„Ruwe stoot"
wagen
van loon-motie was nodig
in het spoor te houden
om
KtV.P. heeft zich gaarne met
program van regering
verenigd
Sectie-vergaderingen op
K+V+P*-congres
Schaepman-herdenking
op K+V*P+~congres
MAANDAG 9 NOVEMBER 1953
Ut l.ElDSh COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
PROF. ROMME OP K.V.P.-CONGRES
Gisterochtend werd de derde ple
naire zitting van het congres van de
K.V.P. gehouden. Met de Minister
van Staat, mr. Van Schaik en andere
leden van de Raad van State, waren
aanwezig de Katholieke ministers en
staatssecretarissen, met uitzondering
van mr. Luns, die te Stockholm ver
toeft, de heer Serrarens, rechter in
het gerechtshof va de Europese ge
meenschap voor kolen en staal, mr.
Kortenhorst, voorzitter van de Tweede
Kamer en prof. mr. Romme.
Zij werden begroet door de vice-
voorzitter der partij, de heer Chr.
Matser, die mededeelde, dat een te
legram was ingekomen van de partij
voorzitter. de heer Andriessen. Hem
zijn telegrafisch de beste wensen
voor herstel toegezonden.
Het congres verenigde zich met de
resoluties, die aan de hand der stel
lingen, inleidingen en gedachtenwis-
seling in de sectievergaderingen, zijn
opgesteld.
REDE PROF. ROMME.
De voorzitter van de Katholieke
Tweede Kamerfractie, prof. mr. C. P.
Romme, sprak hierna een rede uit,
waarin hij verslag deed van het ver
loop der parlementaire werkzaam
heden. Vooraf herinnerde hij eraan,
dat de voorzitter Zaterdag woorden
van fel protest heeft doen klinken te
gen de onmenselijke knechting en
ontrechting, waaraan achter het
IJzeren Gordijn iedereen bloot staat.
Naar aanleiding van het jongste ge
beuren temidden van het goede en
dappere Katholieke volk der Polen,
waar de communistische macht zich
andermaal heeft vergrepen aan een
prins der Kerk heb ik in de Kamer
namens de fractie om gevoegd bij
hen, die uit alle delen van de we
reld andermaal hun stem van veront
waardiging, de stem der menselijk
heid, hebben doen horen tegen al dit
onrecht aan de vrijheid van mensen
en aan de vrijheid der kerken aan
gedaan, zeide spr.
Hij stelde voor in een telegram aan
de vertegenwoordiger van de Poolse
regering in ons land een woord van
ernstig protest te doen horen tegen de
onderdrukking van het vrije woord
der Kerk. Voorts stelde hij voor een
telegram te zenden aan de Paus om
hem kenbaar te maken, dat de katho
lieken opkomen tegen elke commu
nistische schending van de vrijheid
der menselijke persoonlijkheid en
van de rechten der Kerk, zoals die
schending zich nu weer heeft vol
trokken tegen de persoon van kardi
naal Wyszinski.
Herinnerend aan de watersnood
en de spontane hulp in offers van
werk en persoonlijke inspannning,
betoogde spr., dat tot grondslag, doel
en wezen van het politieke leven be
hoort een voortdurend streven naar
meer menselijkheid.
Dat de politieke overtuiging onlos
makelijk verbonden is met de levens
beschouwing, is in Nederland, tot in
de doorbraakkringen toe, een gewon
nen standpunt, zeide prof. Romme.
Wat nog niet een gewonnen stand
punt lijkt te zijn is dit: dat de poli
tieke overtuiging niet alleen gevoed
wordt uit de levensbeschouwing,
maar dat de politieke overtuiging
ook een* dienende taak heeft ten aan
zien van de levensbeschouwing. Het
voeren van politiek is niet alleen het
nemen van concrete maatregelen, dat
is de uiterlijke verschijningsvorm er
van. Naar zijn innerlijke wezen is het
voeren van politiek een beïnvloeding
van de volkszeden, de medevorming
van de volkscultuur. Voor de katho
lieken betekent het, dat zij in en
ook door de politiek streven naar die
toestanden en verhoudingen, waar
door in ons volk de menselijkheid van
de mens als kind Gods wordt erkend
en in het volksgeheel tot ontwikke
ling en bloei kan komen. Met dit
streven, aldus prof. Romme, zijn wij
bezig op elk terrein, waarop een be
paalde politieke bemoeiing zich be
weegt. In dit verband noemde hij de
Zondagswet, de rede van de heer
Peters om meer barmhartigheid in
het gratiebeleid, de kinderbijslag-
politiek, de te verwachten realise
ring van de gezinsraad. Hetzelfde
streven komt ook tot uiting op geheel
andere gebieden, op het terrein der
sociale verhoudingen en op het eco
nomische en financiële terrein.
