Ned. voetbalploeg kreeg pak slaag
van stevige Zweedse voetballers
Sicilië „La Felice" wacht ongeduldig op de start
Nederlaag, die ontstellend gebrek
aan psychische kwaliteiten liet zien
Nederland B deed het
gelukkig beter
Zweedse overmacht in 2e helft
gaf genadeslag aan de Ned. ploeg
Oceaan-
liefde
DONDERDAG 20 MEI 1954
DE LEIDSE COURANT
In het Raasunda-stadion, even buiten
Stockholm gelegen, heeft het Neder
lands elftal gisteravond een smadelijke
6—1 nederlaag geleden in de interland
wedstrijd tegen Zweden. Het verschil In
klasse tussen beide teams kwam eerst
goed tot uiting in de tweede helft van
de wedstrijd. Nadat de rust met een 21
voorsprong voor de gastheren vas in-
gegaan, ontwikkelde zich een strijd,
waarin voor de zoveelste maal tot uiting
kwam hoezeer de physieke conditie van
onze spelers by die van andere landen
ten achter staat. In snelheid en lichaams-
beheersing, in uithoudingsvermogen en
souplesse waren de Zweden superieur
en deze kwaliteiten vormden de grond
slagen voor de 61 overwinning, die
niemand geflatteerd zou mogen noemen.
Met gebogen hoofden verlieten de elf
Nederlandse voetballers het terrein van
het Raasunda-stadion, nadat zij van het
Zweedse elftal met 61 een ongenadig
pak slaag hadden gekregen.
Het wordt langzamerhand een een-
tonig verhaal, maar wederom is de ne
derlaag van een. ditmaal niet in oranje
maar in rood wit en blauw gestoken
Nederlands elftal op de allereerste
plaats te wijten aan de geringe physieke
kwaliteiten. Vooral in de eerste helft
van de wedstrijd waren er perioden,
waarin het spel van onze landgenoten
beslist zeer verdienstelijk was. Goed van
opvatting en met vlotte combinaties,
waarbij de technische behandeling van
de bal lang niet kwaad was. ook goed
van opzet. Naarmate de strijd vorderde
en de Zweden over hun verbazing over
het Nederlands openingsoffensief en het
uitstekende doelpunt van Louwer heen
waren, begon zich meer en meer een
Zweedse superioriteit af te tekenen, zo
onmiskenbaar, dat het weldra duidelijk
was. dat onze landgenoten een verloren
partij speelden. Het ging er toen nog
slechts om om de vrijwel zekere neder
laag zo klein en eervol mogelijk te hou
den. Welnu, dit is het Nederlands elftal
helaas niet gelukt. Tot aan de rust had
geen enkele toeschouwer het recht het
Nederlandse spel slecht te noemen. Wel
was de druk op het doel van Steiger zo
groot geweest, dat een voorsprong van
drie doelpunten verschil niemand had
kunnen verwonderen, maar op de wijze,
waarop de ploeg met alle beschikbare
krachten linksbinnen Bennaars werkte
zelfs eenmaal de bal van de doellijn
de overmacht weerstond, had ieders res
pect afgedwongen. Maar tijdens dat
Zweedse beleg hadden de verdedigers
hun krachten voor 80 procent verspild
en toen de gastheren na de hervatting
aanval op aanval gingen lanceren, kon
den geen Terlouw, geen Odenthal en
speelde, kon de Zweedse voorhoede met
vijf man op een rij blijven aandringen.
De snelle Liander en zijn niet minder
rappe collega Hamrin flitsten langs
Odenthal en Tebak zoals zij wilden, en
zo kon geen enkele Zweedse aanval wor
den afgeslagen voor de vrij scherpe
voorzetten van de vleugelspelers in het
doelgebied neerdaalden. Ook daar kwa
men Terlouw èn tempo èn wendbaar
heid te kort tegenover de slagvaardige
Loefgrenn, de schutter Sandell, maar
vooral tegenover de ster van de Zweedse
aanval, de zeer gevaarlijke linksbinnen
Thillberg. Onmacht in alle onderdelen,
het hpysieke onderdeel in hoofdzaak,
maakte het Nederlandse elftal tot een
mak lam, dat zich af en toe wat tegen
spartelend naar de slachtbank liet voe
ren.
