Bennaars strafte een fout van
keeper Brown af en scoorde
het enige doelpunt
Eindelijk weer een Oranje-zege
DOUWE EGBERTS
halfzware
shag
Eerst kort voor het einde
viel de beslissing
MAANDAG 8 MAART 1954
DE LEIDSErCOURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 1
PORTEN fe9Hs222SXV>
1SSZMS1 sum T
4 niM-É-A «/i i,-';
Eindelijk heeft het Oranje-elftal dan weer een overwinning behaald,
weliswaar een zeer matige en niet overtuigende overwinning wat de kracht
van het team zou betekenen, maar toch ook één, die vertrouwen kan geven
voor de toekomst. De spelers, die gisteren'het Oranje-shirt droegen, zullen
door deze zege heus niet overmoedig worden. Zij weteri maar al te goed,
dat het dikwijls maar 'n taim spelletje was wat zij mede door de slechte
weers- en veldomstandigheden ten beste gaven, maar de uiteindelijke
zege zal hun toch een grote voldoening hebben gegeven, omdat zij tenslotte
werd verkregen na bijna anderhalf uur vechten tegen 'een in het veld tech
nisch betere ploeg. Zelfs als men in aanmerking neemt, dat deze schrale
10 overwinning het gevolg is "geweest van een noodlottig foutje van
keeper Brown, dan stemt het resultaat toch tot voldoening, omdat het enige
kansje, dat de Engelse keeper de Oranje-voorhoede gaf, is benut.
Of de zege uiteindelijk verdiend
Och, wanneer we zeggen, dat de
Engelsen evengoed met 10 hadden
kunnen winnen dan hebben we hier
mede zeker niet teveel gezegd en
tevens tekent het dan voldoende de
strijd, die van begin tot einde vol
komen open is geweest en waarvan
het resultaat tot kort voor het einde
geheim bleef. Een doelpuntloze wed
strijd geeft in de regel maar matig
voldoening en daarom is het resul
taat voor Oranje tenslotte wel be
vredigend geweest.
Hoofdschuddend kwamen de spelers
van het Nederlandse elftal in de rust
in de kleedkamer. Die Engelse doel-
verdediger is voortreffelijk en hij
houdt ons van de overwinning af!,
bromden ze. Maar Jaap van der Leek,
de coach van het Oranjeteam, die
overigens in waardering voor het
voortreffelijk werk van keeper
Brown, niet voor zijn jongens onder
deed, maakte hen op één zwak punt
van de wetenschapsman uit Oxford
attent: dr. Ben Brown is bij hoge
ballen niet klem vast!
Die opmerking is juist geweest.
Brown heeft gedurende 87 minuten
een schitterende wedstrijd gespeeld.
Vooral in de tweede helft kreeg hij
enkele zeer lastige en goed geplaat
ste schoten van de Oranje-voorhoe-
de te verwerken en op fraaie wijze
en in een voortreffelijke stijl wist hij
zijn doel voor doorboring te vrijwa
ren. Maar drie minuten voor het ein
de kwam die harde hoge voorzet van
linksbuiten Gruyzen voor het doel.
Brown was er wéér bij, met Bennaars
vlak bij hem. De Engelse dokter ving
de bal op, hield het vette glibberige
bruine ding echter niet klemvast in
de beh andschoen de handen en Ben
naars behoefde het leder maar aan
te raken om doel te treffen. Zo is
Nederland aan deze kleine, maar
misschien toch wel verdiende over
winning op het Engelse amateurself
tal gekomen. Eén fout na een gave
wedstrijd werd gestraft met een ne
derlaag en terecht zal dit doelpunt
Bennaars voldoening hebben gege
ven, omdat hij het was, die de Engel
se keeper het meeste werk te doen
heeft gegeven.
Het krachtsverschil tussen beide
ploegen was wel heel gering. Er wa
ren perioden van Nederlands over
wicht, maar ook de Engelsen hadden
ogenblikken dat zij heer en meester
van het veld warenzolang zij
tenminste niet met de Oranjeverdedi
ging in contact kwamen, want Ter
louw speelde een prima wedstrijd en
Steiger in het Oranje-doel heeft me
nig gevaarlijk balletje onschadelijk
gemaakt, al moet gezegd worden, dat
de Engelsen weer veel te veel combi-
neerden en daardoor weinig kansen
tot schieten kregen.
