I
i
i
1
i
ly
n
II
n
r
Hl
g
a
B
OfSf"
a
Opwekkend middel gaf aan longarts 'n opgewektheid
die door anderen voor dronkenschap versleten werd
Gevaar dat iedere drankzuchtige
zich achter tablet zal verschuilen
KALODERMA
GELEE Mëwmm
RECHTZAKEN
Messentrekkers
voor de balie
,De Knokkei*sbui
HET
Schaakspel
i
i
X,
i
P
m
M
t
l
m
Wf
pond
sterling
DINSDAG 12 OCTOBER 1954
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 2
Nieuw verweer van automobilist
ER KLOPT IETS NIET
In een proces, dat mogelijk van
vérstrekkend principieel belang kan
worden, heeft gistermiddag voor het
Amsterdamse hof een autobestuur
der, die er van beschuldigd wordt on
der invloed van sterke drank in zijn
wagen te hebben gereden, zich ver
weerd door te betogen, dat niet het
gebruik van drank, doch het nuttigen
van een tablet pervitine (een opwek
kend middel tegen slaperigheid) de
oorbaak van zijn vreemd gedrag is
geweest.
Drie hoogleraren werd als getui
gen in deze zaak om hun oordeel ge
vraagd. Het resultaat was, dat het
hof op verzoek zowel van de procu
reur-generaal als van de raadsman
de zaak aanhield, opdat nagegaan zal
worden of de verdachte inderdaad
(zoals hij zegt) op de bewuste dag,
toen hij naar de mening van de ver
balisanten dronken achter het stuur
zat, des middags bij de door hem ge
noemde apotheek een tube pervitine
heeft gekocht.
Wankel argument.
Tijdens de zitting van eisteren
merkte de procureur-generaal op:
„De justitie is huiverig dit argu-
WOENSDAG
HILVERSUM I 402 M.
7.00—24.00 NCRV
NCRV: 7.00 Nieuws; 7.10 Gewijde
rauz.; 7.45 Een woord voor de dag:
8.00 Nieuws en weerber.; 8.15 Gram.:
8.30 Idem; 9.00 V. d. zieken; 9.30 V. d.
huisvr.: 9.35 Waterst.; 9.40 Gram.;
10.15 Idem: 10.30 Morgendienst; 11.00
Gram. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Gram. 12.53 Idem. 13.00 Nieuws
13.15 „Met PIT op r>ad". 13.20 Metro-
pole ork. 14.00 „Boris Godounov",
opera (proloog en le acte). 15.00 In-
terscholair Jeugdtournooi. 15.45 Gr.
muz. 16.00 V. d. jeugd. 17.20 Gram.
17.30 Orgelsoel 18.00 Mil. caus. 18.10
Gram. 18.30 Cello en orgel 18.45
Spectrum van het Christelijk Orga
nisatie- en Verenigingsleven" 19.00
Nws. en weerber. 19.10 Huismuziek
19.30 Buitenl. overz. 19.50 Gram.
20.00 Radiokrant 20.20 Radio Phil,
ork. en solist 21.15 „Augustinus"
caus. 21.35 Viool, cello en piano 22.00
Gram. 22.15 Cantate „Musikalische
Kürbschütte" 22.40 Gram. 22.45
Avondoverdenking 23.00 Nieuws en
SOS-ber.; 23.15 Gram.; 23.30- „Man en
vrouw", caus.; 23.4524.00 Gram.
HILVERSUM II 298 M.
7.00 VARA 10.00 VPRO 10.20 VARA
19.30 VPRO 20.00—24.00 VARA
VARA: 7.00 Nieuws 7.10 Gram, 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 „Even opkrik
ken!" 7.50 Gram. 8.00 Nieuws 8.18
Gram. 8.50 V. d. huisvr. 9.00 Gym v.
d vrouw; 9.10 Gram. VPRO: 10.00
Schoolradio VARA: 10.20 V. d. vrouw
11.00 Gram. 12.00 Accordeonork. 12.30
Land- en tuinb. meded. 12.33 V. h.
