Een katholieke politieke partij heeft uiteraard
geen godsdienstig, maar een politiek karakter
ZONDAGMORGEN
Dichte sneeuwstorm dekte het laatste gevecht
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1953
Ut 1-c.lUüt UJUKANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 2
Eenheidscongres van de K.V.P.
MATSER VERVING
ANDRIESSEN
De waarnemend voorzitter, de heer
Chr. Matser heeft bij de opening van
het 5e Congres der Katholieke Volks
partij hedenmorgen een rede uitge
sproken, waaraan het volgende is
ontleend:
Vier malen is het Congres voor
gezeten door Willem Jan Andries-
sen, voorzitter der Katholieke Volks
partij. Vandaag aldus spr. zult
U deze U zo vertrouwde figuur op
de voorzitterszetel missen en U kent
de reden daarvan. De heer Andries-
sen heeft zich om gezondsheidsre-
denen genoopt gezien af te treden
als voorzitter der partij. De partij
mist deze uitnemende voorzitter
zeer, ongetwijfeld geldt dit ook voor
het Congres.
Ongetwijfeld zal hij het betreuren
vooral dit congres niet meer te kun
nen presideren, omdat hijzelf daartoe
nog het initiatief genomen heeft.
In dit jaar van de herdenking van
Dr Schaepman's dood, de dood van
de grote katholieke emancipator en
de grondlegger van de katholieke
eenheidspartij, wilde hij het Congres
gewijd zien aan de eenheid der ka
tholieken op politiek gebied met op
de achtergrond de monumentale fi
guur van haar grote bevorderaar.
Dr Herman Schaepman. En het Par
tijbestuur ging gaarne met zijn ge
dachte accoord: de omstandigheden
maakten dit onderwerp voor het
Congres wel bijzonder actueel.
De eigen persoonlijkheid van het
katholieke volksdeel eist naar het
oordeel van Schaepman in dit land
met zijn gemengde bevolking, met
zijn merkwaardige historische ont
wikkeling op het vlak van levens
beschouwing een eigen politieke par
tij der katholieken. Een inzicht, dat
zijn waarde voor deze tijd volop
heeft behouden, zoals ook de waar
schuwing met het oog op de ge
noemde ontwikkeling eens door
Schaepman tot de katholieken ge
richt: „Bedenkt, dat gij in een ge
mengd land leeft, waar alle anderen,
handelen moet zijn. Dan komt de sa
menwerking tussen de onderscheiden
groeperingen.
Uit deze samenwerking kan de ge
zamenlijke activiteit, het gezamen
lijke sociaal-economisch streven
voort vloeien.
Een ander samengaan vindt plaats
in de politieke partij. Daaraan wer
ken katholieke boeren, katholieke
arbeiders en werkgevers, ambtena
ren en middenstanders, kortom ka
tholieken uit elke maatschappelijke
schakering mede, niet als boer of ar
beider of ambtenaar, maar als ka
tholieke Nederlandse staatsburgers,
die invloed uitoefenen op de politiek,
dit is de bevordering van het welzijn
van allen. Hier staan dus niet de be
langen der groepen voorop, hier gaat
het primair om het algemeen belang,
het volksbelang, in het licht waarvan
de belangen der groeperingen dienen
te worden behartigd. Uit de aard der
zaak zullen personele unies veelvul
dig voorkomen; personen, die in het
sociale organisatieleven een rol spe
len een functie vervullen, zullen ook
verantwoordelijkheid dragen op pos
ten in de organisatie der K.V.P. of als
volksvertegenwoordiger in Gemeen
teraad, Provinciale Staten of Staten
Generaal. Hun positie is daar echter
een gans andere, hun verantwoorde
lijkheid een veel bredere dan in het
sociale verband. Een zo goed moge
lijke samenwerking tussen de K.V.P.
en de maatschappelijke organisaties
is zeer gewenst, zo niet noodzakelijk;
een deelnemen aan de politieke acti
viteit van personen uit alle geledin
gen is onmisbaar, maar de politieke
organisatie mag n.mmer worden tot
de optelsom of federatie der standen
of der sociale organisaties.
