Soldaat decoreerde min. Staf
Staf"
Nederl* kustvaarder
leed schipbreuk bij Texel
Slippende auto vloog tegen boom
In één dag orgeide Eindhoven een
volledig pierement bijeen
Echtpaar Deuss door 25 klein
kinderen toegezongen
DE DOLLE MUSKETIERS"
omul's
eerste liefde
MAANDAG 9 NOVEMBER 1953
DE L.EIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 2
In Ede hebben in de afgelopen
week ook manschappen van het gar
nizoen ijverig meegeholpen aan de
collecte, die voor de gezamenlijke
militaire steunfondsen overal in den
lande werd gehouden. Zij legden een
loffelijke ijver aan de dag en toen
Zaterdagmiddag op het marktplein
«en auto stopte, was een hunner met
«peldjes en collectebus er als de kip
pen bij om een nieuw slachtoffer te
maken.
De automobilist, een korte stevige
figuur voelde toen hij nog maar ter
nauwernood uitgestapt was, een
klopje op zijn schouder en zag om
kijkend de militair, die er geen gras
over liet groeien en de daad bij het
woord voegend zei: „Ik mag u zeker
ook wel met zo'n mooi speldje deco
reren, meneer 't Is voor een goed
doel".
De overrompeling viel in goede
aarde: rustig glimlachend liet de
automobilist zijn offer in de bus glij
den. En weg was de soldaat al weer,
maar hij werd even opgehouden
door de man van een bloeraenstalle-
tje, die getuige was geweest van het
tafreeltje en nu listig vroeg: „Zeg.
weet je, wie jij daar te pakken
had
„Ik niet" klonk het naar waarheid.
„Wel, de Minister van oorlog, ir.
„Je kunt me nog meer vertellen
schamperde de soldaat en hij liep on
gelovig lachend weg, maar toen hij
even verderop op het balcon van
een garage, grenzend aan het markt
plein, ook een paar mensen geamu
seerd zag toekijken, riep hij naar bo
ven: „Kent u misschien de meneer,
die ik daareven een speldje op dè
jas pootte?"
Het antwoord kwam onmiddellijk:
„En of. Dat was minister Staf."
Ja, en toen geloofde de landsver
dediger het.
Hij kleurde en krabde zich eens
achter het oor. Daarop zei hij: „Dan
had ik hem ook wel model mogen
groeten....". Maar onze soldaat kon
ook niet weten, dat minister Staf,
Aetherklanken
HILVERSUM I, 402 m.
7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45
Morgengebed en lit. kalender. 8.00
Nieuws en weerber. 8.15 Hoogmis.
9.30 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Gram.
10.00 Voor de kleuters. 10.15 School
radio. 10.35 Gram. 11.00 Voor de
vrouw. 11.30 Schoolradio. 11.50 Als
de ziele luistert. 12.00 Angelus. 12.03
Lunchconc. (12.3012.33 Land- en
tuinb.meded.). 12.5513.00 Zonnewij
zer. 13.00 Nieuws en kath. nieuws.
13.20 Amus.ork. en soliste. 14.00
Gevar. progr. 14.50 Gram. 15.00
Symph.ork. 15.30 Ben je zestig!" 16.00
Voor de zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00
Voor de jeugd. 17.15 Felicitaties voor
de jeugd. 17.45 Regeringsuitz.: H. J.
Bavink: „Nederlanders in Zuid-Afri-
ka", 18.00 Voor de jeugd. 18.20 Sport-
praatje. 18.30 R.V.U.: Drie belang
rijke gebieden in Arabië, door D. v. d.
Meulen: „De Hidjaaz, het bedevaarts.
land. Heilige Land van de Isdam".
19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.15 Uit het
Boek der Boeken. 19.30 Gram. 20.25
De gewone man. 20.30 Omr.ork. en
solist. (21.15—21.30 Ken een haan een
ei liggen). 22.00 „Ouders en kinde
ren", caus. 22.15 Koorzang. 22.45
Avondgebed en lit. kalender. 23.00
Nisws. 23.15—24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 m.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00
AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gym. 7.30 Gram. VPRO: Dagopening.
AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15 Gram. 9.00
Morgenwijding. 9.15 ^Koorzang. 9.30
Voor de huisvr. 9.35 Gram. 10.50 Voor
de kleuters. 11.00 Voor de zieken.
11.30 Viool en piano. 12.00 Lichte
muz. 12.30 Land- en tuinbouwmeded.
12.33 Voor het platteland. 12.40 Gram.
12.50 Uit het bedrijfsleven. 13.00
Nieuws. 13.15 Meded. en .gram. 13.30
Lichte muz. 14.00 Amerikaanse muz.
kaleidoscoop. 14.30 Gram. 14.40
Schoolradio. 15.00 Gram. 15.15 Voor
de vrouw. 15.45 Gram. 16.30 Voor de
jeugd. 17.30 Lichte muz. 17.45 Rep.
18.00 Nieuws. 18.15 Pianospel, 18.30
Mil. caus. 18.40 Gram. 18.55 Paris
vous parle. 19.00 Voor de kleuters.
19.05 Fanfare-ork. 19.30 Pianotrio.
20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. progr.
21.15 Licht muz. 21.35 Meded. 21.40
Lichte muz. 21.50 Gevar. muz. 22.30
Buitenl. overz. 22.45 Gram. 23.00
Nieuws. 23.15 New York calling. 23.20
—24.00 Gram.
Edenaar van origine, Zaterdags nog
wel eens een familiebezoek brengt
aan zijn geboortedorp
MILLIOENENNOTA
GEFLATTEERD?
Het is vele Kamerleden opgeval
len, dat de in de memorie van toe
lichting op de begroting van Econo
mische Zaken gegeven schets van de
economische ontwikkeling afwijkt
van die van de Millioenennota.
In de memorie wordt de ontwik
keling minder gunstig beoordeeld
dan in de Millioenennota.
Gevraagd wordt, of het jaarlijks
noodzakelijk geachte investeringsbe
drag wel terecht op 1800 millioen
is geraamd. De wijze van berekening
van dit bedrag noemen de Kamer
leden aanvechtbaar.
PROCES DER ZALIGVERKLARING
VAN PATER T. BRANDSMA.
Pater P. P. Starmans O.C., vice-
postulator (officiële aanvrager tot
de inleiding van een proces van za
ligverklaring) zal Dinsdagavond a.s.
in Victoria Taverne te Maastricht ko
men spreken over het leven en af
sterven van pater Titus Brandsma
uit Nijmegen alsmede over de „in
leiding" van het proces van diens
zaligverklaring.
Prof. dr. Titus Brandsma overleed
op 26 Juli 1942 in het concentratie
kamp van Dachau en zij die hem daar
hebben meegemaakt herinneren zich
pater Brandsma als „de grote pries
terheid van Dachau".
Velen ijveren sindsdien voor zijn
zaligverklaring. Pater Starmans
houdt zijn rede op uitnodiging van
de St. Gerlachus-vereniging (R.K.
werknemende middenstand) en de
A.R.K.A. uit Maastricht.
Alle opvarendensü-s
gered
Zaterdagmiddag omstreeks half
vijf is 50 mijl ten Noordwesten van
Texel het Nederlandse motorkust-
vaar«.uig „Coiumbus" in vliegende
storm vergaan. Na veel moeite kon
den de twaalf opvarenden door de te
hulp geschoten schepen gered wor
den.
Eerder op de middag maakte het
schip in de zware storm slagzij en
daar de lading begon te werken, liet
de 29-jarige kapitein een S.O.S. door
de aether gaan.
Dit noodsein werd opgevangen
door Nederlandse radiostations,
waarop onmiddellijk de „Brandaris"
en de „Holland" ter assistentie uit
voeren en door een Belgisch en twee
Engelse schepen, die dichter in de
buurt waren en dus eerder op de
onheilsplaats arriveerden.
Een Engelse trawler wist 8 be
manningsleden te bereiken en nam
hen mee naar Grimsby; de tweede
Brit zag kans het negende lid onder
zijn hoede te nemen.
De drie overige bemanningsleden,
onder wie de kapitein werden later
gored door de Belgische „Medalon",
doch deze redding ging met vrij wat
moeilijkheden gepaard.
