Het Nederlands elftal in Rotterdam
met 4-1 door Ierland verslagen
In plaats van revanche op de Ieren
kreeg Oranjeploeg koude douche
Doelpuntloze eerste helft en
vijf doelpunten na de rust
Stemming en stemmen na afloop
VRIJDAG 11 MEI 1956
DE LEIDSE COURANT
VIERDE BLAD - PAGINA 1
Succesvolle periode van een jaar eindigde
door falen van de voorhoede
Als 'n koude douche kwam de 41
nederlaag over het Oranjeelftal tegen
Ierland, gistermiddag in het Feyen-
oord-stadion te Rotterdam. Een 41
nederlaag, is bij de 00 stand na de
eerste helft, helemaal nog niet ver
wacht werd, doch die het uiteindelijk
verdienstelijk werk van de Ierse gas
ten en het absoluut falen van de Ne
derlandse gehele ploeg treffend ken
schetste. Een falen der voorhoede ook
in de le helft ondanks veldmeerder-
heid en voor 'n zeer groot deel te wij
ten aan 't feit, 'dat Appel opnieuw be
wees geen buitenspeler te zijn. Met
tal van collega's hebben ook wij de
Keuze-Commissie hierop herhaalde
lijk gewezen en de ondervinding in
deze wedstrijd heeft opnieuw het be
wijs daarvan geleverd. Appel is nu
eenmaal geen buitenspeler, hij kan
geen ren langs de lijn ondernemen
met een tegenstander naast zich of
op zijn hielen. Deze wedstrijd leerde
dat nogmaals: er is nagenoeg geen
voorzet van zijn voet gekomen, doch
er werden hem enigszins naar bim
nengezwenkt wel scoringskansen
gegeven, die evenwel door onbeheerst
en onbesuisd schieten alle niets op
leverden.
Het meeste gevaar in de voorhoede
kwam van Abe Lenstra en dat zagen
dé Ieren ook al spoedig en toen zij
het eenmaal dóór hadden, werd
rechts-half T. Dunne hem als spe
ciale bewaker aangewezen. Abe kon
geen stap meer doen, of zijn bewaker
ging mee. Zelfs als de Oranje-links
binnen naar rechts afdwaalde, of een
plaats in de verdediging zqcht, deze
Dunne er was ook nog eén rechts
back iS. Dunne ging met hem mee,
liet hem niet los en soms als Abe eens
zelfs als de bal uit het spel was
een eindje ging wandelen, wandelde
zijn bewaker met hem mee als een
Cerberus. Niets nu is er voor een
speler onaangenamer dan zo'n klit aan
zijn zijde te weten en het was daarom
ook voor de Fries om er moedeloos
onder te worden/ Het pleit slechts
voor Lenstra, dat hij niet versaagde,
dat hij openingen in de Ierse verdedi
ging wist te maken, dat hij telkens
en telkens weer nog 'n vrij plekje
wist op te zoeken maar er wer
den hem ook door de eigen partij geen
kansen geboden en 'n gtfed schot van
deze voetbal-artist bleef deze middag
uit. Daarentegen heeft hij zijn mede
spelers wel verschillende kansen ge
boden en slechts één ervan werd benut
maar toen was .de nederlaag
reeds een voldongen feit en niet meer
ongedaan te maken. Die kans werd
ook nog door Appel benut en de eer
werd tenminste gered, maartoen
speelde Appel ook midvoor, een
plaats, die hem veel beter ligt, waar
hij gemakkelijker speelt en waar hij
dikwijls zijn kans kan afwachten.
Het vlotte deze middag helemaal
niet in de voorhoede en daar lag de
grote fout, dat evenwel niet weg
neemt, dat ook middenlinie en achter
hoede ditmaal in velerlei opzicht te
kort zijn geschoten.
