Oranjeploeg maakt onverwacht
een einde aan nederlagenserie
In enthousiast, maar niet teilloos ge
speelde wedstrijd werden de
Rode Duivels met 1-0 verslagen
Ook Ned. jeugdelftal won
van de Belgen: 2—1
OVER SPEL EN SPELERS
Amsterdam speelde gelijk tegen
Brussel: 2-2
MAANDAG 26 OCTOBER 1953
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
In onze voorbeschouwing tot de wedstrijd NederlandBelgië, gistermiddag voor een eivol Feijenoord-stadion
gespeeld, schreven we: „We wachten nog steeds op: eindelijk weer een zege!" Bat deze overwinning zó
spoedig zou komen, hadden wij niet durven hopen, want we schreven aan het slot van onze voorbeschouwing
ook: „We hopen ook, dat Oranje tenminste een dragelijk figuur zal slaan en dat we ons over het resultaat (van de
wedstrijd) niet behoeven te schamen". Welnu de Oranje spelers hebben ons ditmaal niet teleurgesteld. Zij won
nen met 10, dik verdiend, want indien de uitslag 31 of 41 gëweest ware, zou het ook verdiend zijn geweest.
Was het wonder, dat na deze wed
strijd, die hoe meer het einde nader
de, aan spanning toenam, een uitge
laten publiek zijn vreugde uitte over
het feit, dat eindelijk de Nederland
se nederlagen-serie was onderbroken
en dat de periode, die wellicht een
herstél van de Oranjeploeg 'inluidt,,
juist werd behaald op de gevreesde
Rode Duivels!
Was het wonder, dat enkele leden
van de Technische- en Keuze-Com
missie en oefenmeester Jaap van der
Leek na het laatste fluitsignaal van
de Engelse scheidsrechter W, Ling
het veld opstormden om de Neder
landse ploeg en in het bijzonder doel
man Steiger te complimenteren met
het resultaat van deze wedstrijd, die
eindelijk een einde maakte aan de
wel wat al te hatelijke nederlagen-
reeks, die twee jaar lang op het Ne
derlandse voetbal drukte.
Oranje was erin geslaagd België
dat bij voorbaat reeds tot overwin
naar was Verklaard omdat het zich
immers voor het eindtournooi van de
wereldkampioenschappen had geklas
seerd, met 10 te verslaan, een over
winning, welke dank zij grotere
snelheid plus een stevige dosis geest
drift, waarmede de Oranjehemden
ditmaal de vrij tamme Rode Duivels
overtroefden, zeker verdiend mocht
worden genoemd.
Belgische overmoed werd
afgestraft.
De Rode Duivels behoren met ten
minste twee doelpunten verschil te
winnen, schreven de Belgische bla
den en er was eigenlijk niemand, die
aan deze uitspraak twijfelde. Toch
ken men in de voorbeschouwingen
hier en daar lezen, dat de journalis
ten het niet eens waren met de sa
menstelling van het Belgische elf
tal. Freddy Chaves wenste niet te
spelen, Jef Mermans kon op het
bankje langs het veld zitten, een on
bekende speler als Piedfort van Lyra
was onverwacht op de linksbinnen
plaats gekozen, de oude maar in snel
heid danig achteruitgegane Torke
Lemberechts was weer opgesteld.
Neen, men was over de keuze van
de ploeg niet bijster tevreden en wij
vrezen in de Belgische bladen van
heden het ergste voor de heren van
de Keuzecommissie van de Konink
lijke Belgische Voetbalbond.
De zwakste speler in de Belgische
voorhoede bleek Rik Coppens te zijn.