Uit de aard der zaak zal de samen-
sis vormt van het werkprogram der
Partij. Beide programs worden in het
hoogste orgaan der Partij, na onder
zoek in de lagere organen, op demo
cratische wijze vastgesteld. Alvorens
nu nader in te gaan op de kwesties,
die mr. Burger stelt, met name de
vraag of de K.V.P. recht wil laten
gelden op de stemmen der katholie
ken ook zonder vertrouwen in haar
program en zelfs op de vraag hoe
kan zij gesteld worden? of de
K.V.P. een kerkelijke partij is. een
'politiek apparaat, voor welks doen
derhalve een machtig en jaten Katl olieke Kerk verant
woordelijk is, dan wel een politieke
partij, in handen van daartoe grond
wettelijke gerechtigde Nederlandse
Staatsburgers, maakte spr. enige al
gemene opmerkingen betreffende de
christen en de politiek en de chris-
teliike politieke partij.
Zoals de staat, die een christelijk
beleid voert, die een christelijke
staat genoemd kan worden, een na
tuurlijke gemeenschap blijft, zo heeft
en behoudt de katholieke partij een
taak op natuurlijk terrein. En dat
is niet het terrein der Kerk. Een ka
tholieke partij heeft dus geen gods
partners
middel ter versterking der eendracht,
ter versterking ook van de kracht
van ons program, en ons beleid.
Waar bemoeit ge u mee?
Ons politiek program en ons poli
tiek beleid. Dit zij nog eens afzon
derlijk gezegd en dus herhaald, met
het oog op het optreden van de
voorzitter der P.v.d.A.-fractie bij ie
jongste algemene beschouwingen in
de Tweede Kamer. Mr. Burger wees
in zijn rede op het gevaar, dat z.i.
voor de democratie gelegen is in een
methode van politieke machtsvor
ming op niet-politieke grondslag, dienstig of kerkelijk, maar uit haar
daarbij met name doelende op de aard een politiek karakter. Zij laat
Katholieke Volkspartij. Er bestaat zjch leiden door haa- beginselen, zo-
mijner zijds geen enkele twijfel aan 3is de 7r.V.P. duidelijk demonstreert,
mr. Burgers bedoelingen t.o.v. de de- maar zij handelt noch in opdracht,
mocratie, dit zij hier openlijk ver- noch op aanwijzing van de Kerk,
klaard. Hij vreesde echter, dat prof. doch volgens eigen politiek inzicht
Gielen wel zou vragen waarmee hij en geheel op eigen verantwoorde-
zich bemoeide. Maar die vraag gaat lijkheid. En wanneer zij aldus han-
z.i. niet op. Het is zeer zeker aan delt, geschiedt dit op grond van een
prof. Gielen toevertrouwd, als hij zake'ij'; politiek inzicht, dat geba-
daarop prijsstelt, om mr. Burger van seerd ir. en moet zijn op politieke er
van antwoord te dienen. Ik moge varing en kennis der staatkundige
hier echter slechts verklaren, dat verhoudingen, in het land. Op deze
prof. Gielen gelijk zou hebben, in- wjjze verricht d° Nederlandse Katho-
KORTSTONDIGE TERUGKEER
VAN ENGELSE GAST
LJET zou vermakelijk zijn....
**Het zou vermakelijk zijn het ge
zicht te zien van een zekere kloos
terling, Willibrord Wiljgilszoon gehe
ten, indien hij nog eens in deze lage
landen terug kon keren.
Zijn verbazing zou geen grenzen
kennen bij het aanschouwen van al
die rijtuigen zonder paarden, van die
electrische treinen, welke door het
duister boren als hels-verlichte slan
gen, van die gierende straalvlieg-
dien hij zeide: „Waar bemoeit gij u 1 iieke Volkspartij haar arbeid, zoals ken.