Het drietal was tot het laatste toe
aan boord gebleven en toen men ein
delijk besloot het snel zinkende schip
te verlaten, sprong de 30-jarige kok
PRINS MOET RUSTEN
Prins Bernhard moet op medisch
advies enige dagen volledige rust
nemen. De behandelende medicus
zal nader beslissen, of het vertrek
naar Ethiopië op 11 November kan
blijven gehandhaafd.
loij", dat hem naar de diepte dreigde
te sleuren. Een der bemanningsleden
van de „Medalon" zag het grote ge
vaar en wist de kok een lijn toe te
werpen, waarmede deze zich ten
slotte heeft weten te redden.
Kort nadat de drie schipbreuke-,
lingen veilig aan boord van de „Me
dalon" waren, zonk de „Coiumbus".
Moordenaar van Van Eek
4 Dec. voor de rechter
Voor de Utrechtse rechtbank zal
Vrijdag 4 December a.s. de moorde
naar van de Woerdense politieman
Van Eek terecht staan.
De man, die door zijn trawanten
uit de onderwereld „Chris" genoemd
wordt uit Bodegraven afkomstig,
heeft bekend, dat hij in de nacht van
13 op 14 November van het vorig
jaar te zamen met zijn broer enkele
inbraken in Harmeien bij Utrecht
heeft gepleegd Op de terugweg
werden zij aangehouden door de po
litieman Van Eek uit Woeren, voor
wien zij geen onbekenden waren.
Verdachte, die gewoon was wape
nen bij zich te d'-agen, trok een re
volver en schoot hiermede op de
agent, die dodelijk in de buik
troffen werd. Voordat de politieman
stierf, fluisterde hij de naam Bode
graven, hetgeen voor de recherche
naderhand een aanwijzing werd.
Een spoorwegman, die bij de aan
houding tegenwoordig was werd
door een tweede kogel in het been
getroffen
De moordenaar heeft tijdens zijn
jeugd reeds kennL gemaakt met het
opvoedingsgesticht, waar hij kenne-
weinig goeds geleerd heeft, want na
zijn terugkeer in de maatschuppij
was hij spoedig een vast lid van de
onderwereld en legde zich voorna
melijk toe op inbraak.
De olieman dreef 'n
peperhandeltje
Mocht niet!
Van het m.s. „Japara" was een 32-
jarige olieman in Bremen achter ge
bleven. Later kwam hij in Hamburg
weer aan boord, op de hielen gevolgd
door Duitse douaneambtenaren.
Deze hadden in Bremen 30 kg. pe
perkorrels bij een Duitser in beslag
genomen, die van smokkel afkomstig
moesten zijn. De douane had een
sterk vermoeden, dat het achterblij
ven van de olieman daar verband
mee hield en dat bleek juist. Te za
men met een 21-jarige olieman uit
Vlaardingen en een 23-jarige matroos
uit Den Haag had de Rotterdammer
twee balen peper uit het ruim ge
haald. De inbeslaggenomen 30 kg.
vormde de eerste partij, die hij aan de
Duitser had afgeleverd, wachtend op
diens terugkomst voor het afhalen
van het restant. Maar de Duitser ver
scheen niet meer en daardoor miste
de olieman zijn boot. De twee ande
ren zijn door het wegblijven van hun
bondgenoot bang geworden en hebben
tussen Bremen en Hamburg het res
tant peper over boord gezet. Bij de
binnenkomst van de Japara is de
olieman aangehouden, terwijl zijn
bondgenoten in hun woonplaats zijn
gearresteerd en naar Rotterdam
overgebracht.
Een dode en een zwaargewonde bij Roosendaal
Even buiten de kom van de gemeente Wouw bij Roosendaal is Zater
dagmiddag een auto geslipt en tegen een 'boom gebotst. Een der twee in-?
zittenden werd op slag gedood. De bestuurder werd zwaar gewond naar
het ziekenhuis te Roosendaal vervoerd. Zijn toestand is zorgwekkend.