platteland. 12.38 Gram. 13.00 Nieuws
13.15 Tentoonstellingagenda 13.18
Hawaiian muz. 13.45 Gram. 14.00 Me
dische kron. 14.10 V. d. jeugd 16.00
V. d. zieken 16.30 Gram 17.30 Instr.
kwint. 17.50 Regeringsuitz.: W. van
Gelderen: „De tentoonstelling „Buil
ding in the Netherlands" in de Ver
enigde Staten"; 18.00 Nieuws en
comm. 18.20 Act. en gram. 18.30 Dans
muz. 19.00 V. d. kind. 19.10 „Een
vrije kerk in een vrije staat", lezing.
19.25 VARA-varia; VPRO: 19.30 V. d.
jeugd VARA: 20.00 Nieuws 20.05 Pol.
comm. 20.16 „Zij vielen uit Gods
hand", hoorsp.; 21.40 Concertgebouw-
ork. 22.45 „Weersverwachting", caus.
23.00 Nieuws 23.15 Soc nws in Espe
ranto 23.20 Hammondorgelspel 2.340
24.00 Gram.
ment aan te nemen, want dan zullen
in de toekomst vele verdachten, aan
wie het rijden onder invloed tenlaste
wordt gelegd, zich gaan verweren
door te zeggen, dat hun wankelende
gang en de andere verschijnselen te
wijten zijn aan een sortgelijk tablet."
Voorts werd van achter de groene
tafel opgemerkt, dat tot dusverre nog
nooit een verdachte dit verweer
heeft gevoerd.
Terecht stond een 37-jarige long
arts uit Dordrecht, die in 1952 reeds
voor hetzelfde delict veroordeeld is
tot ƒ250,boete plus 3 maanden
voorwaardelijk met een proeftijd van
3 jaar. Mocht deze arts dus ditmaal
opnieuw worden veroordeeld, dan
zal hij waarschijnlijk ook de vorige
straf nog moeten ondergaan, aange
zien de proeftijd nog niet is verstre
ken.
Naar feestje geweest.
Hij was op 25 October van het vo
rig jaar naar een feetje geweest in
Amsterdam en had daar tot 9 uur des
avonds volgens zijn eigen verklaring
6 glazen bier gedronken. Daarna zou
hij in de stad zijn gaan eten en ver
volgens enkele kennissen in zijn auto
naar huis gebracht hebben. Aange
zien hij moe en slaperig was en de
tocht naar Dordrecht nog voor de
boeg had, had hij een tablet ingeslikt.
Het vreemde was, dat hij niet naar
Dordrecht reed, maar de verkeerde
richting inreed naar de havens in
Amsterdam-Oost. Onder het viaduct
bij de Zeeburgerdijk, waar hij des
nachts om 1.10 uur passeerde, begon
hij met zijn wagen angstig te slinge
ren. Een hoofdagent van politie zag
dat nog net, maar vrijwel gelijktijdig
stopte de arts zijn auto langs het trot
toir. De agent verzocht hem uit te
stappen, hetgeen hij deed.
Zes glazen bier.
„De bestuurder riekte naar alcoho
lische dranken", vertelde de agent.
„Zijn ogen waren bloeddoorlopen, hij
liep slingerend en sprak moeilijk."
Maar de arts was voorts beleefd,
hoewel hij op het politiebureau Lin-
nauesstraat gebruik maakte van zijn
recht de bloedproef te weigeren. Bij
zijn verhoor repte hij met geen woord
over de pervitine.
Een zijner kennissen, die door hem
die avond naar huis was gebracht,
verklaarde als getuige, dat de arts
volkomen normaal reed en naar zijn
weten persé niet onder invloed ver
keerde van sterke drank.
„Ik zelf ben die nacht in het bu
reau ingesloten", zei de verdachte gis
termiddag, „en vroeg me af hoe het
mogelijk was geweest, dat ik zo plot
seling begon te slingeren. Ik had nog
nimmer zo'n tablet geslikt en plotse
ling schoot het me te binnen, dat het
tablet er wel eens de oorzaak van zou
kunnen wezen".