Vóór de rust ging het nog wel. De
Verdediging goed gesteund door
de middenlinie wist toen 'herhaal
delijk bij de in opzet altijd gevaarlijke
en soms geraffineerde aanvallen der
Ieren, in te grijpen, doch het spel der
verdedigers ging ook toen reeds ge
paard aan 'n zekere nonchalance. Dat
hebben de Ieren blijkbaar goed door
zien en dank zij hun stevig doorzetten
wisten zij dit zwakke punt in de
Oranje-verdediging ten slotte uit te
buiten en toen er eenmaal een bres
in de Oranje-verdediging was gescho
ten, vonden de gasten hierin een
morele steun om telkens en telkens
weer door te drukken, terwijl het
aan de tegenovergestelde kant, bij de
Oranje-verdediging nl. de zenuwèn
wakker riep, waarvan deze spelers in
de laatste tijd niets of maar heel wei
nig last hadden gehad. Toen daarop
in uiterste instantie ook keeper De
Miunck geslagen werd eenmaal
wieip hij bij een uitval de bal precies
voor de voeten van 'n tegenstander,
die daarop onberispelijk scoorde
toen voltrok zich de nederlaag zien
derogen. Het werd uiteindelijk een
échec, waarvan de fouten dieper lig
gen dan in het falen van het ogenblik.
Het Nederlands elftal leefde enigszins
boven zijn stand en dat deed zichvin
deze wedstrijd gelden. Maar in ieder
geval zien we Appel liever niet terug,
zeker niet op de vleugel. Ook in de
oefenwedstrijd tegen Portsmouth
wij wezen er in het verslag van deze
wedstrijd reeds op faalde hij daar
volkomen.
De Ieren speelden een aantrekke
lijke, technisch knappe partij. In de
eerste helft was elk hunner aanvallen
ongetwijfeld gevaarlijk in zich om de
gedegen opzet, maar de voorhoede-
spelers vonden toen in de Oranje
verdediging een linie, die zich door
technisch knap spel niet van de wijs
Het enige Nederlandse doelpunt,
dat de stand op 14 bracht, werd ge
scoord door Bram Appel. De foto
Iaat zien hoe dit doelpunt tot stand
kwam. V.l.n.r.: Bosselaar, de Ierse
doelman Godwin, spil Martin, Cant-
well, Bram Appel, Abe Lenstra,
S. Dunne.
ïiet brengen, zodat de score tot aan
de rust blank gehouden kon worden.
Na de hervatting hadden de gasten
evenwel het „lek" in de Oranje-ver
dediging gevonden en uiteindelijk
wonnen zij zoals ze wilden. De uitslag
had gezien de kansen, waarbij
rechtsbuiten Haverty o.m. eenmaal
voor open doel over de lat schoot
CAMERAS
gerust nog groter kunnen zijn, alhoe
wel het eindresultaat de verhouding
in het veld wel iets in het voordeel
der gasten weergeeft.
Door .deze nederlaag kwam een
einde aan een periode van een jaar cn
negen dagen, waarin de Oranjeploeg
ongeslagen was gebleven en onder
meer overwinningen in uitwedstrijden
had geboekt op de V'creMkainpioen
Duitsland en op België. Ds laatste
nederlaag dateerde van 1 mei 1955,
eveneens tegen de Ieren.
De Nederlandse ploeg, die voor het
eerst sinds een half jaar weer op
eigen bodem speelde, heeft een teleur
stellende herverschijning gemaakt. En
hoewel het duel van Hemelvaartsdag
qua spelpeil hemelsbreed verschilde
met dat van een jaar geleden in Du
blin,, was er toch in één opzicht
overeenkomst, n.l. dat er tegen een
duidelijk oppermachtige tegenstander
werd gespeeld.
Destijds in Dublin maakte de Ne
derlandse ploeg een snelle inzinking
door na het uitvallen van de midvoor
Cor van der Gijp, waarna het in
paniek verzonk en er slechts door
het grijpen naar alle beschikbare
destructieve wapens in slaagde, de ne
derlaag tot 10 beperkt te houden.
Hoewel we nu met 4—1 verloren, was
er toch vooruitgang in het Neder
landse spel zichtbaar, omdat de
Oranjemannen bleven voetballen. Al
leen hierom al was deze, zij het gro
tere nederlaag, ons liever.
Maar de vooruitgang op internatio
naal niveau bleek nog niet ver genoeg
gevorderd om op de duur dit elftal
waarvan negen spelers werden ge
vormd en gehard in de Engelse lea
gue, te weerstaan. Onze ploeg leed
een volkomen regelmatige en recht
vaardige nederlaag, al vielen de cij
fers wat hoog uit ten gunste van de
Ieren. Het opmerkelijke was, dat
Oranje volkomen gelijkwaardig, zo
niet sterker speelde in de eerste helft.
