Nederland kan niet geheel feilloos
tegen water en wind beveiligd worden
Helpt allen
GIRO 9575!
Middenstand contra gemeente
Jacht
MAANDAG 23 FEBRUARI 1953
DE LL1DSE COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 4
Waterbouwkundig ingenieur verklaart:
Met andere risico's zullen wij ook dit
moeten dragen en ons er tegen wapenen
Onze dijken zijn niet zo te maken, dat zij absolute veiligheid bieden. Wij
kunnen niet berekenen, wat de meest ongunstige situatie zou kunnen zijn,
cm naar aanleiding daarvan onze dijken te bouwen. Wij kunnen slechts af
gaan op de gegevens, die ons ten dienste staan en niemand kan aan de hand
daarvan de zekerheid bieden, dat het gevaar van dijkdoorbraak volledig te
riet gedaan kan worden. Wij zullen moeten leren het risico van een dijk
doorbraak te dragen; maar wij moeten ons tevens doorlopend bewust blijven
van het gevaar, waarin sommige gebieden van ons land nu eenmaal plotse
ling kunnen komen te verkeren en wij zullen tegen dit gevaat de meest
doeltreffende maatregelen moeten nemen.
maar niemand koestert de illusie de
ze uit te sluiten. Wij aanvaarden hier
gelaten het onvermijdelijke. Zullen
wij er dan ook niet toe kunnen ko
men het onvermijdelijke risico van
dijkdoorbraken te leren aanvaarden?
In elk geval is het beter zich be
wust te zijn van een steeds dreigend'
gevaar, dan zich te koesteren in de
illusie van absolute veiligheid.
Is men zich eenmaa1 bewust van
de realiteit, dat steeds gevaar dreigt
dan zal men zich ook terdege moeten
beraden op de maatregelen, die on
middellijk in geval van een ramp ge
troffen moeten worden.
Heeft men direct na de ramp geen
gebrek aan vaartuigen geschikt om
in geïnundeerd terrein te opereren
en aan hefschroefv'iegtuigen gevoeld?
Die vereiste maatregelen moeten
worden voorbereid en gecoördineerd
en men moet ter zake steeds paraat
blijven. Blijven rampen lang uit, dan
dreigt wat dit laatste betreft gevaar.
Daarom moet het in onze gedachten
worden ingehamerd. dat, al houdt
de vijand zich ook nog lang verbor
gen, hij toch op elk ogenblik kan
toeslaan.
Machteloos
Dit is de conclusie, waartoe dr. ir.
V. J P. Blocq van Kuffeler komt in
een artikel, dat gepubliceerd is in
„De Ingenieur", het orgaan van het
Koninklijk Instituut van Ingenieurs.
De periode, aldus het artikel, waar
over onze waarnemingen zich uit
strekt is speciaal wat de buitengewo
ne gevallen betreft, beperkt.
Wat weten wij van de depressie, die
de Sint-Elisabeth's-vloed caa 1421
wellicht de enige vloed vergelijk
baar met die van 1953 veroorzaak
te en van de toen langs onze kust en
in onze zeegaten opgetreden water
standen?
Volgens geruchten heeft de jongste,
sterke depressie zich anders uitge
strekt en zich langzamer verplaatst
dan gebruikelijk is en beide factoren
hadden een verhogende invloed op de
waterstanden in het Z.W. des lands.
Bovendien was er op korte afstand
een rug van hoge druk, waardoor
grote luchtdruk verschillen en bijge
volg grote windsnelheden ontstonden.
Volkomen uitzonderlijk hoge water
standen waren hiervan het gevolg.
Maximaal werd de hoogst bekende
waterstand met niet minder dan 75
cm. overschreden.
Men zou voortaan met deze nieuwe
ervaring rekening kunnen houden.
Maar wie garandeert, dat een der
volgende depressies zich niet nog
langzamer zal bewegen, misschien
enige tijd vrij stationnair zal blijven
en de gevolgen daarvan op de water
standen zijn onberekenbaar.
Wel kan men ongeveer bepalen,
wanneer er bij de dijken groot gevaar
dreigt. Op het ogenblik, dat golftop
pen over de dijk schieten is er nog
wel niet direct sprake van een dijk
doorbraak, man dan is er't begin van
de periode van gevaaT Men kan nu
de dijken hier zijn natuurlijk bui
tendijken bedoeld dusdanig ma
ken, dat zij de wind en het water,
over een zekere periode op haar
kracht geconeroleerd. kunnen weer
staat. Op deze wijze aanvaardt men
dan natuurlijk welbewust een zeker
risico.
