Hoe de Duitse ex-keizer bijna ontvoerd werd
Zomers tafereeltje aan het strand
Ufa
Noodwoningen voor getroffen bewoners in Zierikzee
T ropenliefde
WOENSDAG 5 AUGUSTUS 1953
BE LE1DSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 4
Toen op 11 november ïois
Duitse onderhandelaars de wa
penstilstandsovereenkomst tekenden
en daarmee de ondergang van het
Duitse Keizerrijk bezegelden, be
vond hun voormalige Opperste Oor
logsheer zich reeds twee dagen in
het neutrale Nederland. Door zijn
vlucht had hij zich onttrokken aan
een wraakoefening door de Gealli
eerden; de uitingen der leidende
staatslieden, van de overwinnende
landen boden hem weinig onzeker
heid meer over zijn lot, indien hij in
handen der Entente gevallen was.
President Wilson had meer dan eens
verkondigd, dat niet tegen het Duit
se volk, maar tegen de Keizer ge
vochten werd; de - Britse premier
Lloyd George was nog duidelijker:
deze wilde Wilhelm II voor een ge
rechtshof dagen en hem ter dood la
ten brengen als hoofdschuldige aan
het uitbreken van de Eerste Wereld
oorlog. Zijn asyl in Holland was ech
ter een streep door de rekening van
vele naar wraak dorstenden.
Onder die velen bevonden zich
acht in Luxemburg gelegerde Ame
rikaanse soldaten, die het doldrieste
plan opvatten om de voormalige Kei
zer uit zijn Nederlands toevluchts
oord te ontvoeren. Hun plan werd
niet met succes bekroond, maar het
hun twee auto's op weg en over
schreden enige tijd later de Neder
landse grens. De Hollandse soldaten
waren overgedienstig, toen hun de
imponerende machtiging getoond
werd. Tegen het vallen van de duis
ternis kwamen ze bij een veerpunt,
waarmee ze overstaken, hoewel de
verhaal van hun avontuur is boeiend I pontbaas achterdochtig werd bij het
genoeg om bijna viji-en-dertig zien van de vreemde uniformen. Hij
nog eens verleid te weigerde te wachten op hun terug-
wprdpn 7.p we-1
I durende de nacht beschikbaar te
Mr. Whitlock verzocht de heren
aanvraagformulieren voor een Ame
rikaans paspoort in te vullen, het
geen zij deden. Als doel vermeldde
men een verblijf in Holland .voor
particuliere aangelegenheden, echter
in uniform. Kolonel Lea gaf als toe
lichting, dat zij een niet-officieel
„journalistiek onderzoek" wilden in
stellen. De klerk had het verhaal
blijkbaar niet helemaal kunnen vol
gen, want in hun ingevuld paspoort
lazen ze, dat zij belast waren met
een officiële opdracht; de kolonel
werd als Senator Luke Lea aange
duid. Op de Nederlandse legatie kre
gen ze een visum en een speciale
machtiging om in uniform en per
auto door Nederland te reizen in
verband met een officiële opdracht
van de Amerikaanse regering. Geen
wonder, dat deze machtiging later
een Sesam-open-U bleek!
Op weg
De volgende morgen gingen ze met
jaar later - - -
worden. Na afloop werden ze we- j keer;_ evenmin wenste hy zichge-
kenlang op het Amerikaanse Hoofd- J~ ~~UA 1
kwartier in verzekerde bewaring ge
houden en terdege ondervraagd over
mogelijke neutraliteitsschendingen,
overtreding van voorschriften, on
bevoegd gebruik van militaire goe
deren endiefstal van een asbak
uit 's keizers studeervertrek!
Op Oudejaarsdag van het jaar
1918 ging de troep op weg onder lei
ding van Kolonel Luke Lea. Zij wa
ren nog geen dertig kilometer ver
of hun auto liet het afweten. Een
van hen ging met een juist passe
rende Amerikaanse legerauto terug
en kwam weerom met een nieuwe
wagen. Inmiddels was de eerste
weer hersteld en beide voertuigen
reden nu in de richting van Luik.
