Hongaren ervaren zegeningen
van het rode regiem
Eens zal Parijs in het
water verzinken
VADERS DAG
werkte zoals alle anderen
Van het hoogste bergtopje
naar het laagste vliegveld
VRIJDAG 19 JUNI 1953
DE LEIDSE COURANT
BLAD FKCINA 3
Nag?
Vooral seen Zondag.
Eén dag in de week had Nagy vrij,
zoals alle arbeiders, maar nooit op
Zondag. Want Nagy was katholiek
en hij zou zijn vrije Zondag onge
twijfeld besteden om des morgens
naar de kerk te gaan. Dus kreeg hij
geen vrije dag op Zondag maar in
de week en om te verhinderen, dat
hij dan in de week naar de kerk zou
gaan, was hij die vrije dag verplicht
des morgens om zeven uur aanwezig
te zijn in een of ander vakvereni
gingsgebouw om daar een uur het
z.g. „szeminarium': mee te maken,
het seminarie, de opleiding tot com
munist. Dan was Nagy niet eerder
terug in de stad dan zo tussen ne
gen en tien uur en kon hij dus ook
de H. Mis niet meer bijwonen.
Het laatste jaar, dat hij in Honga
rije was dat was het jaar 1952
was hij slechts drie maal naar de
kerk geweest.
Nagy kreeg ook vacantie. Twee
volle werkweken zelfs. Tenminste
als hij daarvan niet vrijwillig en al
weer spontaan een dag of drie vier
moest offeren voor een standbeeld
van Stalin of voor het succes van de
„verkiezingen". Hij mocht in het be
gin van de zomer opgeven in welk
deel van Hongarije hij het liefst zijn
vacantie zou willen doorbrengen.
Hij kreeg dan een bepaalde tijd toe
gewezen, een plaats in een extra-
trein en een hotel, waar hij kon ver
blijven en daar had hij dan alles
vrij, niet alleen het eten, maar ook
de dranken, die hij wengte, tot bor
rels en champagne toe.
Dat kregen al die vrouwen en
mannen, die zich een jaar lang had
den uitgesloofd, die geen behoorlijk
huwelijksleven meer hadden gekend,
omdat man en vrouw op geheel ver
schillende tijden hun twaalf uren
arbeid vol maakten en elkaar nau
welijks meer zagen.
Toen hij het vorig jaar in een ho
tel aan de Balaton verbleef, had hij
zich met enige verbazing afgevraagd,
waar dat met deze werkslaven
mannen en vrouwen heen moest,
die plotseling uit een soort werkhel
in dit paradijs van weelde werden
overgeplaatst, waar de plotselinge
Lange slavenarbeid en weinig loon
Op het laboratorium van de Petisó-fabrieken In Budapest werkte tot
Februari 1952 Laszlo Nagy. Hij werkte daar zoals alle arbeiders nu in
het communistische Hongarije werken, dat wil zeggen: twaalf uur per
dag. Precies als alle Hongaarse arbeiders had hij reeds twee jaar gele
den op een goede dag door de radio gehoord of hij had het in de krant
gelezen, misschien, het was in ieder geval ook meegedeeld op het dage
lijkse Szabad Nép-ora, dat zo iets is als het fabrieksappél, dat de Duit
sers hier tijdens de bezetting invoerden, dat hij juist zoals alle arbeiders
en werkers van Hongarije plotseling spontaan besloten had iedere dag
twee uur over te werken helemaal gratis natuurlijk om het vijf
jarenplan te doen slagen. En toen de oorlog in Korea was uitgebroken
had hij weer besloten om nog eens weer twee uur over te werken om de
communistische agressie in Korea te doen slagen. Ook dat werd de arbeiders
van Hongarije met vreugde medegedeeld als was de formulering van het
doel dan ook een beetje anders.
Zo was bereikt wat men bereiken wilde, namelijk, dat men in de fabrie
ken continu-arbcid kon verrichten met twee ploegen, die tezamen vier ep
twintig uur werken en er maar zestien uitbetaald kregen en dat ook niet
eens altijd, namelijk als zij de vastgestelde normen niet hadden gehaald.
