Eervolle Oranje-nederlaag tegen Ierland
dank zij Landman en Van der Hart
In 'n spannend duel van aanvallers en
verdedigers won Ierland met 1-0
Nederlandse voorhoede - uit haar
verband - moest gaan verdedigen
Spannend verloop
door stugge verdediging
MAANDAG 2 MEI 1955
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 2
Er is geen diepgaand onderzoek nodig om een verklaring te vinden voor
de nederlaag van het Nederlands elftal tegen de Ieren. De kwestie was zo
eenvoudig mogelijk: Ierland beschikte over een team van sterkere voet
ballers dan wij. Over het algemeen veel sterkere spelers zelfs. Vooral in
de aanval opereerden enkele brillante krachten: de linkervleugel Eglington
en Fitzsimons en de middenvoor Fitzgerald, die ons doel met zulk een
overmacht onder vuur konden nemen, dat het Nederlands elftal al spoedig
in paniek geraakte en zijn krachten op de defensie concentreerde.
Het middenveld werd prijs gegeven
en binnen- en zelfs buitenspelers
hielden zich over het algemeen meer
bezig met het beveiligen van ons
doelgebied dan met het lanceren van
een aanval. Gerurende een groot deel
van de strijd, we kunnen gerust zeg
gen, het grootste deel, heeft Neder
land als het ware zonder voorhoede
gespeeld. 'Dat kwam ook al, doordat
midvoor Van der Gijp in de dertiende
minuut moest uitvallen en een om
zetting noodzakelijk werd. De Ieren
konden op de duur een overweldi
gende veldmeerderheid veroveren,
die wel moest leiden tot een over
winning. Dat die tenslotte niet gro
ter is geworden dan 10 strekt het
Nederlandse elftal ongetwijfeld tot
eer. Want zonder uitzondering hebben
de spelers in dit, qua spel zeker niet
imponerende maar toch wel span
nende bovendien keiharde duel voor
een eervolle nederlaag tot het uiter
ste gevochten. Daarbij onderscheid
den zich in de eerste plaats Landman,
die zijn doel weer op schitterende
wijze heeft verdedigd. Hij maakte een
voor treffelijke come back in de Ne
derlandse ploeg en liet zien, dat hij
zeker op één lijn te stellen is met een
klasse-keeper als De Munck. Onze an
dere grote man was de stopper Cor
van der Hart, die ditmaal zonder
een zweem van zorgeloosheid mid
voor Fitzgerald zwaar op de huid zat,
maar de dekking van zijn ploeggeno
ten ook overnam waar dit nodig was
en persoonlijk het leeuwendeel van
de Ierse aanvallen onderbrak, zowel
met tackels en slidings als in kop
duels.
Iets minder gemakkelijk dan het
verklaren van de nederlaag, is het
treffen van een vegelijking, b.v. met
de laatste wedstrijd tegen de Belgen,
Hartelijk ontvangen
Behalve door de officials van
de Ierse Voetbalbond, die ter
verwelkoming op het vliegveld
aanwezig waren, werden spelers
en officials van het Nederlands
elftal Zaterdag ook een allerhar
telijkste ontvangst bereid door
de burgemeester van Dublin, de
73-jarige heer A. Byrne, naar
men zegt de populairste man van
Ierland, die onder meer een
heildronk uitbracht op koningin
Juliana en die zijn gasten uitno
digde het Wilhelmus te zingen.
Ter gelegenheid van de ver
jaardag van koningin Juliana
hield de Nederlandse gezant in
Dublin, jhr. J. W. M. Snouck
Hurgronje, een receptie waar de
spelers van het Nederlandse elf
tal kennis maakten met meer
dan 100 landgenoten, die in Ier
land wonen en die nu kaarten
kochten voor de wedstrijd van
Zondag. Gaarne had deze Neder
landse kolonie de spelers des
avonds nog wat langer in haar
midden gehouden, maat daar
kon natuurlijk niets van komen.