Van Melis, danig op zijn huid gezeten
door stopper Hjertsson, was alleen in de
eerste 20 minuten tot verdienstelijke
voetbaldaden gekomen, Bennaars hebben
wij als aanvaller eigenlijk reeds genoemd
en de Dosko-man kan zich alleen op de
borst slaan voor de redding, die hij een
maal achter de reeds verslagen Steiger
op de doellijn verrichtte.
Wc zien hier het eerste Zweedse doel
punt; uit een gevaarlijke situatie voor
het doel van Steiger wist de Zweed
Sandel te doelpunten. V.l.n.r. Terlouw
(op rug gezien)Sandel, met voor hem
liggend Steiger, Hamrin (nr. 7); Tebak
(op rug gezien) en in het doel Odenthal.
Telefoto.
Hoewel Michels' als binnenspeler nog delijk gebleken.
een groot gebrek aan tempo aan de dag
legde, was hij van het binnentrio toch
nog de meest nuttige man. Hij zorgde
door scherp voorzetten en af en toe met
een goed schot voor enige stootkracht,
maar een element, waarmee de Zweedse
achterhoede terdege rekening moest
houden, was de Ajacied evenmin. Lou
wer en in de tweede helft bij vlagen
ook Van der Kuil waren wel dergelijke
elementen, vooral Louwer smaakte nogal
eens het genoegen zijn bewaker Samuel-
son zijn hielen te laten zien. Dat deze
spelers echter geen homogene stormlinie
konden vormen, is duidelijk.
De wedstrijd heeft voor de technische-
en keuzecommissie van de KNVB weder
om grote problemen opgeleverd. Het
rapport, dat de aanwezige leden van
deze commissie, de heren Hoolboom en
Steinvoorde, hun collega's zullen uit
brengen zal dan ook verre van rooskleu
rig kunnen zijn. Het grootste probeem
is, lijkt ons. het feit, dat een verdediging
als de huidige, aan snelheid niets zal
kunnen winnen. Dat, wanneer het op
tempostrijd aankomt zoals dit in Stock
holm was, routine nauwelijks nog ge
wicht in de schaal legt, is wel heel dui-
Steiger en de in alle standen koppende
en trappende Terlouw zorgden voor de
nodige opklaring. Maar de Zweedse druk
groeide met de minuut en in een periode
van paniekvoetbal in het Nederlandse
strafschopgebied kwam het tweede doel
punt voor de gastheren. Een voorzet van
Hamrin kon Steiger niet goed bereiken.
Vallende stompte hij de bal het veld
weer in, precies voor de voeten van mid-
voor Sandell, die toen geen moeite had
over de op de grond liggende Neder
landse doelman in te schieten (2—1). Er
toen precies een half uur gespeeld.
De Zweden bleken de juiste combinaties
te hebben gevonden. Met prachtig sa
menspel flitsten zij door de Nederlandse
defensie, waar Odenthal en Tebak keer
op keer op snelheid werden geslagen
Steiger zijn zelfvertrouwen had verlo-
Het regende hoekschoppen, alle
gevaarlijk voor Nederland, dat ge
heel in de verdediging was gedrongen.
Kanthalfs en binnenspelers bevonden
zich vrijwel constant in het strafschop
gebied en minuten lang was midvoor
Van Melis, de enige Nederlander, die
zich op de Zweedse helft Bevond. Vooral
het grote verschil in tempo was opval
lend en fnuikend, en toen het plaatsen
wegwerken in de defensie hoe langer
hoe onzuiverder en onzekerder werd,
stond daar in het laatste kwartier van
de eerste helft een Zweeds elftal, dat
een klasse sterker was dan onze wanke
lende landgenoten. Midden in die demon
stratie van Zweedse overmacht beteken
de het rustsignaal een opluchting.
DE TWEEDE HELFT.
Toch was er nog hoop op een goed re
sultaat, toen de tweede helft begon. Het
Nederlands elftal had in het eerste half
uur vlagen van goed sluitend samenspel
laten zien en de aanval waarin de vleu
gelspelers Van der Kuil en Louer ver
sterkingen betekenden en waarin alleen
Bennaars ondanks zijn ijver tegen viel,
moest zeker in staat worden geacht om
de achterstand weg te werken. Of de
defensie bij machte zou blijken verder
tegenstand te bieden aan de vloedgolf
van Zweedse aanvallen was echter twij
felachtig. De Zweden handhaafden hun
meerderheid van de aftrap af met over
tuiging. Maar toen de eerste aanvallen
doorstaan waren, kon de Nederlandse
voorhoede in gesloten formatie weer met
steun van Biesbrouck en Van Schijndel
naar voren trekken.