De auto, een Opel-Olympia, reed omstreeks vier uur op de rijksweg
BiedaBergen op Zoom. Ongeveer één kilometer buiten de kom van de
gemeente Wouw is de auto plotseling geslipt en ir. volle vaart tegen een
.angs de weg staande boom gebotst. Een Amsterdamse confectiefabrikant,
die in de auto zat, was vrijwel op slag dood. De bestuurder van de auto,
een 39-jarige boekhouder, eveneens uit Amsterdam, werd zwaar gewond
naar t ziekenhuis te Roosendaal vervoerd. Hij heeft o.m. waarschijnlijk
een scnedelbasisfractuur. De auto werd totaal vernield. Omtrent de oor
zaak van het ongeval, tast de rijkspolitie in het duister. Er was geen
tegenliggend verkeer, waarvoor de bestuurder heeft moeten afremmen.
Volgens getuigen bedroeg de snelheid van de auto ongeveer 60 km. De weg
is gevormd uit zgn. „kinderhoofdjes". De politie veronderstelt, dat de
auto hierdoor is gaan „zweven" en vervolgens is geslipt.
VOOR BENOEMING BEDANKT.
Dr Th. Sluiter te Utrecht die in
dertijd door de raad van Breda werd
benoemd tot rector aan het stede
lijk gymnasium, heeft voor deze be
noeming bedank Deze benoeming
geschiedde buiten de voordracht om
dank zy de katholieke meerderheid
in de raad van Breda. Deze handel
wijze was voor de curatoren van het
gymnasium aanleiding om af te tre
den.
Labrehuis draait weer
De door de Eindhovense journalis
ten georganiseerde ééndaagse loterij
voor de aankoop van een nieuw pie
rement voor het Labrehuis aldaar is
•een succes geworden. Zaterdagmorgen
om kwart voor negen ging de eerste
groep juristen, doktoren, ingenieurs,
musici en journalisten met het gam
mele draaiorgel van het Labrehuis op
stap om met de verkoop der vele dui
zenden loten een aanvang te maken.
De start geschiedde bij het nieuwe
stadhuis, waar burgemeester Kolf
schoten door het getjengel van het
orgel uit zijn werkkamer naar buiten
werd gelokt om zich als eerste koper
van loten aan te melden. Daarna
werd het ambtenarencorps van het
stadhuis overvallen door de zwerm
der lotenverkopers.
De gehele dag is de actie met
enthousiasme doorgezet. De verko
pers werkten in vier ploegen. De
trok de koninklijke harmonie „Apol
lo's lust" door de binnenstad, verge
zeld van loterverkopers, die de res
tanten nog aan de man bachten. Om
half 9 des avonds begon op de markt
de trekking der loterij onder toezicht
van notaris mr. Janssen, vanaf het
balcon van hotel „De Wildeman".
Een grote menigte volgde in span
ning wat achtereenvolgens uit de bus
kwam en de spanning steeg naarmate
het einde naderde, want de hoofdprij
zen kwamen het laatst aan de beurt.
De 11-jarige jongen J. Haanstra,
die Zaterdagavond zonder licht op
de Rijpenderweg te Witmarsum fiet
ste, reed de 18-jarige mej. P. Hcu-
tinga aan, waardoor beidon tegen de
grond werden geslingerd. Met een
zware hersenschudding %verd het
meisje bij een landbouwer binnen
gedragen, waar zij korte tijd later
overleed.
De jongen zelf liep eveneens een
hersenschudding op en is in het zie
kenhuis opgenomen.
TWEE DODEN OP OVERWEG.
Op de onbewaakte overweg in de
Almeloseweg te Raalte is gister
avond een luxe auto door de trein,
die om 1921 uur van Raalte vertrok
naar Nijverdal, gegrepen. De bestuur
der, de heer B. B. Boerhof uit Boer-
haar bij Wijhe werd zwaar gewond
en de beide andere inzittenden, te
weten de 85-jarige heer P. J. van
den B. uit Olst, en dienst 48-jarige
dochter Anna, werden op slag ge
dood. De slachtoffers zijn overge
bracht naar het Rooms Katholiek
Ziekenhuis in Raalte. De toestand
van de bestuurder is zorgwekkend.
Omtrent de oorzaak van het onge
val tast men in het duister.
