluk van ons volk.
Deze kennismaking mag een suc
ces genoemd worden, als vandaag een
basis is gelegd voor de verwezenlij
king van deze gedachte."
Geschenk
voor Beatrix'
Tijdens de toespraak, waarme
de de 20-jarige Frits Ebbing de
prinses hedenmiddag in het Am-
sterdamse Stadion verwelkomde, j
bood hij namens de Amsterdamse
jongeren een schrijfbureau aan, j
dat bestemd zal worden voor de
studentenkamer, die prinses Bea
trix over enkele maanden in
Leiden hoopt te betrekken.
De prinses toonde zich uiter
mate verheugd met dit geschenk
en zeide in haar dankwoord, dat
bij het veelvuldig gebruik, dat zij
van dit geschenk hoopt te maken,
steeds haar gedachten zuilen
uggaan naar het genoegen, dat
*"7? iongerenmiddag te Amster
dam haar verschaft heeft.
VOORSCHOTEN
Jhr. ir. A. C. von Weiier
40 jaar bij Begeer
Op 1 juli a.s. zal jhr. ir. A. C. von
Weiier de dag herdenken, waarop
hij, na voleindiging van zijn studie
aan de T. H. te Delft, in het jaar 1916
met de directie belast werd van de
fabricage-afdeling der N.V. Kon.
Utr. Fabr. van Juwelen, Zilverwer
ken en Penningen van C. J. Begeer
te Utrecht, en na de door fusie in
1919 opgerichte N.V. Kon. Ned.
Edelmetaal Bedrijven van Kempen,
Begeer en Vos werd benoemd tot di
recteur der sub-maatschappij van
voornoemd concern, de N.V. Ateliers
voor Edelsmeed en Penningkunst
voorheen Kon. Utr. Fabr. van C. J.
Begeer kortweg genaamd „Ko
ninklijke - Begeer" te Voorschoten,
welke in het bijzonder algemene be
kendheid geniet door haar prestaties
op het gebied der penningkunst.
De heer Von Weiier heeft in deze
40 jaren in belangrijke mate bijge
dragen tot de verdere ontwikkeling
in moderne zin van de Nederlandse
penningkunst door de samenwerking
van het bedrijf met een groot aan
tal Nederlandse beeldhouwers en
penningkunstenaars, en ook door zijn
initiatieven bij de oprichting der Ne
derlandse Vereniging voor Penning
kunst en de Fédération Internatio
nale des Editeurs de Medailles, van
welke beide verenigingen hij de ac
tieve vice-voorzitter is, de algemene
belangstelling bij het publiek voor dit
bijzondere kunstgebied aanmerkelijk
doen groeien, dit zowel door ge
schrift als voordrachten, en niet het
minst door organisatie van een groot
aantal fraaie tentoonstellingen zowel
in Nederland als in het buitenland.
Ingevolge de wens van de jubila
ris had de herdenking heden slechts
in intieme kring van zijn medewer
kers te Voorschoten plaats.
Gedurende het weekeinde wordt
de doktersdienst waargenomen door
dokter F. H. W. Swen, Veurseweg 20,
telefoon 2356. Voor een wijkzuster
tot het Gezondheidscentrum, telef.
2177.
VAN DE PRESIDENT
26)
„Ze bevinden zich tussen de goede-
deren, die jullie aan het afladen zijn.
Ik stel voor een verdedigings-corps
uit uw midden op te richten en dage
lijks een uur met de wapens te
oefenen. Laten we hopen, dat onze
voorzorgsmaatregelen overbodig zul
len blijken, maar ik meen, dat u het
met mij eens zult zijn, dat we ons
dienen voor te bereiden".
Ze juichten hem nogmaals toe. Het
was tenslotte nog ver in het verschiet.
Misschien kwam het er wel helemaal
niet van. De paar ogenblikken van
ernst waren al weer voorbij. Gelach
en vrolijkheid kregen weer de over
hand en het pleintje was weer vol
leven en bedrijvigheid.
Een man, die zich zelf Dom Pedro
noemde en John Angus de opzichter
stonden bij Dene. Eerstgenoemde ver
telde hem van de laatstaangekomene
in de kolonie. Ternissa, die hen overal
met de ogen volgde terwijl ze zich
tussen de menigte bewogen, hoorde
haar naam noemen. Ze zag, dat Dom
Pedro naar haar woning wees. Ze
hoorde zelfs Dene's uitroep van ver
bazing. Ze trad uit de schaduw te
voorschijn en in het maanlicht, dat
gaandeweg heller was geworden, was
ze duidelijk zichtbaar. Slank en ele
gant, haar in het licht grijs geklede
gestalte scherp afstekend tegen het
donkere huis achter haar, kwam het
Dene voor, alsof haar onverwachte
verschijning iets onwezenlijks, iets
spookachtigs had. Hij liep terstond
van de twee mannen weg en ging
haastig naar haar toe. Ze keken
elkaar een ogenblik aan. Haar aan
wezigheid hier was heel onverwacht.
Hij had haar achtergelaten in omstan
digheden, waaraan hy met onrust
terugdacht.