met vertrouwensfiguren uit heel het
katholieke volksdeel, in zijn rijke
maatschappelijke en regionale ver
scheidenheid. Het gevraagde ver
trouwen in dit program is dus geens
zins misplaatst. En op het gevaar
af, toch misverstaan te zullen worden
in P.v.d.A.-kring, wil ik bovendien
stellen, dat het alleen reeds omwille
van grote geestelijke belangen in dit
wat wereldbeschouwing betreft, ver
deelde land noodzakelijk kan zijn,
dat, afgezien van bepaalde politieke
punten van bet program, waarover
meningsverschil kan bestaan of be
slaat, zoals dit in elke politieke par
tij voorkomt, elke katholiek de par
tij steunt. In dit vlak, en uitsluitend
in dit vlak, ligt dan ook het woord,
dat door het Episcopaat als gees
telijke leiding der Nederlandse ka-
thoMeken enige malen is gespro-
mee?" En juist omwille der demo
cratie, waarvoor mr. Burger terecht
en zo nadrukkelijk opkomt, zou prof
Gielen zo moeten spreken. Immers,
de democratie biedt de burgers de
vrijheid, zich in politieke partijen te
verenigen, op de grondslag, die üj
zelf verkiezen. Deze grondslag zal bij
de verschillende partijen verschil
lend zijn en geen der bonrfide par
tij-organisaties heeft het recht een
der andere haar grondslag te verwij
ten.
Maar wat is die niet-politieke
werking en het contact der katholie- grondslag der K.V.P.? Hij wordt ge-
ke partij met het georganiseerde ka- vormd door de zedelijke normen, ge-
tholieke maatschappelijke leven zichjiegeen in de natuurlijke orde en :n
niet moeten berperken en het de Goddelijke Openbaring, gelijk
heeft zich daartoe ook niet beperkt I deze door het Kerkelijk Leergezag
_tot de sociaal-economische sector. worden verklaard. Een grondslag, die
Contact, overleg en samengaan
van de partij, niet alleen in eigen
kring en eigen organisatie, maar na
drukkelijk ook daarbuiten met het
rijk geschakeerde katholieke orga-
hetzij liberaal of socialist, zich tegen- "isatieleven met even nadrukke-
over katholieken tenslotte protes- onderlinge erkenning van de
tant voelen." Detekenis en de positie der gesprek-
Men duide deze waarschuwing
niet aan als een prikkel ten behoe
ve van de schotjësgeest, men bezie
haar als een andere prikkel nl. tot
samenwerking n et anderen vanuit
de katholieke eenheidspartij, ten
einde daardoor de beste kansen te
benutten ter bereiking ener christe
lijke maatschappij. De practijk heeft
uitgewezen, dat een zo eendrachtig
mogelijk onderling samengaan een
der krachtigste bevorderaars is van
een christelijke politiek.
Aan deze eendracht, deze politie
ke eenheid is dit Congres der KVP
gewijd, het Congres waarover de
wijsheid en de wilskracht straalt van
dr Schaepman, den groten Roomsen
en Nederlandsen Staatsman.
Spr. leidde vervolgens de drie in
leiders van het congres en hun stel
lingen met een uitvoerige beschou
wing in.
De sociaal-economische sector.
De sociaal-economische sector in
het maatschappelijk leven ver
volgde spr. is van zo grote bete
kenis, dat in het practische leven
van alle dag daarvan in zeer belang
rijke mate de eendracht onder de
katholieken afhangt. Wat het poli
tieke leven aangaat, het kan niet na
drukkelijk genoeg gesteld worden,
ook en met name in déze sector gaat
het om het welzijn van heel het volk.
Groepspolitiek is geen politiek hoog
stens een caricatuur daarvan. Van
daar dat een boerenpartij of een ar
beiders- of middenstandspartij wel
heel bezwaarlijk werkelijk politiek
kan voeren, zij is als het ware gede
termineerd tot groepspolitiek. Een
partij als de K.V.P. daarentegen, die
alle groeperingen omvat, die dage
lijks geconfronteerd wordt met de
belangen van alle geledingen van het
volk, heeft afgezien nog van haar
maatschappij-visie en van haar po
litieke beginselen de beste kan
sen voor het voeren van een politiek,
die deze naam ten volle kan verdie
nen.
Uiteraard wordt dit standpunt be
treffende de opbouw ener politieke
partij door zeer velen gedeeld.
Hoe is de ontwikkeling geweest
na de oorlog in de verhouding der
s Landen, der sociaal-culturede gele
dingen met name in ons katholieke
volksdeel en wat waren de gevolgen
daarvan op politiek terrein?
