Onderhandelingen over nieuwe
loonronde zijn vastgelopen
Werkgevers stellen 5% voor;
werknemers wensen meer
Minister, mag ik 'n kopje koffie?
Politieke en sociale problemen
remmen goede bevolkingsspreiding
K.L.M.-lijntoestel verloor gisteren
tijdens de start een landingswiel
sterling
MAANDAG 13 SLRi'iïMBER 1954
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
De besprekingen over een nieuwe
loonsverhoging in de Stichting van
de Arbeid zijn Zaterdagmiddag vast
gelopen.
De vertegenwoordigers van de
centrale werkgevers- en werkne
mersorganisaties zijn uit elkander
gegaan zonder dat overeenstemming
werd bereikt.
Van werkgeverszijde bleek men
bereid terstond mede te werken aan
de totstandkoming van een vergun
ning tot verhoging van de rechtens
geldende lonen met maximaal 5%.
De vertegenwoordigers van de drie
werknemersvakcentralen hebben dit
voorstel als onaanvaardbaar van de
hand gewezen. Zij wensen een ho
ger percentage.
Basering op de
SER nota
Na afloop van de vergadering wel
ke Zaterdagmiddag te 's-Gravenhage
'door de Stichting van de Arbeid is
Aetherklanken
TELEVISIE-PROGAMMA.
VARA: 20.15 Act. 20.30 Viool en
piano. 20.45 Pauze. 20.50 „Het oude
huis", T.y. spel.
HILVERSUM I. 402 M.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO. T.00 -24.00
AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. VP j
RO: 7.50 Dagopening. AVRO. 3-00 j ons inziens minimaal. Het is name-
gehouden, hebben de centrale werk
geversorganisaties medegedeeld, dat
zij zich by de besprekingen even
als trouwens de werknemersverte-
tenwoordigers gesteld hebben op
e basis van de loonnota welke de
Sociaal Economische Raad onlangs
heeft gepubliceerd.
Daarmee rekening houdend ver
klaarden de werkgevers zich bereid
mee te werken aan een vergunning
tot loonsverhoging met maximaal
5%. Dit wil met andere woorden
zeggen, dat de loonsverhoging in het
bedrijfstaksgewijze overleg moet
worden gerealiseerd.
By de bepaling van hun standpunt
hebben de centrale werkgeversorga
nisaties rekening gehouden met de
mogelijkheid, dat wellicht in de toe
komst aanvullende loonmaatregelen
moeten worden verwacht in verband
met een verdere huurverhoging.
De toepassing van de bovenbedoel
de vergunning zou echter volgens de
werkgevers niet behoeven te wach
ten tot het tydstip waarop deze huur
verhoging zal worden ingevoerd.
Tijdens de besprekingen kon vol
gens het werkgeverscommuniqué een
zekere toenadering worden vastge
steld, doch het bleek niet mogelijk
tot volledige overeenstemming te ge
raken.
71/» - 8 pet. gevraagd
In een vraaggesprek naar aanlei
ding van het op het werkgeversvoor-
stel van 5 percent gestrande loonbe-
raad Zaterdag in de Stichting van de
Arbeid, heeft de verbondsvoorzitter
der KAB, de heer J. A. Middelhuis,
Zondag gezegd: „Het maximale aan
bod van 5 percent loonsverhoging is
Wanneer de vakcentralen straks
hun voorstellen zullen voorleggen,
hetzij alsnog bij de werkgevers, of
anders bij de regering, kunnen rzij
vragen om een verplichte, of een ver
gunde loonronde, ofwel om een loon
ronde, welke deels verplicht en deels
vergund is. Wanneer de keuze even-,
wel op een vergunning zou vallen,
zouden de werknemers zeker een
loonsverhoging eisen, die het cijfer
van 5 percent te boven gaat. Om
trent de precieze eisen kon de heer
Middelhuis nog niets mededelen, aan
gezien deze moeten worden opge
steld in de daartoe bevoegde instan
ties van de organisatie.
Het is opmerkelijk, dat de drie cen
trale werknemersorganisaties bij
ontstentenis van een Raad van Vak
centralen in grote mate bleken
overeen te stemmen omtrent het cij
fer van een haars inzien rede
lijke loonsverhoging. Tussen NW
en de confessionele organisaties heeft
geen enkele overleg plaats gehad,
terwijl KAB en CNV hier over
slechts in beperkte mate met elkan
der van gedachten hebben gewisseld.