NAAR ROME: 4 MAANDEN; TERUG: 4 UUR
i"-" an -.a ueuss en zijn eentgenote uit ae iuec-
Emdhovense bevolking bleek vlot tron van de k.L.M., niet vanwege
een lege maag stapten ir.
zijn echtgenote uit de Elec-
het hoogtepunt bereikte
stunt in de namiddag toen het cen
trum van de city werd bewerkt. De
animo bij het publiek was zo groot,
dat de verkopers welhaast bestormd
werden en handen tekort kwamen om
de „klanten" te bedienen. Tegen 18
uur waren nagenoeg alle loten
25.000 verkocht. Later op de avond
luchtziekte, maar omdat de moonli
ncr wegens behoorlijke vertraging
geen tussenlanding en ontbijtpauze in
Frankfort had gemaakt. En zelfs in
de volle wachtkamer van Schiphol
kon hij eerst laat na aankomst aan
zijn eerste broodje beginnen, wijl
een verrassende huldiging vanwege
de familie en een enthousiast vraag
gesprek met radio en pers het moe
dige echtpaar vrij lang had bezig ge
houden.
Dat was min of meer te voorzien
geweest, want het is een zeldzaam
heid, dat tegenwoordig reizigers vier
maanden besteden om naar Rome te
gaan, terwijl ze de afstand per vlieg
tuig in.... vier vuur kunnen afleg
gen. De heer en mevrouw Deuss had
den 1675 k.m. te voet afgelegd, doch
maximaal 20 K.M. per dag en samen
niet meer dan 15 per dag beste
dend. Als het tenslotte alleen was ge
gaan om hun wandelschoenen, dan
hadden ze zelfs de terugweg te voet
kunnen afleggen, zo verzekerde de
heer Deuss ons. Maar het kas wel
letjes geweest.
Nu zaten beide echtlieden op
Schiphol als middenpunt van een
compleet familiefeest. Twee van de
25 kleinkinderen hadden bloemen
aangeboden en de ganse rest de ver
schillende ouders dat waren dan
de kinderen van het echtpaar Deuss
inbegrepen, zong enkele liederen
ter verwelkoming. Ook de krasse 81-
jarige vader van mevrouw Deuss,
de heer Hoogstraaten, deed er dap
per aan mee en twee van de jonge
lieden uit de-familie zorgden voor
begeleiding op de accordeon. Half
Schiphol was uitgelopen om deze,
zelfs op deze internationale plaats
zeldzame, gebeurtenis met kinder
lijk pleizier te volgen, vooral toen
op de wijze van „Papaveri" de vol
gende versregels volgden:
Ze zijn er weer, ze zijn er weer
die wandelaars naar Rome;
ze zijn er toch gekomen.
Wie had dat durven dromen?
En daar kwam de oudste zoon met
een fameuse toespraak vol woord
spelingen, over de „loop"baan die zo
juist was volbracht, over het pad dat
niet steeds over rozen was gegaan,
over hoogte- en dieptepunten, over
de vele wegen die naar Rome leiden
en zo meer.
Mevrouw Deuss kon by zoveel har
telijkheid haar tranen niet bedwin
gen maar haar vitale echtgenoot, die
onderweg zijn zeventigste verjaardag
had gevierd, dankte voor de gran
dioze ontvangst, herinnerde aan het
hoogtepunt van de reis tijdens de
pauselijke audiëntie en aan de har
telijkheid, die hij overal onderweg
had ondervonden. ,En wat ik nu nog
graag zou willen, zo besloot hij, dat
is mijn broodje opeten".
Met een „Lang zullen zc leven"
werd aan dat verzoek gevolg gege
ven. Doch even later begon hij weer
honderd uit te vertellen: over elke
lift onderweg, die hij en zijn vrouw
hadden afgeslagen en dat ze alleen
maar in een stilstaande auto hadden
gezeten om er te schuilen voor dc
regen, over de overweldigende in
drukken, die beiden gedurende hun
verblijf van 2H week in Rome had
den opgedaan en over de ontvang
sten die ze daar en elders hadden
meegemaakt.