Deze speler, die over een uitgebreid
repertoir van technische kundighe
den beschikt, die heel nauwkeurig
weet, hoe een bal fijntjes naar een
vrijstaande speler dient te worden
afgegeven, maakte zich schuldig aan
egoïstisch spel. Hij wenste persoon
lijk elk duel uit te vechten, hetzij te
gen Terlouw, hetzij tegen Biesbrouck
of Klaassens, en daardoor remde hij
de voorhoede, gezwegen nog van het
feit, dat de Oranjehemden hem vele
malen de baas waren. Indien Coppens
zijn zelfzucht op zij zou kunnen zet
ten, indien hij zijn ster-allures zou
kunnen kwijt raken en een wat pret
tiger medespeler zou worden, ja, dan
zou de voorhoede van de Rode Dui
vels enorm aan krach' kunnen win
nen. Coppens was tijdens de oefen
wedstrijd van het Fif a-elf tal te Am
sterdam, een vier weken geleden,
maar een heel gewoon voetballer. Hij
gedroeg zich bescheiden, begreep, dat
hij tussen spelers stond, die zeker de
gelijke van hem waren, zo niet over
capaciteiten beschikten, waaraan de
de man van Beerschot een prettige
voetballer, een sympathieke kerel,
waarmede iedereen best kon opschie
ten. Maar de Coppens van Amster
dam was niet dezelfde van Rotter
dam. Integendeel, in het Feyenoord-
stadiongebaarde hij weer druk en
opvallend, ook als er niets aan de
hand was, zelfs lokte hij overtredin
gen uit van Terlouw. of van een der
andere Nederlandse spelers, maar
scheidsrechter Ling, die heus wel wat
in Engelse leaguewedstrijden gewend
is, vloog op deze trucjes niet in, ge
tuige ook het aantal vrije trappen,
welke tegen Coppens en ten gunste
van Terlouw werden uitgedeeld.
Wat is de reden geweest, dat deze
Rode Duivels, anders spelend met
een dash en een enthousiasme, onge
kend groot, zo'n tam voetbal demon
streerden? Hebben zij de Oranjehem
den onderschat? Zeker, men behoeft
niet in "België of Nederland te wo
nen om te weten, dat de kracht van
het vertegenwoordigende voetbal van
Nederland achteruit is gegaan. Vooral
na het vertrek van enkele van onze
beste spelers als professionals naar
het buitenland. Maar de oranjehem
den gingen slechts met één opdracht
het veld in: probeer door grotere
snelheid te beletten, dat de Rode Dui
vels hun verfijnd technisch spelletje
onplooien, tracht de aanvallen van
de Belgen in het middenveld reeds in
de kiem te smoren, zit op de bal en
toon, dat je er inderdaad alles voor
over hebt om de eindeloze reeks ne
derlagen te breken. In die opzet zijn
de leden van de Nederlandse elftal
club geslaagd. Zij hebben gevochten
als leeuwen, zij wierpen zich met de
moed der wanhoop in de strijd, zij
zwoegden van begin tot eind en ir» de
laatste tien minuten waren enkele
van de Oranjehemden volkomen uit
gespeeld door gebrek aan adem.
In de eerste helft hebben de Ne
derlanders hun taak zo goed vol
bracht, dat zij in het veld een over
tuigend overwicht bezaten, hetgeen
in de cornerverhoudmg 72 ten gun
ste van de onzen positief tot uitdruk
king is gekomen, maar hetgeen
slechts tot één doelpunt heeft geleid,
in de achtste minuut door Van Beur
den gescoord. In de tweede helft wa
ren nu eens de Belgen sterk in de
aanval, dan weer de Nederlanders en
toen luidde de hoekschoppenverhou-
ding 33. In totaal hebben Van
Melis c.s. dus 10 hoekschoppen ge
nomen tegen de Belgen 5, hetgeen
toch wel kenmerkend mag worden
genoemd voor deze ontmoeting.
Dubbel duel.
Van twee duels hebben dé 65.000
toeschouwers kunnen genieten. Van
Melis kreeg tegen Carré geen schijn
van kans en Coppens bracht het
er tegen Terlouw niet veel beter af.
