Gymnaestrada -internationaal feest van
verbroedering - gisteren gesloten
Nederland sloeg een goed figuur
Ned. athletiekkampioenschappen
leverden verrassingen op
„Dacht je, dat ik geen étappe kon winnen?"
Hoe Voorting aan zijn 2e
plaats kwam na de sprint
MAANDAG 20 JULI 1953
f»—
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 2
UITSTEKENDE PRESTATIES
De Gymnaestrada is teneinde. En
zelfs nu is het moeilijk een volledig
beeld te geven van al datgene, dat
de veertien verschillende landen op
trungebied hebben gepresteerd. De
meer enthousiaste turnliefhebber
en het ijverigste bestuurs- of commis
sielid, ook al is hij of zij in deze vijf
dagen per auto van de ene zaal naar
de andere gesneld, zal onherroepelijk
tot de conclusie moeten komen, dat
de tijd te kort is geweest om elke
groep te hebben kunnen aanschou
wen.
Het beeld is dus niet volledig, maar
groot genoeg voor een algemene in
druk. Deze indruk is overweldigend
en dit evenement is reeds thans als
een mijlpaal in de turngeschiedenis
beschouwd door de talrijke in Rot-'
terdam aanwezige experts en gede
legeerden uit meer dan twintig lan
den. Zoals zij ook unaniem van me
ning zijn, dat de vorm, waarin deze
eerste Gymnaestrada gegoten is, de
enig juiste kon zijn om een zo groot
succes over alle linies te kunnen
waarborgen.
Een van die successen en waar
schijnlijk vöor dit gelukkige Neder
landse initiatief wel het allermooiste
en belangrijkste is het volkomen
ontbreken van zelfs de geringste ani
mositeit tussen de deelnemende lan
den en groepen. En het publiek rea
geert al niet anders; het is in zijn
bewondering even spontaan voor
bijv. de Zweden, aan wien men in
Nederland niet anders dan met de
grootste dankbaarheid kan denken,
als voor de Duitsers, voor de Honga
ren, zowel als voor de Engelsen. Zon
der onderscheid brengt men hun, zo
men met applaus niet denkt te kun
nen volstaan, zelfs staande ovaties.
Het is geen wonder, dat de buiten-
lendse afgevaardigden en de organi
satoren al deze dagen met glundere
gezichten rondlopen en zichzelf fe
liciteren met hun in 1950 genomen
besluit, om hun bijval te schenken
aan het voorstel van de heer J. H. F.
Sommer, die namens het K.N.C.V.
het idee te berde bracht van hetgeen
thans hier geschiedt: massa-demon
straties zonder enige puntenwaarde
ring, zonder enige wedstrijdelement,
want juist hierin zoeken (en vinden)
al deze betrokkenen de verklaring
voor het feit, dat de Gymnaestrada
kon uitgroeien tot een waar verbroe
deringsfeest).
Uiterst tevreden toonde zich ook
mr. C. J. N. van Dongen, voorzitter
van he tregelingscomité. „Geen enke
le moeilijkheid heeft zich voorge
daan. Het enige, dat we niet in de
Half lege stadions
bij aankomst
MARSEILLE, 18 Juli. Meer dan
de helft vani de Ronde van Frankrijk
ligt achter ons en wij zijn thans in
staat ons een beeld te vormen van
de publieke belangstelling in het
land, waar deze monsterrit met zijn
jarenlange traditie en historie wordt
georganiseerd. Reeds tijdens de eer
ste en tweede étappe, welke na Rijs-
sel in Frankrijk werden gereden,
kregen wij de indruk, dat de belang
stelling van de bevolking langs de
weg weliswaar groot was, maar ze
ker niet overweldigend, zoals wij dat
in de jaren van 1947 tot en met 1951
hadden meegemaakt. Het vorige jaar
fluisterde men, dat de belangstelling
van de gemiddelde Fransman voor de
Tour verflauwde. Onmiddellijk werd
er aan toegevoegd, dat de oorzaak
duidelijk was: geen sterke Franse
renners, die een kans maakten om
de Tour te winnen. Coppi, Bartali,
Koblet, Kübler, dat waren de namen
der buitenlandse renners, die telkens
in de kolommen der Franse bladen
verschenen en via de radio in de
huiskamers klonken. Maar een Fran
se renner van extra klasse, een cou
reur, die het zou kunnen opnemen
tegen de Coppi's en de Koblets, neen,
daarover beschikte Frankrijk niet.