Dan werd het tijd om op te stappen
en toen vertrok de grote familie-
schaar in verschillende groepen per
auto naar Zeist, de woonplaats van
beide voetreizigers, waar een nieuwe
huldiging te wachten stond. En steeds
verzekerde ir. Deuss, dat hij zelf van
deze reis niets zou hebben terecht
gebracht; maar dat „Tante Jo" steeds
voor alles prachtig had gezorgd. „U
moet oma zeggen" zo corrigeerde
hem zijn jongste kleinkind. Én dan
ging het verhaal weer verder, met
nieuwe bijzonderheden, waarvoor in
brieven aan de familie en de krant
geen plaats was geweest.
21)
„Ja, ja, ik kan me voorstellen ,dat
u beiden'goed met elkander harmoni
eert", antwoordde Sven, in haar vu
rige ogen kijkend. Zij trok de fijn-
getekende wenkbrauwen op, greep
naar een der vruchten, die een be
diende een kleurling in lichte livrei,
op een roltafel bijgeschoven had.
„Ik weet het niet", zei ze toen pein
zend, haar gezicht scheen een nuance
ernstiger, dan anders het geval was.
„Onze mannen hier zijn bijna alle
maal gelyk. Tenminste die ik ken. Ze
lijken zo op elkaar".
Dat is niet te hopen, dacht Sven.
hield deze gedachten echter voor zich.
Het kwam hem grotesk voor, dat
alle andere mannen net eender zou
den zyn als Rodriguez. Kon een der
gelijk iemand, werkelijk 't type van
deze eigenaardige schoonheid zijn?"
„Laat ons niet meer over mannen
praten", een parelende lach klonk
uit de meisjesmond, „vertel u me lie
ver van Europa, ik heb u duizend
vragen te stellen". Zij sprak het Duits
met een buitenlands accent. Sven
beantwoordde bijna mechanisch al
het mogelijke en onmogelijke. Hij
voelde zich bevangen door de beto
vering van de vreemde omgeving en
misschien ook door de glan van deze
koolzwarte ogen.
Het meisje richtte zich op. Een
teerrose jurk van tule en kant om
hulde haar gestalte, die volmaakt
van vorm was en iedere kunstenaar
in verrukking moest brengen. Maar
ook Sven had oog en gevoel voor..
Een plotselinge vraag rukte hem uit
zijn beschouwingen.
„En hoe zijn de meisjes en vrou
wen bij u, senor Sven?"
Sven liet zijn hoofd op de hand
rusten. Voor zijn geestesoog herleefde
een voorjaarsdag aan de Alster, een
tuin met ontluikende knoppen en in
zijn eerste lentetooi, en daarin een
meisje, met haar dat in zonnegoud
glansde, en ogen die blauw schitter
den als de kleur van de hemel.
„Onze meisjes", antwoordde hij.
aarzelend. Hij voelde plotseline een
lichte smart, die het stralende beeld
rondom hem verduisterde.
„Dat zij lichtblond zijn en blauwe
ogen hebben, en dat zij bijzonder uit
blinken op huishoudelijk gebied, dat
weet ik, heb ik gehoord, maar overi-
I gens, zij zijn zeker heel anders dan
wij". Een kokette blik trof Sven.
I Toen ging zij weer als een spin
nend poesje in de rieten stoel ach
teroverleunen. Met haar rechter
hand, waarvan de nagels roodgelakt
waren, greep zij naar een nieuwe
sigaret.
„Mag ik u om vuur vragen, of zijn
uw gedachten ver weg bij een
blond Gretchen?"
Sven boog zich vlug voorover en
streek een lucifer aan.
„Gretchen, zegt u, senorita, dus kent
u dat specifiek Duitse type. Ja, dik
wijls komt men ze nog tegen, maar
de onafhankelijke jonge vrouwen
van deze tijd zijn toch wel een beetje
anders"
Alvares kwam het huis uit, keek
een ogenblik naar hen en kwam vlug
naderbij. Hij moest de laatste woor
den gehoord hebben, want hij zette
het gesprek voort: „Het Duitse
Gretchen, zacht en overgegeven, d3t
gedurende haar hele jeugd, vaak nog
langer, op de man wachtte, de „Herr-
lichte von allen", want hij alleen
kon haar de vervulling van haar
leven brengen
„Precies. Don Roberto!" glimlachte
Sven. „maar onze tegenwoordige
meisjes zijn, zo al niet geëmancipeerd,
toch zelfstandiger en onafhankelijker
van de man. Omdat zij zelf iets pres
teren, positieve arbeid verrichten en
niet maar t.iuis blijven zitten en
wachten, of ierrard haar komt halen.
