De landelijke ruitersport laat
zien wat het werkpaard vermag
MEISJES DIE DE AANDACHT TREKKEN
Tetanus is een gevaarlijke ziekte
9
ZOALS U HET NIET ZIET
Een koning zonder hoogmoed
ZATERDAG 4 JULI 1953
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
npOEN WE een paar weken geleden
een beetje zaten te suffen aan de
kant van een Hazerswouds slootje,
hebben we een bestraffende blik ge
worpen op een oude boer, die op een
gegeven ogenblik riep: „Mensen,
mensen, wat een machtig mooie be
nen!" Zijn oogjes glinsterden er van.
En nu zijn wij zó, dat we tot een be
paalde leeftijd dergelijke uitroepen
wel door de vingers willen zien, maar
als je zo'n jaar of vijf en zeventig
geworden bent....
Enfin, er waren daar aan die
slootkant een heleboel jongelui, on
der wie zich een zeer belangrijk
aantal dames bevond in de leeftijds
groep van 18 tot 25 jaar. En als je
dan zo'n uitroep hoort van een oude
boer zoals de waard is, vertrouwt
hij zijn gasten denk je onwille
keurig: „Nou meester, dat gaat te
ver". Achteraf is het langzamerhand
tot ons doorgedrongen, dat de ont
boezemingen van die boer in ver
band stonden met de onderdanen
van een paard. Wij hadden op dat
moment nog geen paarden opgemerkt
want zodra we ergens komen, gaat
onze belangstelling op de eerste
plaats uit naar mensen en door de
aanwezigheid van de bovenvermel
de leeftijdsgroep waren we daar
niet zo gauw op uitgekeken.
LANDELIJKE RUITERSPORT.
NU BEHOEFT MEN geen deskun
dige te zijn, om tot de conclu
sie te komen, dat de landelijke rij-
verenigingen op het platteland de
mogelijkheid tot een gezonde sport
beoefening brengen. Want wat is een
concours van in de watten opge
groeide rijke-luis-paardjes, die goed
gevoed worden bij de gratie van de
gokkers, vergeleken bij zo'n demon
stratie in de landelijke sfeer, waar
boerenzoons laten zien, dat men met
een werkpaard allemaal kan doen?
Op de eerste plaats al die gezelli
ge wei, waar mei. de avond te vo
ren de in de zon taai geworden
koeien-pannekoeken met een riek in
stukjes heeft geslagen, om het ge
heel een feestelijker aanzien te ge
ven en om voor de toeschouwers de
kans te vergroten iets dat zo nauw
verweven is met Gods vrije natuur
aan zijn schoen mee naar huis te
nemen. Zit bij ons nog aan het
kleed
Langs de slootkant heeft niemand
lust tot gokken. Alleen belangstel
ling is daar toegestaan. De mannen
kijken naar de paarden en de meis
jes naar de jongens, die er op zit
ten.
Dit geheel wordt opgeluisterd door
een dorpsfanfare, die zich de weelde
kan veroorloven om de gala-unifor
men in de Haagse étalages te laten
en uitsluitend een soort chauffeurs
pet voorschrijft, om aan buiten
staanders duidelijk te maken, dat
het musiceren in georganiseerd ver
band geschiedt.
BEGIN VOOR VAKLUI.
II7ANNEER de leden van het fan-
farekorps hun jassen hebben uit
getrokken en even later ook hun
boorden vanwege de warmte in het
gras hebben gelegd, begint zo'n lan
delijke demonstratie met het bin
nenrijden van de deelnemende ver
enigingen. Dat is een machtig ge
zicht. Voorop rijdt een soort ceremo
niemeester, wiens statigheid hele
maal wordt opgelost, in het indruk-
I wekkende hoefgetrappel. Dit begin
is een soort kennismaking, welke ge
volgd wordt door wat men zou kun
nen noemen behendigheidsproeven.
Met achten rijden de ruiters naast
elkaar of in alle eenzaamheid gaan
ze over het veld in galop, in draf en
stapvoets, al naar gelang een mijn
heer achter een microfoon dat wenst.