Nu doet het merkwaardige feüt
zich voor, dat de publieke belangstel
ling niet is gestegen, ondanks het
feit, dat Coppi en Koblet niet of niet
meer aanwezig zijn, en dat de Fran
se renners dus meer kans hebben ge
kregen, om de prijzen weg te haleni
en de bovenste plaatsen te bezetten
in de diverse klassementen.
Het viel ons bijvoorbeeld te Be-
ziers op, dat de tribunes om de sin-
telbaan maar voor de helft waren
gevuld. En Zaterdagmiddag, in de
millioenenstad Marseille, stonden er
van de Col de la Gineste, tot aan de
stadrand van Marseille, een afstand
van 11 km., wel enthousiaste toe-
Echouwers langs de brede, snel afda
lende weg, maar de mensen stonden
niet rijen dik en hier en daar vielen
er zelfs volkomen open plekken waar
te nemen. Het prachtige stadion van
Marseille, toonde een overdekte tri
bune, welke slechts voor de helft was
bezet. Aan de overkant, eveneens eerf
overdekte tribune, waren de toe
schouwers op de vingers van twee
handen te tellen. Eéni staan-tribune
was geheel leeg, een andere was
maar matig bezet. Er was geen sfeer,
geen laaiende geestdrift, zoals wij
dat uit vroegere jaren zo goed heb
ben gekend. En na deze feiten te
lebben geconstateerd kunnen wij de
'raag stellen: wat mag de reden zijn,
lat in Frankrijk de belangstelling
/oor de Tour de Franse klaarblijke-
ijk terugloopt? Er was geen official,
;een lid van het organisatie-comité,
leen Frans journalist, die op die
vraag een afdoend antwoord heeft
c unnen geven.
hand hebben, is het weer bij de nog
te houden openlucht demonstraties",
slechts hiervan kan het nog afhan
gen, of de putyieke belangstelling,
die alle verwachtingen overtreft,
minder zal zijn dan die, waarop we
inmiddels zijn gaan rekenen". Mr. v.
Dongen, die die mededeelde, terwijl
de regen op het dak kletterde tijdens
ochtenddemonstraties van Zaterdag
in de Ahoy-hal, maakte zich onno
dige zorgen. Zowel Zaterdag als Zon
dag was het weer verder voortreffe
lijk en de belangstelling navenant.
Zaterdag bezochten ong. 20.000 man
het Sparta-stadiora (met als clou een
herhaling van het avond-lichtspel)
en de demonstraties, de vaandelpara
de en de officiële sluiting van de
Gymnaestrada in het Feijenoord-sta
dion werd door niet minder dan naar
schatting 35.00040.000 personen bij
gewoond.
Aan de bondsvlag van het K.N.C.V.
werd door de secretaris van de F.I.C.
een herinneringsvaantje gehecht. Da
mes van de R.TH., gestoken in lange
witte gewaden met groen-wit-groen
lint, bevestigden eenzelfde oranje
vaantje aan de bondsvlaggen der aan
wezige naties, waarmede de plech
tigheid van deze dag was afgelopen.
Een overzicht van de prestaties in
de diverse landen moet. zoals opge
merkt, noodzakelijkerwijze onvolle
dig blijven. Het best was dit te be
oordelen bij de Scandinavische lan
den, die de grootste groepen gymnas
ten hadden gestuurd: Zweden 800,
Noorwegen 350, het kleine Finland
zelfs 400. Hier heeft men kunnen zien
hoe de allerjongste deelnemers spe
lenderwijs ongedachte oefeningen,
zonder of met toestellen, kan doen
aanleren. Men kon hier bijna de ge
hele ontwikkelingsgang meemaken
tot aan de top, waaronder stellig de
ze Noord-Europeanen te rekenen zijn.
Want dit is de verrassende conclusie
geweest, waartoe de experts zijn ge
komen: de suprematie van de Zwit
serse keurturners is vervaagd. Het
werk aan de rekstok van o.a. de Fin
nen behoort tot het allerbeste, dat
ooit is gezien. Eenzelfde ontwikkeling
gold ook voor de dames, die, zoals de
Zweedse, tot grote verrichtingen
kwamen bij rhythmische oefeningen
en op de evenwichtsbalk. Men heeft
hier tenslotte duidelijk gemaakt, dat
huisvrouwen veteranen nog jareni
lang een uitstekend figuur kunnen
slaan.
