Na loonsverhoging komt de vraag:
„Wat gebeurt er met de prijzen?"
Drama te Arnhem geen moord
maar gevolg van 'n ongeluk?
Treinbotsing bij Weesp
Amerikaanse soldaat zonder handen
trotseerde zichzelf en de wereld
voor rechter
ZATERDAG 14 NOVEMBER 1953
DE LE1USE COURANT
BLAD PAGINA 2
BONDSRAAD K.A.B. IN BISDOM HAARLEM
TEVREDEN, MAAR WAAKZAAM
Welkom op onze tweedaagse Bonds
raadsvergadering. Welkom op onze
Wetgevende vergadering van vandaag
uiteraard, maar niet minder welkom
ook nu reeds in verband met de
grote gebeurtenis, die er morgen
zal plaats hebben en waarvan wij
hedenmorgen al een klein voor
proefje hebben meegemaakt, toen
wij aanwezig waren in onze mooie
Kathedrale kerk bij de consecratie
van ons Willibrordus-altaar, in de
Willibrorduskapel aldaar, aldus
opende de heer K'ortink, voorz. van
de K.AJ5. in het bisdom Haarlem, he
denmorgen de jaarvergadering.
Ongetwijfeld echter zal de agenda
van deze vergadering meermalen
een punt van bespreking zijn geweest
op Uw Bestuurvergadering. Juist in
verband met de voorstellen die er op
geplaatst zijn, met betrekking tot de
contributie-afdracht.
Laten wij het kind maar meteen
bij zijn naam noemen. Ik loop echter
nu niet op de agenda vooruit. Van
wege de belangrijkheid meende ik
hier echter in mijn openingswoord
even van te moeten gewagen, daarbij
de hoop uitsprekend dat gij vandaag
hier niet bevooroordeeld naar toe ge
komen zijt, maar om met ons in een
open gesprek, tot die besluitvorming
te komen die voorwaarde is om het
werk in ons Dioc. Bond naar beho
ren te kunnen vervullen.
Overigens vermeldt onze agenda
ook een verblijdend en een hoopvol
punt, nl. het voorstel om te komen
tot een eigen Gezinszorgfonds in onze
K.A.B. Een voorstel dat beoogt onze
mensen to steun te zijn, wanneer zij
in financiële moeilijkheden verkeren
m.b.t. hun gezinsomstandigheden. Ik
hoop hierop nog nader even terug te
komen.
Nadat de voorz. de slachtoffers van
de watersnood had herdacht werd
voor hun zielenrust gebeden.
Sprekend om de wederopbouw van
het rampgebied zeide spr: Ondertus
sen daveren de getroffen gebieden
van het modernste materiaal om de
opbouw te bewerkstelligen. Duizen
den arbeiders ook van buiten de
Zeeuwsche en Zuid-Hollandse eilan
den werken met man en macht. Over
al verrijzen nieuwe werkkampen.
Aparte zorgen en aparte moeilijk
heden. In nauw overleg met het Ver
bond, wordt getracht bijzondere zor
gen te besteden aan deze mensen die
onder moeilijke omstandigheden daar
moeten werken en leven. Theo v.
d. Himst en College Nefs en Schelle-
kens met Aalmoezenier Kroon zijn
bezig om deze verzorging uit te voe
ren.
Bouwvakbond en Landarbeiders-
bond, geven hun mannen in de per
sonen van College Nefs en Schlle-
kens, die uiteraard allereerst de
.kwestie, voorspruitend uit loon- en
arbeidsvoorwaarden zullen behande
len. Deze maatregel is voortgevloeid
uit het feit dat al het werk in dezen
zin op het ogenblik valt onder de
loonregelingen, geldende in het vrije
bedrijf. Volgens de bekende maatre
gel van het Ministerie van Soc. Za
ken om D.U.W.-werk te ontdoen van
het stempel Werklozenzorg. Af
spraak is echter dat genoemde Col
lege's bij het te verwachten omvang
rijke werk ook Th. v. <L Himst zul
len bijstaan in het algemeen vormen
de werk. enz. Wij zijn ook van mening
dat hier een belangrijke taak te ver
richten is.
