DE TAMTAMKLOPPER
Ruine van Middeleeuws klooster
herrijst te Elburg als raadhuis
Bouwvallige muur te Den Haag
bezweek en bedolf 2 knaapjes
De Zomerzegels 1954
Weer werd 'n feeststoet bekeurd
Alleenwonende Apeldoornse dame
werd met de hongerdood bedreigd
MAANDAG 29 MAART 1954
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 2
Oude luister hersteld
Het St. Agnietenklooster te El-
burg, dat in 1418 werd gesticht, doch
dat reeds sinds onheugelijke tijden
een troosteloze ruïne is, zal straks als
gemeentehuis een unicum in Neder
land zijn. Daar, waar in vroeger ja
ren de nonnentjes hun leven in gebed
doorbrachten, zal binnen afzienbare
tijd de nuchtere werkelijkheid van
deze tijd overheersen. Daar zal de
administratie van de gemeente wor
den bijgehouden en daar zullen de
trouwlustige paartjes in de echt wor
den verbonden.
Het klooster heeft al meer politieke
woelingen binnen haar veste gehad,
want in 1566 overvielen de geuzen
het klooster in 1566 en in 1578, slo
ten de 'overgebleven kloosterlingen
een overeenkomst met de stad El-
burg, waarbij zij in ruil voor een
vast jaarlijks inkomen afstand deden
van hun bezittingen. Het was wel
een wrange ervaring, dat de stad van
de opbrengst van deze bezittingen
de aanleg vanbolwerken finan
cierde.
De tand des tijds
Aanvankelijk langzaam maar daar
na steeds sneller knaagde de tijd aan
het bouwwerk, dat tenslotte tot een
ruïne verviel. Mos begon te groeien
cfp gewijde muren en de handelaren
uit het nijvere stadje namen bijna
allen een vertrek van het klooster in
bezit om er materialen te bewaren of
zelfs om er een ambacht in uit te
oefenen.
Er waren echter nog vele mensen,
die dit alles met lede ogen aanzagen,
doch elke poging tot eerherstel faal
de. Toen echter in 1948 de bliksem
in. het gebouw, sloeg werd door de
provincie en monumentenzorg tot
restauratie besloten.
Stijl gehandhaafd
De restauratie van het oude kloos
ter heeft vele jaren gevergd. Maar
dat is geen wonder, want men heeft
alles zoveel mogelijk in de oude staat
teruggebracht, waarvoor uiteraard
veel onderzoek- en studiewerk moest
worden verricht. Waar het houtwerk
zichtbaar is werd antiek eikenhout
gebruikt, dat hoofdzakelijk afkom
stig is uit de Amsterdamse Eilands-
kerk. Het smeedwerk is bijna geheel
handenarbeid.
50 RUSSISCHE DANSERESSEN
OP BEZOEK.
Vijftig Russische danseressen, die
samen het volksdanstheater „Derjof-
ka" uit Moskou vormen, zullen een
veertiendaagse tournée door Neder
land maken. Deze eerste voorstelling
van deze dansgroep wordt op 6 April
in Amsterdam gegeven. Ons land
krijgt hiermee het West-Europees de
buut van dit gezelschap, dat vervol
gens doorreist naar Engelang.
KNAAPJE
MAAKTE DODELIJKE VAL
Een tragisch ongeval heeft zich
Zondagmiddag voorgedaan in de Ko
ningsstraat te 's-Gravenhage. Op de
gang van een tweede etage was een
drie-jarig jongetje aan het spelen met
zijn driewielerfietsje. Plotseling viel
hij met fietsje en al de tap af. Toen
zijn hevig verschrikte ouders kwa
men toegesneld, bleek het kind reeds
te zijn overleden.
Bouwpolitie was herhaaldelijk gewaarschuwd
Alhoewel de Haagse bouwpolitie al vele jaren lang gewaarschuwd was
door de buurtbewoners van de Zuid-West Buitensingel, dat een daar gelegen,
gebouw uit de negentiende eeuw, wa^r vroeger een zoutziederij gevestigd
was, op instorten stond, ging zij er eerst dezer dagen toe over om een slo
persbedrijf opdracht te geven de ruïne te slechten.