Technisch stond het vertoonde van
alle landen op hoog peil, al werd het
duidelijk, dat men op sommig terrein
in enkele landen nog aan het expe
rimenteren is. Maar werk van Hon
garen aan brug en op lange mat is
af, zoals de heren acrobatische gym
nastiek van de Pertugees op zijn
beurt de grens van het volmaakte
bereikte. Technisch hoogstaand was
eveneens alles, wat de Duitse groep
heeft vertoond, al is het de vraag of
de Nederlandse dames Aspasia mis
schien niet nog beter zijn dan die vani
onze Oosterburen. Want al heeft elk
land dan ook het beste gebracht
waarover het beschikte en al blonk
soms een land op een bepaald onder
deel uit boven het ander, één ding is
in de afglopen vijf dagen gebleken,
n.l. dat turnend Nederland tussen al
deze prominenten een waarlijk goed
figuur heeft geslagen en, aange
spoord door alles wat het hier heeft
gezien en geleerd, zich met zijn pres
taties vermoedelijk in stijgende lijn
zal blijven voortbewegen.
Dit zal dan de winst zijn, die de
Gymnaestrada voor het K.N.C.V. zal
hebben afgeworpen. Al het overige,
het sportieve succes, de internatio-*
nale verbroedering, enz. zijn de ba
ten voor de Federation Internationale
de Gymnastique, die door een Ne
derlands initiatief aan zo'n schoon en
belangrijke sportgebeurtenis, de
Gymnaestrada, is gekomen.
Er zijn op de zoals vanouds
zeer winderige sintelbaan aan de
Laan van Poot te Den Haag tijdens
de Nederlandse athletiekkampioen
schappen nogal wat verrassingen ge
vallen. Voor de grootste daarvan
zorgde wel de 21-jarige Aart Harde-
veld. Enkele weken geleden bij mi
litaire wedstrijden te Nijmegen
voor de eerste keer de aandacht op
zich vestigend, eiste hij thans te
midden van Neerland's sterkste
sprinters met veel overtuiging de
200 meter-titel voor zich op. Smil-
diger met een eerste plaats op de
400 meter, Fekkes, die de 5000 me
ter won, Janus van der Zande met
een overwinning op de 10.000 meter,
en Visser, die aan zijn verwachte
vèrspringkampioenschap dat op het
hoogspringen onverwacht toevoegde,
namen de overige surprises voor
hun rekening. Een en ander maak
te deze door het Haagse Vlug en
Lenig voortreffelijk georganiseerde
wedstrijden voor in- en outsiders
wel zo aantrekkelijk.
Met die overwinning op de 200
meter nam Hardeveld revanche op
zijn clubgenoot Rulander (ook al een
nieuweling in het vaderlandse sprin
terscorps), die hem op de 100 meter
duidelijk achter zich had weten te
laten. In 11,4 sec. ging Rulander,
die van de start af de leiding had
gehad, op de 100 meter als eerste
ever de eindstreep. Maar op de 200
meter zag hij, in baan drie vertrok
ken, bij het uitkomen van de bocht
Hardeveld plotseling naast zich en
toen was het voor hem al te laat.
Want Hardeveld zette op het rechte
stuk nog even flink aan en met het
zelfde verschil, waarmee hij op de
100 meter werd geslagen (0,1 sec.)
wees hij nu Rulander terug. Jui
chend wierp Hardeveld zich over de
finish, waarna Theo Saat, die tussen
de ruim 3000 toeschouwers op de
tribune werkeloos toe moest zien
hoe zijn titels verdeeld werden, een
van de eersten was, die hem met
zijn fraaie succes feliciteerde. Chris
Smildiger zal niet minder voldaan
het ereschavot na ieder nummer
werd een „ceremonie protocolaire"
gehouden hebben beklommen.
De handicap van de buitenbaan te
hebben geloot op de 400 meter zette
hij op imponerende wijze in winst
om. Uit de derde positie trok hij zich
bij het uitkomen van de laatste
bocht naast de aan kop gaande titel
houder Bart Verwey. En gedragen
door de aanmoedigigen van zijn sup
porters snelde hij in een energieke
eindsprint de Trekvogel-athleet voor
bijen finishte in 50,5 sec. als eerste
vóór Verwey, voor wie 50,6 sec. af
gedrukt werd. Dat de derde plaats
in 51.4 sec. voor de Heerlenaar
Smulders was, die daarbij gerenom
meerde figuren als Hofmeester en
de Kroon sloeg, ontging velen.
