Koningin Juliana bracht Zaterdag
werkbezoek aan Zeeuws Vlaanderen
Felle brand te
Groningen
Tien gezinnen krijgen een gratis
bedevaart naar Lourdes
Verdwenen Joods meisje
werd in België gevonden
Minister v. d. Kieft ziet geen
enkel teken van achteruitgang
Waar is die letter „E"?
MAANDAG 15 MAART 1954
DE LE1DSE COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 1
Zaterdag heeft H.M. de Koningin in het Zeeuwse plaatsje Eede, op de
plaats, waar Koningin Wilhelmina na vijf jaar ballingschap op 13 Maart
1945 voor het eerst weer voet op Nederlandse bodem zette een Nationaal
Monument onthuld, dat deze gebeurtenis in herinnering houdt.
Het moment van de onthulling: naast H.M. de Burgemeester van Eede,
de heer J. M. C. van Dongen.
puteerde Staten. Zij bracht de rijks
politie dank voor het uitstekende en
vlotte escorte. Toen zij om half ne
gen vertrok was het perron volge
stroomd met een enthousiaste me
nigte, die zich verdrong om toch
maar een glimp van de koningin op
te vangen.
Enthousiaste ontvangst
Zaterdag heeft Koningin Juliana
vrij onverwacht een werkbezoek ge
bracht aan Zeeuws Vlaanderen cn
alhoewel de plaatsen en plaatsjes, die
zij bezocht, niet een uitbundige feest
tooi hadden aangetrokken, om de
landsvrouwe In hun midden te ont
vangen een werkbezoek is nu
eenmaal gespeend van statie ston
den toch duizenden langs de wegen,
die de koningin op haar tocht pas
seerde, om haar een hartelijke hulde
te brengen.
Te omstreeks 12 uur arriveerde
de koningin in Eede, waar 2 wees
kindertjes haar een hos anjers aan
boden en waar de burgemeester een
toespraak hield, die het jaar 1945 in
herinnering riep, toen Zeeuws-
Vlaanderen zo'n zware tol voor de
bevrijding had moeten betalen.
Nadat de koningin een monu
ment onthuld had, werd in het ver
enigingsgebouw 'n originele Zeeuws
Vlaamse koffiemaaltijd genoten en
te drie uur vertrok de koningin
naar de nieuw ingedijkte polder De
Braakman.
Hier werd de koningin begroet
door de burgemeester van Sluiskil in
de raadszaal, waar zich vele burge
meesters en raadsleden uit de om
liggende plaatsen verzameld had
den. De burgemeester hoopte dat de
koningin spoedig nog eens zou te
rugkeren voor een officieel bezoek,
zodat Zeeuws Vlaanderen haar zou
kunnen ontvangen, zoals men dat op
de eilanden gewoon is.
Te omstreeks 5 uur vertrok Hare
Majesteit naar Kloosterzande, waar
het raadhuis ook alweer, het cen
trum was voor vele burgemeesters
en raadsleden uit de omliggende ge
meenten.
De koningin gebruikte ten huize
van haar kamerheer, baron Collot
de Scuri te Kloosterzande het
avondmaal.
Te omstreeks kwart voor zeven
nam de koningin afscheid van
Zeeuws Vlaanderen en vertrok met
de boot naar Goes, waar honderden
enthousiaste inwoners haar met luid
gejuich begroetten, toen zij om tien
voor half negen voor het Goese sta
tion arriveerde. Vandaar vertrok zij
per kon. trein naar Soestdyk. In
de tweede klasse wachtkamer nam de
koningin afscheid van de commissaris
der koningin en de leden van Gede-
OUDEKDOMSPENSIOEN EN
LEVENSVERZEKERING.
Dr. M. Niemeyer, een der direc
teuren van de N.V. Nationale Le
vensverzekering Mjj., voorzitter van
de Ned. Bond tot bevordering van het
Levensverzekerings Bedrijf, tevens
plaatsvervangend lid van de SER,
heeft tijdens een persconferentie te
Rotterdam zijn visie gegeven over
het advies in zake de wettelijke
ouderdomsvoorziening van de SER.