Maar een normale achturenploeg had men nu overal en voor het gehele
land in ieder geval gratis.
CRITIEK BETEKENT DEPORTATIE
Zo werkte dus ook Laszoló Nagy.
Wat kon men anders doen? Er werd
door de arbeiders geen woord over
gesproken, want critiek betekende
deportatie, dat wil zeggen: de gunst
uitverkoren te worden om de nieu
we arbeidsmethoden in Rusland te
mogen bestuderen, wat twee om
schrijvingen zijn voor dezelfde zaak.
Nagy stond dus des morgens om
vier uur op. Hij zette dan een kop
surrogaat-koffie, sneed zich een snee
brood en ging dan naar zijn werk.
Nagy was ingenieur. Hij had onge
veer een uur, bijna vijf kwartier,
nodig om naar zijn werk te gaan,
want hij moest met de tram twee
maal overstappen. Hij ging dus des
morgens om kwart voor vijf de deur
uit om tegen zes uur op de fabriek
te kunnen zijn. Hij werkte dan van
zes uur tot twaalf uur, waarna hij
een half uur pauze had om het mee
gebrachte brood te eten om daarna
weer de arbeid te hervatten tot half
zeven. Als hij daarna naar huis ging,
was hij tegen ach; uur thuis. Dan
zou hij eigenlijk gauw moeten eten
en gaan slapen om 's morgens tegen
vier uur weer fit te zijn voor zijn
arbeid.
Maar Laszló Nagy ging niet altijd
naar huis. Meestal ging hij niet naar
huis maar naar een restaurant om
daar te eten. Het leven vraagt toch
iets méér dan alleen eten en slapen
en twaalf uur werken.
Maar er werd wèl iedere dag een
half uur van de werktijd afgenomen
om de werkers de communistische
leer bij te brengen en omdat dat
ging aan de hand van het commu
nistische blad „Szabad Nép" (Vrij
Volk O, ironie) heette dit half uur
dan ook het Szabad Nép-ora het
uurtje van het Vrije Volk Dan
werd er een of ander communistisch
artikel uit dat blad voorgelezen, wat
ongeveer een kwartier duurde en
daarna werd er een kwartier over
dat artikel gediscussieerd. Die dis
cussie moest, zoals men dat noemde,
gaan „in opbouwende zin" d.w.z. dat
men geen critiek mocht oefenen,
maar alleen maai suggesties mocht
bijdragen om de gedachten van dat
artikel nog te versterken. Nam men
niet aan die discussies deel, dan was
dat een bewijs dat men geen inte
resse had voor de communistische
lectuur en dat was alweer genoeg
om iemand verdacht te maken.
tig propagandamiddel was, waar
mee men de mensen in het commu
nistisch vaarwater kon brengen.
Naar buiten kon men erop wijzen,
wat er niet al voor de werkers van
het volk werd gedaan.
De normen halen.
In dit nummer beginnen wij
het verhaal van Laszló Nagy,
een Hongaars ingenieur, die aan
het einde van verleden jaar uit
Rusland vluchtte, waarheen hij
met driehonderd andere Honga
ren was gedeporteerd, uitverko
ren zoals het heette „om de
nieuwe arbeidsmethoden in Rus
land te mogen bestuderen". Een
slavernij, gehuld in dezelfde leu
gens als Goebbels en Hitier ge
bruikten.
Deze serie artikelen zal een
ontstellend inzicht geven in een
land, waar de communistische
bevrijding een werkdag heeft
gebracht van twaalf uur, waar
ook de vrouwen twaalf uur
werken en waar de lonen zó laag
zijn, dat een man het levens
onderhoud voor zijn gezin naar
onze begrippen niet meer kan
verdienen.
Een des te zekerder middel
om ook de vrouwen tot arbeid
voor de almachtige Staat te
dwingen. Het ware te wensen,
dat alle arbeiders, vooral de
communistische arbeiders, dit
ware relaas, waarvoor wij in
staan, onder ogen kregen, vóór
het te laat is.
weelde hun het hoofd op hol bracht.
