Regen, vermoeidheid en „atoomgranaten"
kunnen Nederlandse „opmars" niet stuiten
„Problematische" geheimonthulling
bekroonde geslaagde Pleisteractie
1400 JndiscMederlanders" hielden
Zaterdag protestoptocht in Den Haag
„Morning Mist" door regen
en mist ernstig belemmerd
Doetinchems raadsleden beraadden
zich over het te bouwen raadhuis
Komend jaar moeten ziekenhuizen
wijken voor woningbouwprogram
MAANDAG 27 SEPTEMBER 1954
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
„Niet meer dan één, mevrouw!"
„BATTLE ROYAL" in beweging
Onze lagere legerleiding stelt teleur
OET ZIJN ZO LANGZAMERHAND VERMOEIDE legers die in de oefe-
ning Battle Royal strijden, vooral aan de zijde van de aanvallende
Nederlanders en Britten. De „atoomaanvallen" brengen veel verwarring,
en desorganisatie met zich mee, en het groeperen en aanvullen vergt nu
eenmaal veel tijd en niet te veel nachtrust. Voeg daarbij dat het gisteren
vrijwel de hele dag geregend heeft, dan is het duidelijk dat niemand treu
rig zal zijn als Dinsdag de oefening zal zijn afgelopen.
ste linie op te vullen, bleek de mars
discipline van dien aard, dat de
„vijand'1 terecht besloot nog een
„atoomgranaat" af te vuren, waar
door de verwarring nog groter werd.
Nooit meer droog
„Wij worden nooit meer schoon en
nooit meer droog" was de berustende
opmerking,, die geen spoortje geest
drift meer bevatte, hoewel de troe
pen van Noordland grote vorderin
gen maken; het front loopt nu on
geveer langs de rivier de Lippe, waar
achter Belgen en Canadezen zich,
met uitzondering van enkele kleine
bruggenhoofden, hebben terugge
trokken. De Nederlandse Vierde Di
visie trok na dagen van „strijd" bij
Warendorff de Ems over, nadat de
scheidsrechters hadden bepaald, dat
er vlotten in de rivier lagen en dat
er later een baileybrug was geslagen.
De bevelhebber van Noordland heeft
gisteren een „atoombom" bij Lipp-
stadt laten werpen, en 't resultaat was
dat de brugen aldaar „vernield" wer
den verklaard, en de stad zes uren
lang verboden terrein was. Zuidland
ontdekte echter op zijn beurt een
atoomkanon, dat in een brouwerij was
ondergebracht. De luchtmacht was er
snel bij om de zaak op te knappen,
doch tot grote teleurstelling van
Zuidland verklaarden de scheids
rechters de brouwerij vernietigd
maar het kanon nog steeds in tact.
V ervoersrevolutie.
De atomische oorlogsvoering maakt
het steeds dringender noodzakelijk
grote transporten langs de wegen zo
veel mogelijk te vermijden, maar aan
de andere kant brengt juist deze oor
logsvoering onvermijdelijk transpor
ten met zich mee.
Deskundigen pogen sinds enige
tijd het wegtransport zo veel moge
lijk te verminderen. In de V.S. zoekt
men het in de richting van grote
helicopters, die uiteraard sneller kun
nen wei-ken dan vrachtauto's, en
bovendien het probleem der opstop
pingen niet kennen. Een Ameri
kaans helicoptersquadron van 21 ma
chines kan thans 25 ton voorraden in
30 minuten over een afstand van SO
km. verplaatsen.
Ondenkbare verandering.
De vooruitgang op het gebied der
helicopters is thans groter dan men
ooit in een oorlog mogelijk heeft ge
acht, en velen menen dat men staat
voor een geheel nieuwe fase in het
bevoorraden van grote legeronderde
len. „Een groot leger", zo zei een
deskundige, „gaat straks naar voren
door de lucht". Voorlopig is het ech
ter nog niet zo ver en in het Neder
landse leger zeker nog niet. De oplei
ding van een helicopterpiloot vergt
veel tijd, en bovendien is de aanschaf
van b.v. een squadron van deze
„wentelwiekers" nu niet bepaald een
post die men als sluitstuk van de
begroting gebruikt. Merkwaardig is
overigens te constateren hoe het le
ger in zijn organisatie steeds meer
vliegend materieel zal moeten aan
trekken.