In eerste aanleg verwierp de Am
sterdamse rechtbank echter dit ver
weer en veroordeelde de arts op 30
December jl. tot 14 dagen plus 8
maanden ontzetting uit de rijbevoegd
heid. Van dit vonnis tekende de ver
dachte appèl aan.
Wat mankeer ik nu?
„Er klopt hier iets niet", zei als ge
tuige een der hoogleraren, prof. U. G.
Bijlsma, hoogleraar in de pharmaco
logic aan de Rijksuniversiteit te
Utrecht. „Iemand die slingerend in
maakt handen zacht als fluweel
(Advertentie)
een auto rijdt en te voet loopt te
zwaaien, die is stomdronken en ver
liest iedere voorzichtigheid uit het
oog. Die stopt niet met zijn auto, om
dat hij zich verbaasd afvraagt: wat
mankeer ik nou plotseling?
Bovendien kunnen 6 glazen bier,
waarvan het laatste om 9 uur is ge
dronken, niemand vier uur later plot
seling dronken maken. Daarentegen
is het zeer goed mogelijk, dat bepaal
de personen dergelijke verschijnselen
krijgen na het slikken van een tablet
pervitine".
Verkeerde richting.
President tót verdachte: „Waarom
had u die pervitine eigenlijk ge
kocht?"
Verdachte: „Voor een mijner ken
nissen, die mij er om had gevraagd.
Pervitine is n.l. niet zo gemakkelijk
te krijgen. Voor een arts is dat niet
moeilijk. Ik heb haar die avond nog
laat opgezocht, doch zij was niet
thuis, zodat ik het buisje in mijn zak
heb gehouden. Omdat ik me slaperig
voelde heb ik toen zelf een tablet ge
nomen".
President: „Hoe kwam het dat u
helemaal in de verkeerde richting
bent gereden."
Verdachte: „Op de ANWB-borden
stond aangegeven de richting havens
Oost. In het vluchtig voorbijrijden
heb ik dat woord havens voor Den
Haag aangezien."
Onderzoek in apotheek.
Nadat de verdachte had verteld,
waar hij het tubetje had gekocht, leg
de plotseling zijn raadsman een doos
je over, waarin het buisje naar zijn
zeggen gezeten had. Het was bij een
bepaalde apotheex in Dordrecht ge
kocht, zoals uit het er op gedrukte
adres bleek. Bovendien stond er met
inkt de bewuste datum op.
Verdachte: „In de boeken bij die
apotheek kan dat nageslagen wor
den."
Het hof begaf zioh na het verzoek
tot aanhouding van de zaak in raad
kamer en besliste daar, zoals de pre
sident na de hervatting mededeelde,
dat onderzocht moet worden of de
verdachte inderdaad de bewuste mid
dag pervitme heeft gekocht.
De zaak zal worden voortgezet óp 8
November a.s. om 3 uur 's middags.
Twee mijnwerkers moesten zich
gistermorgen voor de Maastrichter
rechtbank verantwoorden voor het
hanteren, van messen, op een wijze,
die de wet niet kan waarderen.
De mijnwerker uit Schaesberg was
op 25 Augustus door een jachtopzie
ner aangehouden, verdacht van stro
pen. Verdachte trok zijn mes, de
jachtopziener ging een stapje terug
en om hem het jagen moeilijker te
maken, sneed verdachte zijn fietsban
den stuk. De hardnekkige ontkenning
van verdachte weerhield de officier
niet 6 maanden te vragen en de
rechtbank besloot over 14 dagen uit
spraak te doen.
Noodweer?
Een 46-jarige ziekelijke mijnwer
ker, die al reeds lang in onmin leefde
met een robuste betonwerker, was op
5 September tijdens een ruzie met
de betonwerker, tijdens welke hij een
stomp in het gezicht opliep, zo bang
geworden, dat hij de betonwerker
met een mes gestoken had, waardoor
deze bloedig verwond werd.
De officier eiste anderhalf jaar we
gens poging tot zware mishandeling,
de verdediger vond, dat zijn cliënt
uit noodweer gehandeld had en de
rechtbank bepaalde de uitspraak over
14 dagen.