Tijden zwaar gedrukt door
de wind
Dat de tijden door de felle zuid
wester (scheidsrechter Moerman
meette met de spiksplinternieuwe
windmeter van de KNAU snelheden
van 4y2 tot 8 meter per seconde op),
die de lopers op de 100 meter recht
in het gezicht blies, zwaar gedrukt
werden, is duidelijk. Des te hoger
moet de 15 min. 16,6 sec. worden aan
geslagen, waarin Fekkes op de 5000
meter naar de zege ging. Een span
nend duel was aan deze overwin
ning vooraf gegaan. Kort na de start
liepen Keesom, Fekkes, Huizinga en
Malipaard van het veld weg en de
conclusie lag voor de hand, dat de
strijd om het kampioenschap tussen
deze vier athleten beslist zou wor
den. Het kwam iets anders uit,
want twee ronden voor het einde
had het hoge tempo te veel van Ma
lipaard gevergd, hetgeen hem een
behoorlijke inzinking en vele meters
achterstand opleverde. In de laatste
ronde trok Fekkes er met een prach
tige eindsprint, die- hij ruim 300 me-
ter(!) voor de finish inzette, er tus
senuit en voor Keesom en Huizinga
was de DOS-man toen niet meer te
achterhalen.
En even interessant was de 10.000
meter op Zaterdag verlopen. Hier
waren de te elfder ure ingeschreven
Janus van der Zande, van der Lin
den, „still going strong", Slegt en
van der Voort de gangmakers. Van
der Linden moest op een gegeven
ogenblik lossen, maar de overige
drie gingen door. De moedige Slegt
bleek na verloop van tijd ook niet
meer in staat van der Voort en van
der Zande te volgen, viel 70 meter
terug en kan van daar af zien, hoe
VAN EST SPECIALIST IN HET DALEN
MONTE CARLO, 19 Juli.
Het weekeinde heeft de Nederlandse ploeg bijzonder fraaie successen ge
bracht. Werd Adri Voorting Zaterdagmiddag te Marseille tweede, Wim van
Est liet in de zestiende etappe van Marseille naar Monte Carlo, welke pnder
een verzengende hitte werd gereden, zien, dat hij in staat is een etappe te
winnen. Reeds te Bordeaux, tijdens de eerste rustdag, had Kees Bellenaars
rustig en zonder enige overmoed tegen de directeur van de Tour de France,
Jacques. Goddet, gezegd: „Let u maar eens op, maar die étappe naar Monte
Carlo wint Nederland, evenals het vorig jaar". Goddet had gelachen, her
innerde zich de zege van Jan Nolten van het vorig jaar en voegde er aan
toe: „Wel, monsieur Pellenaars, als dat dit jaar ook gebeurt, dan denk ik er
hard over om Monte Carlo in 1954 niet tot etappeplaats te promoveren
Toen Wim van Est de sintelbaan
van het grote stadion kwam binnen
rijden, alleen en met veel machts
vertoon, moet Goddet ongetwijfeld
aan het gesprek met Pellenaars in
Bordeaux hebben gedacht. Maar nog
meer indruk heeft gemaakt de wij
ze, waarop onze landgenoot, die fel
gebrand was op de zege, zich losge-
reden heeft van het viertal Mirando,
Lorono, van Genechten en Molina-
ris. De tweede col van deze étappe,
die van de Eze, ruim 500 meter
hoog, op 11 km van de finish, werd
door het vijftal vlot bestegen. Her
haaldelijk vonden er demarrages
plaats. De vijf renners raakten uit
JOURNALISTEN-LEED
MONACO, 19 Juli. —Het pad van
de verslaggevers van de Tour gaat
ook niet altijd over rozen. Kort ge
leden zijn, zoals gemeld, er twee met
de handboeien „opgebracht", na een
handgemeen met de politie te Be-
ziers, waarbij Jacques Goddet ini
hoogst eigen persoon betrokken was
geweest. Zaterdagavond zagen wij
een Italiaanse journalist na een huil
bui wegdragen door zijn collega's, een
toonbeeld van de jammerlijkste mi
sère. Hij had tijdens de wedstrijd een
kleine aanrijding gehad en als ge
volg een lichte nerveuse schok. En
toen hij 's avonds in de rede- en ra
deloze verwarring op het telefoon
kantoor van de millioenenstad Mar
seille, waar meer dan honderd opge
wonden journalisten, de twee bekla
genswaardige dametjes aan haar
ouderwets centraletje vrijwel dol
maakten met hu naansporingen en
verwijten, ook nog zijn verbinding
miste, was dit meer dan hij kon dra
gen en stortte hij ineen.