Slechts éénmaal, toén Terlouw ten
onrechte voor buitenspel appeleerde,
wist Coppens vrij voor doel te komen,
maar tot scoren kon de midvoor van
Beerschot het niet brengen. En Van
Melis was te langzaam in zijn bewe
gingen, hij stelde zich slecht op, bleef
maar in de buurt van Carré staan,
in plaats van zich eens terug' te trek
ken en te trachten met een andere
speelwijze de Belgische verdediging
uit elkaar te trekken. Een behoor
lijk schot hebben wij de Eindhove-
naar niet zien lossen en zijn kopbal
len waren slecht gericht en vlogen
gemeenlijk naast of over. Gruyzen
butant, kon zich. heel moeilijk aan
passen. Wij willen gaarne aannemen,
dat deze speler over kundigheden
beschikt, maar gebrek aan ervaring
en nerveusiteit waren oorzaak, dat
zijn spel beneden een behoorlijk ni
veau bleef. En aangezien Bennaars
beslist zwak speelde en de minste uïf
de voorhoede was, moest het gevaar
in de Nederlandse aanvalslinie voor
namelijk van rechts komen, waarbij
Overbeeke en Van Beurden een heel
wat betere vleugel vormden dan die
aan de linkerzijde. In het eerste
kwartier werd er sne1 en vlot gecom
bineerd en het viel op, dat het plaat
sen goed was verzorgd, een onderdeel
van het spel, dat de laatste jaren al
tijd slecht werd uitgevoerd. Maar na
dat kwartier werd het plaatsen weer
onzuiverder en in sommige perioden
zelfs zo slecht, dat de afgegeven bal
in plaats van bij een medespeler bij
een tegenstander terecht kwam. En
Het eerste en enige doelpunt, dat
Zondagmiddag in het Feijenoord-sta
dion werd gemaakt: vóór Nederland!
Van links naar rechts Van Beurden
(juichend); vervolgens zien we Carré,
die over doelman Gernaey heen dui
kelt en gehee» rechts Maertens.
toeschouwers niet. Het stempel
„middelmatig" zou men aan deze
jaarlijkse derby kunnen geven, want
al werden verscheidene aanvallen,
ook door de Belgen, in het midden
veld aardig opgebouwd, aan de af
werking ontbrak zo veel, dat men af
en toe twijfelde of deze spelers wel
voldoende spelinzicht bezitten en
over de nodige voetbalkennis be
schikken.
Over het algemeen waren de ver
dedigingen te sterk voor de beide
voorhoeden, maar niettemin hebben
beide doelverdedigers enkele malen
hun overigens uitstekende kwalitei
ten moeten demonstreren om doel
punten te voorkomen. Opvallend was
het gebrek aan anticipatievermogen
der spelers. Slechts één keer heb
ben wij een juweeltje van spelin
zicht in dé Nederlandse voorhoede
kunnen bewonderen, toen in de 20e
minuut van de tweede helft Gruyzen
naar van Melis plaatste, die gehin
derd door twee of drie Belgen met
een eenvoudige kopbal het leder naar
de vrijstaande Van Beurden wipte.
De laatste liep op een vrij doel af.
Dat hij niet scoorde en op deze wijze
een prachtig slot van een voortref
felijke combinatie produceerde lag
aan het gebrek aan lichaamsbeheer-
aangezien ook de Belgen aan het
zelfde euvel leden, zakte het peil van
deze landen wedstrijd soms tot een
bedroevend laag niveau af. Want
geestdrift en snelheid, wil om te win
nen en uithoudingsvermogen mogen
belangrijke factoren in een voetbal
wedstrijd zijn, voor goed voetbal die
nen de spelers over andere eigen
schappen te beschikken.