Het zware veld het had de ge
hele nacht en dag geregend en ook
tijdens de wedstrijd is het niet droog
geweest was voor beide partijen
een moeilijke opgave, voor de Engel
sen, die op dit gebied tóch wel wat
gewend zijn, evenzeer als voor de
Nederlandse spelers. Behalve in een
periode kort voor het einde, toen de
Oranje-voorhoede uitgespeeld leek te
zijn, lieten de Oranjespelers een door
tastend uithoudingsvermogen zien,
hetgeen telkens opnieuw tot nieuw
enthousiasme en nieuwe aanvallen
inspireerde, waaruit tenslotte kort
voor het einde de overwinning als
beloning kwam. Er waren al vele van
de 65.000 toeschouwers weggegaan,
toen het vuur in de Nederlandse aan-
valslinie weer even oplaaide en toen
tenslotte toch nog het onverwachte
gebeurde daverde het Feyenoord-
stadion van enthousiasme en konden
verkleumd-natte toeschouwers
zich nog even warmen
In technisch opzicht stond de wed
strijd bepaald niet op hoog peil, al
viel er enkele malen te genieten van
goed individueel spel, bij de handi
ge binnenspeler Groves aan Engelse
zijde, bij half speler Klaassens aan
Het winnende doelpunt:
Farrere, die kennelijk een jammer
kreet slaakt, Bennaars, juichend,
juist zichtbaar achter Adams, Topp,
de verslagen doelman Brown en bo
ven de bal McGhee.
gaan ten behoeve van het professio
nalisme. Het was opvallend, dat de
gelse elftal spelen, zoals midvoor
Lewis en rechtsbinnen Groves, ook
nu het meest op de voorgrond tra-
J den. Zij werden echter bijgestaan
door enkele spelers, die ervaring op
I internationaal gebied missen. Dat
j was dan ook de reden, waarom links-
I binnen Oconnell en linkshalf John
j Taylor een zwakke indruk hebben
achtergelaten, in tegenstelling met
de beide Hendonspelers aanvoerder
Adams en rechtshalf Topp, die rus
tig en gedecideerd hun werk deden
en ook in moeilijke situaties het hoofd
koel hielden.
Cor van der Gyp, de enige debu-
tant in het Nederlands elftal, heeft
(misschien niet aan de hoog gestelde
verwachtingen voldaan, maar toch
hebben wij met meer genoegen de
Emma-speler aan de gang gezien dan
zijn voorganger van Melis. Van der
Gyp kan een man passeren. Hij kan
dribbelen, is snel, niet zelfzuchtig,
maar stelt zijn teamgenoten, die er
beter voor staan, in de gelegenheid
van kansen te profiteren. Hij heeft
enkele malen getracht met goed ge-
richte schoten doelman Brown te pas-
seren, maar de laatste bevond zich in
schitterende vorm, en ook de andere
voorhoedespelers beschikten niet
over een machtig schot, dat Brown
I kon „neerslaan". Meer gewend aan
het milieu van het Nederlands elftal,
zien wij ip het spel van Van der
I Gyp toch wel perspectieven. Meer in
ieder geval dan in de vleugelspelers
Overbeke en Gruyzen, wier spel geen
grote indruk achter liet, terwijl van
Beurden in de tweede helft met een
zware inzinking te kampen had. Ben-
i naars was de ijverigste van het vijf-
I tal. Hij zwoegde onvermoeid, zowel in
de eerste als in de tweede helft en
j wij vonden hem nog de beste uit
de voorhoede. De middenlinie be-
j heerste het veld volkomen, met uit-
I zondering van het tweede kwartier
na de rust, toen plotseling het mid-
I denveld volledig werd prijsgegeven
i en de Engelse ploeg zo'n druk kon i
uitoefenen, welke met een of twee
j goede schutters in de aanval, wel eens
j de beslissing had kunnen brengen.
Terlouw was de rots in de branding,
zijn wegwerken en plaatsen was goed,
I zijn breken van de aanvallen voor
treffelijk. Toch achten wij zijn bui-
v.l.n.r. I tenspeltactiek riskant. Met snellere
tegenstanders, die bliksemsnel kun
nen reageren, zou dat wel eens nood
lottig voor onze ploeg zijn geworden.