LAAT ONS VOLKSGEWETEN
RISICO'S TOE?
Laat ons volksgeweten hier het ne
men van risico toe?
Bij beantwoording van deze vraag
behoren wij te letten op onze hou
ding tegenover andere gevaren, die
ons voortdurend bedreigen. Volgens
de voorlopige opgaven zijn tenge
volge van de watersnood ongeveer
1500 doden te betreuren. Dit schokt
ons bij alle ellende wel het
meest. Het is veroorzaakt door een
storm, die wellicht eens in de 500
jaar voorkomt. Het moderne verkeer
eiste hier te lande in één jaar, nl.
1951, 1134 slachtoffers. De jongste
watersnood veroorzaakte een mate
riele schade, die nog niet te ramen
is, maar door de regering geschat
wordt op 1 milliard.
Brand veroorzaakte in ons land
gedurende de laatste vijf jaar gemid
deld ruim 35 millioen per jaar schade,
waaruit blijkt dat brand in het alge
meen belangrijk meer schade geeft
dan overstromingen.
Wij trachten door passende maatre
gelen verkeersongevallen en brand
schade zo veel mogelijk te beperken, I
MOETEN DE ZEEARMEN
WORDEN GESLOTEN?
Na het voorlopig herstel komt de
vraag of men ook voortaan met de
bestaande toestand genoegen kan
nemen. Evenals in Noord-Holland na
de ramp van 1916 zal men deze vraag
ook hier wel ontkennend beantwoor
den. Daar tooh besloot men destijds
reeds, in het uitzicht op de toekom
stige afsluiting van de Zuiderzee, töt
een grondige reconstructie der dijken.
In het Zuid-Westen des lands ver
keert men' thans in de overeenkom
stige toestand Immers de roep, om
tot afsluiting der zeegaten, met uit
zondering van de Wester Schelde en
de Waterweg, over te gaan, wordt
gehoord. Het gaat hier om een groots
en uitermate gecompl.ceerd water
staatkundig probleem dat reeds in
onderzoek is, maar nauwgezette over
weging van alle daaraan verbonden
facetten behoeft. Onvoldoende voor
bereid, kunnen dergelijke werken een
fatale invloed hebben. Ging in de vo
rige eeuw de dam van de vaste wal
naar Ameland niet vooral te loor,
omdat hij niet op de juiste plaats was
aangelegd?
NIET ONDOORDACHT.
Men zal dan ook aan de thans ver
klaarbare aandrang om tot onver
wijlde afsluiting der zeegaten over
te gaan weerstand moeten bieden,
zolang niet de studie over dit moei
lijke probleem voldoende en bevre
digend is beëindigd Wel zal die stu
die thans in zo snel mogelijk tempo
behoren te vorden voortgezet en
daartoe zullen de vereiste financiële
en materiële middelen beschikbaar
gesteld moeten worden, onder inscha
keling van alle beschikbare deskundi
ge krachten.
Nadat men een beslissing zal kun
nen nemen omtrent de wijze waarop
de zeegaten afgesloten zullen worden,
zal het nog geruime tijd duren aleer
deze afsluiting zal zijn tot stand ge
bracht. Prof. Thijsse noemde het der
de kwartaal van deze eeuw de pe
riode voor het afsluiten der zeega
ten in het Z. W. des lands, Zal men
nu de gunstige gevolgen daarvan
durven afwachten of zal men naar
het Noord-Hollandse voorbeeld voor
dien tot dijkverzwaringen overgaan?
Dit zal een moeilijke en verant
woordelijke beslissing zijn.
De oude stelregel' „Wie water
deert, wie water keert", die nog zo
zeer zijn stempel op ons waterbestel
drukt, is logisch, zo lang geen ver
dere belangen in het spel zijn. Dan
kar. het worden aanvaard, dat wa
terschappen naar hun inzichten om-
trenf veiligheid de waterkei'ingen be
heren en de kosten daarvan financie
ren.