Wat hij ervan had gezien en gehoord
in gesprekken van anderen aan ta
fel was' noodzakelijkerwijs van een
immoraliteit geweest, die eenvou
dig verbijsterend was. En men kon
dat die mannen en vrouwen, die
reeds enige jaren alles ontbeerden
wat het leven waard maakte om ge
leefd te worden, bijna niet eens meer
kwalijk namen. Het ergste was. dat
hier zulk een duivels systeem achter
zat. Met opzet gingen mannen en
vrouwen, die getrouwd waren en
die beiden in aanmerking kwamen
voor zulk een vacantie, omdat zij
beiden werkten, nooit tezamen op
vacantiè naar hetzelfde oord. Beiden
werden steeds ingedeeld in verschil
lende groepen, de ene in de ene
maand, de andere in een andere. Het
doel van dit alles was niet anders
dan om de mensen iedere moraal te
ontnemen en om aldus het christe
lijk geloof en de christelijke zeden
uit te roeien. Dat begreep Nagy wel.
Het mes sneed daarbij tevens aan
de andere kant ook, omdat dit voor
het officiële communisme een prach-
Dit alles had ook Nagy ondergaan.
Maar hij was vrijgezel en leefde zo
goed en zo kwaad, mogelijk dit on
menselijke leven mee.
Van 's morgens vier tot 's avonds
acht uur, Ook hij, die in het labo
ratorium wetenschappelijk werk
deed, moest de normen halen, die
door de chef /an dat laboratorium
waren vastgesteld. Maar die chef
was een voormalige schoenmaker,
die deze post had gekregen, omdat
hy reeds eerder communist was.
Juist zoals de Duitsers dat deden,
die bij het vergeven van posten ook
niet vroegen of iemand ter zake
kundig was, maar of hij politiek
betrouwbaar was.
De proeven, welke Nagy nam, ver
eisten natuurlijk een bepaalde graad
/an zekerheid. Het ging daar om een
kwalitatief goed product, dat ge
maakt moest worden en waarvoor
hy proeven nam. Om die zekerheid
te kunnen hebben, vereisten die
proeven een bepaalde tijd van lang
zaam opgevoerde verhitting en der
gelijke zaken, maar als hij zich daar
aan hield, kwam hij niet tot het aan
tal proeven, dat van hem als norm
werd verlangd.
Zo ging het ook bij de arbeiders.
Voor de arbeiders waren er de grote
„wedstrijden", die door de radio
werden uitgezonden en waar bij de
arbeiders van de ene fabriek de an
dere poogden te overtreffen in ar
beidsprestaties. Dat was natuurlijk
tevoren alles georganiseerd voor de
'wat zij voor de hoogste productie
op een bepaalde dag nodig hadden
van te voren vonden klaar gezet,
"zodat zij ook een zo hoog mogelijke
^productie op die dag konden halen.
En als dat gelukt was, kreeg zulk
een arbeider een hoge beloning, die
steeds weer prompt door hem werd
afgestaan aan de Staat natuur
lijk allemaal vrijwillig en spontaan
waarna hem een andere betere
functie als beloning werd geoffreerd.
Maar de andere arbeiders werden
dan gedwongen deze productie van
die ene dag aan te houden als norm
en als hun dat niet lukte en na
tuurlijk lukte dat bij de meesten
niet dan werd dat van hun loon
ingehouden. Daarom kregen zij ook
nooit aan het eind van de week hun
loon, maar een z.g. voorschot op het
loon, dat eerst geheel werd aange
vuld, als na een maand was geble
ken, dat zij al die tijd de hun gestel
de normen hadden bereikt. Na een
maand werd dan nagegaan hoeveel
van de productie als minderwaardig
moest worden gekwalificeerd en
het verlies, dat hiervan het gevolg
was geweest, werd dan weer van
het komende loon afgetrokken.
Lage lonen.
Zo verging het ook Nagy.
Alles bij elkaar kreeg hij aan het
eind van de maand niet zo heel veel
geld in handen, maar hij begreep,
dat ook dit een onderdeel was van
het communistische slavensysteem.