Overigens is er in de wijze, waarop
de Franse P.T.T.-dienst ons ont
vangt al evenveel variatie als in de
ritten van de Tour. Het gebeurt, dat
wij werken kunnen in grote, van een
geluiddempende wand- en plafondbe
kleding voorziene zalen, waar de gla
zen met „schuimwyn" klaar staan.
Soms wordeni we naar de zolder van
het een of ander regeringsgebouw
verwezen, waar nog pas de ratten
verblijf hebben gehouden, en dat wij
slechts konden bereiken na een door
tocht door een labyrinth van gangen
en trappen. Soms is werken bijna
onmogelijk, omdat het materiaal oud
is, het personeel te gering in aantal
en de accoustiek zodanig, dat men
zijn eigen woorden niet verstaat van
wege het schreeuwen van collega's
om zich heen. Als dan de verbindin
gen ook nog over tijd komen, is dat
de laatste strohalm, die des kemels
rug doet breken. Onze Italiaanse
vriend is er door van zijn stokje ge
gaan.
elkaar, toen Lorono alleen loste,
maar van Est haalde hem terug. Een
kilometer voor de top lagen de vijf
renners weer tezamen. In de sprint
voor de bergprijs won Mirando,
maar leeggereden door de extra in
spanning om het eerste de pashoog
te te bereiken, moesten de vier con
currenten van Wim van Est onmid
dellijk lossen, toen de laatste weg
sprong, aldus tien, twintig, dertig
meter voorsprong en winst nam. En
toen begon die daling, een daling
van 11 kilometer, over een smalle
weg met korte haarspeldbochten,
steil naar beneden. Wim van Est
kwam midden tussen de volgauto's,
die niet zo snel konden dalen als hij,
terecht. Twee maal schoot hij met
70 km snelheid bijna uit een haar
speldbocht, maar met grote durf en
handigheid, met verbazingwekkende
koelbloedigheid en energie stortte
van Est zich, één met zijn fiets, de
remmen knarsend en rokend in de
bochten, naar beneden. En de grote
verrassing voor ons en de buiten
landers was, dat van Est zich plot
seling ontpopte als een specialist in
het dalen. Zo had men hem nog
nimmer naar beneden zien gaan
Dolle rit door Monaco
Het werd een dolle rit door de
straten van Monaco. Via de boule
vards ging hij naar het stadion, toe-
gejuich door tienduizenden Mono-
gasken en tienduizenden buiten
landse gasten, onder wie zich talrij
ke Nederlanders bevonden.
De Nederlandse overwinning van
het vorig jaar werd dus geprolon
geerd. En met de rustdag voor de
boeg, de laatste van deze tour, kan
de Nederlandse ploeg meer dan te
vreden zijn over de balans: drie
étappes van de 16 gewonnen, drie
keer tweede in een étappe, driemaal
de overwinning behaald voor de sui
kerprijs, vier maal het dag-ploegen-
klassement gewonnen, tweede in de
algemene ploegenklassering met
slechts 16 minuten achterstand op
Noord-Oost Centraal Frankrijk en
om slechts één voorbeeld te noemen:
precies een vol uur voorsprong op
Italië, dat in dit klassement de zes
de plaats inneemt, en tenslotte voor
treffelijke klasseringen in de per
soonlijke rangschikking van de tour.
Het heeft Wim van Est gestoken,
dat hij geen étappe op zijn naam in
deze tour zou kunnen brengen. Te
Marseille heeft hij daar nog eens
rustig over nagedacht en hij wes
tot de conclusie gekomen: Zondag
moest het maar eens gebeuren. Hij
had uit Nederland enkele brieven
gekregen van supporters, waarvan
de inhoud hem had geprikkeld. Men
trachtte in die brieven Wagtmans en
Wim van Est tegen elkaar uit te
spelen. Maar van Est verzekerde met
de grootste nadruk, dat er tussen
Woutje en hem niets was, integen
deel, ze waren de beste vrienden.