De ramp, die nu over ons is geko
men, treft echter niet alleen het ge-
inundeerde gebied, maar onze gehele
nationale economie, dus het algemeen
belang. Hierdoor rijst de vraag, hoe
het rijk, als behartiger van het alge
meen belang, in den vervolge in deze
materie een meer beslissende rol
zal kunnen spelen.
NAPOLEON NOCH HITLER.
Onze waterschappen zijn veelal vi
tale lichamen en hun autonomie, die
Napoleon noch Hitier durfden aan
tasten is een haast even teer punt
aLs die der gemeenten. De plaatse
lijke kennis en ervaring der water
schappen is van reële betekenis. Be
langstelling voor en medeleven met
plaatselijke belangen is nuttig en
heden ten dage van democratische
betekenis, nu organisaties in steeds
groter verband meer en meer buiten
Dominee en aalmoezenier zwoegen mee
de invloedsfeer en de belangstelling
van de enkeling vallen. Moeilijk is
de scheidingslijn te trekken tussen
het algemeen en het plaatselijk be
lang, tussen de lasten, die centraal
en plaatselijk gedragen moeten wor
den en tussen de verantwoordelijk
heid van de hogere en de lagere auto
riteit.
In hetzelfde nummer van „De In
genieur" heeft ir. R. Verloren van
Themaat een artikel geschreven
waarin hij voorbeelden aanhaalt, hoe
het deskundig advies van ingenieurs
door de betreffende w. .terschappen in
de wind werd geslagen. Hierdooh
zijn reeds meerdere rampen op kleine
schaal voorgekomen en hebben an
dere gebieden onnodig in groot ge
vaar verkeerd Het artikel doet een
beroep op het rijk om meer gecoördi
neerde beveiliging en haalt daarbij
Amerika als voorbeeld aan, waar
jaarlijks grote sommen beschikbaar
worden gesteld om waterwerken uit
te voeren en onderzoekingen te' doen."
Niet alleen wind en zeewater, maar
ook de afloop van de grote rivieren
kunnen somtijds een gevaar beteke
nen
TEN ONRECHTE ALS EVACUé
GEMELD
De politie te Rotterdam heeft de
47-jarige garagehouder J. P. uit Ou-
de-Tonge aangehouden. De man had
anderhalf jaar geleden zijn vrouw en
elf kinderen in Oude-Tonge in de
steek gelaten en was naar België ge
gaan. Na de watersnood kwam hij
naar Rotterdam en meldde zich,
echter ten onrechte, als evacué. Hij
incasseerde zodoende 54.60 van de
dienst van s'ociale zaken. Nadien
kwam de zaak aan het licht, de gara
gehouder werd aangehouden en Za
terdagochtend is hij voor de officier
van justitie geleid.
DE RAMP IN HET TOERISME
De persdienst van de A.N.V.V.
meldt: „Eir heerst bij verscheidene
bedrijven en organisaties', die recht
streeks of zijdelings betrokken zijn
bij het vreemdelingenverkeer enige
ongerustheid. Deze spruit voort uit de
onjuiste indruk in het buitenland
van de invloed van de watersnood op
het toeristische aanzien en de toe
ristische moeilijkheden van ons
land. In feite is deze invloed slechts
gering, doch er komen niettemin
meerdere afzeggingen van adspirant
toeristen binnen.
Sinds' de bevrijding is het vreem
delingenverkeer voor onze nationale
staatshuishouding van grote beteke
nis. Minder dan ooit kunnen wij
thans deze deviezenbron missen. Bo
vendien vinden velen in het toeris
me een bestaan, alleen al 38.000
werknemers bij hotels, restaurants
en café's. In verband daarmee acht
de A.N.V.V. het van het grootste be
lang, zo lang dat nodig is, voort te
gaan met er met klem op te wijzen,
dat er voor de bezoekers geen enke
le reden is' om dit jaar weg te blij
ven.
Evacuatie Zierikzee voor de rechter
De gedwongen evacuatie van Zierikzee, die een week geleden haar beslag
kreeg, dreigt nog een staartje te krijgen, want de hevig verbolgen midden
standers van dit stadje zijn voornemens de gemeenteraad in kort geding
vcor de rechtbank te dagen.
Zoals men zich zal herinneren, achtte het gemeentebestuu de evacuatie
u't oogpunt van veiligheid en volksgezondheid noodzakelijk maar de win
keliers willen nu door de rechtbank laten uitzoeken, of het bevel juridisch
'erantwoord is.