De lonen werden op deze wyze zó
laag gehouden, dat een man zijn ge
zin daarvan niet behoorlijk kon on
derhouden, zodat ook zijn vrouw ge
dwongen werd in de fabriek te gaan
werken. Dan kregen zij ook beiden
levensmiddelenkaarten, waarop zij
in de staatswinkels tegen veel lage
re prijzen konden kopen, indien zij
er tenminste bijtijds bij waren en de
winkels nog niet waren uitverkocht.
Want de prijzen in de vrije winkels,
waarop de vrije beroepen, die geen
levensmiddelenkaarten kregen, wa
ren aangewezen, waren niet te be
talen.
Zo leefde ook Nagy tot op die
morgen in het jaar 1952, waarop zijn
leven volkomen in een andere rich-
Stachanov-arbeiders, die alles ting zou worden gestuurd.
WIE HOOG KLIMT, VALT LAAG!
Overwinnaar Mnt Everest
op doorreis te Schiphol
Met een verfromfraaide paraplu in
zijn hand stapte gisteravond op Schip
hol uit de Indië-machine van de
K.L.M. de 29-jarige overwinnaar van
de Mount Everest, Thomas Bourdil-
lon uit Quainton, Berkshire, Enge
land; zo van het hoogste topje op de
aarde op het laagste vliegveld van de
wereld, Schiphol, 4 meter beneden de
zeespiegel.
Naar bekend, maakte hij deel uit
van de 13 man sterke Britse expedi
tie, die als zoveelste trachtte de onge
naakbare bijna 8840 meter hoge
Mount Everest, de hoogste top van
het massale hoogste gebergte der
aarde, de Himalaja, te beklimmen en
daarin als eerste in de menselijke his
torie
Geen opwinding
„Tot mijn grote spijt zijn Charles
Evans en ik niet op die allerhoogste
top geweest," zo vertelt hij. „Wij
tweëen hebben een andere top, de
Zuidelijke piek bereikt, die ongeveer
Toen ma vanmorgen vader zag
Dacht zij: 't is Zondag vaderdag;
Waardoor hij haar nóg nader lag
En vriendelijk klonk ma d'r lach,
Want vaderdag is ma d'r dag.
Daar is een moederdag voor moeders
En voor het dier een dierendag;
Dus: óók een vaderdag voor vader,
Waarop hij passagieren mag.
Dan komt hij even op de voorgrond
En mag fijn op die vaderdag
Van alles, wat op and're dagen,
Hoe prettig of 't ook is, niet mag.
De éne pa mag een uur langer
Naar kegelclub of sociëteit;
De and're pa: 'n sigaar van aértig,
Vrij assen op 't salontapijt.
Een énd're vader weer mag kiezen,
Wat er de pot te schaften geeft,
Waarbij, naar 't voorbeeld van de Russen,
De vrouw het recht van veto heeft.
Een and're pa mag vroeg gaan vissen
Zelfs met zijn oudste spullen aan,
Een ander hoeft, daar 't vaderdag is,
Niet mee op theebezoek te gaan.
Een and're pa mag een uur brommen
Op maatje's prutplof-apparaat,
Een and're pa krijgt van zyn vrouwtje
Die hoed, die haar zo énig staat.
Wat is zo'n vaderdag een zegen!
Wat doet die dag de vaders goed!
Weer voor een jaar kan hij er tégen:
Herwonnen levenskracht en moed.
De vaderdag moest, brave vaders,
Als 't goed was, overbodig zyn;
Als „men" ons steeds naar wéarde schatte.
Zou vaderdag niet nodig zijn
CLINGE DOORENBOS.
(Nadruk verboden).
130 meter lager is dan de piek, die
Hilary en de Sherpa gids Tensing
hebben bereikt".
