CONCORSfft
Deskundigen niet altijd opgewassen tegen de
juridische haarkloverij van de verdediging
Zonder enige vorm van proces werd Prins
tien maanden lang in de gevangenis gehouden
Een darlele opmerking bracht Zaterdagavond
de ondergang voor een heel klein cafeetje....
Een schraperige, inhalige rentmeester
benadeelde verschillende pachters
MAANDAG 15 NOVEMBER 1954
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
Derde procesdag Berkelse moordzaak in Hoger Beroep
President trad meerdere malen corrigerend op
Zoals in feite het gehele Hoger Beroep van de Berkelse moordzaak tot mi
toe, is ook de zitting van Zaterdag weinig meer geweest, dan een juridische
haarkloverij, waarbij men zich op bijna belachelijke wijze verdiept in kléine
bijkomstigheden en waarbij de leek wel eens de indruk krijgt dat men als
een voorzichtige kat om een hete brei loopt.
Vooral de getuige-deskundigen, die in dit proces optreden, blijkt deze
juridische spitsvondigheid nogal eens minder plezier te zijn daar een ge
schoold advocaat uit een enkel onvoorzichtig woord dikwijls een merkwaar
dige wending aan de zaak kan geven.
Zo moest dr. Nelemans Zaterdagmorgen van mr. Huygens horen, dat hij
zijn boekje te buiten was gegaan, omdat hij in zijn rapport „toedienen" in
plaats van „ingekregen" had gebruikt, want daarmede poogde mr. Huygens
aan te tonen, dat dr. Nelemans bevooroordeeld zijn rapport geschreven had.
„Uit het dossier heb ik de indruk
gekiegen dat het slachtoffer her
stellende was van de blauwzuurver
giftiging. Zij zou hersteld zijn, als
niet, met de beste bedoeling, maar
pharmacologisch ongelukkig, een mor
phine-injectie zou zijn gegeven; mor
phine werkt nl. remmend op de adem
haling."
Verdachte verklaarde desgevraagd
de morphine-injectie te hebben ge
geven vlak voordat een priester met
de laatste sacramenten was geko
men.
De president zeide, dat verdachte
aanvankelijk voor de reehter-com-
Maar evenals de Leidse professor dr. A. J. de Steenhouwer bleef ook missaris had verklaard twintig mi-
c"r. Nelemans bij zijn eerder afgelegde verklaring, dat de Berkelse dokters-
vrouw door vergiftiging om het leven was gekomen.
„VERGIFTIGINGGEEN TUMOR"
Dr. J. Zeldenrust, patholoog-ama-
toom bij het gerechtelijk laboratorium
te 's Gravenhage was de eerste des
kundige die in de middagzitting werd
gehoord. Zijn verklaring hield in dat
hij zich kon aansluiten bij de verkla
ringen van dr. Hulst, dr. Nelemans
en professor de Steenhouwer. De
symptomen aangetroffen op het li
chaam van het slachtoffer, wezen
volgens deze deskundige op een ge
welddadige dood.
Dr. Zeldenrust, die 200 tot 250 sec
ties per jaar verricht, zeide voorts
dat het onderzoek van dr. Hulst z. i.
volledig is gtweest.
Mr. Huygens sneed het probleem
betreffende het Koninklijk Besluit
van 1918 weer aan, waarin wordt be
paald, dat de laatste behandelend ge
neesheer bij de sectie aanwezig moet
zijn.
„Bij de sectie moeten volgens dit
besluit twee artsen aanwezig zijn",
zeide de deskundige.
Volgens mr. Huygens had dr. J. A.
G. ten Berg bij de sectie aanwezig
moeien zijn.
„Ik bepaal dit niet; ik krijg op
dracht en ben niet de aangewezene,
die de betreffende arts moet op
roepen", zeide dr. Zeldenrust.
„Is de sectie goed verricht als dit
K. P. niet juist is uitgevoerd?" vroeg
mr. Huygens.
„Neen, theoretisch hebt u gelijk.
Maar het gaat toch bij de sectie om
het opsporen van de doodsoorzaak Ik
heb nog nooit aanwijzingen van een
behandelend geneesheer moeten op
volgen."
„Neen, omdat dit K. B. nooit is op
gevolgd," zeide de president.