Dit besluit is Zaterdag genomen, terwijl men toen ook betoogde, dat er
van een zekere willekeur betreffende het blijven of vertrekken sprake is
geweest.
Schaderegeling
middenstand
•jf
Een zeer groot aantal, militairen zwoegt onverminderd voori aan het her
stellen van de schade in de watersnoodgebieden. Ook de geestelijke verzorgers
van de genietroepen zien er niet tegen op de jongens af en toe een handje
te helpen. Links Ds. F. ter Beek en rechts aalmoezenier G Wubbels, die
zandzakken torsen bij het maken van een dijk ter afdamming van de Rei
gersbergerpolder bij Bath.
De directeur-generaal voor de mid
denstand, dr. W. L. Groeneveld Mey
er, heeft in Zierikzee besprekingen
gevoerd met de middenstandscentra
le over de schaderegeling, zoals dj£
vermoedelijk voor de middenstand in.
de rampgebieden zal gelden. Deze
regeling is nog niet definitief, daar
de minister er nog zijn goedkeuring
aan moet geven.
Énkele vragen zijn door het be
stuur van de Zierikzeese midden-
stamdcentrale aan de heer Groene
veld Meyer voorgelegd. De eerste
vraag handelde over de overbrug-
gingssteun voor die middenstanders,
die tijdelijk him bedrijf niet kunnen
uitoefenen. Blijkens het antwoord zal
80 tot 90 procent van de verdiensten
in 1952 als steun worden uitgekeerd.
De winkeliers dienen voor de vast
stelling van het bedrag een balans
over 1952 over te leggen. Is deze ba
lans nog niet gereed, dan zal de ba
lans' 1951 als basis dienen. Een soort
gelijke regeling geldt voor hen, die
niet door evacuatie of doordat hun
zaak geheel is vernield van alle in
komsten verstoken zijn, maar die
toch, doordat velen van hun klanten
zijn vertrokken, zoals in het geval-
Zierikzee, en ook in tal van andere
plaatsen, ernstige verliezen lijden.
Deze regeling geldt ook voor hen,
de ha een periode van evacuatie in
hun zaak terugkeren, terwijl nog niet
al hun küanten in de plaats van in
woning terug zijn. De vraag of elke
zakenman uit de rampgebieden bij
het Rijk een crediet kan opnemen
werd door de heer Groeneveld Mey
er bevestigend beantwoord. Dit cre
diet staat los van de schade-afwikke
ling en wordt bijvoorbeeld verstrekt
aan mensen die kunnen aantonen dat
zij nog grote kapitalen hebben uit
staan die voorlopig oninbaar zul
len zijn. Crediet wordt ook gegeven
ter aanvulling van de voorraad. Win
keliers wier gehele voorraad een
prooi van het water is geworden en
die bijvoorbeeld 70 krijgen uitge
keerd, wat dus een kleinere voorraad
dan voorheen zou betekenen, kunnen
voor de resterende 30 een crediet
opvragen. Bij deze credietaainvragen
dienen afschriften van de laatste
balansen te worden overlegd.
Aetherklanken
DINSDAG
Experimentele televisieuitzending
VARA: 20.15—21.45 „Via Lissabon"
spel.
HILVERSUM I, 402 m.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00
AVRO
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gramo-
foonmuziek. VPRO: 7.50 Dagopening.
AVRO: 8.00 Nieuws. 8.10 en 8.45
Gramofoonmuziek. 9.00 Morgenwij
ding. 9.15 Liederen. 9.25 Voor de
huisvrouw. 9.30 Waterstanden. 9.35
Gramofoonmuziek. 10.50 Voor de
kleuters. 11.00 RVU: Prof. dr. ir. M.
J. Dols: „Wereldvoedselproblemen".
11.30 Voor de zieken. 12.00 Lichte
muziek. 12.30 Land- en tuinbouwme-
dedelingen. 12.33 Voor het platte
land. 12.40 Pianoduo. 13.00 Nieuws.
13.15 Mededelingen en gramofoonmu
ziek. 13.30 Orgel en zang. 14.00 „Zeg
eens, Amerika". 14.30 Gramofoonmu-
ziak. 14.40 Schoolradio. 15.00 Gramo
foonmuziek. 15.15 Voor de vrouw.
