D'Ehdeshtë-
Deense amateurvoetballers dwongen Nederlandse
semi-prof-spelers een gelijk spel af (1-1)
DE ORANJELEEUW BEDWONGEN
De opname van Faas Wilkes paste
helemaal niet in de Oranje-voorhoede
LENSTRA MAAKTE GELIJK
ALWEER GEEN DOELPUNT...
MAANDAG 14 MAART 1955.
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 1
Het leven gaat nu eenmaal gepaard met teleurstellingen en hoe groter
verwachtingen men koestert, des te groter kunnen de teleurstellingen zijn,
welke men later te incasseren krijgt. En zoals het in 't leven gaat in het
algemeen, zo gaat het bijzonderlijk ook in de sport, want de wedstrijd
NederlandDenemarken, die gistermiddag in het Olympisch Stadion te
Amsterdam werd gespeeld, was daarvan het sprekend bewijs. Niemand toch
zal het kunnen ontkennen: de verwachtingen omtrent de wedstrijd van het
„herboren" Nederlands elftal zijn te hoog gespannen geweest. Voetbal blijft
nog altijd voetbal, dat bewees de 17e wedstrijd tussen de vertegenwoor
digende ploegen van beide landen en ploeg A speelt zo goed als ploeg B
het toelaat.
Daarmee is de situatie ten aanzien!
van de landenwedstrijd tussen Ne
derland en Denemarken volkomen
geschetst, 't Is waar, voor tal van
Nederlanders is deze wedstrijd een
teleurstelling geworden en een bit
tere teleurstelling ook en velen zul
len zich na afloop beklaagd hebben
voor een dergelijk resultaat zijn dure
centjes te hebben geofferd. Zó tra
gisch moet men de toestand evenwel
toch ook weer niet opnemen! 't Is
waar, de Oranjeploeg heeft gisteren
teleurgesteld, maarwas dit niet
veeleer een gevolg van het energiek
en doortastend optreden van de te
genstander? Was dit feitelijk niet een
heel begrijpelijke reactie op het feit,
dat de Denen bijna zeker wisten te
gen een overmachtige tegenstander
te komen staan? En heeft het Neder
lands elftal niet herhaaldelijk zelf
dergelijke resultaten en soms nog
gunstiger resultaten geboekt op een
tegenstander, die op papier sterker
was? Hebben we er Zaterdag j.l. in
cnze voorbeschouwing tot deze Ne
derland-*— Denemarken-wedstrij'd niet
op gewezen, dat de laatste 43 ne
derlaag van Oranje tegen België op
2b October j.l. een eervoller resul
taat voor Oranje dan voor de Rode
Duivels was?
Welnu, laten we de feiten moedig
onder de ogen zien. Het gelijke spel,
dat de Denen gisteren in het Olym
pisch Stadion tegen een overmachtig
geacht Oranje-elftal behaalden, is
een fraai resultaat voor onze Noor
derburen, verkregen na een verbe
ten en intensief amateuristisch te-
BIRKENLAND,
de Deense linksbinnen, die zijn kans
benutte.
genspel tegenover het prof-voetbal,
dat wij, thans het onze kunnen noe
men. En heeft het amateur-Oranje
elftal in \Toeger jaren niet even ver
dienstelijke resultaten tegenover
prof-elftallen bereikt?
Voor de Denen is dit resultaat on
getwijfeld eervol en verdiend. Eer
vol, omdat zij het bestaan hebben de
Oranjeleeuw te temmen, hem hun
wil op te leggen; verdiend, omdat zij
èn door goed spel, èn door techniek
Zo kwam het eerste doelpunt: Birke-
land, de Deense linksbinnen, heeft
een kogel op het Hollandse doel afge
vuurd en hiermee zijn ploeg een 10
voorsprong op de Nederlanders ge
geven. Van links naar rechts ziet
men: de Nederlandse doel verdediger
De Munck, die protesteert wegens
vermeend buitenspel; Jens Hansen
(11), Wiersma (2), Christensen (9),
Van der Hart, Birkeland, Jiirgen
Hansen (7) en achter hem Van
Schijndel.
en tactiek, èn door aanpassingsver
mogen op het uiterst zware veld ge
toond hebben hun mannetje te stdan.