„Zoudt u mogelijk een andere
doodsoorzaak hebben kunnen vinden
als de behandelende arts wel aanwe
zig /ou zijn geweest?" vroeg de pre
sident.
„ik geloof het niet", antwoordde
de deskundige.
„Gelooft u, dat onmiddellijke dood
kan intreden tengevolge van een ge
ringe diffuse tumor?" zo vroeg mr.
Huygens.
„Ja, inderdaad".
„3mdat dr. Hulst geen microsco
pisch onderzoek heeft ingesteld, heeft
hij aus als er een dergelijke tumor
was deze niet kunnen vinden?"
„Ja, inderdaad".
Mr Huygens haalde hierna een
voorbeeld van dr. Purchase uit de
behandeling in eerste aanleg aan
Dit voorbeeld had volgens dr. Zel
denrust weinig waarde, omdat de pa
tiënt, waarover men had gesproken,
aan longontsteking gestorven was.
„Ik zal het zeer sterk zeggen: Als
bij de sectie een tuimor in de hersenen
zou zijn gevonden, met het blote oog,
dan nog zou ik als doodsoorzaak
blauwzuurvergift'gin? bepalen", zei
de de deskundige. ,De conclusie is
dan toch, dat de tumor niet dodelijk
is geweest".
De president wist 't wel!
dat zij spit in haar rug had; zij had
de samer niet verlaten.
Voor de rechtbank had zij, zo zeide
mr. Huygens hierop, gezegd dat zij de
kinderen wel naar bed had gebracht;
dit zou tien minuten hebben geduurd.
De president attendeerde de schoon
moeder van verdachte hierop, waarop
zij schoorvoetend erkende toch wel
even uit de kamer te zijn geweest.
„U moet wel precies in uw verklarin
gen zijn, mevrouw", meende de pre
sident.
De morphine-injectie.
De 62-jarige oud-hoogleraar in de
pharmacologic, aan de universiteit
te Djakarta, di A. Grevenstuk, achtte
de aard van de maaginhoud van door
slaggevende 'betekenis voor de in
werkingtreding van de ingenomen
cyaankali, «ok wat de tijd betreft,
waarmede hij aantoonde het hierin
eens te zijn met Sir Bentley Pur
chase.
„Kan het ren uur duren, in zo'n
geval, dat het cyaankali in de maag
blijft liggen, voordat het reageer?"
vroeg mr. Huygens.
„Dit is inderdaad mogelijk".
„Kan een morphine-injectie het
herstel van een blauwzuurvergifti
ging tegengaan?" vroeg mr. Huygens.
Wederom verkeersongeluk bij
herhalingsoefeni-gen
.Wederom dode bij Luwa
Een truck van de 35ste afdeling
Lichte Luwa, die in een colonne reed,
is Zondagavond tegenover het sta
tion Uitgeest in een langs de weg
lopende sloot gereden. Met moeite
konden twee der drie inzittende mili
tairen bevrijd worden.
De bestuurder, de soldaat Ten Tije-
Boonkamp uit Haaksbergen, was be
kneld geraakt. Toen men hem uit de
cabine haalde waren de levensgees
ten reeds geweken. De wachtmeester
Kerstens uit Deventer werd ernstig
gewond naar het ziekenhuis te Alk
maar vervoerd, en de derde inzit
tende, de soldaat Groothuis uit Arn
hem liep een shock op. De colonne
was onderdweg van Rucphen naar
Den Helder; de militairen waren op
herhalingsoefening.
nuten na het begin van de aanval de
infectie te hebben gegeven.
D». Nelemans was van mening dat
de morphine-injectie geen invloed
zou hebben gehad op de dodelijke
afloop.
D_- neuroloog-psvchiater dr. Ed. E.
H. M. Hoelen te 's-Gravenhage werden
eveneens enige vragen door de ver
dediging gesteld. Een van deze vra
gen betrof de morohine-injectie. Dr.
Hoelen zeide dat chirurgen nooit mor-
phiie gebruiken bij hersen-patiënten,
omdat de ademhal mgsorganen in hun
fum tie belemmerd zouden kunnen
worden.
Coöp- Levensverzekering Mij. u.a.