Zweedse overmacht kwam los.
Het bleek, dat dit de Zweden ruimte
gaf voor het derde doelpunt. Een vrije
trap op het middenveld bracht de bal
bij rechtshalf Svensson, die de bal onge
hinderd opbracht en toen een schot
loste, dat via de binnenkant van de paal
in het doel ketste. Het hek was van de
dam. Een volkomen gedesorganiseerde
Nederlandse verdediging liet onzeker
achteruit stappende Zweden komen en
binnen drie minuten kwamen er nog
twee Zweedse doelpunten bij. Een voor
zet van Hamrin werd ontvangen door
midvoor Sandell, die in vrije positie
hard inschoot en even later schoot
Svenssen een vrije schop tegen Terlouw
van flinke afstand in de touwen (51)
Het was een spel van kat en mui6, an
ders kon men het moeilijk noemen, het
geen hier werd gedemonstreerd. Het
publiek begon te fluiten en wanneer de
arme Steiger een bal behoorlijk ver
werkte, steeg sen hatelijk gejuich op.
Onderbroken door schaarse en ongevaar
lijke uitvallen van Nederland bleef de
Zweedse voorhoede met snelle en
pele combinaties op Steiger afstormen
En behaalde 5—2 zege op Noorwegen
Een enthousiast doorzettend Neder
lands B-elftal heeft te Hengelo een in
voortdurende regen gespeelde wedstrijd
tegen Noorwegen B met 52 gewonnen,
nadat het met rust een 21 achterstand
had moeten noteren. Die achterstand was
een gevolg van beter technisch spel der
Noorse ploeg, waartegenover de Neder
landers speciaal in de tweede helft hoger
tempo en voortdurende aanvallen plaat
sten. De door ongeveer 20.000 personen
bijgewoonde wedstrijd was nogal rom
melig en muntte geenszins uit door stijl
vol spel. De Noren openden reeds na
anderhalve minuut de score door rechts
binnen Arne Pedersen, nadat aan de
andere kant een schot van rechtshalf
Corbran over de lat was gegaan. Het
was een lage schuiver waar keeper Feyt
i'olkorrten naast greep. Dillen aan Ne
derlandse en midvoor Dybwad, een uit
stekende speler aan Noorse zijde, hadden
geen geluk toen de eerste vlak voor het
doel op het gladde veld uitgleed en de
laatste naast schoot. Een mooie kopbal
van midvoor Bleyenberg ging naast.
Even later had echter de snelle Pedér-
meer succes toen hij net iets vlugger
bij de bal was dan keeper Feyt toen
Hendriks op de doelman terugspeelde;
Een tam schot bracht de stand op 20
voor de Noren. De Nederlandse voor
hoede. die een uitstekende partij speel
de. zette aanval na aanval op. Het ge
was eerst niet met hen. doch even
voor rust boekte Bleyenberg resultaat
toen hij uit een voorzet van Heynen een
mooi laag schot kon afgeven. Na de rust
bleken de Nederlanders bezield met het
verlangen om te winnen. Technisch ble-
Ruim 30.000 toeschouwers bevolkten de
tribunes van het prachtige stadion toen
de Noorse scheidsrechter Pedersen het
sein gaf, dat de Zweedse midvoor San
dell de bal aan het rollen mocht bren
gen. Het weer was uitstekend. De lucht
was met wolkenbanken bedekt en er
was nauwelijks sprake van enige wind.
Het veld bevond zich in de best moge
lijke conditie en de prachtige veerkrach
tige grasmat was zelfs tot in het doel
gebied ongeschonden. Reeds lang voor
de aanvang van de wedstrijd gaf Neder
land blijk van zijn aanwezigheid.
Groepjes supporters waar zij van
daan komen is altijd opnieuw een raad
sel op dergelijke verre uitwedstrijden
lieten hun gezang over het veld schallen.
