't Georganiseerd overleg blijft de beste waar-
borg voor rechtspositie overheidspersoneel
RAKKERTJES
Haar vliegenier
DE IJZEREN SCHELVIS
Kwalitatief succes van spoedcur
sussen onderwijzers beangstigend
Nieuwe C A.O.-sfagersbedrijf
in
Na 50 jaar komt Alaska's senator
zijn Nederlandse moeder opzoeken
en (Jjitmaa%d
C IN DE POLITIEKE ARENA").
DONDERDAG 14 APRIL 1955
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
Joh. Derksen op de jaarvergadering van K.O.V.
Tijdens de jaarlijkse vergadering
van het Katholieke Onderwijzersver-
bond, die gisteren te Utrecht werd
gehouden, heeft de voorzitter van het
K.O.V., de heer Joh. H. M. Derksen
gewezen op het grote goed van het
georganiseerd overleg, dat volgens
hem stellig behouden moet worden.
Niet, zo zeide spreker, om dit overleg
zelve, maar omdat op deze manier de
rechtspositie van overheidspersoneel
en semi-ovcrheidspersonee,l het beste
is gewaarborgd.
In dit overleg, aldus de heer Derk
sen, is de plaats waar alle vraagstuk
ken samenhangende met de rechts
positie, met salarissen en aanvetrwan.
te zaken uitvoerig, grondig en open
hartig kunnen worden besproken. Op
deze wijze is volgens spreker de mo
gelijkheid aanwezig om deze kwes
ties buiten de politieke lichamen te
houden, waar wel in laatste instantie
de beslissingen zullen moeten vallen,
maar die zich zeker niet lenen voor
een grondige en juiste behandeling
van de vraagstukken.
Toch enkele bezwaren.
De heer Derksen meende, dat er
ook bezwaren aan het georganiseerd
overleg kleven. Als voornaamste be
zwaar noemde hij het feit, dat voor
en tijdens de onderhandelingen in de
commissie voor georganiseerd over
leg over de voorstellen die daar aan
de orde zijn niets gepubliceerd mag
worden. Dit, aldus de heer Derksen,
is een eis van onze partner, de rege
ring, en wij kunnen deze eisen be-
Uitwisseling van
leden vakbewegingen
Meer dan zestig leden van de vak
beweging in Nederland zullen het ko
mende halfjaar deelnemen aan stu
diereizen, georganiseerd «ioor de U.N.
E.S.C.O., naar West-Duitsland, Oos
tenrijk, Zwitserland, Frankrijk, Bel
gië of Denemarken. Leden van het
Christelijk Nationaal Vakverbond
zullen naar Königswinter in West-
Duitsland reizen, leden van de Ne
derlandse Christelijke Grafische be-
drijfsbond gaan naar Wenen, Olten
(Zwitserland), Parijs en Brussel. Le
den van de Nederlandse Katholieke
Bond van Vervoerspersoneel „St. Ra
phael" gaan naar Wenen.
Hiertegenover zulien Nederlandse
vakbonden gastvrijheid verlenen aan
Oostenrijkse landarbeiders, Duitse
buschauffeurs, Deense treinlieden en
ambtenaren en Zwitserse drukkers.
Op 31 December van dit jaar loopt
de C.A.O. voor het slagersbedrijf af.
Het dagelijks bestuur van het be
drijfschap voor het slagersbedrijf
heeft thans de vraag besproken, in
welke vorm de C.A.O. zal moeten
worden bestendigd. Het dagelijks be
stuur was unaniem van gevoelen, dat
terzake gebruik dient te worden ge
maakt van de in het instellingsbesluit'
neergelegde bevoegdheid, om de lo
nen en andere arbeidsvoorwaarden
door het bedrijfschap te doen regelen
en mitsdien de C.A.O. per 1 Januari
1956 door een loonverordening te
doen vervangen. Een daartoe strek
kend voorstel zal aan het bestuur
worden voorgelegd. Enig verschil in
opvatting is nu gerezen over de mo
gelijkheid van opneming in een loon
verordening van artikelen, regelen
de de bedrijfsrechtspraak.
grijpen en dienen haar te eerbiedi
gen. Aan de andere kant had spreker
begrip voor de onvoldaanheid van de
leden.
Het gaat over hun rechtspositie,
over hun salarissen en dit alles wordt
bedisseld buiten hen om. De bestuurs
leden moeten zwijgen en dan kan er
volgens de heer Derksen wel eens
een vacuum tussen bestuur en leden
dreigen te ontstaan.