De heer Niemeyer deed als zijn
persoonlijke visie kennen, dat de
keuze van het omslagstelsel boven
het kapitaaldekkingsstelsel goed te
noemen is. De levensverzekering
maatschappijen zullen uiteindelijk de
voordelen van een verplichte ouder
domsvoorziening zeker bemerken.
Men is in deze kring niet tegen een
wettelijke regeling gekant. Natuur
lijk leven er wel bezwaren, maar de
heer Niemeyer meende, dat de voor
delen groter zullen zijn dan de na
delen. Ook toen de Ongevallenwet
werd ingevoerd dacht men dat deze
schadelijk zou zijn voor het levens
verzekeringsbedrijf, doch het is an
ders uitgekomen.
De voorgestelde regeling is een mi
nimum. Men blijft vrij zich particu
lier te verzekeren en aanvullende
verzekeringen blijven noodzakelijk.
Van groot belang is hier ook, dat de
aftrek van andere inkomsten, zoals in
de huidige Noodwet, gaat verdwijnen.
Dit zal de werkgevers stimuleren om
iets meer voor hun werknemers te
gaan doen.
Er is nog een ander actueel punt
dat in dit opzicht de aandacht vraagt.
Het is de bedoeling, om de premie,
die moet worden betaald voor de
ouderdomsverzekering, vrij te stel
len van inkomstenbelasting. Het be
drag zal aftrekbaar zijn.
DE WETTELIJKE REGELING VAN
DE OUDERDOMSVERZEKERING.
Een wettelijke regeling van de
ouderdomsverzekering is reeds jaren
lang een der idealen geweest van de
Christelijk Sociale beweging. In deze
kring is dan ook met grote belang
stelling kennis genomen van het ad
vies inzake een wettelijke regeling
van de ouderdomsvoorziening, het
welk de Sociaal Economische Raad
dezer dagen aan de regering heeft
uitgebracht. Naar aanleiding hiervan
heeft het C.N.V. besloten, het advies
in een bijzondere conferentie te be
spreken.
Deze conferentie wordt gehouden
op Zaterdag 20 Maart a.s. te Utrecht.
Aan de Friese straatweg 4e Gro
ningen heeft Zaterdagavond een felle
binnenbrand gewoed in een perceel
dat bewoond werd door twee gezin-
De brand ontstond in de keuken
van de familie, die op dat ogenblik
niet thuis was. De zekering van het
electrische licht sloeg door en de
tweede familie, die een kelderruim
te beneden in dit perceel bewoont,
hoorde van buiten brandgeroep. De
direct gealarmeerde brandweer be
streed het vuur met de mistspuit.
Brandweerlieden bedwelmd.
De blussingspogingen werden zeer
belemmerd door de verstikkende
rook en moesten uit het perceel
worden gedragen. Een er van is naar
het academisch ziekenhuis te Gronin
gen qvergebracht voor nader onder
zoek.
Smeulende lompen?
De bovenverdieping brandde vrij
wel uit, terwijl het benedenperceel-
aanzienlijke waterschade kreeg. Naar
de oorbaak stelt de Groninger re
cherche een onderzoek in. Men ver
moedt, dat tijdens een reparatie aan
de waterleiding een hoop lompen is
gaan smeulen, die de 'brand veroor
zaakt heeft.
Actie Zonnewijzer
Naar het K.N.P. verneemt, zal de actie „Zonnewijzer" welke start op
Vrijdag 26 Maart a.s. en welke een enorme verspreiding van het Oude Tes
tament ten gevolge zal hebben, gepaard gaan met een grote prijsvraag.
Deze prijsvraag zal tien prijswinnaars opleveren, die alle tien dezelfde
prijs ontvangen n.l. een volstrekt gratis bedevaart naar Lourdes van 12 da
gen, samen met het gehele gezin, waarvan zij deel uitmaken, uitgezonderd
die kinderen, die op 1 Augustus 1954 hun twaalfde jaar nog niet hebben
voleind. Men zal begrijpen waarom deze laatste beperking gemaakt moest
worden. Wint vader dus een prijs, dan gaat hy en met hem zijn vrouw en
zijn grotere kinderen in Augustus per luxe touringcar naar Lourdes. Ook
wanneer een van de grotere kinderen wint, gaan vader, moeder en alle
grotere zusjes en broertjes mee, ongeacht de gezinsgrootte. De reis gaat via
Parijs, reis- en verblijfkosten worden geheel vergoed en zowel de St. Wil-
librord-vereniging als de Katholieke Actie staan er borg voor, dat deze
reis zal voldoen aan alle daaraan te stellen eisen.