CNV-STANDPUNT.
Ook het C.N.V. heeft een commu
niqué gepubliceerd over de gang van
zaken.
Het C.N.V.-bestuur constateert met
teleurstelling, dat het in twee ver
gaderingen van de Stichting van de
Arbeid (op 2 en 11 September) niet
mogelijk is gebleken overeenstem
ming te bereiken over wat thans als
„een voldoend aandeel" moet wor
den beschouwd.
Het percentage, dat de werkge
vers thans voorstellen, is voor de Chr
Vakbeweging niet aanvaardbaar. Zij
is van mening, dat 's lands economi
sche toestand een grotere verhoging,
bijvoorbeeld van 7 mogelijk en
wenselijk maakt.
dat er steeds onregelmatigheden bij legerleveranties plaatsvin
den een doorn, die ieder rechtgeaard mens zou voelen heeftt 't
Directoraat legerleveranties landdmacht een manhaftige poging aan
gewend om dit puntige voorwerp uit 's Ministers gezichtsorgaan te
verwijderen en is daartoe met een vervaarlijke order uit de bus ge
komen, die het wel eens al te sappige leven van de militairen, die
met legerleveranties belast zijn, met een slag tot een dorre, trooste
loze woestijn gedegradeerd heeft.
Het Directoraat heeft met ronde woorden gezegd, dat de militai
ren, die in een bedrijf pogingen aan het plegen zijn om het leger van
alles te voorzien, wat voor de veiligheid van het land en het welzijn
van de militair nodig is, niets meer mogen gebruiken om de onder
handelingen gesmeerd te laten lopen.
En als een werker er niet buiten kan, wie dus tijdens het zaken
doen genoodzaakt is een maaltijd of een drankje te accepteren,
moet zich onmiddellijk naar zijn ohef spoeden om deze buitenspo
righeid op te biechten.
Als hij in een cantine of een dergelijke instelling beland is, moet
hij zijn veteringen betalen, en zo meent het Directoraat, dat het al
't mogelijke gedaan heeft om ieder begin van omkoperij in de kiem
te smoren.
Nu, daarin kon het Directoraat wel eens gelijk hebben, maar wel
licht is met de dreigende corruptie ook de mogelijkheid van zaken
doen in de kiem gesmoord, want het kan toch moeilijk de gang van
zaken vlotter doen verlopen, wanneer een rijkscontroleur een kopje
koffie krijgt aangeboden en dit aanbod beantwoord met het verzoek
of hij even naar het Directoraat mag bellen, teneinde daar te vragen
of hy dit opwekkend vocht mag cansumeren.
Nws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Klein koor: 9.30 Voor -de huis
vrouw. 9.15 Waterstanden. 9.40 Gram,
10.50 Voor de kleuters. 11.00 R.V.U.:
Mej. C. A. Eyken„Chr. Fry en zijn
werken". 11.30 Voor de zieken; 12.00
Sopr. en piano. 12.30 Land- en tuinb.
meded. 12.33 Voor het platte land.
12.40. Pianoduo. 13.04 Nws. 13.15 Me
ded. en gram. 13.30 Musette-ork.
14.00 „Wij ontdekken Amerika!",
caus. 14.30 Gram. 14.40 Schoolradio.
15.00 Omr. ork. 15.40 „Herzl, de mo
derne Profeet der Joden", klankb.
15.55 Gram. 16.30 Voor de jeugd. 17.00
Mandoline-ork. 17.30 Rep. en gram.
17.45 Pianospel. 18.00 Nws. 18.15
Gram. 18.25 Idem. 18.30 R.V.U.: Prof.
Dr. E. J. Slijpers: „De toekomst van
de mens". 19.00 Lichte muz. 19.25
„Paris vous parle". 19.30 Pianoreci
tal. 20.00 Nws. 20.05 Lichte muz. 20.40
„Koers West", hoorsp. 21.25 Gevar.
progr. 22.10 Orgelspel. 22.25 Radio
Philharm. ork. 22.45 Buitenl. overz.