Met spanning wachtte de Nederlandse
kolonie met op de ere-tribune, waar zich
behalve de officials ook de Zweedse
prinsessen Brigitte en Margarete bevon
den, de gebeurtenissen af. Een feit is,
dat de Nederlandse aanval in de eerste
minuten de toon aangaf. Van der Kuil
en de bijna even kleine J^ouer dribbelden
een paar maal naar voren, maar in het
centrum van de aanval kon men zich
geen Tebak de onzeker spelende doel- nog niet voldoende vrij spelen. Pas na
voldoende bijstaan. Ook voor Van
Schijndel en Biesbroek waren de gaten
niet meer te dichten en toen Bennaars
en Michels wederom, maar nu voor goed,
als verdedigers werden gemobiliseerd,
was ook de kans op Nederlandse doel
punten tot nul gereduceerd. Prachtig
gedirigeerd door de kanthalfs, van wie
Sven Svensson een zeer goede partij
een vijftal minuten kreeg Steiger
overigens slechts bij enkele terugspel-
ballen het leder voor de eerste maal
in handen. Toen waren onze landgeno
ten, die in rood, wit en blauw waren
gestoken, weer weg en na een handige
combinatie van de rechtervleugel kon
Michels een straf schot afzenden, waar
uit de bal juist naast ging. Zo was de
eerste fase met een licht Nederlands
overwicht afgesloten en des te meer viel
het te betreuren, dat een door Odenthal
veroorzaakte hoekschop 't eerste Zweedse
doelpunt opleverde. De snelle linksbui
ten Liander bracht de bal in de doel-
mond en toen rechtsbinnen Thillberg
het leder inkopte ontnamen twee Zwe
den aan Steiger het uitzicht met het
gevolg, dat de Eindhovenaar radicaal
over de bal heen dook.
Een schot van Loefgren suisde in de
volgende minuut langs het doel. maar
toen werkte Nederland zich weer los.
Van Melis brak door maar zijn diago
naal schot ging naast. Er werd hard ge
werkt, de aanval was bewegelijk en Van
Schijndel en Biesbrouck bestreken nog
altijd het middenterrein. De ijver en het
enthousiasme hadden in deze periode
succes. Een lange trap van Odenthal be
landde bij Van der Kuil, die een hoge
pass naar links gaf. In volle ren, met
rechtsback Samuelsson op de hielen,
nam Louer de bal mee en toen Samuels
son even uit de pas raakte, kon de Til-
burgenaar met een beheerst schot doel
man Svensson verslaan (11). Vanaf dat
moment werd het Zweedse spel feller en
voor het Nederlandse doel ontstonden
talrijke precaire situaties, voornamelijk
door het werk van de snelle vleugelspe
lers Liander en de 19-jarige Hamrin, die
als een ster van de eerste grootte was
aangekondigd.
Vooral de door Liander zeer scherp
genomen corners waren uiterst gevaar
lijk, maar de springende en stoppende
na 18 minuten werd het halve dozijn
vol gemaakt. Thillberg kreeg een afge
meten pass van Lindh voor zijn voeten
en een fantastische dribbel langs drie
Nederlanders werd met een onhoudbaar
schot afgewerkt.
Het was geen wonder, dat Nederland
moedeloos verder speelde. Niet zonder
ijver evenwel, want elke Zweedse aan
val werd dapper bestreden. Maar de
Zweden waren geen partij voor onze
landgenoten, die in elk onderdeel van
het spel, in snelheid, techniek en
lichaamsbeheersing wel twee klassen
minder waren.
De Nederlandse aanvallen, over de
vleugels geleid, misten het element van
verrassing. Doorzichtig en zonder de no
dige dash waren de pogingen van het
binnentrio de achterstand te verkleinen
en met soms ijzige nonchalance werden
de situaties door het rechter achtertrio
Bergmark-Hjertsson-Samuelsson tot op
lossing gebracht, nog voor doelman
Svensson er aan te pas behoefde te
komen.
Met nog een kwartier te spelen en
terwijl de schemering over 't Raasunda-
stadion neerdaalde, zakte het tempo van
de strijd, waaruit de interlandsfeer al
lang was verdwenen. Ook het Zweeds
overwicht zakte in die laatste minuten,
maar de onmachtige Nederlandse aanval
kon van de2e verslapping geen gebruik
meer maken. Het bleef bij 61.
ven zij in de minderheid. Vijf minuten
na ru6t kopte Van der Gijp een bal mooi
door en gaf daarmee Dillen de kans om
te scoren, wat hij ook prompt deed.