Vrijdagmiddag bleek, dat de Haagse bouwpolitie te lang gewacht heeft
met het nemen van maatregelen, want in de middaguren stortte de 3 y2 me
ter hoge muur over een lengte van 5 meter over het trottoir en bedolf daar
twee jongetjes van 9 en 7 jaar, die daar met een groepje vriendjes aan het
spelen waren.
Toen de muur met dof geraas instortte, renden de vriendjes verschrikt
weg en voorbijgangers schoten toe om de twee slachtoffertjes te ontzetten.
Te zamen met de brandweer slaagde men daar ten slotte in, maar de beide
kereltjes moesten ernstig gewond naar het ziekenhuis worden gebracht.
De politie stelt momenteel een onderzoek naar de schuldvraag in en ver
wacht wordt, dat de bouwpolitie hierbij niet vrij-uit zal gaan.
Hemingway van het hos naar het water
dit 'git* J
ü|J 1,11» ijl l lil n
BEJAARDEN UIT ZIERIKZEE
TERUG IN HUN WOONPLAATS
Meer dan een jaar zijn de ouden
van dagen van het Ned. Hervormd
Verplegingshuis uit Zierikzee geëva
cueerd geweest, in het rijksopvoe
dingsgesticht te Amersfoort. Allen
zijn ze vol lof over de aldaar genoten
gastvrijheid, doch lang heeft men
uitgezien naar het ogenblik van te
rugkeer naar de oude Vertrouwde
omgeving. De terugkeer is thans
werkelijkheid geworden en groot was
Opoe nam wraak
De vorige week Donderdag
middag was in de schaduw van
de Haarlemse St. Bavo een hele
buurt in rep en roer, daar 'n 4-
jarig knaapje vermist werd. Het
kereltje was naar zijn grootmoe
der gegaan, doch toen een der
buren daar informeerde, vertelde
opoe, dat het kereltje niet gear
riveerd was.
Politiehonden, rechercheurs en
tientallen buren, trokken langs
grachten en straten en de ver
moedens werden wel heel erg
sombere toen een der politiehon
den hardnekkig bij een gracht
wal bleef staan snuffelen.
De avond viel en het jongetje
was nog steeds niet thuis; zijn
wanhopige ouders, de gehele me
delevende buurt en het halve
Haarlemse politiecorps zocht in
ieder hoekje en gaatje totdat
op een gegeven moment opoe
doodleuk met het kereltje aan
haar hand naar huis kwam ge
wandeld.
Opoe had verschil van mening
met de moeder van het kereltje
en had op deze wijze wraak wil
len nemen.
Opoe doet er verstandig aan
Om de eerste tijd maar niet in
de buurt te komen, waar haar
schoondochter woont, want de
buren hebben verbluffend weinig
waardering voor haar wraak-
methoden.
de verrassing van de oudjes' bij aan
komst te Zierikzee waar men het
oude gebouw in gemoderniseerde
vorm terugvond.
VERZENDING ZEEPOST.
De zomerzegels Nederland, die de'
PTT dit jaar zal uitgeven, zullen de
beeltenis dragen van vijf Nederlan
ders, die in de laatste 100 jaren op
cultureel gebied van grote beteke
nis voor ons volk zijn geweest.
De waarden, voorstellingen, kleu
ren en ontwerpers zijn:
2 +3 cent, de dichter Martinus
Nijhoff, blauw. Ontwerper: Chris-
tiaan N. E. de Moor. 's-Gravenhage.
5 3 cent, de componist Willem
Pijper, sepia. Ontwerper: André van
der Vossen, Overveen.
7 5 cent, de architect Berlage,
bruin-rood. Ontwerper: Edgar Fren-
hout, Amsterdam.
10 5 cent, de historicus J. Hui-
zinga, groen. Ontwerper: Sierk
Schroder, Wassenaar.
25 8 cent, de schilder Vincent
van Gogh, paars. Ontwerper Rein
J. Draijer, 's-Gravenhage.
De zegels zijn voor het publiek
verkrijgbaar van 1 Mei 1954 tot en
met 30 Juni 1954.
Geldigheidsduur tot en met ulti
mo December 1955.
De zegelgrootte bedraagt 24.25 bij
31.55 mm.