Jammerlijk slecht was de schot-1 sing van de BVV-er,
vaardigheid in beide teams. De kos
telijkste kansen werden door gebrek
aan lichaamsbeheersing, aan koel
bloedigheid in spannende ogenblik
ken, door technische zwakheden ver
knoeid. Spannend was deze ontmoe
ting natuurlijk wel en het publiek
heeft volop kunnen genietten van
opwindende spelmomenten, maar be
vredigen kon dit spe! de objectieve
Gasten hadden wel een gelijk spel verdiend
De balans van de
Nederland - België
- voetbal 7-1
De balans van de voetbalwed
strijden, dit weekeinde gespeeld
tussen Nederlandse en Belgische
landen- en stedenplóegen, geven
een heel wat gunstiger beeld dan
de laatste jaren het geval was.
Hier zijn ze:
Nederland-België 10
Ned. jeugdBelg. jeugd 21
R'damAntwerpen 65
A'damBrussel 22
In totaal behaalde Oranje dit
maal dus zeven punten uit vier
wedstrijden.
De jeugdwedstrijd tussen de bei
de ploegen van Nederland en België,
op het NAC-terrein te Breda ge
speeld, is door de Oranjebroekjes
met 2—1 gewonnen, nadat de rust
met een 20 voorsprong was inge
gaan. Objectiet gezien kregen de
Nederlandse jongeren met deze klei
ne overwinning wel wat meer, dan
zij verdienden. Want in sommige
perioden van de strijd, in het bij
zonder in de tweede helft, oefenden
de Rode Duiveltjes een sterke druk
op de Nederlandse defensie uit,
waarin doelman Feyt van Woerden
en linksback Claus van Heimondia
een goede partij voetbal speelden,
voortreffelijk geassisteerd door stop-
perspil Maas van Kimbria, die door
uitstekend kopwerk heel wat aanval
len in de kiem kon smoren. En als
wij van de voorhoede de buitenspe
lers Bossenaai van Sparta in de
eerste helft speciaal en Rijnvis
ADO noemen, dan hebben wij
alle spelers opgesomd, die niet be
neden de maat waren.
Een volkomen mislukking was mid
voor Rutten van Bleijerheide op de
midvoorplaats een stijve, wel ijve
rige jongen, die veel te langzaam
was en in de zeer lange Belgische
stopperspil Storme volkomen zijn
meerdere moest erkennen. Kraay
(DOS), de rechtsback, de beide kant-
halves van Ham (Zeeburgia) en Van
Woerden (Feijenoord) en tenslotte de
twee binnenspelers Fens (VCS) en
Janssen (Enschede) deden op som-
In het Nederlands elftal heeft Stei
ger uitstekend werk gedaan. Hij
„plukte" de voorzetten uit de lucht
op rustige en betrouwbare wijze. Zijn
uittrappen, vooral voor de rust, was
perfect. In de achterhoede had Te-
bak een heel goede eerste helft en
een iets mindere tweede helft, het
geen bij Odemthal juist andersom was.
Daar tussen stond Terlouw te stop
peren als weleer, met al zijn goede
capaciteiten, goed timen bij hoge bal
len, stug verdedigen, op het juiste
ogenblik terugspelen op de doelver-
dediger, maar toch ook met zijn
minder gelukkige eigenschappen, zijn
eenbenigheid, zijn gebrek aan snel
heid, zijn te harde, maar zeker niet
unfaire spel. Loek Biesbrouck kan
op een uitstekende wedstrijd terug
zien. Hij opereerde op het midden
veld als een terrier, beet zich vast
bij persoonlijke duels, wist tevens
met goede passes zijn voorhoede aan
het werk te zetten. Klaassens paste
zich daarbij goed aan. Zowel Bies
brouck als de WV-er hebben enkele
malen getracht met goed gerichte
schoten doelman Gernaye te ver
schalken, maar ook zij slaagden daar
niet in. In de voorhoede was Over
beeke snel en zijn combinaties met
Van Beurden berokkenden Maertens
en Van Brandt heel wat hoofdbre
kens. Het was jammer, dat de meeste
schoten van Overbeeke zo slecht wa
ren gericht en ook aan zijn voorzet
ten ontbrak de juiste lengte.