In de twaalfde minuut na de rust nam
Nederland de leiding door Bleyenberg,
die zijn volharding beloond zag. Terwijl
de regen neerstroomde en de wedstrijd
bij kunstlicht werd voortgezet bestook
ten de Nederlanders het Noorse doel.
waar keeper Aronsen vaker handelend
moest optreden dan zijn Nederlandse
collega. Telkens kwamen de Oranjeman
nen gevaarlijk voor het Noorse doel. Na'
soloren gaf Bleyenberg in de zeven
tiende minuut de bal af aan rechtsbuiten
Gruyzen, die zich fraai had vrijgespeeld
en de stand op 42 kon brengen. Een
kwartier voor het einde viel de vijfde
en laatste goal. Bleyenberg nam deze,
voor zijn rekening toen Gruyzen van de
vleugel het leer voor het doel bracht. De
Noren lieten zich niet onbetuigd, doch
hadden geen geluk met hun schoten.
Linksbuiten Odd Wangen, die debuteer
de in deze internationale wedstrijd,
schoot in het zijnet. De geroutineerde
Dybwad probeerde het daarna, doch het
leer belandde^ naast het doel.
Voor het einde viel Corbran uit. Hij
werd vervangen door Hylkema, echter
slechts voor enkele minuten, want Hyl
kema kwam in een trainingspak binnen
de lijnen, waarover hij een shirt droeg.
Dit shirt ging in flarden waarop de
Duitse scheidsrechter de Nederlandse
invaller buiten het veld zond. Even later
kondigde de arbiter het einde aan van
een wedstrijd, welke door Nederland B
werd gewonnen, omdat het onder leiding
van Bleyenberg en Dillen meer vecht
lust toonde.
NOORWEGEN—SCHOTLAND 1—1.
De landenwedstrijd NoorwegenSchot
land ls in een gelijk spel: 11 geëin
digd nadat de rust met blanke stand was
ingegaan.
De Schotten demonstreerden een uit
stekende balcontrole, en ook in het kop
pen waren zU voortreffelijk. Maar zü
dreven het samenspel te ver door en
faalden volkomen in het doelgebied. Er
werd veel te weinig, en meestal slecht,
geschoten. Bij de Noren moest de ver
dediging bergen werk verzetten daar het
meest op de Noorse helft werd gespeeld.
LFC's KANS WEG.
Excelsior kampioen.
De protestcommissie van de KNVB
heeft gisteravond het protest van Excel
sior tegen de uitslag van de wedstrijd
tegen The Rising Hope toegewezen, zodat
het resultaat 11 wordt. Hiermede werd
LFC dus uitgeschakeld voor een moge
lijk kampioenschap en kwam de titel bij
Excelsior terecht, De Schiedammers spe
len nu op 30 Mei de eerste promotie
wedstrijd tegen Wassenaar op het SVV-
terrein.
PROMOTIEWEDSTRIJDEN LIS8E.
Op 23 Mei speelt Lisse haar eerste
promotiewedstrijd uit tegen Westlandia.
waarna op 30 Mei de wedstrijd Lisse
Westlandia volgt.
Aan de vooravond van de Giro d' Italia
Palermo, 19/5. (Van een speciale
ANP-verslaggever>. Aan de Zwitsers-
Italiaanse grens hadden wij een stro
mende regen toen wij Pellenaars met
zijn helpers ontmoetten. In de wagen
van Pellenaars zaten Marandi, die jaren
lang in ons land woont en die ook vorig
jaar met de Nederlandse ploeg de Giro
heeft gevolgd, de Belgische soigneur
Leon Sonnet, en Joosten, de mecanicien
die op het laatste ogenblik door de
Fransman Montillot is meegenomen.
Hij zou anders een volle dag te laat
komen om de derailleurs, de banden, de
kettingen, de pedalen en remmen, de vel
gen en andere onderdelen van de race
fietsen der zeven Nederlandese renners
te verzamelen en te controleren. Ieder
een weet dat nu langzamerhand wel:
Pellenaars laat het nooit aan het toeval
over, is wars van elke improvisatie en
is een nauwgezet organisator. Hij heeft
rust noch duur tot hij weet, dat de spul
len van zijn jongens in orde zijn.
