Vier dagen vol van rollende romantiek
ZWERVENDAT IS MIJN BESTAAN
Een huisje-op-wielen" reed ons naar
ongekend mooie plaatsjes in W.Europa
MODERNE ZIGEUNER-HUISELIIKHEID
ZATERDAG 5 JUNI 1954 DF. LEIDSE COURANT VIERDE BLAD PAGINA 2
MEN ZIET ZE MEER EN MEER langs Europa's wegen trekken: een ge
wone personenauto, die een op twee wielen rollend huisje voorttrekt.
Dat zijn de kampwagentjes, de „caravans", de modernste mogelijkheden
voor een vrije, molbiele vacantie in de vrije schoonheid van de natuur. Zij
maken het de mens mogelijk om zich van gevestigd, maatschappelijk wezen
te imetamorphoseren in een geciviliseerde zigeuner, die langs 's Heren wegen
trekt om luttele weken naar eigen inzicht te leven.
De trekdrift, de hang naar nieuwe verten, landen, volken en belevenis
sen, is in ons volk, gelijk ook in andere volkeren, na de oorlog sterk toe
genomen. De grenzen der vacanties worden nog alleen bepaald door de rek
baarheid van tijd en geldmiddelen. Nu de betaalde vacantie in Nederland
vrijwel gemeengoed1 is geworden, trekt men er, als het enigszins kan, op uit.
Honderdduizenden doen dat met een tent; de jeugd fietst honderden kilo
meters tussen jeugdherbergen en kampeercentra; toerbussen, treinen en
vliegtuigen en schepen vervoeren andere honderdduizenden naar West-
Europese en Noord-Afrikaanse schoonheid en vreugd. De vacantiemogelijk-
heden worden steeds groter, dank zij steeds nieuwe initiatieven om voor zo
weinig mogelijk geld zo veel mogelijk schoonheid en vreugd, reisgenot en
nieuwe ervaringen voor de voorheen aan zijn plaats en land geboden mens
tot werkelijkheid te maken.
wij, die dezer dagen op uitnodiging
van de A.N.W.B. een dag of vier door
de Ardennen, Luxemburg en de Eifel
zwierven met een tiental auto's en
kampwagens, onder de veilige hoede
van „pleegouders", die met hun wa
gens al veel ervaring hebben opge
daan.
Met dit rijdende dorp ging men op
avontuur. Enkelen van onze collegae
waren een beetje sceptisch gestemd.
Allen, zonder uitzondering, zijn en
thousiast uit hun tijdelijke, rollende
woonplaats teruggekeerd. Niet slechts
vanwege de genoten grote gastvrij
heid en gezelligheid, maar veeleer
nog, omdat deze mogelijkheden tot
zwerven en genieten een nieuwe,
zeer wijd perspectief hebben ge
opend.
Moderne zigeuners
Nu de grenzen steeds wijder open
gaan en de ministers van financiën
de koorden van hun deviezenbeurzen
minder angstvallig behoeven strak
te houden, zwellen jaarlijks de stroom
en tegenstroom van tijdelijke volks
verhuizers, die eikaars landen gaan
zien en kennen, begrijpen en waar
deren. Geweldig is langs de wegen de
stroom van auto's, motoren en scoo
ters, die naar alle windstreken uit
zwermen om hun berijders snel naar
oorden, waarover gehele winters, ja
soms jaren gepraat en gedroomd is,
te brengen.
In die stroom, wat slomer en ge
noeglijker, de „caravan"! Ons land
telt er nu een duizendtal; binnen en
kele jaren zullen het er wellicht
tienduizend of nog meer zijn; de
hang naar een onafhankelijke zwerf
tocht naar eigen zin en gril neemt
hand over hand toe. Ongedachte mo
gelijkheden biedt zo'n „caravan";
men kan immers zijn comfortabel
„huis" neerzetten, waar men wil en
vertrekken als nieuwe verten lokken.
Het spreekt welhaast vanzelf, dat de
Kon. Ned. Toeristenbond A.N.W.B.
deze nieuwe toeristische ontwikke
ling op de voet volgt en alle dienst
verlening poogt te geven, die men
bij het „caravannen" nodig zou kun
nen hebben.