In het vervolg van zijn betoog
vroeg de heer Derksen de aandacht
van de regering voor de noodzaak om
zo spoedig mogelijk een aanzienlijke
verbetering in alle onderwijzerssala
rissen te brengen.
Kentering in waardering.
Sprekende over de spoedcursussen
voor onderwijzers die meer dan 2000<
cursisten tellen, noemde de heer
Derksen het kwantatieve succes be
angstigend. In deze noodtoestand, al
dus de heer Derksen, hebben de on
derwijzersorganisaties deze cursussen
aanvaardbaar geacht zij het met een
zeker voorbehoud ten opzichte van
toelating etc.
in geen enkel opzicht voor het aan
zien van het onderwijzerscorps scha
delijk zijn. Het feit, dat vele bezit
ters van H.B.S.. en Gymnasium-eind-
diploma's vaak afkomstig zijn uit
kringen waarin voorheen niemand
erover zou denken om onderwijzer te
worden, maar die hiertoe nu wel be
reid zijn, noemde de heer Derksen
een aanwijzing dat de standaardop
vattingen over de onderwijzer en de
onderwaardering die daarvan het ge
volg was, zich aan het wijzigen zijn.
Geen onverantwoorde uitbreiding
Spreker waarschuwde de regering
geen onverantwoorde uitbreiding aan
deze spoedcursussen te geven en er
voor zorg te dragen dat een alleszins
goede salarisregeling deze nieuwe
mensen niet alleen bij het huidige
onderwijzerscorps brengt maar ook
voor het onderwijs behoudt.
Vervolgens hield pater dr. N. Per-
quin S.J. een inleiding over het „part
time onderwijs". Hij besprak het
streven van de stichting ..Daglevens
scholen" om gedurende een volle
werkdag, de jeugdige ongeschoolde
fabrieksarbeiders uit de fabriek te
halen met behoud van loon en hen
vertrouwd te maken met het leven
waarin zij leven.
Gerrit vocht tegen Hottentotten
Van avonturier tot
goudmijn-president
Een van de acht senatoren van
Alaska de 49e staat van de Ver
enigde Staten de vandaag juist 69
jaar wordende heer Gerrit „Heinie"
Snider zal in Juli de festiviteiten ter
gelegenheid van het 600-jarig bestaan
van de stad Monnikendam bijwo
nen. Daartoe vertrekt senator Sni
der 6 Juni per vliegtuig van Ancho
rage, zijn woonplaats in Alaska, naar
New York om zich daar in te sche
pen op de Nieuw Amsterdam. Zijn
echtgenote zal met hem reizen. Zij
zullen tevens van deze gelegenheid
gebruik maken de DO-jarige moeder
van de heer Snider te bezoeken, die
hij sedert zijn 20e jaar niet meer
heeft gezien, want Gerrit „Heinie"
Snider, verliet in zijn jeugd de ouder
lijke woning en is er nooit meer naar
teruggekeerd. Toen heette hij nog Ger
rit Snieder en was de zoon van een
eenvoudige schoenmaker.
Deze 69-jarige senator vertrok op
ongeveer 20-jarige leeftijd naar Zuid-
Af rika, waar de boerenoorlog juist
was geëindigd. Hij trad in dienst van
het Duitse koloniale leger en vocht
gedurende twee jaar tegen de Hot
tentotten in West-Afrika. Snider trok
daarna de zee over, want zijn hart
trok naar Zuid-Amerika. Hij baande
zich een weg door de oerwouden van
Uruguay en Paraguay, doorkruiste
Lae Lebarge en dreef met een hout
vlot de Yukon af tot Dawson, werk
te daar iri de mijnen en voer als ste
ward op de Yukon-rivierboten.
Huwelijk met Hollands
weesmeisje.
Vervolgens was hij enkele jaren
goedzoeker in Alaska. In 1917 keer
de hij terug naar Spokane en trouw
de met een weesmeisje uit Rotter
dam, met wie hij in zijn jeugd reeds
kennis had gemaakt. Zij heette Alie
Aldenberg. Samen vestigden ze zich
op een boerderij bij Wasilla en be
gon een nieu-w leven, want Gerrit be
gon zich voor de politiek te interes
seren en na zijn boerenarbeid, zijn
jaoht op bevers, elanden en beren
voedselvoorraad voor de winter
legde hij zich toe op de bestudering
van de politieke problemen van dit
land.