Marandi, in een vrolijke bui ondanks
de plensregen en de zware tocht, welke
het viertal van Breda af achter de rug
had, waarschuwde ons allervriendelijkst:
„Denk er om: gij zijt een dag eerder
in Palermo dan wij vanwege onze bezig
heden in Milaan. Maar ge zult er nog
niets in orde vinden. Het komt wel klaar,
maar pas op het laatste ogenblik. Zo
gaat dat nu eenmaal bij ons, Italianen.
Ik ben gedurende mijn 20 jarig verblijf
in Amsterdam wat veranderd. Ik werk
tegenwoordig ook met schema's en maak
van tevoren berekeningen. Ik moest met
Pellenaars mee met de Ronde van Italië
en mijn dochter Lilly zou pas begin
Juni trouwen. Het is de schuld van
myn enthousiasme voor de Giro en mijn
vriendschap voor Pellenaars. dat Lilly
maar een maand eerder is getrouwd.
Het is wel een beetje moeilijk geweest
om beide partijen tevreden te stellen".
Marandi is wel heel erg pessimistisch
over zijn landgenoten geweest. Want
tweemaal 24 uur van te voren was er al
heel wat in Palermo in orde. De orga
nisator van de ronde, Vincenzo Torriani
de man die in de Ronde van Italië
ongeveer hetzelfde werk doet als Jean
Garnault in de Tour de France ont
ving ons in het reusachtige grand hotel
„Villa Igiea" op enthousiaste wijze. De
stukken, programma's, etappebeschrij
vingen. hotels, deelnemerslijst en nog
andere voor een journalist onontbeer
lijke stukken kon hij ons zo maar over
reiken. Dat gebeurde met een triomfan
telijk gezicht, waarop duidelijk te lezen
viel: dat valt je zeker heel erg meer!
De permanence, in het hartje van de
stad gelegen, met een groot podium in
de open lucht voor het controleren van
de fietsen, was al ingericht. „Of hij nog
iets voor ons kon doen?"
Wij hadden al reeds met Palermo ken
nis gemaakt en het gehele eiland bleek
vol koortsachtige opwinding te zijn. De
Ronde van Italië begon op Sicilië „La
Felice" (de gelukkige», zo redeneerden
de 4 millioen eilandbewoners en met on
geduld wachtte men nu op Coppi, Bar-
tali, Magni en Astma, op Monti en
Menardi, en op de buitenlanders, Koblet,
V an Steenbergen, Ockers en Van Est.
Met zwier stonden de namen van hun
favorieten op de oude bomen waarmede
de stad zo rijk is gezegend, geschilderd.
En zo waar vermochten wij daarbij de
naam van Wim van Est ontdekken. Wel
een bewijs, dat de roem van onze sterke
man uit het Heike tot aan het eiland in
de Middellandse Zee is doorgedrongen.
En met Oosterse passie, want de bevol
king van Sicilië heeft een sterke Oos
terse inslag, werden op de Via Roma en
de Via Delia Liberta, de twee belang
rijkste boulevards van Palermo, de kan
en de mogelijkheden van de 37e
Ronde van Italië besproken.
En Amsterdam? vroegen wij aan Tor
riani. Gij komt toch ook naar Nederland
voor de start van de Ronde van Frank
rijk?
Het kleine levendige mannetje, met
scherpe maar goedmoedige trekken in 't
intelligent gezicht, schudde het hoofd.
Geen tijd. Wij begrepen het al, hij moest
in die tijd op de krant in Milaan zijn.
Hij stelde op zijn beurt een vraag.
Komt Jan Nolten? Pellenaars heeft het
mij beloofd. Hij heeft immers de natio
nale wielerbond achter zich.
Zekerheid over de komst van de Lim
burger konden wy Torriani nog niet
geven. De sportcommissie van de Unie
had het fabriekscontract van Nolten op
gevraagd om na te pluizen of de Lim
burger inderdaad verplicht was evenals
de Belg Impanis, die in dezelfde om
standigheden verkeerde, voor de Dau-
phine Libere te starten.