Geen schuilevinkje spelen.
Wij willen met al hetgeen we hier
boven schreven geen schuilevinkje
spelen en allerminst het povere re
sultaat, dat Oranje gisteren behaal
de, aan bijzondere omstandigheden
alleen wijten. We zeggen het rond
uit: het Nederlands elftal heeft gis
teren teleurgesteld, bitter teleurge
steld.
De verwachtingen op dit eerste
treffen waren niet ten onrechte
hooggespannen, want iedereen dacht,
dat het nu wel zou gaan, dat het her
boren Oranje-elftal onoverwinnelijk
was. De voorafgaande oefenwed
strijden, vooral de laatste tegen de
Hamburger Spielverein op een nog
moeilijker te bespelen terrein ge
speeld, waren daar om de verwach
ting te wettigen, dat er een omme
keer ten goede zou komenEn de
opname van Faas Wilkes droeg er
bovendien nog toe bij, om de ver
wachtingen nog hoger op te voeren.
Zo hoog waren die verwachtingen,
dat het Olympisch Stalion had het
zelfs 100.000 toeschouwers kunnen
herbergen ook uitverkocht zou
weest zijn.
We herhalen evenwel: het Neder
lands elftal heeft gisteren teleurge
steld en we aarzelen niet het te zeg
j 1 f l
v,. tU
j
s 1 H?
-,v*
W. t;;
In het Olympisch Stadion te Amsterdam werd gistermiddag de voetbalwedsrtijd gespeeld tussen het Neder
landse Bondselftal en Denemarken. De strijd eindigde in een gelijkspel 11. Onze foto toont het moment,
waarop Lenstra de gelijkmaker in het doel schopt, en hiermee de stand, welke met 10 in het voordeel van
Denemarken was op 1—1 brengt. Van links naar rechts zien wij. Lenstra, Andisen en doelman Hendriksen
zittend op de grond.
gen: voor ons ligt dit voornamelijk
aan Faas Wilkes, die lang niet ge
bracht heeft waarop men allerwege
had gehoopt. Hij was niet de stu
wende aanvalsleider. Integendeel, hij
speelde veel te individualistisch en
daarbij hield hij het spel veel te
veel op. Telkens als hij het leer be
machtigd had of toegespeeld had ge
kregen, dacht hij door kort spel door
de Deense defensie heen te breken,
een fout, die men over het algemeen
bij het prof-voetbal ziet maken. Men
wil de bal als het ware door de ver
dediging heen in het doel lopen.
Maar, evenals de Nederlandse verde
digingen in het verleden steeds een
uitermate goed antwoord wisten op
kort spel van de tegenpartij, zo had
ook de ongetwijfeld puike verdedi
ging der Denen haar antwoord klaar
op de verkeerde aanvalsformule der
Nederlandse voorhoede.
Verkeerde tactiek.
De Oranje-voorhoede speelde een
verkeerde tactiek. Open aanvalsspel,
geleid door de vleugels, bevat een
veel groter gevaar voor het vijande
lijke doel dan het piete-peuterige
korte spel, dat in een stevige defen
sie altijd vastloopt. Bewees de Neder
landse verdediging in deze wedstrijd
zelf niet de juistheid van deze op
vatting? Was het ook nu niet de
Oranjeverdediging, die het aan het te
korte samenspel der Deense voor
hoede onmogelijk maakte tot doel
punten te komen, ondanks deze aan-
valslinie toch herhaaldelijk tot diep
in de Nederlandse defensie door
drong?
