Mooier wonen en daarbij toch
het oude beginsel vasthouden
MODERNE INTERIEURS
VROUWEN KRIJGEN HET GEMAKKELIJKER
Kippenvel is dikwijls het begin
Midden in Veluwse bossen verrees
sanatorium voor asthmapatiëntjes
Vacantie en
vervuiling
Liefdes-verklaring op papier na
tien jaar retour aan afzendster
ZATERDAG 31 JULI 1954
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
Het is al heel lang: geleden, dat on
ze grootouders voor een bedragje tus
sen de ƒ150,en ƒ200.— hun hele
ui tiet gingen kopen. Sindsdien zijn
niet alleen de mensen, maar ook de
prijzen veranderd. Het is dus niet
zo gemakkelijk om vergelijkingen te
maken. Maar een enkel houvast heb
ben we toch wel. In bijna elk huis
kan men nog zo'n oud meubelstuk
vinden, dat een halve eeuw schoon
maakwoede heeft weten te overleven.
Waarschijnlijk is het oude buffetje
favoriet, maar daarnaast treft men
ook geregeld bejaarde linnenkasten
en stoelen aan.
Als onze grootouders hun inkopen
gingen doen, dan wildenze iets de
gelijks hebben. Ze liepen meestal
niet met het plan rond, om tijdens
hun huwelijk de hele inventaris nog
eens te vernieuwen. Daaróm moesten
hun spulletjes een stootje kunnen
hebben. De kinderen, die ze zouden
krijgen, moesten in huis kunnen
ronddartelen zonder dat de meubel
maker of stoffeerder er rijk van wer
den.
Dat was een beginsel!
Het uiterlijk van het meubilair
stond niet op de eerste plaats; punt
één was de kwaliteit. Men kan dat
het beste constateren, als op zekere
dag het besluit valt, om van „dat
ouwe ding" eindelijk eens brandhout
te maken. Practisch altijd staat de
hakker reeds na vijf minuten naar
adem te snakken, omdat er bijna geen
doorkomen aan is.
Bij het nageslacht.
Het nageslacht wilde het beter dan
grootvader doen en dat was zijn goed
recht. Tenslotte ligt het in de lijn
der ontwikkeling, dat men alles altijd
steeds beter wil maken en het aan
vankelijke averechtse resultaat van
dit streven behoeft zelfs geen ver
ontrusting te brengen. Op den duur
komt men er wel weer.
Dit laatste geldt ook voor de meu
belen, die in ons leven zo'n grote rol
spelen, omdat we er van 's morgens
vroeg tot 's avonds laat mee in aan
raking komen.
In de grote steden van ons land
worden de laatste jaren regelmatig
meubeltentoonstellingen gehouden.
In Den Haag was het vorig jaar
„Kunst en Kitsch"; in Amsterdam is
het dit jaar gedurende de vacantie-
maanden „Goed Wonen".
Het bijzondere van deze tentoon
stellingen is, dat zij zich niet op de
eerste plaats met allerlei snufjes
wenden tot het publiek, dat goed in
de duiten zit. Integendeel zelfs! Zij
vragen juist in het bijzonder de aan
dacht van de mensen met een heel
gewoon inkomen.
De Amsterdammers hebben dat
zeer demonstratief gedaan met opof
fering van de mooie gevel van het
Stedelijk Museum. Voor „het goede
doel" heeft men langs het gehele ge
bouw een houten plankier getimmerd,
dat de wandelaar in de gelegenheid
stelt om voor hij zijn toegangsbe-
wijsje koopt te zien, of het wel de
moeite waard is.
Geen kwestie van prijs.
Het aardige van dergelijke tentoon
stellingen is, dat men steeds de kans
krijgt om twee inrichtingen te ver
gelijken 'n gebruikelijke en een
moderne.
De gebruikelijke dat strekt de
iniatiefnemers tot eer wordt door
gaans nog te smaakvol gepresen
teerd. Wij zijn er van overtuigd, dat
het gemiddelde op lager peil staat,
maar niettemin geeft bijna iedere be
zoeker de voorkeur aan het moderne
interieur. Meestal op de toon van
„Nou ja, dat vind ik natuurlijk
mooier, maar de prijs zal er ook wel
naar zijn!"
En als hij dat hardop zegt, doet hij
meteen een zeer verrassende erva
ring op, want er is altijd wel iemand
aanwezig, die met een klein optel
sommetje kan aantonen, dat het ver
schil alleen een kwestie van smaak
en niet van prijs is. Men kan deze
uitspraak in elke willekeurige meu
belzaak óp waarheid toetsen. Er zijn
natuurlijk moderne meubelen, die
zeer prijzig zijn, maar daar tegenover
staat, dat men met een beetje uitkij
ken en het nodige overleg voor zijn
spaargeld een heel wat beter resul
taat kan bereiken dan waarmede de
meeste mensen genoegen nemen, om
dat zij niet voldoende van de moge
lijkheden op de hoogte zijn.