Maar dat behoefde nog geen reden
te zijn om niet eens een keer te gaan
„vlammen", zodat de andere bij
wijze van spreken stilstonden.
„Ze dachten thuis zeker, dat ik
geen étappe kon winnen. Welnu, ze
zullen er nu wel anders over den-
ken", vertelde Wim van Est ons in
hotel Splendid te Monte Carlo, het
zelfde hotel met de vriendelijke eige
naar, waar de Nederlandse ploeg het
vorig jaar ook heeft gelogeerd. „Mi
rando en de anderen hebben zich
inderdaad leeg gesprint op de Eze",
peinsde Wim van Est hardop. „En
daar profiteerde ik van. Ik zette
het grote mes en toen ging het naar
beneden. Maar wat een bochten! Ik'
moet er niet meer aan denken. Ik
stond een keer bijna stil, want pre
cies in een bocht zaten twee volg
auto's op elkaar. Ik was blij, toen ik
beneden was en het stadion binnen
kwam".
Schertsen voegde Kees Pellenaars,
die veel pijn had in de lenden in
verband met een lichte val van de
hoteltrap voor het vertrek te Mar
seille, er aan toe: „Je hebt nu ten
minste je boterham verdiend in deze
tour".
En het grapje werd loyaal door
van Est geïncasseerd.
MARSEILLE, 18 Juli.
Twee colletjes in het einde van het
parcoui-s en.de verwachte hitte
in de Crau, die dorre en vrijwel boom
loze steenwoestijn tussen Arles en
de binnenzee van Berre, vormden de
voornaamste moeilijkheden van de
vijftiende etappe. Overigens viel de
hitte nog al mee, dank zij een sterke
bries en bovendien had men niet het
langste traject door de gevreesde
Crau gekozen.
Het was bekend, dat de grote heren
het elkaar niet lastig zouden maken,
men sprak zelfs van een wapenstil
stand tot aan de Alpen. Het was ook
bekend, dat alleen uitlooppogingen
van renners met meer dan een half
uur achterstand in de rangschikking
zouden worden gedoogd. Toen Van
Est wegging, kort na de start te Ni-
mes, en later gezelschap kreeg van
Meunier, Impanis en Deibruyne wer
den deze vier renners dan ook spoedig
tot reden gebracht: Van Est viel na
melijk binnen de limiet van een half
uur
Nog in de Crau, waar het nog be-
hobrlijk heet was, al kon men dit
maal niet van een Sahara-tempera-
tuur spreken, werd een aanval opge
zet, die lange tijd geen enkele reac
tie uitlokte. Vitetta nam er het initia
tief toe en hij kreeg hulp van Schel
lenberg, Quentin, Forestier, Serra,
Molineris, Remy en Baroni. Deze
kopgroep van acht man liep geleide
lik uit en had na 80 km ruim 4 mi
nuten voorsprong op de hoofdmacht,
waarin zich intussen de Spanjaard
Iturbat en Adrie Voorting, een zeer
kwieke en strijdlustige Adrie Voor
ting, hadden' afgescheiden. Adri en
de Spanjaard konden zich nog voor
de bevoorrading van Aix, op 106 km
van de start, bij de leiders voegen.
Zij hadden elkaar braaf afgelost tij
dens de jacht en hun voorraad drank
broederlijk gedeeld. Te Aix was het
verschil tussen de nu uit tien man
bestaande hoofdgroep en het grote
neloton bijna tien minuten geworden.
En nu werden ekele heren, die tot de
favorieten gerekend worden, toch ern
stig ongerust. Drie Franse nationalen:
Bobet, Gauthier en Geminiani be
gonnen een woedende tegenaanval
waarbij ze werden geholpen door de
groene truidrager Schaer, de Smet,
Diot en de drager van de gele trui
Mallejac, die zich voor alle zekerheid
door zijn ploegmaat Audaire liet ver
gezellen. Alles raakte in opschudding,
het peleton viel in vele moten uiteen.
Nolten kreeg een inzinking en werd
regelmatig gelost, samen met Van
Breenen en Roks en nog een aantal
andere reelnemers. Een zwerm Ita
lianen: Magni, Astura en Bartali, bij
zich nog Gerrit Voorting, Close
en Van Est voegden, stormde achter
de groep Bobet aan. De jacht op de
koplopers was ontketend en de voor
sprong slonk, alhiewel er hard aan
werd getrokken, ook op de beide cols
van de Bedoule en de Gineste, deze
laatste van de derde categorie. Bij
Aubagne had Serra een lekke band
gekregen en was teruggevallen uit
de kopgroep, evenals zijn landgenoot
Iturbat, die op hem bleef wachten.