23.00 Nws. 23.15 New. York calling.
23.20 Lichte muz. 23.4024.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 M.
7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. 7.45 Morgengebed
en liturg, kal. 8.00 Nws. en weerber.
8.15 Gram. 9.00 Voor de vrouw. 9.40
„Lichtbaken", caus. 10.00 Voor de
kleuters. 10.15 Gram. 10.30 Amus.
ork. en solist. 11.00 Voor de vrouw.
11.30 Schoolradio. 11.50 „Als de ziele
luistert". 12.00 Angelus. 12.03 Gram.
12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33
Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws.
en Kath. nws. 13.20 Mil. ork. 13.50
Gram. 14.00 Kamerork. en soliste.
14.40 Gram. 15.00 Metropole ork.
15.30 „Ben je zestig". 16.00 Voor de
zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de
jeugd. 17.15 Felicitaties v. d. jeugd.
17.45 Regeringsuitz.: Pater J. M.
Wempe O.F.M.: Rijksdelen Overzee:
Pastoor in West Nieuw Guinea. 18.00
Lichte muz. 18.20 Sportpraatje. 18.30
Voor de jeugd. 18.52 Act. 19.00 Nws.
19.10 Gram. 19.15 „Uit het Boek der
Boeken". 19.30 Gram. 20.25 De ge
wone man. 20.30 „Leontientje",
hoorsp. (In de pauze Gram.). 22.45
Avondgebed en liturg, kal. 23.00
Nws. 23.15 Schaakolympiade. 23.20
24.00 Gram.
lijk minder, dan wij als vakcentrales
van werknemers op dit ogenblik had
den mogen verwachten." Een over
eenstemming tussen werkgevers en
werknemers lijkt voorlopig uiterma
te twijfelachtig, aangezien de drie
vakcentralen op grondslag van de
zelfde SER-nota waarvan de georga
niseerde ondernemers uitgaan, tot
een slotsom komen van 7,5 tot 8 per
cent.
Al zijn de werknemers wel in hun
berekening tot een percentage geko
men, zij hebben dit evenwel nog niet
als eis gesteld. Zij hebben dit al
dus de heer Middelhuis nog niet
willen doen om de besprekingen niet
moeilyker te maken, dan zij reeds
waren. Gezien de vele jaren, waarin
de centrale organisaties van werk
gevers en werknemers gezamenlijk
mede leiding hebben gegeven aan de
ontwikkeling van de loonpolitiek in
Nederland, is het, volgens de ver
bondsvoorzitter, te betreuren, dat
men thans in zoveel gunstiger om
standigheden niet tot overeen
stemming kan komen.
Op de vraag, wat er thans verder
te gebeuren staat, antwoordde de
heer Middelhuis: „Allereerst zullen
de drie werknemers-vakcentralen
zich in eigen kring nader beraden.
De KAB zal dit althans zeker doen.
De vraag, waarvoor men zich in
werknemerskring gesteld ziet, is niet
slechts: wat moet er nu gebeuren?
maar tevens: heeft het nog wel zin
om op deze wijze voort te gaan? Al-
lerwege ziet men immers dit is ook
vastgesteld in de SER-nota een
neiging om af te wijken van de rech
tens geldende lonen. Het blijkt in
het centrale overleg veel moeilijker
te zijn om tot concrete besluiten te
komen, dan in het bedrijfstaksgewij
ze beraad.
Bij de tegenwoordige loonpolitiek
heeft nog altijd de regering de laat
ste beslissing in handen. „Het is dus
wel waarschijnlijk te achten" aldus
de heer Middelhuis „dat de drie vak
centralen overwegen om zich thans
tot de regering te wenden. Daar zul
len de werknemers het standpunt
moeten kenbaar maken, dat de ar
beiders recht hebben op een even
redig aandeel in de stijging van het
nationale inkomen.
Internationaal Kath. Migratiecongres te Breda
Overbevolking en vluchtelingen
Meer dan 300 experts in migratie
zaken uit schier alle delen van de we
reld waren bijeen bij de opening van
het internationale katholieke congres
voor migTatievraagstukken, dat gis
teren te Breda begonnen is en tot
Donderdag zal duren. Er waren niet
alleen vooraanstaande wereldlijke
autoriteiten bij aanwezig zoals de
Commissaris voor Internationale
vluchtelingenzaken mr. van Henven
Goedhart en de minister van Sociale
Zaken, de heer Suurhof, ook het Va-
ticaan had zijn vertegenwoordiger ge
zonden in de persoon van de Nuntius
te Brussel, mgr. E. Forni. Mgr. Hans-
sen vertegenwoordigde het Neder
landse episcopaat, mgr. O'Donnell het
Australische en mgr. Coderrct het
Canadese episcopaat.