Ook nog onpractisch.
Op de meubeltentoonstellingen van
deze tijd wordt een handnekkige
strijd gevoerd tegen allerlei meube
len en stofferingen, die zo langzamer
hand burgerrecht hebben gekregen.
Het vloerzeil met imitatie parket-pa
troon, het schuin gelegde namaak-
Perzische kleedje en het donker ge
beitste eiken buffet met nieuw-Go-
tisch yzerbeslag krijgen de hardste
klappen.
Hartige woordjes worden er ook
gesproken over de ballonkuiten van
de stoelpoten, die inderdaad iets weg
hebben van de knotsen zij het
in gepolitoerde verschijning waar
mede de Batavieren elkaar te lijf
gingen, als ze een paar schedeltjes
gerstenat teveel op hadden.
Old-Dutch, Old-Finish en het
schijnmöderne Nieuw-Gotische gedoe,
alles krijgt zijn beurt.
Men vraagt zich af, of de meeste
mensen over een mooiere inrichting
beschikken dan hun grootouders?
Velen zullen zeggen „Neen!". Het be
roerde is echter, dat de inrichting wel
onpractischer is en dat zelfs al
heeft men iets aan „schoonheid" ge
wonnen dit in geen verhouding
staat tot het verschil in practisch op
zicht.
Van de glimmende meubeltjes blijft
na korte tijd niet veel moois meer
over, vooral niet als er de gehele dag
kinderen in huis zijn. Ook de bekle
ding deelt dit lot meestal vrij spoe
dig.
De andere kant.
Naast deze critiek op wat men
pleegt te noemen „verkeerd wonen",
kan men op de diverse meubelten
toonstellingen het nodige zien en ho
ren betreffende de moderne meube
len.
In veel gevallen kan men een stre
ven ontdekken naar een combinatie
van sierlijkheid en practische brink-'
baarheid. De houten stoelen zijn ge
makkelijk te onderhouden, ook in ge
zinnen met kleine kinderen, en losse
kussentjes kunnen toch de nodige
fleur geven.
Bij de gemakkelijke stoelen valt
het op, dat alles gedaan, om stof
nesten te voorkomen, waarbij zij te
vens stevig zijn zonder „gewichtig" te
worden. Er is zeer zeker geen
krachtpatser nodig, om een stoel van
zijn plaats te krijgen. En hoeveel
vrouwen zijn er niet, die bij de weke
lijkse grote beurt van de kamer bijna
al haar krachten verspillen alleen
aan liet sjouwwerk?
In alle opzichten coquetteert het
moderne meubel op de eerste plaats
met de vrouwen, die het zich niet
moeilijker wensen te maken dan
strikt nodig is en daarbij biedt het
zóveel gerief, dat de mannen, die ook
een duit in het zakje mogen doen,
zich gemakkelijk bij de keuze zullen
neerleggen. Ook al kost het in som
mige gevallen moeite, omdat het
nooit meevalt met het oude te bre
ken.
Veelomvattend.
Want er komt meer kijken, als
men de moderne richting kiest. Het
gaat niet alleen over een paar stoe
len en een tafel; het gaat over het
gehele interieur.
De zware vitrage en de indrukwek
kende overgordijnen in een klassiek
patroon kunnen zich in het moderne
interieur niet handhaven. Als men
aan het inrichten gaat, moet men
smaak en durf bezitten. Men moet
met kleuren kunnen werken.
In de nieuwe huizen met hun gro
te ramen, waar het licht zo gemak
kelijk binnenkomt, zal men de no
dige moed gemakkelijker Opbrengen.
Alles leent zich er voor, om de
sprong met succes te wagen. Om te
werken met kleurencombinaties, die
de ouderen als ze naar de plan
nen luisteren kippenvel doen krij.
gen, maar die hen tenslotte ver
baasd doen staan, als ze het resultaat
te zien krijgen. „Dat valt me mee!",
is gewoonlijk het eerste commentaar
en het komt dikwijls voor, dat zij
zelf ook al spoedig gaan experimen
teren. In de meeste gevallen begint
men met het verwijderen van de tafel
uit het midden der kamer en het
maken van een eethoek. Dat behoort
tot de reacties, wanneer men de
ruimtewerking van een moderne in
richting heeft ervaren. Je voelt, dat
je „er kan lopen".