Wat men voor het meedingen naar deze prijs moet doen, is heel eenvou
dig. Wie een exmeplaar van het Oude Testament ontvangt, komt tegelijker
tijd in het bezit van een papier, waarop tien letters verkeerd zyn afgedrukt.
De tien letters moet men zoeken, daarvan een woord vormen en dit tege
lijk met een invulformulier opzenden naar het adres van de Zonnewijzer,
Postbus 2012, Utrecht. Wie dit doet en bij de beslissing ten overstaan van
een notaris bij de gelukkigen hoort, kan op Dinsdag 1 Mei zijn naam le
zen in alle Katholieke kranten.
En aangezien „De Zonnewijzer" door Katholieke Actie en St. Willibrord-
Vereniging bedoeld is voor het gehele gezin, maakt ook dit gezin met de
gelukkige in dit Maria jaar de bedevaart mee naar Lourdes.
OORLOGSERFENIS
i Tweede meisje
weer gevlucht
I zorgd door een dame van Protes-
Op voordracht van de Amster
damse voogdijraad werd na de op
heffing van de commissie voor oor
logspleegkinderen de Joodse stich
ting Le-Ezrath Ha-Jeled met de
voogdij over het verdwenen meisje
belast.
Wederom gevlucht.
De Nederlandse justitie was er
echter al lang van overtuigd, dat
een der dames zich met het kind
De minister van Financiën, de heer
J. van de Kieft, ziet voor Nederland
nog geen enkel teken van achteruit
gang van conjunctuur. „Onze defen
sieuitgaven komen eerst nu pas goed
op gang en de werkgelegenheid is
door de watersnood vergroot". De be-
grotings- en kaspositie acht de minis
ter tevredenstellend en hij voorziet
generlei moeilijkheden. Het beeld
van de betalingsbalans blijft gunstig,
ook in de dollarsfeer, en de minister
meent te mogen verwachten, dat dit
vrij gunstige beeld ook in 1954 ge
handhaafd zal blijven. De minister
gelooft oprecht, dat het huidige be
lastingniveau per saldo voor het be
drijfsleven draaglijk is.
De minister voorziet een verdere
stijging van onze export, ofschoon in
een gematigder tempo. „Onze export
industrieën geven blyk van grote ac
tiviteit Kunstmatige stimulansen, zo
als een exportbonusdollar of speciale
belastingvoorzieningen, zijn niet meer
nodig". De minister hoopt, dat het
nog dit jaar tot een vrijer Benelux -
kapitaalverkeer zal komen. Dit zal
stellig met zich meebrengen een we
derzijdse Benelux-beurshandeL Wij
moeten echter waken tegen de mo
gelijkheid, dat Nederlandse interna
tionale waardepapieren via België
naar het dollargebied verdwijnen.
Voor een wegstroming van geld naar
België is hij echter niet bevreesd.
In een interview, dat het weekblad
„De Zakenwereld" met minister Van
I de Kieft heeft gehad, deelt de minis-
ter verder mede, dat wij als klein
landje convertibiliteit van de valuta
nooit alleen kunnen bewerkstelligen.
Een zo groot mogelijk aantal landen
der EBO moet hierin hand in hand
gaan. Wat Nederland echter ook maar
enigszins in deze richting kan doen,
dat doet het. In tegenstelling tot en
kele jaren geleden wordt thans se
rieus over convertibiliteit gesproken.
Er liggen hier tal van voetangels
en klemmen.