Daar vernamen ze echter, dat ze pas
weken later een paspoort voor Hol
land zouden kunnen krijgen. Goede
raad was duur. Toen herinnerde ko
lonel Lea zich opeens, dat hij in zijn
kwaliteit als senator voor de demo
cratische partij eens kennis had ge
maakt met Brand Whitlock, op dat
moment de Amerikaanse gezant in
België. Men besloot derhalve langs
Brussel te gaan.
houden. Dit betekende een ernstige
storing. Zij waren van plan geweest
de keizer in een van hun auto's te
krijgen, desnoods met geweld, hem
naar Parijs te brengen en hem daar
als een geschenk voor President
Wilson op db Vredesconferentie te
overhandigen. Maar al zouden ze met
een grote dosis geluk erin geslaagd
zijn, de keizer mee te voeren, bij
de veerpont zouden ze vrijwel ze
ker in de kraag gegrepen zijn.
Alle deelnemers werden nu uitvoe
rig over het doel van de tocht inge
licht. Ieder bleek vastbesloten door
te zetten, in de hoop dat het zou mo
gen gelukken de keizer tot vrijwillig
meegaan te bewegen; deze hoop was
niet vrij van enig optimisme.
Klop op de kasteelpoort.
Tenslotte bereikte men omstreeks
acht uur het doel van de tocht, kas
teel Amerongen. Er werd luid op de
zware poortdeur geklopt en een
klein luikje ging open. De mond van
de schildwacht viel open van ver
bazing, toen hij zag, dat het Ameri
kanen waren. Op hun dringend ver-
zoek zijn chef te spreken, opende hij
zwijgend de poort en geleidde hen
in het huis naar een ruim studeer
vertrek, waar een houtvuur brand
de. Spoedig daarop trad een lange,
knappe en zichtbaar opgewonden
jongeman binnen, die ^raaf Ben
tinck bleek te zijn en zoon van de
gastheer van de keizer. Hij vroeg
naar het doel van het bezoek. „Dat
kan ik alleen aan de keizer persoon
lijk mededelen", antwoordde kolo
nel Lea. De jonge graaf verontschul
digde zich daarop en de bezoekers
konden hem in een aangrenzend
trek horen praten tegen iemand, die
hij aansprak met „Majesteit". Deze
antwoordde kortaf in het Duits met
een tamelijke keelklank. Ook tele
foneerde de graaf in het Nederlands.
Toen verscheen de graaf.
Even later verscheen de graaf weer
en deelde mee, dat Z.M. niet bereid
was hen te ontvangen, tenzij het
doel van hun bezoek duidelijk werd
aangegeven. Kolonel Lea herhaalde,
dat hij dit slechts aan de keizer zelf
dacht mee te delen. Een nieuwe fi
guur trad nu het vertrek binnen,
die de Burgemeester van Ameron
gen bleek te zijn. Tot grote opluch
ting van het gezelschap bezoekers
sprak deze onberispelijk Engels. Ook
hy informeerde naar het doel van
het bezoek en opnieuw weigerden de
Amerikanen dit uit de doeken te
doen. Met versnelde pas verdwenen
graaf en burgemeester vervolgens
weer in het vertrek ernaast en op
nieuw werd er getelefoneerd. Bij hun
terugkeer bleek de keizer in zijn
weigering te willen volharden, ten
zij er open kaart werd gespeeld.
Nu pas nam kolonel Lea zijn toe
vlucht tot de machtiging, die diepe
eerbied afdwong.
De graaf zei: „Dus U is hier met
een officiële opdracht van de Ame
rikaanse regering?" „Nee, nee", ant
woordde de kolonel. „Wij zijn hier
voor een journalistiek onderzoek".
„Wat bedoelt U met een journalis
tiek onderzoek? Is dat een in het
Amerikaanse leger gebruikelijke
technische term, of zijt ge dagblad
journalisten?"
„De term is duidelijk genoeg", zei
de kolonel en hij weigerde er ver
der op in te gaan.
Graaf en burgemeester hielden op
nieuw ruggespraak en bleven onge
veer een half uur weg. Onder ver
ontschuldigingen kwamen zij terug,
zeiden dat de keizer toch misschien
wel bereid was hen te ontvangen,
maar dat zij hun erewoord moesten
geven, dat zij niet President Wilson
of Generaal Perrhing vertegenwoor
digden of „zelf kolonel E. M. Hou
se." Dit weigerden de Amerikanen
te geven en de conversatie ging zon
der resultaat zo nog een uur door*
totdat de Amerikanen de overtuiging
kregen dat het de bedoeling was hen
aan de praat te houden en hen per
saldo toch niet tot de keizer toe te
laten.