De loonsverhoging
Op speciaal-economisch terrein
heeft er zich kortelings nog een
zwaar gevecht afgespeeld, ook al is
dit niet allemaal in het openbaar
bekend, met betrekking tot de huur
verhoging en het wegwerken van het
restant consumptie-offer.
Het is U bekend, hier is heel wat
om te doen geweest. De mening van
de verschillende partijen liep uiteen.
Zo sterk zelfs dat uiteindelijk de be
slissing aan de regering moest wor
den overgelaten.
Hoe dan ook, de beslissing is geval
len en naar onze mening in haar ge
heel 'bezien, niet teleurstellend. Te
recht is de opmerking gemaakt door
onze Verbondsvoorzitter. Liever een
bindende oplegging van 5 met de
aanvullende maatregelen, dan 6
deze uitgekookt en uitgemeten onder
grote tegenstand.
Waarbij wij niet kunnen voorbijgaan
van de verhoogde progressiviteit in
aan onze belangrijke overwinning
de kinderbijslag en de verbetering
m.b.t. de gemeente-classificatie,
zijn er nog niet. Het succes is even
wel niet onbeduidend. Hopelijk neemt
de regering binnenkort de algemene
beslissing, zodat deze zorg van ons
is afgenomen.
Wij zijn echter niet gerust over wat
er met de prijzen zal gaan gebeuren
en spreken nu reeds het vertrouwen
uit in het Verbondsbestuur, dat het
dan de wegen zal vinden en wy zijn
hiervan reeds overtuigd, om deze
doorbreking in de prijzen niet in het
nadeel van degenen om te doen slaan,
die bij deze gehele affaire betrokken
zijn. Wij blijven vasthouden aan onze
stelling dat het niet verantwoord is,
om hoe dan ook, toch nog op een of
andere wijze een reële loonsverla
ging te moeten incasseren.
Ik zei reeds, ons land, zich her
stellende, zoekt haar wegen om tot
normale verhoudingen te komen. Zo
zien wij ook de motie Romme van
de KVP met betrekking tot de vrijere
loonvorming. Accoord, Prof. Romme,
accoord KVP onder uitdrukkelijke
voorwaarde, dat vrijere loonvorming,
niet zal inhouden (en wij zijn over
tuigd dat dit niet de bedoeling kan
zijn), vrijere loonvorming naar be
neden. Wij zitten aan het minimum.
In zoverre het bedoeld is als een
betere verdeling van de welvaart en
het terugbrengen van de verantwoor
delijkheid van de loonvorming, tot
op zekere hoogte, naar het vrije be
drijfsleven, volkomen accoord. Uit
eindelijk horen deze zaken niet uit
komen in de loonvorming, kan dit
sluitend bij de Overheid te liggen. Ein
tenslotte, indien er meer speling kan
een goede stimulans zijn om de be
tere prestatie, naar redelijkheid, be
hoorlijk te honoreren.
Indien echter, wij herhalen dit nog
maals, bij de Werkgevers de mening
heerst dat deze vrijere loonvorming,
vrije loonvorming moet zijn, met dien
verstande: vrije loonvorming naar
bovenen vrije loonvorming naar be
neden, dan menen wij een neen te
moeten plaatsen.
Zelfs zal naar onze mening bij een
stijgende welvaart ook het minimum
loon omhoog gebracht moeten wor
den, omdat de toestand in die ge
zinnen een onhoudbare is. Men is te
spoedig klaar met de opvatting dat
er geen nood meer is in de arbeiders
gezinnen.