Nadat de bisschop van Breda, mgr.
J. W. M. Baeten, in de kapel van kas
teel Bouvigne de plechtige H. Mis
had opgedragen, hoorden de congres
sisten een brief van het pauselijke
staatssecretriaat. Bij gelegenheid van
dit congres wil de H. Vader nogmaals
benadrukken hoezeer de Kerk belang
heeft by de oplossing van de vraag
stukken van overbevolking en vluchl
telingen. Reeds in 1941 heeft de Paus
erop gewezen, dat het gezin recht
heeft op levensruimte. In de na-oor-
logse jaren heeft Hij herhaaldelijk
op het geweten van de Katholieken
en van andersdenkenden een beroep
gedaan om de problemen tot een goe-
de oplossing te brengen.
Namens de kardinaal en de andere
bisschoppen van Nederland uittte
vervolgens mgr. J. M. J. A. Hanssen,
bisschop-coadjutor van Roermond,
zijn grote waardering voor dit con
gres. iDt congres moet er toe bij
dragen, aldus mgr. Hanssen, dat de
wegen der migratie worden verbeterd.
2x3 normen.
De belangstelling der Nederlandse
regering kwam tot uitdrukking in de
aanwezigheid van Minister Suurhof.
Hij noemde de emigratie na het hu
welijk de belangrijkste stap in
's mensen leven. Hij had grote waar- j
dering voor de particuliere organisa
ties, die de voorbereidingen der emi
granten verzorgen.
Mgr. Ed. Swanstrom uit New
York, die directeur is van de Hulp
actie der Catholic Welfare Conferen
ce in de Ver. Staten en door zijn or
ganisatie reeds 150.000 mensen op
nieuw een plaats in de wereld heeft
gegeven, noemde in zijn toespraak de
taak van de Katholieken jegens de
migratie „actieve caritas".
Spreker noemde de volgende zede
lijke normen die bij de emigratie
vooral in acht moeten worden geno
men:
1. beoordeling of de godsdienstige
band bij de gevestigde immigranten
bewaard is gebleven;
2. of ook de gezinsband in orde
gebleven is;
3. culturele integratie van de im
migrant in zijn nieuwe vaderland.
Inter-Europese migratie.
In de namiddag sprak de directeur
van het intergouvernementele comi
té voor Europese migratie, mr. Hugh
Gibson, die erop wees, dat de im
migratie van uit Europa niet slechts
ten voordele is van het economische
en sociale leven der overbevolkte
landen, maar ook van die gebieden
ter wereld, die nog goede mensen
voor hun nationale ontwikkeling
kunnen gebruiken. En bovendien is
zij van groot belang voor de emi-
de migratie gaan interesseren, juist
omdat zeer vele emigranten katholiek
zijn. Frankrijk zou een groot deel
hiervan kunnen opnemen. Maar dit
geeft politieke moeilijkheden. Zon
der bezwaren zou dit wel kunnen ge
schieden in de Ver. Staten, in Zuid-
Amerika en in Oceanië. Als voorbeel
den noemde prof. Zeegers, dal
Australië gemakkelijk per jaar
100.000 immigranten zou kunnen op
nemen, evenals Canada.
Drie middelen.
Maar er doet zich een grote rem
voor op de stroom van emigranten
door politieke oorzaken. Ten eerste
de vakbonden vrezen een economi
sche crisis. Ten tweede de ontvan
gende landen hebben speciale ver
langens ten aanzien van de nieuw
komers. Hierdoor achtte prof. Zee
gers de kans op uitgebreider emigra
tie naar de Ver. Staten niet zeer
groot. Verder zijn er moeilijkheden
in andere landen ten aanzien van
discriminatie, al geldt deze factor niet
zo voor Nederland. De oplossing voor
Europa is gemakkelijker dan voor
Zuid-Amerika. In welke richting
moet nu de oplossing worden gezocht,
granten zelf. Eind September zovroeg prof. Zeegers.
verklaarde hij zal onze organisa
tie de 250.000 emigrant op weg heb
ben geholpen.
