Lentejuu/elen" schitterden in de Bollenstreek
ARTISTIEK EN TECHNISCH BEREIKTE OOK DIT
CORSO WEER EEN NIEUW HOOGTEPUNT
«.jUvS; «P-ip
nBlm lir
!Z)e freCany&teCütity was ettavm
ZATERDAG 5 MEI 1956
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 1
99
'n Niet te temperen feestvreugde maakte zich vanmorgen van de Bollen
streek meester, toen een warm zonnetje de ochtendnevels wegvaagde en de
bloemenpracht van velden, mozaieken en praalwagens een bijzondere luis
ter verleende. De „Lentejuwelen", die sinds gisteren in de veilinghal'en en
pakhuizen aan het oog onttrokken waren, kregen gelegenheid om te schit
teren in het zonlicht. Een stroom van duizenden mensen met allerlei voer
tuigen vloeide als een geweldige brij van de steden naar de streek en al
spoedig bleek, dat de fietsers het beste deel verkoren hadden, want met
deze voertuigen kon men zich het gemakkelijkst verplaatsen. Vooral bij de
„Uiver", waar de praalwagens werden opgesteld en door de jury gekeurd,
dreigde af en toe een opeenhoping van mensen te ontstaan, maar dan was
de politie erbij om met tact de weg open te houden voor de auto's met door-
laatbewijzen. De handelsmensen kregen gelegenheid om de kille weekends
goed te maken. De bloemslingers gingen vlot van de hand en de zon was
warm genoeg om de kelen dorstig te maken. De zaken gingen dus goed en
de stemming was er ook. Tegen* tien uur arriveerde „de levende haven" en
dat werd het sein voor de plaatjesschieters om gauw een nieuw filmpje in
te zetten. Ontelbare Duitsers en Amerikanen bevonden zich onder de toe-
schouwers en toen het corso zich om even over elf in beweging zette Kon
men superlatieven in ongeveer alle talen horen.
len" zou men vermoedelijk de ogen
uitwrijven en zich afvragen: „Waar
zijn we toen zo enthousiast oyer ge
weest?"
In dat eerste stadium was het ech
ter een grote prestatie, maar er was
zelfcritiek genoeg om toen niet vol
daan op de wolkjes te gaan zitten.
Men besefte, dat er meer mogelijk
heden schuil gingen in het verven
met bloemen.
In de jaren, die volgden, zag men
wagens meerijden, die bijzonder op
vielen en prompt 'n jaar later was
dat weer zó, terwijl men ook kon
constateren. dat de „achterhoede"
zich wist op te trekken aan de goede
voorbeelden.
Het feit, dat de artistieke leiding
nog steeds in dezelfde hand ligt,
heeft ook bijgedragen tot een gun
stige ontwikkeling. In een stadium
van groei is het niet goed om van de
De „Dierentuin", een prachtige praal
wagen, die het komische en het artis
tieke element harmonieus wist te
verenigingen.
onderwerp, dat toegang verschaft tot
het komische genre.
Nu is het komische genre van de
geboorte van het corso af aanwezig
geweest. Maar vroeger was dat toch
anders. Dan kon men naar eer en
geweten getuigen „Leuk", men kon
vaak even lachen en daarmede was
de kous af.
In „Dierentuin" was dat komische
element aanwezig in een wonderlijk
aapje in een kooi. Maar die kooi en
dat aapje waren keurig afgewerkt.
En de wagen had voorts een paar ge
weldige giraffen, kunststukjes op
zich. Daarbij komt dan nog de com
positie van 't gehele tafereel, die af
was! Geestig, maar ook artistiek. Al
le mogelijkheden waren uitgebuit.
Geen detail vermoordde de rest van
de wagen en bij al het wikken en
wegen had men ook het kleurenspel
niet uit het oog verloren.
De wagen, die „iedere dag een ei"
propageerde, had meer een landelij
ke genoeglijkheid en aangezien ook
de kippen bij het realiseren van de
ze slagzin een rol spelen, mag dit
niet als een bezwaar worden aange
voeld.