Thomas Bourdillon is de eerste der
expeditie, die na de succesvolle be
stijging teruggekeerd is naar Enge
land. Hij is zijn metgezellen vooruit-
gereisd, omdat het nieuws hem be
reikte, dat zijn vrouw ernstig ziek
is. Met kolonel Hunt, de leider van
de expeditie en Gregory, was hij de
eerste, die na de afdaling Kathman-
doe bereikte. „De mensen daar na
men het nieuws nogal laconiek op",
zei hij. „Ik kan niet zeggen ,dat zij
bijzonder opgetogen waren";
Een 'amp op 8300 meter hoogte
Met tien klimmers., drie andere
leden, onder wie de dokter Michael
Ward van wie het initiatief tot deze
expeditie was uitgegaan, alsmede
met 362 drager van de 10.000 pond
bagage en 20 Sherpa gidsen begon
nen zij de '-estijging op 10 Maart.
Wekenlang zwoegde de exneditie
voort door sneeuw en ijs. Na 6300 me
ter hield de plantengroei op en 400
meter hoger was zelfs geen insect
meer te bespeuren. Half Mei bereikte
de expeditie in de ijle lucht en de on
gekende koude een hoogte van bijna
8300 meter, waar een kamp werd op
geslagen.
Laatste stormloop
Men kent het verhaal van de laatste
stormlooen. Het waren BourHillon en
Evens die uitgerust met hun spe
ciale lichte zuurstofapoaraten een
verkenningstocht maakten en zo 26
Mei de Zuidelijke top bereikten. Zij
rapporteerden bij hun terugkomst,
dat naar hun mening de bestijging
van de laatste hellingen mogelijk
moest zijn. Twee dagen later begon
nen de 35-jarige Nieuw Zeelandse
Edmund Hilary en de Sherpa gids
Tensing met een ondersteuningsgroep
aan de laatste stormloop Via de Zui
delijke top, die naar Hilary later me
dedeelde het moeilijkst te bestijgen
was, bereikten zy daags voor heel
het Britse gemenebest de coronation
vierde, de hoogste top der aarde.
Tensing plantte er drie vlaggen; de
Britse, de Nepalese en de vlag der
Verenigde Naties. De Mount Everest
was 'tde elfde officiële posing die
diverse expedities sedert 1921 heb-
ben gedaan, overwonnen.
„Ik ben tijdens die klimmerij 20
pond afgevallen", vertelde Bourdil
lon nog. „We voelden ons op het
laatst allemaal bijzonder zwak. Maar
nu komt ik al weer aan" en hij be
gon met grote eetlust aan het diner,
dat voor hem in het restaurant werd
geserveerd.
Het duurt echter
nog eeuwen
In de natuur spelen zich processen
af, die voor ons onmerkbaar zijn
maar eens het „gezicht" van de we
reld zullen doen veranderen. Een
groot gedeelte van Europa en Noord-
Amerlka is aan het verzinken!!
Eens zal daardoor Parijs onder wa
ter komen te liggen en in een nog
veel verder gelegen toekomst zal
Engeland in zee verzonken zijn.
Hoe is dit mogelijk? Onder de
harde aardkorst bevindt zich een ba-
saltlaag die door de enorme hitte in
het binnenste der aarde vloeibaar
gehouden wordt. Op deze vloeibare
laag drijven als ijsschotsen op zee
granieten delen van de aarkorst:
de werelddelen. De aardkorst is tot
op verschillende diepten in de ba
saltzee weggedoken, precies zoals
een ysberg dieper onder water ligt
dan een ijsschots. In de oertijd was
een groot gedeelte van Europa en
Noord Amerika met een ijslaag be
dekt. Scandinavië lag onder eer. meer
dan 2 km. dikke jjsmantel, met een
totale inhoud van meer dan 6 mil-
lioen kubieke meter. Onder deze
ontzaglijke overbelasting was de
granietschots die Scandinavië vormt,
meer dan 500 m. diep in de weke
basaltlaag gezonken.
De ijsmassa's smolten.
Toen 25.000 jaar geleden de ijstijd
ten einde liep en het klimaat steeds
milder werd, begonnen de ijsmassa's
te smelten. Daardoor doken de con
tinenten weer omhoog. Thans zijn
alle landen van West-Europa en
Noord-Amerika van hun voormalige
ijslast bevrijd en de bodem werd
weer stabiel. Alleen Scandinavië en
het uiterste Noorden van Amerika
worden nog bezwaard door de laat
ste gletschers. En ook deze glet-
schers smelten zienderogen. Het ni
veau van Scandinavië blijft regel
matig stijgen. Aan de Botnische Golf
bedraagt die styging bijna 1 cm. per
jaar.