Wel kwamen de hier wonende
Nederlanders door deze gelegen
heid in de juiste stemming voor
het heroprichten van de Neder
landse vereniging in Ierland van
welk feit de heer J. de Vries,
directeur van de Gruno Ship
ping Company, onder grote bij
val melding maakte.
die een 10 Overwinning voor de Ne
derlandse ploeg opleverde. Dit keer
spreekt weer de juistheid van de stel
regel, dat men zo goed kan spelen
als de tegenstander het toelaat. En
onze tegenstanders van Zondag wa
ren nu eenmaal heel wat meer mans
dan het team van de Rode Duivels,
dat wij Op 3 April tegenover ons had
den. In de eerste plaats was het
enthousiasme van de Ieren oneindig
veel groter en de befaamde Ierse
vechtlust bleef ook thans niet onop
gemerkt. Wat dit betreft had trainer
Max Merkel zeker gelijk gehad, toen
hij bij de laatste centrale training be
weerde, dat het tegen de fanatieke
Ieren vooral op het uithoudingsver
mogen van onze spelers zou aanko
men. Een positief punt vóór het
Oranjesteam was, dat het daaraan
over het algemeen niet heeft ontbro
ken. Maar dit athletisch uithoudings
vermogen moest deze keer helaas
voornamelijk in negatieve zin, dat
wil zeggen in dienst van de defensie
worden gebruikt. Tot een ontplooiing
van het eigen aanvalsspel liet Ierland
de Oranjemannen niet, of nagenoeg
niet komen. Wat dit laatste betreft
waren we er dus, door middel var-
de talrijke wijzigingen na de oefen
wedstrijd in Essen, niet veel op voor
uit gegaan, al moet daar onmiddellijk
aan worden toegevoegd, dat de strijd
lust van onze ploeg deze keer boven
alle lof verheven was.
Van het vinden van een „aanslui
ting bij het peil van de landen, die
ons omringen kon echter nog lang
niet worden gesproken. Warrt eer
men een dergelijke „aansluiting" be
reikt, zal èr in onze ploeg zelf toch
een aanmerkelijk beter verband moe
ten komen tussen de linies onderling.
Dat was er in de wedstrijd te Dublin
bijna niet, dit in tegenstelling tot het
Ierse elftal, waarin b.V: de kanthal-
ves Farrell en O'Forrell een krach
tige steun vormden voor hun voor
hoede, welk vijftal alleen de gave
miste om tegen de zo zeer versterkte
Nederlandse verdediging de talrijke
kansen, die uit de even verrassende-
of voor ons verwarrende aanvallen
voortkwamen, te benutten. Dat zij
hun overwinning verdienden, staat
boven elke tweijfel.
Het merkwaardige was evenwel,
dat het enige doelpunt van de wed
strijd van middenvoor Fitzgerald
ontstond uit een vrije schop van
stopper Martin, welke de Engelse
scheidsrechter Luty eigenlijk niet had
mogen toekennen. Want in het be
wuste duel tussen Martin en onze
linksbuiten Geel, was niet de Neder
lander maar de Ier de overtreder.
Geen overrompelingstactiek.
Het werd al spoedig na het begin-
signaal duidelijk, dat er van de voor
genomen overrompelingstactiek van
het Nederlandse elftal niets terecht
kon komen, zeker niet na het uitval
len van Van der Gijp. Dat men daar
na overging tot de tactiek van de
verdediging ten koste van alles, kan
een fout worden genoemd, maar het
was een noodgedwongen fout, omdat
ons elftal de technische kwaliteiten
van de tegenpartij eenvoudig niet op
andere wijze kon weerstaan. Wan
neer wij verder de spelers onder de
loupe nemen en herhalen, dat in de
eerste plaats Landman en daarna
Van der Hart onze ploeg voor een
zware nederlaag hebben behoed, moe
ten wij onmiddellijk daarna linkS'
Het moment voor de Ieren: uit een
Feilloze voorzet van Martin kopt de
Ier Fitzgerald de bal onhoudbaar
voor Landman in de hoek van het
Nederlandse doel 1—0.