0 Maximale zekerheid
Minimale premie
Ook voor collectieve pcrsoneelvèreekcringen
Hoofdkantoor s
IA Oudanoord - Utrecht
Tal. 16591 (3 lijnen)
lAdvertentie)
Slavische lectuur voor
Triëster vluchtelingen
Bij de honderd vluchtelingen, die
onlangs uit Triest in ons land zijn
aangekomen, zijn 35 t.b.c.-patiënten.
Deze zijn in verschillende sanatoria
in ons land opgenomen en om deze
aan het ziekbed gekluisterde mensers
te kunnen helpen aan lectuur in hun
landstalen, Bulgaars, Roemeens, Joe-
go-Slavisch, Russisch, Tsjechisch,
Pools, Hongaars of Estlands, heeft
zich een comité gevormd, dat onder
de naam „Actie Lectuurvoorziening"
(mej. R. Eering, Prins Mauritssingel
33a te Rotterdam, telefoon 86924) wil
trachten dergelijke lectuur propa
gandistische wordt geweerd te ver
zamelen. Het comité doet daarom een
beroep op hen, die hen aan deze lec
tuur kunnen helpen.
GERAFFINEERDE ROOF.
Deze week werd bij de Haagse po
litie aangifte gedaan door een
vrouw, van diefstal van haar hand
tas. Zij had staan wachten op het
Spui op de tram en was vervolgens
met de tram naar Scheveningen ge
gaan. Daar bemerkte zij, dat zij al
leen nog maar de beugel in haar
president schorste te ongeveer I hand had. De tas was er met een
half zes de zitting tot Maandagmor- scherp voorwerp afgesnefen. De in-
gen. 'houd van de tas bedroeg 85.
20.000,boete geëist
Voor de meervoudige kamer van
economische zaken van de rechtbank
te Roermond heeft terecht gestaan
een rentmeester uit Herten, die be
heerder is van de landerijen van tal
van grootgrondbezitters en kasteelhe
ren in het MidJen-Limburgse. Hem
werd ten laste gelegd dat hij de
pachtwet in verscheidene gevallen en
op verschillende wijzen zou hebben
overtreden. Zes „standaard-gevallen",
een greep uit vele, werden behandeld.
In zijn requisitoir eiste de officier
van justitie tegeii de rentmeester een
geldboete van 20.000 of vijf maan
den hechtenis en een voorwaardelijke
straf van twee maanden met een
proeftijd van twee jaar.
Enkele slachtoffers.
In een geval van een landbouwer te
Horn had de rentmeester behalve de
pachtsom van 250, nog jaarlijks 25
gld. aan emolumenten en 2 kg. bo
ter bedongen. Een landbouwer uit
ZO BEHANDELT MEN NEDERLANDERS IN INDONESIË!
»,Over mishandelingen praat ik nog niet}
dit is te gevaarlijk voor de anderen!"
Gejaagd en nog steeds verontwaardigd, verbitterd en bezield met haat
gevoelens, coch blij met zijn eigen behouden terugkeer en met onmisken
bare dankbaarheid voor enkelen, die zijn, vrijheid hebben bewerkstelligt,
is Zaterdagmiddag met zijn vrouw en zoontje de Amersfoortse gymnastiek
leraar D. C. Prins, een van de circa 35 a 40 Nederlandse gevangenen, met
een KLM-toestel uit Djakarta op Schiphol aangekomen.
Er waren bij zijn aankomst op het vliegveld geen officiële vertegenwoor
digers van de Nederlandse regering.
In het zelfde KLM-toestel was mr. W. F. L. graaf van Bylandt, buiten
gewoon gezant en gevolmachtigd ambassadeur, hoge commissaris in Indo
nesië, in Djakarta ingestapt. Hij had samengereisd met de heer Prins, maar
was in Rome uitgestapt, omdat hij, alvorens naar Nederland voor bespre
kingen met de regering terug te keren, enige vacantie neemt.
„Ik wil wel iets vertellen", zo begon de heer Prins op Schiphol zijn re
laas met voorbehoud tot de pers, „maar ik heb met de hoge commissaris in
het vliegtuig nadrukkelijk afgesproken, dat ik in het belang van de mensen,
die nu nog in Indonesië vast zitten, geen mededelingen over mishandelingen
zal doen".
„Tot alles in staat".