Met de volgende schepen kan zee- j
post worden verzonden. De data, I
waarop de correspondentie uiterlijk I n
ter post moet zijn bezorgd, staan, tus- r FOCiprOCCS
sen haakjes, achter de naam van het
schip vermeld:
Indonesië: s.s. „Roepat" (1 April);
Ned. Nw-Guinea: m.s. „Bali" (3
Apri.); Ned. Antillen: s.s. „Benne-
kom" (1 Apri.); Suriname: m.s. „Nes
tor" (7 Apri.); Canada, m.s. „Prins I
Frederik Willem" (30 Mrt); Zuid-j
Amerika: s.s. „17e Octubre" (3 Apr^; j
Brazilië: m.s. „Aludra" (30 Maart);
Australië: m.s. „Johan van Olden-
barnevelt" (30 Mrt.).
Inlichtingen betreffende de ver
zendingsdata van postpakketten ge
ven de postkantoren.
MAASTRICHT GEEFT HET NIET OP
Ot> 't nippertje gered .tellen, dat zij hoogstwaarschijnlijk
rr J geen nadelige gevolgen van de lion-
Een 50-jarige Ape.doornse weduwe
was hartpatiënte en al dikwijls had- niets mededelen.
Zondag vierde pastoor L. M. A. P.
Joosten van de St. Josephparochie te
Maastricht zijn veertigjarig priester
feest.
Zoals gebruikelijk werd de pries
ter-jubilaris s morgens om kwart
voor tien door een feeststoet van ver
enigingen en parochianen van de
pastorie naar de kerk begeleid.
De gemeentepolitie heeft tegen de
kerkmeesters der parochie en tegen
enkele andere deelnemers aan deze
stoet achteraf proces-verbaal opge
maakt wegens overtreding van de
Zondagswet, welke o.a. optochten op
Zondag verbiedt. Dit optreden van
de politie, een gevolg van de aanwij
zing van hogerhand, om de naleving
der huidige Zondagswet nauwgezet
te doen handhaven, geschiedde ech
ter in voorafgaand overleg met de
Hemingway is uit Afrika, waar hij onder andere een reportage samenstelde
over de Mau Mau, teruggekeerd naar de „bewoonde wereld". Allereerst
ging hij met zijn vrouw naar zijn geliefde Venetië enige van zijn boeken
spelen in deze sctad waar hij veertien dagen hoopt te blijven, daarsi:
zullen zij de Amerikaanse kunstcriticus Bernard Berenson te Florence een
bezoek brengen. Hemingway, die er vermoeid uitzag bij zijn aankomst, ver
klaarde de aanwezige verslaggevers: „Ik hoop weeT helemaal de oude te
worden met behulp van de goede wijnen en garnalen van Venetië. Op de
foto: Ernest Hemingway, zijn vrouw en enige vrienden gondelend in Venetië.
den de buren, met wie zij overigens
erg weinig contact had, haar aange
raden toch niet alleen te blijven wo
nen, maar de dame stoorde zich daar
niet aan.
De vorige week Maandagmorgen
werd zij in de vroegte door een be
roerte getroffen, die haar linkerzijde
geheel verlamde. Onmachtig om
iemand te waarschuwen heeft de
viouw vier dagen en vier nachten in
eenzaamheid op bed gelegen met een
onafwendbaarschijnende hongerdood
voor ogen, v/ant het brood, dat en
kele meters van haar verwijderd in
een kast stond, kon zij niet bereiken.
De buren hadden eerst niets in dc
gaten, want de dame ging wel meer
eens een paar dagen de stad uit en
familie had zijn niet in Apeldoorn,
-lus ook deze kwam niet eens langs
lopen.
Ten slotte ontdekte een der buren,
dat de gordijnen open waren er. dit
was in strijd met de gewoonte van
de dame, die altijd de gordijnen sloot,
wanneer ze voor enkele dagen het
huis verliet.
Voorzichtig keken ze door 't raam
naar binnen; het bed konden ze niet
zien, maar wel zagen ze op een
nachtkastje het gebit van de dame
staan.
Enkele ogenblikken later was de
politie bezig de deur te forceren en
korte tijd later lag de dame in het
ziekenhuis, waar men wel kon ver
betrokken organisatoren en deelne
mers aan deze feeststoet. Men wil op
deze wijze een rechterlijke beslissing
uitlokken over de vraag, of deze
feeststoet al of niet valt onder „op
tochten met godsdienstig karakter",
welke bij algemene maatregel van
bestuur zijn uitgezpnderd van de hier
voor bedoelde verbodsbepaling, In
Limburg zijn deze feeststoeten o.a.
bij het inhalen van neomisten en
priester-jubilarissen nu eenmaal tra
ditie.