Met betrekking tot de algemene
herziening en vereenvoudiging van
de belastingwetgeving deelde de mi
nister mede, dat de betrokken com
missie hierover binnen enkele maan
den haar verslag zal uitbrengen. De
herziening zal niet tot een uitsluitend
technische beperkt blijven. De rege
ring acht het haar taak daarin ook de
materiële problemen van fiscale aard
te betrekken. Indiening der herzie-
ningsvoorstellen bij de Staten-Gene-
raal in het zittingsjaar 1954'54 kan
niet worden verwacht.
Resumerende zeide de heer Van de
Kieft, dat de door hem geschilderde
situatie inderdaad als bijzonder gun
stig kan worden bestempeld. Nog leg
de hij de nadruk op „de waarlijk ont
zaglijke hulp, „die hierbij is uitge
gaan van onze sociale vrede.
_;estuurd en droeg een kruis op de
borst. Toen het meisje in 1947 naar
'het kinderthuis van de stichting Le-
Een der meest tragische gevolgen Ezrath Ha-Jeled te Amsterdam zou
van de oorlog is de positie, waarin na worden gebracht, moest het eerst in
de bevrijding de pleegkinderen en Maastricht door de politie worden op-
hun pleegouders werden geplaatst, l gespoord,
vooral, wanneer na de oorlog bleek, j
dat de kinderen wees geworden wa- Driemaal ontvoerd.
I ren. Speciale moeilijkheden deden Op 19 October 1947, Betty woonde
1 zich voor, wanneer de kinderen op- toen bij een Joodse familie te Am-
genomen waren in gezinnen, die een sterdam,, werd het meisje ten tweede
afwijkende geloofsovertuiging had-male ontvoerd en een maand later
den, hetgeen met Joodse kinderente Rotterdam terugevonden. Zij was
piteraard nogal eens het geval was. toen zo overstuur, dat men besloot
Pe kinderen, die soms heel jong haar ter observatie toe te vertrou-
bij de pleegouders kwamen, werdenwen aan een sociaal-psychiatrisch
in het milieu van de pleegouders I werkster. Op 5 Mei 1948 werd Betty
groot gebracht en wanneer na de^ oor- voor de derde keer ontvoerd en zij
log bleek, dat de ouders der kinde-I bleef sindsdien, ondanks vele naspo
ren overleden waren, eisten familie-1 ringen, onvindbaar. De dame uit
leden of een Israëlische gemeen- Heerlen heeft, ondanks maanden
schap de kinderen op. Juridisch ge-1 lange hechtenis geen enkele verkla-
zien hadden deze familieleden of j ring over de verblijfplaats van Betty
deze stichting daartoe natuurlijk alle gegeven,
recht, doch dat bij de pleegouders
gevoelsargumenten een grote rol „»*«?s5eiupeu
speelden Iaat zich indenken. De ouders van Anneke Beekman,
destijds woonachtig te Amsterdam en
tants-Christelijke huize in Heerlen. schuil hield in België, in het kloos-
Betty werd naar de Katholieke kerkter „La Vierge des Pauvres" te Lou-
Gedurende de jaren na de oorlog
is er in Nederland veel te doen ge
weest omtrent twee meisjes, Betty
Melhado en Anneke Beekman, die
thans beiden 13 jaar zijn en als 3-ja-
rige Kinderen bij katholieke pleeg
ouders werden ondergebracht.
veigne bij Luik. Men meende dal
beiden een toevluchtsoord hadden
gevonden in een religieuze inrich
ting in Limburg en later, zes maan
den geleden, clandestien te Louveig-
ne zijn aangekomen. Zij leefden er
een weinig afgezonderd in een klein
paviljoen en hielden zich met naai
werk bezig. Toen de autoriteiten van
het parket van Luik zich Vrijdag
avond bij het tehuis aanmeldden en
kort daarna naar het paviljoen wer
den gevoerd, waren de vrouw en het
kind gevlucht. Tot dusver heeft
men geen spoor van hen gevonden.
Vermoed wordt dat zij hulp van buiten
af hebben gehad.
Aanhouding verzocht.
Zaterdag is in Nederland nog een
buitengewoon politieblad verschenen,
waarin de opsporing en arrestatie van
de Hilversumse dame wordt gelast.
