Een Hollandse bruiloft in het
Bradfield Hostel
Door het hart van de hoogste berg
van Europa
Wat zullen wij van de kunstmaan zien?
Vervaardiging van kant
als kunstnijverheid
Stijgende belangstelling
voor kosmische stralen
Het slecht onderhouden huis
DE LEIDSE COURANT
Emigranten uit de
Bollenstreek
(Van onze correspondent in
Australië).
Waar de „party of the Dutch cou
ple" was?
„In the Kinder Garten", vertelde
men mij in het Bradfield-Hostel.
Men bracht mij er heen en op een
afstand reeds hoorde ik het altijd
schone: „Daar bij die molen" over
het Zaterdagmiddag stille kampter
rein schallen.
Uit de grote zaal van het kamp
kleuterschooltje kwamen de feest
klanken; weerklonken Nederlandse
bruiloftsliederen.
Maria van den Berg uit Lisse
trouwde die dag met haar vroegere
streekgenoot en melkboer, Theodo-
rus den Elzen uit Noordwijkerhout.
Acht leden van de v. d. Berg-fa-
milie behoorden tot de familie-gas
ten.
„We zijn hier maar met weinig;
we maken ervan wat we kunnen",
aldus mevr. van den Berg.
Gramofoonplaten zorgden voor
Nederlandse liederen op het feest;
de zaal was in Nederlandse kleuren
versierd en het ging er goed Neder
lands naar toe.
Want 'n Australische bruiloft ver
loopt geheel anders.
Er waren nog wat andere gasten
dan degenen die tot de geëmigreerde
familiekring behoorden; er was een
echtpaar uit Amsterdam en één uit
Leiden en een mevrouw uit Den
Haag bracht een cadeautje.
De kinderen uit het Bradfield-
hostel groepten om het gebouwtje,
doch veel van de feestklanken moest
hen ontgaan.
Het waren Engelsen, Polen, Slo-
waken en mogelijk vele andere na
tionaliteiten.
Maar het ging er gezellig naar toe
op deze Hollandse bruiloft en Maria
en Theo zeiden dat hun het feest
nog alles was meegevallen.
Des morgens waren ze in de Kath.
Kerk van Killara getrouwd; de taal
verhinderde weliswaar sommige on
derdelen tijdens het huwelijk, doch
de totale inhoud van de plechtigheid
herinnerde aan alles in het eigen va
derland.
En de priester had z'n best gedaan
om nog wat met het jonge paar te
praten na de plechtigheid.
Er kwam geen „honeymoon" bij
te pas; Theo kwam net uit Holland,
had er vijf weken reizen opzitten en
Maria was gelukkig genoeg hem na
lange tijd weer bij zich te hebben.
Jeroen ging vooruit.
Het liep een beetje vreemd met de
emigratie van de v. d. Berg-familie.
Net een enkele week voordat de
overige leden der familie de reis
naar dit andere einde der aarde zou
ondernemen, stapte Jeroen met z'n
echtgenote, die een paar weken te
voren nog Riet v. d. Eist heette en
in Hillegom aan de Havenstraat 62
woonde; aan boord van het schip.
Dat kwam vanwege allerlei ambte
lijke déraillementen.
Toen Jeroen met z'n vrouw goed
en wel in het kamp te Cronulla, op
plm. 50 k.m. afstand van Sydney za
ten. arriveerde de rest van de fami
lie in het kamp Bonegilla, nabij Mel
bourne. Zij legden vervolgens gro
tendeels in nachtelijke uren de
bijna 500 km. naar Sydney per trein
af en werden in het Bradfield-Hostel
onderdak gebracht.
Jeroen met z'n vrouw bewogen de
ambtelijke instanties in Australië en
ook zij werden in genoemd hostel
opgenomen.
„Daar zaten we toen weer bij el
kaar", constateert mevr. v. d. Berg-
Steyn.