Gevaarlijke gebreken.
Naast deze problemen, die de tijd
zal oplossen, zijn in de Nederlandse
linies moeilijkheden ontdekt, die de
tijd al had moeten verhelpen, wan
neer alles volgens wens gegaan was.
De Nederlandse troepen, die een
zeer goed figuur slaan até oprukken
de eenheid, tonen een verbluffend
gemis aan gevoel voor camouflage en
marsdiscipline.
Pijnlijk kwam dit tijdens de
„atoomaanvallen" aan het licht; de
militairen bleken voor de „vijand"
een makkelijk op te sporen prooi en
tijdens het aanvoeren van reserven,
teneinde de „verliezen" aan de voor-
Besluiteloos en onhandig.
Deskundigen zijn van oordeel, dat
vooral het lagere kader tijdens deze
oefening niet voor zijn taak berekend
blijkt.
Tot en met de rang van 2e luite
nant blijkt het Nederlandse leger te
weinig over mannen te beschikken,
die op eigen initiatief kunnen wer
ken.
Wanneer een kleine eenheid op een
colonnerijden, worden bij een opstop
ping rustig sigaretjes opgestoken en
staan de wagens bumper aan bum
per te wachten, tot men weer verder
kan, zonder dat de militairen het be
sef hebben, dat een dergelijke non
chalance in een werkelijke oorlog het
einde van de colonne betekent.
Het is tijdens deze oefening duide
lijk gebleken, dat bij vele jonge of
ficieren en onderofficiern een ge
brek aan besluitvaardigheid en im
provisatie heerst. Dit kan men ener
zijds aan de training wijten, maar het
toont ook een gebrek aan de speci
fieke eigenschappen, die voor een lei
dinggevende militair te'velde nu een
maal onontbeerlijk zijn.
Hoog bezoek.
De minister van Oorlóg, ir. C. Staf
en de staatssecretaris van Oorlog
F. J, Kranenburg, hebben gisteren
een bezoek gebracht aan de Neder
landse legereenheden, die deelnemen
aan de leqeroefening „Battle Royal"in
Duitsland.
Naar wij vernemen is de chef van
stelling aankomt, wordt er door de de generale staf, generaal B. R. P. F.
leiding weinig of geen acht geslagen f Hasselman, voornemens vandaag de
op camouflage en dekking; tijdens Nederlandse troepen te bezoeken.
Veeltalige spandoeken
Ongeveer 1400 „Indische Nederlan
ders" hebben Zaterdagmiddag gevolg
gegeven aan de oproep voor het hou
den van een optocht, georganiseerd
door 't „Demonstratie-Comité-1954",
dat onder voorzitterschap van mr.
H. C. Campen werd opgericht om
uiting te geven aan de onder een
deel der „Indische Nederlanders" be
staande ontevredenheid op het stuk
van hun huidige positie, vooral voor
wat betreft het herstel van de door
hen tijdens en door de oorlog gele
den schade.
Hieraan werd uiting gegeven in de
optocht er werd gelopen van
Houtrust tot Plein 1813, waar de
stoet ontbonden werd door het
Sinds Zaterdagmiddag twaalf uur
vaart op de Atlantische Oceaan een
convooi, dat wordt beschermd door
drie Nederlandse, vijf Britse en drie
Canadese oorlogsschepen. Als onder
deel van de Navo-oefening „Morning
Mist" ontmoette het vliegdekschip
„Karei Doorman", dat met de Ne
derlandse torpedobootjagers „Evert-
sen" en „Kortenaer" en drie Britse
jagers 'n convooi vormt, ter bestrijding
van duikboten, een uit Engeland af
komstig convooi op weg naar de Ver
enigde Staten.
Nauwelijks hadden deze oorlogs
schepen van drie nationaliteiten hun
positie ingenomen of een van de te
beschermen schepen werd het „slacht
offer" van een aanval van een duik
boot.
Een onmiddellijke tegenactie van
de jagers resulteerde in de onder
gang van de aanvaller, dit kort daarr
op aan de oppervlakte kwam en de
gele vlag hees als teken dat zij wer
kelijkheid de aanval niet zou hebben
overleefd.