Zij was de eerste, die het stilzwij
gen verbrak.
„U ziet dat ik tenslotte toch op uw
verzoek ben ingegaan. Ik ben hier ge
komen om de kinderen een poosje
les te geven".
„U is van harte welkom op Beau
Desir".
„Erg vriendelijk van u mij hier een
toevlucht aan te bieden".
„Ik vind het wonderlijk dat u zo'n
toevlucht voor lief wilt nemen", zei
hjj.
„Ik had rust en volstrekte eenzaam
heid nodig", mompelde zij. „Mijn
korte verblijf in San Marino was als
een afschuwelijke nachtmerrie".
„Beau Desir" biedt u niet veel", zei
hy, „maar rust en eenzaamheid ge
loof ik wel u te kunnen geven".
„Ik geloof dat Beau Desir juist heel
veel biedt", zei zij zacht. „De omstre
ken zijn prachtig. Men is hier ver
van het kwaad der steden. Uw volk
heeft de gelegenheid een natuurlijk
en eenvoudig leven te leiden. Het ge
luk is hier voor hen te vinden".
„Vele mensen zouden het hier een
tonig vinden", merkte hij op.
„Dan verdienen ze niet ooit geluk
of tevredenheid te smaken", ant
woordde zij dromerig.
HOOFDSTUK XX.
De senora maakt plannen.
De president van San Marino stak
zijn sigaar na het ontbijt op en strekte
zich uit in 'n rieten stoel. Zoals altijd
gedurende het hete seizoen was het
ontbijt opgediend op het balkon van
een der kleinere kamers der presi
dentswoning. Naar de diepe stilte te
oordelen, was het .inderdaad heel
moeilijk te geloven, dat slechts een
paar dagen geleden een revolutie ge
woed had in deze ordelijke stad. Het
zwakke gezoem van stemmen, dat uit
de Plaza opsteeg, was verre van ver
ontrustend. De president slurpte zijn
likeurtje en, daar hij gewend was aan
de wisselvalligheden des levens, wen
ste hij zichzelf met bewonderens
waardige wijsgerigheid geluk, dat hij
hier lag in plaats van op het kerkhof.
Het was een huiselijk tafereel, dat het
hart van zyn onderdanen zou hebben
goed gedaan, indien hun ogen had
den kunnen boren door de dichte af
sluiting van bomen en bloeiende
heesters, die de presidentstuin ver
sierden. Zij zouden het buitengewone
voorrecht gehad hebben, hun presi
dent te midden van zijn gezin te zien.
Tegenover hem zal de senora, zijn
vrouw. Zij droeg een paarse ochtend
japon en een paar pantoffels, zoals in
dergelijke hoge kringen maar zelden
buiten de slaapkamer gezien worden.
Doch alsof zij deze kleine tekortko
mingen van haar moeder wilde goed
maken, zal Lucia schoon als een roos
als derde aan tafel. Zij droeg een
eenvoudig wit kleedje en had een
wit lint in het haar. Haar teint deed
denken aan Aphrodité en haar don
kere ogen waren wonderlijk zacht en
glanzend. Slechts de senora met het
scherpziende oog ener moeder merkte
een zekere lusteloosheid bij haar op
voor haar omgeving, die de moeder
enigszins verontrustte.
„Lucia, lieve, je zit erg in gedach
ten van morgen", zei ze, haar van ter
zijde aankijkend
„Neen", antwoordde zij, „ik zit niet
in gedachten, want er is niets om over
te denken. Ik verveel me alleen maar
zo".
De senora glimlachte goedig.
„Dat kan ik begrijpen", zei ze; het
lieve kind heeft wat afwisseling no
dig. Kunnen we, nu alles weer rustig
is, niet eens een bal geven, Gustave?"
De president keek aandachtig naar
zijn sigaar.
„Als jij en Lucia het graag hebben,
geloof ik wel dat het veilig is. De
mensen in de stad vinden het oók
prettig en het geld is en/oor. Wat zegt
Lucia er van?"
Lucia toonde niet het minste ent
housiasme en trok alleen maar de
schouders op.
„Ik dacht, dat al het geld nodig
was voor apenbare werken", merkte
zij op. „Dat zegt u tenminste tegen
iedereen, die hier komt".
De president kuchte.
„De troepen hebben hun achter
stallige soldij ontvangen. Dat was het
meest nodig".
„En tengevolge daarvan is er een
week lang geen soldaat nuchter ge
weest in San Marino", zei Lucia. „Het
was beter geweest als het leger zijn
tractement bij kleine gedeelten ont
vangen had".
„Misschien heb je gelijk, Lucia",
stemde haar vader toe, „al is het een
zaak, die je niet aangaat. Maar wat
kon ik anders doen? Ze waren op het
punt van te gaan muiten en zonder
hen zouden Sagasta en zijn rebellen
hier binnengedrongen zijn en ons
allen vermoord hebben, zonder enige
tegenstand te ontmoeten".
„Dronken soldaten zijn slechte be
schermers", merkte Lucia op.
(Wordt vervolgd)