In de politiek.
Hij trad eerst als republikeins af
gevaardigde op. toen hij 60 jaar was
en leidde in 1946 een verkiezings-
aanval. Toen de rook van het politie
ke slagveld was opgetrokken, stond
daar de boer uit Wasilla aan het
hoofd van alle candidaten. Hij werd
gekozen in het Huis van Afgevaar
digden en in 1949 werd hy senator
van het territorium Alaska.
Gerrit „Heinie" Snider, zoals de
Amerikanen hem noemen, woont in
zijn eigen gebouwd huis in Ancho
rage, waar het zilver en goud schit
teren in de schoorsteenmantel van
grote stenen, die hij zelf heeft gehou
wen. Maar ook de Hollandse tegel
tjes, die hij per se wilde hebben,
koesteren zich in de gloed van het
open haardvuur. Hij schiet nog steeds
zijn eigen wintervoorraad: twee
elanden voor de winter. Dat is ge
noeg, want hij heeft geen kinderen
meer in huis. Zijn drie dochters zijn
getrouwd en zijn zoon sneuvelde voor
de Verenigde Staten in de laatste
wereldoorlog. Hij bezit een grote
wezelfarm en is president van de
High Grade Gold Mining Company,
die vele goudgebieden in de Willo
Creek in eigendom heeft.
ZEEPOST.
Met de volgende schepen kan zee
post worden verzonden. De data,
waarop de correspondentie uiterlijk
ter post moet zijn bezorgd, staan
achter de naam van het schip ver
meld.
Indonesië: ss Memnon 16 April;
Ned. Nw.-Guinea: ms Japara 14 Mei;
Ned. Antillen: ss Zuiderkruis 18
April; Suriname: ms Mentor 21 April;
Unie van Z.-Afrika en Z.W.-Afrika:
ms Pretoria Castle 16 April; Canada:
ss Rijndam 18 April; ss Waterman 23
April; Argentinië: ss Andes 18 April;
Chili: ms Schiedijk 20 April; Brazi
lië: ss Andes 18 April; Australië: ss
Arcadia 16 April; Nieuw-Zeeland: ss
Zuidei'kruis 18 April.
De verzendingsdata van postpak
ketten geven de postkantoren.
Waarom toch?
W? helpen direct
Advertentie i
Brand verwoestte
3 gezinswoningen
Omstreeks half negen gisteravond
is brand ontstaan in een woning aan
de Vöckersweg te Hengelo (O.), be
woond door de familie Pierik, doordat
een 19-jarige kostganger een bus met
50 kilogram vloeibare was omstootte
en deze was in aanraking kwam met
een brandend gasstel.
Er ontwikkelde zich onmiddellijk
een zeer felle brand, waardoor niets
van de inboedel kon worden gered.
De kostganger kreeg ernstige brand
wonden; hij is naar het Koningin Ju-
liana-ziekenhuis overgebracht.
De woning van de heer Pierik
brandde geheel uit. Twee aangren
zende woningen kregen ernstige scha.
de, zodat in totaal drie gezinnen dak.
loos zijn geworden. Allen waren te
gen brand verzekerd.
Jongelui die op de Loosdrechtse
plassen aan het zeilen waren, hebben
gistermiddag in een van de plassen
het stoffelijk overschot aangetroffen
van de heer A. H. D. Oude van
Troostwijk. Deze te Breukelen wo
nende student was sedert 28 Februari
vermist. Die dag was hij van huis ge
gaan om op de plassen te gaan schaat.
sen. Hij is, naar nu is gebleken, door
het ijs gezakt of in een wak gereden,
en verdronken.
AVONDMISSEN OP 4 MEI A.S.
Z.H.Exe. de bisschop vau Haar
lem heeft toestemming verleend tot
het opdragen van H.H. Missen in dc
avond van 4 Mei a.s. ter herdenking
van de gevallenen.
Tevens heeft Z.H.Exe, er op aan
gedrongen bij het vaststellen van de
aanvangsuren rekening te willen
houden met de stille tochten, welke
op die avond plegen te worden ge
houden.
Vijzelstraal'flats
Naar aanleiding van vragen in de
gemeenteraad van Amsterdam be
treffende de instorting van de flat
woningen aan de Amsterdamse Vij
zelstraat, deelden B. en W. mede, dat
de eigenaar van het pand en de aan
nemer, die de herstelwerkzaamhe
den verrichtte door de gemeente ge
waarschuwd waren, dat het herstel
van de pilaren niet met de nodige
voorzichtigheid geschiedde.