HYPOTHEKEN
©n toot alle andere takeD
op het gebied ran on-
j»i roerende goederen
I jF/ Bouw-enMakelaarshedrJjf
ijUr v.d. Drift
Ill# Oude Vest 29 Lelden
Telef. 20513
Voor vakmensen lijkt ons dit het
aardigst. Zij' weten uiteindelijk hoe
onhandelbaar een paard kan zijn en
hebben dus vanzelfsprekend het
grootste respect voor degenen, die
hun paard „volkomen in de hand
hebben."
Hoewel de clou tot ons doordrong,
bleken wij van nature niet in staat
om deze proeven erg lang te bekij
ken. Daarom was het een gelukkige
omstandigheid, dat er bij sommige
nummers muziek nodig was. Want de
muziek vormde op deze middag een
probleem. Op een geïmproviseerde
tribune zaten behalve de burgemees
ter en wethouders lieden, die zo af
en toe een geluidsinstallatie in wer
king stelden, zeer tot ongenoegen van
de leden van het fanfarecorps. Zij
waren tenslotte niet voor niets ge
komen. Telkens als de geluidsinstal
latie haar klanken begon rond te
strooien, sprongen enkele fanfaris-
ten verbolgen op en stelden drie
van de vijf luidsprekers buiten wer
king. Intussen bliezen de overige le
den van het gezelschap de wangen
bol en het koper gloeiend om de
resterende kunstmuziek te over
treffen met ware kunst.
r\IT LAATSTE gedeelte van het
U programma hebben we gadege
slagen temidden van deskundigen.
We zagen geen op topprestaties ge
voede en getrainde paarden, maar
de soepelheid waarmede zij de hin
dernissen namen, deed niet onder
voor die van hun sierlijke collega's
in de beroepsrenner ij.
Deskundigen met vlasharen en
roodgeschroeide nekken kondigden
ons alles aan. „Die haalt het niet".
„Dat vloeit niet", ,Veel te wild en
te plomp', dat waren de voorspel
lingen, die prompt uitkwamen. Maar
er waren er ook, die nooit een hin
dernis omwierpen en volkomen recht
vaardigden, dat zoveel dichters het
hebben gehad over „De boer en zijn
paard".
Hier zaten boeren op hun paar-1
den. Paard en meester waren één in i
rhythme. Niets ontging de ruiter j
bij zijn paard en het paard reageerde
snel op iedere wens van zijn. berij
der. Met sidderende flanken namen
de dieren de hindernisesn, terwijl
de ruiter met het hoofd in hun nek
zachtjes aanmoedigende woordjes
fluisterde. Als een slanke lijn vloei
den ze over alles heen met het ge-
ONS HOOGTEPUNT.
jl/IISSCHIEN komt het, omdat enke-
le van onze familieleden iedere
avond een paar duizend mensen be
zighouden met het doen van zonder
linge kunstjes in de nok van een
circus, maar daar komen we eer
lijk voor uit de spectaculaire vrije
dressuur maakte op ons de diep
ste indruk.
Stelt u voor, dat een potig paard
zijn vier benen op een klein bankje
bijeen weet te prutsen en in die on
gemakkelijke houding blijft staan,
zolang zijn meester dat wil.
Of een stoere ploegentrekker, die
bij een tafeltje gaat zitten en daar
op zijn gemak een bordje leegslob-
bert op een manier, dat de yoghurt
metersver in het rond vliegt.
Als men er lang zit te kijken,
krijgt men de indruk, dat boeren
paarden nooit iets anders doen dan
op tonnen klauteren en dat het tot
de dagelijkse tezbrbeden van hun
meesters behoort, om in de eigen
aardigste standen verblijf te houden
op de ruggen van paarden.
Het was goed gezien van de or
ganisatoren, om de pauze te laten
vallen direct na de vrije dressuur. I
De meisjes hadden toen kunnen zien.
wie de grootste artiesten waren en de
oauze is tenslotte de gelegenheid voor i
haar, rvm ook eens even de aandacht
te trekken.
DE GOEIERD.