Met een spontaan applaus na (het
derde doelpunt, gescoord door links
binnen Fitzsimons en een ovatie na
'afloop van de wedstrijd, die voor het
Nederlandse elftal in een 41 neder
laag eindigde, hebben 65.000 toe
schouwers het prachtige spel van de
Ierste tegenstanders beloond. Toen
ide Nederlandse spelers het veld af
liepen, bleef het eerst beangstigend
stil in het Peyenoordstadion. Zij wer
den gevolgd door de gasten, die de
plotseling losgebarsten uitingen van
bewondering beantwoordden met een
.geestdriftig zwaaien naar de volge
pakte tribunes.
Ondanks minder «gunstige weervoor
spellingen en in weerwil van een
dreigend, maar gelukkig gebroken
wolkendek, heerste er in en rondom
het stadion een vrolijke sfeer, ken
merkend voor de interlandwedstrij
den. Vrolijk schetterde de muziek
van .de kapel van de Koninklijke
Rotterdamse Lloyd over de zich vul
lende tribunes, zelfs baadde de prach
tig geschoren grasmat in de volle
zon, toen de ploegen van. Neder
land en Ierland het veld op lcwa-
imen. Wel verduisterde een donkere
wolk even de hemel tijdens het spe
len van het Wilhelmus, dat, der tra
ditie getrouw door de tienduizenden
«uit volle borst werd meegezongen,
.maar nog voor de laatste tonen van
het volkslied waren verstomd, gle
den de verwarmende stralen weer
over de mensenmassa.
Klaassens won de toss. Hij ver
koos met de wiind schuin in de rug
te beginnen. De Ierse middenvoor
Fitzgerald mocht om enkele minu
ten over half drie aftrappen. Hij zet
te direct Fitzsimons aan het werk.
Deze evenwel zag, doorgedrongen in
het rechter deel van het Nederlandse
verdedigingsblok, zijn rush gestuit
door Brooymans, die door Moulijn
te passeren, de Nederlanders voor het
eerst op de Ierse helft bracht.
Appel zorgde voor het eerste Ne
derlandse schot. Lenstra had even te
voren een duel met debutant Tommy
Dunne gewonnen door met een sli
ding zijn tegenstander te snel af te
•zijn en de bal naar de vrijstaande Ne
derlandse rechtsbuiten geplaatst.
Appel zocht en hij zou het ook later
meermalen doen het doel te hoog.
De Ieren kregen bijzonder moei
lijke momenten te doorstaan. Eén
daarvan ontstond, toen hun keeper
slecht uittrapte. Lenstra ving de uit
trap op, kopte naar Koopal, maar
deze richtte onzuiver en zijn schot
miste het doel.
Abe Lenstra toonde zich herhaal
delijk de begaafde opbouwer van aan
vallen. In het bijzonder met zijn bui
tenspeler Moulijn stichtte hij verwar
ring onder de Ieren. Uitstekend
maakte hij gebruik van het vrije op
stellen van de Feyenoord-speler.
Over de andere vleugel evenwel
ontstonden weinig gevaarlijke aan
vallen, mede doordat Appel opnieuw
bewees, dat deze /plaats hem minder
goed ligt. Op enkele goede voorzetten
reageerde hij met onbeheerste „vuur
pijlen".
Odenthal leidde na een half uur
spelen opnieuw een periode van ver
woede Nederlandse aanvallen in.
Ver dreef hij de bal door de Ierse
linies. Over links en over rechts
probeerden de onzen de verdegiging
te doorbreken. Verder dan een schot
van Moulijn, dat voor het doel langs
Iging en waar geen speler op liep,
ikwam de Nederlandse voorhoede
voorlopig niet.
De Ieren, geschoold in het harde
Engelse league voetbal, toonden met
een haast wetenschappelijke opbouw,
langs welke weg de aanval moest
v/orden opgebouwd. In het bijzonder
rechtsbinnen Whelan onderscheidde
izioh. Razendsnel schoot hij door de
Nederlandse verdediging. Zelfs in
zijn snelle rushes ziag hij nog zijn
vrijstaande medespeler en de pass die
daarna volgde was veelal het begin
van een Ierse aanval.
Na 32 minuten volgde het eerste
.gevaarlijke schot van Bram Appel,
afgevuurd toen hij afgezwenkt was
naar de middenvoorplaats. Hij kreeg
-op de rand van het strafschopgebied
een pass van Lentra tussen Seamus
Dunne, rechtsback, en stopper hor
tin door. De sobuiver van Appel ging
vlak langsde buitenkant van de
paal. En meer dan een hoekschop
kreeg Nederland niet.