De bescherming van het convooi
werd bemoeilijkt door het slechte
weer, dat elke activiteit in de lucht
van de „Karei Doorman" verhin
derde. Inmiddels worden elke dag
met spanning de weersverwachtingen
meedragen van spandoeken met op
schriften als:
„De Indische Nederlanders vragen
hun regering, waarom zij de enige
blijvende slachtoffers moeten zijn
van de oorlog";
„Waarom de Indonesische regering
twee milliard gulden cadeau gegeven
en de Indische Nederlanders het hun
rechtmatig toekomend salaris over
42 maanden onthouden"?;
„Mede-Nederlanders, bedenkt, dat
wat de Indische Nederlanders is
overkomen, ook u had kunnen over
komen",;
„Mede-Nederlanders, de Indische
Nederlanders vochten indertijd onder
dezelfde' vlag, waaróm hun nu de
zelfde behandeling onthouden?".
De teksten waren zowel in de Ne
derlandse als in de Engelse, Franse
en Duitse talen gesteld.
Een deputatie uit de stoet heeft
een krans neergelegd' bij het stand
beeld van Johan de Witt op de
Flaats in Dén Haag.
't Is oi gij de vlam uitblaast
zó prompt dooft zuurbranden op de
maag - met een of twee Rennies.
Het snerpendste branden in de maag,
soms tot in de keel toe, dooft *U on
middellijk. Talloze lijders aan bran
dend maagzuur nemen ook Rennies
bij voorbaat. Bij wijze van sluitstuk
op hun maaltijd, 't Is ook zo simpel,
gewoon maar laten smelten op de
tong. En.... Rennies zijn nog sma
kelijk óók. 5401
(Advertentie)
BUSBOTSING IN ROTTERDAM.
Veertien lichtgewonden.
Vrijdagavond laat zijn op de hoek
van de Wolphaertsbocht en de Zand-
blokstraat te Rotterdam een bus van
„De Twee Provinciën" en een stads
bus met elkaar in botsing gekomen.
Veertien passagiers liepen verwon
dingen op en elf van hen werden
naar het Zuiderziekenhuis vervoerd.
Twee hunner zijn ter verpleging op
genomen. De overigen hadden kneu
zingen of snijwonden opgelopen. De
bussen werden vrij ernstig bescha
digd.
Weinig waardering; grote belangstelling
Voorstel verworpen
De Raadzaal van de gemeente Doe-
tinchem mocht zich Zaterdagavond in
een enorme publieke belangstelling
verheugen, want de vroede vaderen
zouden een probleem behandelen, dat
de gemoederen danig in beweging
gezet had.
Doetinchem heeft een nieuw ge
meentehuis nodig en nu was aanvan
kelijk het plan geweest om dit nieu
we gemeentehuis op de Markt te
plaatsen, waar het oude ook sinds
mensenheugenis de vroedschap van
de stad geborgen heeft.
dedigde zich door te verklaren, dat de
Markt geen uitbreiding toeliet, maar
een der raadsleden ging een ingewik
kelde berekening van inhoudsmaten
uitwerken, die tenslotte het argu
ment van de burgemeester te niet
deed.
Na 3J4 uur.
De gehele gang van zaken stond de
raad trouwens tegen, want zij von
den, dat de burgemeester met zijn
wethouders veel te lang op het plan
gebroed hadden en dat zij (de raads
leden) het nu in een paar dagen
maar moesten beoordelen.
Toen tenslotte na drie en een
De burgemeester en wethouders hal£ uur de Raad tot 5teraming
drirten pphtor eon rtpclr 11 rtrl 1 CTon nn.
hadden echter een deskundigen on
derzoek laten instellen en daardoor
was een plan ter tafel gekomen, dat
het nieuwe raadhuis buiten de ge
meente wilde plaatsen op een stuk
grond, dat momenteel door burger
woningen bezet wordt.
Zou dit laatste plan doorgang vin
den, dan zouden deze woningen afge
broken moeten worden.
Zeer matig.