Europese Nederlanders en Neder
landse Europeanen.
De heer Romme betoogde vervol
gens, dat de Europa-politiek voor de
toekomst van Nederland en voor de
toekomst van elk land van ons we
relddeel, zoals ook voor dit wereld
deel zelf, ook helemaal los van de
Russische dreiging, van fundamen
tele en vitale betekenis is. Wij moe
ten Europeanen worden, zeide spr.
En hij voegde eraan toe de gedachte,
dat willen wij aan Europa geven wat
wij kunnen, wij ook goede Nederlan
ders moeten blijven. Het gaat erom,
om het ene Europa te winnen, maar
het blijft even hard er om gaan, om
het ene Nederland te behouden.
Eigenlijk moeten wij meer dan deze
beide hebben, betoogde de heer Rom
me. Wij verlangen nog naar een der
de, naar een uiteindelijke totstand
koming van de Benelux.
Meer vrijheid in de loonvorming.
Komende tot het streven naar meer
menselijkheid op het binnenlandse
economische enfinanciële en sociale
terrein zeide spr., dat thans centraal
aan de orde zijn een aanpassing op
het gebied van de loonvorming en de
loonbepaling, en een eerste forse
schrede op het terrein van verlichting
in de druk der belastingen.
Over beide zaken, die in de afge
lopen weken in de Kamer aan de or
de zijn geweest, zeide de heer Romme
o.a. het volgende:
De fractie heeft gemeend de zaak
van vrijheidsverruiming in de loon
vorming met enige kracht aan de or
de te moeten stellen. Zij heeft zelfs
daarbij het ongebruikelijke middel
gebezigd, om reeds vóór het rege-
ringsantwoord te komen met een mo
tie, waarin zij haar grondgedachten
had vermeld met betrekking tot de
inhoud, de strekking en de begren
zing van de vrijheidsverruiming, wel
ke zij onder de gewijzigde, ver
ruimde economische omstandigheden
van vandaag voorstaat. Dat ons over
de ongebruikelijke hantering van het
motiemiddel verwijten zouden wor
den gemaakt, stond op voorhand vast.
Wij zijn niet zulke kinderen in de
politiek, dat de gemaakte verwijten
als even zovele verrassingen over ons
gekomen zijn. Maar men moet voor
een goede zaak op zijn tijd ook ver
wijten over hebben, zelfs als men ze
voorziet.
Van alle critische kwalificaties,
welke ons optreden zijn ten deel ge
vallen, zou ik de beste willen noemen
die, welke dit optreden heeft ge
noemd een ruwe stoot. Daar zit iets
in, zeide prof. Romme.
Maar de ter zake doende, beslis
sende vraag is of die ruwe stoot al
of niet noodzakelijk was.
Spr. vervolgde aldus:
Natuurlijk wisten wij, dat de re
gering besloten had tot overweging
van de vraag, of wijzigingen in het
systeem loonpolitiek gewenst zijn.
Dat stond in de troonrede. Dat be
sluit was dus gevallen vóór Prins-
Een overzicht van de H. Mis, welke Zondagochtend in het Jaarbeurs
gebouw te Utrecht is opgedragen ter gelegenheid van het Partijcongres
1953 der Katholieke Volkspartij.
jesdag, misschien al een hele tijd
voor Prinsjesdag men kan in
ieder geval ook zeggen dat dat be
sluit genomen was voordat het
overleg in de Stichting van de Ar
beid over de loonronde ter compen
satie van de huurverhoging en ter
opheffing van het restant der con
sumptiebeperking definitief was
vastgelopen. Dit latere feit nu van
het definitieve vastlopen van hét
overleg in de Stichting van de Ar
beid is in de socialistische partij
pers het sein geworden, om met
kracht te gaan ageren tegen de
gedachte van een wijziging in het
systeem van de loonvorming: de
mislukking van het overleg zou
doorslaand bewijs zijn, dat het gel
dende systeem van centrale over-
heidsbeheersing van de lonen niet
gewijzigd zou kunnen en mogen
worden.