De Nederlandse druk bleef echter
aanhouden. Lenstra kwam in duel
met keeper Godwin. Vóór deze zich,
terwijl hij uitliep, in het bezit van
de bal kon stellen had Abe Lenstra
razendsnel een boogbal over de Ier
se doelman getikt. Linksback Cant-
well, goed teruggekomen, kon bijna
staande op de doellijn, nog juist
redden. Aanvallen kregen de toe
schouwers nog genoeg te zien, maar
•doelpunten bleven evenwel uit.
DE TWEEDE HELFT.
Na de hervatting waren de gast
heren nog steeds favoriet. Op de tri
bunes werden de Nederlandse kan
sen hoog aangeslagen en de fotogra
fen vroegen de Oranjemannen, nog
eens te poseren. Het bleef goed gaan.
Hosselaar mocht de tweede Neder
landse corner nemen. Hard schoot
Koopal dn maar opnieuw was het
Cantwell, die, toen zijn doelman ge
slagen was, redding bracht.
Twee Ierse doelpunten.
Na 7 minuten gleed de Ierse links
binnen Fitzsimons langs de Neder
landse verdedigers Odenthal en
Klaassens. Van enkele meters pas
seerde hij De Munck met een hard
laag schot in de hoek (01).
Nederland gaf zich niet gewonnen.
Twee corners van hoekschop-specia
list Bossenaar volgden. De corner-
verhouding werd hierdoor zelfs 40
dn ons voordeel. De Nederlandse voor
hoede appeleerde wegens hands van
een Ierse verdediger binnen de be
ruchte lijnen. De Duitse scheids
rechter Pennig liet evenwel doorspe
len. De Nederlandse tegenstand ver
slapte enigszins. Onrustig liep trainer
Max Merkel langs de lijn heen en
weer. Wat hij verwachtte, en wat ve
len vreesden, gebeurde. In de 14e mi
nuut vergrootten de Ieren hun Voor
sprong. Whelan, afgezwenkt naar
rechts, bereikte Ringstead, die bij de
verste paal stond opgesteld en inkop
te. Wel kon De Munck de lage kop
bal uit zijn doel slaan. Doch hij sloeg
•de bal te zacht voor de voeten van
de op enkele meters van hem staan
de linksbtiiten Haverty. De Arsenal-
speler greep de hem geboden kans en
liet De Munck geen tijd zich te her
stellen (02).
Verdediging gedesorganiseerd.
Het klopte hierna niet meer in de
Nederlandse verdediging. Odenthal
-en in mindere mate ook Cor van dei-
Hart weifelden als het op ingrijpen
.aankwam. De razend snelle en tech
nisch briljante Ierse binnenspelers
maakten dankbaar gebruik van de
hun geboden kansen. Het was op
merkelijk dat in deze periode de Ne
derlandse aanvallen ongevaarlijk ble
ven, maar dat de onzen nog twee
maal een hoekschop mochten nemen.
In moeilijkheden brachten de voor-
waartsen keeper Godwin echter niet.
Nauwelijks acht minuten na het
•tweede doelpunt volgde het derde.
.Zonder enige schijnbeweging, in één
ren, vloog de snel reagerende Fitz
simons achtereenvolgens Odenthal,
Klaassens en Van der Hart voorbij.
Zijn rush, begonnen op de hoek van
het strafschopgebied, eindigde enkele
Deze foto laat zien hoe de Ierse links
binnen Fitzsimons na de rust met het
linkerbeen het eerste Ierse doelpunt
scoorde. V.l.n.r.: Fitzsimons, Klaas
sens, Odenthal, Cor v. d. Hart, Fitz
gerald, Whelan, Brooyman en Haverty
Enkele minuten na de wedstrijd
kwam de heer Lo Brunt, secretaris
penningmeester van de KNVB, met
een somber gezicht uit de kleedka
mer van de Nederlandse spelers. Zijn
gezicht drukte de stemming uit, die
aan de andere kant van de deur heer
ste. Voor het douchen hadden de spe
lers bepaald niet uitgebreid de tijd
genomen. Het was alsof zij maar zo
gauw mogelijk uit het stadion, waar
zij zo juist een stevige nederlaag
hadden geleden, wilden weg komen.