HET DORP ROLDE.
Het „caravannen" is een sport, die
geleerd moet worden. Dat ervoeren
PESSIMISME.
Jawel, je stapt in een auto met on
bekende, vriendelijke mensen, die je
pleegouders zullen zijn. Achter je
rijdt, keurig in het spoor, je bedje op
wielen, waarin je een nacht of wat
de leden zult moeten strekken. „Dat
zal een primitieve boel worden",
denk je zo voor jezelf. „Hoe in vre
desnaam zullen vier volwassen men
sen in zo'n rijdend hutje 's nachts de
moede benen kunnen strekken...."
Och ja, je denkt eens aan het be
roemde schuitje en dat meevaren; het
is tenslotte maar voor een dag of
wat.
En zo rijden we dan door de voor
jaarsmorgen naar de Belgische grens.
Dat gaat op de vlakke wegen met een
Het illustratie materiaal
werd ons welwillend be
schikbaar gesteld door de
„Kampeer-Kampioen" van X
de A.N.W.B.
bouwd als trekdier, mag onder geen
voorwaarde geforceerd worden. Een
listig bouwsel onder de wagen ver
deelt het gewicht, dat aan de trek-
stang hangt, zo regelmatig mogelijk
ever de hele auto. Hier blijken de
voor- en nadelen reeds van een stijf
gebouwde, „klassieke" caravan en
van de opvouwbare kamp wagen, die
niet boven de carosserie van de trek
kende auto uitsteekt en doorgaans
lichter in gewicht is ook.
De middelzware personenauto blijkt
een gesloten caravan gemakkelijk te
kunnen meenemen; de lichtere typen
echter, zouden dat op de hellingen
niet hijsen. Zij slepen, doorgaans met
vrij groot gemak en zonder schade
voor chassis en motor, de inklapbare
caravans.
Van de bestuurder, hoe vertrouwd
hij ook met heuvel- en bergterrein
moge' zijn, worden bij het „caravan
nen" geheel andere dingen, dan nor
maal geëist. Hij moet denken om zijn
„lengte", zijn gewicht bij klimmen
en dalen en zijn veranderde rem-mo-
gelijkheden, om maar enige dingen
op te sommen.
ROMANTISCHE RUST.
Ons rollend dorp kwam die eerste
dag tot stilstand op een bergweide
langs het riviertje de Amblève onder
Remouchamps. Het water klaterde
over de stenen en de forelletjes
maakten hun vreugdesprongen tegen
de stroom in. De groen beboste hel
lingen rond rivier en weide hadden
de sfeer, waaraan men zich na een
dag zweven node onttrekt om zich
naar het hotel te moeten begeven.
Wij konden blijven!
Gelukkig!
De kampwagen werd afgekoppeld
en „op pootjes" gezet; een zonnedak
was in de avond niet nodig; comfor
tabele klapstoeltjes en tafeltjes kwa
men naar buiten. De wagen werd
met open venstres en dakraam een
keuk'en, waarin onze gastvrouw uit
alle mogelijke listig aangebrachte
kastjes ingrediënten, bestek en ser
vies goochelde. .Het diner, was op de
lekker gangetje. De auto neemt het
wagentje gemakkelijk mee, hoewel
dat toch gauw een paar duizend kilo
weegt en flink wind vangt.
NIETS VOOR SNELHEIDSDUIVELS
Wij rijden op Luik aan. De eerste
hellingen beginnen. Hier begint ook
de sport, die voor ras-automobilisten,
doch niet voor snelheidsduivels, van
begin tot eind boeiend en spannend
is. De auto, oorspronkelijk niet ge-
ieder iets behoorlijks kan vinden om
zijn vacantie in La Roche te genie
ten, zo vertelde de burgemeseter, die
het maar jammer vond, dat wij niet
een paar daagjes bleven.
PERKS INSPIRATIEBRON.