Zijn verdere woorden waren door
spekt met cynische opmerkingen over
zijn gevangenschap, die hij ondanks
een poging, die hij daartoe deed, ken
nelijk niet kon onderdrukken.
„We waren ongeveer met 40 man",
zei hij. „Gasten van de president.
Eten, drinken en slaag kregen we
cadeau. Het waren onze kleine bruine
broertjes van de politie, die dat de
den; deze jongens zijn tot alles in
staat".
De heer Prins zeide voorts binnen
kort contact te zullen zoeken met de
juridische afdeling van het ministe
rie van Buitenlandse Zaken in Den
AMSTERDAMS AVONTUUR
Tegenstrijdigheden.
De president vroeg de verdachte,
wanneer, volgens hem, zijn vrouw
de telegenheid zo-u hebben gehad om
cyaankali in haar tonicum te doen.
Verdachte noemde enkele uren,
waarop hij spreekuur had.
Het leek de president wel vreemd,
dat het slachtoffer haar eigen toni
cum zou hebben vergift'gd. het 's mid
dags zoals verdachte zegt zou
hebben gedronken en pas 's avonds
een aanval zou hebben gekregen.
Verdachte kon dit ook niet verkla
ren.
De moeder van het slachtoffer
verklaarde, dat zij op de middag van
in gezelsohap van zijn zwa
ger en twee dames een
hoofdstedelijk cafeetje aan
het Singel binnenstapte.
„Zo, juffie, zit je hier
I zo maar in je eentje?"
Mr Huygens haalde hierna de vroeg Zaterdagavond een
verkl-sring aan van de Engelse neu-Amsterdamse koopman, die
roloog-toxicoloog Sir Bentley Pur
chase, welke deze voor de rechtbank
had afgelegd.
Dï\ Hulst werd opnieuw voor het
hof geroepen.
„Er was geen tumor", zeide deze,
„er v/as geen enkele aanwijzing, die
in die richting wees. Ik begrijp niet
wat de verdediging toch met die her
sentumor wil".
„U begrijpt niet wat de verdedi
ging ermee wil", zeide de president,
„dat zal u dan wel duidelijk worden,
denk ik, als mr. Huygens zijn pleidooi
zal houden."
Toen mr. Van 't Hoff Stolk een
vraag stelde, waarbij hij zeide dat het
begrijpelijk is, dat het niet doenlijk
is een microscopisch onderzoek van
de hersenen tot in het uiterste door
te voeren, omdat dit jaren zou kun
nen duren, vroeg de procureur-gene
raal het hof er direct acte van te ne
men dat de verdediging ook de be
perking van tijd bij een microscopisch
onderzoek accepteert.
doende de asbak als vol
treffer moest incasseren.
„Wacht even", dacht de
bezorgde waardin achter
de tapkast, „ze gaan met
m'n bullen gooien en lenig
als een hinde wrong ze zich
achter haar toog vandaan
gehaktballen te braden,
die een dankbare bij ver-
verdiend, want zoals er
mee omgesprongen werd,
dienste voor het kroegje zou het nieuwe "ba lans be -
vormen, omdat na al de slist niet meer halen.
Nu zat „het juffie" niet aan de ongeregeldhe
den een einde te maken.
„Mens, bemoei je er niet
mee," waarschuwde haar
een der gasten, die het to
neel met zichtbaar welge
vallen bekeken had en
bang was, dat het optre-
ien van de waardin 't ver
loop van de strijd niet ten
goede zou komen.
De waardin besloot eerst
vochtigheid een hartig hap
je geen overbodige Kixe
is en tevens weer inspire
rend werkt.
Nu was deze noeste wer-
alleen, want haar verloofde
was even naar de tapkast
gegaan en de opmerking
van de koopman viel he
lemaal niet in goede aarde.
„Zoek je wat, broer?"
klonk het dreigend van
het barkrukje bij de tap
kast en nog voordat de
koopman met een nieuw
grapje de opkomende
storm had kunnen beda
ren. gleed het jasje van de
stevige schouders en kwam
de man in hemdsmouwen
van het barkrukje gestapt.