De gedachte der samenwerking,
der eendracht, is in ons volksdeel
zeker groeiend. Het nadrukkelij
ke verzoek der K.V.P., gericht tot
het Katholiek Bureau voor Maat
schappelijk en Cultureel Overleg, tot
opstelling van een gezamenlijk so
ciaal-economisch program der Ka
tholieken, blijkt in de kringen der
sociale organisaties een gunstige ont
vangst te hebben gekregen. De aan
sporingen tot eenheid van Paus en
Bisschoppen hebben de katholieken
niet onberoerd gelaten, hebben hen
zonder twijfel tot nadenken gestemd.
Aan de eis tot samenwerking moet
worden voldaan wil de doelstelling:
een christelijke maatschappij, zoveel
als mogelijk is, verwezenlijkt wor
den. Men vergete echter niet, dat
aan samenwerken de werkzaamheid
der afzonderlijke organisaties voor
afgaat.
Allereerst heeft elke sociale orga
nisatie haar eigen taak en verant
woordelijkheid dat is: de beharti
ging van de belangen der eigen groe
pering, waarbij het algemeen wel
zijn, dus ook de belangen van ande-
re groepei ngen achtergrond van gevaarlijk gewond.
door elke katholiek wordt aanvaard
bij de bevordering van het algemeen
welzijn, hetgeen het doel ener poli
tieke organisatie behoort te zijn en
daarom ook het doel der K.V.P. is.
Op deze grondslag is het Algemeen
Staatkundig Program der K.V.P. ge
bouwd, dat op zijn beurt weer de ba-
andcre katholieke partijen dit elders
eveneens doen.
En als de h.er Burger en de Partij
van de Arbeid willen weten met
enige goede wil hadden zij dit all°ng
kunnen weten in welke mate een
oolitiek program de grondslag is,
waarop de K.V.P. aan haar kiezers
vertrouwen vraagt, dan wel de K.V.P.
ook zonder vertrouwen recht meent
te hebben op de stemmen der katho
lieken, dan zou ik hem min of
meer in herhaling tredend als
volgt willen antwoorden.
Zoals een social'st'sche of liberale
partij haar grondslag heeft, zo heeft
de katholieke par'ij die uit haar we
zen ook. En deze grondslag is voor
iedere, katholiek onwankelbaar, om
dat hij de zedenwetten en de open
baring door de Kerk onfeilbaar ver
klaard weet; vandaar dat haar
Tondslag alle anderen terzijde stelt.
Hier geniet dus de katholieke nart'i
dus een zo groot vertrouwen, als
geen andere nartij verwerven kan.
Op haar beginselen heeft de Partij
een program gebouwd, in overleg
In de eerste jaren na de oorlog
vooral is de term „program-partij"
in zwang gekomen. Een term, die
wel heel gemakkelijk tot misver
stand kan leiden, o.a. tot dit mis
verstand, als zou een verantwoord
program ook zonder beginselen tot
stand kunnen worden gebracht. El
ke politieke par'ij dient haar pro
gramma te hebben; ze zou anders
haar taak niet kunnen vervullen. !n
die zin is natuurlijk ook de K.V P.
program-partij, maar daarnaast en
daarboven is zij beginsel-partij en
daardoor wordt haar karakter we
zenlek bepaald. In haar beginselen
ligt haar grote kracht, ligt haar ver
bondenheid met het katholieke volk
door al'o tüden been. Haar program
is van een innerlij'-e redelijkheid,
waarom het gro'ere bekendheid in
brede lagen van ons volksdeel ver
dient.
Spr. besloot zijn betoog met een
beschouwing over democratie en
verdraagzaamheid en een vurig pro
test tegen de Kerkvervolging achter
het IJzeren Gordijn.
Bij ONS IN CANADA (vervolg)
In volle vaart gierde sergeant Wal
lace even later weer met zijn drie
collega's over de weg. Toen ze onge
veer tien kilometer gereden hadden,
zagen ze heel in de verte een tegen
ligger aankomen.
De nacht was inmiddels gevallen en
de herfst zorgde voor een ondoor
dringbare duisternis.
De politiemannen plaatsten hun
auto dwars over de weg, sprongen
uit de wagen en met geweren in aan
slag, beduidden ze met schijnwer
pers, dat de wagen moest stoppen.