Toch kan Overbeeke op een goede
wedstrijd terugzien, evenals Van
Beurden, die technisch de bekwaam
ste speler van onze voorhoede was.
Over Van Melis hebben wij reeds
het een en ander geschreven. De
Keuzecommissie zoeke naarstig naar
een andere meer belovende midvoor
voor het Nederlandse elftal. Ben-
naars was beslist de minste van het
aanvalsquintet: zijn grote vorm van
vroeger heeft hij nimmer teruggevon
den. En Gruyzen had last van veel
zenuwen, kon zich bijzonder moeilijk
zijne niet konden reiken. Toen was van Sittardia, een zeer jeugdige de- aanpassen, maar in de tweede helft
ging het gelukkig al beter dan voor
de rust.
Bij de Belgen vielen Gernaye, de
doelman en rechtsachter Diricx op.
Van Brandt was niet al te zeker van
zich zelf en de middenlinie mocht
dan defensief wel een betrouwbare
indruk maken, bij het voeden van
de voorhoede viel het slechte plaat
sen op. De voorhoede was langzaam
in zijn reacties en het schot was vol
komen zoek. Misschien hadden enkele
schoten van Anoul en Piedfort beter
lot verdiend, maar datzelfde zou men
kunnen zeggen van de Nederlandse
voorhoedespelers.
Rest ons nog te vermelden, dat Bel
gië 9 maal een vrije trap wegens een
overtreding mocht nemen en Neder
land 8 keer, dat de Belgen twee keer
verkeerd hebben ingegooid en Neder
land geen enkele maal en dat de
voorhoede van beide ploegen slechts
twee maal buitenspel hebben ge
staan.
Scheidsrechter Ling had een ge
makkelijke taak.
werd ons inziens in buitenspelpositie
gescoord. De Rode Duivels schoten
veel en vooral Torfs, de linksbinnen
van Lyr, trachtte van elke kans te
profiteren, maar zijn schoten vlogen
in de meeste gevallen over of naast.
In de Belgische jeugdploeg viel in het
bijzonder linksbuiten Bettens (Waes-
landia) op, die zeer snel was en in de
meeste gevalien de ballen goed voor
zette. maar het binnentrio van onze
Zuiderburen wist deze kansen niet
te benutten. De kleine Op de Becq
(Lierse Sportkring) was handig en
snel, maar hij vond in Claus zijn man
netje, waardoor het gevaar van de
Belgische rechtervleugel tot een mi
nimum kon worden beperkt.
Reeds in de derde minuut wist'Bos-
selaar op een pass van Rijnvis de
verraste Belgische verdediging, de
doelman incluis, te passeren (10).
Er volgde een periode van groot Bel
gisch overwicht, maar doelman Feyt
weerde zich voortreffelijk en de scho
ten waren voorts slecht gericht. Bij
een van de schaarse aanvallen in die
periode vergrootte Fens, nadat hij de
bal goed van Bosselaar kreeg aange
geven, de voorsprong. Toen waren er
mige ogenblikken wel nuttig werk, jespeeld (2-0).
maar het aantal fouten, dat deze spe
lers bij het veldwerk maakten, was
toch te groot om hun het praedicaat
„voldoende" te geven.
De technische gaven van het Ne
derlands jeugdelftal vielen niet mee,
aan snelheid schoot men ten opzichte
van de Belgen sterk te kort en in het
bijzonder het starten was te sloom
en te moeilijk, terwijl het plaatsen het
stempel „slordig" kreeg. Wat zeer in
het bijzonder opviel was het gebrek
aan lichaamsvaardigheid van deze
jonge knapen met natuurlijk enkele
uitzonderingen, zoals Claus, Bosse
laar en Rijnvis.