Het was bijna net eender als toen
ze hun woning aan de Narcissentraat
7 in Lisse verlieten.
Maar het Bradfield-Hostel is groot;
het is een klein dorpje van een paar
duizend inwoners.
Jeroen en vrouw zaten in een be
paald gedeelte; de overige leden der
familie in een grote hut bij elkaar.
Men moet het gezin kennen om te
begrijpen dat ze niet eerder rust
hadden, alvorens alles bijeen was.
In de „Dutch hut".
Er is nu in dat Bradfield-Hostel
een „Duteh-hut".
De woongelegenheid bestaat er
nJ. uit de grote, voor militairen in
gerichte nissen-hutten met ronde,
plaatijzeren dakbedekking.
In ieder hut zijn zestien kamertjes.
De hele v. d. Berg-den Elzen-fa
milie hebben nu tien kamertjes in
hun hut „veroverd", doch er woont
nog een andere Hollandse familie in,
zodat de Dutch hut vol is.
Want ook het jonge echtpaar kreeg
meteen twee kamertjes in hut 362
toegewezen.
Men loopt nu gezellig bij elkaar
binnen; de één drinkt kopjes koffie
bij dc ander, kortom, het is er een
geanimeerd familieleven, waar bo
vendien veel gastvrijheid bestaat.
Men zorgt voor elkaar en terwijl
mevr. v. d. Berg en dochter Maria
in het ziekenhuis van de Zuster van
Lourdes huishoudelijke be;i Rieden
helpen verrichten, let de vrouw van
Jeroen op de jongere kinderen.
Praat bij mevr. v. d. Berg over
„haar zusters", ze raakt in vuur en
vlam, zoveel liefde, hulpvaardigheid
en hartelijkheid als ze daar onder
vindt. De bewijzen in welhaast
dagelijkse geschenken die ze mee
brengt, zijn er!
Op dreef met de banen.
Zoals gezegd, was den Elzen in
Nederland „milkman" een baan, die
hij overigens in Australië niet terug
verlangt, waarbij ik moet aanteke
nen, dat je hier een best betaalde
zaak hebt in het melk leveren, als
gevolg van absolute „wijk indelin
gen". Zulken wijken zijn soms te
koop tegen stevig geld!
Maar Theo heeft het best naar z'n
zin op de metaalfabriek.
De oudste zonen in het v. d. Berg-
gezin raken op dreef met hun banen,
hetgeen echter niet betekent dat zij
er volledig mee tevreden zijn. Want
Jeroen b.v. vindt dat er in zijn fa
briek te eenzijdig wordt gewerkt en
zich heeft te beperken tot enkel las
werk of zo.
De twee jongste spruiten in het
gezin bezoeken de school en hebben
weinig waardering voor de lange va-
cantie die ze slechts matig „genoten"
De school bevalt hen best.
Over de resultaten van de emigra
tie?
„Uitstekend" is de algemene ver
klaring.
Nu ja, er is natuurlijk wel wat
zorg, want in dat Bradfield-hostel
mag je maar enkele jaren blijven
wonen, zodat voor die tijd voldoende
geld bij elkaar moet zijn om het eigen
huis te kopen.
Maar de verdiensten zijn goed en
je kunt al gauw het vereiste deposit
bij elkaar krijgen.
En in de „Dutch-hut" houdt men
niet van zorgen maken!
Tunnel door de Mont Blanc wordt langste ter wereld
In maart '53 keurde de Italiaanse
regering eén plan goed voor de aan
leg van oen timnel door de Mont
Blanc, die reusachtige berg op de
grens van Frankrijk en Italië. Op het
einde van de vorige maand heeft de
France regering een wetsontwerp
voorgelegd aan het parlement inzake
deze tunnel en indien het parlement
dit ontwerp goed zal keuren, en dit
laatste wordt met grote zekerheid
aangenomen, staat niets een Mont
Blanc-tunnel meer in de weg en zal
men onmiddellijk met de aanleg van
deze tunnel gaan beginnen. Het is
dus vermoedelijk nog slechts een
kwestie van tijd en Europa zal een
belangrijke tunnel rijker worden.