^"RAAG hadden wij hier een in-
druk gegeven van de wijze,
waarop tijdens de pauzes van lan-
delijke demonstraties de basis ge
legd wordt voor een verkering. He
laas, het was ons niet gegund. Juist
op het moment, dat we over dit on-
derwerp enkele gegevens wilden
bemachtigen, werden we in contact
gebracht met iemand uit een voor
stadje van Berkel Rodenrijs, die „nou
nog nooit iemand van een krant ge
zien had". Enfin, we stelden ons
welwillend tentoon, maar al spoedig
bleek, dat de Rodenrijzer al spoedig
bepaald kapitalen in zijn nieuwe er
varing wilde steken. Hij nodigde
ons tenminste uit in een tentje, waar
hij, na vernomen te hebben dat ijs
0.20 en bier 0 50 kostte, ons een
ysje ter hand stelde en voor zich
zelf een pilsje liet aanrukken.
Hij maakte nog een heleboel scherp
zinnige opmerkingen, waarvan de
beste „die krant liegt me wat af"
een keer of tien herhaald werd on
der het distribueren van stompen in
onze zijde, welke stompen we ons ge
duldig lieten aanleunen in verband
met dat ijsje.
mak van een schip, dat deint op de
I rustige golfslag. Het publiek strooide
zijn bewonderend* kreten uit en dan
j plotseling is het einde daar.
Met tractors hoe bestaat het!
worden de hindernissen uit de wei ge
haald, terwijl voor de tribune de
winnaars hun beker in ontvangst
nemen. De mannen van de fanfare
scharrelen hun jassen en boorden op
en nog nog even een „vuile blik" op j
de mannen van de geluidsinstallatie te J
hebben geworpen, trokken ook zij I
huiswaarts.
Toen bijna iedereen weg was, heb- j
ben wij door de wei gereden. Rustig
vanzelfsprekend, met hooguit af en j
toe een lichte galop. En dan voel
je pas, wat deze sport inhoudt. Ze
maakt van de mens een koning, die
vorstelijk ronddraaft, maar hem
toch voor hoogmoed bewaart. Want
als diezelfde koning 's avonds voor
het naar bed gaan zich voor een
spiegel in allerlei bochten wringt,
om eens uit te vinden, waarom hij
niet meer kan zitten, vindt hij dezelf
de nederigheid terug, waarmede hij
i 's middags voor het eerst het ros
heeft beklommen.
FLIR.
,,©.e £eidie Goubant"
OOK IN KOREA
Hoever sommige Leidenaars of be
woners van de dorpen rondom de
Sleutelstad ook van huis gaan, De
Leidse Courant volgt hen over de
hele wereld! Hier zien we hoe enige
trouwe lezers hun dagelijks vriend
zelfs in de loopgraven van Korea ont
vangen en met belangstelling kennis
nemen van hetgeen „hunkrant ver
telt over het vaderland, over Leiden,
de Bollenstreek en Duinstreek, waar
naar hun hart steeds uitgaat. Het zijn
korp. K. F. v. d. Berg uit Noordwij-
kerhout en sold. W. Smit uit Noord-
wijk (met helm).
DE TETANUSBACIL ligt op de
loer! Jaarlijks sterven er in Ne
derland enkele tientallen patiënten
aan tetanus. Deze gevaarlijke ziekte
treedt op wanneer wonden veront
reinigd worden door met tetanus-
sporen besmette aarde.
Onregelmatige wonden met rafe
lige randen zijn vaker aanleiding tot
het uitbreken van tetanus dan recht
lijnige snijwonden. Iemand die bui
ten met de blote voet in een op de
grond liggende hark trapt, heeft
meer kans om tetanus te krijgen,
dan iemand die zich in de - keuken
in de vinger snijdt met een mes dat
schoon uit de la komt.
In het beroep zijn het de landar
beiders en tuinlieden, die liet mees
te gevaar lopen tetanus te krijgen.
Maar ook bij de talloze verwondin
gen, die de kinderen dagelijks bij het
buitenspelen oplopen, moeten we
steeds, ook in de stad, al zijn de
wondjes nog zo oppervlakkig op te
tanus bedacht zijn. Ook straat vuil
is in dit opzicht beslist niet onge
vaarlijk.