Het was niet voor de eerste maal,
dat wij van die zijde een dergelijke
buiten-parlementaire partijactie te
gen bepaalde regeringsvoornemens,
misschien nog vage voornemens,
moesten ervaren -- en het zal naar
alle waarschijnlijkheid ook wel niet
voor de laatste maal geweest zijn. In
deze situatie was naar onze mening
een „ruwe stoot" nodig, om de wa
gen niet te doen ontsporen. Dat op
zichzelf het punt ,in het parlementai
re debat aan de orde moest komen
en zou komen, stond uiteraard vast:
de troonrede had erover gesproken,
en aan de hand van het verloop van
zaken met de jongste loonronde was
bij herhaling het pleit voor ongewij
zigde voortzetting van het geldende
systeem gevoerd. Het middel van de
motie moest hierbij op ongebruike
lijke wijze worden gehanteerd, om in
deze gevoelige zaak niet te komen tot
rondspartelen in een zee van misver
standen en toedichtingen, die veel ge
makkelijker te creëren en te formule
ren zijn ten overstaan van een alge
mene redevoering dan ten overstaan
van een nauwkeurige samenvatting in
een concept-uitspraak der Kamer.
Daarenboven betwijfel ik, aldus spr. of
zonder motie minister Suurhoff in de
Kamer had kunnen zeggen, wat hij
nu, ik geloof feitelijk terecht, wel ge
zegd heeft, n,l.: „De gemoederen
zijn dusdanig in beweging geraakt,
dat er niet de minste kans bestaat,
dat een beslissing tot St. Juttemis zal
kunnen worden verschoven of dat
men de zaak zal kunnen laten liggen,
gesteld al dat een der hierbij betrok
ken partijen daartoe de neiging zou
hebben".
Na deze uitspraak, en nadat de mi
nister-president uitdrukkelijk ver
klaard had, dat „er zeker redenen
zijn om een wijziging van het systeem
te overwegen, omdat de toestanden
zich inderdaad hebben gewijzigd",
hebben wij geen behoefte meer aan
een onmiddellijke uitspraak van de
Kamer. Evenmin leek ons intrekking
van de motie gewenst: daaruit zou
den alleen maar conclusies getrokken
zijn, welke de zaak, waar het om ging
bevordering dat er vrijheids ver
ruiming in de loonvorming tot stand
zal komen conclusies welke aan
deze zaak weer ten kwade zouden
zijn gekomen. Wij hebben dus geko
zen de weg van aanhouding der
motie.
De heer Romme constateerde, dat
de zaak van de vrijheidsverruiming
in de loonvorming nu grondig op de
baan is. „Onze gedachten over haar
uitwerking liggen ter tafel; in de Ka
mer is van een grote meerderheid
voor vrijheidsverruiming gebleken;
en het overleg met het bedrijfsleven,
waarom de motie ook vroeg, zal wor
den gevoerd door een overheid, waar
van men weet dat zij zeker rede
nen ziet tot wijziging van het gelden
de systeem. Of men dit dan verder
nederlaag dan wel overwinning wil
noemen ,laat mij persoonlijk koud als
een botje", aldus spr.
De eerste forse schrede
Vervolgens kwam hij te spreken
over de „eerste forse schrede" welke
gezet is op het pad naar verlichting
van de belastingdruk. De verlichting
thans met ruim een half milliard.
Hij verklaarde, dat de fractie zich
uitdrukkelijk op het standpunt heeft
'gesteld zich met deze eerste forse
schrede in het algemeen te kunnen
verenigen. Met 500 millioen ging zij
helemaal accoord, aan 23 millioen
had zij liever een andere bestem
ming gegeven.
De KVP had de 23 millioen, die de
regering nog kon afstaan, willen be
steden aan een verlichting in de vier
percents heffing, die de ondernemers
over het uitbetaalde loonbedrag
moeten betalen. Zij is voor het on
aanvaardbaar van de minister ge
weken, omdat het gehele belasting
plan in gevaar zou zijn gebracht.
Een andere houding zou net even
over het randje van de uitzinnigheid
geweest zijn, aldus prof. Romme. „Bij
geen van ons is zoiets maar een
ogenblik in het hoofd opgekomen".