Met opzet heeft men bij de feest
stoet van Zondagmorgen te Maas
tricht het opluisteren door een mu
ziekkorps weggelaten, hoewel ook
dit tot de algemene volkse gebruiken
behoort. Want bij de huidige tekst
van de Zondagswet is het maken van
muziek ook in „optochten met gods
dienstig karakter alsnog verbo
den, hoewel van veel zijden aan
drang is ontstaan om de wet op dit
punt te doen wijzigen.
(40)
DE BESLISSENDE
C RONDE
Door Percy King
35)
De bezoeker stond op. Hij wilde
antwoorden, maar werd door een
hevige hoestbui overvallen. Het was
werkelijk pijnlijk, om aan te horen.
De man, die zich Henry Porter ge
noemd had, tastte in de zak. Keith
verwachtte niet anders*- of hij zou de
hand er met een zakdoek weer zien
ruitkomen. Het was een lelijke misre
kening hij staarde eensklaps in de
loop van een revolver.
„Zo? Is dat je spelletje?" vroeg hij
uiterlijk kalm. Maar zijn hart sloeg
onrustig. Hij was zonder vuurwapen
en daardoor ver in de minderheid.
Zelfs al had hij er een gehad, dan
zou de kans verkeken zijn geweest,
om het nog voor de dag te halen. Ge
laten troostte hij zich, dat hij al
wéér een ervaring rijker was gewor
den.
„Handen omhoog! Neen, het is om
de dood geen spelletje, vriend! Het
is bittere ernst!"
Hoe critiek de situatie ook was,
Gullingwood's gedachten hielden zich
geen ogenblik bezig met het gevaar,
waarin hij persoonlijk verkeerde. Hij
vroeg zich af, waarom zijn bezoeker
■plotseling was gaan schreeuwen.
Daar bestond helemaal geen reden
toe. Het effect van de 'bedreiging
zou er niet onder geleden hebben,
als zij op normale toon geuit was. En
mét de vraag kwam ineens het ant-
j woord het moest afspraak ge
weest zijn met de man, die in de
hall had zitten wachten en nu tot
actie diende over te gaan. Onmid
dellijk daarop kreeg Keith de beves
tiging van zijn bange vermoedens en
het was hem, alsof zijn hart stil
bleef staan. In de wachtkamer slaak
te een vrouw een gil Margaret.
Bijna op hetzelfde moment klonken
twee schoten; de knal van het ene
schot was gedempt, nauwelijks hoor
baar; die van het andere kort, scherp,
moorddadig. Toen een zware dreun
iemand was gevallen.
Voor het eerst ervoer Cullingwood
hoe ontzaglijk snel een mens tot ac
tie komen kan, als het leven van
één, die hem lief is, in groot gevaar,
in doodsgevaar verkeert. Hoe dan het
eigen leven niets, absoluut niets telt.
Hij zag geen man met een revolver
tegenover zich, die hem op ditzelfde
ogenblik kon neerschieten. Hij zag al
leen de zware koperen bak op Mar
garet's schrijfbureau, waarin zij de
naamkaartjes bewaarde van haar
bezoekers en bezoeksters. Hem zien
en grijpen was het werk van een
halve seconde. De man met de re
volver had reeds onraad in Culling-
wood's blik bespeurd en zijn vinger
was aan de trekker. Keith bukte
zich en slingerde tegelijkertijd de
koperen bak naar zijn tegenstander.
Het was zijn voornemen geweest,
hem in het gezicht te treffen, doch
de worp miste het gestelde doel.
Toch had hij er resultaat mee. Het
projectiel kwam tegen Porter's rech
terarm terecht en de revolver, waar
uit zojuist bijna geluidloos een schot
was gelost, viel hem uit de rechter
hand. Als een wervelwind stoof Keith
achter de lessenaar vandaan, klette
rend sloeg de bureaustoel tegen de
grond. Een ondeelbaar ogenblik
daarna ontving Porter een trap in de
buik, die hem, naar adem snakkend,
tegen de muur deed tuimelen; hij
zocht steun, die er niet was, zakte
kreunend door de knieën en kwam
in zittende houding op de vloer te
recht. Cullingwood raapte het wapen
op en snelde naar de wachtkamer;
het hart klopte hem in de keel, ter
wijl hij zich afvroeg, welk schouw
spel hem daar wachtte.