Inderdaad belangrijk, want niet al
leen wordt deze tunnel de langste
van de wereld maar de tunnel zal
zijn invloed op het verkeer uitstrek
ken van Nederland tot bijna geheel
Frankrijk en Italië plus een derde
deel van Duitsland. Een gebied dus
waai* ca. 120 miljoen mensen wonen.
Thans zijn duizenden auto's genood
zaakt om 530 km. om te rijden in de
verbinding Frankrijk-Italië. De tun
nel bekort de afstand dus het hon
derden kilometers hetgeen een be
langrijke besparing aan kosten voor
het wegvervoer met zich brengt.
Reeds voor de oorlog hield men
zich met deze tunnel bezig en totaal
zijn er meer dan 20 plannen gemaakt
eer men aan de, nu voor de deur
staande, verwezenlijking van de tim
nel kon komen. De politiek stak ech
ter steeds een spaak in het wiel.
Wanneer men dit jaar met de tun
nel zal beginnen zal deze over 5 jaar
gereed kunnen zijn en daartussen
liggen dan rond 72 miljoen gulden
en ca. 600.000 m3 rots die men heeft
uitgehakt. De totale lengte van de
tunnel wordt 17,5 km., terwijl de rij
baan 6 meter breed zal worden. Met
de hoogte is gerekend op de grootste
vrachtwagens. Onder het wegdek ko
men 3 ruimten waarin verschillende
installaties worden geplaatst, terwijl
de verlichting „daglicht" zal wor
den. Voor de ventilatie beschikt men
over enorme ventilatoren die echter
niet voortdurend in bedrijf zullen
zijn daar de luchtdrukverschillen
aan beide zijden van de timnel zelf
voor een stroom frisse lucht zullen
zorgen. Om toch met alles rekening
te houden wil men bij de ingangen
van de tunnel automatische mee tap-
Tunnel onder
de Mont Blanc
paraten opstellen die het gehalte
kooloxide zullen registreren. Verder
zal de tunnel veiligheidsnissen be
vatten die om de 100 m. zijn aange
bracht. Voor de veiligheid wordt de
tunnel voorzien van foto-electrische
cellen die onmiddellijk iedere op
stopping in het verkeer zullen mel
den aan de centrale post.
Het zal aan weinigen bekend zijn
dat reeds een stukje van deze tunnel
is gegraven. Kort voor de oorlog heb
ben de Fiatfabrieken in Italië 15 mil
joen gulden beschikbaar gesteld
waarmede toen is begonnen met bo
ren. Ongeveer één Ion. is dan ook
reeds voltooid van de tunnel, de oor
log bracht echter het einde van deze
onderneming.
Over de omvang van de werkzaam
heden krijgt men een indruk als men
hoort dat men over grote delen van
de tunnel niet sneller zal vorderen
met boren dan ca. 9 m. per dag. De
plannen houden in dat men aan beide
zijden van de Mont-Blanc met boren
zal beginnen en elkaar precies in het
hart van de berg zal ontmoeten.
STIPJE IN DE SCHEMERING
DRIE PUNTEN behoeven we eigen
lijk maar te onthouden met be
trekking tot het kunstmaantje van
een halve meter groot, dat Amerika
blijkens de jongste berichten van
plan is te bouwen.
De snelheid, die ongeveer acht km
per seconde zal bedragen; de hoogte
waarop het ding voortjaagt: 300 tot
500 km boven de aarde; de route die
het volgt: rondom de aarde van pool
tot pool. Aan de hand van die gege
vens kunnen we nagaan of wij van
het toestel iets te zien zullen krij
gen, als het overvliegt.