De aftocht.
Hadden ze uit het raam gekeken,
dan waren de dingen nog duidelij
ker geworden. De mannen, die buL
ten bij de auto's waren achtergela
ten, wisten al lang hoe de zaken
stonden, want een opgewonden Ne
derlandse officier had rondom het
kasteel 150 a 200 soldaten bijeenge-
trommeld, een hoeveelheid munitie
uitgedeeld en twee zoeklichten in
werking gesteld, waardoor enige mi
trailleurs op de kasteelmuren zicht
baar werden. De Hollanders omring
den de auto's en een groepje van
hen, belust op een rel, vormde een
kring om de Amerikanen. Dezen wa
ren enige uren lang aan de vijandige
blikken blootgesteld.
Tenslotte verschenen om elf uur
de Amerikaanse officieren in de
poort, gevolgd door graaf Bentinck
en de burgemeester. Juist toen de
Amerikanen wilden vertrekken,
wilde de laatste weten of het een
laat op bezoek te komen, hetgeen
Amerikaanse gewoonte was om zo
plechtig verzekerd werd.
De Amerikanen trachtten zo goed
mogelijk hun figuur in deze hopelo
ze situatie te redden, gaven graaf
en burgemeester de hand en stapten
in hun auto's. Zij waren er van over
tuigd, dat men hen nog niet zou la
ten gaan en inderdaad werd, enkele
minuten na him vertrek en na de
ontdekking van het verlies van
's keizers dierbare asbak, telefonisch
alarm gegeven. Niettegenstaande een
lang oponthoud bij de veerpont ech
ter glipten de Amerikanen bijtijds
over de grens en spoedig waren ze
weer bij hun regiment terug.
De week daarop was geheel ge
vuld met sensationele krantenbe
richten over dit avontuur. De Hol
landers stelden een onderzoek in,
maar ze geloofden het eigenlijk wel.
Het Amerikaanse Hoofdkwartier
echter was woedend; het troepje
In het drooggevallen gebied rond Zierikzee op Schouwen Duiveland worden ten behoeve van de door de
watersnood getroffen bewoners hou ten noodwoningen gebouwd volgens het montage systeem. Overzicht
van de werkzaamheden.
SPORT
Holland-week
besloten
De stevige, in vlagen heersende bries,
welke Dinsdag, de vierde en tevens
laatste dag van de Holland-week, over
de Loosdrechtse plassen woei, eiste van
de deelnemers de volle aandacht. Ver
scheidene zeilers, die al zeker waren
van de hoofdprijs in hun klasse, kwa
men Dinsdagmiddag niet als eerste door
de finish.
Slechts enkele bekende zeilers lever
den de bijzondere prestatie van vier
overwinningen in successie. Het waren
Jac. Kraan bij de Sharpies, S. v. d.
Steeg in de 16 m2 Eenheidsklasse A
en B. F. M. Palsma in het dunbezette
BM-veld.
Bij de Valken gaven de Loosdrech-
ters de toon aan. Laagwater zag geen
kans zich in de kopgroep te werken,
maar dat had hij ook niet nodig om toch
de hoofdprijs in de wacht te slepen.
Scherpel won, gevolgd door Boescho-
ten Prins. Kraan vierde zijn hoofdprijs
bij de Sharpies met vier eerste plaat
sen. Roland Holst en Robberse volgden
gisteren na hem. Wanneer de wind door
zet, voelt Schooneveldt zich beter in
zijn element en de eerste plaats, die hij
hiermee verdiende was het sluitstuk
voor zijn hoofdprijs in de Vrijheids-
klasse, waar Frowein noch Bouwhuis
iets aan konden doen.