Klaassens heeft goed gespeeld en
Biesbrouck viel minder op, al deed
hij veel en nuttig werk. Dit drietal
heeft de taak van de beide backs
Odenthal en Tebak verlicht en doel
man Steiger slaagde er, voornamelijk
in de tweede helft, in enkele gevaar
lijke schoten van Lewis te stoppen.
(Advertentie)
Hoe Oranje de Engelse amateurs bedwong
Nadat getosst was, trapte Cor v.
d. Gijp voor Oranje af en de eerste
aanval werd opgezet, maar het eer
ste goed gericht schot kwam van een
Engelse voet, al had de arbiter op
hetzelfde moment voor free kick ge
floten. Van enig krachtsverschil was
voorlopig nog geen sprake. De nieuw-.
met elkaar konden vinden, werd door
de goed tpalende Terlouw tot staan
gebracht.
Het was in die periode, dat het Ne
derlands elftal duidelijk in de meer
derheid was. In de verdediging wa
ren geen zwakke plekken, al leek
doelman Steiger misschien iets min-
bakken Nederlandse midvoor, van der zeker van zijn zaak dan anders,
der Gijp, die met zelfvertrouwen de j Klaassens en Biesbrouck beheersten
leiding van de aanval in handen had het midden tei'rein en de kern van
genomen, maakte zich na enkele mi- de aanval was voortdurend in de
nut en handig vrij om vervolgens I buurt van het strafschopgebied te
linksbuiten Gruyzen een kans te bie- j vinden. Het spel van het binnentrio
den.
xDe kleine Limburger nam het leder
Nederlandse kant. Ook de combinaties i °P de buitenkant van zijn schoen en
waren niet van grote allure, daarvoor j schoot zeker twintig meter naast,
was het samenspel door de Oranje- Aan de andere kant leverde een mis
hemden gedemonstreerd, te peute
rig en bij de witgehemde Engelsen
onzuiver. Maar niettemin heeft deze
ontmoeting kleur gekregen door de
vele spannende ogenblikken en de
hachelijke situaties, welke zich voor
beide doelen hebben voorgedaan,
waardoor tot het laatste ogenblik een
nerveuze, onzekere sfeer in het sta
dion hing, welke zijn ontlading vond
in die jamrherlijke blunder van kee
per Brown.
Dat de krachten elkaar niet veel
hebben ontlopen moge ook blijken
uit enkele gegevens, welke wij tij
dens de ontmoeting hebben verza
meld. Doelverdediger Steiger is tien
keer bij een gevaarlijke actie of een
moeilijk schot betrokken geweest.
Zijn overbuurman vijftien maal. De
Nederlandse voorhoede heeft 19 keer
het doel van Brown op de verkeer
de plaats gezocht en midvoor Lewfs
en zijn teamgenoten schoten 16 maal
over of naast. Opmerkelijk is het
grote verschil in buitenspelgevallen
van beide partijen. Voor de rust liep
de Engelse voorhoede vijf keer in de
listig opgezette val van Terlouw
en zijn backs en na de rust moest er
voor beide partijen twee maal voor
off side gefloten worden. Nederland
nam zes hoekschokken in totaal,
waarvan vijf na de rust en Engeland
kreeg er 4 toegewezen.
De Franse scheidsrechter Devillers
en zijn beide landgenoten aan de
lijn hebben het niet moeilijk gehad,
want over het algemeen was het een
faire wedstrijd. Niettemin heeft de
scheidsrechter 14 maal gefloten voor
free kick, door de Engelse spelers
veroorzaakt en 15 keer voor een niet
geoorloofd duwtje in de rug of iets
dergelijks, door een der Oranjehem-
hemden uitgedeeld. Nederland mocht
twee vrije trappen nemen wegens
hands en Engeland maar 1, wel een
bewijs, dat aan beide zijden niet veel
lust^estond om de bal met de han
den aan te raken.
De kracht van het Engelse elftal
is niet meegevallen. De Engelse offi
cials gaven dat na afloop ronduit toe.
De oorzaak is voornamelijk te wijten
aan de aderlatingen, welke de En
gelse amateurploegen periodiek onder-
trap van Odenthal een gevaarlijk mo
ment op voor het Nederlandse doel,
maar Terlouw kon de. zaak in samen
werking met Tebak tot klaarheid
brengen.
In deze eerste fase van de strijd
hadden de Engelsen getoond over
snelle vleugelspelers te beschikken.