De naam „kunst-m a a n" is ietwat
bedriegelijk voor wie verwacht, een
schijf aan de hemel te zullen zien
ter grootte van de echte maan. Een
voorwerp van een halve meter groot
is zonder meer niet zichtbaar op een
afstand van honderden kilometers.
Zullen wij dus de kunstmatige sa
telliet nooit te aanschouwen krijgen?
ALS DE OMSTANDHEDEN gun-
tig zijn, is er toch wel een kansje.
Welke kleur men het ding zal geven
is nog niet bekend. Maar wordt dat
een heldere kleur, die dus het zon
licht goed weerkaatst, dan is zicht
baarheid op aarde niet uitgesloten.
Echter niet overdag. De planeet
Jupiter, hoe helder zij 's nachts ook
mag zjjn, verbleekt in het zonlicht
met het gevolg dat zij onzichtbaar
wordt: het in de dampkring ver
strooide zonlicht „overstemt" het
licht van Jupiter.
Met de kunstmaan zal hetzelfde
het geval zijn. Het voorwerp is zo
ver van ons verwijderd, dat het op
zijn best als een punt zichtbaar zou
kunnen zijn en dus niet als een
schijfje en een lichtend punt zien
wij niet afsteken tegen de heldere
daghemel.
's Nachts dus?
Neen, ook 's nachts niet. De betrek
kelijk geringe hoogte waarop de
kunstmaan rondcirkelt (maximaal
1/13 deel van de aardbol-straal, dus
niet meer dan vijf millimeter boven
het oppervlak van een biljartbal)
veroorzaakt dat zij bij elke vlucht
over de donkere helft van de aard
bol een (kunst-) maansverduistering
ondergaat: zij vliegt dan immers
door de schaduwkegel van de aarde.
Als de zon onder is.
DE KANS, dat wij de kunstmaan
zien, is het grootst tijdens ochtend-
én avondschemering, dus kort na
zonsondergang en kort voor zons
opgang. Wanneer bij ons de hemel
reeds (of nog) vrij donker is terwijl
een voorwerp hoog in de lucht het
volle zonlicht opvangt, dan is er
kans op zichtbaarheid van de kunst
maan. Immers: zij beweegt zich voort
op minstens 300 km hoogte. Een
lichaam op die hoogte vangt nog zon
nestralen op als wij, op het aardop
pervlak, de zon al enige tijd geleden
hebben zien ondergaan.
Gesteld dus: het is avond; de zon
neigt ter kimme, zoals dat heet, en
aan de reeds donker wordende
avondhemel verschijnt, uit het zui
den komend, een bewegend licht
puntje. Het beweegt ogenschijnlijk
vrij traag: zelfs een snelheid van 8
km per seconde lijkt op die gewel
dige afstand gering.
Ter vergelijking denke men aan
de snelheid waarmee een meteoor
verschiet. Maar die meteoor ver
schijnt op ongeveer 100 km hoogte,
dichterbij ons. en zijn werkelijke
snelheid is veel groter dan die van
de kunstmaan, nl. tientallen km per
seconde.
Verduistering.
OP HET MOMENT, dat de zon on
dergaat blinkt het lichtpuntje boven
ons hoofd ineens helderder, net als
de maan zodra de zon onder is. De
hemel boven ons wordt nu langza
merhand een nachthemel en duide
lijk zien wij nu 't lichtpuntje noord
waarts bewegen.
Opeens echter schijnt het uit te
doven wij zien het niet meer. Is
het ineens verdwenen of is er iets
bijzonders mee gebeurd? Neen het
heeft slechts de grens overschreden
tussen dag en nacht; het is de scha
duwkegel van de aarde binnengetre
den, zoals ook de maan doet bij een
maansverduistering.