Bij de Olympiajollen waren drie wed
strijden voldoende voor Bob Willems
om de Quant-prijs voor een jaar te
prolongeren. Hij vond zelf, dat hij niet
hoog aan de wind kwam, maar bij de
finish was hij een heel rak voor op
Sleeswijk en Prins en dat zegt toch
wel iets. Van der Steeg vond bij de 16
kwadraats meer strijd daar de Vinke-
vener De Vries bij meer wind beter
zeilt Maar dit was niet voldoende om
de vierde zege van Van der Stee in
gevaar te brengen. Reijers won de
hoofdprijs bij de 12-voetsjollenklas, maar
hij kwam gisteren niet verder dan de
derde plaats. Zijn teamgenoot van de
Kaag, Van Leeuwen, kwam nu als eer
ste binnen. In de jeugdklasse was Gal-
jart weer de beste en De Jong ging
met de vijfde plaats en de hoofdprijs
naar huis. Vink won deze prijs in de
Fampusklasse.
VOETBAL.
KEES RIJVERS DEBUTEERDE BIJ
HET STADE TE PARIJS.
Kees Rijvers, die van St. Etienne is
overgegaan naar het Stade Frangais,
heeft volgens l'Equipe een goed debuut
gemaakt voor zijn nieuwe club in een
vriendschappelijke wedstrijd tegen CAP.
Het publiek was verrukt over zijn
snelle interventies en de bestuursleden
van het Stade zijn er van overtuigd
dat zij in hem de ideale leider voor hun
aanval hebben gevonden.
ZWEMMEN.
werd streng ondervraagd en even
zag het er naar uit, dat de strengste
maatregelen genomen zouden wor
den. Tenslotte echter kwamen de ge
moederen tot rust en de zaak werd
in de doofpot gestopt.
In 1921 was er een reünie en de
eregast was Generaal Pershing. Een
beetje aarzelend vroeg iemand hem,
wat hij eigenlijk van het kidnappen
van de keizer had gevonden. De
ogen van de oude soldaat twinkel
den. „Tja", zei hij, „ik had er wel
een jaar soldij voor over gehad, om
met die jongens mee naar Holland
te zijn geweest.
HUGO ZIMMERMAN.
De Amerikaan Glen Burlingame heeft
voor de tweede maal vergeefs gepro
beerd het Kanaal over te zwemmen.
Nadat hij vorig jaar zijn poging wegens
de ruwe zee had moeten staken, gaf hij
Dinsdag opnieuw op. Gestart te Cap Gris
Nez had Burlingame ruim 10 uur in het
water gelegen. Toen hij zich in de volg
boot liet hijsen, was hij ongeveer 5
kilometer van Dover verwijderd.
WATERPOLO.
DE ZIJL I—DAW I 5—5.
In een zeldzaam spannende Ontmoe
ting wist de thuisclub toch nog een ge
lijk 'spel uit het vuur te slepen. De
thuisclub verscheen zonder midachter
Bik en W. Rietbergen had de onaange
name taak dit zaakje op te knappen.
Juist tegenover de sterke DAW-midvoor
deed hij het heel goed. Na aanvallen
van de Zijl, scoorde de DAW-midvoor
spoedig (01), maar nadat Stokhuijzen
zich had vrijgezwommen werd het door
Prevoor 11. De gasten bleven sterk
in de aanval, maar desondanks wist
Prevoo de stand toch op 21 te brem
gen. Goed afzetten van de DAW-mid
voor, niet gezien door de scheidsrech
ter, bracht de stand op 22 en nog voor
rust werd het na vele overtredingen
24 in 't voordeel van de gasten. Bijna
direct na rust een straf worp; J. Blans-
jaar bracht de stand op 34. Toch bleef
DAW sterker, echter was een achter
waarts schot van Prevoo de DAW-
keeper te machtig en weer was de stand
Weer scoorde de gevaarlijke DAW-
gelijk 44. De spanning steeg ten top.
midvoor (45) en met alles op alles
scoorde Prevoo toch nog de gelijkma
ker (55).
DE ZIJL H—HZ EN PC II 9—0.
Doordat de tegenpartij slechts met 5
man verscheen, liet de thuisclub spor
tief uitvallen. Toch won de Zijl met
niet minder dan 90. Rust 20 (Kok
Wijngaarden). Nadien scoorden
Kok, v. Wijngaarden en Doove de ver
dere doelpunten.
POSTDUIVEN.
Leidse Concourscommissie. Wed
vlucht met oude duiven vanaf Bordeaux,
afstand pl.m. 900 km. A. Krol 1; P. Gijs
man 2, 5; Hoek de Vries 3, 15; F. Hof
man 4; J. Duindam 6, 8; Gebr. de Groot
7, 21; G v. d. Reijden 9, 11; J. v. Duu-
ren 10; W. Hazenoot 12; H. de Haas 13;
J v. d. Niet 14; A. Siera 16; J. v. d.