Ook de Belgische justitie heeft haar
aanhouding bevolen. In Nederland
geschiedt dit op grond van overtre
ding van artikel 279 van het Wetboek
van Strafrecht: het onttrekken van
een minderjarige aan het wettig
DUITSERS KOPEN „GOEDKOPE"
KOFFIE IN NEDERLAND
Zaterdag hebben enige Venlose
winkeliers hun winkels moeten slui
ten, omdat zij de grote stroom .van
kopers niet meer konden verwerken.
Het zijn vooral Duitsers, die de laat
ste weken hun Zaterdagse inkomen
komen, doen in Venlo, waar de Ne
der] -J 1se koffie-prijzen voor Duitse
becrip'pen zeer laag zijn. Sinds ver
leden jaar de Duitse visa voor het
grensverkeer zijn afgeschaft, wippen
de Duitsers gemakkelijk even de
grens over om in Nederland te gaan
winkeVm. In Venlo ziet men op
Zaterdag 'hele rijen Dtiitse auto's
staan en de parkeerplaatsen zijn
overvol.
het Nederlands-Israelietisch Kerk
genootschap, zijn op 9 Juli 1943 in hpt
vernietigingskamp Soribor om het le
ven gekomen.
Het meisje was, volgens de drie
- gezusters uit Hilversum, die enige
De beide kinderen kregen een weken in hechtenis zijn gehouden,
katholieke opvoeding, ötoch na de i „weggelopen".
I oorlog, toen bleek, dat de ouders van
beide meisjes in kampen omgekomen
waren, eiste de Ned. Israëlische
Kerkgenootschap de kinderen op, een
I eis, die door de justitie als juist er-
kend werd.
Toen de gerechtelijke uitspraak
gevallen was, verdwenen de kinde
ren, voordot het gerechtelijk bevel
om de kinderen onder voogdij van
bovengenoemd genootschap te bren
gen, ten uitvoer kon worden ge
bracht.
Betty in België gevonden.
De 13-jarige Betty Melhado is Za
terdagmorgen, dank zij de grote me
dewerking van de Belgische justitie,
gevonden in een aan een Belgisch'
klooster verbonden school. Betty is
ter beschikking van de voogdijraad
gesteld, aan wiens toezicht zij vijf
jaar onttrokken is geweest.
De ouders van Betty, die lid wa
ren van het Portugees-Israelietisch
Kerkgenootschap werden door de
j Duitsers naar Polen gedeporteerd,
waar zij in de buurt van Auschwitz
het leven zijn gekomen. Van
beiden orthodox religieuze leden van over hem gesteld gezag Indien
hierbij list, geweld of bedreiging
met geweld is gebezigd, of de min
derjarige beneden de twaalf jaar is,
staat hierop een gevangenisstraf van
ten hoogste negen jaar.
In België is de aanhouding gelast
Op grond van het opgeven van een
valse naam en valse papieren.
Diefstal te Delft!
Delft bezoekt, kan men allerwege
Delftenaren met peinzende uitdruk
kingen op bezorgde gezichten langs
de pleintjes en grachtjes zien speu
ren, terwijl er verteld wordt, dat er
zelfs hardnekkige bewoners van de
Prinsenstad met vergrootglazen en
platte petten ieder hoekje van Delft
afzoeken.
Delft is de letter „E" kwijt en dat
is dezer dagen plotseling ontdekt, al
hoewel de vermissing reeds enige
tijd geleden moet zijn geschied.
Rondom het standbeeld van Hugo
de Groot op de Markt te Delft, be
vindt zich in de straatstenen het
randschrift „Elck wandel in Godts
weghen".
De Delftenaar vindt dit een wijze
kort voor de deportatie"der ouders af I vermaning, maar daar iedereen pre-
tot 27 Augustus 1947 is Betty ver- cies wist, wat er stond, kwam nie-
Wanneer men thans het historische j mand op de gedachte om het nog
maals te gaap lezen, terwijl de
vreemreling - die in de laatste tijd
een gebrek aan de spreuk consta
teerde wellicht dacht, dat dit een
fijnvoelend symbool was, dat zijn
verstand te boven ging.