De ziekteverschijnselen treden
soms de dag volgende op de verwon
ding reeds op. Het kan echter ook
wel twintig dagen duren voordat de
ziekte zich openbaart. Hoe langer
dit tijdperk is, hoe beter de voor
uitzichten voor de patiënt zijn.
Het ziektebeeld is niet altijd het
zelfde. Op de voorgrond staan ech
ter de kramptoestanden, die in ver
schillende spiergroepen kunnen op
treden. „Kaakklem" als gevolg van
zulk een kramp van de kauwspieren
is hierbij één van de op de voorgrond
tredende symptomen.
Inenting mogelijk.
Hoe kunnen wij deze verraderlij
ke ziekte voorkomen? In de laatste
wereldoorlog werden de geallieerde
soldaten tegen vetanus ingeënt. Het
is toen gebleken, dat zulk een actie
ve immunisatie ongetwijfeld het
meest afdoend is.
Mettertijd zal men er dan ook toe
moeten komen de gehele bevolking
tegen tetanus te vaccineren. Dan
pas zullen wij van de voortdurende
bedreiging van de tetanusbacil wor
den verlost en zullen wij niet tel
kens weer voor de moeilijke vraag
staan hoe groot het tetanusgevaar bij
een bepaalde verwonding is.
Eigenlijk levert iedere wond, hoe
oppervlakkig en hoe klein ook, ge
vaar voor tetanus op. Het is in de
practijk echter niet doenlijk bij al
die niet tegen tetanus gevaccineer
de personen, die zich verwond heb
ben, anti-tetanusserum in te spuiten.
Gebruik jodium.
Wanneer men echter alle wonden
en wondjes op de juiste manier be
handelt met 5 pet. tinctura jodii, is
de kans op het uitbreken van teta
nus nauwelijks meer aanwezig.
In de meeste gevallen zal men dit
thuis of in de werkplaats kunnen
doen en dat is een zeer gelukkige
omstandigheid, want men kan niet
ieder kind, dat van z'n fiets valt en
iedere arbeider, die zich op z'n vin
gers slaat, naar de dokter sturen.
Alle oppervlakkige wonden dient
men flink te joderen, d.w.z. dat zij
•verticaal en horizontaal goed wor
den overgoten en men moet de huid
en eventueel ook de spieren in alle
richtingen bewegen om de vloeistof
in alle hoeken van de wond te laten
doordringen. Met wonden waarin
veel vuil is gekomen en ook met de
beruchte „gesloten" spijker ver won
dingen wende men zich echter tot
de dokter.
IEMAND, die Leiden een beetje
kent, zal spoedig ontdekken, dat de
fotograaf het deze week op de koepel
van de Marekerk aan de inmiddels I
gedempte Mare gemunt heeft. Maar I
het zal hem. toch wel enige moeite
kosten na te gaan op welke plaats j
deze foto werd genomen; men ziet i
de koepel immers meestal in de vrije
ruimte, niet besloten tussen nauwe
straatwanden. De doorgewinterde I
Leidenaar zal echter tot de conclusie
komen, dat de kerk op deze foto ge
zien werd vanuit de Koddesteeg, die
evenwijdig aan de Mare, tussen Cla-
rasteeg en Oude Vest loopt.
De Marekerk dateert uit de jaren
16391649 en werd gebouwd door
de bekende bouwheer Arent van
's Gravensande. Het was de eerste
kerk, die de Protestanten in Leiden
bouwden. Het is dan ook een echte
protestantse kerk, die vooral binnen
geen enkele herinnering oproept aan
de katholieke jaren vóór de Hervor
ming, zoals in vele andere protestant
se bedehuizen wel het geval is. Ove
rigens is het een mooie kerk, met een
bijzonder fraaie ruimtewerking door
de omhoog strevende koepel, die de
gehele binnenstad beheerst.
(Foto: „De Leidse Courant").
Tenslotte eiste hij ook nog een
likje op om te kunnen vaststellen
of het ijs van Hazerswoude beter
was dan dat in Rotterdam en toen
was het moment aangebroken, waar
op de pauze plaat.- moest maken
voor een concours hippique.
KENNERS.