.Vertel het nu nog maar
eens," nodigde de bege- J NIET ALTFFN
leMer van de ogenschijn- I s
lijk eenzame dame uit,
terwijl hij met misleidende
kalmte naar het tafeltje
Toen de laatste lamp
aan gruizels vloog en
Dantc aan het gejammer
en geschreeuw een treffen
de beschrijving voor zijn
ker wel wat herrie ge- „Hel" ontleend zou hebben,
wend, maar op een gegeven /ond de man-in-hemdsmou-
moment, meende hij dat de wen, die om de eer van
vrolijkheid van zijn gasten zijn dame de strijd begon-
toch een stadium bereikt nen was, dat de aardigheid
had, dat ingrijpen nodig eraf was.
maakte en hij snelde naar
de cafézaal.
Toen hij daar zijn vrouw een gebroken" jeneverfles
zwijgend en met gesloten tegen de vriendin van de
ogen op de grond zag lig-
In een hoekje zag hij
hoe zijn meisje zich met
HET JUFFIE WAS
van de koopman, zijn zwa- even met deze toeschou-
ger en de twee dames toe- wer af te rekenen, maar
kwaim.
Deze houding mishaagde
de koopman en de eerste
klap kwam indrukwekkend
aan.
De verdediger van de
dame zag de zwager ook
al in actie komen en ten
einde deze eerst even uit
te schakelen, liet hy de
man het café-tafeltje aan
de onderkant zien.
inmiddels hadden andere
vredelievenden al een po
ging gedaan om de vech
tenden te scheiden.
Zo'n vredesgebaar duurt
echter doorgaans slechts
totdat de vredestichter,
van een der partijen een
klapje meekrijgt, dan gaat
.-ij partij kiezen..
En Zaterdagavond móést
men op het Amsterdamse
Singel wel partij kiezen,
koopman verdedigde,
inmiddels weer bezig was
de waard een fikse afram
meling te geven en de man-
in-homdsmouwen vond dit
toneel hem onwaardig:
„Kom mee, meid", zei hij
tegen zijn dame en samen
verdwenen ze in het nach-
innmnihhhihhhihhnmmnmi telijk duister, dat even la
ter verbroken werd door
de koplampen van politie-
gen en hij door een snelle auto's, wier inhoud met
duik nog net een van zijn zwaaiende zaklantaarns en
eigen stoelen kon ontgaan, gummiestoken spoedig
die met een sierlijke
precies zijn richting
kwam vliegen, begreep hij
terstond, dat dit grapje te regeld kan worden,
ver doorgevoerd werd en Zo erg veel bleek
als een dappere kroegbaas achter niet meer te rege-
oog iedereen in het kroegje tot
de overtuiging bracht, dat
alleen met kalmte iets ge-
„Hé, vent, wat sla je
mijn vriend?" gilde een der want zoals ook in de grote
dames ontzet," hij deed wereld, kwamen de neu-
toch niets!" en om de val tralen hoe langer hoe meer
van haar vriend te wreken, in de verdrukking en moes-
smeet zij een asbak naar ten uit zelfverdediging wel
het hoofd van de man in de handen uit de mouwen
hemdsmouwen, die al zijn steken.
- i j i aandacht nodig had om de Inmiddels was de kroeg-
de f itale dag haar kleinkinderen met slagen van de vlotte koop- baas druk in de weer om
naar bed had kunnen brengen, om- man te ontwijken en zo- achter in het keukentje
stortte hij zich in de strijd.
Het gevecht had inmid
dels, dat typische karak
ter aangenomen, dat prac-
tisch ieder gevecht ken
merkt; niemand wist meer
tegen wie hij vocht en
waarvoor hij vocht, maar
len in het kroegje, want
van het meubilair, van de
wandversiering en van al
les, wat een gewone kamer
tot een kroegje pleegt te
maken, was nog maar bit
ter weinig over.
Wat er nog te regelen
Haag om rapport over zyn bevindin
gen uit te brengen.
Hij had circa 10 maanden gevan
gen gezeten, nadat hij in Djakarta
plotseling was gearresteerd.
Vriend werd vijand.
Acht jaar geleden ging hij met de
Zeven-December-divisie als tijdelijk
eerste luitenant naar Indonesië toe.