Er bleven dus acht leiders over, maar
bij de klim naar de 327 meter hoge
vol van de Gineste, splitste het groep
je zich. Forestier, Adri Voorting en
Quentin, die in deze volgorde over
het hoogste punt gingen, en daarvoor
respectievelijk 3, 2 en 1 punt kregen,
namen enkele tientallen seconden
voorsprong op Baroni, Schellenberg,
Remy, Moleneris en Vitetta en kon
den die ook tijdens de afdaling naar
Marseille handhaven. Wederom hing
een Nederlandse zege in de lucht,
maar ze ontglipte ons, op het nipper
tje, omdat Adri in de eindsprint met
eenkwart wiel door Quentin werd
geklopt.
Met 23 seconden verschil ging het
groepje Baroni over de eindstreep,
daarna kwamen eerst Serra en toen
Iturbat binnen. Op de laatste col wa
ren Wagtmans, Rolland en De Smet,
die zich bij de groep Magni, Bartali,
Bobet, Voortmg, Van Est, hadden
kunnen voegen, onweerstaanbaar uit
gelopen. Met zijn drieën arriveerden
zij op de wielerbaan, 5 minuten na
de winnaar, en Wagtmans klopte de
Fransman en de Belf, in de eindsprint
Met 7 minuten achterstand kwam
Magni binnen aan het hoofd van een
grote groep, waarbij zich Geminiani,
Mallejac, Bobet, Bartali, Voorting en
Van Est bevonden. Schaer, die op de
col van de Gineste een lekke band'
had gekregen, verscheeen 1% minuut
later. Wat de andere Nederlanders
betreft, werd voor Suykerbuyk een
tijd van 4 uur 23 min. 65 sec. geno
teerd, wat zeggen wil, dat hij tien
minuten achterstand noteerde op de
winnaar. Van Breenen, Roks en Nol
ten kwamen samen met 13 andere
renners binnen in 4 uur en 46 min.
Adri Voorting is dus vandaag de
uitblinker geweest van onze ploeg.
Ook Wagtmans die in het begin
van de etappe een wiel stuk had ge
reden en zich met behulp van Van
Breenen, Adrie Voorting en Suyker
buyk weer bij het peloton had kun
nen voegen leverde een goede
prestatie.
er aan de kop „geknokt" werd om
de leiding. Van der Voort trachtte
met tussensprintjes zijn concurrent
te lossen, maar deze tactiek kwam
hem tenslotte duur te staan. Want
die demarrages hadden zijn krachten
gesloopt en toen van der Zande 800
meter voor het einde de grote aan
val inzette stuitte hij op geen weer
stand meer. Dertig meter bedroeg
de winst toen van der Zande in 33
min. 9 sec. als eerste aan het eind
punt arriveerde.
Slijkhuis had het gemakkelijk
Slijkhuis had .heel wat minder
energie te verbruiken om de 1500
meter te winnen. Rovers en Govers
boden hem bovendien de behulpza
me hand, door (weinig verstandig)
in de eerste twee ronden te gaan
duelleren om de leiding, waarmee
zij voor Slijkhuis als uitstekende
windvangers fungeerden. Zich lang
niet ten volle gevend kon deze in
de laatste ronde er rustig van door
gaan en in 4 min. 00,2 sec. als eer
ste aankomen.
Henk Visser wenste zich dit keer
niet met één titel tevreden te stel
len. Dat hij vèrspringen zou winnen
stond bij voorbaat vast, maar dat hij
ook bij het hoogspringen met de eer
zou gaan schuiven, was een regel
rechte verrassing, dank zijn minder
foutsprongen dan zijn tegenstan
ders de eerste vier geplaatsten
hadden allen 1,77 meter werd hij
eerste en bij het vèrspringen had
hij aan 7,28 J4 meter genoeg voor
de zege. Mooy haalde 7,32 meter,
maar die sprong was ongeldig, en
nu eindigde hij met 7,18 meter als
derde achter Wessels, die met 7,20
meter opnieuw liet zien, dat hij de
laatste tijd zeer constant is.