Begrip
Overigens vragen wij van onze
mensen ook begrip voor de moeilijk
heden die aan deze zaken voor ande
ren vastziteri. Wij moeten eerlijk toe
geven dat er ook bij anderen en ook
bij andere groepen uit ons maat
schappelijk leven, zorgen en moei
lijkheden zijn. Zorgen en moeilijkhe
den b.v. bij de groep kléine zelfstan
digen. Die mogen wij zonder meer
niet wegwuiven. Neen, wij zijn nog
niet waar wij wezen moet. Het kan
dan in sommige opzichten wel de
schijn hebben, dat aan de Soc. Recht
vaardigheid is voldaan, maar zolang
er in materieel en in geestelijk op
zicht nog niet is verkregen wat wij
wensen, met begrip uiteraard voor
het ogenblikkelijk mogelijke, zullen
wij niet rusten tot dat wij weer een
stuk verder zijn. Ook al zijn er hier
en daar enige tekenen van vooruit
gang aan te wijzen m.b.t. de P.B.O.,
in het algemeen is de belangstelling
er echter niet. Wij kunnen niet aan
de indruk ontkomen dat deze groei in
sommige kringen op zijn zachtst ge
zegd „niet bespoedigd" wordt, om
niet te zeggen „tegengehouden wordt".
Er is groot begrip bij onze Kath.
Werkgevers. Maar hoe staat het met
de rest?
Wij dienen echter altijd te beden
ken: dat relhten, plichten scheppen.
Vragen om erkenning. Vragen om
medezeggingschap. Vragen om zitting
in een ondernemingsraad, en daar
adviezen uitbrengen, roept de plicht
op, om dan ook te zorgen dat wij het
gevraagde aankunnen.
Wij zijn blij om te mogen zeggen
dat wij in ons Bisdom een grote be
langstelling ontmoeten voor het ont
wikkelingswerk, in de vorm van cur
sussen als de 3-jarige school en de
eenvoudige cursussen. 16 3-jarige
scholen met een totaal van 400 leer
lingen draaien volop. Een 20-tal een
voudige cursussen staan op stapel
met ongeveer 400 leerlingen. Dat is
prachtwerk!
Ook is in het afgelopen jaar weer
behoorlijk werk gemaakt van onze
Credo Pugno-clubs en de algemene
kadervorming. Wat het eerste echter
betreft, zijn wij niet tevreden. Ik zit
hier rechtstreeks op het terrein van
Pater Engelbertus en hij zal daar
straks het zijne wel van zeggen. Er
is eerder sprake van teruggang dan
van een vooruitgang.
Telden wij het vorig jaar: (eind
1951 136 clubt meet 1961 leden; eind
1952 geeft aan. 119 clubs met 1726
leden.
Jaarlijks stappen er duizenden
nieuwe krachten het Bedrijfsleven
binnen. De afgelopen 5 jaren waren
er dat, rond 250.000. Naar schatting,
bindt mij niet op deze cijfers, zijn
daar toch naar alle waarschijnlijk
heid een 80.000 katholieken bij. Een
40 van onze mensen is globaal ge
nomen, georganiseerd. Wij zouden
dan een aanwinst moeten hebben van
ruim 30.000 leden. Er is maar een
zeer matige groei in het ledental. Die
30.000 hadden er moeten zijn en ons
aatal landelijk op 380.000 hebben
moeten brengen. Doen wij hier ge
noeg aan? Rotterdam is met een
grootscheepse propaganda-actie bezig.
Samenbundeling van krachten.
Dit geldt voor ons hele Bisdom, dit
geldt voor alle kath., sociale en cul
turele organisaties. Deze eenheid is
noodzakelijk in onze tijd. En wij
menen goed te doen dit hier nog eens
te beklemtonen. De eenheid in ons
katholieke kamp, krijgt af en toe,
hier en daar wel eens een deuk.
Maar dat het een belangrijk goed is,
daar zijn wij allen van overtuigd.
Zonder deze kwestie te dramatise
ren, menen wij toch te mogen zeg
gen dat het onze dure plicht is, die
eenheid in Christelijke zin te reali
seren.