De raad vond het plan maar zeer
matig, te meer, daar B. en W. inmid
dels al opdracht hadden gegeven aan
•jmakelaars om de betreffende panden
Óp te kó*pen. De burgemeester ver-
Arbeiderstekort
Gezien de nodig gebleken beper
king van het bouwvolume 1954 en
1955 voor grote gebouwen, waaron
der ook ziekenhuizen, om in verband
met de spanning op de arbeidsmarkt
bet gewenste woningbouwprogram
ma te kunnen uitvoeren, is voor ge
bouwen in de sector gezondheidszorg
en hygiëne in 1955 een bouwvoluvve
geraamd van in geld uitgedrukt 31
millioen gulden. Daar reeds in 1954
en voorgaande jaren rijksgoedkeu
ring is verleend aan een aantal plan
nen voor inrichting op dit gebied, die
(tezamen met enige kleinere werken
beneden 50.000 waarvoor geen
rijksgoedkeuring nodig is) in 1955
een bouwvolume vereisen, dat de
31.000.000 benadert of overschrijdt,
betekent dit, dat in de komende
twaalf maanden geen enkele rijks
goedkeuring in deze sector kan wor
den verleend.
Dit geldt dus evenzeer voor de
reeds bij het Ministerie van Weder
opbouw en Volkshuisvesting inge
diende plannen, die overigens aan-
gelezen door de vliegdienst aan bestedingsklaar zijn, als voor de aan
boord van de „Karei Doorman" in de
hoop dat de komende en laatste week
van oefening „Morning Mist" de
vliegers tot actie op grotere schaal
zullen kunnen overgaan.
vragen,.die te verwachten zijn, zodra
de plannen op zichzelf de instemming
van de Minister van Sociale Zaken
en Volksgezondheid hebben verkre
gen.
Voor zover dit een nadeel voor de
volksgezondheid met zich mede
brengt, is hiertegenover te stellen,
dat de huidige woningnood even
eens nadelig is voor de volksgezond
heid in het algemeen en voor de
geestelijke volksgezondheid in het
bijzonder.
Geen stagnatie woningbouw.
Uiteraard zullen reeds in uitvoe
ring zijnde objecten, voor zover hier
voor een rijksgoedkeuring is afgege
ven, niet door deze beperking van
het bouwvolume worden gestagneerd.
Zodra de toestand op de arbeids
markt of andere omstandigheden
daartoe aanleiding geven, zal onmid
dellijk worden nagegaan of verrui
ming van het bouwvolume in de sec
tor gezondheidszorg en hygiëne mo
gelijk is.
Ten overvloede kan nog worden
opgemerkt, dat beperking van
het bouwvolume o.a. voor ziekenhui
zen geen inperking van de totale
bouwactiviteit beoogt. Zij heeft
slechts ten doel de beschikbare ar
beidskrachten voor de meest nood
zakelijke bouw te bestemmen en te
voorkomen, dat een tekort aan bouw
vakarbeiders alle bouwactiviteit ge
lijkelijk belemmert met alle onge-
wenste gevolgen van dien.
overging, werd het voorstel van B.
en W. op het nippertje met 10 tegen
9 stemmen verworpen en beloofde de
burgemeester, dat hij met een ander
plan zou komen.
Welfare-werk van
"De Zonnebloem"
Van huisvlijt tot volkskunst
Na een cursusduur van vier maan
den, waarvan twee maanden clini-
sche ervaring, hebben vandaag 36
welfarewerksters, in ziekenhuizen en
onder thuisverpleegden werkzaam,
hun diploma verdiend. Zij werden
huldigend toegesproken door burge
meester Cremers van Haarlem eil
gesteund door een beschouwing over
de methodiek van het volkshoge
school-cursuswerk door Jan Bee-
rends. Een tentoonstelling van schep
pende handenarbeid in dienst van het
welfarewerk heeft aangetoond, dat de
opleiding niet zonder zin is geweest.
Daarvan hebben vele belangstellen
den, onder wie directies van zieken
huizen in ons land, zich kunnen over
tuigen.
De tentoonstelling omvatte een
keuze van niet minder dan 1500
werkstukken, onder leiding van ver
schillende leraren vervaardigd. Wij
hebben verbaasd gestaan over de ge
varieerdheid van de beoefende tech
nieken, maar vooral over het bereik
te peil. Wij noemen twee collectieve
werkstukken, die bijzondere aandacht
vroege^, namelijk de voorstelling
van een tuinfeest in de achttiende
eeuw en het sprookje van de verlief
de zeemeermin, met smaak, fantasie
en bekwaamheid vervaardigd, en sa
men gesteld uit de meest verrassende
materialen. Er waren ook goede mas.
kers te bewonderen, smaakvol kraal-
werk, mandjes en raffia en pitriet,
uit klei en was geboetseerde figu
ren en velerlei naaldwerk. Een eigen
afdeling vormde een vrije uitdruk
king in teken- en sch erk.