De auto stopte en ze hoorden een
opgeluchte stem roepen: „Goddank,
politie."
Een man stapte uit de wagen en
vertelde, hoe hij enkele minuten
daarvoor door drie bandieten aange
houden en van al zijn geld beroofd
was.
„Ga naar de ingang van het park",
zei Wallace tegen hem, „en wacht
daar op ons, we zullen proberen je
geld terug te krijgen."
De „Mounties" verdwenen in de
donkere nacht en na een paar minu
ten zagen ze weer een auto naderen.
„Het zouden ze kunnen zijn," zei
sergeant Wallace. „Laten we oppas
sen; ze z(jn enkele kilometers ver
derop kennelijk op een andere pa
trouille gestuit, en daarom hebben ze
gedraaid. Ze zullen tot alles in staat
zijn."
De arme Wallace had er maar wei
nig besef van, dat dit de laatste woor
den waren, die hij nog ooit zou
zeggen.
Met gierende remmen kwam de
wagen vlak voor de dwars over de
weg opgestelde politie-auto tot stil
stand. Met de revolvers in de hand
stapten Wallace en Harrison naar
voren en gingen in het licht van de.
autoschijnwerpers staan, vanwaar zij
de inzittenden van de wagen beva
len naar buiten te komen.
Onmiddellijk, zonder de minste
waarschuwing, werd er uit de wagen
geschoten.
Met een gesmoorde kreeg sloeg
Wallace voorover; hij greep naar zijn
borst en gleed onnatuurlijk langzaam
op zijn knieën. Toen richtte hij zich
even op, richtte zijn revolver en
schoot twee maal naar zijn moorde
naars; het volgende ogenblik was hij
dood.
Onmiddellijk nadat Wallace op de
grond gevallen was, had Harrison
zijn revolver op de koplampen ge
richt en schoot beide lichten uit. Toen
vuurden de mannen in de wagen
ook op hem.
De twee collega's waren inmiddels
ook in actie gekomen, maar zij kon
den, verblind door het licht, dat zo
plotseling gedoofd was, niet zuiver
richten. Zij hadden nog geen glimp
van de rovers opgevangen en dezen
hadden de positie der politiemannen
zeer goed in zich op kunnen nemen.
De kogels raakten de bandieten
auto en plotseling sloeg daar de mo
tor af. Vloekend kwamen de mannen
naar buiten en namen de vlucht.
De beide overgebleven ongewonde
politiemannen schonken nu eerst
aandacht aan de beide gevallenen;
Wallace was niet meer te redden,
maar Harrison, hoewel verschillende
malen getroffen, scheen niet levens-
Vanuit de duisternis doemde plot-
I Inspecteur Bird had nu genoeg
mensen om het hele bos te omsinge
len, maar toch hadden zij bij het
seling een nieuwe wagen op; drie aanbreken van de morgen nog geen
„Mounties" waren op het schieten af
gekomen. Een korte uitleg volgde en
terwijl drie mannen achterbleven,
keerde een van hen de wagen en
bracht de dode en gewonde naar de
naburige stad.
Toen hij terugkeerde, bracht hij 't
droeve bericht mede, dat ook Harri
son overleden was.
Er volgde krijgsraad.
Een kort verkenning had aange
toond, dat de moordenaars zich in
verschillende richtingen verspreid
hadden en er werd besloten om het
spoor van een hunner te volgen en
verder af te wachten, totdat de in
middels opgeroepen versterkingen
aangekomen zouden zijn.
Het was een zenuwslopend karwei
in de diepe duisternis; de mannen
liepen behoedzaam door de dichte
struiken, ieder ogenblik een salvo
schoten verwachtend.
Coombe, een van de „Mounties"
van het district, hoorde op een ge
geven moment geritsel voor hem in
de struiken, hij greep zijn bajonet en
wierp die naar een vage gestalte, die
hij voor zich in de struiken zag be
wegen.
Met een schreeuw vloog een man
overeind en onmiddellijk liet Coom-
spoor van de twee vluchtelingen ge
vonden.