Assem 17, 24; D. v. d. Nieuwendijk 18;
C. v. d. Berg 19; N. Oudshoorn 20; C.
v. d. Berg 22; M. Jongeleen 23; D.
Zwaan 25.
Fondclub Leiden en Omstreken.
Wedvlucht Bordeaux. A. W. Krol 1; J.
Hoek 2, 6, 25; F. Hofman 3; Gebr. de
Groot 4, 7; H. V. de Haas 5; N. Ouds
hoorn 8, 13; HogeveenMartens 9; M.
Jongeleen 10; P. H. Goedhart 11; W.
A. v. d. Arend 12, 15, 20; A. de Graaf
14; H. v. Veen 16; J. P. Fasel 17; J. F.
v. d Leley 18; A. v. d. Hulst 19.
Leidse Concourscommissie. Wed
vlucht jonge duiven vanaf Maastricht-
Bospoort. I. Haasbeek 1; J. Noorder-
meer 2, 11; G. v. Stein 3; P. Koenen 4;
K. Waasdorp 5, 7, 8, 25; F. Filarski 6;
P v. Wissen 9; M. Wolleswinkel 10, 23;
B. Honsbeek 12; J. Marijt 13; N Be-
qielman 14, 20; M. v. Berne 15; N. Óuds-
hoorn 16; F. Heemskerk 17; J. Ligtvoet
18; J. J. Mulder 19; J. Fasel 21; A.
Querreveld 22; P. Gijsman 24.
De Bonte Duif (Leiden). Wedvlucht
jonge duiven vanaf Maastricht-Bos
poort. H. Smit 1, 2: C. v. Helden 3; J.
v. Staden 4, 5, 6, 12; P. Fasel 7, 15; H.
v. Riet 8; J. Göbel 9, 13, 18, 19; F. Bink
10; L. Gaykema 11; R. de Graaf 14; G.
v. Albada 16; P. Groenendijk 17; A.
Dekker 20; J. Siera 21, 22.
Uitslag wedvlucht met oude duiven
vanaf Bordeaux L. Gaykema 1; G. v.
Albada 2, 3, 6;'A. Dekker 4; R. de
Graaf 5, 7; F. Bink 8.
De Zwaluw (Voorschoten). Wed
vlucht met jonge duiven vanaf Quie-
vrain, afstand 197.76 km. In concours
waren 85 duiven. Gelost om 7.45 uur
met Zuiden wind. De eerste duif werd
geconstateerd om 10 uur 53 min en 48
sec. Deze bereikte een snelheid van
1047.47 meter per minuut. De laatste
prijswinnende duif werd geconstateerd
om ll uur 11 min. en 35 sec. Deze be
reikte een snelheid van 965.82 meter per
minuut. De prijzen werden als volgt
behaald: A. de Graaf 1; A. W. Querre
veld 2, 4, 11; Fr. Hendriks 3, 12; M.
Th. van Berne 5; M. Wolleswinkel 6,
7. 9; V. L. Pierlot 8; G. Teske 10; P. N.
van Wissen 13, 14, 16; P. d'Haens 15;
C. Zwaan 17.
Het Oosten (Leiden). Wedvlucht
met jonge duiven vanaf Maastricht op
Zaterdag 1 Augustus 1953. De duiven
werden om 12.30 uur met N.W.-wind
gelost. De eerste duif bereikte zijn hok
om 3.12.27 uur met een snelheid van
1015.50 m. p. m. De laatste prijswinnaar
om 3.32.19 met een snelheid van 917.06
m. p. m. De uitslag luidt: H. v. d. Vecht
1; J. Boekkooi 2, 10, 11, 23, 24; F. Bree-
dijk 3, 29, 30, 31; Ch. Selier 4, 13; Jac.
Marijt Jr. 5; A. Singeling 6, 8; P. Uljee
7; H Kettenis 9, 15, 27; J. Smeets 12;
B Singeling 14, 28; W. Nagtegaal 16;
W. Alting 17; L. Burger 18, 22, 32; S.
Schoeman 19; Lolkes de Beer 20; W.