Die zekerheid kregen wij pas Woens
dagavond, toen het vliegtuig uit Rome
arriveerde. De aangewezen 7 renners, de
lange Jan Nolten inbegrepen, stapten te
Palermo uit het vliegtui na een voor
spoedige reis van Schiphol over Rome
naar Sicilië. Het eenvoudige pension
„Sausele" in het hartje van de stad ver
leende enkele dagen gulle gastvrijhcid.
De sportcommissie van de Belgische
Wielerbond heeft de volgende renners
aangewezen voor de Belgische ploeg in
de Ronde van Frankrijk: Borgmans,
Close. Marcel de Mulder. Germain de
Rycke, Impanis, Ockers en Richard van
Genechten.
De drie andere renners zullen begin
Juni worden gekozen.
3)
De loods, die zich niet in het ge
sprek gemengd had, vroeg daarna
zijn aandacht. De taak van de man
was ibeëindiigd en hij maakte zich ge
reed om het schip te verlaten. Gor
don waarschuwde de bootsman, dat
de valreep neergelaten moest wor
den en begaf izich daarna zelf naar
beneden, even later gevolgd door de
loods en kapitein. Het sein „de loods
gaat van boord" werd in de mast ge
hesen en van de loodsboot werd een
bootje neergelaten, dat door krach-
ige mannenarmen naar de „Mary El
len" werd geroeid, die vaart minder
de en spoedig byna geheel stil lag.
Gordon stond aan de valreep en
werd aangeklampt door enkele pas
sagiers, die hem talloze vragen stel
den over de loods, waar de loods naar
beging, waarom de kapitein het
schip niet zelf aait de haven kon ma-
nouvreren en dergelijke vragen
meer. Met een vage glimlach van
leedvermaak keek de kapitein in zijn
richting. Uit de blik van verstand
houding, die hij met de loods wissel
de, bleek dat deze het gesprek in de
stuurhut wel degelijk gevolgd had.
„Niet te veel opsnijden over je
avonturen, stuurman" vermaande hij
met een doodsernstig gezicht, toen hij
de valreep afdaalde.
„Stik" zei Gordon hartgrondig.
„Pardon" vroeg een der dames in
het gezelschap ijzig.
Gordon kreeg een rood hoofd en
stamelde een excuus. Inwendig ra
zend, doch uitwendig suikerzoet ging
hij door met zijn uitleggingen en
toen zijn toehoorders eindelijk be
vredigd waren, werd juist de gong
voor hét diner geslagen. Op een
drafje rende hij naar zijn hut om
zich in een razend tempo voor de
maaltijd te kleden. Hij was nog juist
op tijd en nam zijn plaats aan tafel
in.
De kapitein tikte tegen zijn glas en
heette de passagiers in een hartelijk
speechje welkom. Gordon, die- deze
toespraken welhaast van buiten ken
de luisterde verveeld toe. Hij fronste
even zijn wenkbrauwen toen de ka
pitein het openingsbal voor de avond
aankondigde, maar schikte zich dan
gelaten in zijn lot.
Het was of de duivel er mee speel
de, doch men had hem als tafeldame
een rijzige matrone toegewezerj, die
door een overdadig gebruik van poe
der en dergelijke haai- leeftijd poog
de te verbergen. Gordon wierp een
snelle blik op het menu, waarop haar
naam prijkte. „Mrs Woodstock". De
naam zei hem niets en hij hoopte,
dat ze maar niét al te spraakzaam
zou zijn. Die hoop werd alras de bo
dem ingeslagen. Toen de kapitein
zijn toespraak beëindigd had wend
de zij zch onmiddeliijk tot hem. „Ik
hoop, dat u niet al te zeer teleurge
steld zult zijn met mijn persoon als
tafeldame", begon ze rustig, terwijl
haar grijze ogen hem vriendelijk toe
lachten, „ik weet dat ik oud ben/'
„Welnee, mrs Woodstock" haastte
Gordon zich op te merken. „Integen
deel, ik.De oudere dame wuif
de afwerend met haar hand. ..Ik weet
wat u zeggen wilt, mr. Jenkins, en
ik ben ervan overtuigd, dat u het
goed bedoelt, maar ik weet wie en
wat ik ben. Ik maak me geen illusies
Ik hoop all<- dat wij elkander niet
zullen verv
„Gordon s een ogenblik sprake
loos. Hoe had zij hem zo juist, aan
gevoeld? Waren zijn gedachten zo
duidelijk op zijn gezicht te lezen ge
weest? „Daar zal het niét aan ont
breken," beloofde hij met een vro
lijke glimlach. „Hoe is uw eerste in
druk van de „Mary Ellen"?