Er zijn toen aanwijzingen ver
strekt, die op de dag van het onge
val niet opgevolgd zijn. Deswege zal
er een gerechtelijk onderzoek naar
de schuldvraag worden ingesteld, dat
tevens de schade zal regelen.
AMBTENAREN -SALARIS.
De heer Andriessen (K.V.P.) heeft
in de Tweede Kamer aan de minis
ter van Binnenlandse Za.ken ge
vraagd of deze bewindsman bereid
is een commissie samen te stellen,
die zal moeten onderzoeken of er
geen onrechtvaardig verschil bestaat
tussen de salarissen van het over
heidspersoneel in de lagere- en mid
densector en dezelfde categorie werk
nemers in de particuliere sector.
AARDAPPELPRIJZEN.
De heer Andriessen heeft tevens
aan de minister van Landbouw, Vis
serij en Voedselvoorziening ge
vraagd of de winstmarge op de aard
appelen niet beduidend hoger ligt,
dan twee jaren geleden, zelfs als men
rekening houdt met de gestegen dis-
tributiekosten. De heer Andriessen
vraagt de bewinsdman, welke maat
regelen deze denkt te nemen om aan
deze ongewenste toestand, die in
stryd is met de thans door de rege
ring gevoerde loon- en prijzenpoli
tiek, een einde te maken.
WADDENEILANDEN.
De heer Van der Goes van Naters
(P. v. d. A.) heeft aan de minister
van Oorlog medegedeeld, dat er te
genspraak bestaat over de bestem
ming van de „Bosplaat" op de Wad
deneilanden. Onlang6 zou een uit
spraak van de staatssecretaris van
Oorlog in de Eerste en Tweede Ka-
De 78-jarige wielrijder P. Bak
ker, die gisteren op de Amstelveen-
seweg aldaar onvoorzichtig overstak,
is door een vrachtwagen aangereden
en na overbrenging naar het Wilhel-
mina-gasthuis overleden.
mor de verwachting hebben gewekt,
dat de „Bosplaat" niet voor militai
re doeleinden gebruikt zou worden,
terwijl kort daarna een publicatie
van dc legervoorlichtingsdienst volg
de, waarin verteld werd. dat binnen
kort aan de voorbereidingen begon
nen zullen worden om de „Bos
plaats" geschikt te maken voor mi
litaire oefeningen. De heer Van der
Goes van Naters vraagt de minister
om duidelijke inlichtingen.
VUILNIS-TRACTOR.
Het Eerste Kamerlid De Vos van
Steen wijk (CHU) heeft enige tijd
geleden aan de minister van Finan
ciën vragen gesteld betreffende een
landbouwtractor in De Wijk, die één
dag per week het huisvuil zou opha
len en deswege om een vrijstelling
van belasting 'had gevraagd, hetgeen
geweigerd was, waardoor de gemeen
tebegroting met 600,was belast.
De staatsecretaris heeft thans ge
antwoord, dat het vrijstellen van be
lasting voor bedoelde tractor in
strijd met de wet zou zijn geweest,
maar dat hij de gemeente-ontvanger
opdracht had gegeven voor 'bedoelde
tractor een z.g. 60-dagen-kaart af te
geven, waardoor de gemeentereke
ning niet met f 600,doch slechts
met 150,wordt belast.
HENGELO'S R.K.M.T.S.
Enige tijd geleden heeft de heer
Nederhorst (P. v. d. A.) aan de mi
nister van O., K. en W. vragen ge
steld over de oprichting van een
bouwkundige afdeling aan de R.K.
M.T.S. te Hengelo. Vrager vertelde,
dat een dergelijke afdeling niet aan
de neutrale M.T.S, te Enschede was
verbonden en stelde, dat het onjuist
was om een dergelijke afdeling aan
de R.K. M.T.S. te Hengelo te verbin
den, terwijl slechts 30 pet. van de be
volking in Oost-Nederland R.K. is en
dus 70 pet. de voorkeur geeft aan
neutraal onderwijs.
De staatssecretaris heeft thans ge
antwoord. dat dit vraagstuk in bre
der verband moet worden gezien.