Met een en ander is ',ewust de
weg gegaan van huis tot volks
kunst; zelfs in de eenvou_.gste werk
stukken werd gestreefd naar hetgeen
karakteristiek en persoonlijk wel-d
MET EEN
Door O. Straminoff
25)
„Goed", besloot Francis P. einde
lijk kort en bondig het gesprek, „we
zullen zien hoe we deze knoop ont
warren. Weliswaai kan Sparkes mo
menteel zonder die documenten niets
tegen mij beginnen, maar ik moet je
eerlijk zeggen, dat die zogenaamd
koelbloedige houding van Rogers me
allerminst bevalt. Wie zegt je, dat de
diefstal niet te voren met een be
paald doel op touw gezet is, om Spar
kes te pressen zo snel mogelijk te
handelen, en hem ertoe te nopen
kosten noch moeiten té sparen om ze
in zijn bezit te krijgen? Stanley Ro
gers is een uitgelapen schurk, en
het is dus zaak het probleem ook
eens van die kant te bekijken".
Diep met de handen in de zakken
welhaast aan volslagen wanhoop ten
prooi, slenterde Ben Morris langs de
grote Parijse boulevards, zonder zich
blijkbaar van het uur van de dag be
wust te zijn, of ook maar iets of
iemand om zich een te zien. De dag
neigde reeds naar de avond, maar hij
had geen oog voor de lichtreclames
die door hun schittering van kleuren
de uren nog wat scshenen te willen
rekken. Plotseling schrok hij op. Hij
voelde duidelijk, dat iemand hem van
terzijde aanstaarde, met de merk
waardige blik van mensen, die in on
zekerheid verkeren omtrent de iden
titeit van de persoon, die zij voor zich
hebben. Meteen hoorde hij, dat de
gene die hem zo scherp Opgenomen
had, onmiddellijk na hem gepasseerd
te zijn, was blijven staan. Ben Morris
nochtans, vervolgde zijn weg. Wat
voor belang stelde hij nog in de men
sen of in de wereld om zich heen.
Maar op datzelfde moment deed
zich een bekende stem naast hem ho
ren: „Waarom doet u, alsof u me niet
kent, mijnheer Morris?" zei een meis
je in een eenvoudig, maar buitenge
woon goed zittend mantelpakje, dat
vragend naar hem opkeek. „Waaraan
heb ik dit verdiend?"
Het was, alsof opnienw alle kleur
in de wereld terugkeerde, toen hij in
de ogen van het meisje staarde. Het
was het verkoopstertje uit het Lou
vre. Werktuigelijk stak hij de hand
uit, en snel gleed haar onderzoeken
de blik langs zijn gelaat en gestalte.
Waarom droeg hij zijn chauffeurs
uniform niet, en waarom zag hij er
zo uitermate betrokken uit?
„Ziek geweest?" luidde haar be
langstellende vraag, toen hij bleef
zwijgen, en langs haar heentuurde.
„Ontslagen!" antwoordde hij op
doffe toon en meteen was haar de
hele situatie duidelijk. Want zij had
nu reeds lang genoeg in de wereld
van het nuchtere vraag en aanbod
verkeerd, om tenvolle de omvang
van dit ene simpele woord te begrij
pen. Ontslag immers 'betekende in hun
kringen hetzelfde als ellende, zorg,
verdriet, zonder enige hoop op uit
komst. Maar het volgende moment
had zij zijn arm genomen, trok die
door de hare, en vóór hij zich eigen
lijk rekenschap gaf van wat er ge
beurde, waren zij opgenomen in de
dichte drom van mensen, die zich in
de richting der Champs Elysées
spoedden. Heel in de verte achter
de Triömboog spoot het licht uit on
zichtbare bronnen op als een fontein
van kleurigee serpentines. Zonder te
spreken wandelden zij verder, arm
in arm, en reeds kwam 't verrukke-
lijke aroma van het Bois de Boulogne
hen tegemoet. Eerst toen zij onder de
statige, eeuwenoude kruinen van de
Allée de Longchamps liepen, ver
brak zij het zwijgen.