VERDUISTERING
Een 30-jarige los-werkman uit Ter
Aar verscheen voor de Haagse recht
bank, omdat hij in Alphen a. d. Rijn
in de periode van Januari tot Mei '54
twee rijwielen had verduisterd. Hij
had die fietsen in huurkoop gekre
gen.
„Dat ontken ik ten stelligste, ik
heb die fietsen gekocht. Die papieren
hebben er niets mee te maken. Ik
mocht ze verkopen", betoogde ver
dachte. De man erkende wel dat hij
de huurovereenkomst had getekend,
maar de fietsenmaker zou hem heb
ben gezegd dat dit er niets mee te
maken had. Hij had de papieren ook
niet gelezen. Wel erkende hij ver
duistering van een motorfiets in Am
sterdam maar deze was hem niet
tenlaste gelegd. Ook wilde hij wel
toegeven dat het onbehoorlijk was de
fietsen te verkopen terwijl ze nog niet
waren afbetaald.
Als getuige werd de fietsenhande
laar gehoord. De president vond het
hoogst lichtvaardig van de getuige
om de tweede fiets te verkopen, ter
wijl verd. ong 60.op de eerste
fiets moest betalen. De getuige
moest erkennen niet regelrecht te
hebben verteld dat de fiets zijn eigen
gen de getuige was opgewassen. De
officier zag hier meer een gebrek
aan normbesef. Daarom achtte hij de
verd. niet strafbaar en verzocht
plaatsing in een krankzinnigenge
sticht voor een jaar. Uitspraak 21
October.
Was 't zó erg niet? De proc. ge
neraal bij het Haags Gerechtshof
vorderde tegen een 26-jarige wever
uit Leiden drie maanden gevange
nisstraf wegens poging tot zware
mishandeling. In eerste instantie was
verd. vrijgesproken, nadat de officier
van Justitie vier jaar had geëist we
gens poging tot doodslag. Deze ten
lastelegging liet de proc. generaal
echter vallen.
Op 22 Juli 1953 had de verdachte
in café „De Sleutels" ruzie gekregen
en hij was door de kellner A. P. B.
hardhandig uit het café verwijderd.
In een portiek had hij later de kell
ner opgewacht met een vijl en hier
mee had hij naar de man geslagen.
De kellner had echter de slag opge
vangen. Een brigadier van politie, die
als getuige werd gehoord, vond het
geen ^i.nstige zaak. Ook het slacht
offer, die moest worden opgehaald
door de politie, omdat hij de hele
zaak was vergeten, vond de zaak
van weinig belang. „Ook al had ik
de slag niet afgeweerd, dan zou nog
m'n schedel niet gekloofd zijn", meen
de deze getuige. Arrest 22 October.
HAAGSE RECHTBANK
Al te krachtige aanmaning Een
fabrikant in land- en tuinbouwma-
ehines uit Heemstede moest voor de
Haagse rechtbank verschijnen omdat
hij smaadschrift zou hebben gepleegd
tegenover een handelaar in Ter Aar.
Hij had deze klant een stuifmachine
verkocht, maar toen betaling van de
verschuldigde 45.—- uitbleef, maande
hij de handelaar. Dit bleek echter
niet te helpen en daarom zond de
fabrikant de maanbrieven niet meer
regelrecht naar de handelaar, maar
verzweeg diens naam op de envelop
pen en zette tekens een ander huis
nummer. Het gevolg was dat de bu
ren de maanbrieven open maakten,
waarin bovendien nog smalende ge
dichtjes stonden
Verdachte betoogde dat hij het
juiste nummer niet had geweten.
Het slachtoffer als getuige gehoord,
vertelde dat hij de machine een
maand op zicht had en dat hij ver
zuimd had het apparaat tijdig terug
te sturen. Inmiddels had hij het ver
schuldigde bedrag voldaan.
De officier van Justitie vond de
dreigbrieven een vorm van chantage.
De officier eiste tenslotte 75.boe
te of 15 dagen. Uitspraak 21 -October.