Hebben wij als Katholiek volks
deel iets te brengen en te bieden,
niet alleen voor ons zelf, maar ook
voor de anderen, die dwalend zijn?
Ja of neen? Het antwoord hierop is
niet moeilijk te geven. Welnu dan
ook daden.
Uiteindelijk is ook deze eenheid
van de sociale organisaties de on
derbouw van de katholieke eenheid,
die nodig is in elk opzicht, maar bo
venal 'ook in politiek opzicht. Laten
wij hiertoe in ieder geval geen sta-
in-de-weg zijn. Laten wij begrip to
nen voor elkaar en «helpen wij in
ieder geval mede om in plaatselijk en
Diocesaan vlak die eenheid te behou
den en te versterken, allereerst door
de plaatselijke Raden van Overleg.
Het lijkt ons vrij overbodig hier
nog te zeggen dat wij ook onze
krachten moeten geven als katholie
ke arbeiders aan onze eigen K.V.P.
Als wij de noodzaak ervan inzien,
dan leveren wij de krachten die no
dig zijn, ook uit onze eigen rijen. Dan
maken wij als katholieke arbeiders
deel uit van de Werkgroepen van de
K.V.P. Dan sluiten wij ons aan bij
die stoottroepen, omdat wij weten
dat wij die politieke partij nodig
hebben. Wat willen wij sociale or
ganisaties toch beginnen zonder een
sterke, neen, laten wij maar zeggen,
machtige katholieke politieke partij,
die onze wensen, voor zover noodza- jaar.
realiseert op het politieke
Over 1952 zo vermeldt het verslag,
melden zich 1105 emigranten bij on
ze eigen dienst. Dat is op het eerste
gezicht een behoorlijk aantal. Wij
verrichten in ons Diocees zeer goed
werk. En toch als wij dit cijfer eens
vergelijken met de totaalcijfers van
het aantal katholieken, dan blijkt
wel dat nog lang niet alle katholie
ken de weg naar de Kath. Bureaux
gevonden hebben.
Dit kan anders en dit moet ook
anders.
Met betrekking tot ons Paed. Be
roepskeuze Bureau kan ik kort zijn.
Nog altijd blijkt dat er grote belang-,
stelling is voor deze nog vrij jonge
wetenschap. Er is belangstelling!
Maar dit werk kan niet gedaan wor
den zonder een behoorlijke subsidie
van het Rijk. Daar zit echter geen
schot in. Op de Rijksbegroting prijkt
een bedrag van 4 5 ton voor het
Beroepskeuzewerk, dat geschied door
het Gewestelijk Arbeidsbureau. En
voor het Bijzondere Beroepskeuze-
werk is een bedrag van 40.000 uit
getrokken. Dit laatste lijkt op niets!
Dat is een druppel op een gloeiende
plaat!
K.A.V. en K.A.J.
Haar ledental ligt rond de 10.000.
Wij zijn er allemaal van overtuigd,
dat onze K.A.V. van grote betekenis
is indirect voor ons KA-B.-
werk. Maar ze zijn nog lang niet
waar ze wezen willen en naar onze
mening ook wezen moeten. Er is ge
lukkig diocesaan een zeer goede sa
menwerking in het verband van de
Kath. Vrouwen Beweging.
tanden Wit; adem Fris
Het eerste verhoor, waaraan de po
litie de Arnhemse geweermaker in
wiens huis het stoffelijk overschot
van een 33-jarig.e vrouw gevonden is,
heeft onderworpen, zou er op wijzen,
dat de gewelddadige dood van de
vrouw niet te wijten is aan een mis
daad, doch aan een ongeluk.
Tijdens het bezoek, dat de vrouw
aan de man Zondagmiddag bracht,
was het gesprek op het beroep van
een uitstekende wijze door bepaalde
methodes overgebracht op de jon
geren. Op dit ogenblik staan ze met
12000 aangeslotenen in ons Bisdom.