Puck Brouwer heeft voor de eer
ste maal een Nederlands kampioen
schap veroverd. Of liever gezegd
twee kampioenschappen, want de
100 en 200 meter waren in resp. 12.7
en 26.2 sec. voor het Celebes-meisje.
Fanny BlankersKoen, die zij tot
nu toe altijd voor had moeten laten
gaan. beperkte zich dit keer slechts
tot de 80 meter horden. Het werd
een onbedreigde overwinning in 11,8
sec., welke tijd voor Willy Lust
(12,6) en Loes van der Meyden
(12,8) veel te snel was. Deze twee
laatsten, tezamen met het nieuwe
sterretje Mieke Schenk, maakten
van het vèrspringen overigens het
hoogtepunt van de damesnummers.
Zaterdag met minder sterke wind
dan Zondag in de rug haalde Wil
ly Lust 5.91 meter. Loes van der
Meyden 5,74 meter en Moeke Schenk
5.65 meter. Alle drie nieuwe per
soonlijke records en alle drie spron
gen van formaat.
TWEE NIEUWE WERELDRECORDS
VOOR RUSSISCHE DAMES
Te Moskou zijn Russische dames-
ploegen er in geslaagd twee wereld
records te verbeteren. Op de 4 x 200
meter bleven de Russinnen met 1
minuut, 39 seconden, 0,7 seconde on
der het oude record en op de 3 X 800
meter haalden zij met 6 minuten 35,6
seconden 2,8 seconde van het oude
record af.
Rusland en een Britse districts-
ploeg waren gezamenlijk houder van
het 4 X 200 ir/eter record met 1 min.
39,7 sec. Een Oostduitse ploeg heeft
intussen reeds 1 min. 39,5 sec. ge
maakt, welke tijd nog niet is erkend.
En het record op de 3 X 800 meter
was met 6 min. 38,4 sec. reeds in het
bezit van Rusland.
Druk programma voor
de Tour-renners in
eigen land
De successen van de Nederlandse
ploeg in de Ronde van- Frankrijk vin
den reeds hun weerklank in het pro
gramma, dat voor de Nederlanders
na afloop van de ronde in eigen land
wordt samengesteld.
Op Maandag 27 Juli daags na
de aankomst in Parijs dus wacht
hun 'n grootse huldiging in het olym
pisch stadion te Amsterdam. De vol
gende dag 28 Juli rijden zij op
de Utrechtse wielerbaan, op 29 Juli
komt Geleen, waar op de sintelbaan
gereden zal worden, aan de beurt.
Waarschijnlijk komt de ploeg op 30
Juli aan de start op de Apeldoornse
wielerbaan, maar zeker zal zij op 31
Juli op de wielerbaan van Kerkrade
uitkomen.
Op 2 Augustus volgt in Maastricht
een bijzonder evenement. Hier wordt
een wegwedstrijd over 100 of 120 km.
gereden ten bate van de Stichting
1940'45. Behalve de Nederlandse
toerrenners zullen hier o.m. aan de
start verschijnen Gerrit Schulte, een
aantal Belgen, de Engelsen Jackson
en Ricketts, de Oostenrijkse kam
pioen Kurt Schneider en de Italiaan
Passinetti.
De volgende plaats, die gelegenheid
krijgt de Nederlanders te huldigen is
Chaam in dc „Acht van Chaam" op
5 Augustus. Den Bosch is op 9 Augus
tus gastvrouwe in een nationale weg
wedstrijd. Op 23 Augustus dus
vlak voor de wereldkampioenschap
pen op de weg valt Steenbergen
de eer te beurt de beroemde land
genoten te mogen ontvangen. Hier
wordt een internationale wegwed
strijd gereden, waaraan ook een tien
tal Belgen zal deelnemen.
Voorts worden data gezocht voor
het Goffertstadion te Nijmegen, Rot
terdam, Oss en natuurlijk St. Wille-
brord.
De Bollenstreek. De Ren- en
Toervereniging „De Bollenstreek"
hield haar 2de competitiewedstrijd
.afstand (B-klas) 62 km. De win
naars waren: B-klas: 1. A. v. Wet
ten, 2. R. Alen'burg, 3. S. v. d. Pol,
4. E. Pompe, 5. H. Hogeveen. C-
klas: 1. R. v. d. Pol, 2. de Raad.
Volgende week Zondag laatste
wedstrijd voor de Juli-competitie.
Verkeersregels zijn goud waard,
Want uw leven is goud waard!