In die tijd diende de Abonnees Toma-
soa,'wiens naam de laatste tijd her
haaldelijk als kroongetuige in de
zaken Schmidt en Jungschlaeter
wordt genoemd, als burger onder
hem in het leger.. Drie jaar geleden,
toen de heer Prins dus geen militair
meer was, accepteerde hij de functie
van gymnastieleraar aan een school
van de Nederlandse Carpentier Al-
ting Stichting in Djakarta. Na zijn
arrestatie, zo vertelde hij, had deze
stichting zijn salaris doorbetaald aan
zijn vrouw en haar waar zij kon mo
reel gesteund en daadwerkelijk ge
holpen.
FIJN VOELEND!
„De vorige week kreeg ik plotse
ling bericht, dat ik naar huis mocht.
Ik ben niet zoals misschien ge
zegd is uitgewezen. Daar zit iets
achter, maar het is beter, dat ik u
dat nu nog niet vertel", vervolgde de
her Prins.
De eerste twee maanden had hij
met 16 man gevangen gezeten in een
ruimte van 4 bij 5 meter in een oud
huis te Bandoeng, dat bij het politie
bureau aldaar hoorde. Met veront
waardiging deelde hij mede .in die
tijd vrijwel niet gelucht te zijn. Licht
en lucht was er wel; het viel binnen
door de glasloze ramen, die met
prikkeldraad waren afgezet. Na
maanden was hij overgeplaatst naar
Buitenzorg, en kwam daar onder wat
hij noemde „de mobile brigade",
„Daar behoorde ik blijkbaar tot een
van de zes staatsvijanden nummero
één", zei hij. „We zaten er cellulair.
In totaal ben ik 5 a 6 maal in de zon
geweest. Dat was in Mei geloof ik,
toen ze mij af en toe een gesprek van
5 minuten met mijn vrodw gunden.
Dat geschiedde onder strenge be
waking met politiemannen met sten-
guns en zo er bij en met secretares
sen naast me, die stenografisch no
teerden wat ik tegen mijn vrouw
zei.'
De laatste 6 maanden had hij ge
vangen gezeten in Djakarta, een ge
vangenschap, die hij op Schiphol „vrij
dragelijk" noemde.
Overdag liet men de gevangenen
bij elkaar; 's avonds na 8 uur moest
ieder terug naar zijn cel.
„Klinklare onzin".
De heer Prins zeide niet te kunnen
zeggen, waarom hij feitelijk gearres
teerd was. Wel was hy enkele malen
verboord en daarbij van verschillen
de feiten beschuldigd.
Hy nam aan gearresteerd te zyn
als gevolg van bezwarende verkla
ringen, die de Ambonnees Tamosao
over hem zou hebben afgelegd. „Ik
heb die man echter in geen jaren
meer gezien", zei hij, „nadat wij uit
het leger waren. Hij'is een beroeps
leugenaar, die meen ik zelf destijds is
opgepakt en mishandeld Toen heeft hij
doorgeslagen. Overigens geloof ik,
toch sloeg men er dapper viel, werd door de politie dat hij mijn naam genoemd heeft in
op los met alles, wat maar opgeknapt. De waard en
binnen het bereik kwam.
De flessen en glazen uit
de tapkast hadden al lang
een bestemming gekregen
zyn dappere vrouw verdwe
nen in ziekenauto's naar
het ziekenhuis en de rest
werd ook in auto's geladen.
en ook het meubilair had maar deze reden naar het
een sneller© afschrijving politiebureau.
Vlodrop moest behalve de pacht jaar
lijks 23.60 betalen en vier kg. bo
ter; bij niet-betaling moest hij het
land laten liggen. Verdachte liet een
andere pachter te Horn de straatbe
lasting betalen tot een bedrag van
89.43, hoewel die ten laste van de
verhuurder komt. Ook moest de huur
der in dit geval nog de brandassurant-
tie betalen. Een tuinder te Valken
burg had een pachtcontract waar
van het bedrag door de pachtkamer
met 1010 gld. verlaagd was, wijl de
pacht te hoog lag. De rentmeester liet
een ander contract opmaken, waarin
de pachter verplicht was 6 jaar lang
deze 10.10 afzonderlijk te betalen,
naast de verlaagde pachtprijs. Alles
tezamen was de C.C.D. op een vijf
tig a zestig gevallen gestoten bij het
onderzoek, waarbij de rentmeester
zijn boekje te buiten ging.
,,Zeer welwillend".