„De wereld is groot en de moge
lijkheden zijn talrijk, voor iemand,
die werkelijk weet, wat hij wil" zei
het meisje. „Komaan, wat nu voor
ons een ramp lijlet. blijkt morgen aan
de dag een uitkomst te zijn geweest".
Het waren simpele, maar welge
meende woorden, en de toon, waarop
zij geuit werden, ontroerde hem zo
danig, dat het hem onmogelijk was,
een syllabe uit te brengen. Wat hem
het meeste getroffen had, was dat zij
hem niet naar de reden van het ont
slag gevraagd had. Zij aanvaardde
het met het collegiale medevoelen
van iemand uit zijn wereld, de we
reld der dienstbaarheid, waartoe zy
immers ook behoorde. Het was hem
te moede, alsof in de groeiende duis
ternis van de avond een late zonne
straal haar weg vond door de stati
ge kruinen der bomen, die zich bo
ven hun hoofden koepelden, en in
een wereld scheen, welke tot nu toe
baar poorten voor hem gesloten ge
houden had. Had hij, de zo verwende
en tussen millioenen opgegroeide
jongeling, ooit het grote wonder van
Opbrengst f 400.000.-
We betwijfelen of de nieuwe me
thode van de EHBO om de uitslag
van hun bliksemloterij bekend te
maken nu een overdreven succes is
geworden, want niet alleen waren de
uitslagbiljetten vrij klein, maar daar
bij vereiste de onthulling van het ge
heim althans op het eerste gezicht
een gedegen wiskundige opleiding,
zodat velen geen risico's namen en
het gehele formulier maar overschre
ven, teneinde het thuis eens op hun
gemak uit te zoeken.
Uren naderhand kon men nog
nijvere meisjes met blaadjes papier
tegen de pastoriedeuren geleund,
moeizaam de voor hen onbegrijpe
lijke gegevens zien opkrabbelen en
belangeloze vriendschap gekend? Het
werd hem plotseling warm om het
hart, en op dat ogenblik werd in hem
een diepe genegenheid geboren voor
het meisje, dat aan zyn zijde ging,
het meisje, dat niets van hem wist,
dan dat hij Ben Morris, de chauffeur
thans de ontslagen chauffeur
van een haar onbekende meester
was. En ondanks dit weinige, dat zij
van hem wist, stelde zij toch zulk
een onvaarwaardelijk vertrouwen in
hem!
Uit de restaurants van de Pré Ca-
telan, waarheen het verstrooiing zoe
kende Parijs zich spoedde, drongen de
eerste maten ener jachtende, rhyth-
mische dansmuziek tot hen door.
„Ik herinner me," wekte het meisje
hem eindelijk uit de droom, „dat ik
als kind dol op dansen was. Maar de
laatste jaren had ik er zelden meer
gelegenheid voor." Haar stem kreeg
plotseling een buitengewone leven
digheid. „Ik had vandaag een buiten
kansje," riep zij uit, „en ik zou dol
gelukkig zijn, wanneer ik weer eens
in een omgeving zou kunnen vertoe
ven, waar de gedachten een andere
richting nemen. Maar wat kan een
meisje doen zonder geleide? Het ge
lukkige toeval heeft u echter van
avond op mijn pad gevoerd, en on
getwijfeld heeft u evenzeer behoefte
de honderden nuchteren, die achter
aan stonden en nog niets konden
zien, troostten zich na een kwartier
wachten met de gedachte, dat „het
morgen toch wel in de krant zou
komen".
Voor dezen dus eerst even de code,
die het geheim moet ontwarren: U
kunt met één blik op de pleister zien
of U een prijs hebt. Wanneer het
trefpunt E6 een „R" vertoont, rent
U onmiddellijk naar de telefoon en
belt K 1800: 74173 op, want de tref
punten E6, A2, B5, en Dl kunnen te
zamen de woorden Pech, Niet, Niks,
Neen of Raak vormen; alleen in het
laatste geval hebt U een prijs.
Gemiddeld 16 cent.
De „Pleisteractie" is inmiddels weer
een groot succes geworden. Practisch
alle pleisters zijn aan de man ge
bracht en alhoewel we gisteren een
benauwde collectrice hoorden zeggen:
„Nee, mevrouw, U mag maar één
pleister gratis, de rest moet U beta
len!", over het algemeen heeft men
kennelijk zeer goed begrepen, dat de
collectebus een zeer belangrijk on
derdeel van deze actie vormde, want
de opbrengst bedraagt bijna 4 ton,
zodat voor de 2y, millioen pleisters
gemiddeld 16 cent per stuk is be
taald.