Oostelijk Nederland beschikt over 5
niet-confessionele Middelbare Tech
nische Scholen, waar aan 3 een
bouwkundige opleiding gevolgd kan
worden. De staatssecretaris vindt, dat
hierdoor voldoende gelegenheid be
staat tot het volgen van een bouw
kundige Opleiding aan een niet-con
fessionele school, terwijl de R.K.
M.T.S. voor alle katholieken van dit
gebied geldt, zodat een bouwkun
dige afdeling daar on zijn plaats is.
De staatssecretaris ziet geen verband
tussen de M.T.S. te Hengelo en te
Enschede, maar adviseert de vragen
steller de kwestie in groot verband
te zien,
(23)
Boek qatovrrreems
m schotmr 'lursx.,
nar Cotmnueiit-
nikt..CritkenlM
A i/iuuyt. muttAêTir-
faxmtin tijWfvui
ZBeat/nuii.Tfui ur
-farU duiAex.m vm
ar tcrte^wtMOraatrcfaft-
pfttr at/inden .rdUq u
Trilefi.
ZtOtrUa-
Hij trnrrUr nu f itphrtt
mm fat tnnier t<
Sfaiu iiitZm.tr iJhruudl
MU 4(oM fit (t duit Ir
i1tm.it-MtuiMyr tut-
fattfl&itur.
it um-M tuet fafuaiuit
8)
„Waar heb jij ineens belangstelling
voor?" vroeg de ander. „Die vlucht
van Marcel Bernard van Parijs naar
Montreal?"
„Ja, ja," Ze las gretig het verslag.
„Is dat niet geweldig?", vroeg ze.
„Een hele prestatie. Ken je hem?"
De ander lachte plagend. Misschien
komt hij wel over om jou te zien!"
„Dat denk ik niet. Hij zou in ieder
geval gekomen zijn, maar.
Simonne kwam ineens tot de wer
kelijkheid terug, toen ze het gelach
van de meisjes om haar heen hoorde.
Ze keek nu naar de foto die erbij
stond. Daar was Marcel tussen de
twee mannen die met hem mee ge
vlogen waren. „Marcel Bernard, de
bekende sportsman en vliegtuigcon
structeur", noemde de krant hem. En
dan te bedenken, dat hij helemaal
naar Memramcook gekomen was om
haar te zien!
De andere meisjes keken haar aan
dachtig aan. Het lachen was verdwe
nen. Ze kenden Simonne goed, en
hielden allen van haar, en ze wisten
ook dat haar broer als vliegenier ge
vallen was. Zou het dan toch moge
lijk zijn, dat die.
De bel ging. Maar er lag niemand
meer in bed. Mademoiselle Cloutier
kwam rond met het ding dat ze bij
de klepel vasthield nu hij uitgeluid
was. Ze was klaar om een langslaap-
ster te wekken met de steel van haar
instrument'.Maar ze kreeg heden geen
kans, en het was te zien, dat de juf
frouw toch spijt had. dat deze jon
ge dames die haar toch zo dikwijls
last bezorgden, vandaag voor altijd
zouden heengaan. Ze kwam langs
het bed van Hermance Lapage, zag
het uitgetrapte sigaretten-eindje op
de vloer liggen, maar zei niets.
Nu hoorde men overal uitroepen
van goedkeuring en bewondering. De
nieuwe feestjurken werden aange
trokken. En toen Simonne haar jurk
aangetrokken had, kwamen er van
alle kanten belangstellenden toelo
pen.
„Mon Dieu! Simonne!" zei de don
kere Lapage. „Je ziet er schattig ge
noeg uit om een bruid te zijn. Als de
bisschop zijn i<ede houdt straks en hij
ziet jou, neemt hij vast als tekst:
„IJdelheid der ijdelheden en alles is
ijdelheiid!" Dat is niet eerlijk tegen
over ons, nu vallen we allemaal in
het niet!".
„Dat is prachtig, Simonne!", viel
mademoiselle Cloutier bij. „Wat zul
je er goed uitzien als je de afscheids
rede moet houden. We zullen alle
maal spijt hebben als je weg bent".
„En het zal mij spijten dat ik u
mis, mademoiselle", zei Simonne har
telijk. „Ik vind het aardig van u dat
u die jurk zo leuk vindt. Ze is nog
van mijn moeder, die ze droeg op het
pensionaat van Quebec, op haar af-
scheidsdag".