Na uitvoerig op de belastingplan
nen te zijn ingegaan zeide spr. niet
aan de indruk te kunnen ontkomen,
dat er een aantal lieden in don lan
de zijn, die de vraag van de positie
van het kabinet bij de debatten over
de belastingen niet uit het middel
punt van hun belangstelling hebben
kunnen verdringen. Dat men zou
kunnen komen tot een ernstige en
enigszins verantwoorde mening, dat
door de houding van de katholieken
het kabinet nu misschien wel aan
het wankelen zou gaan, leek hem in
redelijkheid uitgesloten. Zouden wij
werkelijk geacht kunnen worden,
minder waarde te hechten aan de
brede basis-politiek, op een ogen
blik, waarop wij uitspraken, dat het
derde kabinet-Drees een gelukkige
groei heeft doorgemaakt en een con
creet program heeft voorgelegd,
waarmede we ons gaarne verenigen?
vroeg hij. Ik wil wel zeggen, zo
voegde hij er aan toe, dat ik zelfs
niet in mijn gevoelens ten opzichte
van de brede-basis-politiek geschokt
ben door de vrijagepoging, waartoe
bij monde van mr. Burger de Partij
van de Arbeid thans ook in het par
lement tegenover de Partij der Anti-
Revolutionnairen is overgegaan.
Tenslotte betoogde prof. Romme,
dat de geborgenheid in de Voorzie
nigheid de enige reële geborgenheid
voor de wikkende mens is. De vaste
hechte grondslag, zich bewust te
weten in Gods hand, is de onmisba
re grondslag voor elk persoonlijk le
ven en voor elk volksleven. Alleen
vanuit dit kader heeft het zin en
betekenis om de rug te rechten, de
wil te sterken en met blijde moed
elke dag voort te gaan als enkeling,
als burger van het volk, als verte
genwoordiger van het volk, als over
heid. Spr. besloot met een gebed tot
St. Willibrord.
Nadat het Wilhelmus was gezon
gen dankte de voorzitter de heer
Romme voor zijn rede en voor zijn
werk in de fractie. Voorts deed hij
zijn dank uitgaan naar de gasten en
de sprekers.
Overeenkomstig het voorstel van
prof. Romme werd besloten een te
legram te zenden aan de gezant van
Polen en aan de Paus. Ook de pre
sident van de V. N. zal telegrafisch
van een en ander op de hoogte wor
den gesteld.
Het congres is daarna gesloten.
Oproep tot een gemeenschappelijk wel
vaartsprogram als bijdrage tot eenheid
Ten vervolge op het verslag van
het congres van de Katholieke Volks
partij kan worden medegedeeld, dat
een telegram gezonden is aan H.M.
de Koningin, waarin haar onwankel
bare trouw wordt betuigd.
Aan kardinaal De Jong werd tele
grafisch trouwe volgzaamheid en res
pect aan zijn persoon verzekerd.
In een telegram aan de aartsbis
schop-coadjutor, mgr. Alferink, wer
den gevoelens van trouw en steun tot
uiting gebracht.
Des middags zijn in het gebouw
„Tivoli" sectievergaderingen gehou
den.
PROF. DR. GIELEN.
Een daarvan was gewijd aan de
onderwijs- en cultuurpolitiek. Dit on
derwerp werd ingeleid door prof. dr.
Jos. J. Gielen. Hij betoogde, dat van
schoolvrede nog geen sprake is. De
schoolstrijd is nog niet afgelopen, al
is hij van andere vormen dan de
schoolstrijd in het verleden ken
merkte.
MR. VAN SPAENDONCK.
De inleiding in de sociaal-economi
sche sectie werd gehouden door mr.
B. J. M. van Spaendonck. Deze con-
stateërde belangrijke vooruitgang in
de afgelopen eeuw en betoogde, dat
de ontwikkelingslijn van die jaren
moet worden doorgetrokken tot ver
hoging van de algemene welvaart.