Dertien korpsen
Nauwelijks was het corso van
morgen gestart, of in de stoet
gingen de muziekgezelschappen
hun nummer meeblazen. Der
tien corpsen marcheerden mee.
Het waren de Franse bezoekers
„Harmonie Municipale de Laon",
„Adest Musica" uit Sassenheim,
„Canite Tuba" Lisse, „Crescen
do" Hillegom, „Crescendo" Sas
senheim „Generaal Motors Band"
Rotterdam, de Hillegomse Har
moniekapel, Holland Amerika
Lijn" Rotterdam, „Jubal" Zwol
le, „Kunst en Genoegen" Lei
den, Harmonie Scheepjeswol"
Fabrieken Veenendaal, „Trou
moet Blijcken" Lisse.
Ook de zon bij de
geziene gasten
WAN DE WEEK hebben wij ons
een grapje veroorloofd over het
enthousiasme van de Bollenstrekers,
die ieder jaar opnieuw beweren: „Dit
corso wordt nog mooier dan de vori
ge keer!"
„Dat moeten we zaterdag eerst nog
eens zien!", hebben we in een over
moedige bui zwart op wit geant
woord.
En nu hebben we 't gezien.
„Lentejuwelen" is een nieuw hoog
tepunt geworden in de corso-geschie
denis. En dit is geen beleefdheids-
phrase. Degenen, die ieder voorjaar
weer opgetogen naar de Bollenstreek
trekken, om zich tussen de honderd
duizenden nieuwsgierigen te scha
ren, zullen een lijn ontdekt hebben
in de corso-ontwikkeling.
BETERE SMAAK.
A LS MEN het eerste corso, dat door
de streek trok nog eens zou kun
nen vergelijken met de „Lentejuwe-
„De Tulp" een van de fraaiste wagens,
die ook bijzonder trof door de prach
tige kleurencombinatie.
hak op de tak te springen en in de
heer van Driel heeft men steeds een
man gevonden van tact en goede
smaak, die door zijn invloed veel
goeds tot stand heeft gebracht en
nog zal weten te brengen. Want on
getwijfeld zal de opwaartse lijn
voorlopig doorgetrokken kunnen
worden.
MEESTERWERKEN.
|"\AT IS OOK dit jaar gebeurd. Op-
vallend is de toename van het
aantal rijdende meesterwerken.
Het is een hachelijke onderneming
om een greep te doen uit de lange
corsostoet, maar wie zal niet stil ge
worden zijn, toen hij een wagen als
„Semiramis", de hangende tuinen
van Babyion, langs zag komen. Zó
goed was dit wereldwonder getrof
fen. Vol ragfijn rijgwerk en in een
schitterende kleurenharmonie.
En dan was daar „Amphitrite",
knap gemodelleerd en smaakvol
afgewerkt in zijde. Vroeger zou zo'n
wagen een bakbeest geworden zijn.
Nu was het een en al lijn en kleu
renspel.
„Kleur en Geur" lag in het roman
tische genre. Aardig van opzet en
voorzien van een charmant troontje
met een nog charmantere bezetting.
Want op de wagens, die we gevoe
gelijk kunnen beschouwen als mooie
ééndagsvlinders, bevond zich walmen
in corsotermen noemt „de levende
have", en deze was niet alleen zeer
uitgebreid, maar evenals de wagens
ook zeer mooi en naar wij hopen be
ter weerbestendig.
SPREKEND VOORBEELD.
C*EN WAGEN, die naar onze smaak
*-• typisch de corso-ontwikkeling
manifesteert, was „Dierentuin", een
,'n Uil op 'n schilpad", de wijsheid
gaat langzaam zegt de gemeente Lisse.
Foto's: Van der Horst.
SIERLIJK EN STEMMIG.
1UA DE „DIERENTUIN" vroeg de
dierenwereld nogmaals de aan
dacht met „Het Circus", een zeer ele
gante wagen met alleraardigste
paardjes, die het de gehele route op
twee benen uithielden.