De grote actie voor het volgend jaar
is: met 10.000 Kajotters naar Lourdes.
800 Jonge kerels sparen reeds in ons
Bisdom voor deze reis naar Lourdes.
Dat moeten er 1500 worden. Denk
niet dat het hier gaat om het orga
niseren van een reis, zonder meer.
Neen, op grote schaal hoopt men bij
talloze jonge kerels iets los te slaan
van de echte apostolaatsgeest.
En dan hun ontmoetingsdagen en
Bedrijfsweken. Dit jaar staan er een
5-tal van ieder op het program. Deze
t>_ö. ontmoetingen, deze gesprekken, deze
Er zijn nog heel veel plaatsen waar i Bedrijfsweken, waar de jonge ke-
de mogelijkheid tot oprichten van
een K.A.V. aanwezig is. Het is ook
onze taak om hieraan mede te wer
ken. Wij kunnen hieraan helpen.
Als er iets is, dat onze aandacht
systematisch moet hebben, dan is dat
onze sprankelende, veroverende
vormschool voor onze jonge arbei
ders. En ik kan U garanderen, dat
daar uitstekend werk wordt gedaan.
Natuurlijk werkt die K.A.J. heel an
ders dan onze min of meer oudere
traditionele K.A.B. Natuurlijk is
daar meer élan, maar daar is ook een
sprankelende apostolaats-geest, op
reis hun plaats geleerd wordt in het
Bedrijf, waar zij zichzelf en hun
eigen mogelijkheden ontdekken, zijn
van onschatbare waarde.
De voorz. besloot met de woorden:
Onze Bond heeft haar taak te ver
vullen in een gebied, dat boordevol
problemen ligt. Onze bond heeft een
taak als standsorganisatie. Een taak
die in wezen een kerstende taak is.
Wij moeten blijven volhouden met
het gebrekkige materiaal wat wij
allemaal zijn, toch een maximum aan
resultaat te bereiken, zowel in gees
telijk als in stoffelijk opzicht.
de geweermaker gekomen en de man
had een revolver te voorschijn ge
haald, dat naar hij aan de politie
vertelde bij zijn weten niet gela
den was.
De vrouw had de revolver willen
grijpen, doch de geweermaker had
dit willen verhinderen. Tijdens het
korte handgemeen bleek plotseling,
dat het wapen wèl geladen was. De
vrouw werd door het schot dodelijk
getroffen en overleed na enkele
ogenblikken.
Volkomen overstuur had de man
de gehele nacht bij het lijk sigaretten
gerookt en had het stoffelijk over
schot tegen de morgen in een muur
kast verborgen, waarna hij naar zijn
geboortestad Maastricht was vertrok
ken. Hier heeft hij enkele dagen doel
loos rondgezworven om zich ten slot
te bij de politie te melden. Tot zover
de verklaringen van de arrestant.
Tijdens het verhoor heeft de poli
tie de man niet op een onjuistheid
kunnen betrappen en daar de man
voorts een volkomen blanco strafre
gister heeft, houdt de politie voor
alsnog rekening met de mogelijkheid,
dat de man de waarheid spreekt.
Er zijn echter nog enkele vraagpun
ten na afloop van het verhoor over
gebleven, die door de politie nader
onderzocht zullen worden.
HYPOTHEKEN
en roor alle andere taken
op het gebied van en-
roerende goederen
Bouw- en M a kslaarsbedrtyf
v.d. Drift
Oude Vest 29 - Lelden
Telet. 20513
(Advertentie.)
Mechanische storing, onachtzaamheid personeel,
mist en ongerustheid veroorzaakten 't ongeluk
Het treinongeluk bij Weesp off Vrij
dagochtend 19 Juni jl. is gisteren uit
voerig in een proces voor de Am
sterdamse Rechtbank behandeld.;
Naar men zich zal herinneren boor
de de expresse van 7.30 uur uit Am
sterdam naar Enschede zich om
streeks kwart voor negen in de ach
terste wagen van een lege forensen
trein, die 13 minuten eerder uit Am
sterdam was vetrokken en bij post 1
vlak voor het station Weesp tegen
gehouden werd door een onveilig
signaal. Bij het ongeluk kwamen twee
mensen om het leven.