Nu willen we niet eindigen met het
voorbijgaan van een teer punt. Want
op exposities kan men nu wel zeg
gen: „Zó woont U goed" en „Zó
woont U verkeerd", maar de persoon
lijke smaak speelt uiteindelijk de be
langrijkste rol. Er zijn ook moderne
interieurs, die volkomen „onbewoon
baar" zijn. En wanneer men zich in
het mooiste niet thuis zou voelen,
moet men het ook zeker niet nemen.
Eén ding lijkt ons echter van groot
belang: Dat men eens gaat kijken
op de meubeltentoonstellingen, die
in musea of dikwijls in zaken worden
gehouden. De ommekeer, die er ook
op dit gebied plaats vindt, is de moei
te waard en zal voor velen aanleiding
zijn, om ook tot eigen bevredi
ging nieuwe wegen in te slaan.
PLAATS VOOR 30 KINDEREN
In het vooruitzicht van Rijkssubsi
die is aan de Dennenweg in Huis ter
Heide bereids geopend het eerste
asthma-centrum voor kath. kinderen,
waar dertig kinderen gelijktijdig
kunnen worden verpleegd. De eerste
practijk heeft men kunnen opdoen in
het afgelopen half jaar met elf kin
deren van vijf tot tien jaar. Dokter
N. J. M. Aarts uit Zeist heeft er de
medische leiding; de algemene ver
zorging is in handen van de directrice
mej. De Lange. Gezien het feit, dat
ongeveer 1500 kinderen in ons land
asthmatisch zijn en er behalve de
dertig in het katholieke centrum nog
140 kunnen worden verpleegd in het
neutrale centrum te Hilversum, voor
ziet dokter Aarts een lange wacht
lijst, hetgeen aanleiding zou kunnen
zijn voor de stichting op de duur van
een tweede katholiek astmacentrum.
Daar is uiteraard veel geld voor no
dig, waar het Rijk slechts met 3.
per dag subsidieert en de kosten
7bedragen.
Wees zuinig op
Zodra de tent is opgeslagen en zo
dra de slaapplaats in het vacantiehuis
in orde is gebracht, denkt een groot
aantal kampeerders, dat zij nu ver
der alle hygiënische maatregelen wel
als een overbodige last over boord
kunnen gooien.
Waarom toch zijn er zo velen, die
menen, dat kamperen pas echt leuk
wordt, als je erbij gaat vervuilen?
Misschien berust dat op een diep
gevoelde behoefte om eens een tijd
lang niet te worden herinnerd aan
de beschaving en de eisen die zij
stelt.
Handen wassen? Niet nodig, dat
doe je alleen maar, als je last van al
te grote kleverigheid aan de vingers
krijgt.
Gezicht en lichaam reinigen? Wat
uw gezondheid
een onzin, je bent nu toch in de vrije
natuur? Alleen als je toevallig gaat
zwemmen, behoef je maar met wa
ter in aanraking te komen,
En tandenborstelen is helemaal
een bezigheid, waarmee je je als
kampeerder belachelijk maakt.
Vliegen op het voedsel.
Zitten er vliegen op je eten, wel
dat is dan juist gezellig. Dat hoort bij
het buitenleven. Een slechts afge
dekte afvalkuil is vooral voor kin
deren die nu eenmaal geboren
vuilpoetsen zijn een aardig speel
terrein.
Dat dit allemaal te gek is om los
te lopen, moest toch eigenlijk ieder
een begrijpen. Helaas, een groot aan
tal jongens en meisjes met lucifers
doosjes om hun dassen is werkelijk
te gek om in de vacantie los te laten
lopen.
Dat de hygiëne bij het kamperen
ineens gemist zou kunnen worden,
is een grove misvatting. Juist de
kampeerder en de trekker dienen,
meer nog dan onder gewone omstan
digheden, de reinheid te betrachten.
De meesten hunner, stedelingen,
zijn in het dagelijks leven namelijk
omringd door vele zorgen van de ge
zondheid. Ze hebben het hele jaar
zuiver drinkwater. Ook de afvoer
van vuil wordt voor hen door de over
heid geregeld. Veelal zijn deugdelij
ke W.C.'s, dikwijls ook badkamers of
douchegelegenheden in hun wonin
gen te vinden.
Sanitaire voorzieningen.
Nu is het een feit, dat zowel in ons
land, alsook in het buitenland de
voornaamste schuld van de vervui
ling van vacantiegangers bij de in
richters en beheerders van kampeer -
gelegenheden ligt.
In vele boerderijen, tentenkampen
en andere plaatsen waar de zomer
gasten een aangenaam verblijf wordt
voorgespiegeld, laat men het ontbre
ken aan de meest elementaire sani
taire voorzieningen. Dat betekent een
aanslag op de gezondheid van arge
loze, domme en gemakzuchtige kam
peerders!