15.45 Gramofoonmuziek. 16.30 Voor
de jeugd. 17.30 Lichte muziek. 17.50
Militaire causerie. 18.00 Nieuws. 18.15
Pianospel. 18.30 RVU: Mr. N. W. van
Eyk: „Grepen uit de pensioen- en
spaarfondsenwet". 19.00 Franse lied
jes. 19.10 „Paris vous parle". 19.15
Reportage of gramofoonmuziek. 19.25
Beurzen en dijken
Zaterdag wederom
V2 mill, overschreden
Totaal thans f 130.759.380
De radio-actie „Beurzen open, dy-
ken dicht", die Zaterdagavond van
uit de Philips-schouwburg in Eind
hoven weer enkele uren met beeld
en geluid „in de lucht" was, heeft
opnieuw het halve millioen over
schreden. De uitzending sloot met
een totaalbedrag van 1.307.593,80.
In deze uitzending kwamen weer
velerlei staaltjes tot uiting van de
bereidheid tot geven, welke ons volk
heeft gegrepen na de watersnood
ramp. Het was de bekende „Parade
der grote en kleine bedragen", door
spekt met nieuwe initiatieven en
nieuwe acties. Zo gaan de binnen
schippers, die zich ook overigens
reeds gulhartig hadden getoond, een
inzameling houden onder het motto
„minstens een dubbeltje per ton". Er
is voorts een comité in voorbereiding,
dat de Nederlandse huisvrouwen zal
opwekken alle cassabons en spaar-
zegels op te sturen, waardoor een
zeer groot bedrag kan worden ver
zameld.
In deze uitzending werd een aan
vang gemaakt met het uitreiken van
oorkondes, door Z.K.H. prins Bern-
hard als voorzitter van het Rampen
fonds onderteekend, aan die bedrij
ven en ^instellingen, waarvan het
personeel zich in hulpvaardigheid
heeft onderscheiden door het afstaan
van minstens een dag loon.
Volgende week Zaterdag geschiedt
de uitzending vanuit Leeuwarden.
Mouwen omhoog, ons
land moet droog
F 192.000 voor het
Rampenfonds
De actie „Mouwen omhoog, ons
land moet droog" van alle onderdelen
der verkenners-, gidsen-, kabouters-,
padvinders- en padvindstersbewegin-
gen in Nederland heeft bijna twee
ton opgebracht.
Zaterdag 14 Februari gingen alle
padvinders en padvindsters van Ne
derland op pad en verrichtten aller
hande karweitjes voor het Rampen
fonds. De opbrengst, in totaal ruim
192.000,werd aan het fonds af
gedragen. Een bijzondere prestatie,
als men in aanmerking neemt, dat
dit. geld verdiend werd in nog geen
volle werkdag, daar de meeste jon
gelui bovendien nog hun dagelijkse
plicht op school of in werkkring te
vervullen hadden.
Pianorecital. 20.00 Nieuws. 20.05 Ge
varieerd programma. 21.15 Lichte
muziek. 21.35 „Moet je horen". 21.50
Tiroler muziek. 22.30 Mededelingen.
22.35 Amusementsmuziek. 22.45 Bui
tenlands overzicht. 23.00 Nieuws.
23.15 „New York calling". 23.20
24.00 „Luci di Lammermoor", opera.
(3e acte)
HILVERSUM II, 298 m.
7.00—24.00 KRO
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gramo
foonmuziek. 7.15 Ochtendgymnastiek.
7.30 Gramofoonmuziek. 7.45 Morgen
gebed en liturgische kalender. 8.00
Nieuws en weerberichten. 8.15 Gra
mofoonmuziek 9.00 Voor de huisvr.
9.35 Gramofoonmuziek. 9.45 „Licht
baken", causerie. 10.00 Voor de kin
deren. 10.15 Gramofoonmuziek. 11.00
Voor de vrouw. 11.30 Schoolradio.
12.00 Angelus. 12.03 Gramofoonmu
ziek. (12.3012.33 Land- en tuin-
bouwmededelingen). 12.55 Zonnewij
zer. 13.00 Nieuws en katholiek nieuws
13.20 Actualiteiten. 13.25 Amuse
mentsmuziek. 14.00 „Lakmé", opera.
(2e acte) (gr.pl.) 15.00 Schoolradio.