Verdachte verdedigde zich met te
zeggen dat sommige gebruiken nog
stamden uit de oorlogstijd en een
soort traditie waren geworden. An
derzijds vertelde hij dat hij handelde
in opdracht van zijn heren. De gelden
werden echter niet geadimistreerd,
omdat ze buiten de pacht stonden.
De officier noemde de rentmeester
een schraperig, inhalig man. Bij hem
sneed het mes altijd aan twee kan
ten. Ook door zijn opdrachtgevers
werd hij gewantrouwd.
De verdediger betoogde dat de
rentmeester steeds optrad als ge
machtigde der eigenaars, die uitein
delijk de verpachters waren. Hij zou
steeds voor zijn pachters een zeer
welwillend man zijn, in tegenstelling
tot het beeld dat de officier van hem
ophing.
Uitspraak op 23 November.
K.V.P.-
VERKIEZINGSFONDS
50 cent extra!
Zaterdag 13 November hield de Ka
tholieke Volkspartij haar organisatie-
wapenschouw als inzet van een groot
aantal landelijke activiteiten, die tot
doel hebben: versterking van de po
sitie der partij in het katholieke
volksdeel door een bezielde activiteit
van partijkader en'partijpropagandis
ten, versterking van de financiële
kracht der partij, niet het minst met
het oog op de naderende Kamerver
kiezingen.
Voorzitter, secretaris, en penning
meester der partij, alsmede de lande
lijke propagandaleider stonden Za
terdagmiddag in persoonlijk openhar
tig contact met de voorzitters, secre
tarissen, penningmeesters en propa
gandaleiders der achttien kringen.
De besprekingen betroffen: de con
tributie-inning en de z.g. twee-kwart
jes- actie onder de leden der partij
ieder lid zal gevraagd worden
0.50 extra contributie te betalen
voor het verkiezimgsfonds der partij
de „Opmars"-aclie, de versterking
en uitbreiding van het aantal werk
groepen en stoottroepen der partij, de
actie contact van de katholieke kie
zers met de vertrouwensmannen en
de volksvertegenwoordigers in raad,
Staten en Kamer) en tenslotte de
ledenwervingsactie.
Besloten werd in elk der achttien
kringen de vorming van een propa-
garoda-driemanschap te bevorderen
rond de kring-propagandaleider ter
versterking en uitwisseling van de
progada in de ruimte zin van het
woord.
Als inleiders traden op de heer B.
Alberts, penningmeester, dr. L. A. H.
Albering, secretaris, de heer S. B.
Gras, propagandaleider en prof. dr.
A. M. J. Chorus, lid van de Centrale
i Propaganda-Commissie der K.V.P.
Mr. H. W. van Doorn zat de bespre
kingen voor.
de veronderstelling, dat ik toch allang
in Nederland was en er geen nadeel
van zou kunnen ondervinden Hij
heeft nooit iets tegen me gehad, j een of meer Indonesiërs, die hem
Maar wat hij me in de schoenen mogelyk gunstig gezind waren, wilde
schuift over een opdracht die ik hem I de heer Prins in het midden laten.
zou hebben gegeven om kaarten te
maken van TNI-posten in Bandoeng
is klinkklare onzin. Er is geen woord
van waar."
Vrouw vocht voor vrijheid.
Op desbetreffende vragen ant
woordde de heer Prins voorts, dat hij
Westerling en Bos gekend heeft. Ver
der vertelde hij nog, dat hy nimmer
voor een rechtbank is verschenen en
al evenmin ooit een rechter heeft ge
zien, ook niet rechter Liem, die de
zaak-Schmidt berecht en die volgens
uit Indonesië afkomstige berichten
de voorlopige hechtenis van de heer
Prins niet heeft verlengd.
„Dat ik nu mijn vrijheid terug
heb", zo besloot hij, „dank ik in
hoofdzaak aan mijn eigen vrouw, die
enorm heeft doorgezet en als maar
druk uitoefenen op de Indonesiërs.
Ze heeft overal op mijn invrijheid
stelling aangedronen en steeds maar
volgehouden. Dat helpt Als je niet
iemand hebt, die steeds buiten de ge
vangenis voor je aan het werk is, dan
kom je niet zo gemakkelijk vrij."
Of hij zijn vrijheid ook nog te
danken heeft aan medewerking van