Prof. Zeegers meende, dat voor op
lossing van overbevolking twee op
lossingen mogelyk zijn, ofwel eco
nomische heroriëntatie of de emigra
tie.
Daarom zullen de Katholieken in
Vooreerst door een gedurfde ont
wikkeling van de economische struc.
tuur in de overbevolkte streken zelf,
een verandering van landbouwbeleid
en industrialisatie.
Vervolgens door een interne Euro
pese migratie.
Ten derde door gebruik te maken
van de bestaande emigratie-mogelijk-
de komende jaren zich sterker voor heden naar overzeese gebieden.
Tegenslag blijft voortduren
Na half uur geslaagde noodlanding op Schiphol
,Wilt U even de piloot waarschuwen? Hy heeft een wiel verloren, ik zag
het juist wegrollen", deelde een der passagiers van het KLM-lijntoestel op
Londen, de „Vincent van Gogh" gistermiddag te kwart voor drie de ste
wardess mee, toen het vliegtuig juist boven Schiphol opgestegen was.
Practisch te zelfder tijd loeiden over Schiphol de sirenes en kwamen
brandweer en ambulances naar de startbaan gereden.
De verkeerstoren opende een telegrafisch gesprek met de gezagvoerder
van het lijntoestel en besloten werd tot een noodlanding.
Op het moment, dat het toestel met 44 passagiers van de grond kwam,
raakte een der wielen van het landingsgestel los en rolde weg.
Zowel de passagiers als de gronddienst op Schiphol bemerkten het on
middellijk en de nodige maatregelen werden genomen, om het vliegtuig
een noodlanding te laten maken.
De rechterzijde van het landingsgestel, waarvan het wiel verdwenen
was, heeft normaal twee wielen en het risico van de noodlanding was, dat
cfe overgebleven band de druk alleen niet zou kunnen weerstaan.
Gezagvoerder Goedheer begreep, dat hij het vliegtuig zeer voorzivhtig
diende neer te zetten en toen na een half uur alle voorbereidingen op.
Schiphol getroffen waren, maakte hij een perfecte noodlanding.
Teneinde ieder verder risico te vermijden, taxiede hij het toestel niet
naar de vaste baan, doch liet het op de landingsplaats stoppen.
KLM-bussen kwamen oonmiddellijk aangereden om de passagiers naar
de wachtkamer te brengen en wederom een half uurtje later vertrokken
zij allen met een ander lijntoestel.
Tijdens pleziertocht
over boord gevallen
TRAGISCH ONGEVAL
Het pleziertochtje met een motor
sloep, dat de 39-jarige metselaar C.
H. Hoogmoed uit de Stoppelstraat te
Rotterdam Zaterdagavond met vrouw
en vier kinderen op de Kralingse plas
ondernam, heeft een tragisch verloop
gehad.
Het bootje bevond zich midden op
de plas en het oudste dochtertje
mocht even sturen, terwijl de vader
van plan was via het gangboord even
naar het kajuitje te gaan, waar zijn
vrouw en de andere kinderen zich
bevonden. Hij gleed echter uit en
viel overboord.
Het dochtertje aan het stuur riep
onmiddellijk haar moeder te hulp en
deze kwam vlug uit de kajuit te
voorschijn, zette de motor stop en
wierp haar man een opgepompte
autoband toe, echter buiten diens
bereik.
Daarop trachtte zij de motor weer
Op gang te krijgen om te proberen
hoewel zij ter zake ondeskundig
was het bootje naar de drenke
ling te sturen.
Het gelukte haar echter niet de
motor weer op gang te krijgen.
Zij zag nog haar man in de rich
ting van een eilandje zwemmen, maar
hij werd gehinderd door de overjas,
die hij droeg en de zware laarzen.
Kort daarop verloor zij hem uit het
oog.
Een bootje van de politie heeft nog
lange tijd gedregd.
Het stoffelijk overschot is nog niet
geborgen.