Maar ja, ons tijdschema liet dat
niet toe en vrij spoedig vertrok ons
„dorp" uit dit stadje, waar Jacques
Perk vele zijner schoonste verzen
schreef, naar een pleisterplaats voor
caravanners langs de Ourthe. Daar
werd geluncht en gebaad. Dit, weder
om te korte, oponthoud in de vrije
natuur werd de aanloop tot een tocht
via Hoefflaize, Cherain, Wemper-
DE HEMEL WORDT EEN HUIS
butagascomforen snel gereed. Koffie
drinken, afwassen; het ging zoals
thuis, technisch gesproken dan. En
het wonderlijke was, dat het keuken
wagentje daarna in een handomdraai
een genoeglijk salonnetje werd met
comfortabele zitbanken, helder licht
en, desgewenst, verwarming.
Het salonnetje was niet nodig, die
zachte avond, waarin het licht lang
zaam week voor de nacht, die van de
bergen silhouetten tegen de sterren
hemel sneed.
De Amblève klaterde en ergens
zong een nachtegaal de avonturiers
van het rollend dorp in slaap, op com
fortabele bedden, die in enkele hand
grepen uit datzelfde keuken- en sa-
lonmeubilair van vroeger uren, in
elkaar waren gezet.
Comfortabel en genoeglijk toege
rust de pessimisten op dat punt
waren geheel verdwenen reisde
het rollende dorp de volgende dag
verder. De Ardennen waren zo char
mant om zich van de allermooiste
zijde te laten zien, hetgeen zowel
door ons als door onze nieuwe pleeg-
oudres bijzonder werd gewaardeerd.
Wij maakten deze dagtocht in een
lichte auto, die een opbouwbare ca
ravan trok. Onze pleegouders waren
even aardig en gastvrij als die van de
vorige'dag en zo trokken wij goeds
moeds, langs bergen en dalen genie
tend, naar Vielsalm en vandaar naar
La Roche aan de Ourthe, waar bur
gemeester en gemeenteraadsleden
zich beijverden tijdens een gezellige
ontvangst ons van de heerlijkheden
der Ardennen te overtuigen.
La Roche is een gezegend toeristen
stadje, dat bij Nederlanders zeer in
trek is. Helaas komen er, naar me
ning van de vroede vaderen daar, nog
niet genoeg Nederlanders. Wij zijn er
graag geziene gasten, ondanks de nog
wat smalle deviezenbeurzen. Aan de
beperkte mogelijkheden der gasten
past de stad zich qua prijzen en amu
sement zoveel mogelijk aan, zodat
hardt en Marbourg naar Vianden in
Luxemburg, een bekoorlijk oud stad
je aan de voet van een berg, waarop
de ruïnes van een machtige burcht
der Nassau-Dillenburgs de onrust de
zer wereld fronsend lijkt aan te zien.
Waarom niet rechtstreeks.
Waarom langs al die om- en kron
kelwegen met vele hellingen en boch
ten, zo horen wij de doelmatige mens,
die de kaart bekijkt, reeds vragen.
GEEN HAAST.
Wij hadden geen haast, wij verprut
sten geen benzine voor onnodige om
wegen; het is juist de charme van
het caravanrijden, dat men niet langs
de geijkte wegen gaat. Wij konden
het ons veroorloven om eens stil te
gaan staan en volop te genieten van
de vergezichten in de valleien met
hun zilverig kronkelende riviertjes,
hun bloesems en vele groen. Wij kon
den toeven in dorpjes, die ver van de
jakkerwegen nog steeds het eigen le
ven leiden in een welhaast Middel
eeuwse sfeer. Hier leert de mens van
de lage landen de vertellingen en
liederen uit de studieboeken, die in
deze dalen en op deze bergen lang
geleden geboren zijn, beter verstaan
en beleven. En zo maakt een trek'
tocht met het rollende huisje de va
cantieganger tot een wijzer mens.
Wij kwamen dus in Vianden, waar
een groot grasveld als kamp voor de
gemotoriseerde toerist is ingericht,
met daarbij 'n stenen gebouw, waar
in keukens, bad- en toiletgelegenhe
den zijn ondergebracht.