Op één dag zullen verscheidene
plaatsen op aarde de kunstmaan zien
overkomen. Haar snelheid garan
deert namelijk zestien omlopen per
etmaal: elke anderhalf uur een
Doordat de route over zuid- en
noordpool loopt terwijl de aardbol
juist van west naar oost wentelt
(dus „dwars" onder de kunstmaan
doordraait) is de kunstmatige satel
liet in de gelegenheid beurtelings al
le punten van het aardboloppervlak
te zien.
(Nadruk verboden). S. STELLA
Om tot de oorsprong van de kant
te komen, zullen we vermoedelijk
naar de naam te werk moeten gaan.
Men beweert althans, dat kant haar
ontstaan als handwerk dankt aan de
behoefte om een geweven stof, door
middel van een aangezette rand,
voor uitrafelen te behoeden. Het aan
zetten van een rand stof van zeer
eenvoudige aard, zonder decoratieve
bedoeling, gaat reeds terug tot de
oudste tijden.
Aan het einde van de middeleeu
wen, toen- de kleding meer verfijnd
en weelderiger werd, kwam men tot
de ontdekking, dat het aanzetten van
een rand stof ook kon geschieden
door het aanzetten van een sierrand,
waardoor het geheel aantrekkelijker
werd. En zo ontstond kant als werk
stuk met een geheel eigen betekenis.
Kant is steeds een weelde-artikel
geweest en wij moeten de eerste
kantwerksters zoeken in Italië, waar
deze kunst ontstond uit het open
naaiwerk, de zogenaamde naaldkant,
ter onderscheiding van kloskant, het
Vlaamse product.
Aanvankelijk ging men van een
zeer eenvoudig principe uit, waar
door kant ontstond. Men ging name
lijk uit de rand van een dichtgewe-
ven stof in één richting draden trek
ken. Hierdoor ontstonden openingen.
Door de draden nu in bepaalde
groepjes bij elkaar te nemen en om
te werken met garen, kon men een
soort patroon in het weefsel verkrij
gen. Deze oudste soort kant noemt
men punto tirato.
Punto tagliato is de naam van een
ander soort kant, waarbij draden in
twee richtingen werden verwijderd,
dus de schering en de inslag, waar
door een soort gaasrand overbleef,
waarin een patroon werd gebor
duurd. Deze kantranden zaten dus
aan de stof vast en vormden er één
■geheel mee.
De artistieke kwaliteiten van de
kantranden stegen en daardoor ont
stond de behoefte aan losse stukken
kant, die men eventueel aan een stof
van geheel andere kleur of weefsel
kon bevestigen. Dit werd het begin
van een kantnijverheid die lange tijd
een grote bloei heeft doorgemaakt.
Men gebruikte nu geen bestaand
weefsel meer als basis, maar begon
met langs de lijnen van een op pa
pier of perkament getekend patroon
draden te spannen en deze op een
groot aantal plaatsen vast te hech
ten. Hierna werden deze draden om
gewerkt met een cordonneer- of fes-
toneersteek. tot alles een geheel
vormde. Nadat de hechtsels waren
losgesneden, had men een compleet
stuk kant. De oudste van deze kant
soorten is de reticella, voorts de Ve-
netiaanse kant en verschillende an
dere.
Kloskant.
Later kwam men tot een andere
wijze van kantvervaardigen, die min
der tijd vergde en daardoor minder
kostbaar was, het zogenaamde kant
klossen. Het kantklossen heeft hoofd
zakelijk in België en Brabant veel
opgang gemaakt en namen als Me-
chelse, Brusselse en Valencienne-
ks-nt hebben een wereldnaam.
Kloskant is een vlechtwerk, dat op
een kussen wordt vervaardigd, waar
op in papier het patroon is vastge
prikt. Door het gebruik van ragfijn
linnen garen ontstaan zeer ingewik
kelde patronen met een minimum
aan gewicht. Het kussen is draaibaar
en de klossen zijn voorzien van een
handvat, zodat ze gemakkelijk han
teerbaar zijn. De garens worden op
het kussen bevestigd volgens patroon
en door het op een bepaalde manier
door elkaar werpen van de klossen
men een haarvlecht maakt. Door
middel van rechtopstaande spelden
in het kussen worden de figuren van
het patroon gevolgd.