V.l.n.r* Martin, Wiersma, achter de
ze Fitzgerald, Landman, Kuys en
Eglington.
half Klaassens noemen, die eveneens
een groot aandeel had in het opvan
gen of onderbreken van de Ierse aan-
valsploeg. Het is voldoende bekend,
dat het plaatsen bij Klaassens veelal
te wensen over laat, maar deze on
vermoeibare sjouwer, die niet op zij
gaat voor een zware tackel, was in
deze wedstrijd, waarin voor ons elf
tal het beperkt houden van de ne
derlaag primair was, van onschatbare
waarde. Hij was hier dan ook onte
genzeggelijk meer waard dan zijn col-1
lega, aanvoerder Steenbergen, die,
wel een betere techniek heeft, maar
die zich in dit hete strijdgewoel en,
het veelvuldige obstructieve spel min
der thuis gevoelde. Wat onze backs
betreft, deze jeugdige spelers hebben
zich naar vermogen en met volledige
inzet van hun taak gekweten. Maar
Wiersma en Kuys misten de klasse
en wellicht ook de ervaring om het
in dit milieu van beroepsspelers uit
de Engelse league acht van de Ier
se internationals hadden Zaterdag
nog in Engeland gespeeld alleen af
te kunnen.
Wilkes faalde opnieuw.
In de voorhoede heeft Wilkes an
dermaal gefaald. Toch betekent dit
voor ons niet, dat men hem nu ver
der maar buiten het elftal moet laten.
Want Faas heeft beslist onvoldoende
steun gehad. Moeder ziel alleen kon
men hem dikwijls op de Ierse speel
helft zien dwalen, speurend naar een
opening om die bij de eferste de beste
gelegenheid te benutten. Maar hij
kreeg die gelegenheden van zijn me
despelers te weinig. Met zijn in Span.
je toch nog altijd vermaarde dribbles
had hij al evenmin succes. De Ieren
toonden er niet het minste ontzag
voor, evenmin als voor Wilkes' inter
nationale reputatie, welke in dit land
voldoende bekend bleek.
Van de debutanten Geel en Schou
ten heeft de laatste het meest vol
daan, zonder evenwel tot imponerend
spel te geraken. Op internationaal
niveau stond het zeker niet, maar
men moet ook hier niet vergeten, dat
Schouten was opgesteld als rechts
binnen en dat hij na het uitvallen
van Van der Gijp naar de rechter-
buitenplaats verhuisde. Teleurstel
lend was wel enigszins het optreden
van linksbuiten Geel, die veel last
had van debutantenkoorts en die
men soms als een verdwaalde over
het veld zag lopen. Wel kwam hij
een enkele maal tot verdienstelijke
combinaties met Timmermans, maar
in de buurt van rechtsback Donovan
bleek dan meestal wel duidelijk, dat
deze jonge en zeker talentvolle spe
ler nog niet is uitgegroeid tot een
voetballer van internationaal formaat.
Tegengevallen is ook het spel van
de Willem II-man De Bruyckere, die
evenals in Essen, van het reserve-
bankje werd geroepen. Hij heeft on
getwijfeld hard gewerkt, maar ook al
weer vrijwel uitsluitend defensief.
Aan een imponerend schot is hij dit
maal niet toegekomen. Evenals Tim
mermans in deze wedstrijd bezondig
de hij zich ook nog al eens aan het
te'zwaar op de man spelen, hetgeen
in de tweede helft vele Nederlanders
op de tribune voor een strafschop
deed vrezen. Ook Timmermans, in de
laatste interlands een van onze beste
spelers, kan in dit merkwaardige duel
van aanvallers en verdedigers niet
tot zijn normale spel komen.
Een doelpunt via een vrije trap
ten onrechte toegekend
Het Nederlands elftal heeft in zijn vierde internationale wedstrijd van
dit seizoen gisteren tegen Ierland met een nederlaag genoegen moeten
nemen. Het mocht daarbij van geluk spreken, dat het door de uitzonderlijk
goede vorm van keeper Wim Landman en in grote mate ook van stopper
Cor van der Hart bij een nederlaag met het kleinst mogelijke verschil
(10) is gebleven. Zo is dan de balans voor dit seizoen voor de nationale
ploeg weer eens aan de verliezende kant doorgeslagen. Wij stonden immers
na een 4—3 nederlaag in November tegen België, het gelijk spel (1—1)
tegen de Denen en de op 3 April geboekte zege tegen de Rode Duivels
„in evenwicht". De opgaande lijn in onze prestaties sinds de invoering van
het betaald voetbal is dus weer enigszins verstoord.
soluut gestuit door de teruggekomen
linksbinnen Fitzsimons. En toen
moest Kuys al gauw maken, dat hij
weer naar zijn plaats terugkwam.