Ruis 21, 26; A. ter Haar 25.
Wedvlucht vanaf Bordeaux op Don
derdag 30 Juli 1953. In concours 39 dui
ven, welke om 13.00 uur met Z.W. wind
werden gelost. De eerste duif bereikte
zijn hok Vrijdag om 13.1.30 met een
snelheid van 933.70 m. p. m. Zaterdags
kwamen nog 11 vogels door, waarvan
de laatste zijn hok bereikte om 21.27.32
uur met een snelheid van 369.75 m. p.
De uitslag luidt: J. de Weerd 1, 3, 12;
Braxhoven 2; W. Nagtegaal 4, 5, 6;
v. d. Vecht 7; J. Boekkooi 8, 9; J.
Smits 10, 11.
(Door CHARLES BRUCE)
Nadruk verboden. j
42)
Vol aandacht hadden de jongeren
geluisterd naar de fantastische
verhalen, over de moed, en de
listen, de krijgsmanskunst, die deze
trofeeën hadden weten te behalen,
maar zij hadden nooit kennis ge
maakt met de honger, de verplette
rende wanhoop, die een goedgeslaag
de rooftocht van de vijand over hen
kon brengen. Zij hadden nooit hun
eigen aftocht moeten bevechten, ter
wijl de huizen boven hun hoofden
verbrandden en het gegil van vrou
wen en kinderen zich mengde met
de oorlogskreten van de opdagende
vijand. Zij hadden nooit op hun buik
in de jungle gelegen, langs een smal
pad, waarlangs de vijand naar huis
terugkeerde, dronken van de over
winning, die hij uitzong in woeste
krijgsgezangen, terwijl hij de drui
pende, grijzende hoofden voor zich
droeg, die men ook dan nog herken
de. als de hoofden, van die men be
mind had. Deze knapen hadden
slechts de immer eendere dagen van
de vrede gekend, en nu hunkerden
zij naar een stukje opwinding en de
roem, waarvan hun vaders hadden
verteld. Zij hadden nooit de keerzij
de van de medaille gezien, de prijs,
die betaald moest worden. Met ver
latenheid en dood, ontberingen en
vermoeiheid hadden zij nooit kennis
gemaakt.
Het was een grote taak, die hij op
zich had genomen. Een woord van
hem, een opwindende aanvurende
rede van een oude strijder, wiens
naam in alle verhalen van krijgs
roem en onverschrokkenheid ge
noemd werd, en al die jonge nrannen
zouden als bezetenen zich in de kTijg
werpen om te roven en te moorden,
tot ze hun roes hadden uitgevierd of
zelf neerzegen. Zij zouden maling
hebben aan de kosten, aan de grim
mige, meedogenloze eiser, die na
het spel zijn tol zou innen. Hij, Pu-
langga kende de prijs, hij had hem
meer dan eens moeten betalen in
het verlies van intieme vrienden, van
zijn vader, van bloedverwanten.
Maar zou hij hun dit ooit aan het
verstand kunnen brengen?
Het zou gemakkelijker zijn om het
reeds aangelegde vuurtje fel op te
doen oplaaien, om de op stoom staan-
den trein te doen wegschieten. Zyn
zending was heel wat zwaarder. Er
was geen meesterhand nodig om het
overal ontkiemde onkruid van op
stand en moordzucht plotseling te
doen opschieten tot een allesverstik-
kend gewas. Maar het zaad van be
heersing, uitstel, vergevensgezindheid
en het geduld, die naast zijn onver
schrokken moed, steeds tot zijn hoog
ste gaven gerekend werden. Wat zou
hij oogsten?
Er kwam plotseling een opening
in de groep mannen en een jonge
man trad naar voren. Hij had zijn
oorlogsuitrusting afgelegd en 't rood
bruine lichaam, dat blonk van jeugd,
gezondheid en kracht, stak erg af te
gen de bonte kleren en veren, waar
mee zijn ir/akkers zich hadden toege
takeld. Een snoer van gekleurde za
den hing om zijn hals, om armen en
benen lagen ringen van zwarte, ge
plette vezels. Om zijn lendenen zat in
vele plooien een brede rode bonte
lap, die voor en achter puntig af
hing. Dit sobere in zijn uitrusting
deed onmiddellijk in hem de aan
voerder vermoeden. Een beetje be
dremmeld naderde hij het oude op
perhoofd, dat hij met een treffende
eerbied begroette.