In de vroege morgenuren kwamen
er uit andere delen van het district
nog enkele afdelingen „Mounties" as
sisteren en nog nooit in de geschie
denis van de Royal Mouted Police
hadden zoveel politiemannen aan een
drijfjacht deelgenomen.
KOGELS VOOR KOFFIE
Maar ondanks rlles wisten Woiken
en Kalmakoff hen allen te ontlopen.
Meer dan honderd mensen joegen
verbeten achter hen aan, maar ten
slotte werd vroeg in de morgen hun
spoor ontdekt door twee mannen, die
niet aan de jacht deelnamen.
De politie had enkele uren daar
voor een paar mannen, die in een
auto de hoofdweg passeerden, ge
vraagd om in het naburige stadje
wat voedsel en koffie voor de man
nen in de bessen te halen en deze
rond te brengen bij de opgestelde
posten.
De mannen waren na een tijdje
druk bezig met het uitdelen van
voedsel, toen zij plotseling in de bos
sen twee mannen zagen lopen.
Zij riepen hen toe op een bepaalde
plaats eten en drinken te gaan halen,
Een bladzijde uit het boek
der beroemde Mounted Police I
be zich op de grond vallen. Hij hoor
de de kogels vlak over zich hen
fluiten. Toen richtte hij plotseling
zijn zaktantaarn op de gestalte en
schoot te zelfder tijd, dat hij de man
duidelijk kon zien.
Een rauwe kreet klonk door de
nacht; de getroffene schreeuwde iets,
maar zijn geschreeuw werd over
stemd door drie andere schoten, die
van terzijde door de toegeschoten
politiemannen afgevuurd werden.
Toen de politiemannen even later
bij de man kwamen, was Joe Pas-
nikoff gestorven.
Met de dode Rus op een geïmpro
viseerde draagbaar, bereikten de
mannen na een kwartier weer de
hoofdweg en troffen daar de verster
kingen, die de nabijgelegen politie
post opgeroepen had; in drie volge
laden vrachtauto's zaten de boeren
uit de omtrek op orders te wachten.
Inspecteur Bird nam de leiding
van de jacht op de twee overgeble
ven moordenars op zich.
Bird hield eerst een korte speech
tot zijn assistenten, Hij vertelde, dat
de moordenaars begrepen, dat zij
volledig ingesloten waren; zij zouden
vechten tot het bittere einde. Daar
om gaf hij order om onmiddellijk te
schieten en geen overgave te vragen,
daar dit maar slachtoffers zou kos
ten.
toen zij tot hun ontsteltenis plotse
ling een paar schoten tot antwoord
kregen.
Onmiddellijk was de verre omtrek
gealarmeerd. Tientallen mannen
haastten zich naar de plaats waar
de schoten gevallen waren.
Wederom nam Bird de leiding en
naast hem ging William Neiss, een
vroegere Mounted Police, die met de
hulptroepen die morgen meegeko
men was.
INGESLOTEN
Alhoewel het volkomen daglicht
was, werd het uitzicht ernstig belem
merd door een plotselinge sneeuw
storm, die het de mannen onmoge
lijk maakte verder dan enkele me
ters voor zich uit te zien.
Zorgvuldig turend in alle richtin
gen, de geweren in aanslag en de
zenuwen tot het uiterste gespannen,
ging Neiss en en Bird voorwaarts.
Plotseling beduidde een der vol
gers Neiss te stoppen en wees hem
naar een kleine glooiing in het ter
rein.
Eerst zag Neiss niets maar toen ont
dekte hij dat de sneeuw op de plaats
kortgeleden betreden moest zijn en
dat precies boven de rand de korrel
van een geweer uitkwam.
Hij richtte zijn eigen geweer en
scheeuwde. Je bent onder schot;
kom te voorschijn met de handen
omhoo!
Neiss tuimelde verblind achteruit,
terwijl hij voelde hoe zijn gezicht
door een voltreffer getroffen werd.
Hij bleef echter op de been en
tastte ontsteld naar zijn gezicht, ver
wachtende daar bloed te zullen vin
den.
Tot zijn grote verbazing was er
geen bloed en hij scheen niet ern
stig gewond ook. Toen zag hij, hoe
een grote boomtak vlak boven hem
zwaar beschadigd was; het schot
was enkele centimters boven zijn
hoofd in de boom geschoten en een
van de splinters had zijn gezicht ge-
schamd.