Het Nederlandse elftal daarentegen
had deze belangrijke plaatsen met
echter te kort en te zeer van
fantasie gespeend om succes te kun
nen hebben en voortdurend werden
de combinaties gesmoord in de door
Mc Ghee, Farrere en Adams open
gestelde fuik.
Schoten van Bennaars en Overbeke
troffen enkele minuten voor rust
Brown weer paraat, een boogschot
van Bennaars van de zijlijn schamp
te af op de lat, maar de mooiste kans
kreeg tenslotte Van der Gijp, die zich
Overbeke en Gruyzen deze middag
zwak bezet. Gruyzen, een langzaam
starter, leverde maar weinig goede
voorzetten af en ook zijn schieten
was zwak. Rechtsbuiten Overbeke
had telkens te veel tijd nodig om tot
een voorzet te komen. Hij maakte
nog al eens de fout ook wanneer
het niet nodig was een man te wil
len passeren alvorens hij de bal afgaf.
Dit remde de Nederlandse aanval zo- j
danig, dat de En*gelse verdedigers
zich dan tijdig konden herstellen. De
beide backs Mc Ghee en Farrere had
den van de Nederlandse vleugels zo
doende niet veel gevaar te duchten
en zonder moeite bleven zij meester
van hun terrein. Odenthal en Tebak
hadden het tegenover Bromilow en
Flanagan heel wat lastiger. Vooral
laatstgenoemde beschikte over een
uitstekende balbeheersing, die hem in
staat stelde een pass in volle ren op
te pikken en, indien nodig, de bal
„dood" te maken om zonder tempo
verlies de aanval te kunnen afmaken.
Een dekkingsfout in het linker
deel van de Engelse defensie bracht
een plotselinge kans voor Overbeke,
die ineens met de bal aan zijn voet
vrij het strafschopgebied kwam bin
nenstormen. Dat hij met een schot
geen kans zou hebben door de kleine
hoek waaronder hij stond, zag hij
goed, maar dat zyn getrokken pass
de gedekte Gruyzen niet kon berei
ken, zag hij helaas niet en beheerst
kon aanvoerder en spil Adams de bal
toen naar voren werken.
Na ongeveer een half uur spélen
leverde een combinatie tussen Van
der Gijp en Gruyzen een lage voorzet
in het centrum op. Bennaars kreeg
de bal voor het doel te pakken, maar
uit lastige positie schoot hij te zacht
en 'weer kwam Brown zegevierend te
voorschijn. Een Engelse aanval door
het midden, waar de razendsnelle
dribbelaar Groves en de steeds zwer
vende midvoor Lewis het uitstekend
Nogmaals het winnende doelpunt,
maar nu zoals de toeschouwers op
de tribune het zagen: v.l.n.r. op de
voorgrond Van Beurden, vervolgens
Topp, Groves, doelman Brown, een
juichende Bennaars, Cor v. d. Gijp,
Adams en Farrere.
vrij gelopen had en met de bal op het
Engelse doel af stormde. Brown had
het gevaar echter gezien en hij
kwam precies op tijd uit zijn kooi
om zich pardoes op de voet van de
Dordtenaar te laten vallen.
DE TWEEDE HELFT.
Het Nederlands elftal zette de
tweede speelhelft fel in. Van der Gijp
maakt zich na dc aftrap onmiddellijk
meester van de bal om er in een ge
strekte draf mee naar voren te trek
ken. Het schot waarmee hij zijn ren
besloot, was echter niet goed gericht.
In de volgende minuut was Over
beke er langs de lijn vandoor. Hij
zwenkte naar binnen en lanceerde
toen Bennaars met een scherpe
througpass. De DOSKO-speler nam
het leder even mee en loste ver
volgens een schot, maar Brown had
de bedoeling doorzien en op hetzelf
de moment had hij de bal in zijn vei
lige armen. Overbeke probeerde het
daarna zelf een keer, maar weer was
de Engelse doelman in de goéde hoek
te vinden. Zo liep het Nederlandse
openingsoffensief van de tweede
helft op niets uit en langzamerhand
kwam de verhouding in het veld weer
in evenwicht. Van der Gijp, die. in
de eerste helft opvallend weinig had
geschoten, ging het nu met verre
schoten proberen, zonder succes ech
ter en ook Tebak, die brutaal naar
voren kwam en een kogel op Brown
afzond, moest onverrichterzake naar
zijn operatiegebied terugkeren.