15.30 Ben je zestig'. 16.00 Voor de zie
ken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de
jeugd. 17.15 Felicitaties voor de jeugd
17.45 Regeringsuitzending: Drs. F. C.
Kamma: „Sociale vraagstukken in
Nieuw Guinea". 18.00 Lichte muziek.
18.15 (vramofoonmuziek. 18.20 Sport-
praatjé. 18.30 Voor de jeugd. 18.52
Actualiteiten. 19.00 Nieuws. 19.10
Gramofoonmuziek. 19.15 „Uit liet
boek der boeken". 19.30 Gramofoon
muziek. 20.25 De gewone man zegt
er 't zijne van. 20.30 Lijdensmeditatie
21.30 Gramofoonmuziek. 21.35 Fluit
en clavecimbel. 22.00 Radio Philhar-
monish orkest en solist. 22.45 Avond
gebed en liturgische kalender. 23.00
Nieuws. 23.15 Pianokwartet. 23.50
24.00 Gramofoonmuziek.
OP DE BOSUIL
Oorspronkelijk detective-verhaal
door Monis de Wit
2)
Net voor Tom naar huis wilde gaan
gelukte het hem een oude vrouw
voor zijn artikel te interesseren.
Haarfijn legde hij haar het gebruik
van het apparaat uit en hij mon
teerde het zelfs voor haar op het for
nuis.
Het vrouwtje zocht met veel moei
te het benodigde geld uit haar porte-
monnaie en toen ze het Tom? in de
ihand drukte vroeg ze nog eens ang
stig: „Zou dat ding werkelijk wel
goed zijn, meneer?" ,.Ik weet het
niet," was Toms antwoord, „en ik
vind dat u het risico niet mag lopen.
Hier heeft u uw geld terug". En de
daad bij het woord voegende stopte
hij het oude mens het geld in de
hand cn enige ogenblikken later
stond het gasfornuis weer zonder
spaarbrander in de keuken. Hoofd
schuddend keek het oude vrouwtje
de jongeman na. „Daar snap ik niks
van," mompelde ze.
Tom was hierna regelrecht naar de
fabrikant gelopen. Hij deponeerde de
spaarbranders op 't bureau en voeg
de er aan toe: „Verkopen jullie die
rommel zelf maar. Ik ben niet voor
oplichter in de wieg gelegd".
Twee weken lang was hij kantoor
bediende op een grote bank in het
hartje van New York. Toen nam hij
zijn ontslag omdat hij het er volgens
zijn zeggen geen veertien dagen meer
zou kunnen uithouden, zonder gees
telijk ten onder te gaan.
Een van zijn grote liefhebberijen
was' de muziek. Tom was een harts
tochtelijke bewonderaar van Mozart,
Schubert, Chopin en Beethoven,
maar met evenveel overgave luister
de hij soms urenlang naar Duke El
lington of Cole Porters composities,
naar Harry James. Benny Goodman
en Nat Gonella en hy bekommerde
er zich niet om, dat er véle geleer
den op de wereld rond wandelen, die
vertellen dat een mens' onmogelijk
èn de muziek van Porter èn die van
Beethoven kan waarderen. Nee, Tom
dacht er anders over. Zijn kamer
stond vol met muziekinstrumenten;
een contrabas, een viool, een cello,
een guitaar en een hobo. Wanneer
hij 's avonds thuis zat en hij dacht
aan de oorlog, die hij in zijn hart zo
verwenste, dan greep hij naar zijn
viool om Chopins' gedachten te ver
tolken. Maar wanneer hem de niet-
verkochie spaarbranders in de ge
dachten schoten, dan lachte hij en
voelde hy zich voldaan. Dan kwam
de guitaar er bij te pas en klonk
Cole Porter door de kamer.
Op het ogenblik, dat mr Tom Keen
in de bus stapt is' hij op en top in een
Porter-bui, ondanks het feit, dat hij
ook vandaag geen sJucces heeft gehad
met het zoeken naar 'n nieuwe „job"
en ondanks het weer, dat volgens
hem nog te slecht is om er een hond
uit te jagen.
Geen werk gevonden en toch te
vreden naar huis gaan. Het is wel
dwaas denkt Tom bij zichzelf maar
het is in ieder geval werkelijkheid.
Met een jfcihok staat de bus stil en de
mensen haasten zich naar buiten.