In de gouden eeuw.
Omstreeks de helft van de zeven
tiende eeuw kwam er een kantindus
trie op in Frankrijk. De Franse
staatsman Colbert stimuleerde deze
en haalde zelfs Italiaanse deskundigen
naar zijn land om de Fransen het
vervaardigen van kant te leren. Ver
schillende Franse steden hebben
door de kantnijverheid een grote
bloeitijd doorgemaakt.
Vooral ten tijde van de gouden
eeuw, toen men zich kleedde met
veel opschik, bestond er een grote
behoefte aan. kant en maakte deze
industrie een gulden tijd door. Toen
de kleding versoberde, ging het ook
de kantnijverheid minder goed, raak
te zij zelfs in verval en werd het
vervaardigen van kant een huiselijke
liefhebberij. De mechanisatie had
ook hier zijn intrede gedaan en le
verde voor weinig geld schitterende
kantproducten, die, wanneer zij met
de hand vervaardigd zouden worden,
aanmerkelijk meer moesten kosten.
Dit, gepaard aan een geringe vraag,
maakte de echte kantnij verheid dood.
De mechanische kantvervaardiging
houdt echter de herinnering aan de
glorietijd levendig, door nog gebruik
1 te maken van oude kantpatronen.
dooreen gestrengeld, ongeveer zoals (Nadruk verboden).
Nieuw gebied van onderzoek
MEN IS tot de ontdekking geko
men, dat er in de natuur ongelooflijke
krachten schuilen, krachten waarvan
wij geën flauw vermoeden hebben.
De mens heeft enige jaren geleden
een technische topprestatie geleverd,
door het vervaardigen van de atoom
bom, gevolgd door de z.g. H- of wa
terstofbom. De krachten, die de
atoombom kan ontwikkelen, hebben
ons met stomheid geslagen. Wanneer
wij bezien, dat deze slechts één tien
de procent ontwikkelt van de krach
ten, die in één uraniumatoom schui
len, dan kunnen wij ons misschien
een bescheiden voorstelling maken
van de ontzagwekkende krachten die
in de natuur te vinden zijn.
De kunst is nu om te ontdekken
hoe deze krachten aan de mens
dienstbaar te maken. Dit maakt voor
lopig nog een uitgebreid terrein van
onderzoek voor de geleerden over de
gehele wereld uit.
EEN van de belangrijkste punten
is om precies te weten hoe het atoom
Onbekendheid
met de regels
WAT MOET of kan ik doen als de
huiseigenaar geen herstellingen wenst
aan te brengen? Ziedaar een veel
voorkomende vraag, waaruit men
kan opmaken, hoeveel onbekendheid
er heerst op dit gebied.
Velen lopen direct naar Bouw- en
Woningtoezicht, hoewel zij de huis
eigenaar zelf niet eens met de repa
ratie in kennis hebbe gesteld, ja soms
zelfs niet weten wie de huiseigenaar
is, doch alleen weten wie de huur
komt ophalen.
Bouw- en Woningtoezicht zal dan
allereerst ook vragen: hebt u er met
de huiseigenaar over gesproken? In
vele gevallen is dit niet geschied en
denkt men maar, dat Bouw- en Wo
ningtoezicht dezelfde dag aan het
werk zal gaan om de nodige repara
tie te verrichten. Dat zou onbillijk
zijn, want de mogelijkheid is groot,
dat de huiseigenaar helemaal niet on
willig is om te repareren wat nodig
is, doch hij in het geheel niet op de
hoogte was.