Neonkruis naar Thorn.
De 20-jarige Dijkstra uit het Lim
burgse Thorn schijnt niet zo heel veel
fnoeite met de code gehad te hebben,
Want hij meldde zich 6 minuten over
6 telefonisch in Den Haag, maar daar
is hij dan ook boekhouder voor en
behalve de 2.500,die hij krijgt,
glundert ook de pastoor van zijn pa
rochie, want die krijgt het Neonkruis,
dat beschikbaar was gesteld voor de
parochie van de prijswinnaar, die
zich het eerste zou melden.
Nog negen onbekenden.
De 43-jarige mej. A. Bleylevens
uit Raamsdonk kon zelf de moed niet
vinden om telefonisch te vertellen,
dat zij 1.000,gewonnen had; haar
broer deed dit voor haar en was
daarmede even voor de Maastrichtse
vertegenwoordiger, die als eerste per
auto Rotterdam bereikte om de prijs
in ontvangst te nemen.
Behalve de 32-jarige mej. J. Krooy-
mans uit Veldhoven, de 55-jarige
baas bij de hoogovens uit Beverwijk,
de heer H. L. Bakker, en de 34-jar.
Varssevelder J. Slutters, die allen
duizend gulden wonnen, moeten nog
9 prijswinnaars in Nederland verbor
gen zijn.
Hieronder bevindt zich de hoofd-
prjjswinnaars, die 5.000,in ont
vangst kan nemen, plus 2 winnaars
van ƒ2.500,en 6 van 1.000,
beleefd. Het ging niet slechts om indi
viduele liefhebberij, maar om de toe
passing van bezielde handenarbeid
in bezigheidsterapie. Voor welfare
werksters onder zieken achten wij
dit van belang: met goede resultaten
is de samenwerking tussen „De Zon
nebloem" en „Drakenburg" be
kroond. Niet slechts hebben twaalf
vakdocenten leiding gegeven, maar
ook deskundigen op cultureel, maat
schappelijk en medisch gebied.
Zo heeft deze tweede opleidings
cursus na de eerste in 1952 met 38
deelneemsters, tot practisch resultaat
geleid.
Door onveilig sein
en stootblok gereden
Zaterdagmorgen om half negen
reed bij Duivendrecht een kolentrein
getrokken, door een electrische loco
motief op volle snelheid door oen
stootblok. Het gevolg was, dat de lo
comotief zich een meter diep in de
grond groef en dat twee met kólen
geladen wagens op elkaar wei-den
gedrukt. De ravage was groot, maar
persoonlijke ongelukken kwamen
niet voor. De oorzaak van dit onge
luk ligt waarschijnlijk in onoplet
tendheid van de treinbestuurder, die
met zijn trein op doodlopend spoor
is geraakt, hoewel het sein op onvei
lig stond. Het reizigersverkeer op het
baanvak AmsterdamUtrecht werd
in beide richtingen omgelegd over
Hilversum.
aan afleiding als ik. Mag ik mij dus
aan uw goede hoede toevertrouwen,
enzij keek hem guitig van ter
zijde aan, „wilt u dan als tegen
prestatie mijn gast zijn?"
De uitnodiging was even tactvol
als delicaat gesteld, en toch voelde
Ben Morris hoe hem het bloed naar
de wangen steeg. Hij de gast van een
meisje, hij. Al zijn trots kwam hier
tegen in opstand. Maaraan de
andere kant was daar het groeiende
verlangen een gehele avond in haar
gezelschap te kunnen doorbrengen,
en na een -korte, doch heftige inner
lijke tweestrijd die haar niet ontging,
antwoordde hij:
„Goed dan, op één voorwaarde,
althans.wanneer een man in mijn
positie het recht heeft voorwaarden
te stellen."
„En die is?" Het was duidelijk, dat
zij brandde van verlangen de voor
waarde te leren kennen.
„Dat u mij uw naam zegt, zodat ik
de gelegenheid hebben zal, wanneer
ik straks weer in een nieuwe betrek
king zal zijn geslaagd, op mijn beurt
voor een avond als uw gastheer op
te treden."
(Wordt vervolgd)