De Oranjelijn heeft ook dit jaar
de goede naam 'hopg gehouden met
„De Zee", een stuk, dat imponeerde
door zijn grilligheid en fijne afwer
king. Deze uitbeelding, die rijk voor
zien was van vissen, was zeer ge
slaagd.
Een naar onze smaak zeer knap
stuk werk was de praalwagen „Or
pheus en Eurydice", een mythologi
sche voorstelling van de zon (Or
pheus), die door snarenspel de dage
raad (Eurydice) uit de onderwereld
poogt te herwinnen.
De sfeer, welke van deze wagen
uitging, was werkelijk ontroerend
mooi. 't Lijnenspel en de kleuren wa
ren voortreffelijk.
De titelrol, „Lentejuwelen", werd
met ere vertolkt door de H.B.G. Een
mooie kroon met edelstenen in het
front en zeer fijn werk op de achter
grond.
NIET ALLEN RECLAME.
F}E RECLAME-WAGENS reden
niet alleen mee voor de recla
me. Men had zich wel degelijk inge
steld op het corsopeil. De „Postillon
d'amour" van Lucas Bols getuigde
daarvan. Een wagen, waaraan én uit
reclame én uit artistiek oogpunt zorg
was besteed.
De gemeente Lisse had een fleu
rige uil op een blomimige schildpad
gezet, om de mensen langs de weg
eraan te herinneren, dat de wijsheid
langzaam gaat.
En dan waren daar de Tritons, die
met hoorngeschal de komst van Nep-
tunus aankondigen, welke zich be
schermend verheft boven -matroosjes
in een schommelend bootje. Een al
leraardigst tafereeltje, waarin de hu
mor en de goede smaak het best met
elkaar konden vinden.
Een van de hoogtepunten in de
bloemenstoet was tenslotte nog „De
Tulp", een wagen, waarin de vormen
van de ontluikende bloem en de
kleuren zeer knap getroffen waren.
ONDANKS ALLES
1JET IS MOEILIJK om het bij en-
kele flitsen te laten. Telkens op
nieuw borrelen er ervaringen op, die
Deze wagen is geïnspireerd op de
Amerikaanse musical „Kismet", be
kend om het liedje I am a stranger
in Paradise".
men onderging, toen de „Len te ju we
len" langs trokken.
De Bollenstreek heeft weer nieu
we faam verworven. De affiches, die
op deze dag ontelbare buitenlanders
naar de streek lokten, hebben geen
teleurstelling verwekt. Er was en
thousiasme onder de menigte langs
de route; een enthousiasme, dat in
vele talen tot uitdrukking werd ge
bracht.
Lang is er dit jaar gesukkeld. Het
weer wilde niet en tengevolge daar
van ook de bloemen niet. He is voor
een eorso-comité geen pretje, om tel
kens weer te moeten uitstellen. Maar
nu zijn de zorgen weer voor een jaar
voorbij. Honderdduizenden hebben
gekeken naar „Lentejuwelen" en
honderdduizenden hebben genoten
van de schoonheid, die de streek de
ze dag bood.
De duizenden foto's, welke ge
maakt werden, en „het nakaarten"
van de kijkers, straks thuis, zal in
binnen- en buitenland de aantrek
kingskracht van de Bollenstreek
weer vergroten
En dat is toch dc bedoeling!
Alleen per bus 50.000
Hoewel we ons nog niet aan
schattingen te buiten durven
gaan, kunnen we toch een in
druk geven van de omvang van
de drommen mensen, die van
morgen naar de Bollenstreek
gingen, om de start van het
:orso gade te slaan. De bussen
van de N.Z.H.V.M. hebben hun
bijdrage wel geleverd. Rijen dik
wachtte men vanmorgen gedul
dig op een plaatsje in de bus en
toen de chef tegen half elf ein
delijk gelegenheid kreeg om het
zweet van zijn voorhoofd te wis
sen, had hij ongeveer het trans
port van 50.000 mensen in de
richting Sassenheim geregeld.
Amphitrite, de koningin der zee, die
vanmorgen al averij opliep, toen een
fietser in haar flank vloog.