Daaidoor zullen zij later voor de
man ook eer: hetere levensgezellin
zijn Maar tenslotte geloof ik. als de
ware man komt, dat dan ook in haar
het diepe én innige gevoel ontwaakt
als in het Gretchen, haar grootmoeder
en dat dan ook voor haai als bekro
ning van al het aardse een verbin
tenis met deze ene man het hoogste
is".
„Nu, nu", min cm meer ongeduldig
wipte Dolores met de punten van
haar elegante pumps van slangenleer,
Onder een groep palmen, wier bla
deren fantastische vormen hadden,
verscheen Rodriguez weer. Dolores
wendde zich onmiddellijk tot hem.
„Don Juan, u was immers ook in
Europa, in Duitsland. En u hebt na
tuurlijk ook het een en ander waar
genomen. Zegt u mij eens. in hoever
zijn de vrouwen daar anders dan
hier?"
„O", met een theatraal gebaar hief
hij de hand op en stak toen in het
Spaans een gloedvolle rede af, waar
van Sven maar weinig verstond. Nu,
dacht hij, voor mijn part kletst hij,
tot hij er zelf niet meer uit wijs kan.
„Stop", riep Alvares na een poosje,
„dat zal ik voor mijnheer Heibrink
vertalen. Don Juan heeft, zoals u wel
kunt begrijpen, een loflied op de
vrouwen van dit land gezongen. On
danks de blonde schoonheid van uw
meisjes vindt hij ze te ernstig en
te zwaar op de hand.
„Nu, en u. senor Sven, thans moet
u uw mening ten beste geven". Met
een kinderlijk smekende uitdrukking
richtte Dolores haar grote ogen op
hem.
„Ik bewonder de schoonheid der
vrouwen van dit land, die in haar
soort een even volmaakte vrouwelijk
heid vertegenwoordigt als de gevoe
lige ziel van onze Noórd-Europese
vrouwen".
„Goed van leer getrokken, padre,
niet?" Dolores klapte vergenoegd in
de handen en lachte weer haar pare
lende, diep uit de keel komende lach.
„Tegenover ons een ridder, die ech
ter ook de vrouwen van zijn land
recht doet wedervaren".
Alvares keek op zijn horloge en
stond vlug op.
„Laten we gaan! De vlieger Enrici
Salgado wacht op ons!"
De avond van die dag bracht men
door in een cabaret. Hierna werd er
gegeten in een groot restaurant in de
binnenstad, een uur later reden zij
in auto's naar huis. Sven viel de eer
te beurt, met Dolores in één wagen
te zitten. Beiden zwegen na het druk
ke gepraat van de avond. De nacht
was donker de hemel bewolkt en
zonder sterren. Zwoel en drukkend
de lucht als voor ee'n onweer. Rechts
van hen strekte zich in het zwart van
de nacht de brede rivier uit. Van
over het water kwam een windstoot.
Hij droeg de adem der zee met zich
mee, want zilt en fris sloeg de lucht
over dat schuin geplaatste wind
scherm in de wagen en in dc gezich
ten der twee mensen. Plotseling stak
er een stormwind op, die het water
der rivier wild klotsend tegen de
kademuren deed zwiepen.
De orkaan vervolgde zijn weg
landwaarts, raasde over de velden en
hoge grassen, schudde aan de palmen
en huilde in de telefoondraden
Toen het huis bereikt was, gutste
de regen by stromen.
Sven liep langzaam de trap op. die
naar zijn kamer voerde. Hij wilde nog
niet naar bed gaan, hij nam een van
de lichte Argentijnse sigaretten en
ging in de open balkondeuren staan.
Kalm overdacht hij nog eens de afge
lopen dag. 's Morgens was hij met
Alvares op het vliegveld geweest, had
er naar diens vliegen gekeken.
(Wordt vervolgd)