Gelukkig zijn er ook goede kam-
De katholieke stichting voor het
asthmatische kind, dat haar eerste
centrum heeft gevestigd in het vroe
gere kindertehuis „Willemijntje",
steunt op het Wit-Gele Kruis, Her
wonnen Levenskracht, het R.K. Huis
vestingscomité, de bond van R.K. Zie
kenfondsen en de Kinderuitzending
in het Bisdom Haarlem. Dr. v. d. Me-
rendonk heeft aan deze stichting de
grote stoot gegeven en er voor ge
zorgd, dat men met een voortreffe
lijke staf kon beginnen. Aan de me
dische kant staan een directeur, een
kinderarts, 'n psycholoog en een psy
chiater; aan de kant van de materiële
verzorging de directrice met ver
pleegsters, verzorgsters, laborante en
huishoudelijke hulpen. Ofschoon de
verpleegde kinderen de school in
Soesterberg kunnen bezoeken, is er
ook in het Centrum een onderwijze
res werkzaam; bovendien heeft men
de assistentie van een maatschappe
lijk werkster, die de toestand in de
gezinnen der komende verpleegden
opneemt.
Ideaal.
De verpleegduur is minimaal zes
maanden, doch meestal langer, tot
zelfs eeri jaar. Alle psychologische
factoren worden aangewend, om de
genezing zo snel mogelijk te berei
ken; daarbij is med£ van belang de
inrichting van het Centrum. Het huis
ligt temidden van een groot bosge
bied, is ruim ingericht met speel- en
eetzaal, met frisse slaapkamers voor
maximaal vijf kinderen, met isolatie
boxen en een complete medische af
deling en laboratorium. Uitgebreide
statistieken voor ieder kind geven een
duidelijk overzicht omtrent het ge
nezingsproces. En zijn de kinderen
genezen naar huis teruggekeerd, dan
nog wordt nauw contact met de naas
te omgeving gehouden teneinde fou
tieve instelling en schadelijke soma
tische invloeden te voorkomen.
Geestelijke genezing.
Zowel dr. v. d. Merendonk als di
recteur Aarts hebben ons iets ver
teld over de betekenis van asthma
bij kinderen. De stand van de weten
schap is nog niet zo, dat alles te ver
klaren valt; maar toch is de verple
ging van dien aard, dat belangrijke
successen kunnen worden bereikt
door het gelijktijdig betrekken van
geestelijke en lichamelijke factoren
bij de medische behandeling. En de
successen in eigen land kunnen die
van een verblijf in het middenge
bergte minstens evenaren. Bovendien
beoogt de leiding van het Centrum
in Huis ter Heide, de verpleegde
kinderen te helpen hun angst voor
de asthma-aanval te overwinnen, het
zelfvertrouwen te versterken en hun
te leren, gewoon mee te doen.
peercentra, met ruime aanvoer van
drinkwater en frisse toiletten, die
een streng van de drinkwaterleiding
gescheiden faecaliënafvoer hebben.
Daar kan men dan kampwinkels
aantreffen, waar de levensmiddelen
stofvrij, koel en voor insecten onbe
reikbaar worden bewaard. Daar
wordt in de kampeerkeuken de
grootst mogelijke zindelijkheid be
tracht.
Een goede gids.
Wie nauwkeurig wil worden voor
gelicht over de mogelijkheden tot
gezond kamperen, leze het uitste
kende boekje, dat bij de Landsdruk
kerij werd uitgegeven.
In „Technische hygiëne van kam-
peergelegenheden" kan men alles
vinden, wat men nodig heeft en men
kan daar zijn voordeel mee doen.
Men zie toe, dat het verblijf waar
men terecht komt of waar de kinde
ren heengaan, beschikt over de nood
zakelijke hygiënische voorzieningen.
Dit tot behoud van de gezondheid!
Dr. H.'W. SCALONGNE.
AMOR WERKTE ZONDER TANTE POS
Zoals bekend hebben verscheidene personen in N. Limburg dezer dagen
correspondentie ontvangen, die langer dan 10 jaar onderweg is geweest De
postzending werd destijds wegens oorlogshandelingen te Genenp onder een
vloer verstopt. Toen de oorlog voorbij was daoht niemand meer aan deze
post, totdat dezer dagen bij herstelwerkzaamheden de brieveCn te voorschijn
kwamen.
Onder de correspondentie bevond zich ook een liefdesverklaring. Deze is
thans te bestemder plaatse aangekomen. Het meisje, dat destijds haar gene
genheid schriftelijk vastlegde is inmiddels met de man „harer dromen" ge
trouwd en moeder van enkele blozende kinderen.
Zij raapte haar eigen brief uit de brievenbus op