Hoe het zij, dezer dagen kwam
een Delftenaar op het idee om het
randschrift nog eens te lezen en hoe
hij ook zodht de „E" van „Elck" was
spoorloos verdwenen.
Heel Delft liep naar de Markt om
de ramp in ogenschouw te nemen en
daarna toog iedereen op onderzoek
uit.
Het is echter te vrezen, dat de dap
pere Delftenaren lang zullen kunnen
zoeken naar hun „E", want er wordt
gefluisterd, dat deze letter al sinds
een tentoonstelling in 1952, toen de
Markt opgebroken is geweest, ver
dwenen is.
DE BESLISSENDE
r
RONDE
Door Percy King
23)
„Zy gaf voor dat t de hare waren,
maar ze speelde onder één hoedje
met advocaat Oakton en het was
hun voornemen, de rol van Carline
voort te zetten u onbarmhartig
geld af te persen. De vrouw beloof
de me honderd pond voor mijn
moeite. Ze scheepte me met één
pond af, ongerekend een klap met
haar revolver op mijn kop. Mrs. Ro
binson, ik ben werkelijk een arme
duivel en die negen en negentig
pondHij brak af, kleurde tot
in de nek.
Mrs. Robinson ging weer naar het
dressoir en ditmaal weerhield Keith
haar niet. Zij haalde er een lijvig
pak bankpapier uit, met een elastiek
omwonden, en stak het Keith toe.
„Vijftienduizend ipond was de prijs
van mijn vrijheid. U kunt het bedrag
(natellen en zult het in orde bevin
den."
„O, neen!" protesteerde Gulling-
wood. „'Dat kan ik niet accepteren!
Mijn leven lang zou het me voorko
men, alsof ik me ook aan chantage
had schuldig gemaakt!"
„Wat betekent geld in verhouding
tot de rust, die u me teruggegeven
hebt? Neem het! U doet me er een
groot genoegen mee!"
„Laten we dan zó afspreken, mrs.
Robinson ik leen het van u!" zei
Keith met stralende ogen. „Ik erfde
een baronetschap van mijn oom, sir
Malcolm Beveridge, en, naar ik
meende, een vermogen er bij. Iemand
is me voor geweest. Hij moet mijn
oom zo in zijn macht gekregen heb
ben, dat hij hem totaal kon uitkle
den. Mijn hele erfenis bestond ten
minste uit het afschrift van een
schuldbekentenis, groot honderd vijf
tig duizend pond. De zogenaamde
schuldeiser is Woodford Crichton, ge
wezen zaakwaarnemer van mijn
oom; de advocaat, die zijn vuile
zaakjes opknapte, heet Alfred Oak
ton. Meer behoef ik u niet te zeg
gen. Een gedeelte van uw geld zal
ik gebruiken om een nieuw proces
aanhangig te maken. Ik ben er van
overtuigd, dat het met die schuldbe
kentenis zwendel is. Uw vijftien dui
zend pond zullen me geluk aanbren
gen, dat staat voor my als een paal
boven water. Daarom durf ik met zo
grote stelligheid verklaren, dat ze
maar geleend zyn." Cullingwood
boog en ging naar de deur. In de
opening draaide hij zich om. „Als
uw dochter met de whisky-soda
komt, mrs. Robinson, zeg haar dan,
dat ik me intussen bedacht heb en
geheelonthouder geworden ben."
xn
Na de boven alle verwachting
gunstige keer, welke de staat van
Cullingwood's financiën genomen
had, was zijn eerste werk geweest,
Travellers House te verlaten en een
behoorlijk appartement in Bendall
Street te betrekken. De vijftien
duizend pond van mrs. Robinson wa
ren deugdelijk- belegd en van de
rente kon hy zich best bedruipen. Het
betwisten van Sir. Malcolm's schuld
bekentenis van begin af aan was
zij hem een ongerijmdheid, een door
trapt gemene streek voorgekomen,
waarin Woodford Crichton de hand
had gehad stond bovenaan op zijn
program van actie. Maar ditmaal
waagde Cullingwood zich niet op het
ijs van één nacht. Het eerste proces,
onbekookt begonnen, overijld voort
gezet, had meer leergeld geëist, dan
hem lief was geweest.