Want de Ieren bleken bezield met
een laaiende geestdrift. Reeds in de
eerste minuut maakte van der Hart
in een duel kennis met middenvoor
Fitzgerald, dat onze stopper overi
gens glansrijk won. Maar voor lang
bracht dit geen opluchting, want een
FitzsimonsEglington combinatie
reet onze defensie open en een dia
gonaal schot van Eglington, die zijn
dagelijks brood bij Everton verdient,
Over die problemen braken zich
de ruim honderd aanwezige leden
van de Nederlandse kolonie in Ier
land echter het hoofd niet, toen de
wedstrijd nog beginnen moest. Ver
deeld over twee vakken van de over
dekte tribune gaven zij de overige
35.000 toeschouwers op het midden
in de stad Dubiln gebouwde Daly-
mont Park (Hibernians) met vlag
gen en toeters luidruchtig te kennen,
dat zij er zaten Aanwezig waren ver
der jonkheer J. W. M. Snouck Hur
gronje, Nederlands gezant te Dublin,
die in gezelschap van de Ierse mi
nister-president de heer J. Costello,
de spelers aan zich liet voorstellen.
Deze autoriteiten volgden ongetwij
feld met grote belangstelling het in
ternationale voetbalduel, waarvoor
Cor van der Gijp om half vier de
bal aan het rollen bracht. Maar even
zeker met meer kennis van zaken
deden dit de Charlton manager Jim
my Seed, die hier Zaterdag juist de
middenvoor van Waterford en met
42 goals Ierse topscorer, Jimmy
Gould, voor de somma van 4500 pond
sterling had weggekocht, en de Chel-
se-manager Ted Drake, die met zijn
volledig kampioenselftal op de tri
bune zat om IerlandNederland te
volgen. Chelsea speelt nl. Maandag
avond een benefitwedstrijd tegen
de Dublinse club „Shamrock Rovers".
Deze Engelse spelkenners zullen de
ontwikkeling van de strijd wel met
gemengde gevoelens hebben aan
schouwd.
Nadat het wat monotone concert
van de Ierse pipersband op het mid
denveld was verstomd en de volks
liederen waren gespeeld, bleek al
spoedig dat het duel zich niet tot een
technisch hoog peil zou verheffen.
Bondscoach Max Merkel en de heer
Pellikan van de keuze commissie
hadden het Oranje team geadviseerd
te trachten, overdonderend te star
ten. Ons elftal deed hiertoe een
geestdriftige poging. Van der Gijp
begon aan een combinatie met
Schouten, Geel, Klaassens en zelfs
de ver naar voren opgerukte links
back Kuys. Maar de aanval werd re-
bracht het Nederlandse legioen in
vertwijfeling. Gelukkig ketste de ko
gel met een luide knal af pp de on
derkant van de staander.
Zo kwam de sensatie dus van de
^ant, die de Nederlandse teamleiders
niet bedoeld hadden. Onze ploeg zelf,
die daar al evenmin op had gere
kend, werd er kennelijk nerveus van.
Ook de internationaal georiënteerde
Faas Wilkes blijkbaar, want hij be
zondigde zich aan een verkeerde in
gooi.
Die snelle inzinking van hun te
genstanders benutten de Ieren om
bezit te nemen van het middenveld.
Met combinaties, die niet bijzonder
fantasierijk, maar wel verbazend
snel werden uitgevoerd, en die daar
door een grote mate van degelijkheid
kregen, belaagden zij onze verde
diging. Aanvoerder Steenbergen
moest het alarmsignaal geven en
trok voorlopig met Klaassens
terug in de defensie. Dat kon niet
verhinderen, dat de Ierse buitenspe
lers Gavin en Eglington de knap
ste spelers van de Ierse ploeg
ieder op hun beurt enkele hoek
schoppen op het doel mochten ne
men, welke overigens geen verder
resultaat opleverden.