Men zal daarbij moeten opstellen, dat
ieder individu recht heeft op een
menswaardig bestaan, dat wil zeg
gen een zodanig levensniveau, dat
hij zijn persoonlijkheid stoffelijk en
geestelijk kan ontplooien. Mr. Van
Spaendonck achtte het in strijd met
dit principe wanneer het arbeidsloon
tot voorwerp wordt gemaakt van
scherpe calculaties, uitsluitend geba
seerd op wat voor het stoffelijk le
ven strikt nodig is. Dat men dit bij
de voorbereidingen in de studeerka
mer doet, kan men nog voor lief ne
men, aldus inleider, maar het open
lijk uitdragen van dit systeem is be
ledigend voor de werknemer, die men
openlijk nauwkeurig voor- en toe
rekent, wat hij precies mag hebben.
Men zal meer betekenis moeten toe
kennen aan de psychologie, dan aan
de mathematiek en een wijze van on
derhandelen over het loonprobleem
moeten aanvaarden die meer appe-
leert aan het eergevoel en het zelfres
pect van de werknemer.
De belastingpolitiek zal er op moe
ten worden gericht het bedrijfsleven
in staat te stellen tot investeringen;
ook in het belang van de werkgele
genheid. De bestaansvoorwaarden van
de particuliere onderneming en met
name van de kleine er middelgrote
familieonderneming mogen niet door
de fiscus worden aangetast. De jong
ste belastingmaatregelen zijn een
stap in de goede richting, maar zijn
toch niet voldoende.
Men zal moeten streven naar een
regeling, waarbij 14- en 15-jarigen
in plaats van bedrijfsarbeid te ver
richten voortgezet algemeen vormend
en vakonderwijs ontvangen. Om de
achterstand van de middengroepen
weg te werken zullen verdergaande
maatregelen nodig zijn dan die nu
door de regering zijn getroffen. De
sociale positie van het grote gezin
zal verder moeten worden versterkt
o.a. door verdere verbetering van de
kinderbijslagregeling, door tege
moetkomingen op het gebied van
schoolgelden en fiscale faciliteiten.
De korting van eigen inkomsten
op de uitkeringen ten gevolge de
noodwet ouderdomsvoorziening dient
te verdwijnen. Mr. Van Spaendonck
deed ten slotte een beroep op de ka
tholieke maatschappelijke organisa
ties de genoemde desiderata te con
cretiseren in een gemeenschappelijk
welvaartsprogram, ook als een bij
drage tot de noodzakelijke politieke
eensgezindheid van het katholieke
volksdeel.
MR. SASSEN.
Mr. E. M. J. A. Sassen voerde het
woord in de sectievergadering welke
gewijd was aan internationale en su
pranationale politiek. Integratie ten
aanzien van defensie en economie is
in feite nodig om de internationale
veiligheid en de veiligheid der West-
europese burgers te waarborgen.
Over de in de sectievergaderingen
gehouden inleidingen werd in de na
middag in afzonderlijke bijeenkom
sten van gedachte gewisseld, waarbij
mede aan de orde kwam de ontwerp
resoluties, die aan de plenaire zitting
Prof. Rogier: „Hart uit lichaam
halen is gevaarlijk experiment"
Zaterdagavond werd de tweede
plenaire zitting van het congres der
K.V.P. gehouden. Ze was gewijd aan
de herdenking van mgr. dr. H.
Schaepman.
Onder de gasten waren vertegen
woordigers van buitenlandse zuster
organisaties, zomede de heer dr P.
Kasteel, Nederlands gezant in Chili.
De vergadering werd in de gele
genheid gesteld de herhaling van de
rede van H. M. de Koningin ter ge
legenheid van de sluiting van het
laatste gat in de dijken, te beluiste
ren.
Prof. dr L. J. Rogier hield op deze
vergadering een rede over de dr
Schaepman. Hij herinnerde er daar
in aan, dat prof. W. Asselbergs van
Schaepman heeft gezegd: „Hij zag
vooruit en was dus eenzaam in zijn
ziel."
De dichter heeft in Schaepman
kort gebloeid, de geleerde is in hem
niet tot volle wasdom gekomen, zei
de prof. Rogier o.m., die Schaepman
schetste als emancipator. In de we
tenschap was hij een heraut. In de
politiek echter ligt Schaepmans ware
betekenis. Uitvoerig schetste spr.
zijn optreden als lid der Tweede Ka
mer, waar hij onafgebroken een sleu
telpositie heeft bekleed.