Vianden had de vlag uitgestoken
en bij het vallen van het duister'gin
gen de schijnwerpers op het verniel
de slot der Nassau's aan.
In het zachte licht verloor de ruï
ne haar grimmigheid; er werd daar
op die berg een sprookje verteld in
licht en vorm; schoner, dan de mens
het kan schrijven.
VACANTIEPARADIJS.
Zo zijri wij de volgende dag van
Vianden naar Echternach gereden,
het vacantieparadijs in het dal van
de Suré met zijn schat aan Middel
eeuwse en Renaissance-architectuur,
zijn Gothische stadhuis en Willebro-
kerk. Daar glansde de erewijn van
het land tijdens een ontvangst door
de burgemeester en medebestuur
ders; daar vergeleek de voorzitter van
de Vereniging voor Vreemdelingen
verkeer zijn stad met Doornroosje,
die telkenjare door prinsen uit den
vreemde, speciaal Nederlandse bee-
vaartgangers en toeristen, tot ontwa
ken wordt gekust; daar werden wij
onthaald op de traditionele maaltijd
van Luxemburg: forel en kip, be
sproeid door de hartveroverende wijn.
die langs de berghellingen van dit
rijke land rijpt; daar werd ons een
zo bekoorlijk gelegen en zo luxueus
kampercentrum getoond, dat het wel
licht z'n evenknie in heel Europa niet
heeft. Maar boven alles sprak voor
ons de vriendelijkheid en hartelijk
heid van de bevolking, de schoon
heid van de stad zelve en de verruk
kingen, die de natuur rondom biedt.
SLOTACCOORD.
Na een langduriger verblijf te Ech
ternach, dan wij ons hadden voorge
steld, trok 't rollende dorp Duitsland
binnen. Helaas moesten wij het altijd
weer charmerende Trier en het 'be
faamde bierstadje Bitburg laten lig
gen; wij moesten even haastige, doel
matige mensen zijn om tijdig op de
verlaten groene, glooiende hellingen
bij Blankenheim. in de Eifel ons dorp
bewoonbaar te kunnen maken.
Blankenheim zelf heeft vele aan
trekkelijkheden, hoewel de Eifel-
stadjes Schleiden met een bijzon
der schoon panorama en vooral
het romantische Monschau, dat aan
een operettedecor ontleend schijnt te
zijn, toch de kroon spannen.
En vandaar ging het via Aken weer
op Nederland aan, waar Limburg
lachte en waar alles weer Nederland
was, hoewel we het nu met andere,
meer waarderende ogen zagen.
)e zondie manhaftige pogin
gen onderneemt om onze huid
bruin en ons humeur licht te ma
ken, brengt een bijzondere prik
kel in ons bloed, een drang, die
zo oud is, als de mensheid zelf.
We dromen weg van de plaats,
waar we het gehele jaar tevre
den zijn en willen een nieuwe
wereld gaan ontdekken. Onze
neus ruikt de dennenbossen en
ons oog ziet de zon bloedrood
verdwijnen achter een bergrug
in een landschap, dat alleen
ar in onze gedachten kan be
staan.
In vroeger tijden was het
slechts een zeer klein gedeelte
der mensheid beschoren deze
droombeelden tot werkelijkheid
te maken, doch de laatste jaren
hebben ook op dit gebied een
revolutie gebracht.
Tienduizenden kantoorjasjes
en overalls worden in de zo
mermaanden verwisseld voor
korte broekjes en open sport
hemden en vol verwachting gaat
men zoeken naar het plekje
waarvan men tijdens de winter
maanden zo hartstochtelijk ge
droomd heeft.
Voor deze ontdekkingsreizigers
is een hulp gekomen, die de laat-
ste jaren meer en meer burger
recht verkrijgt.
De „caravan' is op onze wegen
al geen onbekende meer en een
onzer medewerkers heeft de af-
gelopen week een tocht met deze
huis-tuin-en-keuken-auto ge-
maakt.
Zijn belevenissen vindt U op
deze pagina afgedrukt.