Hij liet zich langzaam op een
knie zakken en scheeuwde de mannen
weer toe zich over te geven; het ant
woord was wederom een schot, dat
zoevend langs hem heen vloog. De
andere mannen waren nu in een
grote cirkel onder bescherming van
de nog steeds vallende sneeuw zo
dicht bii de plooiïn° genaerd, als de
veiligheid dit toeliet.
HET LAATSTE GEVECHT.
Iedereen schiet naar de glooiïng",
brulde inspecteu1 Bird en een ware
kanonnade volgde. Van alle zijden
werd de schuilnlaats der moordenaars
onder vuur genomen.
De twee mannen verdedigden zich
hardnekkig.
Gedurende vele lange minuten vie
len er aan weerskanten onafgebro
ken schoten, toen werd er vanuit de
schuilt) laats plotseling geen schot
meer gelost.
Insoecteur Bird hield krijgsraad
met de anderen.
„Zii kunnen gewond zijn of zonder
munitie zitten", zei hij. Aan de an
dere kant kan het een truc ziin om
ons naderbij te lokken. Ik wil geen
onnodig risico lopen en zal 5 mi
nuten wachten."
Toen deze verstreken waren
tuigen, onheilsvogels gereed zich
te werpen op hun prooi. En niet te
vergeten onze knorrende, snorrende,
morrende bromfietsen en motoren!
Hij zou misschien een groot kruis
maken van schrik, menend in een
betoverd land terecht te zijn geko
men.
Ongetwijfeld wacht een van de
heren van het St. Willibrord-apos-
tolaat hem op de boulevard te Kat
wijk op en nodigt de Engelse gast
in zijn „Wolseley" plaats te nemen.
In suizende vaart voert hij hem naar
Utrecht.
Meer dood dan levend komt Willi
brord daar aan.
Een ogenblik wordt zijn aandacht
getrokken door het bronzen monu
ment, te zijner ere opgericht. Hij
fluistert: „Daar heb ik geen flauw
idee van gehad".
In een, door het naar hem ver
noemde apostolaat belegde, perscon
ferentie binnengeleid, weigert hij een
kop koffie zijnde een hem onbekend
vergif en vraagt verwonderd,
waarom al die heren met rokende
stokjes in hun mond zitten.
Maar als de pers-conferentie een
aanvang neemt en achtereenvolgens
mgr. Op de Coul, dr. Willebrands,
pater Staverman „Franciscaan?
Nooit van gehoord" aalmoezenier
Geraets en rector Sondaal het woord
voeren, voelt St Willibrord zich
weer thuis. Hij herkent in hen zijn
medebroeders in het priesterschap
Hij herkent in hen en in de nijver
pennende persbroeders de verre af
stammelingen van de stoere Germa
nen, aan wie hij de Christus en Die
gekruisigd" is komen prediken.
En wanneer hij alle inleidingen
heeft aangehoord, 'welke hem bo
vendien door een vliegensvlugge
secretaresse ter nadere bestudering
op schrift worden voorgelegd, staat
St. Willibrord op wat een grote,
lange, kalme Engelsman is hij ge
weest! en zevt bedaard met nadruk
op ieder woord:
„Het is me uit uw vertogen
gebleken, dat het land, mij als
geestelijk erfdeel toegewezen, in
meerderheid is afgeweken van de
rechte, gezonde, evangelische leer
en levenswijze. Enige millioenen
hebben de eenheid van Gods Kerk
verlaten en .Renen in alle goede
trouw, Christus op een manier,
welke Hij niet heeft gewild. Eni
ge andere millioenen zijn terugge
vallen in de lege toestand, waarin
ik hun voorvaderen aantrof. Dit
is een onbevredigende en voor mij
teleurstellende gang van zaken.
Ik prijs de geloofstrouw van de
overblijvende millioenen, die ver
knocht bleven aan de Vader der
Christenheid te Rome de oecu
menische Vader zou ik hem in
uw spreekwijze willen noemen
die het licht op de kandelaar is
in een duister,, wereld, vóór mijn
tijd, in mijn tijd en in alle tijd. Ge
lukkig zij, die de weg blijven
volgen, waarop ik, bisschop Wil
librord, hun ben voorgegaan!