Bij de Belgen viel het veldspel wel
te loven, maar de afwerking liet veel,
zo niet alles te wensen over en eigen
lijk is het de voorhoede niet gelukt
een goed doelpunt te maken, want de
tegengoal van rechtsbinnen Cadorin
Hoe de Belgische jeugd zich ook
weerde, men zag geen kans de Ne
derlandse defensie te passeren en toen
de rust werd aangekondigd, konden
de 13.000 toeschouwers zich in de
handen wrijven met deze 2—0 voor
sprong der landgenoten.
De tweede helft begon met een Bel
gisch offensief, waarbij de beide ach
terspelers zelfs over de lijn kwamen.
Pas na een half uur gelukte het Ca
dorin de achterstand te verkleinen,
toen hij een pass van Van Herpe be
nutte, zij het, dat hij ons inziens in
buitenspelpositie stond. Pas in het
laatste kwartier, toen de Belgen de
moed lieten zakken kon de Neder
landse jeugdploeg zich weer wat los
werken, maar ook aan die kant werd
niet meer gescoord, zodat het einde
kwam met een niet geheel verdiende
21 overwinning van de Nederland
se jeugd.
Amsterdammers haalden 2-0 achterstand in
De 28ste ontmoeting tussen het
Amsterdamse voetbalelftal en Brus
sel, Zaterdagmiddag in het Ajaxsta-
dion te Amsterdam gespeeld, eindig
de in een gelijk spel 22. Nadat pu-
blik en spelers een minuut stltie had
den betracht ter nagedachtenis van
de heer H. Putter, de overleden voor
zitter van de afdeling Amsterdam
van de KNVB, ontwikkelde zich een
levendige strijd, waarin de Amster
damse ploeg een grote technische
vaardigheid demonstreerde. Goed
voorbereidennd werk van de kleine
Vonhoff, die een groot doorzetter is,
stelde van der Wel in staat het eer
ste harde schot te lossen, dat ech
ter naast ging. Door een prachtige
driehoekscombinatie tussen Michels,
Oldenhoff en Feitman kreeg Vonhoff
hierna een mooie kans, maar ook nu
ging de bal langs de verkeerde kant
van de paal. De Belgische linksbin
nen Testaret benutte een pass van
de linksbuiten Coel beter: buiten be
reik van doelman Hagenaars schoot
hij, na 30 minuten, zuiver in. (01).
Vlak voor rust verhinderde keeper
Hagens door een schot van Diricx tot
corner te verwerken, dat de Brusse
laren met een 20 voorsprong kon
den gaan thee drinken.
De Amsterdamse voorhoede, die in
het eerste kwartier dus ruim vol
doende was, kon in de eerste phase
van de tweede helft niet tot doel
treffende combinaties komen. Voor
al van der Wel, Feitman en van
doelman Meert was oorzaak dat, on
der luide protesten van het publiek,
een doelpunt van de Ajaxspeler van
der Wel werd afgekeurd. Met een
lage schuiver bracht de Belgische
midvoor van Hoyweghen daarna de
voorsprong van zijn ploeg op 2—0.
Toch zou Amsterdam nog aan bod
komen. Een prachtig door Vonhoff
genomen corner belandde na 25 mi
nuten op het hoofd van Michels, die
toen alleen maar „ja" hoefde te knik
ken: (12), was het doelpunt van
de Ajacied van der Wel volkomen
terecht afgekeurd, waarom scheids
rechter Nijs vier minuten voor het
einde een doelpunt van Feitman niet
toekende zal wel altijd een raadsel
blijven. Amsterdam eindigde met
hevig offensief. Vlak voor tijd scoor
de van der Wel van dichtbij, na een
combinatie met Michels, de verdien
de gelijkmaker (22). Bij Amster
dam blonk het backstel van der
Oordt-Mesman uit. De meest opval
lende speler aan Brusselse zijde was
de linksbuiten Coel.
Aanval op het Belgische doel: van
links naar rechts Diricx; scheids
rechter Ling, doelman Gernaey;
Cruizen; Van Brandt; Overbeeke,
achter deze Bennaers, vervolgens
Maertens; Carré én Mees.