Het eerst ontdekte hij Margaret.
Een brok steeg hem naar de keel.
Het meisje lag weggezakt in een
1 lage stoel bij het raam, een arm
hing slap langs de leuning. Keith
i slikte. Hij wilde haar iets toeroe-
j pen; geen geluid kwam hem over de
lippen. En hij durfde niet naar haar
toe te gaan, omdat hij er voor terug
deinsde voor de WTeedste werkelijk
heid gesteld te worden, die hij zich
indenken kon. Op hetzelfde ogenblik
werd hij de man gewaar, die op de
grond lag uitgestrekt, een revolver
j vlak bij hem. Een rode mist kwam
voor Culling wood's ogen; méér was
niet nodig geweest, om het dier in
hem wakker te roepen. Margaret's
I vreselijk lot beheerste zijn denken
eensklaps niet langer; hij zag in de
I man, wien bloed uit de wonden aan
schouder en achterhoofd vloeide,
j haar moordenaar en had nu slechts
t één gedachte: dat hij Margaret moest
wreken. Keith ging op de man toe,
J schopte hem meedogenloos in de zij.
I De gekwetste reageerde er op door
een zwak gekreun.
J„Sta op, schoft!" brieste Culling
wood. „Sta op, voor de donder!"
Weer schopte hij zonder erbarmen.
1 „Doe dat niet," jammerde de ge-
1 wonde. „Ik ben niet in s£aat me te
verweren! Het meisje is niet dood!
Ze mankeert niets. Ik ikHij
kreunde, toen Cullingwoods voet
hem opnieuw trof. „O, in 's hemels
naam, schop toch niet! Kijk eerst, of
ik de waarheid gezegd heb!"
Keith sleurde de kerel overeind;
het was deze echter niet mogelijk te
blijven staan. Hij zou weer gevallen
zijn als Cullingwood hem niet bij
tijds opgevangen had. Zonder zich
er om te bekommeren, of het de ge
wonde pijn veroorzaakte, smeet hij
hem in een fauteuil, en zó hardhan
dig deed hij het, dat het maar weinig
scheelde, of de man was met stoel en
al tegen de grond geslagen. Culling
wood sloot de deur af, stak de sleu
tel bij zich. Het was alles in een om
mezien gebeurd.
Hij kwam weer tot zichzelf, zodra
hij tot de overtuiging gekomen was,
dat de kerel niet gelogen had. Mar
garet was niet dood. Zij was zelfs
niet gewond. De schrik had haar al
leen doen bezwijmen. Hij nam haar
in zijn armen; bijna ogenblikkelijk
kwam zij weer bij.
„Keith Keith!" Zij snikte en
lachte tegelijkertijd. „Je leeft en.."
„Goddank, meisje, dat jij onge
deerd bent! Ik heb doodsangsten
om je uitgestaan, toen ik die schoten
hoorde! Hoe kon ik zo idioot ook
zijn! Geen ogenblik is het in me op
gekomen, dat dit bezoek een val
strik was!" Cullingwood drukte Mar-
j garet tegen zich aan en 'kuste haar.
„O, Keith!" Zij werd vuurrood en
maakte zich zachtjes uit zijn omar
ming los. „Ik weet niet waarom
1 het was alleen een voorgevoel van
me, dat dat muisje van gisteravond
heel gauw een staartje zou krijgen;
daarom nam ik vanmorgen de voor
zorgsmaatregel, mijn revolver bij me
te steken. Zodra die kerel binnen
kwam', wist ik, dat het mis was. Het
moet een afgesproken teken geweest
zijn toen de ander, die jij te woord
stond, plotseling zo begon te schreeu
wen, haalde hij ineens zijn wapen
voor de dag. Misschien was het niet
zijn bedoeling geweest te schieten,
maar wilde hij me alleen vrees aan
jagen. Maar ik nam het zekere voor
het onzekere en trok mijn revolver.
Hij was iets vlugger en schoot het
eerst. Ik had me snel opzij laten
vallen; de kogel suisde langs me
heen. Toen haalde ik de trekker
over. Ik raakte hem in de schouder,
hij verloor, het evenwicht en kwam
met het achterhoofd tegen een scher
pe kant van de kachel terecht Wat
verder gebeurde weet ik niet."
(Wordt vervolgd)