Intussen, wat heeft het gedrongen
samenspel in het binnenste van de
Nederlandse aanval tot uiteindelijk
resultaat gehad? Eén doelpunt, dank
zij prachtig individueel spel van Abe
Lenstra uit een goed geplaatste pass
van zijn medespeler Timmermans.
En wat had het overigens tot resul
taat? Werkloze vleugelspelers, vooral
doordat Dillen maar al te weinig in
het spel betrokken werd, een speler,
die toch wel geacht kan worden tot
iets in staat te zijn. Wij hoorden na
afloop, dat Dillen weinig presteerde.
Toegegeven, maar hij kreeg ook veel
tt weinig te doen, om mede ge
zien de Deense tegenstand steeds
met succes uit het gevecht te voor
schijn te komen.
(Advertentie)
De Harder op de linkervleugel
kreeg weliswaar meer te doen, doch
de Hagenaar maakt dikwijls de foué
do bal te ver door te drijven. Beter
lijkt het ons dikwijls het leer maar
direct radicaal voor te zetten. Kan
een binnenspeler er niet mee weg,
dan kan hij de bal altijd nog terug
geven, waarmee dit grote voordeel
bereikt wordt, dat de verdediging
der tegenpartij uit verband wordt
gespeeld.
Een tekortkoming voorts was het
spel der middenlinie om het mid
denveld dikwijls volkomen aan de
tegenpartij te laten, waardoor de
aanval der gasten herhaaldelijk op
nieuw aan het werk gezet kon wor
den.
In perioden van Oranje-overwicht
bleek het nut van opdringen wel de
gelijk. Zelfs stopperspil en backs
kwamen zo nu en dan naar voren
cm een aanval in te leiden, evenmin
echter met afdoend succes, omdat
het Deense doel in die perioden door
achterhoede en middenlinie tegelijk
werd beschermd. En, mede doordat
doelwachter Henriksen menige kans
op een Oranje-succes in de weg
stond, want hij heeft zijn doel prima
verdedigd en een groot deel van het
gelijke spel, dat de Denen bevochten,
kwam op zijn naam. De zwartharige
doelman had er goed het oog in, liep
op het juiste moment uit, toonde zich
vooral bij de vele corners, die zijn
elftal tegen zich kreeg, uit het goede
hout gesneden, kortom, hij kan op
een prima wedstrijd terugzien.
Alles bijeen: het Oranje-team en
speciaal de voorhoede heeft öf de te
genpartij onderschat öf eigen kracht
overschat. En we weten er maar één
oplossing voor: dezelfde ploeg als in
de oefenwedstrijden, dus zonder Wil
kes, die niet past in het pakje, dat de
Oranjeploeg zich in de laatste maan
den heeft aangemeten. Dan heeft ook
dit experiment weer lering gebracht.
Dan kunnen we ook met vertrouwen
de strijd tegen de Belgen op 3 April
tegemoet zien. Dan behoeven we ook
niet te verwachten wat we na afloop
van deze wedstrijd te horen kregen:
een fluitconcert van een teleurge
steld publiek, dat geen waar kreeg
voor het geld van zijn toegangs-
kaartli
In de tweede helft van de wedstrijd NederlandDenemarken wist Wilkes bijnaeen doelpunt voor onze
ploeg te maken. De bal trof echter de paal en sprong van deze in de armen van de Deense doelverdcdiger
Hendriksen. Alweer géén doelpuntDe foto toont van links naar rechts: Dillen, met voor hem liggend
Drögger, Wilkes, Lundberg, Olesen en languit in de modder doelman Hendriksen.
DE CENTRALE TRAINING VAN DE
NED. ELFTAL CLUB.