Terecht stond de 56-jarige eerste
stationsambtenaar van Weesp, een
man, die reeds 34 dienstjaren bij de
N.S. heeft, bekend staat als een
plichtsgetrouw ambtenaar, doch die
door zijn directie in verband met zijn
onachtzaamheid, waaraan het ongeluk
deels te wijten is, disciplinair gestraft
is. Tegen hem eiste de officier Van
justitie 4 weken voorwaardelijke
hechtenis met een proeftijd van 3
Harold Russell kwam vandaag in Nederland
Hoofdrolspeler uit de film:
De beste jaren van ons leven
Harold Russell, de Amerikaanse ste zin van zijn eigen levensbeschrij-
oudstrijder zonder handen, komt Za
terdag 14 November op Schiphol
aan. Hij zal deelnemen aan de ver
gaderingen op het gebied van her-
bekwaming, georganiseerd door de
Wereld Veteranen Federatie en zal
vervolgens een rondreis maken, die
georganiseerd wordt door de Neder
landse oudstrijdersbond, ten einde
geld in te zamelen voor de W.VJF.
De 39-jarige oude Harold Russell is
waarschijnlijk een van de meest be
kende oud-strijders ter wereld. Zijn
roem dankt hij aan de moed, waar
mee hij zijn handicap heeft over
wonnen. Zijn levensphi'losophie is:
„Het is niet datgene, wat je verlo
ren hebt, dat het belangrijkste is,
maar wat je hebt overgehouden, en
hoe je dat gebruikt."
„Toen ik bijkwam
Hij verkreeg internationale be
kendheid door zijn voortreffelijk spel
in de film „De beste jaren van ons
leven", waarin hij de rol vervulde
van de matroos zonden handen, Ho
mer Parrish.
Harold Russell kreeg zijn eerste
training in de infanterie in Massa
chusetts (Ver. Staten) in 1942. Hy
was bezig met zijn laatste opleiding
voor dienst overzee, toen op 6 Juni
1944 een defecte lont in zijn handen
ontplofte.
De vele goede dingen, die hy heeft
verricht, verbleken alle naast zijn
grootste prestatie: de overwinning
op zichzelf, bereikt gedurende een
lange innerlijke strijd na de ontdek
king, die hij zo suggestief in de eer-
ving weergeeft: „Toen ik bijkwam,
ontdekte ik dat ik geen handen had."
Handen overwonnen.
Gedurende zijn herstel in een mi
litair hospitaal in de Verenigde Sta
ten werd Harold door de leger-
autoriteiten uitgekozen om in een do
cumentaire film te tonen, hoe hij de
handicap van het verlies' van zijn
handen en het gebruik van de stalen
haken, die hij er voor in de plaats
kreeg, had overwonnen. De film
werd op ruime schaal gedistri
bueerd ten behoeve van verminkten
in militaire hospitalen.
Deze 20-minuten lange film trok de
aandacht van film-directeur Wil
liam Wyler en van .de toneelschrij
ver Robert Sherwood, die onmiddel
lijk de rol van „Homer Parrish" spe
ciaal voor Russell creëerden in het
manuscript van „De beste jaren". De
ze film bezorgde hem twee onder
scheidingen, een als de beste acteur
van 1946, en de ander, een speciale
onderscheiding, voor het brengen
van hulp en hoop aan verminkten
door middel van de film. Hij heeft
ook een levensbeschrijving geschre
ven, getiteld: „De overwinning in
mijn handen".
Voor en na verminking.