Duur karweitje Wegens diefstal
stond een 24-jarige vrouw uit Leiden
terecht voor de Haagse Politierechter
Onvoorzichtig Een veehouders
knecht uit Rijnsaterwoude moest
voor de Haagse Politierechter ver
schijnen omdat hij een botsing had
veroorzaakt toen hij in Rijnsater
woude op de grens van Leimuiden
geen voorrang had verleend aan een
auto, die van rechts kwam en boven
dien op een voorrangsweg reed. De
botsing tussen beide wagens had
nogal ernstige gevolgen gehad. Ver-
dachte zei dat hij de auto niet had ge
zien. De Officier van Justitie eiste
een boete van 100.subs. 50 dagen
en intrekken van het rijbewijs voor
één jaar. De politierechter veroor
deelde verdachte tot f 50.boete
subs. 20 dagen en veertien dagen
voorwaardelijke gevangenisstraf met
een proeftijd van drie jaar, alsmede
intrekking van het rijbewijs voor de
tijd van één jaar.
dom bleef tot de laatste betaling j Zij had op 6 Juli j.l. 10.— gestolen
was gedaan.
Volgens een rapport van dr Gerrit
sen was verd. debiel en daardoor
was de toerekeningsvatbaarheid op
geheven. Plaatsing in een krankzin
nigengesticht werd aanbevolen.
De officier van Justitie vond dat
verd. zich maar goed en pienter ver
dedigde en dat hij ruimschoots te- deeld.
uit een jasje van v. d. B. die de keu
ken moest witten. De volgende dag
was de witter teruggekomen om het
karweitje af te maken en zij had
toen 25.uit zijn jas gehaald De
Officier van Justitie eiste 40.
boete of twintig dagen. Verdachte
werd overeenkomstig de eis veroor-
We moeten wel erkennen, dat het
schaakspel de Slavische volken zeer
goed blijkt te liggen. De Russische over
macht op 64 velden is buiten alle twijfel.
Maar behalve de Slaven hebben ook de
Joden een natuurlijke aanleg voor het
schaken. Op de Schaakolympiade te
Amsterdam behaalde het schaakteam
van Israël een zeer eervolle plaats in
de overwinnaarsgroep. En deze Joodse
spelers zijn vrijwel zuivere natuurspe-
lers. Aan grote tournooien hebben ze
eerder niet deelgenomen. Veel gelegen
heid tot oefening hebben ze voor de
aanvang van de wedstrijd niet gehad.
En toch bleken zij tegen de geroutineer
de meesterklasse gevaarlijke, geduchte
tegenstanders.
Het is niet verrassend. Lasker, Rubin
stein, Tarrasch, Niemzowitch om enkele
van de allergrootsten te noemen, waren
Joden. Het aantal Joodse meesters van
wereldformaat is gemakkelijk met vele
anderen te noemen. Een bijzonder fraai
staaltje van grootmeesterlijke combina
tiekunst leverde de Israël-speler dr.
Oren in zijn partij tegen de Deense spe
ler Nielsen.
Na 24 zetten was deze stelling ont
staan;
V'/
Nielsen's laatste zet was 24. Tflf2.
Zwart (Oren) antwoordde 24
Lf6-d4. Dat zouden we zeker allen ge
speeld hebben, omdat na Txd4 eenvou
dig Te8el en mat volgt. Maar de zaak
zit veel dieper! Wit zette n.l. voort met
't betere spel) maar geeft toch enig
soulaas. Echter, Oren heeft dieper ge
schouwd en vervolgt met 25
Te8e2ü 26. Pd5—f6t, Kg8—h8; 27.
Pf6xd7, Ld4xf2t; 28. Kgl—hl. Wat nu?
De geniale pointe van deze combinatie
n.l. 28Lf2d4ü Dreigt mat door
Lg2. Op Txd4 volgt Tel mat. En op 29.
Tgl, Lg2f!; 30. Txg2, Telt; 31. Tgl,
Txgl mat.
TER OPLOSSING.