Het smelten van het ys, dat in zee
stroomt, doet de waterspiegel stijgen.
Alleen reeds het ijsdek van Scandi
navië bezit een hoeveelheid water
gelijk aan de Middellandse Zee. De
zeespiegel rijst dus gestaag.
De gevolgen van dit verschijnsel,
hoe langzaam ook, zijn van verstrek
kende betekenis. Een van die gevol
gen is het zinken van Engelands bo
dem. Engeland daalt ca. 22,5 cm. per
honderd jaar. Een overvloed van
praehistorische vondsten bewyst
WEST-EUROPA VERZINKT
VERBOND VOOR VEILIG VERKEER
overigens, dat Engeland in de ijstyd
nog met het vasteland was verbon
den. Over 530.000 jaar zal geheel
Engeland echter in zee zijn verdron
ken.
Ook Nederland is bij dit proces
betrokken. Reeds onze voorouders
moesten de terpen die zij bouwden
als beveiliging tegen het water
steeds meer verhogen. Men heeft be
rekend, dat onze bodem ca. 5 tot 20
cm. per eeuw daalt.
Als het tempo van het dalen van
de Franse kusten zo doorgaat, zullen
zij over 10.000 jaar 20 m. lager lig
gen! Alle havens aan de kust van de
Atlantische Oceaan en het Kanaal
zullen dan verzonken zijn. Over
20.000 jaar zal Bretagne weer als
heel vroeger een eiland zijn. Cher
bourg ligt dan geïsoleerd op een
eilandje. Geheel Parijs zal verzin
ken, waarvan misschien alleen het
hoogste punt van Montmartrc nog
boven water zal steken.
Als een balk in het water.
Ook Amerika zal aan grote ver
anderingen bloot staan. Ook deze
zijn reeds merkbaar. Alleen zijn ze
meer gecompliceerd. Op sommige
plaatsen wordt een stijging gemeten,
elders een daling. Dit kan men het
beste verklaren door het Ameri-
aanse continent te vergelyken met
een balk in het water. Terwijl de
balk aan de er*e kant, tengevolge
van het verdwijnen van de ijslaag,
omhoog' gaat moet hij aan de ande
re kant noodzakelijkerwijs wat om
laag gaan. Dit verklaart het feit, dat
men in Amerika stijgingen en da
lingen waarneemt.
Uit de grijze historie kunnen wij
dit regelmatig hoger komen van het
water reeds waarnemen. Ten tijde
van de Romeinen stond b.v. de be
roemde Mt. St. Michel ten Z. van
Cherbourg, midden in een reusach
tig woud. Thans ligt deze rots bij
vloed in zee. Het eiland Jersey was
nog bij het begin van de jaartelling
met het vaste land verbonden. Langs
de kusten van Frankrijk kan men
onder de zeespiegel nog hunebedden
en stenen altaren waarnemen. Dit
bewyst dat de zee heden gebieden
overspoelt die eens bewoond waren.
Dit proces gaat nog steeds voort,
eeuw na eeuw en over 20.000 jaar
ligt Parijs onder water.
Oiaite GOLF
Opgebroken weg
Geeft op alle borden acht
die in Uw belang ztjn aangebracht
Tot secretaresse voor de dioce
sane jeugdraad in Limburg is be
noemd mej. Tiny in den Kleef uit
Heijthuijsen (L.)
Pseudo-vogelpest steek zijn kop
weer op. 250 Kippen van een landar
beider te Geysteren (L) en 800 kip
pen van een kippenboer in Hooge-
woud (N.H.) moesten worden afge
maakt.
Een 33-jarige Engelsman J. W.