Van der Gfjp valt uit.
De dertiende minuut van de wed
strijd zou onfortuinlijk blijken. Toen
achtte middenvoor van der Gijp het
niet langer verantwoord verder te
spelen met een enkele minuten te
voren verdraaide rechter knie. Hij
verliet het veld en de Bruyckere
kwam erin. Dat wil zeggen, dat hij
de rechtsbinnen plaats van Schou-
ter overnam; Schouten naar de
rechtsbuiten plaats verhuisde en
Faas Wilkes middenvoor werd. Daar
mee was het evenwicht in onze ploeg
in meer dan een opzicht verstoord.
Toch gaf Wilkes in de 16e minuut
het eerste behoorlijke Nederlandse
schot te noteren. Hij kon dat doen
na goed aangeven van Geel, maar
de gerenommeerde Ierse doelverde-
diger O'Neill ranselde met de vuist
Wilkes's kanjer uit de rechter hoek.
Het kort daarna volgende verre
boogschot van de Bruyckere leverde
hem helemaal geen moeilijkheden
op. Timmermans, door rechtshalf
Farrell in de hoek gedrongen, kwam
in de 22e minuut niet verder dan een
(eerste Nederlandse) hoekschop.
Wilkes op zijn beurt probeerde het
enkele malen met zijn specialiteit, de
dribble, maar met dat wapen sche
nen de Ierse verdedigers in de En
gelse league ook wel kennis te heb
ben gemaakt. Zij werden ook al
doordat Wilkes de bal steeds iets te
ver voor zich uit speelde, er tenmin
ste niet door uit positie gespeeld.
Ook niet door goed samenspel tussen
Klaassens, de Bruyckere, Timmer
mans en Wilkes. Zij trokkenafs het
ware een scherm van „stoppers" voor
het doel van O'Neill op. En een kop
bal van Wilkes, die daar overheen
kwam, sloeg O'Neill zelf in een on
gevaarlijke richting met de gebalde
hand. Tegen iedere Nederlandse aan
val voerden de Ieren er twee of drie
uit zonder er evenwel in te slagen
de als leeuwen vechtende Oranje
mannen beslissend te verslaan. Zo
waar kreeg Nederland een minuut
voor de rust nog een kansje, maar
Wilkes schoot van dichtbij tegen de
voetzool van linksback La wier de
bal corner. Toen scheidsrechter Luty
floot voor de onderbreking, kon men,
wat betreft de 00 stand van een
knappe prestaties van het Nederlands
elftal spreken.
De tweede helft.
Het was intussen gaan motrege
nen en het goed met gras bedekte,
maar harde veld werd zeer glad. Het
pleit voor de geweldige geestdrift
van de Nederlanders dat zij onmid
dellijk na de rust door een nog iets
hoger tempo, de Ieren op de knieën
probeerden te brengen. Maar de te-
genstandercs konden dat tempo wel
volgen en Nederland kan niet blij
ven forceren. Want zoals bekend is
het bolle en hobbelige veld van Da-
lymont ook enigszins oplopend. En
al is het niveau-verschil ook weer
niet zo groot, dat de bal vanzelf be
gint te rollen, wanneer men zo
als het Nederlands elftal in de twee
de helft steeds weer naar „boven"
moet, al is dat over de gehele lengte
maar een halve meter, dan gaat dat
toch wel in de benen zitten.
En zo konden na een minuut of
Het meest
teleurgesteld
Na afloop van de wedstrijd
toonden alle spelers duidelijk de
sporen van de strijd, vooral de
Ierse linkshalf O'Farrell, die
met twee bebloede knieën op
zijn bankje in de kleedkamer
zat. Aanvoerde rechtshalf Far
rell vond, dat het een sportieve,
maar wat harde strijd was ge
weest. Hij meende, dat sommige
Nederlanders wel wat over een
al te stevige tackle beschikten
en dat zij te veel de man en te
weinig de bal speelden. Voor
Landman en Van der Hart had
hij de grootste bewondering.