Maar zy moeten meer bezorgd
heid tonen voor hun broeders,
die naast de weg zijn geraakt en
zonder hulp daar rónd tasten, niet
wetend waarheen. Wees en ik
bedien me weer van uw spreek
wijze een richtingwijzer voor
de anderen. Beschouw het apos
tolaat, welks beschermheerschap
ik volgaarne heb aanvaard, als
de A.N.W.B. van mijn Kerk, welk
apostolaat overal- richtingwijzers
plaatst, waarschuwingsborden zet,
wegenwachten onderhoudt. Gij
allen Nederlanders, maar in 't bij
zonder Rijnlands gewesten, waar
ik zo menige schrede deed, kunt
op morgen, de dag van mijn af
sterven en opgang naar Christus,
mij geen groter vreugde bereiden,
niet beter uw dankbaarheid tonen,
dan het apostolaat, mijn aposto
laat, te bedenken alsof ik de
schaal de tweede schaal wordt
mij toegefluisterd persoonlijk u
voorhield."
Na deze toespraak in het zaaltje
en voor alle zenders gehouden te
hebben, reisde de Engelse monnik
terug, naar beterr gewesten.
MARIUS.
KLAPROOSDAG 1953.
Het antwoord was een schot en diefstallen.
Op Zaterdag 14 November a.s. wor
den in het gehele land straatcollec
ten gehouden voor het Nederlands
Oorlogsgraven comité, de jaarlijkse
„Klaproosdag".
Op een persconferentie heeft de se-
wendde de inspecteur zich tot zijn I cretaris, de heer J. J. F. Blom eni-
collerfa': „De vijf minuten zijn voor- ge mededelingen gedaan. Hij vertel-
bi'. Ik pa kiiken. wat er aan de hand de, dat van „collectemoeheid" onder
is: dekken jullie me". het Nederlandse volk geen sorake is,
Met gesuapnen gezichten en hun I maar dat de grote moeilijkheid is
waoens schietens gereed, za^en de collectanten te werven,
manen hun commandant naar voren
gaan.
Geen geluid w°rd echter gehoord.
Langzaam lien Bird naar de schuil-
olaats toe: het bleef stil.
Achter de Plooiïnp vond hij de twee
zwaarpewonde Russen in doodsstriid
liggen. Biina 1200 kilometer van de
olaats verwijderd waar zij hun mis
drijf bedreven hadden was aan hun
vlucht een einde gekomen.
Zii werden onmiddelliik naar het
nabii^eleven ziekenhuLs gebracht en
ontvingen b1o°dtransfusie. Doch toen
bii bii kennis kwamen en bemerkten
dat zii gevan^e*- genomen waren, wei
gerden 70 aRe verdere merh'sch-0 hult},
zodat zij vóór de avond stierven.
Dit was het einde va-n een van de
meest bloedige geschi°d?nissen. die
de beroem-ie Mounted Police tot nu
toe beleefd heeftzeven mensen
levens waren binnen vier en twin
tig uur opgeofferd, terwii1 alles begon
nen was met de simmele informatie
naar een naar onbeduidende winkel-
HET ONTSLAG DER ATAX-
CHAUFFEURS.
Een groep chauffeurs van de Atax
heeft in een vannacht gehouden ver
gadering de liquidatie van het be-
drijf en het ontslag van het gehele
personeel besproken. Een delegatie
uit de vergadering is vanmorgen op
het stadhuis in Amsterdam ontvan
gen door de adjunct-administrateur
der gemeente-secretarie, mr P. J. P.
Hoogeboom. De delegatie deelde me
de, dat zij aan hem de vraag heeft
gesteld, of het college van B. en W.
bereid zou zijn in geval van inleve
ring der vergunningen van de Atax
deze wederom uit te geven. Indien
er gegadigden waren, die bereid zijn
het bedrijf voort te zetten, met hand
having van het nu werkloos gewor
den corps van Atax-chauffeurs.
delegatie werd toegezegd dat r*
vraag aan het college zou worde
bracht.