Maar.zal men vragen, hoe krijg
ik dan mijn huis gerepareerd, wie
moet het lekkende dak herstellen en
wie de defect riolering? Wel, de
huiseigenaar, maar men dient zich
eerst tot hem te wenden. Weigert
of treuzelt de huiseigenaar, dan pas
kan men Bouw- en Woningtoezicht
inschakelen.
DE GANG van zaken is als volgt.
Uw klacht wordt door Bouw- en Wo
ningtoezicht genoteerd. Een inspec
teur komt ter .plaatse de toestand op
nemen, hij noteert naam en adres van
de eigenaar. Acht deze inspecteur de
"klacht gegrond, dan zal hij zich in
verbinding stellen met de huiseige-
Deze kennisgeving heeft plaats
middels een niet onvriendelijk
briefje. De eigenaar krijgt b.v. een
termijn van 14 dagen om e.e.a. te her
stellen. Men gaat daarbij uit van
het standpunt, dat de huiseigenaar
uitstedig kan zijn geweest' of niet
op de hoogte met de ernst van de
situatie, doch allerzins bereid is om
de nodige verbeteringen aan te
brengen.
Reageert de huiseigenaar niet o.p
deze brief, dan krijgt hij een wat men
noemt „strengere" brief. Nogmaals
wordt hem een termijn gesteld en te
vens medegedeld, dat indien de ver
betering niet binnen de bepaalde tijd
is aangebracht, de zaak in handen
gesteld zal worden van burgemees
ter en wethouders, die de verbete
ringen op kosten van de eigenaar
dan zelf zullen laten aanbrengen.
Blijft ook nu de eigenaar in gebre
ke, dan ontvangt hij van B. en W.
een wettelijke aanschrijving, waaruit
•hij kan lezen, dat de verbeteringen
op zijn kosten zullen -vVorden aange
bracht. wanneer hij niet binnen een
bepaalde termijn (meestal 14 dagen)
het karwei zelf heeft laten opknap
pen. Maarondertussen heeft B.
en W. zich reeds in verbinding ge
steld met een aannemer.
NOG een waarschuwing van B. en
W. en dan komen de werklieden, die
de nodige verbeteringen aanbrengen
en de eigenaar moet betalen, maar
teens moet hij de kosten voldoen van
de moeite, die hij veroorzaakt heeft.
Men met dus niet denken, dat de
reparatie maar in een ommezien
plaats heeft. Dat kan natuurlijk voor
de bewoners wel heel vervelend zijn,
maar het is ook begrijpelijk, dat een
dergelijk „overheidsingrijipen" niet
mag geschieden dan nadat men alles
in het werk heeft gesteld om de eige
naar te bewegen zelf de reparatie te
laten aanbrengen.
Sewert 1 Januari 1954 bestaat even
eens de mogeijlijkheid zich met een
ongezegeld verzoekschrift te wen
den tot de kantonrechter. Dit ver
zoekschrift, dat afgegeven moet wor
den op de griffie, moet vermelden de
naam van bewoner plus diens volle
dige adres en ook naam en adres van
de huiseigenaar. Verder moeten hier
in worden vermeld de klachten, alles
duidelijk omschréven. Ten slotte
vraagt men in dit verzoeksohrift aan
de kantonrechter een dag te willen
bepalen waarop de zaak kan worden
behandeld. Men wacht daarna maar
rustig af. U kunt er echter van ver
zekerd zijn, dat uw klacht zal worden
onderzocht, maar het gaat niet in een
of twee dagen.
Er doen zdch vaak complicaties
voor, die maar niet zo zijn op te los
sen. Stel dat er in een straat 10 hui
zen last hebben van rioolwater, dat
de kelders binnedringt. Deze 10 hui
zen hebben 10 verschillende eigena
ren en wie van deze is nü verantwoor
delijk voor de defecte riolering? Dat
moet onderzocht worden, dus moeten
de 10 eigenaren hun medewerking
verlenen.
is samengesteld en bij elkaar wordt
gehouden. Een der beste middelen
die men ter beschikking heeft om
hiervan een nauwkeurige studie te
maken, zijn de kosmische stralen.