C. dacht hier in Nederland, met na
me te Amstérdam, door middel van
valse cheques zich in de kleren te
kunnen steken. Hij is nu, bij de gra
tie van de Amsterdamse rechter,
voor 4 jaar de gast van de Neder
landse staat.
Bij een botsing met een vracht
auto aan de Putselaan te Rotterdam
is gisteren de 12-jarige jongen C. J.
A. van W. van de Steinwegstraat al
daar zo ernstig gewond, dat hij kort
daarop is overleden.
Het bloemencorso te Rotterdam
zal dit jaar plaats vinden op 22
Augustus als sluitstuk van het pro
gramma vacantie-besteding. Reeds
23 deelnemers hebben zich aange
meld.
De „prinsenbruiloft"
van Landshut
Voor de vijftigste maal zal Lands
hut, de oude hertogsted aan de Isar,
dit jaar zijn „Prinsenbruiloft" vie.
ren. Het historische feest duurt van
27 Juni tot 12 Juli. De 27ste Juni, de
5de en de 12 de Juli zullen de voor
naamste feestdagen zijn. Niet min
der dan 200.000 belangstellenden
worden verwacht.
Met zeldzame pracht en praal is in
1475 te Landshut de bruiloft gevierd
van prins Georg van Wittelsbach,
de latere hertog Georg de Rijke, met
de Poolse prinses Hedwiga. Keizer
Frederik in van Duitsland, zijn zoon
koning Maximiliaan en talloze ande
re vorstelijke personen waren met
schitterend gevolg naar Landshut
gekomen. Tienduizend paarden wa
ren aldaar toen verenigd. Geweldige
hoeveelheden levensmiddelen dran
ken moesten voor deze bruiloft,
welke aoht dagen duurde, naar
Landshut worden gebracht.
Om de drie jaar herdenkt Lands
hut deze schitterendste episode uit
zijn geschiedenis. Op de drie voor
naamste feestdagen wordt 's och
tends in de grote zaal van het stad
huis het gelegenheidsstuk „Die holhe
Zeit zu Landshut anno 1475," tekst
van G. Schaumberg en K. Stadler,
opgevoerd, 's Namiddags houdt dan
de vorsteiyke bruid haar intocht in
de stad, gezeten in een gouden, door
vier paarden getrokken, koets. Zo
rydt zy door de met vlaggen, wim
pels en dennegroen versierde stra
ten der oude wijken. Op een feest-
weide worden daarna middeleeuwse
tournooien gehouden en 's avonds
wordt, weer in de zaal van het stad
huis, de vorstelijke bruiloft nog eens
gevierd. Op straat gaat het er tot
diep in de nacht vrolijk toe. Overal
is muziek en de schitterend verlich
te burcht Trausnizt en de toren van
de kerk van St. Martin verheffen
zich stralend boven de vrolijke
I drukke menigte.
Landshut a.d. Isar, de stad der „rij
ke hertogen", is een zeldzaam fraai
kleinood van oud-Beierse Gothiek.
De stad dankt haar bestaan aan her
tog Otto I van Beieren-Wittelsbach,
die hier omstreeks 1180 een vesti
ging oprichtte, onder welker ..hoede"
het „land" werd geplaatst. Vandaar
de naam .Landeshuota", Landshut.
Zijn grootste bloei beleefde Lands
hut in het midden van de XlVde
eeuw. In die tijd ontstonden de ker
kelijke en wereldlijke gebouwen,
welke nog heden de algemene be
wondering wokken.
Aan het grootse verleden van
Landshut herinneren vooral de kerk
van St. Martin met haar 133 m. hoge
toren. Deze kerk, een meesterwerk
van baksteen-Gothiek, is een werk
van Hans Stetthainer. die ook de
kerk van de Heilige Geest met haar
mooie portaal en haar originele to
ren heeft gebouwd. De in de oude
wijk der stad gelegen hertogelijke
Resjdentie is het oudste paleis in
Italiaanse Renaissance-stijl in Duits
land. Het indrukwekkende stadhuis
bezit een weelderige feestzaal. Met
deze gebouwen getuigen nog vele
laat-Gothische woonhuizen van de
pracht en de praal der vervlogen tij
den.