WRAK VAN „TRITON"
Voorste gedeelte
gisteren geborgen
Zondag is men er in geslaagd een
deel van de „Triton" naar de wal te
brengen. Men had gepoogd het ge
hele voorstuk met behulp van lucht
zakken te bergen doch bij de ber
gingswerkzaamheden brak dit deel
van het wrak wederom en men kon
slechts het voorste deel van de
„neus" naar de wal brengen. Thans
ligt het deel met het instrumenten
bord, dat naar men hoopt, meer licht
op de oorzaken van het ongeluk kan
werpen, nog in het water, daar dit
in bet afgbroken stuk was.
Heden is men voortgegaan met de
bergingswerkzaamheden. Men had
besloten om het voorste deel en de
staart het eerst naar de wal te bren
gen, daar dit vitale delen van het
vliegtuig zijn en mogelijk de gewens
te aanwijzingen kunnen geven.
MET EEN
Door O. Straminoff
14)
Maar hoe spoedig na het verlaten
van de kostschool had de werkelijk
heid de gouden dromen, welke zij
samen gesponnen hadden, reeds aan
flarden gescheurd, althans wat haar
beste vriendin Mary betrof. Want
het was niemand minder dan Mary's
vader geweest, die bij het kind aan
drong op een huwelijk met een man,
die zij in de grond van haar hart
verafschuwde niet alleen, maar wiens
voortdurende aanzoeken haar zóda
nig tegen de borst stuitten, dat zij
eindelijk besloten had, haar eigen
weg te gaan en liever een werkkring
te zoeken, dan nog langer in deze
hel te leven.
Yvonne wist, dat aan dit alles een
vreselijke scène was voorafgegaan;
dat de vader gedreigd had, zijn enige
dochter te zullen onterven, wanneei
zij aan haar voorhemen haar eigen
weg te gaan, gevolg gaf. Maar des
ondanks had Mary haar wil door
gezet. Liever wenste zij alle ellende
te verduren, dan haar gehele toe
komstige geluk afhankelijk te stel
len van wat zij beschouwde als niets
anders dan een gril van haar vader.
„Ja, ik weet niet hoe hij heet en
ik weet evenmin, wie zijn meester
is, want de hele reis heb ik mij aan
dek en later in mijn hut opgehou
den, zodat ik geen der passagiers
heb gezien", stelde Mary haar vrien
din ten overvloede gerust. „Dus nog
maals, -beste kind, de romantiek van
het geval, zoals jij het noemt, zal mij
heus geen parten spelen."
Yvonne bleef zwijgen, maar sloeg
niettemin haar vriendin tersluiks
gade, terwyl de wagen voortsnelde.
Dit was weer de oude, trouwe, toe
gewijde Mary uit haar kostschool
jaren, open en eerlijk en gulhartig.
En tochtoch was ef iets in haar
houding, in haar blik, waaraan Yvon
ne geen uitleg geven kon. Maar.
was er tenslotte iets zonderlings in,
dat dit meisje, dat het leven reeds
van zulk een droevige kant had le
ren kennen, anders was dan voor
heen?
Terwijl Yvonne zo, geheel vervuld
van haar gedachten, voor zich uit zat
te staren, reed de auto het prachtige,
monumentale hek door, dat de oprij
laan naar het kasteel van de weg
scheidde en een lichte kreet van
Mary bracht haar tot de werkelijk
heid terug. Het meisje namelijk had
een uitroep van ontroering niet kun
nen weerhouden, toen zij voor de
eerste maal sinds jaren wederom de
ranke torentjes terugzag van het
vriendelijke kasteeltje, waar zij, zo
vaak haar vader in het buitenland
vertoefde, haar gehele vacantie had
doorgebracht, en waar zij met haar
geliefde vriendin zulke gelukkige
dagen had gekend. Zij genoot bij de
aanblik van het historische park, met
zijn verrukkelijke exotische gewas
sen, zijn beroemde broeikassen. Uren
en uren hadden zij rondgedwaald in
de diepe schaduwen van het oer
oude woud, dat onmiddellijk aan het
park grensde en dat eveneens in ei
gendom toebehoorde aan de vicomte
de Boigny.