Deze stellen de atoomonderzoeker in
-japuo ufrz uea diaAUOoA jbbjs
zoek afzonderlijk te bestuderen.
Wat zijn kosmische stralen? Het
zijn heel kleine, zonder speciale in
strumenten niet waarneembare deel
tjes uit het heelal, die zich met enor
me snelheden door onze atmosfeer
bewegen om tenslotte op onze aarde
te botsen en er zeer diep in door te
dringen.
Vermoedelijk zijn het afvalproduc
ten ergens uit de ruimte. Het is als
het ware een regen van deeltjes, pro
tonen, positief geladen delen van
atoomkernen. Deze protonen komen
regelmatig in botsing met atomen
van onze atmosfeer en doen door hun
grote snelheid en geweldige kracht
deze uiteenbarsten. Wij mogen dus
in deze kosmische stralen natuur
lijke atoomsplitsers zien. De atomen,
waarmede zij in botsing komen, doen
zij uiteenbarsten in delen, zoals pro
tonen, électronen en mesonen, ter
wijl er ook grotere brokstukken ont
staan als alphastralen en Ceuteronen.
Wij worden doorboord.
HET GROOTSTE DEEL van deze
gesplitste deeltjes wordt in onze at
mosfeer opgenomen zonder dat zij
de aarde bereiken, slechts grote aan
tallen mesonen dringen door de at
mosfeer heen. Komen zij in botsing
met electronen, dan ontstaat in lage
delen van onze atmosfeer een ket-
tingrecatie.
Zonder dat wij het weten of er iets
van merken wordt het menselijk
lichaam twintig keer per minuut door
deze kosmische stralen doorboord.
Het is nog niet bekend welke invloed
dit heeft op de mens, trouwens het
onderzoek der kosmische stralen is
nog slechts in een beginstadium, in
weerwil van het feit, dat men vijf
enveertig jaar geleden het eerste ver
moeden kreeg van hun bestaan en
men reeds dertig jaar onderzoekin
gen verricht.
Het is een terrein van nauwkeuri
ge studie, die in alle grote landen
ter hand genomen is, schatten kost
en nog steeds aan belangrijkheid
wint, want men is er van overtuigd,
dat het geheim der kosmische stra
len de sluier kan oplichten die hangt
over al die mysterieuze enorme
krachten is de natuur, waarover de
mens tot nog toe geen macht heeft.
Van hoog tot laag.
HET ONDERZOEK wordt op alle
punten van de wereld verricht. Man
nen van de wetenschap hebben zich
er voor geïnstalleerd in het moorden
de tropische klimaat, maar ook aan
de polen, op hoge bijna ontoeganke
lijke bergtoppen in de Kaukasus en
de Rockey Mountains, zij zijn er voor
diep in de aarde afgedaald en heb
ben getracht door middel van ballon
nen de grootst mogelijke hoogten te
bereiken.
Veel nut heeft men momenteel van
de nieuwe raketten, die de geleerden
in staat stellen zelfregistrerende in
strumenten tot op enorme hoogten te
brengen, waar zij hun waarnemingen
verrichten en tenslotte de geleerden
een schat van kostbare gegevens
verstrekken.
Nog steeds wint het onderzoek der
kosmische stralen aan belangrijkheid
en gaat men zich meer op dit nieuwe
terrein van natuurwetenschappelijk
onderzoek bewegen, hetgeen tot voor
deel heeft, dat de oplossing van het
mysterie waarschijnlijk spoediger ge
vonden zal worden. Wat dit voor
nieuwe mogelijkheden voor de mens
in zich bergt, zullen we nog moeten
afwachten, maar het zal ongetwijfeld
van zeer grote betekenis zijn.
„Waar heb je dat zeil vandaan?"