Ook Tom. Op straat gekomen steekt
hij over, diept de huissleutel op uit
zijn zak en loopt op zijn woning af.
Behagelijk snuift Tom bij het ope
nen van de voordeur de geur van
gebraden vlees op. Rammelende pan
nen vertellen dat, Salby, de oude
keukenmeid van oom Philipp, weer
in haar element i&
Het huis, eigendom van wijlen mr
Philipp Keen, is groot en met smaak
ingericht. Het koperen bord in de
gang met de lijfspreuk van mr Phi
lipp: „Zaken gaan voor vermaken,"
trekt direct de aandacht. Gedurende
zijn hele leven had Toms oom deze
spreuk voor ogen gehouden en mis
schien was' ook hieraan voor een niet
gering deel zijn succes te danken.
De karakters van de man, die hier
zijn leven doorgebracht had en de
jongeman, die zich in deze woning
gevestigd had, verschilden hemels
breed. Tom oprecht, begon niet aan
dingen die wellicht niet door de beu
gel zouden kunnen; oom Philipp had
het in dit opzicht niet zo nauw ge
nomen, want het belangrijkste op
deze wereld was' voor hem het geld.
Er waren echter meer vreemde
dingen in het leven van Philipp
Keen; karaktertrekken, die men ver
der bij geen enkele Keen kon aan
treffen. Een van de belangrijkste fei
ten was wel, dat oom Philipp met
hart en ziel vrouwenhater was.
„Vrouwen en vlooien zijn een plaag",
was-zijn geliefkoosde uitdrukking
en het waren niet alleen woorden,
maar hij was er ook heilig van over
tuigd.
Salby was' de enige vrouw, die hij
in zijn nabijheid had geduld. Veer
tig jaar lang had zij voor zijn „natje
en droogje" gezorgd en op voortref
felijke wijze. En het had Tom niet
verbaasd toen hij van Salby hoorde,
dat oom Philipp haar niet vergeten
had in zijn testament. Zij zou nu
verder zonder zorgen haar eigen le
ven kunnen gaan leiden, maar toen
ze hoorde dat Tom zijn intrek zou
gaan nemen in het huis waar zij zo
lang de pollepel had gezwaaid, vroeg
ze hem ronduit te mogen blijven.
Tom beschouwde de oude vrouw als
zijn pleegmoeder en als onmisbaar
meubelstuk in het grote huis'. Zijn
antwoord was dan ook geweest: „Sal
by, als u wilt blijven, dan heel graag."
Salby bleef dus en het scheen dat
ze voelde wanneer Tom op weg naar
huis was, want steeds als hij de voor
deur opende was het eten klaar om
op tafel gezet te worden.
„Je bent precies op tijd voor het
eten Tom", begroette Salby hem bij
de deur van de voorkamer. „Nee
Salby," antwoordt hij hartelijk, „ik
ben laat, maar u heeft zeker weer
geroken, dat ik in aantocht was. Ik
snap niet hoe dat mogelijk is". Sal
by's gezicht is' één lachende opper
vlakte wanneer ze de keuken bin
nenloopt om het eten op te dienen.
Nadat hij zich tegoed gedaan had
aan Salby's gerechten valt Torn, die
nu eerst voelt dat hij vermoeid is, in
een gemakkelijke fauteuil bij de
haard neer, om daar de post door te
kijken. Tussen de brieven, die vóór
het merendeel afkomstig zyn van
zakenrelaties' van oom Philipp, is ook
een schrijven van de club waarvan
Tom lid is.
Geen der leden van deze club, die
de naam „Vriendschap" draagt, zou
kunnen vertellen wat nu precies het
doel van de vereniging is. Er worden
regelmatig avonden georganiseerd,
avonden, die reeds bij voorbaat ge
slaagd zijn.
De voornaamste factor voor het
slagen van die avonden is ongetwij
feld de hechte vriendschapsbanden
tussen alle leden van de vereniging.
De naam is dus geen holle phras'e.
Die avonden zijn buitengewoon ge
zellig, maar 't zijn zeker geen drink
partijen of feesten, die handen vol
geld kosten. Het bestuur wordt dan
ook aan het eind van iedere feest
avond bedolven onder woorden van
lof voor zijn originele werkwijze en
zijn uitmuntende organistie-talenten.
(wordt vervolgt)