R. C. Hennet.
m
iÜ
mm
mm
Wk
pap
JS m Wft
WSnm
m
m
m
V
m,
tïï 1
- r
m r*
ABCDEFGH
Mat in vier zetten.
(Wit: Ke4, Tel. Tf8; zwart: Ke7).
'IQJ.
iipx 'iqi, s 'sph z :lpx 'san i
m 'f :8jx 'imj, -g
88X '9JH Z !8JXH 'I :3uissoido
MET EEN
Door O. Straminoff
37)
„De Boigny", luidde het antwoord
van de goudkoning, „ik kom onmid
dellijk naar je toe. Je kunt me bin
nen een uur verwachten".
Sir William legde de hoorn neer en
zat een ogenblik in diep gepeins ver
zonken. Wat kon zijn oude vriend,
de vicomte, met hem te behandelen
hebben, dat geen dag, neen, geen
uur uitstel kon lijden? Een aange
legenheid van direct zakelijke aard
leek hem uitgesloten. Financiële
moeilijkheden misschien? Eveneens
vrijwel uitgesloten. De De Boigny's
behoorden tot de oudste en rijkste
geslachten van Frankrijk. Maar
wat dan?
Met geweld rukte hij zich eindelijk
uit zijn overpeizingen los. Er moest
gehandeld worden. Snel gaf hij zijn
typiste enkele aanwijzingen betref-1
fende nog te behandelen correspon
dentie. Toen verliet hij zijn kantoor
riep een taxi aan en gaf de chauffeur
het adres op van het kasteel in Fon-
tainebleau.
Het was niet zonder ontroering,
dat hij de prachtige oprijlaan van het
oude landgoed der De Boigny's op
reed. Hoe gelukkig moesten wel
mensen zijn, die in een dergelijke,
vredige omgeving hun dagen kon
den slijten, hun geluk delend met
een gezin, dat in volkomen harmonie
en evenwicht met hen leefde
Waarom was hem dat geluk nim
mer beschoren geweest? Hij, die de
rijkste man van Europa genoemd
werd, had nimmer in zijn leven dat
gene kunnen vinden, wat andere
stervelingen scheen toebedeeld te
zijn.
Nauwelijks stond de auto voor het
bordes stil, of de vicomte trad naar
buiten om zijn oude vriend persoon
lijk te verwelkomen. Gearmd gingen
zij de weidse, met jachttropheën ge
tooide hall door, en betraden vervol
gens de bibliotheek, die wijd en zijd
beroemd was om haar uitgebreide
verzameling klassieke werken en ori
ginele handschriften.
„Hoe lang is het wel geleden, dat
wij elkaar gezien hebben?" leidde
1 De Boigny het gesprek in, „ik zou
haast zeggen, wel tien jaar. Is het
eigenlijk geen dwaasheid, dat de
mensen allerlei verlangens najagen,
die nooit bevrediging geven, terwijl
zij met een beetje goede wil en in
zicht, zich het leven zo aangenaam
zouden kunnen maken, om van ge
luk maar niet eens te spreken".
Sir William keek lichtelijk ver
baasd op, toen hij deze, hem ietwat
zonderling aandoende inleiding hoor
de. Waar wilde De Boigny heen?
Niettemin trof het hem, dat de vi
comte hem juist met deze inleiding
recht in het hart had getroffen. Im
mers, had hij niet zelf zojuist tijdens
de rit naar het kasteel dat gemis aan
vrede en innerlijk evenwicht heel
duidelijk gevoeld?
De Boigny deed alsof hij niets
merkte en schoof zijn gast een kistje
sigaren toe. En terwijl de Vicomte
zich eveneens van een havana voor
zag en deze opstak, had de Australi
sche goudkoning een ogenblik gele
genheid, zijn oude vriend eens op
zijn gemak op te nemen.
Tien jaar was het geleden, sinds
zij elkaar ontmoet hadden. Inderdaad
waar bleef de tijd? Maar., hoe wei
nig hadden de jaren zijn vriend ver
anderd. Zeker, aan de slapen was hij
een ietsje grijzer geworden, maar
zijn gelaat stond rustig en welbe-
heerst, als dat van Iemand, die zich
zelf kent en zijn weg in het leven
weet, een van hen, die zijn geluk ge
vonden had in een eigen kring, die
hem boven alles dierbaar was.