„Heil U Pulangga! Het is goed, dat
gij gekomen zijt. Wat nieuws brengt
uw wijsheid ons?"
„Gegroet, Ansokol. Nieuws? Neen,
ik zoek nieuws. Ik breng nieuws. Ik
ben hierheen gekomen," sprak Pu
langga met verheffing van stem, op
dat ook de anderen hem zouden ho
ren, „ik ben hierheen gekomen, An
sokol, om mijn kinderen van de
stam der Salongs te helpen. Is het
niet mijn plaats, mijn recht,
mijn plicht om de Salongs weerde
leiden, zoals ook mijn vader hen
steeds van dienst is geweest met
zijn wysheid en voorzichtigheid? Jon
ge mannen hebben de kracht van
armen en lijf, maar wij, die het zil
ver van de ouderdom in onze haren
zien schitteren, wij hebben de onder
vinding en het vernuft, om de moed
der jongeren te ondersteunen. Maar
komaan, ik ben moe en zou gaarne
wat rusten. Iaat ons in huis gaan".
„Ha", zuchtte hij, toen hij op de
ereplaatsr de balai, bij de dansvloer
was gezeten, „wat is het lang gele
den dat ik zover gegaan ben. Laat
me een uur alleen, dan zal ik wel
licht-wt slaap kunnen vinden. Later
zullen we praten over onze plannen.
Hoe staat het er mee Simuk. Ben je
niet moe, mijn dochter?"
„Neen, vader".
„Het was toch beter kind, dat jij
ook wat rust nam".
„De dochter van Pulangga rust eerst
als de plicht volbracht is, vader".
,-Ik prijs in de dochter van Pulang
ga, dat zij de plicht boven het eigen
welzijn weet te stellen, maar dat de
gehoorzaamheid haar bewege om de
raad van haar vader op te volgen.
Nu is het tijd om rust te nemen, ons
te sterken voor nog groter beroep
op onze krachten".
„Ik zal u gehoorzamen, vader".
Drie uur later werd Pulangga
wakker, Simuk zat naast hem en
waakte.
„Ansokol heeft me naar u gezon
den, vader, om te zeggen dat de rijst
gekookt is en op u wacht. Ik heb
lange tijd hier zitten wachten".
,.Ai, ik was werkelijk moe, doch
ter. Kom laat ons wat gaan eten.
Waar staat onze maaltijd?"
„In Ansokol's kamer".
Met een zucht van overlading
keerde Pulangga zich na de maal
tijd van de rijstschotel af. Simuk
goot in een grote nap fris water, dat
hij ais een verkoeling over zijn
handen voelde stromen. Nu kon de
woordenstrijd beginnen. Hij wist
natuurlijk niet, of Simuk kans had 1
gezien om iets van Stella te weten
te komen, terwijl hij sliep. Haar
rust scheen ze tof het uiterste be
perkt te hebben. Hoe kon zij anders
zo lang bij zijn bed hebben gezeten?
Hij wist zelfs niet eens, of de missy
wel in het huis verbleef. Hij wist
niets, maar dorst niet te spionneren
of iemand uit te horen. Hij moest
geduldig afwachten en zoveel moge
lijk te weten zien te komen. Hij
bleef overtuigd, dat zijn positie een
zeer wankele was en dat hij al zijn
scherpzinnigheid en slagvaardigheid
zou moeten benutten om Ansokols
vertrouwen te winnen. Iedereen
wist, dat hy jaren in getrouwe
actieve dienst van de blanke wetge
ver was geweest, maar die diensten
had hij bewezen als leider en opper
hoofd van de Salongs. Zou hij er nu
in slagen om hun aan het verstand
te brengen, dat hij ,en hij alleen,
hun opperhoofd was geweest? Zou
den zij door zijn woorden leren ver
geten dat hij kloek aan de zijde van
de nieuwe heersers had gestaan.
Het was een dubbeltje op zijn kant,
maar hij moest tot allen prijs be
proeven om hen zover te krijgen, dat
ze zich geheel op hem zouden ver
laten, als op hun natuurlijke heer
en leider.
(Wordt vervolgd)