Harold Russell werd op 14 Ja
nuari 1914 in North Sydney, Nieuw -
Schotland, geboren, waar zijn vader
directeur was van het plaatselijke
telegraafkantor. De familie verhuis
de naar Boston, toen Harold zes jaar
oud was. Hij bezocht openbare scho
len te Cambridge, Mass. en
de het einddiploma van de technische
middelbare school in 1933. Hij kreeg
een betrekking bij een grote kruide
niersfirma, eerst als bediende, toen
als lagershulp, en tenslotte als be
drijfsleider.
Sedert zijn ongeluk en zijn schit
terend herstel, is Russell op vele wip
zenoOnderscheiden. In 1949 werd hij
door de Amerikaanse Junior Kamer
van Koophandel gekozen als een van
de tien topfiguren van het jaar. Hij
treedt zeer dikwijls op als woord
voerder op het gebied der vele pro
blemen van oud-strijders en heeft
de regering herhaaldelijk bijge
staan om de verkoop van „spaarcer-
tificaten" te bevorderen. Hij is tot
tweemaal toe gekozen als voorzit
ter van de American Veterans (Am-
vets), welke bond aangesloten is by
de W.V.F.
Russell is steeds bereid gevonden
op elk uur, elke plaats, zijn energie
in dienst te stellen van de zaak van
de millioenen verminkten en het be
vorderen van vriendschappelijke be
trekkingen tussen de landen onder
ling.
Harold is getrouwd met zijn jeugd
liefde in Hollywood op 27 Februari
1947. Zij hebben twee kinderen, nl.
Jerry (7), hun aangenomen zoon en
een dochtertje van twee jaar,
Adele Rita.
BLINDE BEDELAAR IN
CASSATIE.
De 46-jarige Haagse blinde bede
laar C. K., die door de politierechter
wegens bedelen tot 12 dagen hechte
nis en anderhalf jaar rijkswerkinrich
ting is veroordeeld, heeft cassatie
aangetekend bij de Hoge Raad.
Dit is n.l. de enige instantie, waar
bij voor een vonnis van de politie
rechter by een dergelijke overtreding
cassatie mogelijk is. In afwachting
van de uitspraak zal K. toch naar
Misleidend telefoontje.
Verdachte erkende zijn fout. Er
was tussen hem en de blokwachter
vlak voor het station van post 1 een
misverstand gerezen over een klei
ne mechanische storing, die zich bij
de seinen van de blokwachter voor
deden. Uit het telefoongesprek
maakte hij op, dat de post stroomloos
stond. Zonder er verder bij na te den
ken nam hij aan, dat de stroom pas
was uitgevallen, nadat de forensen
trein was gepasseerd. Die stond er
echter nog, omdat de blokwachter
zijn sein niet veilig kon stellen.
De automatische beveiliging, die
de spoorwegen toepassen bij het
seinwezen, verhinderde hem eohter
het blok tussen station Weesp en
de Muiderstraatweg open te stellen.
Gezien het telefoongesprek met de
wachter bij post 1 meende 'hij, dat hij
het recht had deze automatische be
veiliging te ontzegelen en met de
hand te regelen. Hij deed dit en gaf
de wachter bij de Muiderstraatweg
opdracht de expresse door te laten.
Kwestie van seconden.
^.Weliswaar had ik de forensentrein
met door het station zien komen",
vertelde de beambte, „doch aange
zien ik het erg druk had met een
trein, die juist uit Amersfoort was ge
arriveerd, heb ik aangenomen, dat
de forensentrein mij was ontgaan".
Nog een tweede ambtenaar van de
N.S. is in verband met dit ongeluk
disciplinair gestraft. Het is de blok
wachter vlak voor het station van
Weesp., die post 1 bediende. Hij
wordt door de justitie echter niet
vervolgd.
Bij een storing van de seinen, zo
als in dit geval, had hij de wach
tende trein met een speciaal geel
bord verder hebben moeten lood
sen. Inderdaad was hij na het tele
foongesprek met dit bord naar buiten
gelopen, doch het was mistig en
daardoor zag hij de trein niet staan.