In deze vredige omgeving zou elke
gedachte aan haat eenvoudig onmo
gelijk zijn. Liefde en geluk, slechts
daarvoor was er plaats in deze wo
ning. En hij betrapte er zich op, dat
hij nauwelijks vermocht een zucht
te onderdrukken.
De Boigny ontging de gedrukte
stemming van zijn vriend, de million-
nair niet.
„Sparkes", zei hij plotseling op
zeer resolute toon, „natuurlijk heeft
het je verbaasd van mij te vernemen
dat ik je iets te zeggen had, wat
voor jou van het hoogste belang was,
iets dat geen uitstel lijden kon. Wij
kennen elkaar nu, meen ik, al twin
tig jaar. Onze wegen liepen steeds
ver uiteen, zowel in figuurlijke zin
als in werkelijkheid, maar ik heb me
er altijd voor gewacht met je in de
bat te treden over een levensopvat
ting, die vrijwel in elk opzicht van
de mijne afweek, of beter uitgedrukt
waarmee ik me helemaal niet ver
enigen kon.
Ten slotte dient ieder voor zich- j
zelf te weten, hoe hij zijn leven wil
inrichten, immers een mens is alleen 1
dap gelukkig, wanneer hij leven kan
naar zijn aard en zijn innigste ver
langens, en het zou van een domme
aanmatiging getuigen, wannee'r een
buitenstaander daarop invloed zou
willen uitoefenen"
Met stijgende verbazing had Sir
William naar zijn oude vriend ge
luisterd. Wat kon het belangrijke
zijn, dat De Boigny hem, in verband
met deze zonderlinge inleiding, had
mede te delen?
Rustig knipte de vicomte de as van
zijn sigaar en vervolgde daarop:
„Aan succes heeft het je in deze
wereVi nimmer ontbroken. Je on
dernemingsgeest, geschraagd door
een nimmer falend zelfvertrouwen,
werd beloond op een wijze, welke
tot nu toe bijna haar weerga niet had
Geld» is ongetwijfeld een voornaam
iets op onze planeet, Sparkes. Er zijn
zelfs gevallen, waarin het de basis
kan vormen voor ons geluk. En jou
viel een fortuin ten deel, waarvoor
je, naar menselijke opvatting, prac-
tish alle denkbare geluk kon kopen.
Welnu, waarde vriend, al weet ik,
dat het je pijnlijk treffen zal, toch
moet me één ding van het hart, en
dat is, dat wanneer iemand de waar
heid ondervonden heeft van het ge
zegde, dat geld alleen niet gelukkig
maakt, jij dat wel bent".
Sir William Sparkes werd zicht
baar onrustig. De vicomte zag duide
lijk hoe de sigaar, die hij tussen de
vingers gekneld hield, beefde. Maar
onverstoorbaar vervolgde hij:
„Ik herhaal, dat het me leed doet,
even, zij het dan ook zijdelings, een
onderwerp te moeten aanroeren dat
je wellicht op pijnlijke wijze aan het
verleden herinnert. Uit hetgeen ik je
te zeggen heb echter, zal blijken, dat
ik niet anders kon.
Met je fortuin had je je, zoal geen
geluk, tenminste rust kunnen kopen,
had je je een omgeving kunnen stich
ten, welke geheel en al in overeen
stemming was met je innerlijk, en
waarin je vrij van alle zorgen en ver
verwijderd van de strijd om het ma
teriële, gelegenheid had de kwali
teiten in je karakter tot ontwikke
ling te brengen, welke je, zoals ik
weet, bezit, kwaliteiten, die je
ver boven je omgeving zouden heb
ben doen uitrijzen.
Inplaats daarvan gaf je toe aan een
hartstocht, welke elke betere aan
drift in de kiem verstikte, niet al
leen, maar die je geest vergiftigde
en de horizon van je geluk totaal
vertroebelde."
(Wordt vervolgd).