Inmiddels waren de Engelse aan
vallen beter van opzet en uitvoering
dan de Nederlandse. Maar ook in de
Engelse ploeg was het plaatsen zwak.
Terwijl het aantal missers en naar
tegenstanders getrapte ballen in de
Nederlandse verdediging, kennelijk
als gevolg van vermoeidheid, groei
de, begon de waarschijnlijkheid van
een Engelse overwinning groter te
worden. Toen Bromilow langs Bies
brouck en Tebak glipte en een schou-
derhoge voorzet midden in een op dat
moment gedesorganiseerde defensie
afleverde, leek een Engels doelpunt
onvermijdelijk. Maar Oconnell, die
met een zweefduik de bal probeerde
te bereiken, miste op een centimeter
en het gevaar was voorbij. Zou Ne
derland het tempo kunnen blijven
volgen? Zou de ploeg niet voortijdig
ineenstorten?
Het waren vragen, waarop het ant
woord met spanning werd afgewacht.
Van der Gijp bleek adem voldoende
te hebben. Hij vergrootte zijn actie
radius door zijn operatiegebied meer
en meer naar de zijlijnen uit te brei
den en dit bracht meer ruimte voor
•het Engelse doel. Van Beurden, die
toch al naar zijn vorm had lopen zoe
ken zakte echter hoe langer hoe meer
af.
Intussen had Steiger zich in de be
nedenhoek moeten werpen op een
kopbal van Lewis. Even later greep
de Eindhovenaar lelijk mis op een
hoge voorzet, waaruit de bal echter
naast het (lege) doel werd gescho
ten. Bij een scherpe lage voorzet van
Flanagan maakte Steiger zijn fout
weer ruimschoots goed door zich met
een tijgersprong op de bal te wer
pen.
Toen Nederland voor de vierde
maal een hoekschop kreeg te nemen,
zorgden Bennaars, Van Beurden en
Van der Gijp met veel gezwaai van
benen voor een waar ballet, maar
Brown maakte er op resolute wijze
een einde aan. Zijn uittrap belandde
bij Groves, die een gaatje zag tussen
Terlouw en Odenthal en er door wil
de glippen. Maar de stoere Neder
landse verdedigers namen de En
gelsman even tussen zich in en weg
was de kans voor Groves. Scheids
rechter Devillers, die overigens nogal
slordig met zijn instrument omsprong,
had de „mangel" gezien: op de rand
van het strafschopgebied kregen de
Engelsen een vrije schop te nemen.
Onbeheerst en kansloos schoot Lewis
de bal hard tegen het „muurtje" aan.
Naarmate de tijd verstreek,
groeide de spanning.
„Houdt er de moed maar in" zong
de jonigenstribune achter een der
doelen. Nu, de spelers hadden waar»
lijk geen aanmoediging nodig, wat
betreft de moed, tenminste, in beide
ploegen werd hard gewerkt voor de
overwinning en moed was er voldoen
de. Het ontbrak beide elftallen echter
aan de technische capaciteit om dat
harde zwoegen met een doelpunt te
bekronen. Na een mistrap van Ter
louw kreeg Oconnell een juweel van
een kans, maar nu bracht Seiger op
dezelfde wijze, als Brown dat al en
kele malen had gedaan, redding. Een
minuut later sprong het stadion als
één man ver eind. Doelpunt voor
Nederland? Neen, de voorzet van Van
der Gijp was wel goed door Van
Beurden ingekopt, maar achterover
tuimelend had Brown het leder toch
nog over de lat weten te werken.
De laatste fase van de strijd was
in/Jegaan, maar elke poging van
welke kant ook ondernomen, misluk
te en niemand verbaasde zich toen
Van Beurden een kans uit een
throughpass verknoeide. Des te gro
ter was de verrassing toen 3 minuten
voor het einde het Nederlands elftal
de overwinning greep. En nog groter
was de verbazing, dat het doelpunt
rechtstreeks ontstond uit een fout
van doelman Brown, tot op dat mo
ment de onfeilbare.
Een voorzet van Gruyzen stuitte
uit de handen en van de borst van
de Engelse doelman af en Bennaars
was er als de kippen bij om de bal
daarop hoog in de touwen te plaat
sen. Dolgelukkig danste een kluwen
Oranje naar het midden terug. Ge
lukkig met het doelpunt, gelukkig
met de zege, die hun niet meer kon
ontgaan, want even later floot de
i kwieke Devillers voor het laatst.