De Nederlandse elftalclub wordt
met twee spelers uitgebreid. De
keuze-commissie heeft de Holland
Sportspelers Schouten en Bak uitge
nodigd aan de eerst volgende centrale
training deel te nemen. Morgen ko
men de spelers van de Nederlands
elftalclub weer in het Olympisch sta
dion tezamen om zidh voor te berei
den voor de eerstvolgende ontmoeting
tegen België, welke voor 3 April op
het programma staat. De spelers, die
in het Bondselftal zijn opgenomen,
dat Woensdagavond a.s. te Groningen
tegen Djurgarden uitkomt, zullen
Dinsdagavond fliet in het stadion te
Amsterdam aanwezig zijn.
In het Olympisch stadion is men
bezig een aparte oefen gelegenheid te
scheppen voor de spelers van de Ne
derlands elftalclub en tevens voor de
trainingen van Blauw-Wit en „Am
sterdam". Het wordt een veld van on
geveer 60 bij 40 meter, dat met schijn
werpers kan worden verlicht. Indien
de strenge vorstperiode er niet ware
geweest, was dit oefenterrein reeds
geheel klaar gekomen. Men hoopt
deze trainingsgelegenheid echter over
enkele weken in gebruik te kunnen
nemen.
DE SPELERS.
Doelman De Munck heeft weinig
moeilijk werk gehad. Het schot, waar
mede Birkeland het Deense doelpunt
scoorde, kwam ons niet als onhoud
baar voor, maar door het appèlleren
voor buitenspel van onze achterhoe
de was onze doel verdediger uit zijn
concentratie gehaald. Het achtertrio
Wiersma, van der Hart en Kuys heeft
zich van zijn taak behoorlijk gekwe
ten. De Deense voorhoede met de
tacticus Lundberg als motor, was ook
op dit zware veld bewegelijk. De
through-pass werd echter weinig toe
gepast. Wellicht had onze achterhoe
de dan voor een moeilijker taak ge
staan. In de tweede helft steeg het
spel van stopperspil van der Hart tot
grote hoogte. Hij stond tegenover een
zeer snelle midvoor, men zou kun
nen zeggen tegenover de sprinter
Christensen, maar niettemin heeft de
man van Fortuna zijn tegenstander
weinig gelegenheid gegeven om zich
kansen te scheppen. Wat van Van
der Hart in het bijzonder opviel was
zijn keurig verzorgd plaatsen, een
verheugende uitzondering in het elf
tal. Van Schijndel heeft heel hard
gewerkt en Schaap stond hem goed
terzijde, maar te veel gaapten bij een
aanval van de Denen de open plek
ken op het middenveld, zodat onze
ploeg niet kon profiteren van afge
slagen Deense aanvallen. Trouwens,
noch Lenstra, noch Timmermans
fungeerden als verbindingsman tus
sen defensie en voorhoede, in tegen
stelling met Lundberg, die door zijn
teruggetrokken positie juist de
grondlegger van de aanvallen zyner
landgenoten was.
Dillen is veel te weinig in het spel
betrokken geweest en af en toe werd
hij er moedeloos onder. Timmermans
kon evenmin zijn normale spel ont
plooien, terwijl Lenstra zijn alom ge
roemde „millimeterpasjes" in Hee
renveen had gelaten. En de Harder
liet zich telkenmale in een hoekje
drukken in plaats van afgemeten
voorzetten te geven, terwijl zijn be
kende trucjes vrijwel steeds misluk
ten, te doorzichtig als zij waren voor
de Denen, die zeer goede technici
waren en uit het gevecht van man
tegen man gemeenlijk als overwin
naars te voorschijn kwamen.
Behalve aanvoerder Knud Lund
berg en de 22-jarige debuterende
midvoor Jens Carl Christensen blon
ken John Amdisen, een debutant van
nauwelijks 21 jaar en die een voor
treffelijke defensieve partij voetbal
heeft gespeeld, alsmede stopperspil
Brögger, die door zijn lengte en zijn
stugge volhouden het Wilkes bijzon
der moeilijk heeft gemaakt, uit. En
vol trots klopte Knud Lundberg zich
in de kleedkamer na afloop op de
borst: dat gelijke spel hebben wij
amateurs toch volkomen verdiendl