Veertien dagen waren verlopen,
sedert hij mrs. Robinson in het
bezit van haar brieven had gesteld
en nog steeds was Keith het niet
i met zichzelf eens, hoe de zaak te-
j gen Woodford Crichton aan te pak
ken met behulp van een gehaaid
advocaat, of van een ondernemend
detective. Die avond, toen hij van
music hall op Edgware Road naar
zijn kamers terugwandelde, was hij
echter tot de overtuiging gekomen,
dat er nu geen tijd meer mocht ver
loren gaan. Hij woog het ene plan
tegen het andere af, toen op Howley
Place iets zijn gedachten eensklaps
een andere richting uitstuwde. Dat
i iets was de verontwaardigde uitroep
van een vrouw geweest. Zij worstel
de met een man die haar bij de arm
had gegrepen. Na haar kreet werd
de worsteling zwijgend, verbitterd
I voortgezet. Beide partijen gingen er
zó in op, dat zij niets bemerkten van
hem, die ter interventie kwam toe
gesneld. De aanrander werd zich de
tussenkomst het eerst bewust. Zij
was daarbij van die aard, dat hij
i zich genoodzaakt zag van zijn kant
de strijd meteen op te geven: iemand
had hem de hoed finaal over het
I hoofd getrokken, waardoor voor
I hem de wereld plotseling in Egyp-
I tische duisternis gehuld werd.
„Tenzij u er op staat, dat ik de ke
rel een aframmeling toedien, wat ik
met alle soorten van genoegen doe,"
zei Keith tot het meisje, „kunt u
van mijn arm gebruik maken en on
gedeerd deze publieke arena verla
ten."
„Dank u!" antwoordde zij, hem
spontaan een hand toestekend. Haar
glimlach was van een ongemene be
koring. „Neen, ofschoon hij een af
rammeling dubbel en dwars verdiend
heeft, zou ik mijn handen maar niet
aan hem vuil maken!"
Cullingwood keek haar met on
geveinsde bewondering aan. Elke
jonge man heeft zijn dromen ge
droomd over de vrouw, die de uit
verkorene zijns harten zal zijn. Dit
meisje kv;am Keith als ideaal voor.
Het eerste wat hem opviel was de
wondermooie kleur van het haar
de kleur, die beuken vertonen als
de herfstzon ze met haar laat gou
den licht overstroomt. Haar ogen
waren diep-blauw als een meer,
waarin de azuren-hemel zich spie
gelt, met een lichte weerschijn van
violet; de wangen, gevuld en zacht-
rose, deden denken aan een perzik,
en toen zijn glimlachte, had hij er
twee allerbekoorlijkste kuiltjes in
gezien. Een meisje, zoals er niet één
op de honderd duizend gevonden
wordt, verzekerde hij zich geestdrif
tig. En van ras. Zij moest drommels
goed weten wat zij wilde: daarvan
getuigde de vastberaden kin. Doch
by dit alles verwonderde Culling
wood zich over één ding: wat zo'n
wonderbaarlijk meisje op dit uur
van de avond zonder geleide en
blootshoofds, op straat deed, in een
I stille buurt als Howly Place.
I Zij scheen zijn laatste gedachte te
raden.
„Ik woon hier in de omgeving en
j wandel 's avonds altijd een blokje
om vóór het napr bed gaan", legde
zij uit. „Ik doe dat al weken. Nog
nooit ben ik lastig gevallen. Hij.
I Ze stokte, toen de „hij" eindelijk
zijn hoofd uit de hoed gewurmt had.
„Goeie genade!" riep Cullingwood
uit. „Het is inspecteur Naylor van
Scotland Yard C.I.D.! Houdt hij zich
buiten diensttijd onledig met het
I molesteren van dames?"
„O, kent u hem?" vroeg het meisje.
I Dat „hem" hield een wereld van ver-
achting in.
Naylor deed een belachelijke po
ging, om zijn te grabbel gegooide
prestige door bluf te herwinnen.
(Wordt vervolgd)