Aan voeder Jan Klaassens keek niet'
op van zijn schoenveter, toen wij
hem naar zijn mening over de wed
strijd vroegen. Het antwoord was
trouwens kort, maar openhartig:
„Wij hebben verdiend verloren.imaar
we hebben geen cent geluk". Dit Ier
se elftal vond hij beter dan dat van
vorig jaar in Dublin.
Doelman de Munck wilde de hand
doek voor zijn gezicht wel even laten
zakken voor een korte nabeschou
wing: „We speelden met een slechte
bal. Het ding was veel te licht. Je
kon het door de wind met werpen
niet goed plaatsen. Bij de tweede
goal werd ik er met wegwerken door
misleid. De Ieren waren beter. Ik
heb nu mijn eerste nederlaag met
het Nederlands elftal meegemaakt.
Eén voordeel heeft dat. Ik speel nu
tenminste niet meer voor mascotte".
Iedereen was het er verder wel
over eens, dat de Ieren het beste elf
tal hadden. Dat bleek ook uit het ant
woord van de heer H. P. Hoolboom,
voorzitter van de keuze-commissie:
„Een verdiende zege voor de beter
spelende Ieren". De Ierse uitblinkers
vond hij de binnenspelers Fitzsimons
en Whelan. En de voorzitter van de
technische commissie, de heer G.
Kruyver, was het daarmee eens. Hij
achtte de Nederlandse voorhoede ver
zwakt door het zware schaduwen van
Lenstra.
Ir. H. L. B. Denis zei: „Voor de
meters voor bet doel. Eon hard dia
gonaal schot volgde. De „zwarte pan
ter", befaamd om zijn snelle reacties
en katachtige lenigheid, bleef roer
loos (03). Een daverend applaus
van de Nederlandse toeschouwers
klaterde op voor dit staaltje van
Ierse vakmanschap.
In de Nederlandse aanval hadden
Bram Appel en Koopal inmiddels van
plaats gewisseld. Op de vertrouwde
imiddenvoorplaats bracht de eerste,
oia een combinatie met Abe Lenstra
•de handen van de supporters op el
kaar. Een tikje van Appel naar
Abe, die de béd onmiddellijk weer te
rugplaatste naar de doorgelopen
Fortuna-speler gaf deze een goede
schietkans. Een kanjer volgde, maar
de bal sprong via de buitenkant van
de paal over het doel.
Eindelijk Appel.
Nog een vierde maal werd De
Munck gepasseerd. In de 26e minuut
bereikte Fitzsimons zijn rechtsbuiten
Ringstead. Een draaibal van de zes
tienmeterlijn volgde. Buiten bereik
van De Munck wervelde de bal langs
de paal in het Nederlandse doel
(0—4J.
De Nederlandse verdediging werd
na dit vierde doelpunt ziohzelf weer
meester. Een verre voorzet van Roel
Wiersma werd door Appel over ge
kopt. Van de tribunes klonk sner
pend gefluit.
Eindelijk, na 32 minuten, gebeur
de dat, waarop de 65.000 supporters
•hadden gewacht. Van rechts gaf
•Koopal een pass naar Moulijn. Deze
•plaatste meteen door naar de vrij
staande Abe Lenstra. De Enschede-
speler tikte de bal op zijn beurt di
rect door naar Appel. De van vroege
re gelegenheden befaamde schutter
•in de Nederlandse aanval had zijn
richtmiddelen dit keer goed gesteid.
Een keihard, laag schot volgde. En
dat was keeper Godwin te machtig
(1-4).
Bijna had dezelfde Nederlander er
nog een doelpunt bijgemaakt. Een
vrije trap van Cor van der Hart gaf
Appel, hoogopspringend, gelegen
heid Godwin nogmaals, en nu met
een kopbal, op de proef te stelen.
Fraai was de save van de Ier. Met
•een stijlvolle duik naar de linker
hoek maakte hij Bram's kopbal on
schadelijk. Wel bracht Nederland het
•nog tot twee corners en werd de
hoekschopverhouding zelfs 8—0 in
ons voordeel, maar gevaarlijk werden
de Oranjemannén niet meer. De
steeds beter sluitende Ierse verdedi
ging maakte, dat de meeste aanvallen
vastliepen vóór zij een directe drei
ging vormden.
rust, toen wij in de meerderheid wa
ren, hadden wij de leiding moeten
nemen. Na de rust werd onze verde
diging slordig en dat kostte doelpun
ten tegen de geroutineerde Ieren".