Yvonne, die de ontroering op
merkte, waaraan haar vriendin ten
prooi was, meende dit ogenblik te
moeten aangrijpen om het plan, dat
haar ouders haar voorgelegd hadden,
en waarover zy reeds breedvoerig
met haar had gecorrespondeerd, naar
voren te brengen. Dit was het mo- i
ment, waarop zij het ijzer kon sme
den in de vorm, waarin haar dit het
meest wenselijk voorkwam.
„Mary", zei ze, „je weet, dat mijn
ouders dolveel van je houden en
niets liever zouden wensen, dan je
als een eigen dochter onder hun dak
op te kunnen nemen. Het kost je
maar één woord en ons huis is het
jouwe. Weet je, wéét je, hoe een
zaam ik me hier vaak voel ondanks
de liefde en toewijding van mijn
ouders, en hoe ik vaak een trouwe
vriendin, zoals jij altijd voor me ge
weest bent, mis? Ja, ik verlang naar
een vriendin, met wie ik als een zus
ter lief en leed kan delen. Hoe zon
nig was het altijd in ons huis, in de
gelukkige dagen, dat jij er vertoef
de. Mary, wij aillen verlangen naar
je. Waarom zou je dan een wellicht
moeitevol en troosteloos bestaan gaan
zoeken, daar in dat grote Parijs, ter
wyl je by ons alle liefde vinden kunt
die je zozeer nodig hebt; terwijl wij
allen je zo graag bij ons hebben, mijn
ouders als een tweede dochter, en ik
als een vriendin en zuster. Overdenk
alles nog eens goed, in de dagen dat
je bij ons bent, en wik en weeg alles
zorgvuldig, vóórdat je een defini
tief besluit neemt. Want het besluit
betreft niet alleen jou, maar ons al
len, Mary."
Onwillekeurig zocht Mary's hand
die van haar vriendin. Hoe hartelijk
en welgemeend hadden deze woorden
geklonken, en hoe uiterst delicaat
had Yvonne haar verzoek om voor
goed haar intrek in het huis van
haar ouders te nemen, ingekleed, een
verzoek, dat haar niet de eerste maal
gedaan werd, en dat zij desondanks
telkens wederom van de hand ge
wezen had. Even scheen het meisje
te ontroerd om een antwoord te kun
nen geven, doch toen kwam plotse
ling weer die vastberaden trek om
haar mond, welke Yvonne zo goed
kende en welke haar zei, dat ook
ditmaal haar beroep vruchteloos was.
Mary hield er een eigen willetje op
na, net als haar vader, en wanneer
zij eenmaal een besluit genomen
had, was geen argument ter wereld,
hoe goed bedoeld en ernstig gemeend
dan ook, in staat haar van haar
standpunt af te brengen.
„Je weet het, Yvonne", antwoordde
zy eindelijk, „mijn besluit staat on
herroepelijk vast. Hoe gaarne ik ook
zou willen, het is mij onmogelijk op
je voorstel in te gaan. Toen ik in die
gelukkige vacantiedagen onder het
gelukkige dak van je ouders ver
toefde, was alles zo heel anders.
Toen droomden we beiden de gouden
onbezorgde dromen van onze jeugd,
maar.... de rauwe werkelijkheid
heeft die dromen verstoord. Worden
wij niet pas onszelf op het ogenblik,
dat wij de dingen leren zien, zoals
ze zijn, en niet zoals we graag zouden
zien, dat ze waren? Al die illusies
bedriegen ons, en houden ons slechts
op een afstand van dat gene, wat wij
in het diepst van ons hart begeren.
Het klinkt misschien wel wat erg
wereldwijs -uit de mond van een
meisje van twintig jaar, maar ver
driet is een onfeilbare leermeester,
kindlief. Ik wil mijn eigen leven lei
den, hef leven, dat ik mezelf geko
zen heb en waarin ik volkomen me
zelf kan zijn. Want alleen zichzelf
zijn is tenslotte de basis van alle ge
luk, Yvonne. Aanvaard dat van
iemand, die een geduchte les heeft
geleerd."
Vóór haar vriendin hierop een ant
woord geven kon, stond de auto stil
voor het bordes van het prachtige,
oude kasteel, waar Yvonne's ouders
woonden. En het volgend ogenblik
trad reeds de vicomte naar buiten
en heette het meisje welkom, zoals
men iemand welkom heet, die men
het liefst nooit meer heen zag gaan.
(Wordt vervolgd).