Prof. Rogier betoogde, dat zonder
Schaepman Ariëns nauwelijks denk
baar is. Hebben de arbeiders duur
zame verplichtingen aan Ariens, hoe
veel danken zij aan diens geestelijke
vader Schaepman. Hij heeft de so
ciale gedachte tot ruggegraat van de
politiek gemaakt.
Van zijn geloofsgenoten heeft hy
veel miskenning gehad en hoe alleen
stond hij vaak in de Tweede Kamer
fractie. Schaepman is moeten ster
ven om erkend te worden in zijn
grootheid. Hij was een man, die we
bewonderen, maar ook genegen zijn,
zeide spr. Hij was een gezellig man
met een hart van goud, maai hij kon
ook ongemakkelijk zijn. Spr. roemde
voorts zijn warme menselijkheid.
Van Schaepman, zeide hij, is het
woord, dat een gezonde partijstrijd
een rechter en een linkervleugel
zal hebben. Als een persoonlijk ge
tuigenis verklaarde prof. Rogier van
oordeel te zijn, dat geen mens het
recht heeft wat een raad van een
wijze kerkelijke overheid is, tot een
bevel te maken. Partijkiezen is een
persoonlijke zaak. Dat kan Schaep
man ons leren. Al heeft Schaepman
de eenheid der katholieken gescha
pen en een noodzaak genoemd, daar
om mag men nog niet zeggen: wij
handhaven haar omdat hij haar heeft
gesticht en verdedigd. Vandaag zou
schadelijk kunnen zijn wat in 1880
nuttig was. Men zou zich kunnen af
vragen of er redenen zijn om deze
eenheid te verbreken. Het anti-pa-
pisme is niet dood en de katholieke
emancipatie is niet voltooid, zeide
spr. Dat is een aanleiding tot behoud
van de eenheid. Motieven van apos
tolische bekommering pleiten voor
een katholieke partij. Duitsland ziet
redding in christelijke democratie.
Spr. merkte op, dat het partijpolitie
ke leven gebaseerd is op godsdiensti
ge beleving. Dat is het hart van de
zaak. Degenen, die persoonlijk vin
den, dat de katholieke partij bestre
den moet worden moeten dat doen,
maar spr. was van oordeel, dat het
een gevaarlijk experiment is om het
hart uit het lichaam te halen en te
De voorzitter deelde nog mede,
dat een telegram was ontvangen van
De Gasperi namens de Christen-De
mocratische Partij in Italië medede
lende, dat hij verhinderd was te ko
men. Hij zond de beste wensen voor
het congres.
Vervolgens hebben verscheidene
buitenlandse vertegenwoordigers het
woord gevoerd.
BUITENLANDSE
VERTEGENWOORDIGERS.
De heer Bertrand sprak namens
de Christelijke Volkspartij in Bel
gië.
Dr. Bruno Heck bracht groeten
over van dr Adenauer en goede wen
sen van de C.D.U. in West-Duitsland.
In een boodschap van dr Adenauer
wordt eraan herinnerd, dat door de
nota van Rusland de voorstellen van
het westen zijn afgewezen. Dat mag
niet ontmoedigen. Men moet voort
gaan om het werk der Europese ver
eniging te voltooien. Dr Adenauer
verklaarde het bemoedigend te ach
ten, dat na jaren van leed en onrecht
opnieuw vriendschapsbanden zijn
ontstaan. Het vervult hem met grote
voldoening, dat de Christelijke par
tyen in gezamenlijke vastbesloten
heid een nieuw Europa willen bou
wen.
De heer J. Scheidl sprak namens
de Oostenrijkse zusterorganisatie en
herinnerde o.m. dankbaar aan de
weldaden, die Oostenrijk van Neder
land heeft ontvangen.
De heer J. Kurtz, sprak namens
de Christelijke Volkspartij van Saar
land en de minister-president Hoff
mann.
De heer dr M. Rosenberg, het
woord voerend namens de katholie
ke partij in Zwitserland, noemde de
K.V.P. het voorbeeld voor zijn partij,
die staat op christelijke grondslag.
De vertegenwoordiger der Franse
zusterorganisatie was ziek in ons
land aangekomen en had deswege de
terugreis aanvaard.
De vergadering van deze Zaterdag
avond werd opgeluisterd door het
veronderstellen, dat het hart dan] koor „Katholiek" Utrecht" onder lei-
zal blijven kloppen. cling van Hans Ponten.