De heer Pellikaan merkte op:
„Odenthal heeft zijn best gedaan,
maar Kees Kuys heb ik toch wel
sterk gemist"
Over de verdediging was ook
bondscoach Max Merkel, niet tevre
den: „Odenthal werd op de duur te
gemakkelijk uit positie gespeeld
doordat hij tussen de snelle Ierse
rechtsbuiten en de rechtsbinnen in
bleef aarzelen. De dekking was trou
wens over het algemeen slecht tegen
over sterren van spelers als Fitzsi
mons en Whelan, aan wie het niet te
merken viel, dat zij een zwaar sei
zoen achter de rug hebben. Wij moes
ten eens verliezen. Het was alleen
nog de vraag, tegen wie".
Bram Appel, die het verheugde,
dat hij het enige Nederlandse doel
punt had kunnen maken, stemde met
Merkel's laatste opmerking in. „Je
moet ook een nederlaag kunnen ver
dragen", vond hij. „Je kunt er een
boel van leren".
Bij de Ieren.
In de kleedkamer van de Ieren kon
men de vreugde over het behaalde
resultaat gemakkelijk van de gezich
ten lezen. Eén van de eersten, die
hen geluk wenste met de overwin
ning. was de secretaris-penningmees
ter van de K.N.V.B.
Team-manager Carey schreef de ze
ge hoofdzakelijk toe aan het sublieme
spel van de Ierse binnenspelers Fitz
simons en Whelan, die keer op keer
de Nederlandse defensie uit elkaar
rukten en die maakten, dat onze ver
dedigers op het laatst niet meer wis
ten, wie zij nu eigenlijk moesten dek
ken. De grote beweeglijkheid van de
Ierse voorwaartsen was, naar zijn
mening, een van de eerste oorzaken
van de Nederlandse nederlaag.
Fitzsimons, die dampend onder de
douche vandaan kwam, had weinig
tijd: „Ik vond het een prettige en
faire wedstrijd en wij-Ieren begre
pen elkaar bijzonder goed."
i H.V.C. VERSLOEG NEDERLANDS
JEUGDELFTAL MET 4—1
Op het Amerfoortse sportpark
„Birkhoven" versloeg de hoofdklas
ser H.V.C. het Nederlands jeugdelftal
met 41, welke stand bij de rust
reeds was bereikt. Het eerste doel
punt werd door de H.V.C.-er Neder-
hand gescoord met een ver schot.
Rechtsbuiten Freeken (Haarlem)
maakte de stand weer gelijk. Heijnen
(tweemaal) en Sleekink voerden de
score tot 41 op.
Z.-NEDERLANDSE AMATEURS—
BRABANTIA 2—1
Het Zuidnederlandse amateurelftal
speelde woensdag een oefenwedstrijd
tegen de eerste klasse amateur Bra-
bantia, die door Zuidnederland met
21 werd gewonnen. Rust 00.
VELOX—NED. AMATEURS 5—3
In een slechte wedstrijd heeft het
voorlopig Nederlands amateur voet
elftal met 53 verloren van de
Utrechtse eerste klasser Velox. De
ruststand was 31 voor Velox.
Alleen het eerste kwartier leek het
er op of de Nederlandse amateurs
gemakkelijk zouden winnen. Daarna
nam Velox het initiatief en behield
dit tot het einde. Rechtsbuiten El-
fring en Den Braker waren de belang
rijke spelers in de voorhoede bij de
amateurs. Na acht minuten scoorde
Den Braker het eerste doelpunt na
goed voorbrengen van Elfring. D.
Uittenbosch, Klein en G. Uittenbosch
veranderden deze stand echter in vlot
tempo in 31, waarmede ook de rust
aanbrak. Daarna kwamen de ama
teurs er weinig meer aan te pas. Er
kwamen nog doelpunten van Klin
kenberg (4—1), Elfring (4—2), Den
Braker (43) en D. Uittenbosch
(53). Beide doelpunten van de ama
teurs echter gaven geenszins de
sterkte van dit elftal weer. Een laag
tempo en slecht samenspel waren
de voornaamste oorzaken van dit
teleurstellende spel.
ZWITSERLAND—
TSJECHOSLOWAKIJE 1—6.
De voetbalwedsrijd tussen Zwitser
land en Tsjechoslowakije, donderdag
te Genève gespeeld is door de Tsje
chen met 61 gewonnen. Bij de rust
hadden zij reeds een 31 voorsprong