En nu luidde de bel weer, en gin
gen allen de slaapzaal af. Het maak
te Simonne droevig, dat ze deze zaal,
waar ze zo vaak in zonneschijn had
liggen dromen, nooit meer terug zou
zien n MÈ^m
Ze liep in de tuin met de anderen,
toen de grote, witte auto aan .kwam
glijden. Langzaam reed de bestuur
der de laan af, en keek scherp rond
naar het kleine meisje dat hy kende
van haar foto. Opeens zag hij Simon
ne. Hij hield stil, stapte uit, en kwam
naar haar toe over het gras.
Simonne merkte, hoe alle meisjes
de adem inhielden en Hermance La
page zei: „Wel, bij alle-kleine-vieze-
kindertjesü Dat is Marcel Bernard!"
Hij boog diep voor Simonne, en
vroeg: „Bent u het niet, juffrouw,
die me gisteravond de weg gewezen
hebt? Het was wel donker toen, maar
u bent niet iemand die men vergeet,
ook al heeft men u maar half gezien".
Simonne voelde hoe aller ogen op
haar waren gericht. „Ja, monsieur",
zei ze dan, „dat was ik"
„En kunt u me nu ook zeggen,
waar ik de kleine Simonne Caron
kan vinden?"
Iemand giechelde. Verscheidenen
zochten hun zakdoek om er hun rode
gezichten in te verbergen.
„Het zal niet moeilijk zijn haar te
vinden monsieur", zei Simonne. „Als
u met me mee wilt gaan".
„Mijn naam is Marcel Bernard",
zei hij. „Ik vergat gisteren naar de
uwe te vragen".
Ze liep het pad af naar de grot.
Ze was erg bang om hem uit de
droom te helpen. Wat zou hij wel
zeggen, en van haar denken? Toch
kon ze de verleiding niet weerstaan
om hem nog wat langer in het onze
kere te laten.
„Wat is die kleine voor iemand?",
vroeg hij.
Zij haalde de schouders op. „Een
nog al eenzaam kind. Zij had maar
één broer, weet u".
„Ja, dat weet ik. Edmond sprak
veel over haar. En ik had hem be
loofd, dat als er ooit iets met hem
zou gebeuren, ik haar voogd zou zijn".
„O! En bevalt u dat vooruit
zicht?"
„Ik kan het niet zeggen", lachte hij.
„Ik ben nog nooit van mijn leven
voogd over iemand geweest. Is het
een lastig kind?".
„Ik denk het niet, monsieur Ber
nard". Ze waren nu bij het vijvertje
gekomen, dat achter de Grot lag. Er
was nu niemand in de buurt. Ze stond
stil, lachte verlegen, en keek naar
hem op. Ze kreeg een kleur. „Ik.
u zult u niet boos op me zijn?
Toe, neem het me niet kwalijk",
smeekte ze.
„U kwalijk nemen, mademoiselle?
Wat? Ik begrijp niet.
Maar opeens kreeg hij een inge
ving. Hij staarde haar aan.
„Grand Dieu! U wilt toch niet zeg
gen dat u zelf Simonne Caron bent?"
Ze knikte alleen, en keek naar de
grond. Dan voelde ze zijn hand onder
haar kin. Hij liet haar opkijken, tot ze
hem aanzag. Even bleven ze elkaar
aanstaren, en dan trok er een lach
over Marcel's gezicht. Hij voelde in
zijn zak, en haalde er een doosje uit
te voorschijn waarin een klein arm
bandje zat.
,,Ik had de keus tussen dit en een
pop die „mama" zei", vertelde hij
droog. „En toen koos ik dit".
Ze moesten er beiden om lachen.
Dan leidde hij haar naar een bank.
Ze gingen beiden zitten. Zij was erg
verlegen, en hij 'was totaal overbluft.
Het zou een heel karwei geweest zijn
om een meisje van twaalf jaar op
te voeden, maar wat moest hij met
een meisje van achttien jaar aan
vangen? Hij was van plan geweest
enkele maanden in Montreal door te
brengen, en zijn pupil dan onder te
brengen bij een geschikte familie
of een gouvernante. Maar nu waren
die plannen, hoe vaag ook, geen steek
waard. Hij was afgegaan op de foto,
die Edward van zijn zusje had: een
klein meisje met „varkensstaartjes"
langs haar hoofd, en grote, vragende
ogen. En nu vond hij 'n jonge vrouw,
die er zeer aantrekkelijk uitzag!
(Wordt vervolgd)