Hij keerde terug naar zijn post en
ook hij ontzegelde de z.g. blokven-
sfers' van zijn bloktoestel, waarna
hij het sein op veilig zette. Intussen
waren echter vele minuitan verlo
pen.
Noodlottig oponthoud.
Zo waren er vele omstandigheden,
die tot het ongeluk hebben geleid.
Niet alleen een kleine mechanische
storing, doch ook onachtzaamheid
van personeel niet alleen mist,
waardoor ook de bestuurder van de
expressetrein de voor hem staande
forensentrein eerst op het laatste
moment ontwaarde, doch ook nog de
ongerustheid van de bestuurder der
forensentrein. De laatste had de hoofd
conducteur verzocht eens poolshoogte
te gaan nemen en de hoofdconduc
teur was juist naar de blokpost ge
wandeld (over de spoorbaan) toen de
blokwachter erin slaagde het sein op
veilig te stellen. Zo trok de forensen
trein langzaam naar het gebouwtje
en stopte daar opnieuw om de con
ducteur op te nemen. Net toen de
trein zich voor de tweede maal in
beweging zette, botste de expresse
er van achteren met een vaart van
bijna 100 km. per uur tegen.
De rechtbank zal in deze zaak op
27 November a.s. uitspraak doen.
In de Adventstijd, te beginnen op
Zondag 29 November, zullen in de
Bissche Sint Pieter naar het Tilburg-
se voorbeeld een aantal preekstoelge-
sprekken worden gehouden, die ge
voerd zullen worden door pastoor P.
J. A. M. Lücker, pastoor van de Sint
Pieter, en rector H. Heer en van het
klooster „Mariënburg" in Den Bosch.
Het zullen openbare gedachtenwisse-
lingen zijn, die de dogmatiek ten
grondslag hebben. De bedoeling van
deze gesprekken in de kerk is pro
blemen over geloofskwesties open
hartig te bespreken en daardoor een
klaar inzicht te verschaffen in aan
gelegenheden, welke in deze tijd
vaak onderwerp van gesprek uitma
ken.
.- Veenhuizen worden opgezonden.
EEN BOEK ALS DITVERSCHIJNT SLECHTS HOOGST ZELDEN
en wordt dan voor wie het bemachtigt een bezit van grote,
blijvende waarde.
GODS LINKERHAND van William E. Barrett
maakte een diepe indruk op de Katholieken, niet alleen in
Nederland, maar ook in Amerika, Engeland, Frankrijk, Duits
land en Denemarken. Avontuur - Romantiek - Liefde - Misdaad -
Hartstocht - Geloof - Vrees - Gevaar vormen de bodem, waaruit
dit van een intense spanning geladen boek zijn sappen trekt.
Laat dit betoverende boek U niet ontgaan, maar besfel 't
vandaag nog, als U wilt voor de winkelprijs van f6.25, maar 't
voordeligst (nl. voor slechts f2.50!) door lid te worden van
HET THIJMFONDS, het eerste, het grootste en het goedkoopste
Nederlandse boekenfonds voor Katholieken.
Géén inschrijfgeld. - Enige verplichtingminstens 1 jaar lid
blijven en in dat jaar zes boeken afnemen a f2.50 per stuk.
Ook betaalbaar met 125 p. mnd.
Prospectus gratis op aanvraag.
INVULLEN IN BLOKLETTERS
BON
Naam:
Adres:
Plaats:
wenst lid te worden van ,Het Thijmfonds" tegen betaling van
f125 per maand f2.50 per boek f 15.per jaar
betaling geschiedt: per postgiro no. 268700, per kwitantie,
verhoogd met incassokosten.
Niet verlangde s.v.p. doorhalen.
Handtekening
Deze bon invullen
en verzenden in ongefr ankeer de enveloppe
met op de adreszijde: Machtiging no. 1557,
Den Haag. Aanmelding kan ook geschieden
per brief of briefkaart.
(Advertentie)