Er ontspon zich een levendig ge
sprek en gedurende de maaltijd amu
seerde Gordon zich kostelijk met de
geestige en scherpzinnige tafeldame
die zich ontpopte als een enigszins
excentrieke, doch zeer by de pinken
zijnde zakenvrouw, die op haar leef
tijd van 72 jaar nog actief als presi
dent-directrice van de fabrieken van
haar overleden echtgenoot optrad en
zojuist een zakenreis in Engeland en
op het vasteland gemaakt had.
Na het diner begaf Gordon zich
nog even naar de stuurhut, waar hij
de eerste gezelschap hield, totdat het
bal zou beginnen. Zij spraken losjes
over verschillende onderwerpen en
Gordon beloofde in de loop der
avond nog aan te zullen lopen. Daar
na begaf hij zich met tegenzin naai
de balzaal. In de deuropening bleef
hij een ogenblik staan. Over enkele
minuten zou het bal officieel geopend
worden en bijna alle passagiers wa
ren aanwezig.
Aan het ene einde der zaal was hét
scheepsorkest gezeten, omgeven door
palmen en tegen een achtergrond
van een hawaiiaanse wandschilde
ring. Overal waren zitjes aange
bracht onder palmbomen. Handig
gecamoufleerde schemerlampjes ver
spreidden een geheimzinnig licht en
gaven het geheel een exootisch uiter
lijk. In het midden der zaal blonk de
dansvloer, een enorme spiegelglas
plaat, waarin grillige dierenfiguren
waren ingelegd. Het licht der kris
tallen luchters werd duizendvoudig
weerkaatst in al het glaswerk der
kleine bar, die zich aan het andere
einde der zaal bevond.
Met onverschillige blikken nam
Gordon dit alles in zich op. Hij had
dit al zo vaak gezien. Iedere reis
bood de zaal hetzelfde aanblik. Al
leen de passagiers waren steeds an
deren.
Zijn ogen zochten de zaal af tot
de plaats gevonden had, waar de an
dere officieren gezeten waren. Hij
begaf zich ook naar dat tafeltje en
begroette de aanwezigen met een
luchtig handzwaaien.
Dokter Merryland nam hem op met
een olijke twinkeling in zijn ogen.
Je ziet er nétjes uit, Gordon je zult
een welkome afleiding zijn voor de
dames op leeftijd hier in de zaal.
Gordon trok zich deze maal niets
aan van de goedmoedige scherts en
veinsde het onderdrukte gegrinnik
van de anderen niet te horen. Hij liet
zich in een der fauteuils vallen en
haalde een cigaréttenkoker te voor
schijn. De anderen presenterend,
vroeg hij: „Is kapitein Jones er nog
niet?" „Nee, en ik denk, dat hij he
lemaal niet komt. Jy zult dan de
openingsspeech moeten houden. Gor
don, je hebt je daarop toch wel voor
bereid?" Gordon trok een lelijk ge
zicht tegen de scheepsarts en pre
senteerde vuur.
„Ik denk, dat de kapitein zijn
speech nog van buiten moet leren. Of
zou hij hem van een papiertje voor
lezen?" De scheepsdokter hief be
straffend zijn vinger op tegen een
der jongere officieren, die deze op-
merïcing gemaakt had. „Een beetje
meer respect voor de gezagvoerder,
jonge vriend. Dergelijke opmerkin
gen passen jou nog niet."
Juist op het moment trad kapi
tein Michael Jones de zaal binnen.
Hij keek even rond en toen hij de
anderen gevonden had, wandelde hij
rustig naar hen toe. „Hét feest kan
beginnen is het niet?" vroeg hij. „Het
is nu precies negen uur". Zonder
het antwoord af te wachten, liep hij
naar het scheepsorkest. Er klonk
een forse, maar gedempte slag op de
gong. Het rumoer in de zaal stierf
langzaam uit. Aller ogen waren ge
richt op de kaarsrechte gestalte van
de kapitein.
(Wordt vervolgd)