In de kleedkamer van de Ne
derlanders was men wel iets te
leurgesteld over het spel van de
eigen ploeg. Wilkes betoogde,
dat hij te weinig steun in de
voorhoede had ondervonden. En
Landman had in het begin wat
last gehad bij het uittrappen
door het aanvallen van de voor-
waartsen, die dat in de Engelse
league gewend zijn. Over het
algemeen Waren spelers en offi
cials niet ontevreden over de tot
10 beperkt gebleven nederlaag.
Allen vonden de zege van de
Ieren volkomen verdiend.
De Nederlandse supporters wa
ren dezelfde mening toegedaan,
ook al hadden zij hun favorieten
graag in triomph van het veld
willen dragen. Bepaald in de
put zal evenwel de 12-jarige Jan
Snouck Hurgronje, de zoon van
de Nederlandse gezant in Dublin.
Die had op school naar goede
Ierse gewoonte, een aantal wed
denschappen afgesloten met
vriendjes. Hij was daarbij in zijn
overmoed echter zover gegaan,
zijn zakgeld voor meer dan een
maand op het spel te zetten. „Ik
ben failliet", zei hij somber „en
vader wil mij niet eens uit de
nood helpen
Nog een spelmoment uit de wed
strijd: Een Nederlandse aanval op
het Ierese doel: V.l.n.r. Dovovan,
Wilkes, achter deze Martin, Farrel,
liggend Timmermans, de Bruyckere
(nr. 12), O'Farrel (nr. 6), doelman
(TNell, Fitzsimons en Lawled, die de
bal net wegkopte.
tien de Ieren hun superioriteit weer
laten gevoelen. Zij troffen echter
Landman in ongenaakbare vorm.
Toen de „jubilerende" Martin (25e
interland) weer eens een van zijn be
kende boogballen in het Nederland
se doelgebied liet zakken en midden
voor Fitzgerald direct een knalhar
de kopbal liet volgen, zweefde Land
man als vanzelf naar de bedreigde
hoek om de bal te grijpen. Enkele
minuten later, toen vrijwel de gehele
Oranjeploeg naar voren was getrok
ken om te proberen bij hoekschop
pen te kunnen scoren, baanden Eg
lington en Fitzsimons, na het afslaan
van de corner, zich op topsnelheid
een weg over het vrije middenveld.
Eglinton gaf de voorzet en Fitzsi
mons het schot. Doch ook nu dook
Landman, lenig en schijnbaar ifttuï-
tief naar de juiste hóek. Van nu af
aan bleven de Ieren vrijwel ononder
broken meester van het terrein. Nie
mand van de Oranjeploeg behalve
Wilkes, bekommerde zich nog veel
om de aanval. De Ierse supporters
stortten zich in een orgie van aan-
moedigingskreten. Corner op corner
werd op ons doel, waarvoor de Oran-
jetrui-dragers zich verdrongen, los
felaten. Het was in deze situatie, dat
'immermans en de Bruyckere hun
tegenstanders zo fel aanvielen, dat
het toekennen van een strafschop
geen verwondering zou hebben ge
baard. De Ierse schare loeide van
verontwaardiging en misschien was
het daarom, dat de Engelse scheids
rechter Luty enkele minuten later in
een voor hem wellicht iets twijfel
achtig geval, niet onze linksbuiten
Geel, maar zijn belager, stopper Mar
tin een vrije schop toestond. Martin,
een meester in dit onderdeel van het
spel, mikte van 30 meter naar dé
verzameling spelers voor hem, op het
hoofd van middenvoor Fitzgerald,
die de bal snel als een bliksemschicht
inzond. Wel kon de vertwijfeld sprin
gende Landman de bal nog met beide
handen raken, maar niet stoppen.
Ierland had eindelijk zijn enigs
zins fortuinlijke, maar dubbel dwars
verdiende eerste doelpunt na 32
minuten in de tweede helft.
Zonder Landman in topconditie
zouden rechtsbuiten Gavin en Fitz-
geral zeer waarschijnlijk de score
tot 3'0 hebben opgedreven. Nu bleef
het, dankzij onze schitterende doel
man, bij 10.
Drie minuten voor het einde ging
een onverwachte kans om gelijk te
maken verloren, doordat Geel een
goede combinatie van Timmermans'
en Schouten met een te slap schot
afrondde.
